Borstvoeding deel 191

Lot, lastig zeg! Ik zou haar idd toch op de eigen kamer leggen. Merkte dat dat hier ook wel iets hielp.

Asy, ik kan me er toch niet in vinden. Ik denk dat een voeding 's nachts meer is dan een gewoonte, dat die voorkomt uit een primitievere behoefte. En hoe goed het ook zou zijn voor mij, ik in elk geval wil niet aan die behoefte voorbij gaan.

Kwak, bovenstaande geeft dus ook antwoord op jouw vraag en sluit aan bij wat LE ook al zei. Het geven van bv is heel primitief en 'eigen' en daarom denk ik dat het ook 's nachts door blijft werken tot het niet meer nodig is.
En opvoeden van een 1-jarige? Zeker bij net 1 is dat erg lastig hoor, en heel erg afhankelijk van het karakter van je kindje.

Even een praktische vraag tussendoor: Ik weet dat je gekolfde bv die je in de koelkast bewaart van verschillende dagen niet mag mengen. Binnen 24 uur mag je het bij elkaar gooien, maar van langer niet, toch? Maar nu heb ik twee halfvolle potjes van verschillende dagen bij elkaar staan en die wil ik samen als één voeding geven. Hoe doe je dat dan? Eerst apart opwarmen en dan bij elkaar gooien? Of mag je het best bij elkaar doen en dan samen opwarmen? En wat als je het koud of op kamertemperatuur geeft?

Oh en: Kijk mij dan, ik heb dus gekolfd en ik vond het niet eens zo afschuwelijk

Verder bewondering voor jullie dat jullie allemaal 's nachts nog zo lang voeden. Ben benieuwd hoe dat hier zal gaan. Ikzelf trek het namelijk wel, maar mijn man krijgt echt last van zijn gezondheid bij slaaptekort (of nou ja, bestaande klachten worden erdoor verergerd) en hij trekt die gebroken nachten nu dus al niet, hoezeer ik ook m'n best doe om hem niet wakker te laten worden. Ben dus ook bang dat onze dochter al vrij snel naar haar eigen kamertje zal verhuizen, ook al zou ik haar het liefste voor altijd bij me houden als het aan mij lag

[ Bericht 1% gewijzigd door Amsel op 12-09-2014 15:05:18 ]

Ik zou mijn kind nooit laten huilen 's nachts. Ook niet om de voedingen af te bouwen. Dan toch blijven troosten (met sport bh aan ) Laten huilen leert je kind alleen dat hij niet getroost zal worden. (Is mijn bescheiden mening.)

amsel, je kan voedingen bij elkaar gooien als ze dezelfde temperatuur zijn. Dus twee koude flesjes bij elkaar en dan opwarmen is prima.
Fijn dat het kolven je mee viel (denk ik )

quote:

Op vrijdag 12 september 2014 14:48 schreef Amsel het volgende:
Even een praktische vraag tussendoor: Ik weet dat je gekolfde bv die je in de koelkast bewaart van verschillende dagen niet mag mengen. Binnen 24 uur mag je het bij elkaar gooien, maar van langer niet, toch? Maar nu heb ik twee halfvolle potjes van verschillende dagen bij elkaar staan en die wil ik samen als één voeding geven. Hoe doe je dat dan? Eerst apart opwarmen en dan bij elkaar gooien? Of mag je het best bij elkaar doen en dan samen opwarmen? En wat als je het koud of op kamertemperatuur geeft?

Oh en: Kijk mij dan, ik heb dus gekolfd en ik vond het niet eens zo afschuwelijk

Verder bewondering voor jullie dat jullie allemaal 's nachts nog zo lang voeden. Ben benieuwd hoe dat hier zal gaan. Ikzelf trek het namelijk wel, maar mijn man krijgt echt last van zijn gezondheid bij slaaptekort (of nou ja, bestaande klachten worden erdoor verergerd) en hij trekt die gebroken nachten nu dus al niet, hoezeer ik ook m'n best doe om hem niet wakker te laten worden. Ben dus ook bang dat onze dochter al vrij snel naar haar eigen kamertje zal verhuizen, ook al zou ik haar het liefste voor altijd bij me houden als het aan mij lag

Niet te moeilijk doen joh. Gewoon bij elkaar gooien en dan opwarmen. En als je het koud wilt geven, dan niet opwarmen

quote:

Op vrijdag 12 september 2014 16:46 schreef kwakz0r het volgende:
Nou ja, misschien verander ik nog van mening als de baby er is, eant wil graag in elk geval een jaar bv geven, maar nachtvoedingen aan peuters/dreumesen geven zie ik mezelf echt niet doen.

Ben het in deze denk ik eens met asyniur, op een gegeven moment wil ik gewoon dat mijn kind in t eigen kamertje in het eigen bed zelf slaapt zonder dat ik met tiet moet troosten 's nachts... Wakker worden van een huilend kind OK. Eruit om te troosten OK. Maar ik ga t niet steeds bij me terug in bed pakken of bv geven, dan blijft dat gedrag volgens mij alleen naar in stand. Hoe ouder hoe meer dat geldt denk ik...

Ik denk dat attachment parenting ook te ver kan gaan - voor mij persoonlijk althans ( heb er ook wel interessante artikelen over gelezen, over wat origineel de bedoeling was van a.p. en wat mensen er van gemaakt hebben).

Mezelf zo opzij zetten ga ik gewoon niet volhouden jarenlang. Misschien pas ik dan niet echt in deze 'groep', dat kan, maar ik lees hier zoveel handige tips enzo...

Bram slaapt vanaf 2 weken oud gewoon in een eigen bedje en gelukkig sinds we zijn verhuist ook op een eigen kamer. Toch wordt hij nog wel wakker in de nacht. En het is heel simpel om het even een slokje te laten drinken en dan gaat hij toch gewoon weer terug zn bed in.
Het een sluit het ander niet uit. Je kunt gewoon een lekkere makkelijke stoel op de kinderkamer neerzetten, dan hoef je ook niet aan de sleep in de nacht met kind.

Ik 'doe maar wat' Kwakz0r .
Je weet dat je graag borstvoeding wilt geven, je bereidt je voor, leest je in en weet dat zeker het begin pittig/moeilijk kan zijn. En daarna zie je wel. Is denk ik voor jezelf prettiger dan nu al allerlei scenario's uitdenken en voor jezelf een jaar als doel stellen.
(En dat zegt een control freak )

Wup Als je koud wil, niet opwarmen

Kwak, ik sluit me aan bij kursor. Bak eerst maar je kind af en kom goed door de kraamperiode (6 weken). Daarna kun je misschien gaan denken over de langere termijn.
Niet betuttelend bedoeld, maar het heeft nu zo weinig zin om al hele scenario's te bedenken. Het eerste jaar is zo turbulent!

ook niet bedoelt als een "wacht maar" maar ik dacht er eerst ook zo over Kwak. Maar je verlegt wel steeds je grenzen en soms is de weg van de minste weerstand ook gewoon het gemakkelijkste. En het ene kind is het andere niet natuurlijk. Er zijn er ook genoeg die met 1 jaar überhaupt geen borst meer willen of na een paar maanden doorslapen.

Ha ja, dat viel me ook al op. Het is juist heerlijk om er al over na te denken en te bekijken hoe je het zelf van plan bent om aan te pakken. Ik rammel alleen nog maar en ik heb al plannen in drievoud klaarliggen Als je je genoeg inleest weet je heus wel dat er een grote kans bestaat dat je je mening bij moet stellen.

Het is goed bedoeld. Je zal de 1e niet zijn waarbij het compleet anders loopt dan op voorhand bedacht. En het is goed om te weten dat het dus ook anders kan.

Zolang je dat voor ogen hebt is het prima toch? Van mij mag je best een mening hebben hoor

quote:

Op vrijdag 12 september 2014 16:50 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Bram slaapt vanaf 2 weken oud gewoon in een eigen bedje en gelukkig sinds we zijn verhuist ook op een eigen kamer. Toch wordt hij nog wel wakker in de nacht. En het is heel simpel om het even een slokje te laten drinken en dan gaat hij toch gewoon weer terug zn bed in.
Het een sluit het ander niet uit. Je kunt gewoon een lekkere makkelijke stoel op de kinderkamer neerzetten, dan hoef je ook niet aan de sleep in de nacht met kind.

+1! Alleen dan na 7 mnd ipv 2 wk.

Kijk, of je nou 10 min wiegt, streelt, knuffelt en een slokje water geeft of 10 min aan de borst laat drinken - eindresultaat is dat baby/dreumes etc. weer verder slaapt. En dan vind ik optie 2 beduidend minder moeite kosten dan optie 1.
En dat had ik van te voren niet verwacht.

quote:

Op vrijdag 12 september 2014 16:46 schreef kwakz0r het volgende:

Team Kursor hier, ik deed ook maar wat maar ook dat kan blijkbaar maandenlang naar tevredenheid van zowel mij als zoon

Ik sta er op sommige punten heel anders in dan wat ik hier lees en herken heel veel (gelukkig!) ook niet. Maar met de informatie en tips hier kon ik wél wat. Op dat front vind ik hier zeker aansluiting. Maar werkt het niet zo voor iedereen? Je pakt mee waar je wat aan denkt te hebben en de rest laat je eoiaou en zo.

Hier ook 'ik doe maar wat' ivm gezond verstand en wat goed voelt. Ik denk qua nachtvoeden... er zijn genoeg kinderen die geen borst krijgen en die kunnen ook getroost worden 's nachts. Maar hoe ik het zelf ga doen, ik laat het maar gewoon gebeuren en lopen zoals het loopt. Ik heb nooit wat gehad met peuters aan de tiet, maar kan me ook totaal niet voorstellen dat ik ooit zou stoppen met voeden. Die dingen veranderen kennelijk al doende, dus we zien het wel gewoon.
Inmiddels zijn we de zes maanden bv voorbij. Zonder plan, zonder doel in tijd. Ik zou het nu eigenlijk wel tof vinden om een jaar te halen, maar zie wel hoe het gaat. Of het gaat. En ik ben heel blij met bv en kan het me niet anders voorstellen, maar heb ook vaak twijfels. Want ik vind het soms fysiek retezwaar. Ben nu ook heel blij met bijvoeding... dat maakt voor mij dat het 'te doen' blijft.

quote:

Op vrijdag 12 september 2014 13:41 schreef Asyniur het volgende:

[..]

Tuurlijk wel.
Na 3 nachten gekrijs, liet hij zich nacht 4 makkelijker troosten. Het is gewoon een kwestie van een gewoonte doorbreken.

En vergeet niet dat mijn initiële reactie was op iemand met een bijna-peuter (zonder deze overigens aan te vallen) en niet op iemand met een 6-maanden oude baby.

Prima dat jij dat zo hebt aangepakt hoor, maar in mijn boekje is het geen nare gewoonte die doorbroken moet worden Mijn zoon haalt troost uit de borst, dat is onze realiteit. Ik vind het vervelend dat je dat een kulredenering noemt.

Ik geloof overigens meteen dat het een ander verhaal wordt als een kind iets ouder is, in die zin vind ook ik een bijna-peuter een ander verhaal dan een net-dreumesje. Maar ik schaar me achter de mensen die menen dat een kind zelf mag bepalen wanneer het klaar is met de nachtvoedingen.

Ik heb eigenlijk niets meer toe te voegen wat nog niet gezegd is

Ik wil het hem graag zelf laten bepalen, in elk geval zolang hij nog niet duidelijk kan aangeven wat er aan de hand is. Bij mijn dochter heb ik dat anders gedaan, en achteraf gezien heb ik daar spijt van. Ook al deed ik dat omdat ik het zelf op dat moment niet trok, ze is nu 4 en nog steeds wordt ze meerdere keren per week wakker 's nachts. Ergens heb ik het idee dat ze niet zelf opnieuw kan inslapen, omdat we haar te snel uit onze kamer en 's nachts van de borst gehaald hebben.
Bovendien, net als LE vind ik het ook geen nare gewoonte. Al is hij dan bijna twee, in doen en laten is hij af en toe nog heel klein hoor. En om eerlijk te zijn, ik heb geen zin in 3 nachten drama, want dat betekent hier wel dat het hele huis wakker is.

Ik stel geen grenzen aan de bv.
Zoveel hij wil, zo vaak hij wil, zo lang hij wil.
De enige reden dat mijn lichaam überhaupt melk produceert, is om te voldoen aan de behoeften van mijn kind. Zo mooi en goed geregeld door de natuur, zo goed op elkaar afgestemd... Waarom daar een rem op zetten door kunstmatige ingrepen zoals de timer er op?
Okay, hij is inmiddels 26,5 maand oud. Hij eet volwaardig, krijgt ook tussendoortjes en drinkt water (met bubbels ), soms limonade, smoothies, bekertje koemelk op de opvang en bij oma.
Maar toch heeft hij het nog zo nodig om bij me te drinken
3 dagen in de week ben ik aan het werk en moet hij me missen (en ik hem). Het eerste dat hij doet na een lange werkdag is bovenop me duiken, me naar de bank dirigeren en drinken maar
Niet per se vanwege de dorst, maar het biedt zoveel meer dan dat!

Maar goed, iedereen moet doen waar hij zich goed bij voelt. Zelf had ik voordat ik kinderen had ook nooit verwacht een langvoedster te worden. Die haar kind te pas en te onpas voedt, volledig op verzoek. Die elke nacht minstens 4x aan het voeden is met een klein frummeltje in bed....
Maar ik zou echt niet anders willen.
Deze (relatief superkorte) bv-periode is zo dierbaar

Je zegt het wel mooi Kersjes!

Ik ben nu dus wel overdag grenzen gaan stellen. Van om de haverklap een slokje zijn we nu naar 3 momenten per dag gegaan (en natuurlijk wel uitzonderingen als het nodig is zoals bij vallen, erg moe of wat dan ook). Ik voelde me er zelf niet prettig meer bij. Ook omdat het dan altijd 2 tegelijk is en in het openbaar discreet voeden dan eigenlijk niet mogelijk is. En dat in combinatie met het drammerige. Dat hebben ze trouwens snel opgepakt. Maar s nachts vind ik het toch anders. Huilend wakker worden vind ik ook weer anders als overdag een slokje willen drinken (en daardoor ook ander drinken vertikken).

Ik vind dat er mooie dingen gezegd zijn

Ik voed ook op verzoek. Het ligt in madame haar handen en dat houdt voor ons in dat er met 6,5 mnd nog zin 10 keer per 24 uur gevoed wordt. Voor veel mensen een afschuwelijke opgave, zo blijkt als ik dat vertel, maar voor mij niks geen moeite. Natuurlijk slaap ik ook liever de nachten door, maar als F. mij nodig heeft sta ik in een tel naast haar bed. Soms voldoet een aai, soms een speen en soms het kalmeren van fladderende armpjes, maar soms (1 a 2x per nacht) is ze echt wakker en op zoek naar de borst. Prima. Natuurlijk zucht ik ook weleens diep als ze voor de 10e keer ligt te mopperen (in haar slaap overigens, zelf wordt ze zelden wakker van dat gekakel ), maar ik ben evengoed snachts haar mama en veilige haven.

En over grenzen verleggen: ik vond het echt een heel naar idee dat er iemand aan m'n shirt zou zitten hannesen op zoek naar -nu- een borst. Inmiddels betrap ik mezelf op een lach van oor tot oor als ze begint te giechelen bij het geluid van een losklikkende voedingsbeha of het blije snoetje als ze dat Zélf voor elkaar heeft weten te krijgen. . De wereld ziet er zo anders uit op het moment dat je het leeft, in het hier en nu. En weet je, het is mooier nog dan ik van te voren had bedacht. De interactie en het zien wat onze voedingsmomenten haar brengen (blijheid, voldoening, troost, rust etc) doen me misschien nog wel meer dan die onhandige verse baby die me na een voeding met vette kloven, bloedblaren en tranen in mijn ogen liet na'genieten'

quote:

Op vrijdag 12 september 2014 13:32 schreef Franny_G het volgende:
Maar is het geven van nachtvoedingen dan echt zo gekoppeld aan het nog niet opgang zijn van de menstruatiecyclus? Ik geef dus al een tijd amper nachtvoedingen, maar een cyclus heb ik ook nog niet.

Geen idee, maar dat is wel de periode dat er hier het meest gedronken wordt dus mij lijkt het dat dat het meeste verschil zal maken qua cyclus weer op gang helpen, als het al helpt.
Overdag valt er ook nog wel wat te winnen qua drinkmomenten minderen hoor. Ik ben heel makkelijk met de borst aanbieden en J. heeft er in principe altijd wel zin in. Maar zonder veel drama zou ik het overdag wel kunnen beperken tot 2 drinkmomenten denk ik, bij het opstaan en 's avonds bij het inslapen.

Nouja, we moeten er nog maar eens goed over nadenken waar onze prioriteit nu ligt. Eigenlijk gaat dat hele afbouwen zo tegen mijn gevoel in . Misschien dat we kinderwens maar gewoon even in de koelkast moeten zetten..

Mooie persoonlijke verhalen hier maar ik onderschrijf ook niet alles. Een kind die zich op je stort en je naar de bank dirigeert, dat vind ik voor mijzelf te ver gaan. Dat klinkt "dwingend" en niet als een manier waarop ik wil dat mijn kind omgaat met mij of mijn lichaam.
Maargoed, ik vind het ook al vervelend dat kuiken soms heel 'verlekkerd' naar mijn boezem kan kijken.
Een wie weet verandert mijn mening wel als mijn kuiken ouder is, maar vooralsnog heb ik daar wel moeite mee. Vooral omdat het mijn lichaam is, niet alleen een instrument in dienst van mijn baby.
(En ik kan bijvoorbeeld ook lastig relateren aan het wegcijferende karakter van 'als mijn kind het nodig heeft, moet het maar' houding. Voor kleine baby's overigens wel, maar ik ben meer dan mama en mijn lichaam is meer dan functioneel.)

Ik herken altijd veel in wat jij schrijft, Burdie. Ook in dit geval. Zeker wat je schrijft over de omgang met jouw lichaam. Ik denk dat ik veel waarde hecht aan autonomie, zowel voor mijzelf als voor mijn kind. De periode dat I echt alleen in slaap kon vallen aan de borst, vond ik daarom ook mentaal zwaar omdat het idee dat I echt mij daarvoor nodig heeft, me geen goed gevoel gaf. Ik vind het echt heel belangrijk dat ze ook zonder mij in slaap kan komen, als ze bij haar papa is, of als ik er even niet ben. Dat geeft ons allebei meer ruimte en kracht. En ook wel precies om wat Burdie schrijft: ik ben meer dan mama.

Het borstvoeding geven, vind ik heel mooi en bijzonder en dat mijn lichaam dit kan ook. Ik geniet er vaak van, maar er zijn ook veel momenten geweest dat ik dat 'in dienst zijn van' heel zwaar vond. Bovendien is het fysiek ook echt zwaar, want ik weeg op dit moment nog maar 50 kilo terwijl ik echt heel erg mijn best doe met eten. Maar het lijkt wel alsof er niet tegenop te eten valt. En ook daarin zie ik het als mijn taak om grenzen te bewaken, voor mijn eigen welzijn. Als ik onder de 50 kilo kom, moet ik gewoon stoppen of in ieder geval flink afbouwen. Het scheelt al dat we op de dagen dat I naar het kdv gaat de bv combineren met kv, zodat ik niet voortdurend hoef te kolven.

Gewoon uit interesse , vonden jullie de zwangerschap in zo verre ook zwaar? Ook dan staat je lichaam in dienst van. Ik heb helemaal geen moeite met constant voeden van J. We doen het hier net als bij KP. En herken jullie gevoel helemaal niet , het mama zijn is gewoon een heel groot deel van mijn leven en ik ben ook gewoon klaproos, en die momenten zijn er nog best veel voor een 'thuisblijfmoeder ' .

Vinden jullie het dan niet steeds vaker een opgave dan een ding wat je doet zonder na te denken of van geniet? Sorry voor al de vragen hoor ik wil herken het niet dus ben nieuwsgierig .

Wat betreft de toekomst, ik wil het jaar halen. 2 jaar zou ik heel mooi vinden maar ik merk dat ik dat nu nog spannend vind, hoe zou dat gaan en ik zou het persoonlijk niet prettig vinden om een dreumes/peuter te hebben die shirt's omhoog gaat trekken. Maar wie weet kijk ik er dan anders tegenaan. Tot nu toe geniet ik van de momenten dus stoppen is nog lang geen optie hier

De zwangerschap vond ik op zich niet zwaar, klaprooss, want ik had een goede zwangerschap en ik bleef tot het laatst toe heel fit.

Ik heb een goede zwangerschap gehad, een goede bevalling, borstvoeding gaat ook goed. En toch, en ik begrijp dat niet iedereen dat snapt, zou ik dit afgelopen jaar niet graag overdoen. Het was een voor mij waarschijnlijk 'once-in-a-lifetime' ervaring, die ik geweldig en fantastisch vond. Maar ik vind ook dat het veel van een vrouw vraagt. Ook merk ik dat ik het met I, naarmate ze nu ouder wordt, steeds leuker ga vinden. De fase van het kwetsbare en afhankelijke baby-tje, hoe gelukkig ik ook toen met haar was, is denk ik niet de fase die het beste bij mij past.

Borstvoeding is 8 van de 10 keer geen opgave, maar die andere twee keer dus wel. Dan heb ik er eigenlijk even niet het geduld voor of de zin er in en dan zit ik de tijd echt een beetje uit.

Het heeft er bij mij vast ook mee te maken dat ik zo laat moeder ben geworden en ook heel lang geen kinderverlangen had. Ik heb altijd een heel vrij en heel autonoom leven geleid. Ook in mijn relaties. Dus ik ben echt gewend aan die autonomie en vrijheid en vind het moeilijk om concessies daarin te doen.

En als ik het zo opschrijf, ga ik mezelf bijna ontaard voelen, maar ik denk dat ik jullie echt niet hoef te vertellen hoe ongelooflijk veel ik van I houd en dat ik zielsgelukkig ben met haar en met het feit dat het moederschap mij toch 'gegeven' is.

Een zwangerschap vind ik anders. Daar is geen alternatief voor, en er zijn geen mensen die dat anders doen. Bovendien werd dat langzamerhand zwaarder, terwijl bv meteen vanaf de geboorte *patsboemnooitmeerpauze* is. En ja, ik was tijdens de zwangerschap ook niet de meest leuke versie van mezelf zegmaar.
Maar ik vind het allemaal heel dubbel hoor. Ik kan er echt heel erg van genieten en doe dat meestal ook wel. Maar soms vind ik het ook een benauwende valstrik zonder uitgang. (En dat botst regelmatig, inclusief huilbuien)

Ben het helemaal met je eens Franny... Hier is nog wel een wens voor een tweede (en derde) maar niet voor de bijbehorende '2 van de 10 keer' bv (en een alternatief is er voor mij niet).

Heel helder franny! Vervelend dat je die gevoelens hebt . Je niet ontaard noemen, borstvoeding geven of niet heeft niets met de liefde voor je kind te maken!

En straks eet ze alleen nog maar prakjes . Och en ze worden echt elke keer leuker hè!

quote:

Op zaterdag 13 september 2014 03:37 schreef L0t.. het volgende:

[..]

Geen idee, maar dat is wel de periode dat er hier het meest gedronken wordt dus mij lijkt het dat dat het meeste verschil zal maken qua cyclus weer op gang helpen, als het al helpt.
Overdag valt er ook nog wel wat te winnen qua drinkmomenten minderen hoor. Ik ben heel makkelijk met de borst aanbieden en J. heeft er in principe altijd wel zin in. Maar zonder veel drama zou ik het overdag wel kunnen beperken tot 2 drinkmomenten denk ik, bij het opstaan en 's avonds bij het inslapen.

Nouja, we moeten er nog maar eens goed over nadenken waar onze prioriteit nu ligt. Eigenlijk gaat dat hele afbouwen zo tegen mijn gevoel in . Misschien dat we kinderwens maar gewoon even in de koelkast moeten zetten..

Ik denk dat een beetje pech danwel geluk ook een aandeel heeft hierin? Want hier ook nog flinke nachtvoedingen, maar ook wel weer een redelijke cyclus.