San Martín del Rey Aurelio - La Farrapona (Lagos de Somiedo), 160 kmHet derde en laatste deel van het druiluik aankomsten bergop. Deze rit is misschien nog wel de moeilijkste van de drie. In ieder geval de rit met de meeste beklimmingen, vijf stuks in totaal. Allemaal lastige klimmen. De etappe waar het voor een boel renners moet gaan gebeuren. De dag voor de rustdag krijgen we waarschijnlijk alles te weten. Er is nu al heel veel duidelijk, maar dat wat nog niet duidelijk is gaat nu dan zichtbaar worden.
![Vuelta-a-Espana-Stage-16-1408361485.png]()
![16_perfil.png]()
San Martín del Rey Aurelio is een klein stadje in Asturië met 17.000 inwoners. Een industriestadje, vooral vroeger. In deze omgeving werd vooral veel koolstof gedolven. San Martín is dus een mijnwerkersstad. Tegenwoordig wordt daar niet meer zoveel mee gedaan, maar alles uit die tijd is er nog steeds. Je kan hier dus nog goed zien hoe het er ooit aan toe ging en als dat nog niet duidelijk genoeg is kan je altijd nog naar het plaatselijke museum.
![06-San-Martin.jpg]()
Bijna direct na de start krijgen de renners al een beklimming voor hun kiezen. Na 10 kilometer koers begint de Alto de la Colladona al. 7,4 kilometer lang en 6,7% gemiddeld. Voor de renners dus niet echt een ideale start. Behoorlijk regelmatige klim, weinig echt steile stukken, maar toch grotendeels rond de zeven procent.
![Alto+de+La+Colladona+norte.gif]()
![Alto-de-La-Colladona-Asturias.jpg]()
Na een bochtige afdaling volgt er een tussenstuk. In principe is dat in dit gebied vrij opmerkelijk, aangezien het hier stikt van de lastige beklimmingen, maar er zijn wel een paar valleien te vinden en daardoor fietsen de renners nu. Als ze ergens links of rechts gaan zouden ze meteen aan een rotklim beginnen, maar voorlopig is het maar even rechtdoor over de grote weg, om na een tijdje in Mieres uit te komen. Na Mieres gaan de renners met een omweg richting Pola de Lena.
![SANJUAN+1240b.jpg]()
Die omweg brengt de renners naar de tweede klim van de dag, Alto del Cordal. De makkelijkste klim van de dag, maar met 7,6 kilometer aan 5,5% nog steeds niet heel erg makkelijk te noemen. De renners nemen 'm van de makkelijke kant, de andere kant is een stuk steiler, met kilometers boven de 10%. Dit wil dus wel zeggen dat de afdaling een vrij lastige is, met genoeg vervelende bochten en behoorlijk steil dus.
![El+Cordal+$28por+Riosa$29.gif]()
De afdaling brengt de renners naar Pola de Lena. Het knooppunt van Asturië. Welke kant je hier ook opgaat, je komt een zware klim tegen. Angliru is niet ver weg, Cuitu Negru kun je een stukje verder richting het zuiden vinden, Cotobello is ook binnen handbereik en natuurlijk de Alto de la Cobertoria, waar de renners nu aan gaan beginnen. Pola de Lena is bovendien ontzettend fantastisch omdat Amets Txurruka in deze stad zijn eerste overwinning als prof boekte. In de Vuelta a Asturias was dat, waar hij naast de rit naar Pola de Lena ook meteen het algemeen klassement won. In Pola de Lena is ook een tussensprint.
![DSC_1426-copia.jpg]()
Na Pola de Lena is het dus tijd voorde Alto de la Cobertoria. Een bekende klim, die wel vaker voorkomt in de Vuelta. Vooral vaak als tussendoortje, maar één keer als finishplaats. Dat was in 2006 en toen was Alexandre Vinokourov de snelste. De Vuelta van 2006 was ook weer zo'n fraaie, met een Kazachstaanse overheersing. Kashechkin en Vinokourov waren toen iedereen te snel af en Valverde dolf weer eens het onderspit. Nog in die goede oude tijd, voor men bloedzakjes ging verwisselen. La Cobertoria dus, 10 kilometer lang en 8,8% gemiddeld. Een hele zware klim, het enige verschil met sommige klimmen hier in de buurt is dat deze vrij regelmatig is. Geen stukken boven de 20%, nog steeds wel stroken boven de 10% en soms zelfs een beetje richting de 15%. Eigenlijk niet regelmatig dus, maar als je het vergelijkt met de buren wel. Hoe dan ook een extreem zware klim en dan is dit pas de derde van de vijf.
![alto-de-la-cobertoria.gif]()
![alto+de+la+cobertoria.JPG]()
Ooit was deze weg heel slecht, zoals bijna iedere weg in Spanje, maar een paar jaar terug opnieuw geasfalteerd, dus nu is het wel te doen. Mag ook wel, want de afdaling is toch wel weer een waar je goed op moet letten. Eenmaal beneden gaat het bijna meteen weer omhoog, op weg naar de volgende klim van de dag, Puerto de San Lorenzo. Toch wel zo ongeveer het bekendste tweeluik van de Vuelta. Komen eigenlijk altijd samen in een rit voor en dat is ook logisch, sluit perfect op elkaar aan. Vorig jaar kwamen ze allebei nog in de rit naar de Angliru voor, samen met de Alto del Cordal. Vergelijkbare rit dus, alleen nu van de andere kant met een andere aankomst, die wat makkelijker is. Als het al een beetje omhoog begint te lopen krijgen de renners eerst nog een tussensprintje, in San Martin de Teverga.
![pic_04g-A.jpg]()
De Puerto de San Lorenzo is vergelijkbaar met La Cobertoria. Ook tien kilometer en 8,5% gemiddeld. Ben je net een beetje bijgekomen van de vorige klim, krijg je weer precies hetzelfde voor je kiezen. Deze is misschien nog wel wat erger. De Cobertoria zwakt wat af richting de top, de San Lorenzo kent daar juist het vervelendste stuk. Vijf kilometer achter elkaar komt het niet onder de 10%. Het peloton zal hier al niet meer heel erg groot zijn.
![SanLorenzo1.gif]()
![sanlorenzo3.jpg]()
Boven op San Lorenzo hebben de renners bijna 130 kilometer gefietst, nog ongeveer 30 te gaan. Ook de andere kant van San Lorenzo is heel steil, een snelle afdaling dus, met veel bochten, zoals te verwachten valt. Beneden in La Riera slaan de renners linksaf, richting Pola de Somiedo. Daar komen ze echter niet, want voor die tijd slaan ze nog een keer linksaf, op weg naar de slotklim. La Farrapona, of Lagos de Somiedo. We bevinden ons nu in het nationaal park van Somiedo en in de buurt van de finish zijn er een stuk of vijf meertjes, dus Lagos de Somiedo is wel een logische naam.
![Farrapona1.gif]()
De langste klim van de dag. Volgens de organisatie 16,5 kilometer en 6,2% gemiddeld. Volgens altimetrias nog twee kilometer langer. Een klim die in het begin redelijk makkelijk is, halverwege nog een stukje afdaling kent en daarna wat vlakkere kilometers, maar op zes kilometer van de streep is het gedaan met de pret. Die laatste zes kilometer komt het niet onder de 8% en zijn er genoeg stroken boven de 10%. Alsnog een makkelijkere klim dan de San Lorenzo en Cobertoria, maar met al die inspanningen bij elkaar zou deze slotklim toch voor vermaak en grote verschillen moeten zorgen.
![article-altimetria-La%20Malva-51d409a33f6ed.jpg]()
Lagos de Somiedo, daar is men in 2011 ook al eens geweest. Een rit die werd gewonnen door het eeuwige talent Rein Taaramae. Hij won toen voor het gouden koppen Juanjo Cobo en David de la Fuenta. Die sloegen daar toch een eerste slag ten opziche van Wiggins en Froome. Een dag later zou Cobo een topshow afleveren op de flanken van de Angliru. Eigenlijk wel een vergeten overwinning, die van Reintje. Kon het me eigenlijk niet meer voor de geest halen, maar dat zal vast aan mij liggen. Wel redelijke verschillen tussen de renners en dan was die etappe nog een stuk makkelijker.
![1.jpg]()
En nog een mooi kiekje, omdat het kan. Het is morgen een nationale feestdag in Asturias, Día de Asturias. Iedereen is vrij, dus misschien zal het wat drukker zijn dan een paar jaar geleden.
![380-PIC219755426.jpg]()
Slecht weer. Regen, lage temperaturen. Past niet echt bij de Vuelta, maar is wel de realiteit.
![etp16.png]()
Al twee dagen achter elkaar is de zege naar een vluchter gegaan. Het wordt dus wel weer eens tijd voor een gevecht om de ritzege tussen de klassementsmannen. Zeker omdat dit de koninginnerit is. Kan niet zo zijn dat je de zwaarste rit weg gaat geven aan een vluchter, zoals vorig jaar toen kleine Kenny Elissonde ineens op de Angliru won. Mag niet eigenlijk.
1. Contador. De beste deze Vuelta, moet dan ook de koninginnerit winnen. Wel kwetsbaar in zo'n laatste steile kilometer, maar La Farrapona is wat minder steil.
2. Valverde. Wordt best vaak tweede. Vaak ook best terecht, blijft een laffe hond. Lekker aanvallen in de laatste 100 meter en dan na 50 meter vragen of iemand wil overnemen.
3. Rodriguez. Uiteindelijk toch de minste van de drie, al de hele Vuelta en eigenlijk al het hele jaar. Is ook de oudste, kan er mee te maken hebben.
4. Aru. Ontdekking van het jaar toch wel. Werd al een tijd aangekondigd dat hij er aan zou komen, maar dat neem je dan toch maar met een korreltje zout. Onterecht dus, staat er dit jaar echt. Nog niet echt opgewassen tegen de Spaanse armada, maar dat is op dit moment niemand.
5. Froome. Niet echt in topvorm. Doet een beetje raar, kijkt nog vaker dan normaal naar z'n stuur en lost vaak om vervolgens weer terug te komen. Eigen tempo, noemen ze dat dan, maar normaal is Froome wel zo goed dat hij kan doen en laten waar hij zin in heeft. Nu dus niet, dus dan mag je al blij zijn met een vijfde plaats.
[ Bericht 0% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 08-09-2014 12:05:35 ]