Gewoon eigenlijk iets wat ik me afvroeg. Een cultuur zoals de Chinese heeft eigenlijk best veel weg van wat wij als kenmerken van veel vormen van autisme zien.
- Geen voor autisten onbegrijpelijke zaken als sarcasme (volgens mij is dat iets typisch Amerikaans/Europees)
- Niet teveel emoties tonen of erover praten
- Kinderen worden vanaf school af aan al duidelijke ondubbelzinnig opgeschreven 'regels' geleerd, op scholen is er structuur en durft niemand door de klas te rennen of de leraar niet te respecteren.
- Ook in het bedrijfsleven is de baas gewoon de baas en niet "Jan", waar je (in het geval van een relaxte baas) bij wijze van spreke soms gewoon "alles goed ouwe rukker" tegen kan roepen. Zelfs tegen je ouders ben je beleefd
- Meer 'zwart-wit', geen ruimte voor al teveel snelle aanpassingen op allerlei gebieden
Oftewel: structuur, hiërarchie, ondubbelzinnigheid, niet te snel veranderend en zonder te veel emoties. Dan vroeg ik maf af: zouden Chinezen of Japanners als je hun hersenen zou onderzoeken naast een gemiddeld brein uit b.v. Nederland ook een meer 'autistisch' brein hebben? (Dus qua onderontwikkeling van bepaalde gebieden) Want het lijkt me dat evolutionair gezien hersengebieden die zich generaties lang niet echt optimaal 'gebruikt' worden dankzij de grote invloed van de culturele omgeving, minder sterk zullen worden/zijn. En dat andersom bepaalde andere gebieden, zoals planning en organisatie weer beter. Dat zou ook overeenkomen met het vooroordeel dat Aziaten goed in wiskunde zijn

Is er naar zoiets wel eens onderzoek gedaan?

Lijkt me een interessant iets eigenlijk wel.
-