Het peutertopic (2-4 jaar) deel 149

quote:

Op woensdag 17 september 2014 08:16 schreef Deepfreeze het volgende:
Tinu, fijn dat het beter gaat.

Hier een jochie met koorts. Hangt nu was op de bank tv te kijken. Gisteren 39.7, nu 38,5. Hopelijk wordt het niet erger vandaag. Maar het zal wel weer oplopen. Denk straks maar pcm erin, want ik moet de deur nog uit met hem..

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

beterschap en succes!

Beterschap en succes DF!

Bar, lastig inderdaad. Ik kan eigenlijk ook zo snel niks bedenken.

Even een tip: de AH heeft doe als een boer dag op 11 oktober. Inschrijven via de website. Er zijn een aantal verschillende boerderijen die mee doen.

Heerlijk op het strand geweest vandaag! Ze had zelfs, nadat ze elkaar eerst een half uur hadden aangestaard een vriendinnetje. Lachen, gieren en gillen in de branding, kastelen bouwen En in de auto uiteraard binnen 5 minuten in slaap gevallen


*foto's weer weg*

[ Bericht 42% gewijzigd door Susie op 18-09-2014 22:09:12 ]

Wat een heerlijke foto's Susie! Ik krijg van strandfoto's altijd zo'n vakantiegevoel

quote:

Op woensdag 17 september 2014 16:13 schreef Kyara het volgende:
Even een tip: de AH heeft doe als een boer dag op 11 oktober. Inschrijven via de website. Er zijn een aantal verschillende boerderijen die mee doen.

Ah leuke tip Gelijk effe inschrijven.
Vorig jaar waren we op de open dag bij de campina boerderijen, dat was ook heel leuk.

Leuke foto's Susie en wat wordt ze al groot En het was inderdaad heel lekker strandweer!

Lastig dan Bar. Een klimrek in de tuin misschien?

Df beterschap voor je jongetje.

Susie, leuke foto's!

quote:

Op woensdag 17 september 2014 18:56 schreef Kyara het volgende:
Wat een heerlijke foto's Susie! Ik krijg van strandfoto's altijd zo'n vakantiegevoel

Ook al wonen wij 15 minuten rijden van het strand, heb ik dat ook altijd wel hoor! En het was zo heerlijk rustig daar!

Ja, ze wordt groot, maar haar oren niet geloof ik. Ik word werkelijk moedeloos van het niet luisteren van haar. Buitenshuis heb ik een heerlijk kind (goed, ze wilde eigenlijk niet van het strand weg, dat is logisch), maar thuis? Ik word er af en toe wel eens triest van eigenlijk, dat niet luisteren. Triest word ik achteraf altijd, op dat moment kan ik alleen maar boos op haar worden en dat helpt uiteraard ook niet. En daarna word ik dus verdrietig, omdat ik weer boos werd. Dan baal ik van mezelf en zitten de tranen erg hoog.:'(
Herkent iemand dit? Oplossingen zoals op de gang zetten etc etc, dat gebeurt hier al, dan gaat ze dus hysterisch (echt, mensen die voorbij lopen zouden denken dat we haar wat aandoen) krijsen, gillen en schoppen). Tellen tot 3, helpt ook niet, vanavond ging ze zelfs meetellen tot 3 en ik weet boos dus.
Ik voel mij soms echt de altijd boze moeder (loeder). Kan ook echt erg aan mij liggen momenteel hoor, dat ik gewoon teveel op mijn bordje heb. Ik weet het niet. Word er in ieder geval triest van.

We hebben ook zeer zeker leuke momenten (zie strandfoto's), zoals gisteren dat ik haar aan het voorlezen ben en ze rups probeert te zeggen, dat werd dus "ruf". Gegierd van het lachen hebben we.
En lekker veel knutselen en schilderen Maar momenteel overheerst de machteloosheid bij mij, het niet goed doen, het faal gevoel. Snapt iemand dit? Of herkenning?

/einde dagboekpost.

Wat vervelend Susie. Sowieso het gevoel van machteloosheid en een negatieve spiraal van actie-reactie. Kun je voorbeelden geven waarbij ze niet luistert?

quote:

Op woensdag 17 september 2014 20:53 schreef Susie het volgende:

[..]

Ook al wonen wij 15 minuten rijden van het strand, heb ik dat ook altijd wel hoor! En het was zo heerlijk rustig daar!

Ja, ze wordt groot, maar haar oren niet geloof ik. Ik word werkelijk moedeloos van het niet luisteren van haar. Buitenshuis heb ik een heerlijk kind (goed, ze wilde eigenlijk niet van het strand weg, dat is logisch), maar thuis? Ik word er af en toe wel eens triest van eigenlijk, dat niet luisteren. Triest word ik achteraf altijd, op dat moment kan ik alleen maar boos op haar worden en dat helpt uiteraard ook niet. En daarna word ik dus verdrietig, omdat ik weer boos werd. Dan baal ik van mezelf en zitten de tranen erg hoog.:'(
Herkent iemand dit? Oplossingen zoals op de gang zetten etc etc, dat gebeurt hier al, dan gaat ze dus hysterisch (echt, mensen die voorbij lopen zouden denken dat we haar wat aandoen) krijsen, gillen en schoppen). Tellen tot 3, helpt ook niet, vanavond ging ze zelfs meetellen tot 3 en ik weet boos dus.
Ik voel mij soms echt de altijd boze moeder (loeder). Kan ook echt erg aan mij liggen momenteel hoor, dat ik gewoon teveel op mijn bordje heb. Ik weet het niet. Word er in ieder geval triest van.

We hebben ook zeer zeker leuke momenten (zie strandfoto's), zoals gisteren dat ik haar aan het voorlezen ben en ze rups probeert te zeggen, dat werd dus "ruf". Gegierd van het lachen hebben we.
En lekker veel knutselen en schilderen Maar momenteel overheerst de machteloosheid bij mij, het niet goed doen, het faal gevoel. Snapt iemand dit? Of herkenning?

/einde dagboekpost.

Een 'feest' der herkenning. Als je dan zegt dat je er soms moedeloos van wordt (en ontzettend moe letterlijk en figuurlijk) kijken mensen je aan? Huh? Dat kind? Dat is een engeltje. Ja uhhu hier

Ik herken het ook hoor Susie .. heb helaas geen gouden tip voor je .. hoewel .. wat hier meestal wel werkt is een x aantal minuten op z'n kamer zetten met de deur dicht en volkomen negeren. Daarna ga ik naar binnen en vraag of hij weer normaal kan doen, en dan is het meestal ook wel over.

Ja hier ook
Gelukkig kan ze er nu steeds vaker zelf uitkomen door humor in te zetten. Dan doet ze een inside joke en kunnen we allemaal weer lachen.
Vaker is dan 1 op 3 of 4, dus nog niet bepaald de meerderheid

Heel herkenbaar Susie, ik word ook altijd zo moedeloos van het niet luisteren, of pas als ik schreeuw en dan gaat hij huilen. Probeer altijd weer positief te beginnen en rustig te blijven, maar het kruipt er steeds weer in.
Gewoon geen idee wat de beste maner is om hem wel te laten luisteren.
Maar leuke dingen doen helpt echt wel en jezelf ook wat rust gunnen.

Ik herken het ook Susie. M'n kind en ik gaan ongeveer gelijk op in opvliegendheid, dus het kan flink botsen tussen ons (en dan is het ook altijd vier seconden later weer goed). Maar ik verwijt het mezelf ook altijd erg na afloop dat ik me heb laten kennen. Ik merk aan M dat hij haarfijn aanvoelt wanneer er een strijd te strijden is en dan even extra hard met de kont tegen de krib gaat. Als ik iets NU wil, wil hij het per definitie NU NIET, en hij is zo verdraaid volhardend dat het inzetten van allerhande machtsmiddelen zoals time-outs en strafmaatregelen de strijd alleen maar verhardt. Ik probeer dat dus te vermijden en hem meer en meer aan te spreken op redelijkheid, verantwoordelijkheid en empathie.

In welke situaties heb je er het meeste last van? Waar wil je echt graag dat ze luistert en doet ze dat consequent niet? Zijn er ook situaties waarin ze niet luistert maar waarbij het eigenlijk niet zo belangrijk is? Ik merk dat op alle slakken een zoutje leggen hier echt olie op het vuur gooit namelijk (creatief met spreekwoorden en gezegden )

Hier is het redelijk onvoorspelbaar. We proberen de wereld simpel en voorspelbaar te maken voor haar, omdat spanning nooit handig is, maar dan nog kan ze op de raarste momenten heel vervelend zijn.
Vanavond kreeg mijn lief bijvoorbeeld na een fijne avond tijdens de tweede zin van het verhaaltje een mep vol in haar gezicht. Dan is t best lastig om rustig en consequent de avond toch goed af te sluiten.

Mijn man doet vaak het avondritueel en heeft dan ook vaak een kont tegen de krib jongetje want plassen, pyjama aan, tanden poetsen, het is uit je spel gehaald worden, sowieso niet leuk en daarna volgt ook nog bed
Ik heb hem toevallig van de week nog herinnerd aan een wedstrijdje wie het eerst bij de wc is, papa poetst dan wel de tanden van dikkie dik, papa gaat dan wel even jouw pyjama passen etc om diezelfde dagelijkse strijd te doorbreken.
Het lukt niet elke avond en soms is je creativiteit op en je geduld ver te zoeken maar hij was weer even verbaasd hoe O. met een grapje binnen 2 seconden op de wc zat.
Liedjes zingen tijdens alles doet hier ook wonderen. Verzin eens een liedje mama. Dus dan zing je samen op de wc 'plasje plasje kom nou gauw, plasje plasje ik hou van jou'

En op het kdv kennen ze zulk gedrag ook helemaal niet van hem hoor. Ik denk altijd maar dat ie lekker gehecht is en zichzelf durft te uiten thuis

Pfew, ben erg blij dat er meer zijn die hier last van hebben.

Hier is het met name het naar bed gaan. Ik begin tegenwoordig al een half uur van tevoren aan te kondigen dat ze naar bed gaat. Dan eindelijk naar boven, verstoppen onder het dekbed, geen pyjama aan willen doen, tanden niet willen poetsen etc etc.
Het hele ritueel maakt al dat ik geen zin heb om haar naar bed ye brengen.

Ik vraag haar ook vaak of ze zo ook op het kdv doet Dan krijg ik een bijdehante "neuh?"

quote:

Op woensdag 17 september 2014 21:30 schreef Vanyel het volgende:
Hier is het redelijk onvoorspelbaar. We proberen de wereld simpel en voorspelbaar te maken voor haar, omdat spanning nooit handig is, maar dan nog kan ze op de raarste momenten heel vervelend zijn.
Vanavond kreeg mijn lief bijvoorbeeld na een fijne avond tijdens de tweede zin van het verhaaltje een mep vol in haar gezicht. Dan is t best lastig om rustig en consequent de avond toch goed af te sluiten.

Oef! Dat is echt naar. Kan ze zich verbaal genoeg uiten?

Ja, alles is een strijd! Ene arm trekt hij weg met pyjama aandoen, dan de andere arm, treuzelen, blijven draaien in bed enz.

Ahja, zal de leeftijd hopelijk zijn..

Oh Susie hier ook zeker! thuis luistert ze vaak niet, of zegt "ben even bezig hoor". Vandaag had ik geen zin om 50 keer te herhalen dat het klei weg moest dus ging ik zelf naar boven boek lezen op bed. Nog geen 10 minuten later hoor ik "mama boven ziek?" "mammaaaa ik kooommmm!!"

Pyjama wil ze hier nooit maar ik doe het toch wel. Wat hier vooral moeilijk is, is in de ochtend op mama dag uit gaan. Ze wil gewoon geen kleding aan, is bezig met spelen of iets...het is een gevecht soms om boodschappen te doen en ik heb echt geen zin om alles met boosheid en gekrijs te doen dus soms duurt uitgaan echt 2 uur

quote:

Op woensdag 17 september 2014 21:42 schreef laziness het volgende:

[..]

Oef! Dat is echt naar. Kan ze zich verbaal genoeg uiten?

Nee helemaal niet, das onderdeel van het probleem idd.

Waar ze trouwens normaal heel rustig gaat slapen, ligt ze nu nog steeds te jodelen in bed. Over de dikke controleur op t moment.

quote:

Op woensdag 17 september 2014 21:42 schreef Troeta het volgende:
Ja, alles is een strijd! Ene arm trekt hij weg met pyjama aandoen, dan de andere arm, treuzelen, blijven draaien in bed enz.

Ahja, zal de leeftijd hopelijk zijn..

Mijn kind draagt geen pyjama. Scheelt de helft.

Oh ja, dat met het naar bed gaan is hier ook standaard gedoe. Tijdrekken, treuzelen... De laatste dagen ook weer schoppen en slaan, daar ben ik wat minder van gecharmeerd Ik ga bij dat getreuzel meestal maar gewoon stoïcijns verder met wat er gedaan moet worden. Ik probeer zo voorspelbaar mogelijk te zijn en het doel (in bed komen) voor ogen te houden en er niet een luisteren-om-het-luisteren-discussie van te maken.

Ik word regelmatig moedeloos van het feit dat de discussies gewoon el-ke keer hetzelfde zijn. Elke avond bij het naar bed brengen, elke keer bij het 's ochtends de deur uit moeten. Ik ga dan ook tegen dingen op zien, zo jammer vind ik dat.