Etappe 13: Belorado - Obregón (Parque de Cabarceno), 188 kmVoor Vuelta-begrippen is dit nog best een aardige rit. Sowieso lijkt deze Vuelta het parcours wel mee te vallen. Normaal heb je toch minstens tien vlakke etappes met dan aan het eind een muur of een flinke klim. Tot nu toe is er wel wat meer variatie en zo ook vandaag. Een etappe die alle kanten op kan gaan. Paar beklimmingen onderweg, aan het eind een muur, maar niet helemaal aan het eind. Na de muur nog een paar vlakke kilometers. Op papier een prima rit.
![Vuelta-a-Espana-Stage-13-1408361392.png]()
![13_perfil.png]()
Belorado is een klein dorpje in de provincie Burgos, regio Castilië en León. Een van de dorpen die je passeert als je aan een pelgrimstocht richting Santiago de Compostela begint. Het zal niet het opvallendste dorp zijn dat je dan passeert. Eerder een van de onopvallendste. Wel een mooie kerk.
![Iglesia-de-Santa-Mar%C3%ADa-Belorado-Spain-Camino-de-Santiago.jpg]()
Van Belorado fietsen de renners helemaal naar het noorden, Cantabrië in, richting de Golf van Biskaje. Als je van Burgos, of de omgeving van Burgos, koers zet richting Cantabrië, kom je altijd door een kommetje. Het gebied rond Burgos is wat hoger gelegen, maar richting het noorden ligt het wat lager, tot je in Cantabrië komt. De eerste 100 kilometer is het dus eerst in dalende lijn, om daarna weer langzaam wat omhoog te kruipen. Een heleboel dorpjes en steden worden gepasseerd onderweg, maar weinig interessante. Oña is dan nog wel interessant, daar hebben ze wel wat aardige gebouwen.
![o%C3%B1a-monasterio-san-salvador.jpg]()
Vorig jaar was er ook een rit in de provincie Burgos, die eindigde toen in Burgos zelf. Bauke Mollema won toen knap. Een uitgedund groepje kwam toen aan de finish, want het waaide die dag nogal. Kan vandaag ook gebeuren, want in dit gebied waait het ook altijd vervelend. Toch valt het niet te verwachten dat er op dat gebied veel gaat gebeuren, aangezien het nogal een eind van de streep is en er nog de nodige beklimmingen volgen in het tweede deel van de rit. De eerste tussensprint is in Espinosa de los Monteros en daar begint het al vervelend omhoog te lopen. De eerste echte klim van de dag is dan nog niet begonnen, maar je kunt wel al merken dat het niet meer vlak is. Zes kilometer na de tussensprint begint de klim echt, die ons van Castilië en León naar Cantabrië brengt. Alto Estacas de Trueba. 11 kilometer lang en drie procent gemiddeld, niet echt heel erg lastig dus.
![Estacas2.gif]()
![15896.jpg]()
De afdaling is een stuk lastiger dan de klim. Een stuk steiler en kent vooral in het begin de nodige bochten. Eenmaal beneden in Vega de Pas begint de volgende klim alweer. Puerto de la Braguia. Deze klim is niet zo lang, maar wel wat steiler dan de vorige. Zes kilometer, zes procent gemiddeld.
![Braguia2.gif]()
![15-09+026.jpg]()
132 kilometer gedaan op de top, nog meer dan 50 te gaan. Nu volgt wederom een vrij bochtige afdaling, om na de afdaling weer aan een nieuwe klim te beginnen. Dat is dan wel de laatste lange klim van de dag, Alto del Caracol. Bijna 11 kilometer lang en 5,5% gemiddeld. Hij begint lastig, met een kilometer aan 8% en daarna een aan 7%, maar dan is er al snel verlichting voor de renners, een korte afdaling. Daarna toch meer dan zes kilometer boven de zes procent, dus geen hele makkelijke klim. Stukjes aan 11% tussendoor, best lastig.
![Caracol1.gif]()
Deze Alto del Caracol is wel vaker voorgekomen in de Vuelta. In 2010 bijvoorbeeld, tijdens de etappe naar Peña Cabarga. Traumatische etappe was dat. In het stuk tussen de Caracol en Peña Cabarga kwam de beste renner van die Vuelta ten val. Nachtmerries, nog steeds. In 2013 kwamen alle beklimmingen van vandaag in een rit voor. Van Burgos naar Peña Cabarga ging het toen en de renners kwamen Estacas de Trueba, La Braguia en Caracol tegen. Erg fantasievol is de rit van vandaag dus niet echt te noemen. Vorig jaar waren de verschillen best groot en was een grote groep al gelost voor de laatste klim van de dag. Dat de sprinters vandaag overleven is dus niet erg aannemelijk.
![Captura+de+pantalla+2013-09-18+a+las+12.45.07.png]()
Weer een bochtige afdaling nu, maar wel over brede wegen, dus goed te doen. Na een tijd wordt het vrij recht en gaan de renners op weg naar een grote weg. Bij deze grote weg gaan de renners naar links. Niet naar rechts, want dan zouden ze bij die vervelende Peña Cabarga uitkomen. Voor de renners aankomen in Obregón is er eerst nog de tweede tussensprint in het dorpje Penagos. Tussen de top van de Caracol en deze tussensprint hebben de renners 20 kilometer in dalende lijn afgelegd. Nu is het nog een kilometer of 10 tot de finish. Geen vlakke kilometers.
![13uk.png]()
Afdalen, tot iets meer dan twee kilometer van de streep. Dan is het tijd voor een van die typische Spaanse muurtjes. In totaal net wat meer dan een kilometer lang en zeven procent gemiddeld, maar met een paar verschrikkelijke meters. Volgens
strava zelfs een klein stukje boven de 30%, hoewel dat waarschijnlijk flink overdeven is. Alsnog enkele stukjes dik boven de 10%, dus moeilijk genoeg. Dit duurt tot op een meter of 1300 van de streep. Daarna wordt het wat makkelijker, hoewel er in de laatste honderden meters nog een oplopend stukje is. Te lastig voor de sprinters die nog overgebleven zijn? Waarschijnlijk wel.
![jutz47.png]()
Ja, de finish is dus in een dierentuin. Tussen de gorilla's en de nijlpaarden door op zoek naar de overwinning. Parque de Cabarceno. Niet voor het eerst dat de Vuelta hier aankomt, in 1996 ook al eens. Toen zag je overigens niet veel van de dierentuin zelf. Misschien dat ze dat vandaag wat beter in beeld kunnen brengen, want een mooi park is het zeker, met name door de hoogteverschillen.
![10649637.jpg]()
![Panor%C3%A1mica-Parque-de-la-naturaleza-de-Cab%C3%A1rceno-Cantabria.jpg]()
Het weer is vrij mild vandaag. Niet warm, weinig wind. Voor de renners wel fijn, denk ik.
![etp13.png]()
Op papier dus een mooie etappe. Ik heb m'n zakje chips al bij de hand.
![am_25280_5878902_880440.jpg]()
Normaal is dit wel een etappe voor de vluchters. Alleen is nu blijkbaar Orica heel hard op kop aan het rijden voor Matthews, dus misschien toch niet zo'n etappe voor vluchters. De wetten van de logica vertellen mij dat dit te zwaar is voor Matthews, maar de logica wil wel eens vaker afwezig zijn. In principe kan geen enkele sprinter dit aan, maar het staat zo'n Orica natuurlijk vrij om het te proberen. Krijg je er waarschijnlijk wel mee te maken dat dan uiteindelijk een Rodriguez en een Valverde profiteren.
1. Rodriguez. Dit is echt een muurtje voor Rodriguez. Die kilometer daarna kan hij nog wel in z'n eentje overbruggen. Denk ik haast.
2. Valverde. Zo'n muurtje is ook wat voor hem, maar legt het dan waarschijnlijk net af tegen Rodriguez.
3. Martin. Dan, in dit geval. Eerst een stukje Waalse Pijl en dan een stukje LBL. Zo zou je het kunnen omschrijven. Dan heeft genoeg ervaring om te weten hoe je die koersen niet wint. Op het muurtje zal hij te ver van achter zitten en uiteindelijk heel sterk opkomen maar toch net niet genoeg om in de buurt te komen van de Spanjaardjes. Voor de verandering blijft hij wel op de fiets zitten.
4. Contador. Bertje volgt de rest gewoon netjes. Hoeft verder niet veel moeite te doen.
5. Matthews. Toch maar even noemen, want wie weet lukt het hem wel, maar normaal kan dit niet. Hoewel hij in de Giro ook al een halve bergrit won, dus je kan het niet helemaal uitsluiten, maar normaliter moet een Purito toch lachend van hem wegfietsen op dat muurtje, met al z'n vingers in z'n neus.