OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Bedankt voor de reacties.
Ik zat al thuis met een burn-out. En met de psych heb ik het er wel over, over hoe ik mij voel. Maar ik heb echt het idee alsof door mijn hormonale schommelingen het allemaal nog veel heftiger is.
En dat ik dus harder 'moet' vechten. Normaal was het maar een weekje afzien, nu lijkt het alsof ik 3 weken moet afzien en het maar 1 week makkelijk(er) is.
Ik zal eens kijken of ik nog ergens een portie geduld kan vinden. En ook even andere wegen van VK en/of gyn bewandelen.
De uitgerekende datum komt ook wel verdomde dichtbij...
Ik zat al thuis met een burn-out. En met de psych heb ik het er wel over, over hoe ik mij voel. Maar ik heb echt het idee alsof door mijn hormonale schommelingen het allemaal nog veel heftiger is.
En dat ik dus harder 'moet' vechten. Normaal was het maar een weekje afzien, nu lijkt het alsof ik 3 weken moet afzien en het maar 1 week makkelijk(er) is.
Ik zal eens kijken of ik nog ergens een portie geduld kan vinden. En ook even andere wegen van VK en/of gyn bewandelen.
De uitgerekende datum komt ook wel verdomde dichtbij...
Wow… en dan knapt er in een keer iets… Vanuit het niets blijven de tranen rollen over mijn wangen. Over 19 dagen zou ik uitgerekend zijn.. In een keer komt er, na een lange tijd, weer harde realiteit boven drijven en passeren alle momenten van begin tot einde de revue... Er achter komen dat ik ongepland zwanger ben, wetende dat ik het grotendeels alleen moest doen, de keuze gemaakt om er 100% voor te gaan, mooie echo’s gehad, eindelijk durven te genieten van wat er staat te gebeuren en het gedeeld hebben met de buitenwereld… En dan na ruim 17 weken toch mijn dochtertje verliezen… Nu was 2014 toch al niet mijn jaar, maar waarom moest dit er dan toch nog bovenop…?
Ik krijg lieve berichtjes overal vandaan, waarschijnlijk daarom ook dat er ‘iets’ geknapt is… En ik weet eigenlijk helemaal niet waar ik heen moet met dit gevoel, met mijn verdriet… ik wil het toelaten maar ik durf ook niet zo goed. Ik durf de doos met spulletjes er niet bij te pakken, hoe graag ik ook even naar de echo’s zou willen kijken of de verhaaltjes wil lezen, of mijn buikfoto’s zou willen zien. Ik wil niet te veel in een ‘zwart gat’ vallen… Maar ik kan mij ook niet onbeperkt groot houden heb ik gemerkt… Het doet pijn, het maakt mij verdrietig. Ik hoop dat dit wat helpt, dan is het toch een soort van uitgesproken. Time will tell…
Ik krijg lieve berichtjes overal vandaan, waarschijnlijk daarom ook dat er ‘iets’ geknapt is… En ik weet eigenlijk helemaal niet waar ik heen moet met dit gevoel, met mijn verdriet… ik wil het toelaten maar ik durf ook niet zo goed. Ik durf de doos met spulletjes er niet bij te pakken, hoe graag ik ook even naar de echo’s zou willen kijken of de verhaaltjes wil lezen, of mijn buikfoto’s zou willen zien. Ik wil niet te veel in een ‘zwart gat’ vallen… Maar ik kan mij ook niet onbeperkt groot houden heb ik gemerkt… Het doet pijn, het maakt mij verdrietig. Ik hoop dat dit wat helpt, dan is het toch een soort van uitgesproken. Time will tell…
Och Lingue... Ik weet niet zo goed wat te zeggen omdat het allemaal niet genoeg lijkt te zijn, maar wil je graag gewoon een dikke knuffel geven 
Ik zou heel graag iets willen zeggen dat het beter maakt, maar woorden schieten tekort. Vanuit hier een dikke knuffel
Lingue ook van mij een dikke knuffel
Zou zo graag iets willen zeggen waar je wat aan hebt maar ik weet het niet..
Zou zo graag iets willen zeggen waar je wat aan hebt maar ik weet het niet..
Linque... Dikke knuffel. Ik moet vaak aan je denken. Ik vind het nog altijd verschrikkelijk wat je is overkomen. En ook erg moeilijk want inderdaad, de datum komt dichterbij. Maar ik moet je zeggen dat ik je onwijs dapper en sterk vind!
Ik kan niet voelen hoe je je voelt of je echt begrijpen want dat kun je alleen als je het hebt meegemaakt denk ik.
Maar als ik wat voor je kan betekenen hoor ik t graag.
En vergeet alsjeblieft niet dat je echt verdrietig mag zijn, ook al is het "al" zoveel weken geleden... Dit blijft pittig.
Ik kan niet voelen hoe je je voelt of je echt begrijpen want dat kun je alleen als je het hebt meegemaakt denk ik.
Maar als ik wat voor je kan betekenen hoor ik t graag.
En vergeet alsjeblieft niet dat je echt verdrietig mag zijn, ook al is het "al" zoveel weken geleden... Dit blijft pittig.
Born to Lose, but Built to Win.
Jullie zijn lief!! Echt waar
Er knapte 'gewoon' even iets... Op zich logisch, maar zag het nog niet helemaal aankomen. Het verhaal moest er even uit zodat het wat lucht geeft bij mijzelf. Want het op deze manier bij vrienden neerleggen is denk ik ook wel lastig. Voor hen en ook voor mij.
Het moest er even uit... En dan is het hier denk ik even het meest veilig om het toch zo eerlijk mogelijk qua gevoel neer te zetten.
Er knapte 'gewoon' even iets... Op zich logisch, maar zag het nog niet helemaal aankomen. Het verhaal moest er even uit zodat het wat lucht geeft bij mijzelf. Want het op deze manier bij vrienden neerleggen is denk ik ook wel lastig. Voor hen en ook voor mij.
Het moest er even uit... En dan is het hier denk ik even het meest veilig om het toch zo eerlijk mogelijk qua gevoel neer te zetten.
Ach lieve Lingue, ik weet niet zo goed wat te zeggen...
Dikke knuffel
Dikke knuffel
Life is what happens while you are busy making other plans...
Ook een knuffel van mij en gewoon blijven schrijven hier hoor, als het voor jou goed voelt moet je dat echt gewoon doen.
en gewoon blijven schrijven hier hoor, als het voor jou goed voelt moet je dat echt gewoon doen.
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Lingue gun jezelf de tijd het een plekje te geven, er is geen goede of foute mannier, dus probeer jezelf niet groot te houden voor anderen.
Het verliezen van een kindje is heel heftig, hopelijk kun je het een plekje geven
Mocht je een keer de behoefte hebben, m'n pm staat open
gun jezelf de tijd het een plekje te geven, er is geen goede of foute mannier, dus probeer jezelf niet groot te houden voor anderen.Het verliezen van een kindje is heel heftig, hopelijk kun je het een plekje geven
Mocht je een keer de behoefte hebben, m'n pm staat open
Geboren om voor altijd lief te hebben... O+ Roan & Senna O+
Lingue, ik denk aan je . Vervelend dat het je toch ineens overviel, maar ook goed te weten dat het verdriet even iets minder actief is geweest. Goed dat je schrijft.
Is er een mogelijkheid dat je bij iemand terecht kunt als je spulletjes hebt bekeken?
. Vervelend dat het je toch ineens overviel, maar ook goed te weten dat het verdriet even iets minder actief is geweest. Goed dat je schrijft. Is er een mogelijkheid dat je bij iemand terecht kunt als je spulletjes hebt bekeken?
Gewoon blijven opschrijven als de behoefte daar is hoor. het is echt niet niks, het verlies van je kindje.
Tralalalaaa
Dankjewel allemaal. Ik heb gelukkig wel normaal geslapen, dat is wel fijn.
Vanmiddag heb ik met een goede vriend afgesproken, ik denk dat ik het wel even met hem ga bespreken. Het hele scherpe randje van gisteravond is er nu even vanaf, dankzij hier. En ik denk dat ik morgen de doos met spulletjes erbij ga pakken, gewoon omdat het kan en ik die behoefte ook heb. Er woont een heel lief vriendinnetje dichtbij die alles wel weet, mocht het nodig zijn.
Het hele heftige verdriet overviel mij gisteravond gewoon in een keer...
Vanmiddag heb ik met een goede vriend afgesproken, ik denk dat ik het wel even met hem ga bespreken. Het hele scherpe randje van gisteravond is er nu even vanaf, dankzij hier. En ik denk dat ik morgen de doos met spulletjes erbij ga pakken, gewoon omdat het kan en ik die behoefte ook heb. Er woont een heel lief vriendinnetje dichtbij die alles wel weet, mocht het nodig zijn.
Het hele heftige verdriet overviel mij gisteravond gewoon in een keer...
De scherpte zal er nog wel vanaf gaan, maar dat het verdriet je soms overvalt blijft. Dit is niet zomaar een verlies, mijn huisarts vertelde dat hij mensen van 85 op het spreekuur krijgt met deze verhalen.goed dat je jezelf de ruimte geeft om te voelen wat je voelt en ook hier open pm
3!
Nou vandaag is het 4 jaar geleden dat ik ben bevallen van m'n mini met bijna 17 weken. Blijft een gekke dag wel. Ook na 4 jaar.
Tralalalaaa
Lieve, kleine Frummel,
Het leven gaat door, de maatschappij draait verder. Ik doe mijn best om aan te haken. Maar ik mis je kleine Frummel. Ook al ben je voor ons nooit tastbaar geweest. Vandaag zou ik 25 weken zwanger zijn geweest, had ik je al voelen friemelen in mijn buik. Helaas staan we met lege handen.
Het leven gaat door, de maatschappij draait verder. Ik doe mijn best om aan te haken maar vandaag valt het even niet mee...
Dag lieve, kleine Frummel, hoe klein je ook nog was, voor ons was je zo groots.
Het leven gaat door, de maatschappij draait verder. Ik doe mijn best om aan te haken. Maar ik mis je kleine Frummel. Ook al ben je voor ons nooit tastbaar geweest. Vandaag zou ik 25 weken zwanger zijn geweest, had ik je al voelen friemelen in mijn buik. Helaas staan we met lege handen.
Het leven gaat door, de maatschappij draait verder. Ik doe mijn best om aan te haken maar vandaag valt het even niet mee...
Dag lieve, kleine Frummel, hoe klein je ook nog was, voor ons was je zo groots.
Malteser.
Hier de laatste dagen weer intens verdrietig. Om de twee kindjes die er niet mochten zijn. De angst dat ik nooit moeder mag worden, angst voor een nieuwe zwangerschap en bang voor de uitslagen van de gynaecoloog volgende week.
Ook t gevoel dat er nu geen ruimte meer is voor mijn verdriet. Ik moet er maar overheen stappen want zo is het leven. Voel me dan ook wel een aansteller. Binnenkort weer surprise met ook het gezin van schoonzus. Dan is er toch dat stemmetje dat zegt dat wij dat nooit zullen hebben, een gezinnetje van onszelf.
Mijn moeder die zelf een flink aantal miskramen heeft meegemaakt snapt t wel maar die woont ook niet om de hoek..
Hier de laatste dagen weer intens verdrietig. Om de twee kindjes die er niet mochten zijn. De angst dat ik nooit moeder mag worden, angst voor een nieuwe zwangerschap en bang voor de uitslagen van de gynaecoloog volgende week.
Ook t gevoel dat er nu geen ruimte meer is voor mijn verdriet. Ik moet er maar overheen stappen want zo is het leven. Voel me dan ook wel een aansteller. Binnenkort weer surprise met ook het gezin van schoonzus. Dan is er toch dat stemmetje dat zegt dat wij dat nooit zullen hebben, een gezinnetje van onszelf.
Mijn moeder die zelf een flink aantal miskramen heeft meegemaakt snapt t wel maar die woont ook niet om de hoek..
Gewoon hier neerplempen Cygne, schrijf het maar van je af! En je verdriet mag er zeker zijn hoor, laat het maar zijn. Beter accepteer je dat dan dat je er geforceerd overheen 'moet' stappen.
Tralalalaaa
De 'feest'dagen vond ik ook erg zwaar, vlak na mijn mk. Heel herkenbaar die gedachten en gevoelens, Cygne. Voor veel mensen gaat het leven gewoon verder, terwijl het voor jou niet zo voelt. Maar verdoet mag er ook zijn, hopelijk is daar toch ook wel begrip voor in je omgeving. En wat TAP zegt, je kunt het altijd hier kwijt .
.
Gelukkig binnenkort weer een afspraak bij mijn therapeut. Zij zegt ook dat je je eigenlijk al moeder voelt na een positieve test. Je wilt t niet kwijt. De eerste miskraam heb ik niet zoveel verdriet van gehad, dat was nog zo abstract. Maar dat beeld van die laatstw echo, een compleet maar dood kindje doet nog wel pijn. En dan die verloskundige die niet meeging in mijn wens voor een curettage omdat dat niet gods weg is. Andere vk heeft dat wel direct opgepakt de volgende dag, gelukkig. En dan mijn vader die in de wachtkamer zat en dat mijn moeder tegen hem zegt: 'het is niet goed.' Die pijn in zijn ogen.
En dan mijn neefje die terwijl zijn vader dood ligt te gaan aan kanker tegen me zegt: 'dit kan ik wel aan, maar als jij een miskraam krijgt ga ik kapot.'
Wat een chaos. Het enige wat ik wil is een positieve test en dat t dan gewoon een keertje goed mag blijven gaan.
En dan mijn neefje die terwijl zijn vader dood ligt te gaan aan kanker tegen me zegt: 'dit kan ik wel aan, maar als jij een miskraam krijgt ga ik kapot.'
Wat een chaos. Het enige wat ik wil is een positieve test en dat t dan gewoon een keertje goed mag blijven gaan.
Ik ga dit topic even onderbreken met goed nieuws! En hoewel ik weet dat zwangerschapsnieuws voor sommige mensen hier pijnlijk is, kan het ook hoopgevend zijn.
Vorig jaar zijn we na 22w5d zwangerschap ons dochtertje verloren.
Vorige week woensdag (5 november) is ons zoontje geboren na 38w3d zwangerschap. We zijn verder gekomen dan we ooit hadden durven hopen, dagen en weken hebben we afgeteld, en nu is hij er. Het is zo ongelofelijk dat hij adem haalt, geluidjes maakt, en na 2 dagen ziekenhuis mee naar huis mocht!
@Lingue: sterkte! Ik had een heel verhaal getypt maar dat is weg... Even kort: ik kan je aanraden om je emoties vooral af en toe (met vrienden/familie) de vrije loop te laten. Krop het niet (te lang) op.
Wat die doos met spulletjes betreft: zodra je daar aan toe bent, maak je hem open. Dat wordt een zware dag, maar uiteindelijk zal het je goed doen.
Aanrader voor je: Romeo. Je zal een hoop hiervan herkennen.
Vorig jaar zijn we na 22w5d zwangerschap ons dochtertje verloren.
Vorige week woensdag (5 november) is ons zoontje geboren na 38w3d zwangerschap. We zijn verder gekomen dan we ooit hadden durven hopen, dagen en weken hebben we afgeteld, en nu is hij er. Het is zo ongelofelijk dat hij adem haalt, geluidjes maakt, en na 2 dagen ziekenhuis mee naar huis mocht!
@Lingue: sterkte! Ik had een heel verhaal getypt maar dat is weg... Even kort: ik kan je aanraden om je emoties vooral af en toe (met vrienden/familie) de vrije loop te laten. Krop het niet (te lang) op.
Wat die doos met spulletjes betreft: zodra je daar aan toe bent, maak je hem open. Dat wordt een zware dag, maar uiteindelijk zal het je goed doen.
Aanrader voor je: Romeo. Je zal een hoop hiervan herkennen.
censuur :O
Wat een fijn nieuws om te lezen Remco!! Geniet van deze hele mooie tijd met z'n drietjes en in jullie hart met z'n vieren. Ik hoop dat alles goed gaat ook met je vrouw en jullie een hele mooie toekomst tegemoet gaan! Gefeliciteerd!!quote:Op donderdag 13 november 2014 15:02 schreef RemcoDelft het volgende:
Ik ga dit topic even onderbreken met goed nieuws! En hoewel ik weet dat zwangerschapsnieuws voor sommige mensen hier pijnlijk is, kan het ook hoopgevend zijn.
Vorig jaar zijn we na 22w5d zwangerschap ons dochtertje verloren.
Vorige week woensdag (5 november) is ons zoontje geboren na 38w3d zwangerschap. We zijn verder gekomen dan we ooit hadden durven hopen, dagen en weken hebben we afgeteld, en nu is hij er. Het is zo ongelofelijk dat hij adem haalt, geluidjes maakt, en na 2 dagen ziekenhuis mee naar huis mocht!
@Lingue: sterkte! Ik had een heel verhaal getypt maar dat is weg... Even kort: ik kan je aanraden om je emoties vooral af en toe (met vrienden/familie) de vrije loop te laten. Krop het niet (te lang) op.
Wat die doos met spulletjes betreft: zodra je daar aan toe bent, maak je hem open. Dat wordt een zware dag, maar uiteindelijk zal het je goed doen.
Aanrader voor je: Romeo. Je zal een hoop hiervan herkennen.
Bedankt voor de tip! En ik merk idd dat ik iets vaker moet laten blijken bij vrienden dat die emoties er zijn. Ze hebben er gelukkig altijd begrip voor.
En wat betreft die doos... Ja dat komt idd wel als ik mij er goed bij voel.
Och neequote:
Heel veel sterkte!!!
Lingue, een dikke knuffel voor je
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Van harte Remco met de geboorte van je zoon! Wat fijn.
En Malteser...toch weer snel zwanger geworden begrijp ik? Wat verdrietig dat het nu wederom niet goed is gegaan Sterkte voor jou en je man. Je weet 'ons' hier te vinden als je meer wilt delen.
En Malteser...toch weer snel zwanger geworden begrijp ik? Wat verdrietig dat het nu wederom niet goed is gegaan
Sterkte voor jou en je man. Je weet 'ons' hier te vinden als je meer wilt delen.
Remco van harte! Wat zal dat een bezorgde zwangerschap zijn geweest, na het voorgaande verhaal... hopelijk kan je dat nu een beetje achter je laten, en genieten van je nieuwe gezin 
.
Sterkte meis...
.Noooohquote:
Sterkte meis...
