R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Toen ik begin twintig was was ik, net als zoveel leeftijdgenoten niet aan kinderen toe. Al dat gejank en gesleep met flesjes, vet saai, man, je komt nooit meer ergens..
Toen maakte ik me daar geen zorgen over. Ik dacht dat klaar zijn voor kinderen vanzelf kwam. Naarmate je ouder wordt wordt je steeds volwassener en verstandiger. Dan heb je minder behoefte aan dat soort oppervlakkige pleziertjes en groei je vanzelf naar kinderen toe.
Maar dat is tot nu toe niet gebeurd. Integendeel. Sinds die tijd hebben mijn vriend en ik een paar indrukwekkende reizen in de wildernis gemaakt. Ik wandelde met mijn tentje in Zweden. Daar werd ik zo enthousiast dat vanzelf de ideeën voor nieuwe reizen kwamen. Reizen die niet verenigbaar zijn met kinderen. Omdat het heuse expedities zijn, die langer dan zes weken gaan duren.
Als we kinderen zouden krijgen (we zijn in de dertig) zouden we weer tijd en ruimte hebben voor die dingen als we in de 50 zijn. Op zijn vroegst. En dan nog is dat heel onzeker. Ik ken genoeg vijftigers die niet meer gezond zijn. En ook genoeg situaties waarbij ouders niet even een half jaar naar het buitenland kunnen omdat een volwassen kind hen nog erg nodig kan hebben. Lijkt me echt super jammer om die vette reis uiteindelijk niet meer te kunnen maken. Vriend denkt er hetzelfde over, vooralsnog.
Kun je zeggen, dan neem je toch geen kinderen? Maar daar heb ik gevoelsmatig toch problemen mee. Ik wil dat we later niet zo'n kinderloos stel worden dat alleen maar voor zichzelf leeft. Ik ken een stel dat tientallen euro's per maand uit geeft aan de psychoanalyse van hun getroebleerde kat kat ('het is toch een beetje je kindje he'). Ik heb dat het gevoel dat ze dat doen omdat ze verder een beetje een leeg leven hebben. Want werk en vrienden kun je veel voldoening in vinden, maar dat is niet alles. Kun je heel veel van zeggen, maar zo voel ik het wel.
Dus daar zit ik wel mee. Ik ben nog steeds niet volwassen genoeg voor kinderen. Vind 'vette dingen doen' helaas nog steeds belangrijker. Misschien hebben we nog steeds niet genoeg levenservaring?
Ik speelde met het volgende gedachte-experiment. Wat als ik en mijn vriend en ik die levenservaring in sneltreinvaart op doen? Volgend jaar een jaar op reis, alle vette dingen doen die we willen doen, en dan is dat reizen hopelijk 'uit ons systeem' en zijn we klaar voor kinderen.
(Ik weet dat dat levenservaring niet alleen maar met reizen komt. Ook ziekte, dood, meemaken dat het leven niet oneindig is, brengt levenservaring. Maar daar hebben we er al genoeg van)
Wat denken jullie ervan?
Toen maakte ik me daar geen zorgen over. Ik dacht dat klaar zijn voor kinderen vanzelf kwam. Naarmate je ouder wordt wordt je steeds volwassener en verstandiger. Dan heb je minder behoefte aan dat soort oppervlakkige pleziertjes en groei je vanzelf naar kinderen toe.
Maar dat is tot nu toe niet gebeurd. Integendeel. Sinds die tijd hebben mijn vriend en ik een paar indrukwekkende reizen in de wildernis gemaakt. Ik wandelde met mijn tentje in Zweden. Daar werd ik zo enthousiast dat vanzelf de ideeën voor nieuwe reizen kwamen. Reizen die niet verenigbaar zijn met kinderen. Omdat het heuse expedities zijn, die langer dan zes weken gaan duren.
Als we kinderen zouden krijgen (we zijn in de dertig) zouden we weer tijd en ruimte hebben voor die dingen als we in de 50 zijn. Op zijn vroegst. En dan nog is dat heel onzeker. Ik ken genoeg vijftigers die niet meer gezond zijn. En ook genoeg situaties waarbij ouders niet even een half jaar naar het buitenland kunnen omdat een volwassen kind hen nog erg nodig kan hebben. Lijkt me echt super jammer om die vette reis uiteindelijk niet meer te kunnen maken. Vriend denkt er hetzelfde over, vooralsnog.
Kun je zeggen, dan neem je toch geen kinderen? Maar daar heb ik gevoelsmatig toch problemen mee. Ik wil dat we later niet zo'n kinderloos stel worden dat alleen maar voor zichzelf leeft. Ik ken een stel dat tientallen euro's per maand uit geeft aan de psychoanalyse van hun getroebleerde kat kat ('het is toch een beetje je kindje he'). Ik heb dat het gevoel dat ze dat doen omdat ze verder een beetje een leeg leven hebben. Want werk en vrienden kun je veel voldoening in vinden, maar dat is niet alles. Kun je heel veel van zeggen, maar zo voel ik het wel.
Dus daar zit ik wel mee. Ik ben nog steeds niet volwassen genoeg voor kinderen. Vind 'vette dingen doen' helaas nog steeds belangrijker. Misschien hebben we nog steeds niet genoeg levenservaring?
Ik speelde met het volgende gedachte-experiment. Wat als ik en mijn vriend en ik die levenservaring in sneltreinvaart op doen? Volgend jaar een jaar op reis, alle vette dingen doen die we willen doen, en dan is dat reizen hopelijk 'uit ons systeem' en zijn we klaar voor kinderen.
(Ik weet dat dat levenservaring niet alleen maar met reizen komt. Ook ziekte, dood, meemaken dat het leven niet oneindig is, brengt levenservaring. Maar daar hebben we er al genoeg van)
Wat denken jullie ervan?
Ik denk dat je van mantelzorg ook een tamelijk rooskleurig beeld hebt/veinst.
The love you take is equal to the love you make.
Klopt. Maar er is altijd een risico dat het er niet meer van komt. En dat is zo jammer, want die reizen zijn iets wat ik absoluut met mijn leven wil doen. Maar ik ben bezig te accepteren dat het er misschien niet meer van komt..quote:Op dinsdag 5 augustus 2014 10:47 schreef Luigi het volgende:
[..]
Nou nou, dat is ook wat zwaar. Een kind is na een jaar of 15, 16 wel in staat om alleen thuis te blijven. Of desnoods na 18 jaar. Na die tijd kun je ook nog prachtige reizen maken natuurlijk.
Nee. Geloof me maar, dat lijkt me ontzettend zwaar en ik heb ook niet de illusie dat je ouders constant naar je lachen en zeggen hoe dankbaar ze zijn. Eerder andersom, dat je je voeten uit de sloffen rent en nog steeds ziet (en te horen krijgt) dat je te weinig komt.quote:Op dinsdag 5 augustus 2014 10:55 schreef Lienekien het volgende:
Ik denk dat je van mantelzorg ook een tamelijk rooskleurig beeld hebt/veinst.
Maar je doet het, want je laat je ouders niet stikken
Wat is hiervan de relevantie voor jouw levensvraag: wil ik wel of geen kinderen?quote:
[..]
Nee. Geloof me maar, dat lijkt me ontzettend zwaar en ik heb ook niet de illusie dat je ouders constant naar je lachen en zeggen hoe dankbaar ze zijn. Eerder andersom, dat je je voeten uit de sloffen rent en nog steeds ziet (en te horen krijgt) dat je te weinig komt.
Maar je doet het, want je laat je ouders niet stikken
The love you take is equal to the love you make.
Ik heb niet het idee dat ik het als taboe behandel, genoeg mensen die beter niet voor kinderen kunnen gaan.quote:
Het is en blijft een gevoelig onderwerp, zeker aangezien het niet kiezen voor kinderen nog steeds, zoals weer bewezen wordt hier, als een taboe wordt behandeld.
Persoonlijk kan ik me niet echt verplaatsen in zo'n enorme liefde voor reizen zoals uit jouw posts spreekt dat ik je ook niet echt van advies kan voorzien. Maar wat ik wel denk is dat je je keus al hebt gemaaktquote:
[..]
Klopt. Maar er is altijd een risico dat het er niet meer van komt. En dat is zo jammer, want die reizen zijn iets wat ik absoluut met mijn leven wil doen. Maar ik ben bezig te accepteren dat het er misschien niet meer van komt..
.
Dat als ik eenmaal een kind heb, en het valt me zwaar, dat ik er dan toch met liefde voor zal zorgen..quote:
[..]
Wat is hiervan de relevantie voor jouw levensvraag: wil ik wel of geen kinderen?
Hoe oud ben je nu? 32 dus.
Biologisch gezien is het raadzaam om niet veel langer meer te wachten met het krijgen van kinderen. De risico's op complicaties bij jou en bij het kind stijgen elk jaar.
Je hebt duidelijk een kinderwens, maar ook een wens naar een grote mate van vrijheid. Deze zijn volgens jou niet verenigbaar. Dan moet je de keuze gaan maken in wat voor jou het meeste waard is; de vrijheid, of je kinderwens.
[ Bericht 64% gewijzigd door P8 op 05-08-2014 11:06:31 ]
Biologisch gezien is het raadzaam om niet veel langer meer te wachten met het krijgen van kinderen. De risico's op complicaties bij jou en bij het kind stijgen elk jaar.
Je hebt duidelijk een kinderwens, maar ook een wens naar een grote mate van vrijheid. Deze zijn volgens jou niet verenigbaar. Dan moet je de keuze gaan maken in wat voor jou het meeste waard is; de vrijheid, of je kinderwens.
[ Bericht 64% gewijzigd door P8 op 05-08-2014 11:06:31 ]
Extremistisch gematigd.
Jij kunt kiezen voor een kind. Ik kies niet voor hulpbehoevende ouders.quote:
[..]
Dat als ik eenmaal een kind heb, en het valt me zwaar, dat ik er dan toch met liefde voor zal zorgen..
The love you take is equal to the love you make.
Ja.quote:
[..]
Persoonlijk kan ik me niet echt verplaatsen in zo'n enorme liefde voor reizen zoals uit jouw posts spreekt dat ik je ook niet echt van advies kan voorzien. Maar wat ik wel denk is dat je je keus al hebt gemaakt
Dta klopt, maar het ging hier niet over de keuze, maar of iemand het aan kan, een leven met beperkingen ja of nee.quote:
[..]
Jij kunt kiezen voor een kind. Ik kies niet voor hulpbehoevende ouders.
Sowieso. Ik houd zielsveel van mijn ouders, en zij ook van mij, maar er zijn van beide kanten geen verwachtingen dat er onvoorwaardelijk voor ze gezorgd gaat worden op latere leeftijd, in die zin dat mijn vader of moeder écht niet bij ons in zou komen te wonen bij overlijden van één van de twee en matige gezondheid. Ik zou er voor garant staan dat mocht zelfstandig wonen geen optie meer zijn dat de beste zorg mogelijk gegeven zal worden door professionals. Sowieso is de kans zeer groot dat we op een te grote afstand wonen (en dit ook blijven doen) om elke zondag even langs te komen, maargoed. Mijn ouders hebben dan ook het realiteitsbesef dat kinderen uiteindelijk hun eigen leven hebben én liefde niet enkel betekent dat je álles voor je ouders op moet geven. Dat je als ouder kiest voor kinderen en daar dus dingen voor op wilt geven is één ding, maar op zích, ondanks dat je heel veel aan je ouders te danken hebt, als het goed is, heb je als kind nergens om gevraagd, om het maar even heel bot te stellen. Dat maakt liefde voor ouders niet minder, maar betekent niet dat je óók onvoorwaardelijk voor ze MOET zorgen in de zin van alles opgeven. Zeg maar.quote:
Ik denk dat je van mantelzorg ook een tamelijk rooskleurig beeld hebt/veinst.
Maargoed. Als het geen taboe is, en je zo 'open bent naar mensen die geen kinderen willen/zouden moeten krijgen', waarom dan toch zeggen dat je onderontwikkeld bent als je niet voor kinderen kiest? Waarom ben je zo bang om die keuze te maken/forceren?
Ja doei.
Het gaat hier wel degelijk over een keuze.quote:
[..]
Dta klopt, maar het ging hier niet over de keuze, maar of iemand het aan kan, een leven met beperkingen ja of nee.
En over jouw verwachting dat de liefde alles wel op zal lossen.
The love you take is equal to the love you make.
Zeggen dat het ene wat volwassener is dan het andere is niet hetzelfde als het af keuren. Ik keur het ook niet af als mensen op hun 40ste nog elke dag in de kroeg hangen en zichzelf 'lekker maf' noemen, van mij mogen ze, maar erg volwassen vind ik het niet.quote:
Maargoed. Als het geen taboe is, en je zo 'open bent naar mensen die geen kinderen willen/zouden moeten krijgen', waarom dan toch zeggen dat je onderontwikkeld bent als je niet voor kinderen kiest? Waarom ben je zo bang om die keuze te maken/forceren?
het lost niks op, maar ik denk wel dat het zorgt dat je de situatie kan handelen.quote:
[..]
Het gaat hier wel degelijk over een keuze.
En over jouw verwachting dat de liefde alles wel op zal lossen.
Want mensen die niet voor kinderen kiezen zitten per definitie elke dag in de kroeg en noemen zichzelf 'lekker maf'?quote:
[..]
Zeggen dat het ene wat volwassener is dan het andere is niet hetzelfde als het af keuren. Ik keur het ook niet af als mensen op hun 40ste nog elke dag in de kroeg hangen en zichzelf 'lekker maf' noemen, maar erg volwassen vind ik het niet.
Ja doei.
En nu hoef je alleen nog maar te stoppen met het slikken van de pil.quote:
[..]
het lost niks op, maar ik denk wel dat het zorgt dat je de situatie kan handelen.
The love you take is equal to the love you make.
Het was maar een voorbeeld, van een andere groep die ik niet per sé keihard af keur, maar die ik wel wat kinderlijk vind..quote:
[..]
Want mensen die niet voor kinderen kiezen zitten per definitie elke dag in de kroeg en noemen zich 'lekker maf'?
Ja, voor mensen zonder kinderen zijn er ook weer genoeg clichés.quote:
[..]
Want mensen die niet voor kinderen kiezen zitten per definitie elke dag in de kroeg en noemen zichzelf 'lekker maf'?
The love you take is equal to the love you make.
Denk vooral dat het erg belangrijk is je goed te realiseren dat het idee dat het allemaal wel op zijn plaatst valt als dat kind er eenmaal is nogal een fabeltje is. Zelfs bij ouders die er wel echt achter stonden is dat niet altijd zo, bij ouders die het gevoel hadden vanalles op te moeten geven voor dat kind komt het vaker voor dat dat "gevoel" helemaal niet vanzelf komt.
Persoonlijk zou ik nooit aan een kind beginnen als dat gevoel er vooraf niet is, als het geen pretty please is.
Persoonlijk zou ik nooit aan een kind beginnen als dat gevoel er vooraf niet is, als het geen pretty please is.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Makkelijker gezegd dan gedaan. Die broedkamer van jullie is maar beperkt houdbaarquote:
Persoonlijk zou ik nooit aan een kind beginnen als dat gevoel er vooraf niet is, als het geen pretty please is.
Extremistisch gematigd.
Zoals ik al zei, het is een soort taboe. Maargoed. Volwassen worden is ook overrated en volgens mij voor een groot deel niet eens te definiëren volgens bepaalde standaarden. Ik heb zelf een koophuis, een baan, een geweldige echtgenoot, leuke hobbies en eigenlijk vooral een heel tof leven. Als iemand dat 'onderontwikkeld' vindt, dan denk ik toch eigenlijk alleen maar "quote:
[..]
Ja, voor mensen zonder kinderen zijn er ook weer genoeg clichés.
" 
Ja doei.
En als dat gevoel niet komt voordat die broedkamer ermee stopt dan worden het geen kinderen. Dat is niet het einde van de wereld en als je tot je 40ste dat gevoel niet hebt gehad is de kans niet zo groot dat het daarna ineens een erg groot iets gaat worden. Dan heb je misschien een ach was wel leuk geweest, maar we vermaken ons meer dan prima.quote:
[..]
Makkelijker gezegd dan gedaan. Die broedkamer van jullie is maar beperkt houdbaar
Kinderen zijn gewoon een grote verantwoordelijkheid en ze zijn lang niet altijd even leuk, er zullen altijd achter het behang plak dagen zijn en elke fase in het kinderleven brengt weer zijn eigen leuke dingen, maar ook zijn eigen "problemen".
Het zijn geen leuk voor erbij dingetjes, geen dingen waar je licht over moet denken. Als je ze niet heel erg graag wil, ze niet ziet als verrijking van je leven, het idee hebt echt vanalles wat voor jou belangrijk is op te moeten geven doe het dan aub niet!
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Ik was vroeger ook enorm vrijgevochten. Riep als 4-jarige al dat ik nooit kinderen wilde. Wilde de wereld over, bijzondere dingen zien. Waarom je daardoor laten hinderen door een lastig ding als een kind?
Maar nu ik ouder word, en meer mensen in mijn omgeving kinderen krijgen merk ik dat het niet zo zwart-wit is. Dat als je geen kinderen krijgt je niet alleen maar lekker vrij bent, maar ook iets heel wezenlijks mist. iets dat kennelijk 'wezenlijker' is dan bijzondere reizen maken.
Een oom en tante van mij hebben geen kinderen, en van de verhalen die ik van mijn schoonmoeder hoor, hebben die twee maar een leeg leven.
Maar nu ik ouder word, en meer mensen in mijn omgeving kinderen krijgen merk ik dat het niet zo zwart-wit is. Dat als je geen kinderen krijgt je niet alleen maar lekker vrij bent, maar ook iets heel wezenlijks mist. iets dat kennelijk 'wezenlijker' is dan bijzondere reizen maken.
Een oom en tante van mij hebben geen kinderen, en van de verhalen die ik van mijn schoonmoeder hoor, hebben die twee maar een leeg leven.
