Paul van Ostaijen, dat was er ook een, die deed weinig voor Kafka onder, ware het niet dat hij zonodig
ritmische typografie bedrijven moest. Vandaag de dag hadden ze tegen hem gezegd: 'Of je gaat schrijven, of je wordt grafisch ontwerper.', waarna Paul waarschijnlijk grafisch ontwerper was geworden en we geen letter van hem gelezen zouden hebben. Het is dus toch maar goed, zoals het is. Die man heeft ondanks z'n gedichten (die in alle eerlijkheid toch heel aardig zijn) een paar kortverhalen geschreven - als je het al kortverhalen kan noemen - waar men wat minder mee bekend is. Maar schoon dat ze zijn, mooi, geïnspireerd, waar, waarachtig en juist, de honden lusten er geen brood van. Neem eens het volgende:
DE KIOSKJUFFROUW
De lelike kioskjuffrouw heeft het meisje in badkostuum van de printkaart lief. Het meisje in badkostuum van de printkaart is zeer schoon, meent de kioskjuffrouw. Daarom geeft zij haar in hare zesvoudige verschijning een ereplaats achter het schutglas van haar kraam. Daarna brengt zij haar toilet in orde. Zij vergelijkt hare verschijning met deze der schone vrouw van de printkaart. Zij begrijpt nu zeer goed de uitdrukking: het schone geslacht. Ik ben, als zij, een vrouw, denkt zij. Dit begrijpen evenwel maakt haar niet overdreven trots, immers de waarheid maakt niet trots. Het is haar of iemand haar, zo pas, het geheim harer schoonheid had ontsluierd. Daarover is zij tevreden en deze tevredenheid wordt in een gezellige zelf-overtuiging manifest. Die morgen kwijt de kioskjuffrouw zich zeer waardlig van hare taak. Deze waardigheid wordt nog vergemakkelikt door de mening dat alle kopers slechts een gelegenheid zoeken haar het hof te maken.
Dit is echter niet het geval.
DE MAMMOUTH
Enkele maanden geleden verscheen de mammouth weer en dit wel in Midden-Europa. Deze mammouth is, wel in tegenstelling met zijn vaâr uit de ijstijd, een huisdier en, zoals de leeuw, is hij buitengewoon tam en goedaardig. Hij leeft tans zoals de muurhagedis tegen muren, namelik tegen huizegevels. Waar de muurhagedis echter op het land leeft, is het met de mammouth zo gesteld dat hij nooit het centrum der steden verlaat. De lucht der grootstad schijnt de voortplanting van de mammouth zeer te begunstigen. Zo gebeurt het dat in steden als Düsseldorf, Frankfort a. M. en Keulen de mammouth, van wege deze snelle voortplanting, talrijk voorkomt. Door hunne merkwaardige afmetingen, verlevendigen de mammouths ten zeerste het uitzicht dezer steden. Zij houden zich uitsluitend op aan de gevels van snuisterijwinkels. Hieruit leiden de zoölogen af dat de mammouth zich voedt met de damp die uit de snuisterijen opstijgt. De eigenaars van gene winkels hebben deze gunstige omstandigheid van het oponthoud der mammouths aan hunne gevels niet laten voorbijgaan, zonder haar voor reklame doeleinden restlos zu verwerten (also spricht der Deutsche). Daar de mammouth steeds onbeweeglik aan de huisgevel blijft, hebben de eigenaars boven zijn kop een bord aangebracht, waarop te lezen staat Mammuthschokolade; onder zijn poten, leest men op een tweede bord: Erstklassiges Nahrungsmittel.
De mammouth wordt in duitse kinderboeken~ als nuttig huisdier met lof vermeld.

,

.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."