Alleen

Maar wil je nou advies of?

Het is niet de mensheid die het jou niet gunt, dat moet je zelf doen

Ach 1 ding je gaat ooit dood.

Tot die tijd probeer te leven en genieten van het leven

Neem een huisdier.

Zelfvertrouwen opkrikken, ga sporten, en ga veel op dezelfde plaatsen uit, de eerste 2-3 keer zal niemand praten maar erna zullen er wel mensen op je afkomen!

Volgens mij houd mijn moeder binnenkort weer een BBQ (in de buurt van A'dam). Zelf op papier amsterdammer, maar woon nu in het noord oosten, al heel lang niet in amsterdam geweest.

Aangezien ik al een maand of 4 weer naar een grotere stad verhuizen overweeg is het waarschijnlijk niet een slecht idee ff te kijken hoe A'dam nu is. Ben A'dam/Haarlem/Groningen aan het overwegen. Ik heb geen zin om op jeugdvriendschappen te leunen met dit besluit dus eens een avondje met een vreemde, ach waarom niet.

Als je wilt kan ik je een Dm sturen als ik eens in de buurt ben en kunnen we samen ff wat praten op een terrasje en de regulier nog ff in als je wilt. Ben geen drinker, maar als je een geschikte vent bent qua conversatie dan komt het wel goed en kan ik ook wel even mee de tenten in waar jouw interesse ligt.

Ik heb heel veel overeenkomsten met jouw verhaal, andere knel punten maar het netto effect is het zelfde, isolatie.
Maar 2 x 1 is niet alleen , al is het maar voor 1 avondje en misschien is het genoeg en kom je iemand tegen om de keer erop mee uit te gaan of beter nog de avond mee voort te zetten.

[ Bericht 6% gewijzigd door Florentius op 28-07-2014 02:12:10 ]

quote:

Op maandag 28 juli 2014 01:14 schreef Pulzzar het volgende:
Maar ik wil eigenlijk weten van anderen: komen dezelfde valkuilen terug in je leven? En moet je dat eigenlijk toch (tot op zekere hoogte) accepteren?

Als mensen je keer op keer vertellen dat iets niet goed is aan je kan dat je behoorlijk afbreken. Het doet zeker wel iets met je en beïnvloedt de manier waarop je in het leven staat.

Laatst heeft iemand me verteld dat het grootste probleem waarmee het eigenlijk begint is dat je jezelf kwijt bent geraakt. Je vertoont geconditioneerd gedrag dat voortkomt uit onzekerheid en het willen voldoen aan het maatschappelijke beeld.

Denk er b.v. maar aan hoe veel kinderen zichzelf een stuk gemakkelijker laten gaan. Ongegeneerd gaan staan dansen op muziek, ''ongepaste vragen'' stellen, zich niet erg bewust zijn van hun uiterlijk. Later pas veranderen al die dingen, voornamelijk door de invloed van buiten af.

De kunst is dan dus om eerst jezelf te her ontdekken. Wie ben je nu eigenlijk? Als je die vraag niet kunt beantwoorden wordt het moeilijk om terug te komen bij je ware ik. En zonder die ware ik zal je een gevoel van ongeluk in jezelf blijven voelen.

Vervolgens heeft dat gevoel van ongeluk invloed op je fysieke gestel. Iets dat onder andere vermoeidheid en passiviteit teweeg brengt. Iets dat jij ook beschrijft.

quote:

Op maandag 28 juli 2014 02:59 schreef Pulzzar het volgende:
Dat kan een leuk idee zijn. Stuur me maar een DM. In dit topic weet je trouwens hoe ik eruitzie, al is het niet een heel charmante selfie.

Kijk daar begint het al mee. Je moet even erbij vermelden dat die selfie ''niet heel charmant'' is. Die boodschap breng je nu niet alleen over op ons maar ook op jezelf. Hieruit spreekt al dat jij kennelijk de behoefte voelt om je te excuseren om hoe je eruit ziet. Voordat iemand die foto kan afwijzen doe jij het al.

Begrijp me niet verkeerd, ik wil echt niet overkomen als iemand die een geweldig zelfbeeld heeft en de dingen totaal anders doet, maar na een gesprek dat ik laatst heb gehad kwam ik wel tot bepaalde inzichten.

En ik denk dan ook dat het inzicht in waar het probleem ligt het begin is van een eventuele poging om dingen anders te doen. Hoewel ik toegeef dat zoiets vele malen moeilijker is dan het klinkt. Zelf bak ik er dan ook echt niets van tot nu toe.

Maar ik begrijp je gevoelens wel.

quote:

Op maandag 28 juli 2014 02:59 schreef Pulzzar het volgende:
Dat kan een leuk idee zijn. Stuur me maar een DM. In dit topic weet je trouwens hoe ik eruitzie, al is het niet een heel charmante selfie.

Ik woon trouwens niet in Adam, maar aangezien er in andere steden niet zoveel leuke gaykroegen zijn, was ik maar naar Amsterdam gegaan. Het enige waarom ik overigens naar een gaykroeg ga, is om daar eventueel een leuke man tegen te komen. Ik heb zelf niet zoveel met de scene.

Mijn email gestuurd om een dag te kunnen prikken. Je ziet er vriendelijk en goedlachs uit kerel, een beetje een outfit die ik verwacht bij wat ik omschrijf als trance/dance hippies . Laat dat nou net het soort publiek zijn waar ik vrij moeiteloos mijn guard los kan laten, met dan echte zuipgelegenheden aan de andere kant van het spectrum.

Goed gevoel over, ik neem morgen nog even contact met je op. GN

Heel herkenbaar. Vooral het facebook-gedeelte. Wat mij wel helpt is niet zo vaak fb checken

quote:

Op maandag 28 juli 2014 02:59 schreef Pulzzar het volgende:
Dat kan een leuk idee zijn. Stuur me maar een DM. In dit topic weet je trouwens hoe ik eruitzie, al is het niet een heel charmante selfie.

Jankzak je ziet er gewoon uit als een leuke jongen. Kop op!

quote:

Op maandag 28 juli 2014 01:51 schreef Florentius het volgende:
Als je wilt kan ik je een Dm sturen als ik eens in de buurt ben en kunnen we samen ff wat praten op een terrasje en de regulier nog ff in als je wilt. Ben geen drinker, maar als je een geschikte vent bent qua conversatie dan komt het wel goed en kan ik ook wel even mee de tenten in waar jouw interesse ligt.

Ik heb heel veel overeenkomsten met jouw verhaal, andere knel punten maar het netto effect is het zelfde, isolatie.
Maar 2 x 1 is niet alleen , al is het maar voor 1 avondje en misschien is het genoeg en kom je iemand tegen om de keer erop mee uit te gaan of beter nog de avond mee voort te zetten.

Zouden meer mensen moeten doen dit gewoon random zeggen joh, avondje wat drinken?

quote:

Op maandag 28 juli 2014 07:58 schreef Prof_Hoax het volgende:

[..]

Jankzak je ziet er gewoon uit als een leuke jongen. Kop op!

[..]

Zouden meer mensen moeten doen dit gewoon random zeggen joh, avondje wat drinken?

Inderdaad! Toffe suggestie! Waar ik woon heb ik ook geen sociaal leven, maar ik kan ook prima op mezelf zijn. Soms voel je je wel alleen, maar tussendoor heb ik ook wel eens leuke uitjes met collega's (werk in Amsterdam) en ik ga vaak terug naar de omgeving waar ik opgegroeid ben en zoek daar vrienden op of ze komen eens in de zoveel tijd langs.

Wat betreft sport: probeer eens een teamsport of iets van crossfit. Dan leer je mensen sneller kennen dan alleen in de fitnesszaal je rondje te doen.

Ik ben zelf wel een sociale jongen, maar als ik ergens alleen heen ga waar ik niemand ken raak ik ook geïsoleerd. Ik stap niet zo maar op vreemden af om een praatje te maken. Dat gaat makkelijker als interactie vanzelfsprekend is. Met collega's of teamgenoten dus. Misschien helpt het je?

TS, zoals je zelf wel merkt kan je in een enorme vicieuze cirkel terechtkomen van eenzaamheid die weer zorgt voor gebrekkig zelfvertrouwen die daardoor weer tot eenzaamheid kan leiden omdat je bang bent niet geaccepteerd te worden door anderen, etc.

Om daar iets aan te doen daar zijn genoeg tips voor en die zullen ze hier ongetwijfeld ook wel geven. Wat in ieder geval belangrijk is om te onthouden is dat die vicieuze cirkel ook omgekeerd kan werken, namelijk heel positief. Als je eenmaal weer lekker in je vel zit en je wat minder druk om jezelf maakt dan komen die contacten vaak ook vanzelf wel. Goed in ieder geval dat je aan dit topic al contact hebt overgehouden. Je zal zien dat je alleen even een handreiking nodig hebt en dat je daarna vanzelf weer in die opwaartse spiraal terecht komt.

quote:

Op maandag 28 juli 2014 10:38 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Daar stond ikzelf niet bij stil. Het klopt idd. Ik heb dat 'niet heel charmant' onbewust neergezet uit voorzorg om een hoop eventuele afkraak-reacties voor te zijn. Een soort schild om mezelf te beschermen, maar daarmee hou ik ook andere mensen af.

Het feit dat ik überhaupt foto's durf te plaatsen, is trouwens een grote sprong vooruit en geeft ook aan dat ik beter in mijn vel zit dan vroeger. Letterlijk trouwens, want ik ben veel slanker nu aangezien ik op mijn voeding let en regelmatig sport.

Dat het beter gaat, merk trouwens ook hoe mensen mij benaderen. Ik heb nu meer gelijkwaardig contact dan zeg maar een paar jaar terug.

De gayscene is echter wel keihard. Het is echt een vleeskeuring en het kost moeite om de geschikte kerels te zoeken. Serieus, andere uitgaansgelegenheden zijn zoveel relaxter en daarbij is het ook veel makkelijker om contact met anderen te maken. Het enige nadeel voor mij is dat 90% van de mannen hetero is. Ik wil ook weleens wat. Niet per definitie seks ofzo, naar gewoon een beetje lijfelijk contact. Ik ga dus weleens alleen uit onder het mom van - met alleen thuis zitten blijf je sowieso alleen. Maar stiekem hoop ik gevoelsmatig (dus niet bij mijn verstand) dat ik misschien de liefde van mijn leven tegenkom. Dat gebeurt dan niet en het gevoel is dan dat ik me fucking alleen voel. En vervolgens ga ik denken aan wat er in mijn verleden is gebeurd en daar baseer ik mijn toekomst op.

Ik kom er wel! Maar het gaat uiteraard niet vanzelf in één keer maar met stapjes vooruit en tegenslagen. Het leven is nou eenmaal niet makkelijk, maar daardoor haal je juist meer voldoening uit de dingen die je bereikt.

Over die vleeskeuringen in de gayscene heb ik inderdaad wel al vaak gehoord. Dus wat dat betreft snap ik ook wel dat het daarmee ook moeilijker wordt om positief naar jezelf te kijken.

Ik geloof ook echt niet dat alles in het leven bij jezelf ligt hoor. Ergens moet je ook gewoon roeien met de riemen die je hebt. Als die riemen toevallig bestaan uit een uiterlijk waar mannen dol op zijn heb je gewoon geluk, maar voor velen onder ons gaat het niet zo gemakkelijk.

Maar ik hoop voor je dat je vroeg of laat (beter vroeg dan laat) toch zult vinden wat je zoekt. Je lijkt me namelijk helemaal geen oneven man.

quote:

Op maandag 28 juli 2014 10:38 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Daar stond ikzelf niet bij stil. Het klopt idd. Ik heb dat 'niet heel charmant' onbewust neergezet uit voorzorg om een hoop eventuele afkraak-reacties voor te zijn. Een soort schild om mezelf te beschermen, maar daarmee hou ik ook andere mensen af.

Een algemene tip: laat de negatieve meningen aan anderen over. Er zijn altijd mensen die wel iets te zeuren hebben over hoe je bent, hoe je doet, hoe je eruit ziet, wat je draagt, wat je leuk vindt etcetera. En die mensen zullen het niet nalaten om die mening te ventileren. Als jij dat al voor hen gaat doen, wordt het alleen maar erger en je zult zien dat uiteindelijk helemaal niet veel mensen echt wat te zeuren hebben.

Daarnaast (geen idee of jij dit doet, maar het is iets wat ik vaker zie), als je weinig zelfvertrouwen hebt, accepteer ALLE complimentjes die je krijgt. Je ziet soms het volgende Compliment: "Hey! Wat heb je dat goed gedaan!" Reactie: "Nouja, valt wel mee, dit liep niet zo lekker, daar ging het wat mis en ach, er zijn mensen die dit veel beter kunnen." Het gevolg is 1. dat je het compliment niet echt accepteert en 2. dat iemand niet snel meer een complimentje zal geven (Jezus! Hij zeikt alleen maar!)

quote:

Het feit dat ik überhaupt foto's durf te plaatsen, is trouwens een grote sprong vooruit en geeft ook aan dat ik beter in mijn vel zit dan vroeger. Letterlijk trouwens, want ik ben veel slanker nu aangezien ik op mijn voeding let en regelmatig sport.

Dat het beter gaat, merk trouwens ook hoe mensen mij benaderen. Ik heb nu meer gelijkwaardig contact dan zeg maar een paar jaar terug.

Goed dat je zelf verbeteringen ziet.

quote:

Op maandag 28 juli 2014 12:36 schreef tailfox het volgende:
Alleen uitgaan knap hoor.

Vind ik ook

Heb ik zelf niet veel gedaan. Waarom ? Omdat ik me er snel (en vlug) EENZAAM kan door voelen...

Het BEGRIP 'eenzaamheid' is wel een heel interessant gegeven. Om filosofisch wat over door te bomen, als je me dit toestaat, beste Pulzzar.

Ik heb je "Selfie" (modewoord van het jaar 2014) gezien. Dit is een heel leuke foto. Ik vind er vooral gevoel (aardigheid) in terug. Zeker in je ogen. Volgens mij (indruk) ben je best een heel gevoelig iemand.

Van uit dit gevoelige zelf wens je VERBINDING met die (soms harde/koude) buitenwereld kunnen maken. Wat (helaas) niet altijd zo eenvoudig is.

quote:

Op maandag 28 juli 2014 01:11 schreef Pulzzar het volgende:
Ik heb altijd gehoopt dat ik iemand zou tegenkomen die me uit een diep dal trekt. En niet dat ik er zelf niks voor hoef te doen, maar wel iemand die exact weet hoe ik in elkaar zit en me de ene keer een keiharde trap onder mijn reet geeft wanneer dat nodig is en de andere keer begrip. Maar datgene wat ik zo graag zou willen tegenkomen, is er niet. Mensen kunnen je steunen of adviseren, maar je moet het zelf doen.

Je moet het inderdaad ZELF doen. Je kan niet op een ander (blijven) leunen. Dat is het leven. Maar is dat je probleem ? Ik denk het niet. Jij kan toch ook best een heleboel dingen alleen doen. Je gaat zelfs alleen uit, doet aan sport, etc. Dat is je probleem niet...

Wat jij volgens mij MIST, is een GEVOEL van VERBINDING. Volgens mij smeekt heel je INWENDIGE ziel naar verbinding, naar een intiem en waarachtig 'echt' contact. Met het leven, met anderen. Is het niet ?

Waarom denk ik dat. Omdat je dit gevoel nu niet ervaart (of te weinig). En daardoor voel je je EENZAAM.

Wat is eenzaamheid ?
- Het gevoel niet BETROKKEN te zijn.
- Leegte

Je kan je perfect EENZAAM voelen in een groep vol mensen.
Evengoed kun je je helemaal VERBONDEN voelen als je ALLEEN bent.

"Eenzaamheid heeft dus niets met alleen zijn te maken"

Eenzaamheid is een gevoel. Een gevoel van leegte. Op wat duidt dit ?
Dat je verbinding mist.

Ok, tot zover deze inleiding...
Hoe nu verder ?

Je bent eenzaam. Hoe leg je contact ? Verbinding ?
Alsook op welk vlak ?

Een kunstenaar is veel alleen, maar daarom niet eenzaam. Hij is CREATIEF, VERBONDEN met zijn kunst, in trance (flow). Zo een kunstenaar kan zich heel gelukzalig (en goed) voelen.

Terwijl iemand die in een groep mensen vertoeft (bv die harde vlees keuring en gay scene), om toch maar niet 'fysiek' alleen te zijn, zich heel eenzaam en slecht kan voelen...

Ik ben ooit (heel lang geleden) eens met een goede vriendin op stap geweest, ze had toen haar zusje mee (wiens relatie van zeven jaar net stuk was en terug op "jacht" ging). Haar zus was een heel aantrekkelijk meisje (kwa uiterlijk). Heel speciaal karakter. Was ik daar met twee meisjes op stap. Van café tot café. In het begin ging dit nog goed. We lachten wat, maakten lol samen...

Tot we op een bepaald moment een iets "broeierig" café binnenkwamen, en ik daar elke verbinding met hen verloor. Die vriendin was aan het dansen of socializen. En haar zus, die kroop van de ene mannelijke schoot, naar de andere. Ik zag het allemaal gebeuren en vond het allemaal zo verdomd oppervlakkig. Er was muziek, bepaalde atmosfeer, drank, dans. Er werd tegen de muren geleund en volop gekust. Ook vreemden onder elkaar. Misschien had ik te weinig drank op (of juist geen). Ik bleef redelijk bewust heel het tafereel aanschouwen...

En voelde me heel LEEG en EENZAAM worden. Een heel naar GEVOEL van ONTBINDING. Ipv verbinding met die twee meisjes (of de omgeving) te maken, verloor ik elk gevoel en contact. Ik kon een meisje niet zomaar op mijn schoot nemen (zonder betekenis of bijhorend gevoel). Daarvoor had ik (nog) totaal geen binding (of verbinding) met die werkelijkheid. En die binding die ik had (of 'dacht' te hebben) was ik plots kwijt geraakt. Heel koud en kil...

Die eenzaamheid (leegte) was een gevoel dat ik met de woorden van Sartre zou kunnen omschrijven.

Als het ZIJN en het NIET ZIJN.

Het ene moment was ik (bestond ik nog).
Het andere moment was ik verdwenen (bestond mijn zijn niet meer).

Hoe komt dit ?
Kwam dit ?

Doordat ik MIJN verbinding verloor.
Met mezelf en de buitenwereld.

Je gevoel moet daarin juist zitten...

Vanuit die optiek vind ik het straf dat je zomaar alleen weggaat (bv op café). Je weet nooit wie je daar tegenkomt. Zul je er met iemand (een gelijkgestemde) kunnen praten ? Of wordt dat niet veel soeps. Zit je maar wat rond te staren...

Zet mezelf bv in een groep van mensen die over voetbal praten (en alleen dat) en ik kan geen zinnig woord uitbrengen. Ik ken daar niets van. Dat interesseert me geen bal (letterlijk en figuurlijk). Is maar saai. Dus tja. Wat doe ik daar dan nog ? Dat is niet mijn publiek. Mijn interesse.

Waar liggen jouw interesses ?

Het probleem (inzake eenzaamheid) is volgens mij dit. Mensen leven in KOTJES. Kleuren binnen bepaalde lijntjes. Dat is moeilijk. Vrienden hebben tijd of geen tijd voor je. Hangt ervan af hoe een goede vriend je bent. Hoeveel tijd ze voor je willen vrijmaken. En of je dezelfde interesses daarin deelt, etc. Dat (die kotjes mentaliteit) is niet gemakkelijk. Om een gevoel van verbinding mee te kunnen ervaren.

Als je graag wat dieper sociaal contact wenst, vind ik dit een goede truc. Werk zoveel mogelijk aan jezelf. Doe al die dingen die jij leuk vindt (of open voor staat, om te leren ontdekken).

Er is ZOVEEL waar je je in dit LEVEN mee KAN VERBINDEN.
Sport, spelletjes, film, passies, lectuur, noem maar op...

Doe al die leuke dingen (en afhankelijk van je activiteit) zul je daarbij ook veel (of weinig) mensen vinden. Als je dezelfde interesses (hobbies) deelt, vergemakkelijkt dit een contact.

IEDER MENSELIJK CONTACT (= verbinding) is "in grond" altijd gebaseerd ergens op een bepaalde onderliggende ACTIVITEIT (interesse) die mee verbindt.

Bv samen naar de voetbal kijken en pintjes pakken. Of elkaar gezellig knuffelen (strelen). Massage geven ? Of dansen, wandelen, lopen, zwemmen... Samen een boek bespreken, of een andere opdracht samen afwerken (daarin overleggen).

Via die activiteiten kun je meer en meer verbinding met dit leven vinden (en opbouwen). Op die manier (met wat geluk) vind je later misschien ook een soulmate (partner). Maar zelfs als vind je die niet. Als je ondertussen al die vrienden hebt, om contact (en daarin verbinding, een GEDEELD VERLEDEN) mee te onderhouden. Zal je gevoel van eenzaamheid snel verdwijnen als sneeuw voor de zon...

Eenzaamheid (of een gevoel van leegte) kan altijd opduiken. Wanneer je in een omgeving komt, waar je niet echt jezelf kan zijn (jezelf mee verbinden kan).

In de psychoanalyse (zie Paul Verhaeghe en zijn boek - bestseller - 'Liefde in tijden van eenzaamheid', krijgt die leegte (eenzaamheid) zelfs een PROMINENTE plaats in ieder contact (bv een relatie tussen twee mensen). Leren omgaan als koppel met die leegte, vormt volgens hoogleraar Paul Verhaeghe, de beste garantie op een succesvol samen zijn (als koppel).

Ik treed die analyse bij.
- Je hebt een VERBINDING (contact) met JEZELF te onderhouden.
- Daarnaast probeer je contact (verbinding) met de ANDER te maken.
- En tussen dit alles in, speelt de LEEGTE (het niet contact, niet zijn).

Vergelijk het met muziek. Als je muziek speelt, dan vervult die muziek je. Flow. Warmte. Bezieling. Ontroering. Emoties. Dergelijk geluid, vult en vervult de kamer. Je bent dan in VERBINDING.

Zet die muziek uit. En wat krijg je dan ? De stilte. De LEEGTE. Echter, die leegte (hoe akelig of prachtig ook) is essentieel. Zonder leegte, kan geen (nieuwe) muziek geboren worden.

Alles komt en ontstaat uit DIE LEEGTE.
En gaat ook naar die LEEGTE terug.

Dus met die leegte leren omgaan, is een onderdeel van dit leven zelf.

Je staat daarin niet alleen. Ieder doet dit op zijn manier. Sommige kijken porno (vanuit een gevoel van leegte, verveling). Anderen gaan aan de drank. Of steken een sigaret op. Of hebben seks. Of zitten op een forum te schrijven. Of gaan dansen, etc...

Wat je doet, maakt op zich niet zoveel uit. Het effect is wel hetzelfde.
Een poging terug VERBINDING (invulling) te vinden. Ipv die leegte te moeten trotseren.

Ik heb zelf nog veel meditatie (bewustzijn oefeningen) gedaan. Ik vind dat heel interessante materie. Heel diep in de STILTE van je eigen geest gaan. Het NIET DENKEN. Je denkt niet meer na, je bent inwendig stil (je hoofd stopt met praten). Maar je bent nog wel. Met je zijn.

Descartes had daarin dus ongelijk.
Ik denk, dus ik ben.

Is onzin.

Want als je niet meer denkt, ben je ook nog.
Met je gevoel. Aanwezig.

Als je met je gevoel niet meer aanwezig bent.
Ben je dan nog ? Ik denk van niet

Bij die meditatie (bewustzijn oefeningen) is me opgevallen. Dat soms (als je je denken stil legt). Je in die stilte opgaat. Je soms (onbewust) veelal in slaap valt. Beetje hetzelfde als wat we iedere avond ondergaan. Terwijl (als je niet in slaap valt), kun je een enorm gevoel van GELUKZALIGHEID over je heen voelen neer dalen.

Om maar te zeggen, je vraagstuk inzake EENZAAMHEID is een heel persoonlijk vraagstuk. Aan jou om daar INVULLING in te geven. Geen enkel psycholoog kan je daarin helpen. Kan je zelf daarin op het verkeerde spoor brengen.

Overigens psychologie dient niet echt voor levensvragen (zingevingsvragen, zijns vragen).
Dat is NIET de taak van de psychologie.

Dergelijke zin, betekenis berust in jezelf.

Succes!

Groetjes,
JTL

[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 28-07-2014 14:39:27 ]

Ik heb je post even samengevat.

quote:

Op maandag 28 juli 2014 14:28 schreef JustTalkLove het volgende:

EENZAAM
BEGRIP
VERBINDING
ZELF
MIST
GEVOEL
VERBINDING
INWENDIGE
EENZAAM.
BETROKKEN
EENZAAM
VERBONDEN
ALLEEN
CREATIEF
VERBONDEN
LEEG
EENZAAM
GEVOEL
ONTBINDING
ZIJN
NIET ZIJN.
MIJN
KLIK
KOTJES
ZOVEEL
LEVEN
KAN VERBINDEN.
IEDER MENSELIJK CONTACT
ACTIVITEIT
PROMINENTE
VERBINDING
JEZELF
ANDER
LEEGTE
VERBINDING.
LEEGTE
DIE LEEGTE
LEEGTE
VERBINDING
STILTE
NIET DENKEN
GELUKZALIGHEID
EENZAAMHEID
INVULLING
NIET