Gaat mijn vriend vreemd?

Hoi, ik wil graag jullie mening horen over mijn 'relatie'. Het is best een lang verhaal dus ga er ff voor zitten.

Voor ongeveer 11 maanden heb ik een relatie met een jongen. Ik heb helaas heel sterk het vermoeden dat hij vreemdgaat. Of in ieder geval vreemd is gegaan in het verleden.

Het ging best snel tussen ons en nadat we elkaar 3 weken kende kregen we al een relatie. We spraken af bij mij thuis (ik zat op kamers) omdat we dan privacy hadden en het was gewoon makkelijker omdat hij een auto heeft en ik afhankelijk ben van openbaar vervoer. Ik vond hem heel leuk, ook al deden we helaas niet zoveel met elkaar. Hij werkt heel veel en ik had toen school en in de weekenden een bijbaan. Het enige waar onze relatie uit bestond was een beetje bankhangen en samen slapen. 's ochtends ging hij dan weer weg. Af en toe samen eten deden we wel. Maar we kwamen dus niet veel in het openbaar, op de supermarkt na.

Na een tijdje vond ik het wel tijd worden dat hij met mij mee naar huis ging om mijn ouders te ontmoeten. Dit hebben we toen geregeld en hij kwam bij mij thuis. Alles ging goed en hij maakte gewoon een goede indruk. We zijn dat weekend ook nog uit eten geweest, en dit heb ik toen betaald. Dat vond ik wel een beetje bijzonder, want het zal ouderwets zijn, maar ik ga er toch vanuit dat de jongen wel betaalt. Maar hij had de benzine betaald (mijn ouders wonen ver van mijn toenmalige woonplaats af), dus ik maakte er niet echt een probleem van. Wel bedacht ik me dat het best een gierige jongen is. We waren namelijk eerder een keertje naar de bios geweest en ook dat had ik zelf voor ons beiden betaald. Nu moet je erbij rekenen; hij werkt fulltime, had naar eigen zeggen veel spaargeld en woont nog thuis dus heeft vrijwel geen kosten. Ik was student, huurde een kamer, had een weekendbaantje en had het dus niet zo breed. Dan zou je denken dat hij uit liefde wel zelf zou aanbieden om te betalen.

Hij heeft daarna een keertje voorgesteld dat ik mee naar zijn huis ging maar dit durfde ik nog niet echt dus van mij mocht dit wel wachten. Hij vond dit prima en zei dat we alle tijd hadden.

Toen braken de feestdagen aan. Ik had gevraagd of we met kerst samen konden zijn. Hij gaf aan 1 dag te moeten werken, dus ik heb ervoor gezorgd dat ik de andere kerstdag vrijhield en ook op dezelfde dag als hem ging werken. Toen kerst dichterbij kwam heb ik gevraagd of alles nog doorging. ik had een mooie jurk gekocht, een kerstmenu voorbereid, en thuis rekende ze erop dat hij ook zou komen. (hij wilde niet bij hem thuis afspreken dus zouden we kerst bij mijn ouders vieren) toen zei hij opeens dat hij de dag moest werken die ik dus niet had vrijgevraagd. Hij zei dat ik een fout had gemaakt en dat hij dit al vanaf het begin had gezegd. Ik houd mijn agenda altijd goed bij dus wist zeker van niet. Maar uiteindelijk konden we volgens hem dus met geen mogelijkheid samenzijn met kerst. Jammer..

Een week later was het oud en nieuw. Hij was er zelf nooit over begonnen om dit eventueel samen te vieren. Wat ik wel vreemd vond, want in een relatie bespreek je dit soort dagen wel vind ik. Ik liet het af en toe doorschemeren 'wat doe jij met oud en nieuw?' hij wist het niet en had nog geen plannen was steeds het antwoord. Ik heb expres een beetje afgewacht of hij met ideeën zou komen, omdat ik een beetje het gevoel had dat alles van mij af kwam. De dag van tevoren vroeg ik het nogmaals en zei hij naar belgië te gaan met wat vrienden van de sportclub. Ik vond het best een naaistreek dat hij me niet uitnodige om mee te gaan, dus ben tegen hem uitgevallen. Hij zei dat hij niet meer zou gaan en 'wel gewoon thuis zou gaan zitten'. Omdat ik weet wat voor jongen het is wist ik dat dit een leugen was. (vorige week heb ik hem er trouwens nogmaals mee geconfronteerd en uiteindelijk blijkt hij nog wel te zijn geweest. hij had gelogen) ik heb hem om 00.00 gebeld, een stuk of 5x. Hij nam niet op... Dit was best een klap voor mij, mijn relatie wilde in de eerste plaats al niet samenzijn met oudjaar. En dan wil hij me ook niet eens bellen of smsen om mij gelukkig nieuwjaar te wensen?
De dag erna, nieuwjaarsdag, heb ik het uitgemaakt. Ik belde hem, heb al mijn woede in tranen eruitgegooid. Hij kwam met een hoop smoesjes en zei dat hij gewoon thuis op de bank zat. Dit was uiteraard ongelofelijke bullshit, omdat hij me dan best even had kunnen bellen. En begrijp me niet verkeerd, hij mag van mij best leuke dingen doen. Maar waarom niet samen? Waarom geen plannen maken om samen naar een feestje te gaan?

Ook een bijzonder feitje; als hij bij mij thuis kwam nam hij altijd zijn telefoon mee naar de toilet en naar de douche. Hij liet deze geen seconde onbeheerd achter bij mij. Toen hij een keertje al naar bed ging, en ik ging nog even tv kijken, kwam hij eerst uit bed om even zijn telefoon uit te zetten.

De weken daarna hebben we best veel ruzie gehad en heb ik het nog één of twee keer uitgemaakt.
Leugen na leugen volgde.

Ik had een aantal keer aangegeven wel zijn ouders te willen ontmoeten en bij hem thuis te komen. Ik vroeg mijzelf af of zijn ouders mij toch wel kenden. Hij heeft vanaf dag 1 gezegd dat zijn ouders weten dat hij een vriendin heeft en dat ze mijn naam kennen en dat zijn moeder mij graag wil ontmoeten. Maar zijn ouders ontmoeten kwam er maar niet van, want hij had iedere keer een smoes. 's avonds wilden ze dit liever niet, want dan waren ze thuis van werk en wilden ze er niet helemaal opgetut bij hoeven zitten??
Ik ben wel 3 keer bij hem thuis geweest toen zijn ouders op vakantie waren. Dit was de enige week dat ik daar ben geweest. 1 van mijn nepnagels had losgelaten in het bed van zijn ouders en zijn moeder had deze na terugkomst gevonden en gevraagd van wie deze was.
Ik zei tegen mijn vriend 'je moeder kent mij, waarom vraagt ze van wie die nagel is? lijkt me nogal logisch dat die nagel dan van mij is'
zijn antwoord was 'nee ze bedoelde of hij van jou of van haarzelf was. want ze heeft zelf ook nepnagels'
Hij is niet de slimste. Want ik weet natuurlijk wel dat een vrouw dondersgoed ziet of een nagel van haarzelf is. En dan had zij er 1 moeten missen. Maar ik liet de leugen maar even rusten..

Op een avond zou hij bij mij langskomen, maar belde dat hij in het ziekenhuis lag. Hij had hartproblemen (erfelijk, zijn vader zou het ook hebben) en ze gingen wat testen afnemen om te kijken of hij medicijnen moest krijgen. Omdat ik inmiddels natuurlijk geen 100% vertrouwen meer in hem had vroeg ik of hij kon bellen. Dit wilde hij niet. Toen vroeg ik om een foto vanuit het ziekenhuis. Hij werd boos omdat ik heb niet vertrouwde, maar stuurde uiteindelijk toch een foto van het ziekenhuisbed. Een foto van Google weliswaar..... Ik confronteerde hem hiermee en zijn antwoord was 'ja dat deed ik expres, om jou uit te testen. ik wist wel dat jij het zou nachecken'

Weken verstreken en we deden nooit leuke dingen samen. Alleen bankhangen en slapen. Dat was alles wat we hadden. Bij hem thuiskomen mocht nooit. Voor mijn gevoel was dit geen relatie maar werd ik gewoon gebruikt om 'af en toe een leuke tijd mee te hebben'.
Tot februari. Ik trok het niet meer en ben enorm boos geworden. Ik zei 'als ik binnen 1 maand jouw ouders nog niet heb ontmoet, dan ben ik er klaar mee en is het over tussen ons'
Omdat ik inmiddels al lang dacht dat hij er een ander naast had, wilde ik perse zijn ouders ontmoeten. Ik was bang dat hij gewoon al jarenlang een vriendin had, in zijn eigen woonplaats, die zijn ouders wel kende. En dat hij me daarom niet mee wilde nemen. Zijn ouders ontmoeten zou deze onzekerheid kunnen wegnemen.
Hij weigerde eerst en deed alsof hij vertrok. Maar uiteindelijk is hij toch teruggekomen en is akkoord gegaan met de deadline. Hij probeerde er wel 2 maanden van te maken maar mijn besluit stond vast. Hij kreeg 1 maand.

Dom van me, ik kon me niet aan de maand houden. 1 maand werd 2 maanden en 2 maanden werden 4 maanden.... We hadden heel veel ruzie (vooral over de whatsapp) en zagen elkaar weinig.

Wat ik ook nog even wil vermelden is dat hij alleen belde als hij aan het werk was. Een heel enkele keer belde hij als hij thuis was, maar dan fluisterde hij. 'anders werden zijn ouders wakker'
Als hij ergens was, nam hij nooit op met als reden 'geen zin in'

Ik was al een tijdje gestopt met mijn studie, en bleef alleen in die woonplaats wonen en werken, omdat ik met hem was. Omdat het zo slecht ging besloot ik te vertekken en terug naar mijn ouders te gaan. 2,5 uur rijden vanaf zijn woonplaats. Hij vond dit natuurlijk niet leuk, maar dacht wel dat onze relatie het zou redden. Ik zou namelijk binnenkort in Utrecht gaan wonen en dit zou maar een klein uurtje rijden zijn voor hem. (daar woon ik inmiddels)

Iedereen die ik ken verklaart me voor gek dat ik de relatie aanhoud en dat het een rare, bedriegende jongen is. En dat er hoe dan ook iets niet klopt.

2 weken geleden ben ik op hem in gaan praten en wilde ik de waarheid achter zijn ouders achterhalen. Ik heb eindelijk uit hem kunnen krijgen dat zijn ouders mij inderdaad helemaal niet kennen. Ze weten helemaal niet dat hij een relatie met mij heeft.

Gelijk kwamen er allerlei vragen in me op; waarom liegt hij over zoiets? zag hij het als een grap tussen ons? waar zei hij dat hij was als hij 3 of 4 dagen per week bij mij sliep? van wie zei hij dat die nepnagels was die in zijn ouders bed lag!? etc.....

Ik voelde me hier enorm kut over, maar zijn reden was 'dat we zoveel ruzie hadden en daarom niet zeker was over ons'
Belachelijke reden, want eerst hadden we deze ruzie helemaal niet. Dit komt allemaal juist omdat hij zo geheimzinnig over alles deed en me buitensloot uit zijn priveleven. En ik was ook helemaal niet zeker over ons, maar heb hem ook thuis voorgesteld. Je hoeft toch geen trouwplannen te hebben om iemand mee te nemen!?

Als we samen zijn hebben we het heel fijn, maar we zijn gewoon heel weinig samen want hij heeft het zogenaamd zo druk met zijn werk. En een beetje tijd vrijvragen is al teveel gevraagd.
Zo vroeg ik bijvoorbeeld heel vaak of hij plannen had een bepaald weekend. Hij zei het dan nog niet te weten en dat hij nog zou kijken. Uiteindelijk kwam er dan nooit wat van. En moest hij naar zijn oma, of had hij dit of dat. Nooit duidelijke redenen waarom hij niet kon afspreken in het weekend.

Nog iets raars: hij had me beloofd me een weekendje in een hotel te nemen zodra ik nieuw werk had. Inmiddels ben ik 3 baantjes verder en had hij me nooit meegenomen. Uiteindelijk toch een datum weten te plannen. Ik heb elke week gevraagd 'heb je al gereserveerd? moet je nog niet reserveren? wanneer ga je reserveren?' maar hij deed dit maar niet, zonder duidelijke reden. Uiteindelijk 1 dag van tevoren zei hij dat zijn oma in het ziekenhuis lag en dat ons weekend niet door kon gaan. Natuurlijk heel erg dat ik denk dat hij hierover liegt. Maar wat moet ik anders na zo'n verleden? Dagen en weken daarna heb ik steeds gevraagd hoe het met haar was, en hij zei altijd maar 'ja niet zo goed' maar kon nooit precies zeggen was ze dan had.....

Komende week ontmoet ik, als hij niet weer afzegt, zijn beste vriend. En daarna hopelijk snel zijn ouders. Hij wil tegen zijn ouders zeggen dat hij me pas net heeft leren kennen, maar ik ben natuurlijk niet helemaal achterlijk. Ik houd me stil van tevoren, anders wil hij natuurlijk niet meer dat ik zijn ouders ontmoet. Maar zodra ik er ben, barst ik los en vertel ik ze gewoon dat ik al een jaar met hun zoon ben. Zeer benieuwd naar de reactie. Ik verwacht iets als 'he, maar hoe kan dat dan? je had een maand geleden nog een relatie met kimberley/tamara?

Ik ben vast nog een hoop vergeten, en zodra ik me dit herinner zal ik het er nog ff bij editen.

Bedankt als je dit verhaal helemaal hebt gelezen. Waarschijnlijk kom je tot dezelfde conclusie als ik en als alle mensen die ik hierover heb verteld. Hij moet wel vreemdgaan.....

Trouwens, ook wel handig om te weten; ik ben 20 en hij is 23

quote:

Op zondag 27 juli 2014 13:54 schreef Robuustheid het volgende:

[..]

Daar zouden de alarmbellen al moeten afgaan. Sterker, ik vraag mij af als je wist wat voor figuur het is, je uberhaupt een relatie mee aanging.

Het begin om afscheid te nemen, is het moeilijkst. Na een half jaar sla je jezelf voor je kop, waarom je dit niet eerder had gedaan.

Fool me once, shame on you.
Fool me twice, shame on me.

Ik kan het niet omdat ik me best snel hecht aan iemand. En zoiets niet gauw loslaat.... Ik probeer het steeds maar doe mezelf er alleen maar Pijn mee

quote:

Op zondag 27 juli 2014 13:57 schreef Nefertari. het volgende:
Als je zoveel twijfels hebt over of hij wel eerlijk tegen je is, waarom ben je dan nog bij hem? Het klinkt namelijk niet of je het zo'n leuke relatie vindt. Ik zou zeggen: je kan beter krijgen. En daarnaast: of hij inderdaad vreemd gaat, dat kan alleen hij je vertellen. Persoonlijk zou ik zeggen: houd de eer aan jezelf en zoek een leukere vriend.

Ik weet het wel. Dat dat beter voor me is op de lange termijn. Maar als je echt verliefd op iemand bent geworden dan is dat moeilijk

quote:

Op zondag 27 juli 2014 13:58 schreef imikethat het volgende:
Jij bent zijn fwb zonder het te beseffe denk ik

Nee ik besef het wel. Dat is het punt. Ik weet het. En toch blijf ik ermee doorgaan en tegen beter weten in hopen op meer

quote:

Op zondag 27 juli 2014 13:59 schreef Partypoeper het volgende:
Maak het maar gewoon uit.

Hij liegt en jij bent wantrouwig. Fatale combinatie.

Dit heb ik al 4x gedaan ondertussen denk niet dat hij dat nog serieus neemt. Ik kom iedere keer weer terug

quote:

Op zondag 27 juli 2014 14:01 schreef Robuustheid het volgende:

[..]

Heb je wel eens overgewogen andere mannen te daten?

Ja en heb al een plan a, b en c in mijn telefoon staan. Er zijn genoeg mannen die me willen daten maar geen enkele is interessanter voor mij dan mijn vriend.