Bevallingsverhalen deel 19

oh razz, wat mooi! Ik word er zelfs een beetje emo van!

Razz !
'Negen maanden hier op gewacht, nu moet ik het doen.' !

Zo wil ik ook bevallen een volgende keer.

Razz wat een mooie bevalling! de tranen staan me in de ogen.

Razz Bij het laatste stukje sprongen de tranen in m'n ogen. Wat een oerkracht en je gevoelens zo mooi verwoord!

Ook hier tranen. . Wat een mooi verhaal. .

Wauw.... *slik* wat prachtig geschreven

Razz wat prachtig

Razz wat mooi omschreven!

. Wat mooi en die gevoelens die je omschrijft zijn zo herkenbaar allemaal. Wat een prestatie.

Heel mooi verhaal Razz! en klinkt als uit het boekje

Wat mooi Razz

Razz

Mooi Razz

Super om te lezen dit topic. Hier mijn bevallingsverhaal;

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Wat een mooi verhaal, Razz! Ik herken veel in wat je schrijft. Dat door je gevoel heen persen, met die oerkrachten die ineens vrijkomen... heel bijzonder.

Mooi Razz _{jouw haar, wauw!}

Ik ga, als het lukt, zo ook even m'n verhaal op papier zetten

Mag ik t hier ook hebben over de bevalling van mijn hont?

quote:

Op maandag 22 september 2014 18:26 schreef KnutdeIJsbeer het volgende:
Mag ik t hier ook hebben over de bevalling van mijn hont?

alleen als je zelf de vader bent.

quote:

Op maandag 22 september 2014 18:30 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

alleen als je zelf de vader bent.

quote:

Op maandag 22 september 2014 18:30 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

alleen als je zelf de vader bent.

BAM!

quote:

Op maandag 22 september 2014 18:30 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

alleen als je zelf de vader bent.

SQ in OUD ftw .

Razz, heel mooi .

Simsolobim dat klinkt heftig en snel zeg! En je flauwgevallen man, ahw...

Wat een mooie verhalen weer!

Ook meteen een goede reminder om m'n eigen verhaal te gaan opschrijven, ik merk dat ik al details begin kwijt te raken.

Dinsdag 16 september, 18:30

Controle bij de vk. M'n bloeddruk is goed, baby nog niet helemaal ingedaald dus ik krijg de instructie weer mee om te gaan liggen als de vliezen breken. 'Maar de kans dat de bevalling begint met gebroken vliezen is niet zo heel groot hoor dus maak je niet druk', krijg ik nog mee.

Woensdag 17 september, 39+1

Om 07:00 worden we wakker van onze peuter. Mijn man, P, is vrij zodat hij mij kan ontlasten bij de zorg voor onze dochter, mijn lijf wil niet zo goed meer. Ik verwacht nog wel even zwanger te zijn, E kwam tenslotte pas met 41+1 dus daar ben ik op ingesteld. P zegt ook nog even dat ik vandaag maar niet hoef te bevallen want 'deze datum kan hij niet onthouden hoor '.

Ik ga mee naar beneden, ik heb die nacht goed geslapen en voel me relatief fit. Beneden ga ik op de bank zitten met E, even tekenfilms kijken, terwijl P ontbijt maakt. E is helemaaaal niet in haar hum, ze wil alleen maar papa. Bij mij is het huilen. Terwijl ik haar probeer af te leiden hoor en voel ik 'pang!', het is mij direct duidelijk.. M'n vliezen zijn gebroken! Ik spring op zodat ik de bank niet nog viezer maak. E vraagt nog: mama, doe je nou (ze was wel gestopt met huilen) terwijl ik om handdoeken vraag. Ik denk 'ohja, ik moet gaan liggen ' dus ga plat op de grond.

Het is half 8. Er worden handdoeken gebracht en het bedzeil uit het oude kraampakket (van E nog, toen niet gebruikt) legt P op de bank. Ik ga daar liggen en we bellen de verloskundige. Ze komt eraan! P gaat E aankleden en belt z'n moeder, zij komt E halen. Om 08:15 is de verloskundige er, het is I. en daar ben ik blij mee. Ze luistert naar het hartje terwijl ik lig en terwijl ik sta. Ze voelt even en zegt dat de baby helemaal is ingedaald, ik kan dus rustig doen wat ik wil. Ze legt uit wat er nu allemaal kan gaan gebeuren. Ze vertrekt weer en we spreken af dat we bellen als er weeën komen en dat ze sowieso in de loop van de ochtend nog even langskomt. Ik krijg een dekentje over me heen en denk: kom maar op met die weeën!

Mijn schoonmoeder komt E ophalen en als zij weg is voel ik mij meer ontspannen. Er gebeurt echter weinig. Een paar kleine krampjes maar niks spannends. We gaan Prison Break kijken . Er verstrijkt een uur en nog een. Om half 10 merk ik dat er wat begint. Ik voel dat de krampjes steviger worden en dat ze al snel zeer gaan doen. Ik begin te timen om 10:00 en merk dat er best snel regelmaat in komt. Om 11:00 vind ik het écht zeer doen en ik vraag mijn man I. alvast maar te bellen, ik heb het gevoel dat het best wel eens snel kan gaan. I. is er al 20 minuten later en toucheert. Ruim 4 cm! Ik mag naar het zhs, gelukkig is er plek.

Om 11:50 lig ik in 'mijn' verloskamer. 'Mijn kamer' omdat ik in precies diezelfde kamer bevallen ben van E . De verpleegkundige is ook nog eens dezelfde als 2 jaar eerder, ze herkent me nog . Terwijl ik lig merk ik dat de weeën supersnel komen, ze nemen nog meer toe in intensiteit en komen steeds sneller. Ik vraag vrijwel meteen om pijnstilling, de verpleegkundige zegt dat dat nu niet kan, de dienstdoende vk is bezig met een bevalling. Ik moet nog even wachten, daarna half uur CTG en daarna zou het kunnen. Op dat moment komt mijn eigen vk binnen en die zegt: 'dat ga je niet redden gok ik!'. Tegelijk komt de dame van de catering langs, wat ik wil lunchen en wat ik voor het avondeten wil. Want 'dan ben ik er vast nog wel'. Ik zeg dat ik dan alweer thuis ben maar moet het toch opgeven (ik koos de boerenomelet ).

Mijn verloskundige komt weer binnen, ze eet nog even snel een broodje. Als ze naar mij kijkt besluit ze om direct te voelen hoever ik ben, het is 10 voor half 1. Ik zit op een ruime 7 cm constateert ze. Dat gaat hard en dat voel ik ook. Het is behoorlijk pittig. Elke wee grijp ik mijn man en het bed vast. Twee of 3 hele krachtige weeën later voel ik iets bekends, ik moet meepersen. Ze toucheert opnieuw en ik zit op volledige ontsluiting. Ik mag rustig meepersen.

Mijn weeën voelen niet als echte persweeën zoals ik vorige keer had maar mijn lijf weet alsnog wat te doen. Ik pers en voel het hoofdje lager komen. I. roept nog: in twee weeën is ze er, ik beloof het je! Op letterlijk alles wat er tegen mij wordt gezegd roep ik: 'IK WEET HET NIET!' Maar ik begrijp wel wat ze zegt, zusje is er bijna! Ik pers heel rustig mee, moet al snel even zuchten als het hoofdje staat. Het hoofdje staat best lang want ineens zit er wat meer tijd tussen de weeën, fijne timing . Ik heb nu wel even de puf om iets te zeggen en uiteraard zeg ik: 'wat brandt dat toch'. Nog 1x pers ik en dan hoor ik haar al, ze komt al huilend ter wereld. Ik pak haar zelf aan, dit was niet besproken maar ik kan het en ik wil het, de vk laat het mij ook doen. Daar is ze dan, helemaal onder het huidsmeer. Onze tweede dochter, wat is ze weer prachtig!

Ik hoor de verpleegkundige zeggen: het is 12:53 en dan begin ik te huilen. Hoe bizar, dat is exact hetzelfde geboortetijdstip als E. Dezelfde kamer, dezelfde lieve verpleegkundige en ook nog dezelfde tijd. Terwijl S bij me ligt merk ik dat ze al aan het zoeken is naar de borst, ik help haar en ze hapt aan. Ze begint meteen te drinken en heeft mij ruim een uur niet meer losgelaten . Ik heb wederom geen hechtingen en heb amper gebloed. Mijn placenta komt na een klein persje ook mee. Het boeit me allemaal niks, ik kijk alleen maar verliefd naar dat drinkende meisje. Na een uurtje ga ik douchen, wordt S aangekleed en mogen we naar huis toe. Door de wisseling van de ploegen duurt het wel lang voor de ontslagpapieren in orde zijn (dat hadden we 2 jaar geleden dus ook ). Om half 5 zijn we thuis en om even voor 5en komt mijn geweldige peuter thuis. We zijn compleet