Omen, druifjes zijn hier een grote hit. En een monkeyplattern is ook echt een succes.
Is een schaal met verschillende hapjes neerzetten op een salontafel. Ze kunnen dan de hele middag door pakken als ze trek hebben. Rosalie pakt meestal iets, loopt dan weg om te spelen, maar zodra haar mond leeg is (of haar handje, want ze heeft graag reserve-eten mee voor onderweg

) komt ze alweer terug om iets nieuws te halen.
En mijn grote eet ook gelijk lekker mee.
LadyBlack

wat kan je jezelf dan schuldig voelen hè. Maar je beweegt in een reflex en wat net al werd gezegd, als je haar had vastgehouden waren jullie misschien wel slechter terecht gekomen. Je had ook op haar kunnen vallen bijvoorbeeld.
Maar nog een dikke

voor de schrik en op haar bult.
De eerste keer dat eva een blauwe plek of een schaafwondje had piepte ik nog "mijn kind is stuk

", maar nu is het zo gewoon. Mijn kinderen hebben gewoon altijd blauwe knieën en schenen.
Eva omdat ze een beetje onhandig is vaak en die maakt van het kleinste losse velletje al een oorlogswond, maar Rosalie omdat het nou eenmaal niet anders is. Beetje zoals F van Tally.
En ook een stukje ervarend leren soms. Het is al een paar keer voorgekomen dat eva op de schommel zat en Rosalie omver kegelde. Dan kijken ze allebei niet uit. Maar we leggen dan aan Eva uit dat Rosalie nog klein is en dat nog niet helemaal snapt. Maar dat blijft nog niet helemaal hangen bij Eva. Logisch, ze is net 3.
Totdat ons buurjongetje van 7 bij ons speelde, op de schommel zat en Eva zo hard omver kegelde dat ze een meter verder deels in haar waterplay viel. Best scherpe randjes dus dat deed zeer.
Maar sindsdien kijkt ze wel beter uit als zij op de schommel zit.
Harde les, ik weet het. En als ik de botsing met het buurjongetje had kunnen voorkomen had ik het echt gedaan. Maar het gebeurt nou eenmaal.