Goede vriendschap kapot

Hoi, ik weet dat dit misschien nogal dramatisch overkomt maar ik zit er best erg mee.

Een poosje terug woonde ik nog samen met een vriendin van me in een appartementje, ik ben altijd bevriend geweest met haar zusje en later ook met haar. Helaas kregen we hele erge ruzie, die uit de hand liep, waardoor we nu niet meer bij elkaar wonen en geen contact meer hebben. Echt super rot dus. In het begin heb ik er bij haar zusje wel wat over gepraat, maar ze gaf al snel aan dat ze er niet tussen in wou komen. Ik heb dat toen gerespecteerd en tegenover haar gedaan alsof er geen vuiltje aan de lucht zat, gewoon leuk gedaan en tof en zo voort. Helemaal in orde dus.
Hoewel de situatie dus echt behoorlijk kut was, vooral omdat mijn voormalige huisgenote en ik nog steeds geen contact hebben (ondanks dat ik dat wel zou willen proberen, heb ook meerdere keren mijn excuses aangeboden, maar het mag allemaal niet baten), liep het tussen die vriendin en mij verder wel heel goed. Gewoon bevriend, nog regelmatig chillen, ik heb haar geholpen met verhuizen en zo.
Ondertussen ben ik zelf ook verhuisd, en ik hoorde de afgelopen 3 weken in eens bijna niet meer van haar. Dus ik stuurde haar, zoals ik wel vaker deed, gewoon een berichtje. Daar werd heel raar op gereageerd, ik voelde me er niet helemaal goed bij dus we hebben het er even over gehad en nu kwam laatst de aap uit de mouw.. Ze kan er blijkbaar niet mee leven dat ik ruzie heb gehad met haar zus die zo uit de hand is gelopen. En ze wil dus geen vrienden meer zijn.

Ik zit hier echt met m'n handen in m'n haar, want niet alleen komt dit nogal rauw op mijn dak...Het is ook nog eens 7 maanden ná dat de hele ruzie escaleerde. Een beetje laat dus, in de tussentijd was alles prima in orde (althans, dat leek zo). En nu zit ik hier met zo veel opgekropte woede, ik vind het zo onterecht allemaal. Ik wil niet zielig doen, maar ik snap echt niet waar ik dit aan verdiend heb (die ruzie met haar zus vond ik ook al zo onrechtvaardig en gemeen). Ook zit ik heel erg met het idee dat er bij haar thuisthuis slecht over mij gepraat wordt, want waarom zou ze ineens 7 maanden na dato van mening veranderd zijn? Ik baal hier heel erg van, heb besloten de eer aan mezelf te houden en niet meer met haar in gesprek te gaan, terwijl ik eigenlijk wel een hele waslijst met vragen en opmerkingen heb hierover. Vandaar dat ik hier even een topic open
Iemand in een zelfde soort situatie gezeten? Of ook vriendschappen kwijtgeraakt op manieren die je kut vindt/vond?

In de spoiler het super lange verhaal van hoe de situatie is ontstaan.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 59% gewijzigd door Chocovloek op 11-06-2014 16:04:57 ]

quote:

Op woensdag 11 juni 2014 15:38 schreef Prof_Hoax het volgende:
Wordt er een keer een duidelijke reden gegeven om geen vrienden meer te zijn... is het weer niet goed.

Ik zou denk ik uiteindelijk ook kiezen voor m'n broer.

Ja dat snap ik, familie gaat boven vriendschap. Maar deze situatie is gewoon heel vreemd. Bovendien heeft zij zelf ook samengewoond met haar zus, die heeft ook na een onredelijke ruzie haar het huis uitgewerkt. Mij is dus precies hetzelfde overkomen, dus ik dacht dat ze het wel zou begrijpen.

quote:

Op woensdag 11 juni 2014 15:41 schreef CaptainSushi het volgende:
Waar ging die ruzie ove?

Ik zal even kort uitleggen en dan zet ik het in een spoiler in de OP.

Ok edit het is een teringlang verhaal geworden, maar dus in de spoiler in de OP, voor de mensen die geïnteresseerd zijn!

quote:

Op woensdag 11 juni 2014 16:13 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Het kan natuurlijk ook wederzijds onbegrip zijn.
Ik ben ook ooit een tijdje bevriend geweest met iemand en dat liep steeds stroever tot het moment dat het echt niet meer ging (we ergerden ons alleen nog maar aan elkaar).
Toen hadden we beiden geen behoefde meer om het uit te praten en zijn we sindsdien elk onze eigen weg gegaan.

In jouw geval ging het explosiever dan bij mij, maar misschien waren jullie (de achterliggende reden is hierbij vrij irrelevant) gewoon niet compatible genoeg met elkaar?

1 ding viel me wel op en dat is dat uit jouw niet-gequotte stukje ik opmaakte (al dan niet terecht) dat je, na de ruzie met de oudere zus, mooi weer bent gaan spelen. Dat kan ervoor gezorgd hebben dat het zusje dacht dat het jou totaal niet meer dwars zat en bij haar in het verkeerde keelgat geschoten zijn.
En waarom pas na 7 maanden? Wellicht waren er ontwikkelingen tussen de zussen waar jij op zich buiten stond, maar waardoor het zusje niet meer met jou verder wou.

Das 1 mogelijkheid van de afgespeelde gebeurtenissen.

Denk je dat dit in de buurt komt??

Dat denk ik ook ja, dat 'mooi weer spelen' was dus overigens omdat ze specifiek had aangegeven zich er niet mee te willen bemoeien en er niet tussen in wou komen te staan.
Maar goed, dat kan inderdaad alsnog achteraf verkeerd opgevat zijn.

Ik ben gewoon nog steeds heel erg boos, op allebei nu eigenlijk, want in mijn boekje behandel je goede vrienden niet zo. En aangezien ik niets kan doen/zeggen om die boosheid kwijt te raken zet ik het maar hier op Fok!

quote:

Op woensdag 11 juni 2014 16:24 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Even constructief verdergaand: Ik weet niet of dit nog te repareren is.

Ik heb zelf ooit gebroken met een vriend en 1 1/2 jaar later stond ik ineens voor z'n deur (gebrek aan lef heb ik niet ), alles was tegen die tijd gezakt en we hadden een (tenenkrommend) gesprek en na afloop is alles goed gekomen (zelfs nog beter geworden dan voor die breuk!).

Mijn advies is: Laat het los. Reageer je af op onschuldige manieren (ik deed dat met heel veel wandelen, beetje mediteren af en toe en veel gamen, maar ieder heeft zijn/haar eigen manier), praat erover met andere mensen.

Wees ook eerlijk tegenover jezelf en ook tegenover hun! Vroeger of later zou je ze weer tegen kunnen komen, wees dan gewoon eerlijk en (maar das mijn ding) slik de scheldkanonnades voor 1 keer, wie weet koelt het hun een beetje af en kunnen jullie voortaan wel weer normaal met elkaar praten.

Ik verwacht niet dat de zusjes zelf ook erg blij met deze situatie zullen zijn en ze zullen vast ook wel het 1 en ander aan shit hebben meegemaakt, wat hun blik kan vertroebelen en/of hun openingsreacties negatief kan beïnvloeden.

Ik zou zeggen, wacht gewoon een jaartje of 2 totdat de boel een beetje bekoeld is. Als je ook goed voor hun bent geweest met de beste intenties, dan heb je kans dat ze dat niet vergeten zullen zijn.

Maar laat het voorlopig maar even zo. Ga erover fokken als dat jou oplucht (ik deed dat door online met de shotgun een paar honderd koppen af te knallen, heerlijk! ). Ga verderleven.

Echt bedankt. Weet je, ik was dit al van plan. Ik ben mijn oude huisgenootje nu een paar keer tegengekomen en heb haar gewoon vriendelijk gegroet, al zie ik wel dat ze zich heel erg schaamt (ze durft me niet aan te kijken en begint heel erg te blozen en er kan nog net een zacht gemompelde groet vanaf zeg maar). Ik hoop dat die schaamte voorbij gaat en dan over een x aantal maanden hoop ik het eens een keer te kunnen uitpraten. Al heb ik minder lef dan jij denk ik..
Gamen en Fok!en doe ik al haha, en ik praat er ook veel over, maar mijn vrienden zijn allemaal zo mogelijk nog bozer dan ik en wensen die zusjes dus van alles en nog wat toe. Zó boos ben ik nu ook weer niet. In elk geval bedankt voor je advies! Ik ga mijn best doen

quote:

Op woensdag 11 juni 2014 16:41 schreef twiFight het volgende:
Wat een raar verhaal over die ruzie. Ik vind je over het algemeen volwassen klinken, dus ik snap ook even niet waarom dat zo geescaleerd is.

[..]

Waarom was dit zo? Zoveel last heb je toch niet van wat een ander doet/niet doet? Of was het zo'n samenwoonsituatie waar je per se elkaars grootste vrienden moet zijn? De plekken waar ik (samen)gewoond heb daar had ik een eigen kamer (of meerdere) en daar deed ik mijn eigen dingen. Je kunt elkaar dan wel tegenkomen in de keuken o.i.d., maar ik zie niet echt in waarom een jongen die bij jouw huisgenoot is er zo voor kan zorgen dat jij je onprettig voelt in (het hele) huis.

Relaties veranderen vaak een vriendschap en tsja.. lang niet altijd mag je zo'n vriendje dan. Dat is verder ook aan die vriendin zelf. Het is overigens evengoed geen verplichting voor die vriend om met jou om te gaan hoor. Sterker nog, als mijn (vroegere) vriendin met een van haar vriendinnen stond te kletsen, dan liet ik ze lekker, die hebben zo hun eigen dingen om met elkaar over te babbelen.

[..]

Niet handig, vooral niet als je een belofte gemaakt hebt. Dat die huisgenoot boos was is dus ook logisch. Maar ik vind het nou niet echt iets om mee te blijven zitten. Je maakt ruzie, je verontschuldigt je en dan moet je ook allebei verder met het leven.

[..]

Wederom, en zie dit alsjeblieft niet als kritiek naar jou hoor, maar waarom escaleert dit zo? Wat is er mis met elkaar 2 dagen haten en dan weer verder te gaan met het leven? Is dat een vrouwending of zo? En wat bedoel je precies met "ze probeerde woedend mij aan het praten te krijgen"? Waar wilde ze het over hebben? En waarom wilde jij het daar niet over hebben? Je zult toch naar een situatie toe moeten dat je het uitgepraat hebt.

[..]

Rare actie ook. Welke reden gaf ze hiervoor?

Ik vind de 'conclusie' toch nog steeds raar. Ook al zou ze heel graag willen samenwonen met haar vriend, als jullie een goede vriendschap hebben dan pest je de ander toch niet weg?

De woonsituatie was verre van ideaal, het appartement is oorspronkelijk ook niet bedoeld voor studentenbetrekkingen. Om daar te gaan samenwonen met je partner is het net groot genoeg, maar voor ons (bleek dus) was het gewoon te klein en te gehorig. Dat is ook de reden dat ik mij niet fijn voelde met die jongen in huis, bovendien kreeg ik van hem als persoon ook 'slechte vibes', maar dat zal wel een vrouwen iets zijn. We mochten elkaar gewoon niet, en zoals achteraf bleek mocht hij mij dusdanig niet dat hij heeft zitten stoken in de relatie.

De momenten dat zij woedend mijn kamer binnenstormde omdat ze vond dat we het nog niet uitgepraat hadden, terwijl ik al drie keer mijn excuses had aangeboden en geprobeerd had uiterst begrip te tonen, kon en wou ik niet op haar in gaan. Ik werd er gewoon witheet van en was bang dat ik mijzelf niet in de hand zou kunnen houden, ze had er een handje van om het bloed onder mijn nagels vandaan te halen op dat soort momenten en ik ben dan verbaal minder sterk, dus ik vermeed die situaties zo veel mogelijk.

En ja dat laatste is nog steeds een heel groot vraagteken voor mij, zo denk ik er zelf ook over. Ik ben er tot op de dag van vandaag dus ook niet achter of het iets is wat ik fout heb gedaan of dat het puur 'goed' uitkwam voor haar om mij weg te werken (al heeft het dus niet het effect gehad dat ze graag had willen zien).

quote:

Op donderdag 12 juni 2014 10:54 schreef pokkerdepok het volgende:
dus waar het op neerkomt; je mocht haar vriend niet, nam afstand, wou niet praten, nam na ruzies nog meer afstand en kwam niet meer naar huis, probeerde haar zus aan jouw kant te houden (zodat dat dus de zus/zus-relatie waarschijnlijk ook geweld aan deed) en uiteindelijk ben jij niet uit haar huis vertrokken, maar moest zij noodgedwongen vertrekken uit het pand van haar eigen vader.

en dan vind je het raar dat ze je niet meer wil als vriend?

Als je goed leest zie je dat het niet zo is gegaan Je hebt de volgorde even aangepast zie ik, maar dat klopt niet.
Er kwam afstand tussen ons, wat wel vaker gebeurt met vriendschappen als één van de twee een relatie krijgt. Vervolgens merkte ik dat die gast mij niet mocht en had ik het gevoel dat ik in mijn eigen huis op eieren moest lopen, als gevolg was ik niet vaak thuis.
Vervolgens kregen we dus ruzie, waarvoor ik meerdere keren mijn excuses heb aangeboden (en meerdere keren wel in gesprek ben gegaan, maar we kwamen er niet uit omdat mijn excuses 'niet goed genoeg' waren). Daarna wou ik niet meer in gesprek want ik werd alleen maar kwaad en gefrustreerd van het hulpeloze gevoel dat niets leek te werken. En ja vervolgens, omdat ik financieel niet kon verhuizen, ben ik daar inderdaad nog een paar maanden blijven wonen terwijl zij niet meer met MIJ wou samenwonen (ik heb haar nog gevraagd waarom en of het niet viel op te lossen maar ze claimde dat ik niet te vertrouwen ben en dat ze niets meer met mij te maken wou hebben).
Tja ik vind het niet zo raar hoe ik in die situatie gereageerd heb, bovendien heb ik dat zusje er altijd zo veel mogelijk - op haar verzoek- buiten gelaten. Dus ja, ik vind het raar dat we geen vrienden meer zijn

quote:

Op woensdag 11 juni 2014 17:04 schreef twiFight het volgende:
Nou ja. Als ik een vriendelijk advies mag geven waar ik mijzelf nooit aan hou Ga je niet opvreten aan "wat als" en "waarschijnlijk" situaties. De waarheid is zeer zelden precies wat je denkt. Het kan best zijn dat er hele andere redenen waren. En wie zegt dat die bad vibes terecht zijn? Het kan zoveel kanten op dat je ergeren aan zaken waarschijnlijk meer zinloos is dan terecht. Je zegt hier overigens "en zoals achteraf bleek mocht hij mij dusdanig niet dat hij heeft zitten stoken in de relatie", maar dat haal ik niet uit een eerdere post van je.

En als je ooit hoopt dat het nog goedkomt dan is beginnen met verwijten nooit de goede manier om het uit te praten. Dan moet je allebei zeggen wat je voelt en vanaf dat punt een vriendschap weer opbouwen.

Ja je hebt gelijk, ik doe ook m'n best om het maar los te laten. Vind het wel heel moeilijk want m'n huis hangt nog vol met foto's van ons samen Ja ik weet dat dit klinkt alsof een liefdesrelatie kapot is gelopen, maar ik was er van overtuigd dat we echt een goede vriendschap hadden.

Dat van die vriend van haar, waarvan dus achteraf bleek dat hij heeft zitten stoken in de relatie, dat komt omdat ik gehoord heb dat ze plannen hadden om samen te wonen in dat appartement. En in plaats van dit met mij te overleggen, wat een normale situatie was geweest, heeft mijn huisgenootje gewoon een reden gezocht om ruzie te maken. Achteraf heeft ze ook gezegd dat de ruzie an sich niet de reden was dat ze niet meer met mij wou samenwonen, maar het feit dat ik niet meer met haar wou praten. Terwijl ze drie maanden lang mij bestookt heeft met het feit dat ik mij niet aan de afspraak had gehouden
Maar goed, mijn punt is dat, vanaf het moment dat ze een relatie kreeg met die gast veranderde ze. Elke keer als ik wou afspreken dan sprak ze al met hem af, of dan wou hij liever dat ze met hem afsprak (het is echt een manipulatieve zak, hij werd een keer laaiend omdat ze hem niet had gesmst 's ochtends na het wakker worden, hij heeft het toen bijna uitgemaakt en ze zat huilend bij mij op de bank). Ik ben er echt van overtuigd dat hij in zekere zin bezig was om haar bij haar vriendinnen weg te houden, want niet alleen ik merkte dat ze nergens meer tijd voor had, maar ook al onze gezamenlijke vriendinnen.

quote:

Op woensdag 11 juni 2014 18:56 schreef ZarB het volgende:
Eetstoornis en enorme onzekerheid hebben in het verleden bij die 2 voor problemen gezorgd; ligt er niet iets psychisch ten grondslag aan het gedrag van die meiden?

Ja ze hebben allebei heel veel problemen met hun vader, die hen psychisch mishandeld en verwaarloosd heeft. Ik weet dat ze allebei nog steeds veel woede jegens hem koesteren diep van binnen, en waarschijnlijk heeft mijn huisgenote die woede toen deels op mij afgereageerd.

quote:

Op donderdag 12 juni 2014 10:03 schreef Stimorol- het volgende:
Ik spreek mijn toenmalige bestie ook niet meer na een ruzie met haar zus. Dit gevoel slijt vanzelf bij jou.

Ja dat geloof ik ook, ik zal er wel aan wennen. Maar het blijft een pijnlijk iets.

quote:

Op donderdag 12 juni 2014 11:15 schreef pokkerdepok het volgende:

[..]

nou misschien zie je het iets te veel vanuit jezelf, bedoel ik maar. probeer je in te leven in hoe zij dit alles heeft ervaren. als je een leuk vriendje hebt, en je beste vriendin nemt ineens afstand, dan kan dat je vertrouwen natuurlijk wel kapot maken. kennelijk was de frustratie zo groot, dat ze je excuses niet meer wou accepteren, en toen was jullie vriendschap al gewoon kapot. alles wat daarna is gebeurd, heeft het alleen maar erger gemaakt.

en dat je niet gewoon zelf bent verhuisd, dat snap ik niet. volgens mij ben je zelf ook niet al te makkelijk en heb je ook wel een aandeel gehad in het gehele conflict.

Ja ik zie het ook vanuit mijn eigen standpunt natuurlijk, maar het is niet ik die afstand nam in de eerste plaats. Ik voelde dat zij afstand nam en dat van onze goede vriendschap ineens niet veel meer over bleek te zijn, we zagen elkaar op een gegeven moment alleen nog in de gang/keuken. Terwijl ik wel mijn best deed om met haar af te spreken.

En ja dat ik niet verhuisd ben, ik laat me toch verdomme ook niet wegpesten? Ik was witheet. Als ze zo graag wou dat ik ging verhuizen dan had ze me dat ook kunnen vragen. Bovendien had ik net m'n bijbaan verloren en kon ik financieel gewoon niet een verhuizing betalen.

quote:

Op donderdag 12 juni 2014 11:22 schreef Lienekien het volgende:
Al lezend krijg ik het idee dat het met die eerste zus toch echt flink is geëscaleerd. Dat de tweede zus is afgehaakt, kan ik dan wel beter begrijpen.

Al met al heeft die eerste zus je eigenlijk gewoon 'gedumpt' voor die vriend. Jij zat hen letterlijk en figuurlijk in de weg. Zoals zij het heeft aangepakt, is in mijn ogen vrij achterbaks. Jij hebt het qua woonruimte hard gespeeld, maar daar kan ik wel begrip voor opbrengen.

Ja ik zie wel in waarom ze is afgehaakt, het kwam voor mij gewoon heel onverwacht. Plus ik had gehoopt dat de situatie na zo'n, pakweg, 7 maanden voorbij zou zijn. Niets blijkt minder waar helaas.
Maar ik heb het ook maar te accepteren natuurlijk, ik kan haar moeilijk dwingen om bevriend te blijven haha. Het wordt alleen lastig als we elkaar tegenkomen.

quote:

Op donderdag 12 juni 2014 11:23 schreef ZarB het volgende:
Het zal het leed niet echt verzachten, maar op basis van wat ik lees denk ik dat het in ieder geval niet aan jou heeft gelegen. Als die 2 zoveel issues hebben kan niemand met ze dealen, hoe hard het ook klinkt. Dat er een afstand komt tussen vriendinnen als er een vriendje in het spel komt is meestal iets wat bij 16 jarigen voorkomt. Normale volwassenen kunnen hier wel mee omgaan. Maar goed, zoals iemand al zei: probeer niet teveel 'wat als' te denken. De situatie over-analyseren heeft geen zin.

Het is heel klote maar het leven gaat door. Uiteindelijk slijt het wel. Natuurlijk zijn er dagen dat je aan haar denkt maar op termijn zijn de scherpe kantjes er wel af.

Ja zo voel ik het ook, ik had het ook ergens kunnen zien aankomen voordat ik daar ging wonen natuurlijk. Gezien de geschiedenis tussen die twee. Maar ik had altijd het idee dat dat echt iets voor zussen is, zo'n haat-liefde verhouding waarbij alles uiteindelijk toch nog goed komt.

Ik ben heel erg blij dat ik nu een nieuw huisje heb, waar ik gewoon lekker in m'n eentje woon en waar ik zoveel vriendinnen kan uitnodigen als ik wil haha. Bedankt voor je advies!

quote:

Op donderdag 12 juni 2014 11:25 schreef pokkerdepok het volgende:

[..]

nou ja, ik was er niet bij natuurlijk, ik zeg ook maar wat...

waarom vind je het nu zo jammer dat jullie geeen vrienden meer zijn dan? misschien pasten jullie gewoon niet bij elkaar, en is dat hierdoor gewoon duidelijk geworden. of pasten jullie een tijdje bij elkaar, en nu niet meer. zo gaat dat vaak met vrienden, daar leef je een tijdje mee, maar in een andere periode ga je je eigen weg.
zelfs met mijn echte voor-het-leven vrienden krijg ik ermee te maken, je groeit uit elkaar, dat is onvermijdelijk. gelukkig kan je dat ook gewoon laten gebeuren en toch nog de vriendschap behouden, maar als er zoveel ruzie is geweest, is het misschien te laat voor jou nu..

Mijn vorige reactie bedoelde ik trouwens niet kwaad of zo, maar dat gevoel van "ik laat me niet als een geslagen hond wegjagen" had ik heel sterk.

Dat gevoel van die verloren vriendschap, met beide trouwens hoor niet alleen met dat jongste zusje, komt dus omdat ik er nog steeds niet over kan dat ze zo veranderd is voor en door een jongen. Ik heb het idee dat dit echt niet allemaal haar eigen plan was, en dat ze sterk beïnvloed is door die jongen. Zelfs in zo'n mate dat ik denk dat hij een aandeel heeft in het stuk lopen van onze vriendschap.
Dus ik mis haar meer dan dat ik haar verwijt en ik verwijt hem veel meer dan ik had gedacht.

En dat zusje ja, daar ben ik al jaren erg goed bevriend mee geweest. We waren er altijd voor elkaar en dan vind ik het zo ontzettend jammer dat ze, na afloop van zo'n escalatie, dan dus besluit dat ze het niet meer ziet zitten.