R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Al lezend krijg ik het idee dat het met die eerste zus toch echt flink is geëscaleerd. Dat de tweede zus is afgehaakt, kan ik dan wel beter begrijpen.
Al met al heeft die eerste zus je eigenlijk gewoon 'gedumpt' voor die vriend. Jij zat hen letterlijk en figuurlijk in de weg. Zoals zij het heeft aangepakt, is in mijn ogen vrij achterbaks. Jij hebt het qua woonruimte hard gespeeld, maar daar kan ik wel begrip voor opbrengen.
Al met al heeft die eerste zus je eigenlijk gewoon 'gedumpt' voor die vriend. Jij zat hen letterlijk en figuurlijk in de weg. Zoals zij het heeft aangepakt, is in mijn ogen vrij achterbaks. Jij hebt het qua woonruimte hard gespeeld, maar daar kan ik wel begrip voor opbrengen.
The love you take is equal to the love you make.
Het zal het leed niet echt verzachten, maar op basis van wat ik lees denk ik dat het in ieder geval niet aan jou heeft gelegen. Als die 2 zoveel issues hebben kan niemand met ze dealen, hoe hard het ook klinkt. Dat er een afstand komt tussen vriendinnen als er een vriendje in het spel komt is meestal iets wat bij 16 jarigen voorkomt. Normale volwassenen kunnen hier wel mee omgaan. Maar goed, zoals iemand al zei: probeer niet teveel 'wat als' te denken. De situatie over-analyseren heeft geen zin.
Het is heel klote maar het leven gaat door. Uiteindelijk slijt het wel. Natuurlijk zijn er dagen dat je aan haar denkt maar op termijn zijn de scherpe kantjes er wel af.
Het is heel klote maar het leven gaat door. Uiteindelijk slijt het wel. Natuurlijk zijn er dagen dat je aan haar denkt maar op termijn zijn de scherpe kantjes er wel af.
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
nou ja, ik was er niet bij natuurlijk, ik zeg ook maar wat...quote:Op donderdag 12 juni 2014 11:18 schreef Chocovloek het volgende:
[..]
Ja ik zie het ook vanuit mijn eigen standpunt natuurlijk, maar het is niet ik die afstand nam in de eerste plaats. Ik voelde dat zij afstand nam en dat van onze goede vriendschap ineens niet veel meer over bleek te zijn, we zagen elkaar op een gegeven moment alleen nog in de gang/keuken. Terwijl ik wel mijn best deed om met haar af te spreken.
En ja dat ik niet verhuisd ben, ik laat me toch verdomme ook niet wegpesten? Ik was witheet. Als ze zo graag wou dat ik ging verhuizen dan had ze me dat ook kunnen vragen. Bovendien had ik net m'n bijbaan verloren en kon ik financieel gewoon niet een verhuizing betalen.
waarom vind je het nu zo jammer dat jullie geeen vrienden meer zijn dan? misschien pasten jullie gewoon niet bij elkaar, en is dat hierdoor gewoon duidelijk geworden. of pasten jullie een tijdje bij elkaar, en nu niet meer. zo gaat dat vaak met vrienden, daar leef je een tijdje mee, maar in een andere periode ga je je eigen weg.
zelfs met mijn echte voor-het-leven vrienden krijg ik ermee te maken, je groeit uit elkaar, dat is onvermijdelijk. gelukkig kan je dat ook gewoon laten gebeuren en toch nog de vriendschap behouden, maar als er zoveel ruzie is geweest, is het misschien te laat voor jou nu..
Ja ik zie wel in waarom ze is afgehaakt, het kwam voor mij gewoon heel onverwacht. Plus ik had gehoopt dat de situatie na zo'n, pakweg, 7 maanden voorbij zou zijn. Niets blijkt minder waar helaas.quote:
Al lezend krijg ik het idee dat het met die eerste zus toch echt flink is geëscaleerd. Dat de tweede zus is afgehaakt, kan ik dan wel beter begrijpen.
Al met al heeft die eerste zus je eigenlijk gewoon 'gedumpt' voor die vriend. Jij zat hen letterlijk en figuurlijk in de weg. Zoals zij het heeft aangepakt, is in mijn ogen vrij achterbaks. Jij hebt het qua woonruimte hard gespeeld, maar daar kan ik wel begrip voor opbrengen.
Maar ik heb het ook maar te accepteren natuurlijk, ik kan haar moeilijk dwingen om bevriend te blijven haha. Het wordt alleen lastig als we elkaar tegenkomen.
Ja zo voel ik het ook, ik had het ook ergens kunnen zien aankomen voordat ik daar ging wonen natuurlijk. Gezien de geschiedenis tussen die twee. Maar ik had altijd het idee dat dat echt iets voor zussen is, zo'n haat-liefde verhouding waarbij alles uiteindelijk toch nog goed komt.quote:Op donderdag 12 juni 2014 11:23 schreef ZarB het volgende:
Het zal het leed niet echt verzachten, maar op basis van wat ik lees denk ik dat het in ieder geval niet aan jou heeft gelegen. Als die 2 zoveel issues hebben kan niemand met ze dealen, hoe hard het ook klinkt. Dat er een afstand komt tussen vriendinnen als er een vriendje in het spel komt is meestal iets wat bij 16 jarigen voorkomt. Normale volwassenen kunnen hier wel mee omgaan. Maar goed, zoals iemand al zei: probeer niet teveel 'wat als' te denken. De situatie over-analyseren heeft geen zin.
Het is heel klote maar het leven gaat door. Uiteindelijk slijt het wel. Natuurlijk zijn er dagen dat je aan haar denkt maar op termijn zijn de scherpe kantjes er wel af.
Ik ben heel erg blij dat ik nu een nieuw huisje heb, waar ik gewoon lekker in m'n eentje woon en waar ik zoveel vriendinnen kan uitnodigen als ik wil haha. Bedankt voor je advies!
"...en altijd als ik een schreeuwer zie, met een alternatief voor de democratie dan denk ik: jouw paradijs, hoeveel ruimte is daar, voor ben ali libi de tovenaar..."
Mijn vorige reactie bedoelde ik trouwens niet kwaad of zo, maar dat gevoel van "ik laat me niet als een geslagen hond wegjagen" had ik heel sterk.quote:
[..]
nou ja, ik was er niet bij natuurlijk, ik zeg ook maar wat...
waarom vind je het nu zo jammer dat jullie geeen vrienden meer zijn dan? misschien pasten jullie gewoon niet bij elkaar, en is dat hierdoor gewoon duidelijk geworden. of pasten jullie een tijdje bij elkaar, en nu niet meer. zo gaat dat vaak met vrienden, daar leef je een tijdje mee, maar in een andere periode ga je je eigen weg.
zelfs met mijn echte voor-het-leven vrienden krijg ik ermee te maken, je groeit uit elkaar, dat is onvermijdelijk. gelukkig kan je dat ook gewoon laten gebeuren en toch nog de vriendschap behouden, maar als er zoveel ruzie is geweest, is het misschien te laat voor jou nu..
Dat gevoel van die verloren vriendschap, met beide trouwens hoor niet alleen met dat jongste zusje, komt dus omdat ik er nog steeds niet over kan dat ze zo veranderd is voor en door een jongen. Ik heb het idee dat dit echt niet allemaal haar eigen plan was, en dat ze sterk beïnvloed is door die jongen. Zelfs in zo'n mate dat ik denk dat hij een aandeel heeft in het stuk lopen van onze vriendschap.
Dus ik mis haar meer dan dat ik haar verwijt en ik verwijt hem veel meer dan ik had gedacht.
En dat zusje ja, daar ben ik al jaren erg goed bevriend mee geweest. We waren er altijd voor elkaar en dan vind ik het zo ontzettend jammer dat ze, na afloop van zo'n escalatie, dan dus besluit dat ze het niet meer ziet zitten.
"...en altijd als ik een schreeuwer zie, met een alternatief voor de democratie dan denk ik: jouw paradijs, hoeveel ruimte is daar, voor ben ali libi de tovenaar..."
Sowieso is tussen 2 zussen inzitten niet echt ideaal, maar als buitenstaander is dat niet makkelijk te bevatten.quote:
[..]
Ja ik zie wel in waarom ze is afgehaakt, het kwam voor mij gewoon heel onverwacht. Plus ik had gehoopt dat de situatie na zo'n, pakweg, 7 maanden voorbij zou zijn. Niets blijkt minder waar helaas.
Maar ik heb het ook maar te accepteren natuurlijk, ik kan haar moeilijk dwingen om bevriend te blijven haha. Het wordt alleen lastig als we elkaar tegenkomen.
[..]
Ja zo voel ik het ook, ik had het ook ergens kunnen zien aankomen voordat ik daar ging wonen natuurlijk. Gezien de geschiedenis tussen die twee. Maar ik had altijd het idee dat dat echt iets voor zussen is, zo'n haat-liefde verhouding waarbij alles uiteindelijk toch nog goed komt.
Ik ben heel erg blij dat ik nu een nieuw huisje heb, waar ik gewoon lekker in m'n eentje woon en waar ik zoveel vriendinnen kan uitnodigen als ik wil haha. Bedankt voor je advies!
Ik denk dat je nu iig energie over hebt om te besteden aan dingen die je gelukkig maken ipv op eieren lopen en de boel te sussen. Achteraf merk je pas hoeveel energie het gekost heeft en ben je ook wel blij dat je van die ballast af bent. Hoe treurig het resultaat nu ook nog mag voelen.
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
ik snap het...quote:
[..]
Mijn vorige reactie bedoelde ik trouwens niet kwaad of zo, maar dat gevoel van "ik laat me niet als een geslagen hond wegjagen" had ik heel sterk.
Dat gevoel van die verloren vriendschap, met beide trouwens hoor niet alleen met dat jongste zusje, komt dus omdat ik er nog steeds niet over kan dat ze zo veranderd is voor en door een jongen. Ik heb het idee dat dit echt niet allemaal haar eigen plan was, en dat ze sterk beïnvloed is door die jongen. Zelfs in zo'n mate dat ik denk dat hij een aandeel heeft in het stuk lopen van onze vriendschap.
Dus ik mis haar meer dan dat ik haar verwijt en ik verwijt hem veel meer dan ik had gedacht.
En dat zusje ja, daar ben ik al jaren erg goed bevriend mee geweest. We waren er altijd voor elkaar en dan vind ik het zo ontzettend jammer dat ze, na afloop van zo'n escalatie, dan dus besluit dat ze het niet meer ziet zitten.
kan best, dat die jongen haar volledig opeist en van jou heeft weggejaagd. ik heb ook wel eens zoiets zien gebeuren.
jammer inderdaad. klinkt heel stom, maar misschien moet je een keer gaan zitten en een brief schrijven, aan beide zussen. waarin je gewoon zegt hoe jammer je het allemaal vind en alles wat je nog dwars zit. gewoon als afsluiter, voor jezelf, en misschien voor de zussen ook. wie weet klom je ze dan over jaren nog eens tegen en is alles weer anders.
|
|
