Beste FOK!'ers,
Vaak lees ik hier op FOK! dat mensen aan een sociale fobie lijden en daarom geen vrienden hebben en nooit meisjes durven aan te spreken. R&P zit vol FOK!'ers met problemen.
Een paar jaar terug werd ik uitgescholden en geslagen thuis en ernstig gepest op school. Ook lag ik vaak hele dagen in bed. Ik heb wel een paar vrienden gehad en die hadden ook weer vrienden met wie we soms dingen gingen doen, maar ik kon vaak niet de dingen met ze doen die ik wilde doen. Die paar vrienden zijn nu niet meer in mijn leven, het klikte niet meer.
Ik ben autistisch en ik zit al een paar jaar in een sociaal isolement.
En toch ben ik optimistisch. Ik heb me aangemeld voor een hobby om zo uit het sociale isolement te komen. Ook heb ik besloten mijn angst in sociale situaties te overwinnen en ontspannener te worden. En verder probeer ik innerlijke vrede te krijgen.
Eigenlijk ben ik dankbaar voor alle dingen in mijn leven die mij meezitten: ik zie er mooi uit en ik ben intelligent. Ook heb ik een goed hart, ben ik mentaal sterk and last but certainly not least: ik ben kerngezond en heb een uitstekend immuunsysteem. Ook heb ik nog nooit een opa, oma, oom of tante verloren. Ik probeer niet arrogant over te komen, maar de positieve kanten in mijn leven te benoemen.
Wat wil ik zeggen met dit topic? Eigenlijk wil ik alleen maar tegen mensen die het moeilijk hebben zeggen dat ze optimistischer moet worden, optimisme maakt dingen namelijk draaglijker. Ook om meer rust in hun harten toe te laten. En vooral dankbaar te zijn voor alle dingen die meezitten in je leven.
Ook wil ik jullie adviseren om je problemen aan te pakken, het leven is niet eeuwig en het is zonde als je in het negatieve blijft hangen.
Ik wens jullie veel succes en hoop oprecht dat jullie jullie problemen zullen kunnen oplossen, want oplosbaar zijn ze. Zoek nieuwe mensen op en laat het verleden rusten en ja, die geliefde voor wie je eigenlijk nog steeds wel iets voelt, moet je ook met rust laten. Die behoort namelijk ook tot het verleden. Mensen met weinig sociale contacten hebben volgens mij eerder de neiging om in het verleden te blijven hangen. Net als dat opaatjes en omaatjes het vaak nostalgisch hebben over die goede oude tijd: toen alles nog beter was en zij nog niet zo oud en alleen waren.