R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Als ik naar mijn leven (30 jaar) kijk heb ik eigenlijk alles en mag ik niet klagen.
Ik ben gelukkig. Sinds ik vrijgezel ben, 5 maanden nu, ben ik meer gaan sporten (fitnessen), vegetariër geworden en zie er goed uit, goed lichaam incl. kop. Ook ben ik gezond, nooit klachten. Ben intelligent, scoor meestal 130-140 voor een IQ-test. Ik heb een geweldige vriendengroep, ook bijna allemaal vrijgezel, waar ik minstens 3 keer in de week iets leuks mee onderneem al is het even sporten, uitgaan, etc. Leuke verschillende vriendinnen waar ik mee afspreek, die bovengemiddeld mooi/knap zijn, en waar ik regelmatig (altijd veilige) seks mee heb. Met de eerder genoemde vriendengroep ga ik regelmatig op vakantie waardoor ik al bijna heel Europa gezien heb. Mijn leven kent, behalve mijn baan, weinig verantwoordelijkheden, geen kinderen en partner dus.
Echter kom ik uit een simpel, eenvoudig, arbeidersgezin, niets mis mee. We reden in een volgeladen Opel Kadett naar campings in Frankrijk, en we voelden ons rijk en gelukkig.
Toen ik 15-20 was had ik verschillende bijbaantjes. Om mooie kleding, mijn auto en concerten (ben muziekverslaafd) te betalen. Eerst bezorgde ik de ochtendkrant, later werkte ik in een fabriek (auto's), voor een modellenbureau (model voor catalogussen en online kleding websites) en gaf ik bijles wiskunde A en B en deed ik nog van alles. Altijd gewerkt, toch had ik altijd minder dan andere jongens van mijn leeftijd, maar ik vond het prima.
Mijn vader overleed jong (ik was 19, hij 47) en we hadden nog minder te besteden, ik wilde mijn moeder niet alleen achterlaten en besloot bij haar te blijven wonen.
Na mijn middelbare school wilde ik mij richten op een ingenieursopleiding. Goede cijfers halen om later een deskundige en waardevolle collega te worden. In deze leeftijd gingen veel leeftijdsgenoten feesten op vakantie, iedere week 2 keer op stap. Terwijl ik aan de eettafel in mijn moeders huis studeerde om 8en en 9s te scoren. Ik ging ook wel eens uit, maar minder dan andere jongens van mijn leeftijd. Had ook vriendinnetjes in deze tijd, maar het was toch wat minder uitbundig dan ik zelf gewild had.
Of het ingenieursvak een goede keuze is geweest, blijft een vraag. Jullie zullen mijn geklaag vast wel eens tegengekomen zijn in andere topics.
Na mijn studie (22-26 jaar) heb ik een groot deel ingehaald, maar de crisis brak aan en ik moest genoegen nemen met bescheiden modale salarissen.
Mijn probleem is, ik heb mijn hele jeugd (tot 22 jaar) opgeofferd om dat vrije, bourgondische, onafhankelijke, zorgeloze, kinderloze, gelukkige leven te leiden nu. Toch heb ik maar net iets boven modaal, 3100 bruto.
Jullie denken, "niet zeiken met dat salaris", maar reken wel even mee wat ik er allemaal voor heb moeten inleveren als jonge twintiger. En als "beloning" in een bescheiden appartement (60 m2) in een krimpregio woon, die overigens wel te koop staat. Ik rijd in een Audi A3 uit 2001 waar om de maand wel weer een dure reparatie aan nodig is. Alles dat ik verdien wordt nuttig uitgegeven. Echt sparen voor iets dat luxe is, zit er niet in.
Iedereen heeft alles, als ik om me heenkijk. Nooit hoor ik iemand met zorgen om geld en anders krijgen ze het wel op een of andere manier. Het lijkt alsof het iedereen altijd meezit. Ik zie iedereen naar Zuid-Afrika, Brazilië, Thailand en Australië reizen. Ik mag blij zijn met Malta, Scandinavië, Cyprus, Letland, dat soort trips. Iedereen met een simpel baantje rijdt in een auto uit 2011. Ik ben blij als ik hem kan blijven repareren.
Hoe doen ze dat toch allemaal???
Zo ik heb het lekker van me af kunnen schrijven. Reacties mogen, moeten niet.
Ik ben gelukkig. Sinds ik vrijgezel ben, 5 maanden nu, ben ik meer gaan sporten (fitnessen), vegetariër geworden en zie er goed uit, goed lichaam incl. kop. Ook ben ik gezond, nooit klachten. Ben intelligent, scoor meestal 130-140 voor een IQ-test. Ik heb een geweldige vriendengroep, ook bijna allemaal vrijgezel, waar ik minstens 3 keer in de week iets leuks mee onderneem al is het even sporten, uitgaan, etc. Leuke verschillende vriendinnen waar ik mee afspreek, die bovengemiddeld mooi/knap zijn, en waar ik regelmatig (altijd veilige) seks mee heb. Met de eerder genoemde vriendengroep ga ik regelmatig op vakantie waardoor ik al bijna heel Europa gezien heb. Mijn leven kent, behalve mijn baan, weinig verantwoordelijkheden, geen kinderen en partner dus.
Echter kom ik uit een simpel, eenvoudig, arbeidersgezin, niets mis mee. We reden in een volgeladen Opel Kadett naar campings in Frankrijk, en we voelden ons rijk en gelukkig.
Toen ik 15-20 was had ik verschillende bijbaantjes. Om mooie kleding, mijn auto en concerten (ben muziekverslaafd) te betalen. Eerst bezorgde ik de ochtendkrant, later werkte ik in een fabriek (auto's), voor een modellenbureau (model voor catalogussen en online kleding websites) en gaf ik bijles wiskunde A en B en deed ik nog van alles. Altijd gewerkt, toch had ik altijd minder dan andere jongens van mijn leeftijd, maar ik vond het prima.
Mijn vader overleed jong (ik was 19, hij 47) en we hadden nog minder te besteden, ik wilde mijn moeder niet alleen achterlaten en besloot bij haar te blijven wonen.
Na mijn middelbare school wilde ik mij richten op een ingenieursopleiding. Goede cijfers halen om later een deskundige en waardevolle collega te worden. In deze leeftijd gingen veel leeftijdsgenoten feesten op vakantie, iedere week 2 keer op stap. Terwijl ik aan de eettafel in mijn moeders huis studeerde om 8en en 9s te scoren. Ik ging ook wel eens uit, maar minder dan andere jongens van mijn leeftijd. Had ook vriendinnetjes in deze tijd, maar het was toch wat minder uitbundig dan ik zelf gewild had.
Of het ingenieursvak een goede keuze is geweest, blijft een vraag. Jullie zullen mijn geklaag vast wel eens tegengekomen zijn in andere topics.
Na mijn studie (22-26 jaar) heb ik een groot deel ingehaald, maar de crisis brak aan en ik moest genoegen nemen met bescheiden modale salarissen.
Mijn probleem is, ik heb mijn hele jeugd (tot 22 jaar) opgeofferd om dat vrije, bourgondische, onafhankelijke, zorgeloze, kinderloze, gelukkige leven te leiden nu. Toch heb ik maar net iets boven modaal, 3100 bruto.
Jullie denken, "niet zeiken met dat salaris", maar reken wel even mee wat ik er allemaal voor heb moeten inleveren als jonge twintiger. En als "beloning" in een bescheiden appartement (60 m2) in een krimpregio woon, die overigens wel te koop staat. Ik rijd in een Audi A3 uit 2001 waar om de maand wel weer een dure reparatie aan nodig is. Alles dat ik verdien wordt nuttig uitgegeven. Echt sparen voor iets dat luxe is, zit er niet in.
Iedereen heeft alles, als ik om me heenkijk. Nooit hoor ik iemand met zorgen om geld en anders krijgen ze het wel op een of andere manier. Het lijkt alsof het iedereen altijd meezit. Ik zie iedereen naar Zuid-Afrika, Brazilië, Thailand en Australië reizen. Ik mag blij zijn met Malta, Scandinavië, Cyprus, Letland, dat soort trips. Iedereen met een simpel baantje rijdt in een auto uit 2011. Ik ben blij als ik hem kan blijven repareren.
Hoe doen ze dat toch allemaal???
Zo ik heb het lekker van me af kunnen schrijven. Reacties mogen, moeten niet.
Zoek paupervrienden die nog minder hebben, voel je jezelf weer een bink.
"It's hard to argue against cynics - they always sound smarter than optimists because they have so much evidence on their side."
Wees gelukkig met wat je zelf bezit, en kijk niet zo veel naar anderen. Tegenwoordig mag je blij zijn als je gezond en gelukkig bent.
Sorry , maar je zit gewoon te zeiken. 
Genoeg mensen die het stukken slechter hebben dan jou.
Genoeg mensen die het stukken slechter hebben dan jou.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Ik zie de relatie niet tussen wat je allemaal hebt moeten inleveren tot 22 jaar en het feit dat je nu vind dat je te weinig salaris hebt?
Wees blij dat je een baan hebt. En een auto. En op vakantie kan! Je zit blijkbaar bij een heel bijzondere soort mensen als iedereen om je heen naar fancy landen kan. Oftewel, kijk eens wat verder dan de rest van je wijk.
QFT!quote:Op donderdag 29 mei 2014 13:01 schreef Toto69 het volgende:
Wees gelukkig met wat je zelf bezit, en kijk niet zo veel naar anderen. Tegenwoordig mag je blij zijn als je gezond en gelukkig bent.
Ja dat is het leven nou eenmaal
Ik studeer me suf momenteel (ik ben al maanden niet meer uit geweest of iets dergelijks), heb een studieschuld en verdien nog geen derde van wat jij verdiend
Natuurlijk zijn er altijd mensen met net een ander pad en wat meer geluk die gaan reizen. Maar ik weet wat ik wil doen de komende 40 jaar en deze studies zijn er nou eenmaal voor nodig
Daarnaast vind ik studeren ook gewoon leuk
Haal je voldoening uit andere dingen. Ik ben perfect gelukkig met wat ik heb. Ja het zou tof zijn om deze zomer 3 maanden te gaan reizen maar je kunt nou eenmaal niet alles tegelijk doen.
Die mensen die dat wel doen hebben weer andere afwegingen gemaakt en zullen daar misschien spijt van hebben (zo is mijn zusje nooit door gaan studeren en heeft daar achteraf weer spijt van omdat ze nu niet zo veel carrière zal maken als sommige van haar vriendinnen die dat wel hebben gedaan)
Het leven is keuzes maken en de truc is om daarna niet te gaan lopen miepen over die keuzes
Ik studeer me suf momenteel (ik ben al maanden niet meer uit geweest of iets dergelijks), heb een studieschuld en verdien nog geen derde van wat jij verdiend
Natuurlijk zijn er altijd mensen met net een ander pad en wat meer geluk die gaan reizen. Maar ik weet wat ik wil doen de komende 40 jaar en deze studies zijn er nou eenmaal voor nodig
Daarnaast vind ik studeren ook gewoon leuk
Haal je voldoening uit andere dingen. Ik ben perfect gelukkig met wat ik heb. Ja het zou tof zijn om deze zomer 3 maanden te gaan reizen maar je kunt nou eenmaal niet alles tegelijk doen.
Die mensen die dat wel doen hebben weer andere afwegingen gemaakt en zullen daar misschien spijt van hebben (zo is mijn zusje nooit door gaan studeren en heeft daar achteraf weer spijt van omdat ze nu niet zo veel carrière zal maken als sommige van haar vriendinnen die dat wel hebben gedaan)
Het leven is keuzes maken en de truc is om daarna niet te gaan lopen miepen over die keuzes
He said how many sugars do you like in your tea?
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
Dat je met zo een enorm hoog iq nog zo simpel in het leven kan staan.
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 29-05-2014 13:24:16 ]
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 29-05-2014 13:24:16 ]
Niet zo kijken naar die vakanties, waar jij 2 weken naar een Europees land gaat voor 7/800 euro verblijf en reis zit je ook voor 7/800 17 dagen in Thailand.
fucking hell, ik meot het doen met 1500 bruto. fuck off.
en die auto moet je gewoon weg doen natuurlijk en een betrouwbare kleinere kopen. kun je nog een keer extra op vakantie.
en die auto moet je gewoon weg doen natuurlijk en een betrouwbare kleinere kopen. kun je nog een keer extra op vakantie.
Ik ben vader en kostwinner en doe het met ongeveer 2200 bruto in de maand. Niemand bij ons thuis mag klagen.
TS, je bent een zeikerd.
TS, je bent een zeikerd.
Extremistisch gematigd.
Is dit een troll? Ik hoop het zo. 
Op maandag 8 januari 2018 14:29 schreef BadderHaring het volgende:
Ajax is geen club. Dat is een bedrijf.
Ajax is geen club. Dat is een bedrijf.
Sowieso zullen mensen nooit te koop lopen met geldproblemen en weet je niet hoe ze het bekostigen (gespreid betalen enzo)
Ik weet niet hoor, maar een vakantie naar Thailand kan een stuk goedkoper zijn dan een vakantie binnen Europa, dus staar je daar niet al te blind op....
Dan weet ik niet wat voor jou nuttige uitgaven zijn, maar ik vind met zo'n inkomen niet kunnen sparen toch wel opmerkelijk...
Verder tsjah, accepteer je situatie, probeer hier en daar nog wat te bezuinigen en ben wat minder perfectionistisch(zo kom je iig op me over)
Dan weet ik niet wat voor jou nuttige uitgaven zijn, maar ik vind met zo'n inkomen niet kunnen sparen toch wel opmerkelijk...
Verder tsjah, accepteer je situatie, probeer hier en daar nog wat te bezuinigen en ben wat minder perfectionistisch(zo kom je iig op me over)
Vergelijkt TS zich als eenverdiener nu met de financiele situatie van veel tweeverdieners? Volgens mij is TS gewoon ontevreden dat hij met 5 jaar werkervaring blijft steken op het huidige salaris.
Je beseft je volgens mij totaal niet hoe goed jij het hebt en dat je eigenlijk niets te klagen hebt.
Jij hebt zelf gekozen voor die kinderen. Dus dat is jouw luxe die je wil. Ik vind andere dingen leuk zoals geen verantwoordelijkheden.quote:Op donderdag 29 mei 2014 13:09 schreef P8 het volgende:
Ik ben vader en kostwinner en doe het met ongeveer 2200 bruto in de maand. Niemand bij ons thuis mag klagen.
TS, je bent een zeikerd.
TS is materialistisch ingesteld. Met zo'n mentaliteit heb je altijd iets te klagen.quote:
Je beseft je volgens mij totaal niet hoe goed jij het hebt en dat je eigenlijk niets te klagen hebt.
Dat is ook wel waar.quote:
Volgens mij is TS gewoon ontevreden dat hij met 5 jaar werkervaring blijft steken op het huidige salaris.
Dat is niet het punt. Het punt is dat je rijker wordt, naarmate je minder materialistische behoeftes hebt.quote:
[..]
Jij hebt zelf gekozen voor die kinderen. Dus dat is jouw luxe die je wil. Ik vind andere dingen leuk zoals geen verantwoordelijkheden.
En jij bent helaas straatarm, afgaande op je OP.
Extremistisch gematigd.
