LIF Lifestyle
Alles over gezondheid, uiterlijke verzorging, mode, kleding, make-up, tabak, etc.
Goed gedaan MoBlo en Wolve!
Today is life -
the only life you are sure of. Make the most of today.
Dale Carnegie
the only life you are sure of. Make the most of today.
Dale Carnegie
Top MoBlo, ondanks het afzien. Bekijk het positief: een nieuw PR, dat je op een volgende M vast kan aanscherpen 
Ik hou me bezig met het organiseren van reizen naar Argentinie, Chili en Peru voor Tipica Reizen.
Moblo en Wolve beide super netjes gelopen. 
Zeker ook gezien het weer e.d. een prestatie waar jullie trots op mogen zijn.
Zeker ook gezien het weer e.d. een prestatie waar jullie trots op mogen zijn.
"De loper kent slechts één leven; gelukkig dat we geen sprinters zijn, dan was het gauw over!" - Jan Knippenberg
Een heel topic aan je gewijd is sowieso cool!
Ik hou van mij van mij van mij en van geen ander, want ik ben verreweg de leukste die ik ken!
Moblo gefeliciteerd!!! En die knop omgezet, wat goed 
*trots is*
gefeliciteerd!!! En die knop omgezet, wat goed *trots is*
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
zit nog in de auto met dubieus bereik, maar bedankt allemaal! Over been half uurtje even uiygebreider reageren! 
Ja doei.
In de auto? Kon je niet gewoon teruglopen? 
Ik hou me bezig met het organiseren van reizen naar Argentinie, Chili en Peru voor Tipica Reizen.
Respect als je met nog ruim 35km te gaan het zwaar krijgt en toch doorgaatquote:Op zaterdag 17 mei 2014 19:05 schreef motorbloempje het volgende:
Hoi!
Ik heb een marathonafstand afgelegd!
Het was erg erg erg zwaar vanaf mijl 4. Blaren. Misselijk. Hartslag door het dak! Overwogen daar uit te stappen en het voor gezien te houden., maar in plaats daarvan mijn hele mentaliteit en tactiek omgegooid, voor wandel-rennen gegaan en met twee ultra runners op gehobbeld. Want het was SCORCHIO heet. Heet. Niet te harden! Self preservation dit dat alles. En daarmee nog steeds erg veel lol gehad! Gezellig bij de drankposten gekeuveld, etc. En toen was ik in 5.14 binnen! Lachend, heel en levend! Meer later
Netjes hoor MoBlo!!! 
Ik ga zo weer lekker 10k hobbelen, heerlijk nog even van het zonnetje genieten
En trouwens... ook een nieuwe blog: http://allergenenhardloper.wordpress.com/2014/05/17/ontbijt/
Ik ga zo weer lekker 10k hobbelen, heerlijk nog even van het zonnetje genieten
En trouwens... ook een nieuwe blog: http://allergenenhardloper.wordpress.com/2014/05/17/ontbijt/
<a href="http://allergenenhardloper.wordpress.com/" rel="nofollow" target="_blank">Hardlopen zonder gluten, melk, ei, pinda...</a>
MoBlo!!
Ik ben trouwens iets in elkaar aan het knutselen om de activities van Garmin Connect te uploaden naar Endomondo. Ik word gek van dat handmatige gedoe.
Mocht het fatsoenlijk werken, dan zal ik het ook met jullie delen. 
Ik ben trouwens iets in elkaar aan het knutselen om de activities van Garmin Connect te uploaden naar Endomondo. Ik word gek van dat handmatige gedoe.
Mocht het fatsoenlijk werken, dan zal ik het ook met jullie delen.
Ja moblo, dat is dus mooi kut. Nu kan ik dus niet meer klagen over de hitte die mij parten gaat spelen bij mijn hoofdwedstrijd van dit halfjaar. Je wordt bedankt.
Maar belangrijker nog:
Wat een geweldige prestatie. De warmte, de afstand, het parcours... Petje af.
Maar belangrijker nog:
Wat een geweldige prestatie. De warmte, de afstand, het parcours... Petje af.
Zo, ik zit even achter een compjoeter.
Even schrijven dus, voordat ik het allemaal weer vergeet.
Wát was ik ineens zenuwachtig de afgelopen dagen. Nergens last van gehad, m'n training gedaan, maar toen kwamen de weersvoorspellingen: >20 graden, zon, geen wolken. En ik wéét dat ik het slecht doe met die weersomstandigheden, hoe langzaam ik ook loop, dat hebben de jaren en de verschillende tactieken me wel geleerd. Moest dat nou?
Vanacht best goed geslapen stiekem, net voor de wekker wakker, omgekleed en in de auto gestapt. Had al pannenkoeken gebakken, en nadat ik m'n reismok met koffie had gevuld waren we zo onderweg; lekker op tijd daar! Maar o, o, o, wat was het op tijd warm. Nog lekker in de kampeer stoelen gerelaxed en daarna in de bussen gestapt die ons naar de startpunten brengen. Afscheid genomen van Wolve en met een brok in m'n keel de bus in. Nu moesten we wel.
Mijl 1 - 4: Ging op zich wel lekker. In de schaduw grotendeels, met een paar mensen opgelopen rustig, rond de 6.30. Had getrained op net wat langzamer, en na een wat roerige start stond de garmin op een gemiddelde van 6.50 ofzo. Net mooi zo. Maar toen vlak voor het 4mijl punt voelde ik de onderkant van m'n voet. Blaar. Nee. Fuck. Bij de drankpost vlak daarna nog wat extra vaseline eropgesmeerd, en weer door. Maar m'n hartslag ging toen ook na de pauze meteen weer keihard omhoog. Dit kon zo niet. Wat nu. Wat nu. Wat nu. Ik kwam hier om plezier te hebben, maar deze omstandigheden waren verre van ideaal. Dat het zwaar zou worden daar had ik me voor opgegeven! 
maar niet nu al, potdomme, heb ik daar nou al die blaarvrije en niet zó hete trainingen voor gedaan zonder enig probleem? Fuck.
Uitstappen? Ja, misschien maar beter. Want van blaren ga je anders lopen. En kun je blessures krijgen. En m'n hartslag! Ik moet niet dood neervallen omdat ik mezelf heb opgeblazen. Dat lijkt me ook niet zo handig. Er waren zoveel windvrije stukken waar we vol in de zon liepen en waar de temperatuur zo te voelen rond de 28 graden zat.. nee... En wát was ik misselijk...
Wik-weeg-wik-weeg-wik-weeg.
En toen het roer omgegooid. De omgeving was werkelijk waar práchtig Echt, wat een genot. Het weer mocht dan voor sporten wel niet helemaal geschikt zijn, maar wat een omgeving, wat een vergezichten, wat een groen! Wat een blauwe luchten! Dit kon ik gewoon niet laten schieten. Gewoon. Niet. Dus dan maar wandelen-rennen, wandelen, rennen. Dat zou 'm worden, en als ook dat niet zou gaan zou er niets anders opzitten dan echt uitvallen. Maar ik wilde zó graag genieten van al dat moois, en van de mederenners! Want ik was écht niet de laatste! En dat verbaaste me 
Al snel kwam ik te lopen met twee heren die er erg professioneel uitzagen, maar ook net zo aan het ploeteren waren als ik. Voor de voorste was dit zijn eerste marathon. Dat hij al verschillende ultra's had gedaan volgde later Beetje een RD dus Daarnog bijna door een fietser omver gereden die kwam vanachter aan-ninja-en zonder wat te roepen/bellen.. de goden wilden echt niet dat ik deze marathon zou volbrengen Gelukkig werden mijn ultrarunnermannen boos op die fietser lief!
Heel lang hebben we samen opgewandeld-gerend-gewandeld-gerend. Ze hebben me echt goed meegesleept. Voor een deel. Maar toen bij ongeveer mijl 19 ben ik ze verloren; áchter me!
Langzaam maar zeker, in de laatste 7 mijl ben ik mensen in gaan halen: niet omdat ik nou zo snel ging, maar er gingen echt heel veel mensen stuk, mensen die nog véél méér te hard waren gestart en kapot waren. Zelf voelde ik me relatief goed. Omdat ik spiergewijs op deze manier niet téveel van m'n lichaam vraagde konden m'n benen nog goed meekomen. Geen kramp gehad, alleen die verdomde blaren, die deden écht veel pijn. Kon elk steentje en elk boomstronkje voelen!
*kras*
Maar verder was 't goed allemaal. Ik heb zoveel lol gehad! Lekker gepraat met de mensen bij de drankposten, genoten van de omgeving, ergens was het het allemaal waard. Het was echt een rare kruising tussen ondoenlijk lijden en superveel plezier hebben. Dat heb ik echt nog nooit in m'n leven meegemaakt. Die combinatie, dat dat werkt, op de een of andere manier.
Laatste stuk naar beneden was lekker in de schaduw door de bossen over een overwegend zand/aangetrapt modderpad. Dat was fijn Lekker doorgehobbeld naar beneden, en toen naar het kanaal en naar links. 'Bij het kanaal ben je er zowat al!', zei de clubgenote die er ook was (en 3e vrouw is geworden!).. Nou. Niet dus. Wat duurde die laatste anderhalve km lang!
Net voor mijl 26 stond Rich, van de club, die de HM had gewonnen (en morgen nog even een M gaat lopen... daar in de buurt..) met de twee honden, en samen zijn we naar de finish 'gesprint' vanaf daar. Aan de andere kant van het water zaten Wolve en een clubgenote, die riepen! En ik heb nog nooit zó blij gezwaaid geloof ik Daar was de finish! Ik had 't gewoon gered! En met een 
liep ik de finish over in de armen van Wolve. Niet met een 'nooit weer', maar met een 'ik hoop dat het de volgende keer wat minder lijden wordt' en ondanks de niet zo snelle tijd toch gewoon súperblij om die afstand afgelegd te hebben. Wat een dag!
En daar kregen we een mooie mok. Daar ga ik voortaan m'n koffie uit drinken.
Even gehangen, gedouched, in de auto naar huis, Indiaas eten besteld, verslag getikt, en nu hopen dat er zo op de deur geklopt wordt
M'n linker kleine teen is een grote blaar, op m'n linker grote teen zit ook een mooie grote. En het is onder m'n rechtervoet mooi kapot. Even goed laten helen! Verder gaan trappen enzo nog wel prima! Nu nog...
Even schrijven dus, voordat ik het allemaal weer vergeet.
Wát was ik ineens zenuwachtig de afgelopen dagen. Nergens last van gehad, m'n training gedaan, maar toen kwamen de weersvoorspellingen: >20 graden, zon, geen wolken. En ik wéét dat ik het slecht doe met die weersomstandigheden, hoe langzaam ik ook loop, dat hebben de jaren en de verschillende tactieken me wel geleerd. Moest dat nou?
Vanacht best goed geslapen stiekem, net voor de wekker wakker, omgekleed en in de auto gestapt. Had al pannenkoeken gebakken, en nadat ik m'n reismok met koffie had gevuld waren we zo onderweg; lekker op tijd daar!
Maar o, o, o, wat was het op tijd warm. Nog lekker in de kampeer stoelen gerelaxed en daarna in de bussen gestapt die ons naar de startpunten brengen. Afscheid genomen van Wolve en met een brok in m'n keel de bus in. Nu moesten we wel.Mijl 1 - 4: Ging op zich wel lekker. In de schaduw grotendeels, met een paar mensen opgelopen rustig, rond de 6.30. Had getrained op net wat langzamer, en na een wat roerige start stond de garmin op een gemiddelde van 6.50 ofzo. Net mooi zo. Maar toen vlak voor het 4mijl punt voelde ik de onderkant van m'n voet. Blaar. Nee. Fuck. Bij de drankpost vlak daarna nog wat extra vaseline eropgesmeerd, en weer door. Maar m'n hartslag ging toen ook na de pauze meteen weer keihard omhoog. Dit kon zo niet. Wat nu. Wat nu. Wat nu. Ik kwam hier om plezier te hebben, maar deze omstandigheden waren verre van ideaal. Dat het zwaar zou worden daar had ik me voor opgegeven!
maar niet nu al, potdomme, heb ik daar nou al die blaarvrije en niet zó hete trainingen voor gedaan zonder enig probleem? Fuck.Uitstappen? Ja, misschien maar beter. Want van blaren ga je anders lopen. En kun je blessures krijgen. En m'n hartslag! Ik moet niet dood neervallen omdat ik mezelf heb opgeblazen. Dat lijkt me ook niet zo handig.
Er waren zoveel windvrije stukken waar we vol in de zon liepen en waar de temperatuur zo te voelen rond de 28 graden zat.. nee... En wát was ik misselijk... Wik-weeg-wik-weeg-wik-weeg.
En toen het roer omgegooid. De omgeving was werkelijk waar práchtig
Echt, wat een genot. Het weer mocht dan voor sporten wel niet helemaal geschikt zijn, maar wat een omgeving, wat een vergezichten, wat een groen! Wat een blauwe luchten! Dit kon ik gewoon niet laten schieten. Gewoon. Niet. Dus dan maar wandelen-rennen, wandelen, rennen. Dat zou 'm worden, en als ook dat niet zou gaan zou er niets anders opzitten dan echt uitvallen. Maar ik wilde zó graag genieten van al dat moois, en van de mederenners! Want ik was écht niet de laatste! En dat verbaaste me Al snel kwam ik te lopen met twee heren die er erg professioneel uitzagen, maar ook net zo aan het ploeteren waren als ik. Voor de voorste was dit zijn eerste marathon. Dat hij al verschillende ultra's had gedaan volgde later
Beetje een RD dus Daarnog bijna door een fietser omver gereden die kwam vanachter aan-ninja-en zonder wat te roepen/bellen.. de goden wilden echt niet dat ik deze marathon zou volbrengen Gelukkig werden mijn ultrarunnermannen boos op die fietser lief!Heel lang hebben we samen opgewandeld-gerend-gewandeld-gerend. Ze hebben me echt goed meegesleept. Voor een deel. Maar toen bij ongeveer mijl 19 ben ik ze verloren; áchter me!
Langzaam maar zeker, in de laatste 7 mijl ben ik mensen in gaan halen: niet omdat ik nou zo snel ging, maar er gingen echt heel veel mensen stuk, mensen die nog véél méér te hard waren gestart en kapot waren. Zelf voelde ik me relatief goed. Omdat ik spiergewijs op deze manier niet téveel van m'n lichaam vraagde konden m'n benen nog goed meekomen. Geen kramp gehad, alleen die verdomde blaren, die deden écht veel pijn. Kon elk steentje en elk boomstronkje voelen!
*kras*Maar verder was 't goed allemaal. Ik heb zoveel lol gehad! Lekker gepraat met de mensen bij de drankposten, genoten van de omgeving, ergens was het het allemaal waard. Het was echt een rare kruising tussen ondoenlijk lijden en superveel plezier hebben. Dat heb ik echt nog nooit in m'n leven meegemaakt. Die combinatie, dat dat werkt, op de een of andere manier.
Laatste stuk naar beneden was lekker in de schaduw door de bossen over een overwegend zand/aangetrapt modderpad. Dat was fijn
Lekker doorgehobbeld naar beneden, en toen naar het kanaal en naar links. 'Bij het kanaal ben je er zowat al!', zei de clubgenote die er ook was (en 3e vrouw is geworden!).. Nou. Niet dus. Wat duurde die laatste anderhalve km lang!Net voor mijl 26 stond Rich, van de club, die de HM had gewonnen (en morgen nog even een M gaat lopen... daar in de buurt..) met de twee honden, en samen zijn we naar de finish 'gesprint' vanaf daar. Aan de andere kant van het water zaten Wolve en een clubgenote, die riepen! En ik heb nog nooit zó blij gezwaaid geloof ik
Daar was de finish! Ik had 't gewoon gered! En met een liep ik de finish over in de armen van Wolve. Niet met een 'nooit weer', maar met een 'ik hoop dat het de volgende keer wat minder lijden wordt' en ondanks de niet zo snelle tijd toch gewoon súperblij om die afstand afgelegd te hebben. Wat een dag! En daar kregen we een mooie mok. Daar ga ik voortaan m'n koffie uit drinken.
Even gehangen, gedouched, in de auto naar huis, Indiaas eten besteld, verslag getikt, en nu hopen dat er zo op de deur geklopt wordt
M'n linker kleine teen is een grote blaar, op m'n linker grote teen zit ook een mooie grote. En het is onder m'n rechtervoet mooi kapot. Even goed laten helen! Verder gaan trappen enzo nog wel prima! Nu nog...
Ja doei.
Ziet er lekker uit!quote:Op zaterdag 17 mei 2014 20:04 schreef MaleDuck het volgende:
Netjes hoor MoBlo!!!
Ik ga zo weer lekker 10k hobbelen, heerlijk nog even van het zonnetje genieten
En trouwens... ook een nieuwe blog: http://allergenenhardloper.wordpress.com/2014/05/17/ontbijt/
Misschien zelf ook maar eens wat proberen te fabriceren, met wat hulp van mijn vriendin 
Zo, dat zit er dus ook weer op. Vanochtend vroeg op. Maar we hadden alles klaargezet, dus we waren ook zo onderweg. Ruim op tijd bij de registratie om de startnummers op te halen. Daarna nog even gerelaxed en toen mochten we de bussen in. Want dit was een A naar B route. Daar aangekomen nog even gauw naar een van de dixies, en toen met een clubgenoot naar de start gewandeld. Want die was ook wel een minuutje op 10 lopen weg. Gezien de temperatuur, was dat wel genoeg warming up.
Daar nog een tijdje rondgehangen en uiteindelijk mochten we van start! Hoewel het maar een klein startveld was (~200 man) was het nog wel een klein beetje dringen aan het begin. Maar zo gedurende de eerste kilometer vond iedereen z'n plek en spreidde het veld langzaam uit.
Ik had een lekker tempo te pakken waar ik wel even mee vooruit kon, en het niet te warm kreeg. Het scheelde een hoop dat wij op onze helft wel een lekker briesje hadden van de zijkant die het nog ene beetje uit te houden maakte. Want de zon zat er wel vol op te branden.
Ik had twee gelletjes meegenomen, gewoon voor dat ene beetje extra voor het eind. Nu zeggen ze dat je nooit iets nieuws moet doen op een wedstrijddag, maarja.... Na 7 kilometer was een mooi moment, op een derde van de race. En dat smaakte nog verassend goed! Een soort aanmaaklimonade, maar dan zonder water er bij. Paar slokken uit de drinkzak en dat spoelde lekker weg.
Even later, na een kilometer of 9 kwamen we langs een prachtig uitzicht. Op zo'n moment vergeet je bijna dat je ook nog aan het lopen bent! Een prachtig vergezicht over een dal en heuvels.
Bij kilometer 14 tijd voor het tweede gelletje. Ging ook prima. En toen was ik even later ineens al op de 7^^ afstand! En dat in nog geen twee minuten meer dan ik op de 7^^ had gelopen. Gezien de voorbereiding (of het gebrek aan...) en de temperatuur, was ik daar meer dan tevreden mee.
Maar daarna werd het wel steeds zwaarder. Even na het 15-kilometerpunt kwam er een scherpe afdaling (1:8) waar je niet echt comfortabel vanaf kon. Maar deze was gelukkig niet zo lang. En zo kon ik toch nog redelijk doorhobbelen. Maar ik merkte dat m'n benen hier wel langzaam leeg begonnen te lopen.
Op kilometer 18 kwam er een net zo scherpe afdaling, maar dan wel een stuk langer. En we moesten halverwege ook nog een stukje van het pad af omdat ze er met werkzaamheden bezig waren. Niet ideaal als je al op je reserve loopt. Eenmaal beneden vonden m'n benen het wel best. Maarja, toen moesten we nog een kilometer....
De laatste kilometer was zwaar. Heel zwaar. Vlak, in de volle zon, op een smal pad met veel wandelaars. Maar dan maar verstand op nul en doorlopen. Die paar minuutjes konnen er ook nog wel bij. En toen was daar gelukkig de finish.
En er was een tasje met een banaan, koekjes, een sinaasappel, sinaasappelsap, een flesje water en je kreeg ook nog een mok met water. De mok was het aandenken, leuk!
Waar ik m'n vorige halve in 2:30:01 had volbracht, was een tijd van 2:11:48 vandaag echt super. Een verbetering van 18 minuten, daar kan ik wel mee leven!
Daar nog een tijdje rondgehangen en uiteindelijk mochten we van start! Hoewel het maar een klein startveld was (~200 man) was het nog wel een klein beetje dringen aan het begin. Maar zo gedurende de eerste kilometer vond iedereen z'n plek en spreidde het veld langzaam uit.
Ik had een lekker tempo te pakken waar ik wel even mee vooruit kon, en het niet te warm kreeg. Het scheelde een hoop dat wij op onze helft wel een lekker briesje hadden van de zijkant die het nog ene beetje uit te houden maakte. Want de zon zat er wel vol op te branden.
Ik had twee gelletjes meegenomen, gewoon voor dat ene beetje extra voor het eind. Nu zeggen ze dat je nooit iets nieuws moet doen op een wedstrijddag, maarja.... Na 7 kilometer was een mooi moment, op een derde van de race. En dat smaakte nog verassend goed! Een soort aanmaaklimonade, maar dan zonder water er bij. Paar slokken uit de drinkzak en dat spoelde lekker weg.
Even later, na een kilometer of 9 kwamen we langs een prachtig uitzicht. Op zo'n moment vergeet je bijna dat je ook nog aan het lopen bent! Een prachtig vergezicht over een dal en heuvels.
Bij kilometer 14 tijd voor het tweede gelletje. Ging ook prima. En toen was ik even later ineens al op de 7^^ afstand! En dat in nog geen twee minuten meer dan ik op de 7^^ had gelopen. Gezien de voorbereiding (of het gebrek aan...) en de temperatuur, was ik daar meer dan tevreden mee.
Maar daarna werd het wel steeds zwaarder. Even na het 15-kilometerpunt kwam er een scherpe afdaling (1:8) waar je niet echt comfortabel vanaf kon. Maar deze was gelukkig niet zo lang. En zo kon ik toch nog redelijk doorhobbelen. Maar ik merkte dat m'n benen hier wel langzaam leeg begonnen te lopen.
Op kilometer 18 kwam er een net zo scherpe afdaling, maar dan wel een stuk langer. En we moesten halverwege ook nog een stukje van het pad af omdat ze er met werkzaamheden bezig waren. Niet ideaal als je al op je reserve loopt. Eenmaal beneden vonden m'n benen het wel best. Maarja, toen moesten we nog een kilometer....
De laatste kilometer was zwaar. Heel zwaar. Vlak, in de volle zon, op een smal pad met veel wandelaars. Maar dan maar verstand op nul en doorlopen. Die paar minuutjes konnen er ook nog wel bij. En toen was daar gelukkig de finish.
En er was een tasje met een banaan, koekjes, een sinaasappel, sinaasappelsap, een flesje water en je kreeg ook nog een mok met water. De mok was het aandenken, leuk!
Waar ik m'n vorige halve in 2:30:01 had volbracht, was een tijd van 2:11:48 vandaag echt super. Een verbetering van 18 minuten, daar kan ik wel mee leven!
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Na m'n race was ik nog zenuwachtiger aan het wachten op Mo, dan dat ik voor de race was!
En nu.... honger!NT650V - XJR1300 - R1100GS - GTR1000 - XL600R - ZZR600
quote:
Maar verder was 't goed allemaal. Ik heb zoveel lol gehad! Lekker gepraat met de mensen bij de drankposten, genoten van de omgeving, ergens was het het allemaal waard. Het was echt een rare kruising tussen ondoenlijk lijden en superveel plezier hebben. Dat heb ik echt nog nooit in m'n leven meegemaakt. Die combinatie, dat dat werkt, op de een of andere manier.
Mijn heldin! Wolve ook helemaal wow
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Goed verhaal moblo, het klinkt alsof het een soort sadomasochisme was
Wellicht je verhaal even in een spoiler, zodat het quoten van jouw post mobielvriendelijk is.
Wellicht je verhaal even in een spoiler, zodat het quoten van jouw post mobielvriendelijk is.
Dit inderdaad, erg leuke verslagen!quote:
co.uk: heb met plezier beide verslagen gelezen, vind ze zelfs erg inspirerend!
Nu wil ik ook naar co.uk.. Klasse gedaan allebei!
Komt zeker door de witregels.quote:
co.uk: heb met plezier beide verslagen gelezen, vind ze zelfs erg inspirerend!
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |