Ten huwelijk gevraagd, 'ja' gezegd maar eigenlijk niet willen

Al zou je trouwen, een relatie waarin dingen achtergehouden worden en niet bespreekbaar zijn, zal denk ik toch geen stand houden. En heb jij echt zin om je hele leven 'wat als...' te denken? Daarnaast verdient je vriend ook beter, al doet ie misschien nog zoveel fout (dat weet ik niet), eerlijkheid is ontzettend belangrijk in een relatie, jij geeft hem dat niet. Ga met hem praten, ik denk dat je weinig andere keus hebt.

quote:

Op zondag 11 mei 2014 07:07 schreef Iseau het volgende:

[..]

Eens met alles, ik denk dat ik ook weinig andere keus heb, en terecht. Nu nog de juiste beslissing maken en de moed verzamelen.

Mja makkelijk zal 't niet zijn Maar probeer te onthouden dat het waarschijnlijk met de dag moeilijker wordt, en elke dag is er weer eentje waarin je vriend dingen voor het huwelijk kan bedenken en enthousiaster kan worden, en over kinderen kan gaan denken enzo. Jij kan uiteindelijk alleen vanuit jezelf de juiste keuze maken, hoe hij daarop reageert is aan hem, en ja de kans zal vast wel groot zijn dat de relatie barst. Maar ik denk dat het belangrijk is dat jij jezelf in de ogen kan blijven kijken en dus niet doorgaan met oneerlijk zijn.

quote:

Op zondag 11 mei 2014 04:39 schreef Iseau het volgende:

[..]

Dat zou de beste oplossing zijn, tijdelijk. Maar hij zal dat niet willen en hij zal diep gekwetst zijn als ik dat voorstel. Hoe dan ook moet ik met de billen bloot, ik moet eerlijk tegen hem zijn, met het risico hem te verliezen en misschien wel een ouwe vrijster te worden die na haar (zo ge)wilde leven nooit meer iemand als hij vind, en hij die dan een vrouw en kinderen heeft zoals hij dat wilde.

Ik mag hopen dat je hem dat ook gunt. Jeetje, je hebt er wel een zooitje van gemaakt zeg. Het is niet meer dan logisch dat je inmiddels zou moeten weten of je de rest van je leven je aan hem wilt binden. Je klinkt nu alsof je hem aan het lijntje houdt en dat is niet eerlijk tegenover hem. Als hij iemand zoekt om mee te trouwen en kinderen te krijgen dan moet je hem dat geven of hem loslaten zodat hij zijn droom elders waar kan maken. Zijn dromen zijn ook belangrijk voor hem.

Je hebt het telkens over "de ware". Het komt op mij over alsof je in disneyverhalen gelooft. Er zijn 3 miljard mannen op de wereld, ongetwijfeld zijn er 30 miljoen "de ware". Dat betekent niet dat je geen spijt kan gaan krijgen als je het uitmaakt, maar je mag wel iets realistischer zijn.

Ik heb echt enorm veel medelijden met hem. Ik hoop dat je snel een serieuze beslissing maakt.

Ik denk persoonlijk dat je teveel waarde hecht aan het ''vrijgezelle leven''. Ik ken persoonlijk niemand die echt gelukkig wordt van een beetje rondneuken. Het is ook niet iets wat je ''moet'' meegemaakt hebben naar mijn mening.

Ik vind het sowieso een beetje raar dat je 3 jaar lang samenwoont en nu ineens enorm gaat twijfelen omdat hij je te huwelijk heeft gevraagd. Als je er zo erg mee zit waarom had je het dan niet eerder beeindigd?

quote:

Op zondag 11 mei 2014 08:03 schreef Iseau het volgende:

[..]

Nee hoor, ik praat zelf nooit in termen als 'de ware', vandaar dat het ook tussen haakjes stond (iemand anders begon erover). Wel is het voor mij zo dat ik nooit verliefd word. Ik voel me wel op andere manieren aangetrokken tot andere mannen, maar niet met gevoelens. Dat maakt ook het verschil.

Werd je wel verliefd op deze?
Wat verwacht je van het vrijgezelle leven? Wat mis je nu precies? Seks of spanning of wat?

quote:

Op zondag 11 mei 2014 08:09 schreef Iseau het volgende:

[..]

Ik twijfelde vanaf het begin al. Toen ik ziek was verheugde ik me enorm op weer lekker uitgaan, mijn vrijgezellenleven. En toen kwam ik hem tegen en werd ik verliefd, heel erg verliefd. Wat ik bijna nooit heb. Ik heb wel steeds de boot afgehouden, ben steeds eerlijk tegen hem geweest, hij begreep er niets van dat ik verliefd kon zijn en me toch niet wilde binden maar dat was zo. Uiteindelijk ben ik toch de relatie met hem aangegaan omdat ik dacht: straks krijg ik spijt dat ik dit heb laten gaan voor 'het wilde leven'. Maar ik was toen ook nog maar 24 of zo. Toen ging het steeds verder, relatie, samenwonen. We hebben er ook veel over gepraat en hoewel hij het nooit echt serieus nam (omdat hij het niet begreep) wist hij er dus van. En het afgelopen anderhalf jaar is het dus enorm goed gegaan, toen was ik ook echt gelukkig en zaten we steeds in dezelfde flow. Toen vroeg-ie me inééns ten huwelijk en dat heeft me gewoon heel erg getriggerd, terug in de tijd qua gevoel en bindingsangst.

Tja, sorry ik snap dat niet. Wat is nou "het wilde leven" voor jou? Uitgaan? Telkens een andere man, bezopen worden? Twee van de drie kan jne ook met je partner doen namelijk. Je hoeft natuurlijk geen antwoord te geven maar ik denk wel dat je moet beslissen of je dat wilde leven achter je kan laten if niet. Kan je niet een weekje met een vriendin op vakantie om er over na te denken? Even weg van alles enzo....

quote:

Op zondag 11 mei 2014 08:10 schreef Iseau het volgende:

[..]

Heel erg verliefd, daarom wilde ik ook juist die relatie toch aangaan. Het overkomt me nooit en hij is de leukste man die ik ooit heb ontmoet, dat is het rare. Het gaat dus inderdaad om de spanning denk ik. Het is iets wat hij mij niet kan geven want het gaat juist om die spanning met vreemden, want juist seksueel gezien is alles geweldig.

Oh wacht, inmiddels hen je geantwoord
Wat is er zo belangrijk aan spanning met vreemden? Wil je je populair voelen of mis je spanning in de relatie? Kan je daar binnen je relatie ook niet een draaii aan geven? Desnoods een rollenspel ofzo?

Ik zou je serieus die vakantie willen aanraden. Lekker naar turkeije, een keertje goed verbranden, dronken worden met een vriendin en veel te laat je bed in. En ondertussen op t strand nadenken en praten of je dit wel of niet moet doen.

Ik zou ook boos zijn als iemand me zo voor het blok zet. Dan moet je in een paar seconden tijd ineens uit het niks bedenken of je iemand voor schut zet of niet. Ik had ook ja gezegd en achteraf nee gedacht.
Heb niet alle reacties gelezen maar: Ik zou het hem uitleggen, als compromis zou je verloofd kunnen blijven maar gewoon nog geen trouwplannen maken, doen zoveel mensen.

De actie van je vriend was niet handig maar wel goed bedoeld, maakt het niet beter behalve dat de vriend waarschijnlijk meer gefocust was op de overdonderende romantiek door het op die plek te doen met vrienden en familie.

Ik heb overigens een vergelijkbare situatie gehad waarbij het wel op een break uitliep (relatie op jonge leeftijd, break van een jaar). Was een geweldige tijd maar qua seksuele spanning kwam ik er achter dat het allemaal niet zo spannend was. Periode was wel weer goed voor me omdat je er achter komt wat je wilt. Jammere is alleen dat men in de regel niet op elkaar blijft wachten.

Zou het sowieso bespreken. Hoe langer je wacht des te groter het wordt. Hoef je ook niet een heel punt te maken van het voor het blok zetten want dan begin je al met een nog moeilijker gesprek dat alleen maar meer onnodige verwarring, vragen en frustratie oproept. Zeg wel dat je overdonderd was of iets in die richting maar ga daarna direct over op de kern: je bent in conflict met jezelf wat betreft deze relatie. Staat ook verder los van trouwen want het is nu al een probleem aan jullie fundatie.

quote:

Op zondag 11 mei 2014 08:46 schreef Funkel het volgende:

[..]

Ben jij de verloofde van TS ofzo


Ben het er wel mee eens dat TS een labiel figuur is. "Ik ben gek op hem, wil bij hem samen zijn maar wil vrijheid.." Typisch vrouw.

Genoeg mannen die ook zo denken, is niet alleen iets voor vrouwen.

quote:

Op zondag 11 mei 2014 03:11 schreef Iseau het volgende:
Ik heb namelijk ontdekt dat er mannen rondlopen die ik ook ERG leuk vind.

Oké, ik hou van hem, ik woon graag met hem samen, ook al heb ik twijfels over de toekomst, maar voor nu is het prima.

Ik hoopte echt dat ik de boot wat af kon houden, maar hij wil beslist dit jaar trouwen en alles regelen, dus het is ook niet zo dat ik een verloving kan rekken.

Dit klinkt niet echt als iets met een gezonde toekomst. Je vind het erg leuk met hem en hebt ook gevoelens voor hem, maar blijkbaar niet sterk genoeg dat je hem ook als je man ziet.

Na 5 jaar samen en jaren samenwonen lijkt het mij toch logisch dat je een conclusie kan trekken of je nu wél of niet de rest van je leven met hem wilt spenderen.

Publiekelijk ten huwelijk vragen.... waarschijnlijk leek het hem gewoon leuk. Denk niet dat hij 'extra' druk op je wilde plaatsen. Jij ervaart het wel zo omdat je niet zoveel van hem houdt.

Lastige situatie voor je, dat wel.

Volgens mij leidt TS aan het 'ik wil niets missen' syndroom... Dan ben je niet aan het genieten van wat je hebt, maar je druk aan het maken over wat je allemaal mogelijk mist.

TS dient dus aan zichzelf te gaan werken.

TS, waarom denk je dat het uitstellen van een huwelijk het einde van je relatie zou zijn? Als je het uitlegt zoals je hier gedaan hebt zal hij het toch wel kunnen begrijpen? Je bent nog jong, jullie zijn nog geen 10 jaar samen ofzo.. zo vreemd is het dan toch niet om nog even te wachten tot het allemaal wat minder warrig is in je hoofd?
Wat betreft dat aanzoek, tja, zo was het ook niet echt mogelijk om er eens uitgebreid over na te denken natuurlijk.. Dat zal iedereen wel begrijpen lijkt me.

Ik denk dat je nu gewoon voor jezelf moet uitmaken of je wil doorgaan zoals het de afgelopen 1,5 jaar ging (de stabiele flow waar jullie in zaten) of dat je het allemaal wil opgeven voor het vrijgezellenleven. Veel relaties eindigen omdat 1 van de 2 snakt naar vrijheid. Of het het uiteindelijk allemaal waard was betwijfel ik, maar goed. Zoiets moois laten varen voor een paar avontuurtjes.. lijkt mij erg zonde, maar als het al zo lang in je hoofd speelt is er misschien geen ontkomen meer aan.
Succes!

quote:

Op zondag 11 mei 2014 08:21 schreef Vlier het volgende:
Ik zou je serieus die vakantie willen aanraden. Lekker naar turkeije, een keertje goed verbranden, dronken worden met een vriendin en veel te laat je bed in. En ondertussen op t strand nadenken en praten of je dit wel of niet moet doen.

Dit dus

quote:

Op zondag 11 mei 2014 09:18 schreef DS4 het volgende:
Volgens mij leidt TS aan het 'ik wil niets missen' syndroom... Dan ben je niet aan het genieten van wat je hebt, maar je druk aan het maken over wat je allemaal mogelijk mist.

TS dient dus aan zichzelf te gaan werken.

en dit dus ook

Ik zou als time-out een vakantie doen, niet met hem, maar met een vriendin of zo. Ga helemaal "los" en denk eens rustig na zonder dat er veel "bekenden/vrienden" in de omgeving zijn.

Straks zit je in je "alleenstaanden" bestaan, en valt het allemaal tegen, al die wilde fantasieën die helemaal niet zo fantastisch blijken te zijn.

quote:

Op zondag 11 mei 2014 05:29 schreef RichardDawkins het volgende:

[..]

Je zult je belevingswereld echt een keer moeten gaan verbreden als je in de buurt wilt komen van inzicht in mensen en relaties. Mocht je nog eens ooit in mijn wereld komen (een wereld van kennis, inzicht, filosofie en psychologie o.a.) dan zul je zien hoe ver je van de realiteit nu verwijderd zit. Ik kan je hier niet leren wat je allemaal mist dus ik zal je helaas in beperkte perspectief moeten laten.
Ik hoop voor jou dat je niet zo simpel bent als je blik want dan vrees ik voor het eventuele nageslacht.

Haha, deze man.