Het grote PSV-topic #851: Waar het vertrouwen in Brands op is

quote:

Op vrijdag 2 mei 2014 15:16 schreef Ciscus het volgende:

[..]

Mag je je shirt in nederland net als ik zuid- amerika en Azië ook vol gooien met reclame?

quote:

Op vrijdag 2 mei 2014 15:16 schreef Scarface88 het volgende:

[..]

En dan jagen op de 2-0 waardoor het 1-1 wordt en je de play-offs ingaat. Beide hebben iets te winnen en iets te verliezen.

quote:

Op vrijdag 2 mei 2014 15:18 schreef LosBuenosMuchachos het volgende:

[..]

We spelen wel tegen een degradatiekandidaat he. Ik mag er hopelijk toch wel even vanuit gaan dat het zo ver niet zal komen

quote:

Op vrijdag 2 mei 2014 17:21 schreef Guus_Geluk7 het volgende:
Ik zie die Willemsgifje nu weer in de OP en wat weet die Jetro zijn carrière goed te verneuken zeg
Zoveel talent, zo lui

quote:

Op vrijdag 2 mei 2014 16:58 schreef Grrrrrrrr het volgende:

[..]

En tegen degradatiekandidaten hebben we nog geen punten laten liggen dit seizoen!

Lekkere timing trouwens van die josti's met hun statement over Brands etc. Zo vlak voor een beslissend duel.

Wat ze zeggen snijdt grotendeels hout maar je doet er niemand een plezier mee om dat op dit moment zo naar buiten te brengen. Sterker nog, door het op dit moment te doen tast je je eigen geloofwaardigheid aan en maak je het voor de directie en RvC alleen maar makkelijker om je te negeren.... Het past natuurlijk wel prima bij al het andere geblunder bij onze club.

quote:

Ik ben benieuwd hoe de spelers hierop gaan reageren, met alle respect voor diegenen, die zich wel bekommerden over de supporters, zoals Hiljemark, Zoet, Depay en Rekik o.a. en laat de spelers, die er als een verplicht nummertje bijliepen komende zaterdag maar buiten de basis.. en dan nemen wij wellicht de playoffs maar op de koop toe en geen Europees voetbal. Ik denk dat Locadia, Maher wellicht in gedachten al bij het beloofde Spaanse of Italiaanse land zijn, stelletje........... Nu moet de directie laten zien dat zij ballen hebben!

quote:

Op zaterdag 3 mei 2014 13:30 schreef Guus_Geluk7 het volgende:

[..]

Ik snap sowieso niet waar Maher mee bezig is. Bij AZ leek die veel meer inzet te hebben dan bij PSV nu. Zonde, want hij heeft toch een aardig potentieel.

quote:

Op zaterdag 3 mei 2014 13:34 schreef Guus_Geluk7 het volgende:

[..]

Speelt die vanavond dan?
Ik mag toch hopen van niet.

quote:

Op zaterdag 3 mei 2014 13:33 schreef Guus_Geluk7 het volgende:

[..]

Ik weet niet hoe hard Verbeek spelers aanpakt, maar Maher is volgens mij wel iemand die hard moet worden aangepakt, ja.

quote:

Op zaterdag 3 mei 2014 13:34 schreef Ajacied422 het volgende:

[..]

Even goed lezen, ik bedoel dat elke wedstrijd voor hem om zichzelf draait, niet om het teambelang.

quote:

Op zaterdag 3 mei 2014 13:30 schreef Guus_Geluk7 het volgende:

[..]

Ik snap sowieso niet waar Maher mee bezig is. Bij AZ leek die veel meer inzet te hebben dan bij PSV nu. Zonde, want hij heeft toch een aardig potentieel.

quote:

Op zaterdag 3 mei 2014 14:05 schreef Lemming22 het volgende:

[..]

Hij heeft de verkeerde mensen om zich heen bij PSV. Bijna allemaal jonge gastjes die zichzelf, hun haartjes en tasjes belangrijker vinden dan de club. En te weinig brave Scandinaviër zeg maar. Bij AZ is de verdeling van de selectie veel beter.

quote:

Op zaterdag 3 mei 2014 14:07 schreef Halcon het volgende:

[..]

Met 11 van die figuren als Hiljemark win je de oorlog ook niet.

quote:

Op zaterdag 3 mei 2014 14:09 schreef Tarado het volgende:

[..]

Nee maar een beetje balans is wel belangrijk

quote:

Eendracht maakt macht.

Duidelijk is dat de eendracht ver is te zoeken, onder de supporters althans. Dit is wel eens anders geweest, en misschien is het symptomatisch voor de staat waarin de club momenteel verkeert.

PSV verkeert in een neerwaartse spiraal, sportief gezien dan. Of dit seizoen jaar 6 was van de beruchte 7 magere jaren leidt tot felle discussies. Sommigen spreken van een opgaande lijn. Financieel misschien, maar sportief zeker niet. Financieel kan gezegd worden dat de bodem verlaten is, maar groei zit er ook nog niet in. Sportief gezien is de vraag of dit seizoen de bodem vormt. Mijns inziens zijn de twijfels daarover bij sommigen zeer terecht, maar daar kom ik later op terug.

Eerst een beschouwing over langere termijn en “fluctuaties”.

De status van topclub van PSV is niet in gevaar (geweest). Althans, zeker niet in Nederland. Ook Feyenoord, al 15 jaar gefrustreerd vanwege een ontbrekend kampioenschap is in die tijd een topclub gebleven en klampt de laatste jaren weer consistent aan bij de plaatsen 2 tot 3 of 4. PSV is tot nu toe nog nooit zover weggezakt als Feyenoord is overkomen een paar jaren terug, financieel niet, sportief niet en qua supporters niet. Vooral wat dat laatste betreft, gode zij dank!

PSV draait dit seizoen wel het slechtste sportieve jaar sinds 40 jaren. Dat supporters zich daar zorgen over maken is niet meer dan terecht. Het zou een veeg teken zijn wanneer de fanatieke aanhang net zo gelaten zou reageren op dit seizoen als de meeste spelers, de technische staf en de clubleiding. Gelukkig maar dat er tenminste een paar zijn die nog steeds niet in slaap gesukkeld zijn onder de gloeiende tribuneverwarming of in een warme loge achter glas. De vraag leeft bij hen: komt de status van topclub op deze manier niet in gevaar? Een logische vraag. Met prestaties als van 40 of meer jaren geleden neigt PSV zich tot de status van in die tijd te verlagen: hooguit een subtopper, wel eens kampioen (’63) maar ook wel eens in degradatiegevaar (’68). Allerminst stabiel dus zoals in de laatste 40 jaren (consistent in de top 3 op 3 uitzoneringen na).

Wanneer, in die laatste 40 jaren, was PSV echt succesvol? Simpel zat, eigenlijk in 3 periodes: 74-78, 85-92 en 2000-2008. Gelukkig lijkt het de “trend” dat de succesvolle periodes steeds langer worden. Op naar de volgende die zelfs een decennium lang gaat duren :-) . Ik kan niet wachten...

Hoe kwamen deze periodes tot stand? Met gemoedelijke Brabanders, met zwabberend beleid, met Eindhovense jeugd? Laten we eens even kijken.

Allereerst, voorafgaand aan alle 3 de periodes was PSV redelijk gefrustreerd over het gebrek aan succes. De club, met Philips hijgend in de nek, was namelijk al sinds begin jaren 60 behoorlijk ambitieus. En er was geld (bij Philips) om die ambities waar te gaan maken. PSV kocht als dat nodig was. Philips als multinational was niet geinteresseerd in een Eindhovense of zelfs maar een Brabantse club. PSV moest (en zou) nationaal bij de top gaan horen en internationaal een woordje meespreken zodat het als vlaggenschip van het bedrijf zou kunnen functioneren, d.w.z. een waardig representatief voor een global multinational.

Toen Ajax én Feyenoord eind jaren zestig en begin jaren zeventig in Europa en zelfs in de wereld de boventoon voerden, betekende dat een signaal voor de leiding van PSV en Philips. Met de net afgewimpelde degradatie van ’68 nog vers in het geheugen én de laatste titel alweer 10 jaar geleden werd opnieuw de portemonnee getrokken en werd e.e.a. bij de toenmalige derde topclub van Nederland, inderdaad FC Twente (!), o.a. de gebroeders Vd Kerkhof en coach Rijvers weggeplukt. De Kerkhofjes waren weliswaar Brabanders (nou ja, Helmonders) maar gemoedelijk waren ze nou niet echt te noemen als ik me goed kan herinneren. De passie spatte eraf! René liep na een goal meer dolgelukkige meters op het veld (intussen ook nog al zijn juichende medespelers al slalommend ontwijkend) dan Maher het hele afgelopen seizoen heeft afgelegd (dat is, inclusief de trainingen!)

Rijvers was een bewezen topcoach. Hij had op rustige en tactische wijze Twente in het kielzog van de grote twee gemanoeuvreerd en ook Europees had hij zich met Twente bewezen. Wat hij met Twente kon, moest hij ook bij PSV gaan doen. En aldus geschiedde. Met Ajax en Feyenoord in verval (logisch na zoveel succes) leidde hij PSV, na een korte aanlooptijd en aangevuld met voornamelijk Zuidoost Brabants toptalent, naar 3 kampioenschappen, twee bekers en een zeer gewaardeerde UEFA-Cup in slechts 4 jaar tijd. Waar Twente in ’75 Europees faalde in de finale en definitief afhaakte bij Ajax en Feyenoord, daar was nu plots PSV de kroonprins. Bijna haalden de vele PSV-ers in Oranje de wereldtitel in ’78 in huis, ware het niet dat de junta in Argentinië en de ontbrekende Hollandse grootmeesters JC en WvH zichzelf veel belangrijker vonden dan een Nederlandse wereldtitel. Had Rijvers Oranje geleid destijds hadden we nooit al dat gezever van die twee over ’74 meer aan hoeven te horen omdat de titel van vier jaar later hun totaalfalen definitief zou hebben weggespoeld.

Anyway, succes maakt doorgaans arrogant en lui en met de vele “WK-vedetten” in de ploeg haalde PSV nooit meer het niveau van daarvoor en zakte langzaamaan terug naar de status van nationale subtopper met als dieptepunt een vijfde plaats in ’81 waar AZ nu de nieuwe kroonprins leek te gaan worden, dit keer met het geld van wasmachines i.p.v. gloeilampen.

Maar de ambities bleven en na 7 lange magere jaren van titelloze frustraties werd opnieuw de geldbuidel getrokken. Dit keer werd direct ingekocht bij de concurrentie van de grote twee. Ontevreden Ajax-talenten en ex-Ajacieden met ruime internationale ervaring werden massaal ingeslagen, dit keer aangevuld met Hollands grootste talent, die samen met een Deense rots in de verdedigende branding bij Feyenoord werd weggekaapt. Een Feyenoord dat nu even weer tevreden lag te spinnen en in slaap was gesukkeld omdat nota bene ras Ajacied JC zo trouw was aan zijn eigen cluppie dat hij datzelfde cluppie historisch en mateloos vernederde door met aartsvijand nummer 1 de eerste landstitel sinds 10 jaar (!) voor de lange neus der Amsterdammers (no pun intended) weg te kapen. Het waren interessante tijden op voetbalgebied midden jaren tachtig...

Met een mix van ex-Ajacieden en ex-Feyenoorders, aangevuld met de snelste en ijverigste toekomstige Helmondse postbode, een bebaarde robuuste Belg, een Deens niet kapot te krijgen onderkruipsel en een gefrustreerd Utrechts keeperstalent die zich in Engeland miskend voelde, ving PSV’s succesvolste periode aan, aangevoerd door een jonge nuchtere Achterhoeker die het boerse Brabant ook best tot zijn “huus”wilde verklaren. Ergo 85-92: 6 titels, 3 bekers en de felbegeerde Europa Cup 1. PSV hoorde er definitief helemaal bij en stond fier naast Ajax en Feyenoord, en niet meer net erachter. Met als klap op de vuurpijl het aantrekken van het Braziliaans wonderkind uit Rio: Romario. Niet slecht voor een boers provincieclubje, ook al kon het talent uit de favelha mijnheer Van Kemenade’s (RIP) appelmoes nou niet echt waarderen. Naast een geaccepteerde topclub werd PSV zelfs geliefd in het gehele land vanwege deze superzet.

Maar Romario kreeg het iets te druk met de lokale dames en werd voor elke wedstrijd steeds een “beetje moeier”. Guus zag een “huus” in het warme en rijke Spanje ook wel zitten, de grote drang naar succes werd begrijpelijkerwijs allemaal wat minder en een zekere ex-Spartaan met een ego nog opgezwollener als dat van JC himself betekende het einde van PSV’s gouden periode in haar honderdjarige historie.

Na een jaar of vijf weer eens derde viool te hebben gespeeld en zoals elke rechtgeaarde Nederlander moegeluld door koning Louis de Zoveelste werd maar weer eens gezwaaid met wat flappen zodat zelfs het Haagsche advocatengilde interesse begon te tonen. Voormalig kuitenbijter Dick van de plaatselijke FC zag wel brood in de opnieuw ambitieuze en gefrustreerde Eindhovenaren (Ajax was inmiddels Europese top en liet PSV de hielen zien). Zo brak geen echte succesperiode aan, maar met Dickie Dick, opnieuw een ex-Ajacied uit Milaan, een Haarlemmer uit Twente, wat Belgisch ondersteunend materiaal en een Zwolse beer kon toch weer een broodnodige titel en een beker op het palmares worden bijgeschreven. Maar Dickie zag toch meer brood in een paar gevulde koffers met Schotse ponden (een terugkerend fenomeen), nam zijn linkervleugelverdiger mee en de Zwolse beer leek het maar niet te kunnen verkroppen dat zijn ploeg zijn eigenlijke cluppie weer voorbijgestreefd was en het kaartenhuis plofte in elkaar om de twee Hollandse tegenstanders weer voorbij te zien streven.

Tot de fiere bebaarde Belg op het oude nest terugkeerde. Met in zijn kielzog het ditmaal bij het Belgische Ajax weggekaapte beste voetbaltalent van onze zuiderburen. Aangevuld met een talent uit de Bossche gelederen die in Friesland even bevestigde wat zelfs sir Alex al vermoedde toen hij nog in Geffen het net deed bollen, klom PSV weer uit boven het eveneens ijzersterke Feyenoord en het langzaam wegzakkende Ajax. Alleen verstoord door een Europese titel van de Rotterdammers (vergald door de moord op Fortuyn) en 2 afzonderlijke kampioenschappen van de Amsterdammers onder “echte clubman” Ronald Koeman (wat hij later wel bij PSV maar toch mooi niet bij Feyenoord wist te herhalen), stevende PSV af op de tot nu toe langste succesperiode in haar bestaan. Zo lang, dat zelfs in het dorpje aan het IJ en in de nationale doorvoerhaven meesmuilend werd erkend dat de nationale voetbalhoofdstad in die tijd ergens aan de Dommel lag...

Gerets en opnieuw Guus voerden een zeer gretig PSV tot opnieuw grote voetbalhoogten en het is eigenlijk typisch dat ras PSV-er MvB in de voorlaatste minuut van de halve finale CL effe stond te pitten en zijn man liet lopen die op geheel Italiaanse en slinkse wijze Milans eerste én enige kans van die avond verzilverde en mij en alle PSV-ers in den lande in diepe rouw dompelde. Een zekere tweede hoogste Europese titel onder boer Guus was ons door de neus geboord. Zelfs de ras Ajacied met dezelfde initialen die met PSV’s tegenstander van die avond gigantische successen had gevierd was zo boos geworden op zijn initiaalgenoot dat hij hem later als bondscoach stelselmatig kleineerde en vernederde en hem bij elke gelegenheid herinnerde dat hij niet gediend was van voetballers die “hun man lieten lopen”. Ja Mark, had je maar beter op moeten letten. Dat zijn de wetten van de absolute top, zoals je zelf inmiddels heel goed weet!

De eerste serieuze financiële perikelen zorgden er vervolgens voor dat de succesvolste coach, die nota bene tot twee maal toe zijn onnavolgbare diensten aan de club had bewezen, werd weggepest door een ex-Philips CEO wiens gezwollen ego dat van zijn lichaamsomvang én dat van LvG moeiteloos benaderde. Zijn historisch unieke en volledig misplaatste persconferentie was het begin van het einde van deze successenreeks en heeft uiteindelijk tot de situatie geleid waarin de club momenteel verkeert. Operation Centurion duurde net even te lang en voerde één man te ver. Als goed leider moet je vooral weten wanneer je moet stoppen en je mond moet houden.

Want het was niet Guus maar onze favoriete oom Harrie die PSV in troebele financiële wateren had geleid. Zijn begrotingsbeleid was gebaseerd op consequente CL-deelname én relatief grote jaarlijkse positieve transferopbrengsten. Maar resultaten uit het verleden geven geen garanties voor de toekomst zoals deze gemoedelijke ex-Philips accountant heel goed behoorde te weten en hoewel hij PSV mede terug had gebracht aan de Europese top en alom bejubeld (én zelfs geparodieerd) werd, speelde hij financieel hoog spel met zijn casino-achtige begrotingsbeleid door te gokken op continuering van de toenmalige sportieve situatie. Achteraf gezien snappen we nu beter waarom hij zo doordramde over de noodzaak van een Europese competitie en eventueel dan maar een BeNeScho (België/Nederland/Schotland)-competitie. Harrie zei dat PSV de Nederlandse competitie ontgroeid was (achteraf bezien een belachelijke uitspraak, zeker in het licht van de huidige positie op de ranglijst), wat hij bedoelde was dat hij PSV structureel langs de financiële klippen aan het voeren was om mee te kunnen komen met de grote clubs. PSV’s almaar groeiende budgetbeleid was gebaseerd op de “best possible outcome”, niet op reële (SMART) doelen en dus gebaseerd op drijfzand. PSV zakte dan ook niet heel veel later bijna daarin weg...

Met veel kunst- en vliegwerk en meer geluk dan wijsheid werden de twee laatste landskampioenschappen binnen gehaald onder de coaches Ronald Koeman en Vergoossen. Van een consistente voetbalvisie zoals onder Gerets en Hiddink was geen sprake meer. Resultaat was alles waar het om draaide en PSV’s financiële situatie vereiste nu eenmaal kampioenschappen en eigenlijk zelfs tweede rondes in de CL. De druk werd alsmaar groter en dat kon natuurlijk niet goed blijven gaan. Twee Brazilianen, een in de goal en een voor diens neus sleepten PSV door deze lastige draaikolk heen en waren hoogst persoonlijk verantwoordelijk voor PSV’s laatste kunstje op het hoogste voetbalniveau: de uitschakeling van Arsenal. Nou kan Wenger heel zuur kijken, maar zo zuur als hij keek na de thumping header van Alex die ons 3000-koppige vak in het Emirates-Stadium deed ontploffen van onverwachte vreugde, dat heb ik hem nadien niet meer zien doen, zelfs niet na de 8-2 oorwassing bij sir Alex.

De mighty Reds van mijn favoriete Engelse club Liverpool FC waren onder de bezielende leiding van born-and-bred Scouser Gerrard daarop echter veel te sterk voor het toen al flink zwalkende PSV. Ik herinner me een kopbal uit een corner van deze laatste clubvoetballer-der-Mohikanen die in het Philips-stadion nog harder insloeg dan die van Alex in Londen. Daarmee kon ik dus best leven, al vermoedde ik toen nog niet dat het ook het einde betekende van PSV’s rol op het allerhoogste Europees voetbalpodium (tot op heden dan).

Clubman Koeman sprong op de eerste de beste voorbij rijdende trein en zowaar wist onze besnorde Sjef uit het bevriende Limburg er nog een titel uit te persen. Hoe hem dat is gelukt is mij nu nog een raadsel want sommige van de ziektebeelden die het PSV van nu teisteren speelden in 2008 al op. Niet dat ik dat nog van dichtbij heb meegemaakt. De falende mentaliteit onder Koeman in de tweede seizoenshelft was een fenomeen dat ik in het 30 jaren live volgen van PSV nog niet eerder had meegemaakt en deed mij besluiten (ja toen al!) om mijn seizoenskaart maar aan de wilgen te hangen. Zoals gezegd, je moet altijd stoppen op je hoogtepunt. Zoveel desinteresse van spelers, zoveel gebrek aan mentaliteit was voor mij niet te verkroppen. Het is daarna elk jaar een stukje erger geworden. Ik ben dan ook niet meer in het Philips-stadion geweest, al kwam dat mede omdat ik in 2010 naar het verre buitenland ben geëmigreerd.

Ik wil hiermee maar aangeven dat er zeker ook lange termijn factoren spelen. Behalve “natuurlijke” fluctuaties in periodes van hoogte- of dieptepunten, die altijd voorkomen, is de huidige teloorgang mijns inziens wel degelijk waarneembaar sinds 2007 of 2008. Behalve het zwalkend beleid van de laatste jaren, zoals het aanstellen van zeer verschillende coach types, het najagen van korte termijn succes (2007/2008/2013), het prioriteren van financiële oplossingen boven sportieve, dan weer ervaring dan weer jeugd de boventoon geven in de selectie, het falende scoutingsapparaat, het feit dat PSV-talent zich niet aan de club gebonden voelt, slecht contractmanagement, het haperende en puur reactieve communicatiebeleid, een falende technisch directeur die eigenwijsheid stelt boven het clubbelang, een voor PSV altijd belangrijk internationaal netwerk mist en gedurende 4 jaar consistent bewijst geen uitgebalanceerde selectie te kunnen samenstellen, een ijdele algemeen directeur die niet tegen kritiek kan en dat probeert weg te moffelen terwijl de pers er vol mee staat, een wisselende medische staf die aanvankelijk simpel lijkende blessures verkeerd blijft diagnosticeren én behandelen, een conditionele staf die aantoont toch echt iets verkeerd te doen omdat spelers ofwel in de tweede helft van een wedstrijd of van een heel seizoen onbegrijpelijk wegzakken tot een onaanvaardbaar conditieniveau, ongeinteresseerde en zelfvoldane spelers die geen enkele clubbinding hebben en er blijk van geven die ook niet te willen hebben, zelfs niet uit professionele noodzaak, het vernietigen van een succesvolle (maar kostbare)ingang tot het internationale makelaarsnetwerk, het regelmatig en bij herhaling schaden van het algemene clubbelang én het tot voor enkele jaren terug zorgvuldig opgebouwde positieve clubimago door spelers, werknemers, leiding én toezichthouders binnen de club, de almaar toenemende diversificatie onder de supporters (elke tribunerij zijn eigen supportersvereniging) die ook alleen maar leidt tot almaar verdergaand haantjesgedrag, het principieel oneens zijn met elkaar, het tegen elkaar uitspelen (al is het maar door de club zelf), de (door successen uit het verleden) slaapdronken enorme schare klapvee op de tribunes die lethargisch en apathisch elke veertien dagen de verplichte nummers volgt en het eens zo sfeervolle Philips-stadion (dan heb ik het vooral over de periode toen er nog staantribunes waren) in een decennium of wat heeft omgetoverd tot een zwaarmoedigere en stillere plek dan de bezoekerszaal van overledenen van de plaatselijke DELA en tenslotte 3 apathische coaches die het collectief afstemmen van hun kledij belangrijker schijnen te vinden dan het enthousiasmeren, motiveren, corrigeren, en bekritiseren van hun spelers (althans op het veld komt daarvan niets tot uiting), zijn er dus ook best factoren aan te wijzen die gedestilleerd kunnen worden uit bovenstaand relaas. (Als je deze zin niet kon volgen, niet erg, je snapt best wat ik bedoel)

PSV’s successen komen doorgaans voor na een succesvolle periode van de traditionele concurrenten uit de top die de club (en haar financieel draagkrachtige achterban zoals Philips en andere sponsoren) nopen een structurele financiële impuls te creëren die de aankoop van bewezen ervaring en/of bewezen talent met ervaring voor het opnieuw bestormen van de absolute top mogelijk maakt. Tot voor kort (tot en met de laatste succesperiode) werd daarbij succesvol en vaak zeer innovatief gescout middels een ervaren internationaal netwerk en werden zowel spelers als coaches geselecteerd die “door de wol geverfd” én “uit het goede hout gesneden” waren. D.w.z. de benodigde ervaring én de juiste mentaliteit en ambitieniveau om een succesvolle aanval op de top in te zetten.

Hoewel er vaak wel sprake was van aanvulling door talent uit de lokale gelederen (inclusief binnen PSV zelf) bestond de kern van het elftal nooit uit “pure, gemoedelijke Brabanders”, waarschijnlijk omdat er een beslissende factor voor succes ontbrak bij deze categorie spelers. De kern voor de successen, wellicht op zijn koninklijke hoogheid Willy vd Kuijlen na, werd van elders geimporteerd, meestal van de directe concurrentie (Ajax, Feyenoord, Twente), dan wel uit Scandinavië, dan wel uit Zuid-Amerika.

Tegenwoordig haalt PSV haar “aanstormende” talenten bij de suptob of zelfs middenmoters (Utrecht en AZ bv.), aangevuld met “eigen” kweek met 1 jaar jong PSV of A1 ervaring. Keepers komen van vermaarde clubs als RKC, Roda of Heracles. Coaches komen uit eigen stal na een jaartje de A1 of B1 gedaan te hebben of van de zeer succesvolle buurman aan de Aalsterweg. Ik neem aan dat de verschillen in aanpak ten opzichte van het verleden te zien zijn. Als de huidige beleidskeuze bewust gemaakt is, en dat lijkt er op, dan is er bewust afstand gedaan van het succesvolle beleid uit het verleden.

Niet alleen is er daarmee doelbewust gekozen voor een trendbreuk in het beleid, tevens is er gebroken met de identeitslijn die PSV de laatste vijftig jaar voorafgaand aan de laatste vijf heeft gevoerd. Succes werd ingekocht, aangevuld met lokaal talent. Beiden werden bij PSV op een hoger plan gebracht door een innovatief, uitgekiend en familiair topsportklimaat, om vervolgens meestal met behoorlijke winst te worden doorverkocht aan de Europese absolute top. Dit is het beleid van o.a. Ploegsma en Van Raaij. Misschien financieel risicovol leidde het wel degelijk tot sportief succes en internationaal aanzien.

Als de huidige financiële staat de onderliggende factor is voor de keuze om rigoureus te breken met het succesbeleid uit het verleden, dan houdt dat natuurlijk wel een risico in. Een risico dat ook transparant moet worden gecommuniceerd met de achterban. De keuze om niet meer bij de directe concurrentie in te kopen maar een niveautje daaronder betekent ook een groter afbreukrisico op het slagen van die aankopen. Dit hebben we al gezien. Waar eerder de Romario’s, Gullits en Koemannen PSV succes bezorgden op het veld én in de portemonnee, daar hebben de meest succesvolle recente aankopen van Utrecht en AZ zoals Lens, Mertens en Strootman PSV wel centjes, maar geen noemenswaardig sportief succes opgeleverd - zelfs Ajax vindt het tegenwoordig ook al niet meer waardig genoeg om een KNVB-beker te winnen. Met een eeuwig talent als Toivonen kon nog net quite worden gespeeld al moest hij wel een seizoen lag als splijtzwam in de selectie worden geduld (overigens een kapitale beleidsfout). Jongere lokale talenten als Bakal, Labyad en nu Bakkali kunnen om allerlei redenen, zoals falend technisch beleid, slechte communicatie, slechte onderhandelingstechnieken en –tactieken en spelers die centjes boven hun carrièreperspectief kiezen onder druk van uitheemse familieculturen, blijkbaar niet voor de club behouden worden en leveren nagenoeg niets op daar waar er jarenlang in hun opleiding geinvesteerd is. Dat gebeurde echt niet in het verleden, al geef ik toe dat de omstandigheden tegenwoordig nogal anders zijn.

De gekozen beleidslijn mag interessant lijken, o.a. voor de nieuwe AD Gerbrands, tot op heden heeft die niets opgeleverd behalve een paar miljoen die bij sportief succes (CL-deelname elke 2 of 3 jaar) gemakkelijk verre overtroffen hadden kunnen worden. Sterker nog, PSV beweegt duidelijk bergafwaarts. Dit is wat iedereen aan zijn water voelt. Iedereen behalve Brands, Sanders en Cocu en de meeste van de selectiespelers misschien. Zij zijn contractueel aan PSV gebonden en niet emotioneel. Behalve Cocu misschien. En hoewel Sanders zich supporter noemt, lijkt hij onvoldoende betrokkenheid aan de dag te leggen en zijn persoonlijke imago belangrijker te vinden dan dat van de club. Het is niet voor niets dat hij juist nu vertrekt. Financieel geslaagd bij PSV, sportief zinkende. Een echte kapitein verlaat geen zinkend schip...

Brands heeft simpelweg gefaald. Zijn financiële succes is puur in het voorlaatste jaar tot stand gekomen en zoals VI heeft aangetoond is niet heel bijzonder. Maar is wel genoteerd. Sportief gezien heeft hij geen lange termijn beleid kunnen neerzetten (in het jubileumjaar is voor ultra korte termijn gekozen en is er gefaald), is er geen enkele verbetering waargenomen op individueel of collectief speltechnisch niveau en is er geen verbetering te constateren op het mentale en belevingsniveau tijdens wedstrijden en in andere clubrepresentaties (Zie Foxy-dag). De selectie bestaat uit jong lokaal talent of talent uit de subtop/middenmoot dat maar niet lijkt te willen beseffen wat er voor nodig is om de top te bereiken. Alleen bij PSV tegen een bal trappen is niet de top bereikt hebben! Als Dick Advocaat, Mark van Bommel én Cocu hen niet kunnen bereiken en niet tot hen door kunnen dringen,wie of wat dan wel? Deze Twittergeneratie lijkt onbewogen met club, supporters en prestaties. “Lekker ballen” is wat voor hun telt om vervolgens op hun Twitter- of Facebookpagina rond te bazuinen dat ze één goede pass hebben gegeven of een goal hebben gescoord. 4-1 verloren, dat wel. Ach shit happens, life goes on, tomorrow is another day. Net lekker geknuffeld met vriendin en nu met vrienden in de grote stad een happie en drankie doen. Matchday tomorrow, maar ben waarschijnlijk geblesseerd. Pijntje in de rug, weetjewel...

Ga Jan Heintze, Van Breukelen of Gerets eens vragen met welke pijntjes zij speelden. De huidige generatie (vooral van uitheemse afkomst, soms zelfs 2e of 3e generatie) roeptoetert voortdurend om respect maar toont het zelf nooit naar een ander behalve naar de eigen familie. Alles moet maar goed gevonden worden, zij zijn het middelpunt van de wereld. Enige zelfopoffering zoals het spelen met pijn en het alles geven op het veld is er niet meer bij. Trots is men alleen op zichzelf (en de nieuwe bolide). De club, supporters, leiding, fuck them! Als ze zeuren, stap ik toch gewoon naar de volgende club vol met suckers. De huidige generatie voetbaltalent heeft één motto: “Winning or losing, who cares man, it’s all OK, ‘cos every Monday morning I’ll be laughing all the way to the bank.” En ik moet toegeven uit het weinige dat ik te zien krijg: Hey man, it shows!

Om mijn traditioneel heel lang verhaal kort te maken: er spelen lange termijn factoren: er is gebroken met historisch succesvol beleid, het clubimago en clubidentiteit zijn aangetast, financieel beleid gaat boven sportief ondanks dat we een sportvereniging heten, de verkeerde spelers staan op het veld, de verkeerde coaches langs de lijn. De supporters zijn onderling tot op het bot verdeeld. De media smult van de puinhopen bij PSV. Een aantal van deze zaken is al geconstateerd in het Forumrapport dat door Sanders en Brands vakkundig in de onderste bureaulade is gedeponeerd.

De supporters van concurrenten kunnen hun geluk niet op: eindelijk kunnen zij op maandagochtend eens lachen. Ajax en Feyenoord voeren weer de boventoon en spreken stiekem al van “de traditionele top 2”. De bijna ex-AD wordt heilig verklaard om zijn financieel trucje met de gemeente maar de EU hijgt ons nog altijd in de nek en de transferwinst van vorig seizoen kan zomaar weer eens ingeleverd moeten worden vanwege Brussel. En tenslotte staat er een wedstrijd tegen NAC voor de deur die tegenwoordig “de wedstrijd van het jaar” heet daar waar vroeger partijtjes tegen Ajax of Real Madrid dit predicaat kregen toegediend. Zegt eigenlijk alles, nietwaar?

En voor zo’n wedstrijd zou dan plotsklaps alles moeten wijken? Alle neuzen dezelfde kant op, want oh jee oh jee de deelname aan de Europa League staat op het spel. Hebben we het hier over dezelfde Europa League waarvan onze huidige AD onlangs verkondigde dat PSV er beter niet aan mee kon doen want de spelers worden er zo moe van en dan kunnen ze zich ’s zondags niet meer concentreren vanwege de mentale druk van het twee keer in de week moeten presteren? Is dat dezelfde competitie waarvan Advocaat vorig jaar liet merken er geen interesse in te hebben door de tweede keus op te stellen terwijl PSV zich had kunnen kwalificeren voor de tweede ronde? Is dat die competitie waarin PSV recordhouder is qua wedstrijden omdat het elk jaar moet deelnemen, zelfs met frisse tegenzin, en omdat andere clubs wel snappen dat het een tweederangs niveau is en het de bedoeling is dat je je regelmatig kwalificeert voor de CL waar je de “echte” clubs en het “echte” geld terugvindt (mijnheer Brands!)?

Dus je mag je mond niet opendoen op zo’n moment suprème. Lammenielachuh op z’n Brabants gezegd. Wanne zever!

Er is geen betere tijd dan nu om te protesteren. Als PSV zelf de Europa League niet respecteert waarom wij dan wel? We komen toch niet naar de wedstrijden kijken. Nergens in Europa komen ze kijken. Alleen in Rotterdam zou het nog vol lopen, maar ja, die kwalificeren zich nooit en bovendien als Gerard Cox daar een wind laat zitten er nog 40.000 tokkies te klappen.

PSV-NAC als wedstrijd van het jaar is een belediging voor de club, haar historie en haar supporters. Misschien moeten we ons eens niet kwalificeren “voor Europa” en een bezinningsjaar inlassen ipv het zevende tussenjaar.
PSV is een topclub , al 40 jaar lang. Ook volgend seizoen is PSV een topclub, zelfs als rugpijntje Wijnaldum, Belgische blaag Bakkali, ik-ben-ook-altijd-een-beetje-moe Maher, nooit-vrij-en-loslopende Locadia en boemannetje Bruma weer op het veld te bewonderen zijn, moedeloos en troosteloos gadegeslagen door het zwartjassige en tegen die tijd ongetwijfeld ook zwartgallige trainerstrio Jut, Jul en Jolijt. Waarna een eervolle negende plaats en een net gemiste kwalificatie voor de play offs voor het toernooi der toernooien, waar nooit iemand naar gaat kijken, menig selectiespeler weer tot de verrassende tweet aanspoort: “Dit had nooit mogen gebeuren bij een topclub als PSV. Nu lekker feessie met minnares en daarna interview met Vogue. Fast cash: 10 grand. Isn’t life fantastic?”

Ik wens de hoopvollen onder jullie volgend jaar heel veel sterkte. Ik heb oprecht met jullie te doen. En ik heb eigenlijk maar 1 advies. Als je het niet meer kunt aanzien, ga naar huis en ga iets leuks doen,bv met je gezin. Vote with your feet en dus met je portemonnee is het allersterkste argument wat je kunt aanvoeren. I did it years ago and never looked back. En guess what? Mijn verbondenheid met PSV is er niet minder om geworden, het is in ieder geval vele malen groter dan die van de gemiddelde selectiespeler. Allen ik slaap een heel stuk beter na weer een onnodige nederlaag .

De protesterende supporters hadden hun brief wat kracht kunnen bijzetten door vanavond pas na 1913 seconden het stadion te betreden. Dat had de spelers,coaches, huidige leiding en de toekomstige AD in ieder geval bijna 32 minuten de tijd gegeven om eens diep over de huidige situatie na te denken. Over waarmee ze bezig zijn en over hoe het verder moet met de club als zij ervoor blijven zorgen dat in volgende jaren het stadion nog maar halfvol zit.

Eendracht maakt macht. Ook buiten het stadion...