Gisterochtend heb ik de eerste zwangerschapstest in mijn leven gedaan. En ik had me dit toch altijd anders voorgesteld. Ten eerste, met een glimlach, en ten tweede dat de minuten voorbij zouden kruipen. 5 tot 10 seconde plassen stond er op het doosje. Door de zenuwen kon ik dit natuurlijk niet
maar dat was ook niet nodig, binnen 2 seconde kleurde het rechter streepje roze en de seconde erna kleurde er ook een streepje op het andere schermpje. " 3 minuten wachten " stond er op het doosje. 3 seconde was voor mij genoeg; volop zwanger. Met de test in mijn bh wankelde ik de wc uit. Ik woon nog thuis, en was niet van plan om dit aan mijn ouders te vertellen, althans, niet nu. Ik ben 25 en ik heb sinds kort een relatie. Wat tot nu toe prima gaat. Ik slik sinds mijn 14e de pil. Netjes, en ik vergeet er nooit eentje. Ik weet ook de regeltjes, na overgeven werkt het niet, niet bij antibiotica etc.
In februari heb ik voor het laatst mijn menstruatie gehad. Vorige week gestopt i.v.m stopweek. Maar de menstruatie bleef weg, vandaar de test.
Daarnaast had ik bij mijn laatste menstruatie ineens pijnlijke borsten, gezwollen voor mijn gevoel en zwaar. Dit was voor mij nieuw, maar ik maakte me geen zorgen. Immers hebben veel vrouwen daar last van tijdens en voor de menstruatie.
Ik ben nadat ik de test heb gedaan naar mijn zus gegaan. Zij werkt in het ziekenhuis en heeft mij op de spoed poly van gynaecologie ertussen gepropt. Inwendige ego gemaakt en bloed laten prikken. De uitslag was zoals we allebei al wisten; hartstikke zwanger.
Vreselijke pech, zoals de gynaecoloog zei.
Naar huis, en samen met mijn zus, en haar man opties overwogen. Uiteraard moet ook de vader het weten. Gelukkig wist hij al dat ik overtijd was, dus kwam het niet helemaal uit de lucht gevallen.
Verschillende opties.
- Houden
- Abortuspil - omdat ik er vroeg bij ben kan dit nog -
- Curettage.
- Adoptie
- Pleeggezin, en eventueel op een later moment ervoor kiezen.
Ik weet dat de vader wel kinderen wil, maar niet nu. Hij zei wel, als ik het wil houden hij niet bij me weg zou gaan en zijn verantwoordelijkheid zal nemen maar het eigenlijk écht niet wil nu.
" we kunnen over een paar jaar toch gewoon een nieuwe maken?!"
"Ik kan het gewoon niet aan, niet nu"
Dat waren de reacties van hem die herhaaldelijk terugkeerden. Duidelijk dus.
Adoptie, ik denk niet, dat ik een kindje kan afstaan. Ik wil zelf ontzettend graag kinderen. Voor mij dus geen optie.
Pleeggezin. Afgeven als baby, en als het je uitkomt toch ervoor kiezen? Zo kijk ik er tegen aan. Ook geen optie dus.
Abortus;
Ik ben mijn hele leven al fel tegen abortus. ( uitzonderingen uiteraard )
Dit vooral omdat mijn moeder zwanger van mij was toen ze 16 werd, mij toch gekregen heeft en afgestaan heeft.
Waarom zou ik dan "zomaar" een "leven" weg laten zuigen?
Daarnaast vind ik dat wanneer je oud genoeg bent om (vrijwillig)seks te hebben, je ook oud genoeg zou moeten zijn om je verantwoordelijkheid voor eventuele gevolgen te nemen.
Nu is het zo dat ik gewoon dikke pech heb dat ik bij die 0.03% hoor die door de pil heen zwanger geworden is. Maar ik ben geen 16 meer, ik ben 25. En in mijn ogen volwassen genoeg om een kind een veilige en liefdevolle omgeving te bieden. Dit is ook wat ik hoor van mensen die mij goed kennen. Gelukkig.
Als ik toch ervoor kies om een vorm van abortus te ondergaan ben ik ontzettend bang dat ik enorm spijt ga krijgen. De rest van mijn leven. Elke dag. Of dat ik psygisch gewoon doordraai.
Mensen vertellen mij dat je beter spijt kan hebben van een abortus dan van een geboren kind.
Is er iemand die voor een kind gekozen heeft, in een situatie zoals waar ik in zit, en die achteraf oprecht spijt heeft van zijn of haar kind?
De redenen waarom ik voor abortus zou kiezen zijn;
De relatie is net nieuw, dus er niet klaar voor (denk ik)
Ik woon bij (pleeg)ouders, en mijn moeder zou gék worden van een baby in huis.
Ik heb net een nieuwe baan aangeboden gekregen maar ben nog niet begonnen. In hoeverre is dit een financiele zekerheid? Kan er dan wel een kindje komen.
Alleen doen is een optie, maar zwaar ( ik denk dan, mensen in mijn omgeving doen dat ook, kunnen dat ook, waarom ik dan niet? )
Mensen dragen mij ook redenen aan.
- je bent nog jong
- over een paar jaar kun je het nog eens proberen
- je leven is omzeep
- je kunt niet meer reizen ( niet dat ik dat dus dagelijks doe of zo.)
- je moet veel dingen opgeven
Mensen dragen ook redenen aan om het te houden
- je krijgt er zoveel voor terug
- als je echt wil, kun je best nog leuke dingen doen, ik pas wel op hoor!
- ik heb nog genoeg babyspullen, desnoots trek je bij me in!
- je bent 25, en geen 16, je kunt dit best.
- je moet wel wat opgeven, maar je krijgt er zoveel voor terug.
- als je jong kinderen krijgt, zijn ze ook optijd het huis uit voor je van ouderdom in een rolstoel zit, dan kun je ook nog een wereldreis maken!
- stel je voor dat je nooit meer zwanger kunt raken!
Uiteindelijk maak ik zelf een beslissing, ongeacht wat andere mensen zeggen/vinden. En ik ben ook niet bang voor mijn reputatie. Ik ben dus niet echt opzoek naar advies ( al mag je dat best geven)
Ik heb alleen wel een brandende vraag, en ik zou graag jullie ervaringen willen lezen.
• Zijn er, mensen die oprecht spijt hebben ( toen ze voor een soortgelijke keuze stonden), van hun geboren kind? Had je toch voor abortus moeten kiezen?
Bedankt alvast voor de reacties en de moeite om mijn verhaal te lezen.
[ Bericht 0% gewijzigd door LadyTagliatelle op 20-03-2014 19:01:46 ]
en wat de vader wil.quote:
Maar jij hebt dus, geen spijt neem ik aan?quote:Op donderdag 20 maart 2014 18:42 schreef LittleLady het volgende:
Tja ik werd ook door de pil heen zwanger, mijn dochter word dit jaar alweer 7, hier kan niemand je advies over geven, het is net wat je zelf wil.
Ik hoef ook niet per se advies, ik wil graag weten of mensen zijn die spijt hebben van hun keuze. In hoeverre dit invloed op de rest van je leven heeft.
Tja ik denk niet dat je wat hebt aan mijn verhaal omdat het vrij uitzonderlijk is, wij waren enorm geschrokken en besloten het te houden, toen ik het in armen had, voelde ik absoluut geen spijt, maand later kreeg mijn man de diagnose longkanker, toen mijn dochter 10 maand was overleed hij, toen had ik wel spijt.quote:
[..]
Maar jij hebt dus, geen spijt neem ik aan?
Ik hoef ook niet per se advies, ik wil graag weten of mensen zijn die spijt hebben van hun keuze. In hoeverre dit invloed op de rest van je leven heeft.
Alleenstaande moeder, zo zag ik mijn leven niet voor me, ik ga ook niet vertellen dat kinderen een roze wolk zijn, nu begint ik er heel wat meer lol in te krijgen omdat mijn dochter nu ouder is en ik van alle stress en ellende af ben, maar heb het zwaar gehad, zelf burn out van verlies van je man en dan alleen voor je kind zorgen.
Ik zeg nu wel, als ik weer in verwachting zou raken, gelukkig kan dit niet, ik onvruchtbaar en vriend gesteriliseerd, liet ik het direct weghalen, ik heb het alleen opvoeden van een baby heel erg gevonden en had er enorme stress door.
Je vriend heeft gelijk, een relatie beginnen met een baby wordt moeizaam. Samen zwanger zijn terwijl je net samen begonnen bent, is ook niet ideaal. Het kind zelf heeft er niets aan dat het dan toch maar gedragen en geboren wordt en weggedaan of de splijtzwam in de relatie wordt.
Oke, dat is inderdaad wel ontzettend heftig. Wel erg goed van je dat je je erdoor geslagen hebt!quote:
[..]
Tja ik denk niet dat je wat hebt aan mijn verhaal omdat het vrij uitzonderlijk is, wij waren enorm geschrokken en besloten het te houden, toen ik het in armen had, voelde ik absoluut geen spijt, maand later kreeg mijn man de diagnose longkanker, toen mijn dochter 10 maand was overleed hij, toen had ik wel spijt.
Alleenstaande moeder, zo zag ik mijn leven niet voor me, ik ga ook niet vertellen dat kinderen een roze wolk zijn, nu begint ik er heel wat meer lol in te krijgen omdat mijn dochter nu ouder is en ik van alle stress en ellende af ben, maar heb het zwaar gehad, zelf burn out van verlies van je man en dan alleen voor je kind zorgen.
Ik zeg nu wel, als ik weer in verwachting zou raken, gelukkig kan dit niet, ik onvruchtbaar en vriend gesteriliseerd, liet ik het direct weghalen, ik heb het alleen opvoeden van een baby heel erg gevonden en had er enorme stress door.
Dat is denk ik dan een ander soort spijt.
Bedankt dat je dit wil delen
De vader mag zijn eigen beslissing maken. Dat wil zeggen;quote:
Als ik voor abortus ga, gaan we dan gewoon verder met de relatie?
Hou ik het kindje, gaat hij er ook voor, of kiest hij voor zichzelf en beeindigen we de relatie.
Ik ga hem niet tot een keuze dwingen, en hij mij ook niet.
Ik ben ontzettend blij dat we dit gewoon kunnen bespreken.
Maak jezelf niet gek met wat zou kunnen zijn en bedenk wat je zelf opsomt: je relatie is er niet klaar voor, je hebt geen eigen huis, geen vaste baan, de vader geeft duidelijk aan dat hij het nu niet wil.
Sterkte!
Wij hebben toen veel gepraat, wat doen we en waar staan we? Wat willen we met elkaar, vinden we elkaar ook echt leuk om iets op te bouwen? En hoe gaan we dit vertellen aan familie? (Allebei nog getrouwd, we al uit elkaar)
Wij hebben toen besloten geen abortus te plegen. Mijn vriend wilde dolgraag kinderen en ik had er al 2. Eigenlijk was het slechts de timing die gewoon beroerd was. We hebben geen moment spijt gehad om er gewoon voor te gaan en uiteraard hebben we de allertofste en stoerste zoon ooit.
Ik weet wel dat als we hadden besloten om abortus te plegen dat dit uiteindelijk tussen ons in zou zijn gekomen.
Ik denk dat je vooral bij jezelf moet nagaan wat je wilt. Ja je geeft de vader een eigen keus. Maar jij hoeft jouw keus niet te laten afhangen van die van je vriend. Je bent nog zeker 8 maanden zwanger en dus alle tijd om eraan te wennen en om van alles te regelen.
Stel nou dat ik je zou zeggen dat ik er gruwelijk spijt van zou hebben. Ik ben toch heel anders dan jij. (Als in, een ander mens andere denkwijze) Zoals het op mij overkomt weet je eigenlijk wel dat je het gaat houden.
Nogmaals, écht geen aanval en misschien zit ik er wel helemaal naast.
Ik heb overigens totaal geen spijt van mijn spookje
Ik denk zelf dat wanneer je emotioneel stabiel bent en een vangnet om je heen hebt (je vriend/vrienden/familie die je kunnen helpen), het wel goed komt. Ik ken een aantal mensen (sommige nog jonger dan jij) die voor dezelfde situatie hebben gestaan en waar het prima is gegaan.
Er is een enkeling waarbij het niet zo goed is gegaan (getrouwd en later weer gescheiden, kinderen die daar onder lijden bijvoorbeeld) maar bij hen heb ik de indruk dat ze nog niet emotioneel volwassen waren.
Je moet je wel echt kunnen neerleggen bij het feit dat je leven ineens heel anders wordt en je oude leven niet meer terug komt.
Heel veel succes en wijsheid toegewenst
Je dwingt hem dan wel, want je besluit dan immers het kind te krijgen. Hij wordt dan wel vader, of hij nou wil of niet.quote:
[..]
De vader mag zijn eigen beslissing maken. Dat wil zeggen;
Als ik voor abortus ga, gaan we dan gewoon verder met de relatie?
Hou ik het kindje, gaat hij er ook voor, of kiest hij voor zichzelf en beeindigen we de relatie.
Ik ga hem niet tot een keuze dwingen, en hij mij ook niet.
Ik ben ontzettend blij dat we dit gewoon kunnen bespreken.
Wat een BS, wie ben jij om te stellen dat TS niet mentaal of fysiek met afdrijvingsproblemen zit bij een keuze voor een abortus?quote:
Curettage of abortuspil. Het is nog geen mensje, dus je zit niet mentaal of fysiek met afdrijvingsproblemen. Hierna kan je dan weer zwanger worden in een geschiktere periode.
Je vriend heeft gelijk, een relatie beginnen met een baby wordt moeizaam. Samen zwanger zijn terwijl je net samen begonnen bent, is ook niet ideaal. Het kind zelf heeft er niets aan dat het dan toch maar gedragen en geboren wordt en weggedaan of de splijtzwam in de relatie wordt.
Mentaal zal vooral afhangen van hoe TS tegen een abortus aankijkt, en fysiek heeft al helemaal niets te maken met of het al wel of geen mensje is.
Hoe dat komt, daar kan ik de vinger niet op leggen. Ik denk gewoon dat ik er spijt van krijg omdat ik altijd fel tegen abortus ben geweest. Behalve als je verkracht bent of het kind echt te ziek is of wat dan ook.quote:
Wat ik me afvraag is hoe het komt dat je bang bent voor spijt en waar je dan bang bent spijt van te krijgen. Je weet niet wat het is om moeder te zijn, het enige wat je dus kunt gaan missen is wat jij zelf erbij bedénkt dat het gaat zijn als je wel moeder zou zijn geworden.
Maak jezelf niet gek met wat zou kunnen zijn en bedenk wat je zelf opsomt: je relatie is er niet klaar voor, je hebt geen eigen huis, geen vaste baan, de vader geeft duidelijk aan dat hij het nu niet wil.
Sterkte!
Ik weet inderdaad niet hoe het is om moeder te worden, ik weet wel dat mijn zussen kinderen hebben en natuurlijk is dat anders. Ik ben 8 keer tante. De jongste is 2 de oudste is 11.
Financiële plaatje is mijn grootste zorg. Ik heb wel een baan aangenomen maar ben nog niet gestart. Dat is geen vastigheid, weet ik.
Ik vat het absoluut niet op als een aanval, ik waardeer het ontzettend wat je zegt.quote:
Geen aanval maar een gevoel wat ik bij je post heb. Het lijkt erop of je al gekozen hebt en dat de antwoorden die je hier gaat krijgen je niet van je keuze af zullen brengen.
Stel nou dat ik je zou zeggen dat ik er gruwelijk spijt van zou hebben. Ik ben toch heel anders dan jij. (Als in, een ander mens andere denkwijze) Zoals het op mij overkomt weet je eigenlijk wel dat je het gaat houden.
Nogmaals, écht geen aanval en misschien zit ik er wel helemaal naast.
Ik heb overigens totaal geen spijt van mijn spookje
Ik ben overigens ook bang dat het altijd een issue zou blijven in de relatie die ik nu heb.
Ik vind het allemaal inderdaad erg eng. En ik heb handenvol lieve en geweldige mensen die mij zullen helpen, dat weet ik zeker.quote:
Ik heb ook het idee dat je eigenlijk je keuze al gemaakt hebt en dat je het kindje wil houden. Je twijfel lijkt voort te komen uit angst voor wat er op je af komt en het feit dat de situatie allesbehalve positief is.
Ik denk zelf dat wanneer je emotioneel stabiel bent en een vangnet om je heen hebt (je vriend/vrienden/familie die je kunnen helpen), het wel goed komt. Ik ken een aantal mensen (sommige nog jonger dan jij) die voor dezelfde situatie hebben gestaan en waar het prima is gegaan.
Er is een enkeling waarbij het niet zo goed is gegaan (getrouwd en later weer gescheiden, kinderen die daar onder lijden bijvoorbeeld) maar bij hen heb ik de indruk dat ze nog niet emotioneel volwassen waren.
Je moet je wel echt kunnen neerleggen bij het feit dat je leven ineens heel anders wordt en je oude leven niet meer terug komt.
Heel veel succes en wijsheid toegewenst
Bedankt!
Hij kan toch zeggen dat hij er niks mee te maken wil hebben? Hij kan het niet erkennen. Ik dwing hem niet. absoluut niet.quote:
[..]
Je dwingt hem dan wel, want je besluit dan immers het kind te krijgen. Hij wordt dan wel vader, of hij nou wil of niet.
Nog niet zeker, ik twijfel best nog. Maar ik denk wel aan het houden van het kindje, ja.quote:
Volgens mij heb jij je keuze al gemaakt...
Ik zal niemand adviseren alleen een kind te krijgen, maar in dezelfde situatie zou ik wetende wat ik nu weet (23 jaar later) weer dezelfde keuze maken.
Voor mij voelt het nu het zelfde. Of het nu een balletje cellen is, of hartactiviteit heeft. Het zit in mij, het groeit, en het gaat leven.quote:
[..]
Wat een BS, wie ben jij om te stellen dat TS niet mentaal of fysiek met afdrijvingsproblemen zit bij een keuze voor een abortus?
Mentaal zal vooral afhangen van hoe TS tegen een abortus aankijkt, en fysiek heeft al helemaal niets te maken met of het al wel of geen mensje is.
Ja, ik snap dat wel.quote:
[..]
Voor mij voelt het nu het zelfde. Of het nu een balletje cellen is, of hartactiviteit heeft. Het zit in mij, het groeit, en het gaat leven.
Overigens had ik dat bij die eerste ongeplande, ongewenste zwangerschap op een heel andere manier (veel sterker) dan bij de zwangerschap van mijn tweede kind, ondanks het feit dat die zeer gewenst een gepland was en ik vlak daarvoor een miskraam gehad had.
Dat vind ik nogal egoïstisch van je. Hij kan het inderdaad niet erkennen, maar dat laat onverlet dat er een zoon of dochter van hem bestaat, omdat JIJ daarvoor gekozen hebt. Je dwingt hem daar wel degelijk iets mee op.quote:
Hij kan toch zeggen dat hij er niks mee te maken wil hebben? Hij kan het niet erkennen. Ik dwing hem niet. absoluut niet.
Ik vind het ook echt nog geen abortus zo vroeg. Het is echt nog maar net een klompje cellen, nog geen volledig mensje. Maar uiteindelijk is het vooral belangrijk wat je er zelf van vindt.quote:
Curettage of abortuspil. Het is nog geen mensje, dus je zit niet mentaal of fysiek met afdrijvingsproblemen. Hierna kan je dan weer zwanger worden in een geschiktere periode.
Je vriend heeft gelijk, een relatie beginnen met een baby wordt moeizaam. Samen zwanger zijn terwijl je net samen begonnen bent, is ook niet ideaal. Het kind zelf heeft er niets aan dat het dan toch maar gedragen en geboren wordt en weggedaan of de splijtzwam in de relatie wordt.
Mijn dochter is ook verwekt dwars door de pil heen... maar bij ons was het een ander moment, we waren net aan het denken over kinderen en het nog wat aan het uitstellen. Dus bij ons was het meer een wat makkelijkere beslissing om toch maar sneller kinderen te krijgen dan...
In jouw geval heel anders en eerlijk gezegd kan ik me heel goed voorstellen dat je een curretage/overtijdsbehandeling doet. Is niet fijn, maar zeker geen volledige abortus.
In ieder geval 1 voordeel. Je bent erg vruchtbaar!
Daar had hij dan maar aan moeten denken voor de sex. Alleen geheelonthouding is een zekerheid.quote:
[..]
Dat vind ik nogal egoïstisch van je. Hij kan het inderdaad niet erkennen, maar dat laat onverlet dat er een zoon of dochter van hem bestaat, omdat JIJ daarvoor gekozen hebt. Je dwingt hem daar wel degelijk iets mee op.
Wij kunnen je idd niet vertellen wat je moet doen ts, zelfs heel koud de voors en tegens tegen elkaar afwegen werkt niet. Want 'Hij wil niet' en 'het is een mens in wording' valt gewoon niet tegen elkaar af te strepen.
Ik wens je alle sterkte en succes in het nemen van een beslissing
Het zijn een paar vermenigvuldigde cellen, nog lang geen mensquote:
[..]
Daar had hij dan maar aan moeten denken voor de sex. Alleen geheelonthouding is een zekerheid.
Wij kunnen je idd niet vertellen wat je moet doen ts, zelfs heel koud de voors en tegens tegen elkaar afwegen werkt niet. Want 'Hij wil niet' en 'het is een mens in wording' valt gewoon niet tegen elkaar af te strepen.
Ik wens je alle sterkte en succes in het nemen van een beslissing
Vind ik niet. Moet ik dan mijn eigen gevoelens sowieso opzij zetten en dan dus voor hém abortus doen? En dat is niet egoïstisch?quote:
[..]
Dat vind ik nogal egoïstisch van je. Hij kan het inderdaad niet erkennen, maar dat laat onverlet dat er een zoon of dochter van hem bestaat, omdat JIJ daarvoor gekozen hebt. Je dwingt hem daar wel degelijk iets mee op.
Kloptquote:
[..]
Daar had hij dan maar aan moeten denken voor de sex. Alleen geheelonthouding is een zekerheid.
Wij kunnen je idd niet vertellen wat je moet doen ts, zelfs heel koud de voors en tegens tegen elkaar afwegen werkt niet. Want 'Hij wil niet' en 'het is een mens in wording' valt gewoon niet tegen elkaar af te strepen.
Ik wens je alle sterkte en succes in het nemen van een beslissing
Bedankt ! Ja, sommige mensen kijken er zo tegen aan, ik zou ook willen dat ik dat deed. Dan was de keuze makkelijker! Bedankt voor je reactie, en ik ben blijkbaar inderdaad erg vruchtbaar haha!quote:
[..]
Ik vind het ook echt nog geen abortus zo vroeg. Het is echt nog maar net een klompje cellen, nog geen volledig mensje. Maar uiteindelijk is het vooral belangrijk wat je er zelf van vindt.
Mijn dochter is ook verwekt dwars door de pil heen... maar bij ons was het een ander moment, we waren net aan het denken over kinderen en het nog wat aan het uitstellen. Dus bij ons was het meer een wat makkelijkere beslissing om toch maar sneller kinderen te krijgen dan...
In jouw geval heel anders en eerlijk gezegd kan ik me heel goed voorstellen dat je een curretage/overtijdsbehandeling doet. Is niet fijn, maar zeker geen volledige abortus.
In ieder geval 1 voordeel. Je bent erg vruchtbaar!
Oh ja, TS, wellicht was je er niet van op de hoogte, maar abortus is tegenwoordig een plicht in plaats van een rechtquote:
[..]
Dat vind ik nogal egoïstisch van je. Hij kan het inderdaad niet erkennen, maar dat laat onverlet dat er een zoon of dochter van hem bestaat, omdat JIJ daarvoor gekozen hebt. Je dwingt hem daar wel degelijk iets mee op.
Dat is inderdaad een stuk minder egoïstisch dan een kind op de wereld zetten.quote:
[..]
Vind ik niet. Moet ik dan mijn eigen gevoelens sowieso opzij zetten en dan dus voor hém abortus doen? En dat is niet egoïstisch?
quote:
[..]
Oh ja, TS, wellicht was je er niet van op de hoogte, maar abortus is tegenwoordig een plicht in plaats van een recht
!!Klopt... Heb ook nergens gezegd dat dat niet zo is. Maar zijn we zo niet allemaal begonnen?quote:
[..]
Het zijn een paar vermenigvuldigde cellen, nog lang geen mens
Edit: Volgens mij had jij vroeger een kinderstoel met 3 poten!
Bedankt voor je input verder. Ik denk niet dat we op 1 lijn liggen.quote:
[..]
Dat is inderdaad een stuk minder egoïstisch dan een kind op de wereld zetten.
Niks mis mee overigens. Andere denkwijze en normen en waarden waarschijnlijk.Maar je kunt ook niet ontkennen dat hij er net zo goed iets over te vinden heeft.quote:
[..]
Vind ik niet. Moet ik dan mijn eigen gevoelens sowieso opzij zetten en dan dus voor hém abortus doen? En dat is niet egoïstisch?
Ik begrijp heel goed dat jij nu vol met hormonen zit, vrouwen zijn nu eenmaal geboren om zelf kinderen te krijgen. Dat is zoiets overweldigends en natuurlijks dat ik me goed kan voorstellen dat je het kindje wil grootbrengen. Maar het is dus ook zo dat je nu ook je lichaam voelt spreken. Het lichaam van een zwangere vrouw. En dat vormt je gevoel nu ook. Die hormonen beinvloeden ent zo goed je gevoel.
Het is net zo goed egoistisch om niet naar hem te luisteren en terwijl het voor jullie beiden de bedoeling niet was hem toch op te zadelen met een kind.
Dit alles los van de praktische nadelen als geld, huizen, in je eentje opvoeden en andere lastiger zaken die wellicht moeilijk maar zeker oplosbaar zijn.
Ik zie hier vooral vrouwen reageren vanuit een typisch vrouwelijk standpunt. Misschien moet je het ook een van zijn kant bekijken. Door hem niet te betrekken in jouw beslissing staat hij sowieso voor een voldongen feit. Dat vind ik niet echt eerlijk.
Ehm, ik heb nooit gezegd dat ik niet naar hem luister, ik zeg juist dat ik hem vrij laat in keuzes, ik wil hem nergens in dwingen, hij mij ook niet. We praten er samen erg veel over. En luisteren goed naar elkaar. Communiceren is enorm belangrijk, en dat doen we ook goed. We begrijpen elkaar prima.quote:
[..]
Maar je kunt ook niet ontkennen dat hij er net zo goed iets over te vinden heeft.
Ik begrijp heel goed dat jij nu vol met hormonen zit, vrouwen zijn nu eenmaal geboren om zelf kinderen te krijgen. Dat is zoiets overweldigends en natuurlijks dat ik me goed kan voorstellen dat je het kindje wil grootbrengen. Maar het is dus ook zo dat je nu ook je lichaam voelt spreken. Het lichaam van een zwangere vrouw. En dat vormt je gevoel nu ook. Die hormonen beinvloeden ent zo goed je gevoel.
Het is net zo goed egoistisch om niet naar hem te luisteren en terwijl het voor jullie beiden de bedoeling niet was hem toch op te zadelen met een kind.
Dit alles los van de praktische nadelen als geld, huizen, in je eentje opvoeden en andere lastiger zaken die wellicht moeilijk maar zeker oplosbaar zijn.
Ik zie hier vooral vrouwen reageren vanuit een typisch vrouwelijk standpunt. Misschien moet je het ook een van zijn kant bekijken. Door hem niet te betrekken in jouw beslissing staat hij sowieso voor een voldongen feit. Dat vind ik niet echt eerlijk.
Nouja, jullie zijn er samen verantwoorlijk voor. Dus als je samen tot een goed afgewogen beslissing kunt komen is dat goed, wat dat dan ook zal zijn.quote:
[..]
Ehm, ik heb nooit gezegd dat ik niet naar hem luister, ik zeg juist dat ik hem vrij laat in keuzes, ik wil hem nergens in dwingen, hij mij ook niet. We praten er samen erg veel over. En luisteren goed naar elkaar. Communiceren is enorm belangrijk, en dat doen we ook goed. We begrijpen elkaar prima.
Mocht hij het absoluut willen en ik niet, zou ik zelfs overwegen om het kind gewoon te baren voor hem.quote:
[..]
Nouja, jullie zijn er samen verantwoorlijk voor. Dus als je samen tot een goed afgewogen beslissing kunt komen is dat goed, wat dat dan ook zal zijn.
Zo ben ik dan ook weer. Het kan dan wel in mij zitten. Maar als ik het niet wil en hij wel, mag hij het met alle plezier "hebben".
Er was alle reden om niet voor dat kindje te gaan, want los van het feit dat ik alleenstaand zou zijn, mijn kind zonder vader zou opgroeien (want hij wilde niet betrokken zijn) was ik ook nog eens werkeloos, blut, en dakloos want ik woonde bij hem en had geen eigen plek. Iedereen met enig verstand zou zeggen: doe een abortus. Men zei het tegen mij, heel vaak. Maar alle ratio kon niet op tegen de droom die al in mijn hoofd en hart geplant was toen die test positief kleurde. De oermoeder was los gekomen, en ik vond het mijn missie om dit kindje te beschermen. Alles in mij schreeuwde om dit kind, terwijl ik daarvoor niet eens een kinderwens had, en ik deed wat iedereen me afraadde: ik ging het kindje houden.
Het is de beste beslissing van mijn leven gebleken. Het heeft ervoor gezorgd dat ik keuzes heb gemaakt in mijn leven die ik mezelf onwaardig vond, maar een kindje wel gunde. Het heeft ervoor gezorgd dat mijn innerlijke prioriteiten een kans kregen om een weg te vinden in mijn leven, het heeft me een zoon gegeven, mijn allerbeste vriendje van de hele wereld. Het heeft me een beter mens gemaakt. Voor mij was het nodig, iemand om voor te zorgen. Maar zonder mezelf op de borst te willen kloppen: ik denk oprecht dat de meeste vrouwen in mijn situatie het er minder goed vanaf zouden brengen. Needless to say, ik heb geen spijt gehad van mijn beslissing, nee.
Ik besef heel goed dat nu iemand op de wereld een kind heeft tegen zijn wens in. Maar weet je, die ongeplande zwangerschap overkwam mij net zo goed als het hem overkwam. We hebben beide onze keus gemaakt, en we hebben beide elkaars keus gerespecteerd. Het is geen kwestie van wie er meer recht heeft om zijn wens door te drukken in dezen, wie de verantwoordelijkheid draagt over wat er nu gaande is, wie meer spijt zal hebben van een nog te nemen beslissing. Het gaat niet eens om jullie. Hou voor ogen dat er mogelijk een kind op de wereld komt en vraag jezelf af hoe leuk het leven van dat kind zal zijn, van daaruit kun je een besluit nemen. Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe.
Eerlijk gezegd is dat makkelijk gezegd gezien jouw standpunt.quote:
[..]
Mocht hij het absoluut willen en ik niet, zou ik zelfs overwegen om het kind gewoon te baren voor hem.
Zo ben ik dan ook weer. Het kan dan wel in mij zitten. Maar als ik het niet wil en hij wel, mag hij het met alle plezier "hebben".
En geloof me; als vader van 2 kinderen kan ik je melden dat het niet altijd meevalt een kind te baren. En dan heb ik dat zelf niet eens hoeven doen... DUs zomaar een kind baren voor een ander; dat zou ik niet snappen. Want dat baren is 1. Een kind van jezelf weggeven dat ga je dus echt niet doen.
Ik vind dat ook niet te vergelijken met het weghalen van een klompje cellen ergens in het begin.
Maargoed. Ik weet dus ook wat het voor verantwoordelijkheid is om kinderen te krijgen en hebben. En het is al lastig genoeg om ze enigzins goed op te voeden en te onderhouden met een stabiele relatie en aardige baan. Ik vind hetgeen je een kind straks kunt bieden aan leven ook een belnagrijk punt. Iets dat vast niet past bij je huidige 'gevoel' maar denk wel een belgnrjk punt.
Want kun je het kind goed huisvesten? ga je dan samenwonen met de vader? Zal hij er ook zijn voor het kind (kinderen hebben eigenlijk toch ook gewoon en vader nodig)? Kun je financieel je broek ophouden?
Want een kind baren n de samenleving met de kostne opzadelen is ook egoistisch
Ik zou ook nooit gemakkelijk voor een abortus kiezen, dus dit is niet eens aan de orde.( ik zei gewoon "als") Bedankt voor je mening en om je ervaring te delen!quote:
[..]
Eerlijk gezegd is dat makkelijk gezegd gezien jouw standpunt.
En geloof me; als vader van 2 kinderen kan ik je melden dat het niet altijd meevalt een kind te baren. En dan heb ik dat zelf niet eens hoeven doen... DUs zomaar een kind baren voor een ander; dat zou ik niet snappen. Want dat baren is 1. Een kind van jezelf weggeven dat ga je dus echt niet doen.
Ik vind dat ook niet te vergelijken met het weghalen van een klompje cellen ergens in het begin.
Maargoed. Ik weet dus ook wat het voor verantwoordelijkheid is om kinderen te krijgen en hebben. En het is al lastig genoeg om ze enigzins goed op te voeden en te onderhouden met een stabiele relatie en aardige baan. Ik vind hetgeen je een kind straks kunt bieden aan leven ook een belnagrijk punt. Iets dat vast niet past bij je huidige 'gevoel' maar denk wel een belgnrjk punt.
Want kun je het kind goed huisvesten? ga je dan samenwonen met de vader? Zal hij er ook zijn voor het kind (kinderen hebben eigenlijk toch ook gewoon en vader nodig)? Kun je financieel je broek ophouden?
Want een kind baren n de samenleving met de kostne opzadelen is ook egoistisch
Sterkte ermee. Ik wens je wijsheid toe.quote:
[..]
Ik zou ook nooit gemakkelijk voor een abortus kiezen, dus dit is niet eens aan de orde.( ik zei gewoon "als") Bedankt voor je mening en om je ervaring te delen!
Bedankt!quote:
[..]
Sterkte ermee. Ik wens je wijsheid toe.
Hier heb ik echt wat aan, bedankt voor het delenquote:
TS, in 2007 raakte ik onbedoeld zwanger. Wij waren zes jaar samen, en ik heb geen slecht werkende anticonceptie die ik de schuld kan geven: we zijn gewoon onvoorzichtig geweest en het was meteen raak. Zes jaar, en hij zei: als je dit kind houdt, zijn wij voorbij.
Er was alle reden om niet voor dat kindje te gaan, want los van het feit dat ik alleenstaand zou zijn, mijn kind zonder vader zou opgroeien (want hij wilde niet betrokken zijn) was ik ook nog eens werkeloos, blut, en dakloos want ik woonde bij hem en had geen eigen plek. Iedereen met enig verstand zou zeggen: doe een abortus. Men zei het tegen mij, heel vaak. Maar alle ratio kon niet op tegen de droom die al in mijn hoofd en hart geplant was toen die test positief kleurde. De oermoeder was los gekomen, en ik vond het mijn missie om dit kindje te beschermen. Alles in mij schreeuwde om dit kind, terwijl ik daarvoor niet eens een kinderwens had, en ik deed wat iedereen me afraadde: ik ging het kindje houden.
Het is de beste beslissing van mijn leven gebleken. Het heeft ervoor gezorgd dat ik keuzes heb gemaakt in mijn leven die ik mezelf onwaardig vond, maar een kindje wel gunde. Het heeft ervoor gezorgd dat mijn innerlijke prioriteiten een kans kregen om een weg te vinden in mijn leven, het heeft me een zoon gegeven, mijn allerbeste vriendje van de hele wereld. Het heeft me een beter mens gemaakt. Voor mij was het nodig, iemand om voor te zorgen. Maar zonder mezelf op de borst te willen kloppen: ik denk oprecht dat de meeste vrouwen in mijn situatie het er minder goed vanaf zouden brengen. Needless to say, ik heb geen spijt gehad van mijn beslissing, nee.
Ik besef heel goed dat nu iemand op de wereld een kind heeft tegen zijn wens in. Maar weet je, die ongeplande zwangerschap overkwam mij net zo goed als het hem overkwam. We hebben beide onze keus gemaakt, en we hebben beide elkaars keus gerespecteerd. Het is geen kwestie van wie er meer recht heeft om zijn wens door te drukken in dezen, wie de verantwoordelijkheid draagt over wat er nu gaande is, wie meer spijt zal hebben van een nog te nemen beslissing. Het gaat niet eens om jullie. Hou voor ogen dat er mogelijk een kind op de wereld komt en vraag jezelf af hoe leuk het leven van dat kind zal zijn, van daaruit kun je een besluit nemen. Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe.
Ik moest zelfs een beetje slikken :xAls ik goed bekijk, hoe ik dit kan doen, woonruimte, geld, etc.. En ik kom er achter dat ik het kind wat te kort doe, dan zou ik het niet geboren laten worden. Ik ga niet dakloos met een kind door de straten zwerven omdat ik het per se moest hebben.
Blijft mijn vraag: waarvan denk je dat je spijt gaat krijgen? Van het kiezen voor jezelf? Van het weghalen van een klompje cellen waaruit eventueel een kind zou kunnen groeien? Van het niet op het spel zetten van alles wat je nu voor elkaar aan het krijgen bent?quote:
[..]
Hoe dat komt, daar kan ik de vinger niet op leggen. Ik denk gewoon dat ik er spijt van krijg omdat ik altijd fel tegen abortus ben geweest. Behalve als je verkracht bent of het kind echt te ziek is of wat dan ook.
Ik weet inderdaad niet hoe het is om moeder te worden, ik weet wel dat mijn zussen kinderen hebben en natuurlijk is dat anders. Ik ben 8 keer tante. De jongste is 2 de oudste is 11.
Financiële plaatje is mijn grootste zorg. Ik heb wel een baan aangenomen maar ben nog niet gestart. Dat is geen vastigheid, weet ik.
[..]
Stel ik doe abortus om mn relatie goed te hebben. En het loopt toch stuk. Dan ga ik denken, had ik nou toch maar...quote:
[..]
Blijft mijn vraag: waarvan denk je dat je spijt gaat krijgen? Van het kiezen voor jezelf? Van het weghalen van een klompje cellen waaruit eventueel een kind zou kunnen groeien? Van het niet op het spel zetten van alles wat je nu voor elkaar aan het krijgen bent?
Spijt, gewoon spijt. omdat ik altijd tegen abortus ben geweest, en ik denk dat ik dit kan.
Denken aan hoe het geweest zou zijn. Stel dat ik door welke reden dan ook geen kinderen meer kan krijgen... Er gaat van alles door mij heen waardoor ik spijt kan krijgen. En spijt komt altijd te laat.
Geen elke keuze bied garantie op geluk of succes, wat ik ook kies.
SorryDat komt omdat je een nieuwe account hebt, je moet een week geregistreerd zijn om DM/PM te kunnen verzenden.quote:Op donderdag 20 maart 2014 21:30 schreef LadyTagliatelle het volgende:
even wat anders, DM doet het niet? Ik kan op geen enkele dm reageren
Ik denk dat je pas echt antwoorden op deze vragen zult hebben als je oud bent en dan terugkijkt op je verleden. En ook dan weet je niet hoe de andere situatie had gelopen. Het zal altijd een gedachte zijn waarvan je denkt 'wat als...'.
Ik kan goed begrijpen dat ervaringen van mensen prettig zijn om te lezen, maar uiteindelijk maak jij de keuze. Jouw keuze, jouw leven en het leven dat in jouw lichaam zit.
Wat je keuze ook wordt, zorg dat je er volledig achter staat. Verder kan ik alleen maar herhalen wat vele anderen ook al zeiden: veel succes en wijsheid toegewenst.
Mooie post.quote:
Beste TS,
Ik denk dat je pas echt antwoorden op deze vragen zult hebben als je oud bent en dan terugkijkt op je verleden. En ook dan weet je niet hoe de andere situatie had gelopen. Het zal altijd een gedachte zijn waarvan je denkt 'wat als...'.
Ik kan goed begrijpen dat ervaringen van mensen prettig zijn om te lezen, maar uiteindelijk maak jij de keuze. Jouw keuze, jouw leven en het leven dat in jouw lichaam zit.
Wat je keuze ook wordt, zorg dat je er volledig achter staat. Verder kan ik alleen maar herhalen wat vele anderen ook al zeiden: veel succes en wijsheid toegewenst.
Dankjewelquote:
Beste TS,
Ik denk dat je pas echt antwoorden op deze vragen zult hebben als je oud bent en dan terugkijkt op je verleden. En ook dan weet je niet hoe de andere situatie had gelopen. Het zal altijd een gedachte zijn waarvan je denkt 'wat als...'.
Ik kan goed begrijpen dat ervaringen van mensen prettig zijn om te lezen, maar uiteindelijk maak jij de keuze. Jouw keuze, jouw leven en het leven dat in jouw lichaam zit.
Wat je keuze ook wordt, zorg dat je er volledig achter staat. Verder kan ik alleen maar herhalen wat vele anderen ook al zeiden: veel succes en wijsheid toegewenst.
Ah, oke, bedankt!quote:
[..]
Dat komt omdat je een nieuwe account hebt, je moet een week geregistreerd zijn om DM/PM te kunnen verzenden.
Ik denk dat je ook moet kijken wat jij te bieden hebt aan het kind. Een stabiel thuis? Een vader?quote:
[..]
Stel ik doe abortus om mn relatie goed te hebben. En het loopt toch stuk. Dan ga ik denken, had ik nou toch maar...
Spijt, gewoon spijt. omdat ik altijd tegen abortus ben geweest, en ik denk dat ik dit kan.
Denken aan hoe het geweest zou zijn. Stel dat ik door welke reden dan ook geen kinderen meer kan krijgen... Er gaat van alles door mij heen waardoor ik spijt kan krijgen. En spijt komt altijd te laat.
Geen elke keuze bied garantie op geluk of succes, wat ik ook kies.
Ben jij toe aan het opvoeden van een kindje, ga je het trekken, ook alleen?
Onze familie is sowieso stabiel ( ik ook), ik heb geweldige zussen die voor mij klaar staan. Ouders. vrienden. En we hebben het goed, financieel bedoel ik dan.quote:
[..]
Ik denk dat je ook moet kijken wat jij te bieden hebt aan het kind. Een stabiel thuis? Een vader?
Ben jij toe aan het opvoeden van een kindje, ga je het trekken, ook alleen?
Het is waarschijnlijk niet zo dat ik de duurste kinderspullen kopen kan, maar het kind zou hoe dan ook niks te kort komen.
Een vader, tja, die kun je nooit garanderen, geen of weinig invloed op. - kan altijd nog stuk gaan -. Al zou ik het natuurlijk het liefst willen dat de vader voor altijd bij mij blijft en een goede vader voor het kindje zou zijn.
Het perfecte plaatje, dat wil ik best. Maar is dat haalbaar? Zijn kinderen zonder vader of moeder echt minder gelukkig? Zijn kindjes die aanmaak limonade drinken ipv cola minder gelukkig?
Ik zou zelf droog brood eten als het moest, om maar alles te kunnen geven zodat het kind niks te kort zou komen.
Als ik alles op papier zou zetten, en ik zou zien dat het gewoon onmogelijk is. Dan zou ik de zwangerschap afbreken. Ik wil niet hoe dan ook dat kind hebben.
2 inkomens, een huisje wat baby-klaar is, goede spaarrekening(en), vader én moeder happy... Dat perfecte plaatje met een caravan en een labrador. tuurlijk wilde ik dat liever.
Maar lievere koekjes worden niet gebakken natuurlijk.
Allereerst ik vind je eerste post overkomen alsof je het duidelijk op een rijtje hebt, alle voor- en nadelen om het zo maar te noemen.quote:
[..]
Stel ik doe abortus om mn relatie goed te hebben. En het loopt toch stuk. Dan ga ik denken, had ik nou toch maar...
Spijt, gewoon spijt. omdat ik altijd tegen abortus ben geweest, en ik denk dat ik dit kan.
Denken aan hoe het geweest zou zijn. Stel dat ik door welke reden dan ook geen kinderen meer kan krijgen... Er gaat van alles door mij heen waardoor ik spijt kan krijgen. En spijt komt altijd te laat.
Geen elke keuze bied garantie op geluk of succes, wat ik ook kies.
En dat vind ik toch knap in zo'n situatie waar alles zo op je afkomt.
Ik denk dat je spijt van een abortus gaat krijgen als er ergens in jezelf iets zegt van eigenlijk zou ik graag dit kind willen krijgen.
En zoniet, dan geen spijt, naar mijn mening.
Spijt komt denk ik doordat je al een plaatje in je hoofd hebt hoe je als moeder zou zijn, en hoe jij en je kindje samen zouden zijn.
Op mijn 23e heb ik een abortus gehad, of liever gezegd een overtijdsbehandeling.
De relatie was er niet naar, ik werkte 42 uur per week, ik was te onzeker over hoe ik alles moest regelen, ik zag teveel beren op de weg.
Ik heb toen snel besloten, om een overtijdsbehandeling te doen, ik wist zeker dat als ik langer zou wachten ik het niet meer zou kunnen doen omdat het dan naar mijn gevoel teveel een mensje zou wezen.
Achteraf wel spijt gehad. Ook vooral omdat het toen daarna zo'n 10 jaar niet lukte om zwanger te blijven.
(maar dat is natuurlijk wel een uitzonderlijk geval)
Ik wens je veel sterkte met je beslissing.
En bedenk dat je misschien als je je kindje houdt je tegen bepaalde gevoelens aanloopt waar je nog nooit bij nagedacht hebt.
Bijvoorbeeld ik was overtuigd dat ik makkelijk 4 dagen zou blijven werken, maar toen mijn zoontje er eenmaal was, vond ik het een keimoeilijk moment om hem naar de oppas weg te brengen.
Dat wend natuurlijk ook wel weer, maar dat zijn toch moeilijke momentjes.
Bedankt voor het compliment!quote:
[..]
Allereerst ik vind je eerste post overkomen alsof je het duidelijk op een rijtje hebt, alle voor- en nadelen om het zo maar te noemen.
En dat vind ik toch knap in zo'n situatie waar alles zo op je afkomt.
Ik denk dat je spijt van een abortus gaat krijgen als er ergens in jezelf iets zegt van eigenlijk zou ik graag dit kind willen krijgen.
En zoniet, dan geen spijt, naar mijn mening.
Spijt komt denk ik doordat je al een plaatje in je hoofd hebt hoe je als moeder zou zijn, en hoe jij en je kindje samen zouden zijn.
Op mijn 23e heb ik een abortus gehad, of liever gezegd een overtijdsbehandeling.
De relatie was er niet naar, ik werkte 42 uur per week, ik was te onzeker over hoe ik alles moest regelen, ik zag teveel beren op de weg.
Ik heb toen snel besloten, om een overtijdsbehandeling te doen, ik wist zeker dat als ik langer zou wachten ik het niet meer zou kunnen doen omdat het dan naar mijn gevoel teveel een mensje zou wezen.
Achteraf wel spijt gehad. Ook vooral omdat het toen daarna zo'n 10 jaar niet lukte om zwanger te blijven.
(maar dat is natuurlijk wel een uitzonderlijk geval)
Ik wens je veel sterkte met je beslissing.
En bedenk dat je misschien als je je kindje houdt je tegen bepaalde gevoelens aanloopt waar je nog nooit bij nagedacht hebt.
Bijvoorbeeld ik was overtuigd dat ik makkelijk 4 dagen zou blijven werken, maar toen mijn zoontje er eenmaal was, vond ik het een keimoeilijk moment om hem naar de oppas weg te brengen.
Dat wend natuurlijk ook wel weer, maar dat zijn toch moeilijke momentjes.
Dat moet ook een zware tijd voor jou geweest zijn, ik ben wel blij te lezen dat je als nog een zoontje hebt gekregen
Hier ben ik het mee eens!quote:
Beste TS,
Ik denk dat je pas echt antwoorden op deze vragen zult hebben als je oud bent en dan terugkijkt op je verleden. En ook dan weet je niet hoe de andere situatie had gelopen. Het zal altijd een gedachte zijn waarvan je denkt 'wat als...'.
Ik kan goed begrijpen dat ervaringen van mensen prettig zijn om te lezen, maar uiteindelijk maak jij de keuze. Jouw keuze, jouw leven en het leven dat in jouw lichaam zit.
Wat je keuze ook wordt, zorg dat je er volledig achter staat. Verder kan ik alleen maar herhalen wat vele anderen ook al zeiden: veel succes en wijsheid toegewenst.
Je moet de keuze nemen waar jij je goed bij voelt. Daar kan niemand je bij helpen.
Ik heb nog nooit voor deze keuze gestaan, dus ik kan je geen advies geven.
Maar maak een concreet plaatje voor jezelf. Kan ik mijn kindje de dingen geven die in belangrijk vind als het geboren is.
Iedereen heeft een ideaalplaatje in zijn hoofd. Maar in hoeveel procent van de gevallen zou het ook echt precies zo gaan? Ik denk in heel weinig gevallen.
Mij viel ook op wat TJ zegt, je komt heel helder, doordacht en volwassen over ok, je bent 25, maar toch
, ondanks de onvoorziene situatie. Fijn ook dat je er met je partner goed kan praten. Geen ervaring van mijn kant, behalve dan dat mijn kindje wel gepland was en dat ik het alsnog doodeng vond. Ik vind die twijfel ook logisch, het is zo definitief. Je kan niet meer terug als je eenmaal een kind hebt. Gelukkig heb je nog een aantal maanden de tijd om er aan te wennen en om erin te groeien.
Ik sluit me verder aan bij de eerdere posts, ervaringen zijn leuk om te lezen, maar het gaat om jouw leven. Belangrijkste is dat je zelf achter je (jullie) keuze staat.
Ik wens je veel succes en wijsheid.
. En ik ben er ook uit, ik wil het het liefst houden.
Vandaag had ik een afspraak met een maatschappelijkwerker in het beatrixziekenhuis. Ik heb daar mijn verhaal gedaan en zij vond dat ik alle punten goed doordacht had en op alle vragen een helder antwoord kon geven. Ze zei dat ze geen reden zag waarom ik het niet zou houden. Vooral omdat ik een gezond verstand heb, een warm gezin en goede vrienden om mij heen heb en gezond ben. Ze gaf mij groot gelijk dat ik mijn partner zijn eigen keuze wilde laten maken. Ook al wil ik het liefst het kind samen opvoeden natuurlijk. Ze gaf de tip om eerst te latten ipv meteen samen te gaan wonen. Wat ik inderdaad ook het verstandigste vind.
Het gaat absoluut niet makkelijk worden, en er zouden vast beren op de weg zijn, maar als je het echt wil is er veel mogelijk volgens de beste vrouw.
De vader gaat het vandaag aan zijn ouders vertellen en ook mijn moeder weet het inmiddels. Mijn vader nog niet. Hij is nu niet thuis, en eerlijk gezegd vind ik dat ook het engste.
Dus die krijgt het morgen te horen. 
Ondanks ik nu een van de moeilijkste beslissingen in mijn leven heb genomen vind ik alles enorm eng en realiseer ik me goed dat het ook nog gewoon mis kan gaan.
Maandag mag ik voor de volgende echo.
ik hoop dat ik dan een stipje of zo kan zien 
Succes en veel plezier met je zwangerschap
+1quote:
Wat spannend en goed dat je een beslissing hebt gemaakt waar je zelf helemaal achter staat!
Succes en veel plezier met je zwangerschap
Hoe denkt je vriend er op dit moment over? Heel veel succes met de grote verandering die je tegemoet gaat, ik hoop dat je er ook erg van zult genieten
Ik denk dat hij vooral bang is voor het onbekende, en een enorm verantwoordelijkheidsgevoel heeft. Ik denk dat hij zeker moet weten dat z'n ouders achter hem staan. En hij gaat ook afstuderen in juni wat natuurlijk ook een enorme stressfactor is. En het vinden van een baan daarna. Hij gaat sowieso een nieuwe onbekende fase in zijn leven ontdekken nu. En dan ook nog met een kind erbij. Ik begrijp hem volledig, en snap dat het enorm, énorm eng is. Misschien wel enger voor hem dan voor mij. Ik hoop dat hij een goed gesprek heeft met zijn ouders. - die ik nog niet eens gezien heb :x -
Ik probeer vanaf vandaag ook een beetje te genieten of zo, meer durven denken aan dingetjes. Maar in mijn achterhoofd weet ik ook dat deze periode ook erg onzeker kan zijn. Ik ben nog maar 4,5 week natuurlijk.
want ondanks alle stress die deze situatie met zich meebrengt moet er natuurlijk ook vreugde zijn voor deze beslissing.
En zelfs bij een "geplande" zwangerschap kan het eng blijven hoor. Ik had een zeer gewenste zwangerschap maar vond het bij tijden ook maar een eng gedoe
Bedankt
TimeJumperJe hebt een sterke achterban nodig, want er verandert nu veel. En je vriend zal erg veranderen als de studie verandert in een baan met een heel ander leven. Daar moet je rekening mee houden en het accepteren, ondanks je eigen explosief groeiende moederinsticten.
Hopelijk vatten de ouders van je vriend het sportief op. Veel sterkte met de kennismaking en met het gesprek met je ouders.
Dat beschuldigen van vreemdgaan vind ik een beetje apart. hoe komt men daar nu weer bij.. begrijp jij dat?quote:
Ik vond het trouwens erg bemoedigend, dat de gynaecologe sprak in termen van pech en dus gewoon zei dat het kán. Elders zag ik op een vraag over zwanger ondanks de pil allerlei beschuldigingen. Ook de deskundige die om raad gevraagd was, had het niet over helaas falen van de pil. Die vriendin werd daar collectief van vreemd gaan beschuldigd.
Je hebt een sterke achterban nodig, want er verandert nu veel. En je vriend zal erg veranderen als de studie verandert in een baan met een heel ander leven. Daar moet je rekening mee houden en het accepteren, ondanks je eigen explosief groeiende moederinsticten.
Hopelijk vatten de ouders van je vriend het sportief op. Veel sterkte met de kennismaking en met het gesprek met je ouders.
Ja, ik weet dat er veel veranderen zou, maar dat is niet erg. Het leven dat ik nu heb/had was toch sowieso niet het geen wat ik wilde. Ik was toch al bezig met veranderingen en zo. Alleen niet zo als het er nu uitziet.
Ik heb inmiddels begrepen dat de ouders van hem het goed opvatte. De moeder was vooral bezorgd maar dacht wel dat het goed kwam. De vader was enthousiast en vroeg zelfs of hij een fles moest opentrekken nadat hij wat meer antwoorden op vragen gekregen had.
Mijn moeder staat er ook positief in. Alleen mijn vader dus nog. En mijn overige 2 zussen en hun gezinnen weten van niks.
Ik denk dat het allemaal wel goed komt, uiteindelijk. Mijn leven is nooit volgens de boekjes gegaan, dit past er prima in
De vrager was bereid zijn vriendin te geloven, maar hij vroeg zich af of het dus heus kan. En toen vielen er mensen over elkaar heen om te roepen hoe het dan gegaan moest zijn. Dit vind ik vreemd, want geen enkel voorbehordsmiddel is 100% gegarandeerd.quote:
[..]
Dat beschuldigen van vreemdgaan vind ik een beetje apart. hoe komt men daar nu weer bij.. begrijp jij dat?
Ja, ik weet dat er veel veranderen zou, maar dat is niet erg. Het leven dat ik nu heb/had was toch sowieso niet het geen wat ik wilde. Ik was toch al bezig met veranderingen en zo. Alleen niet zo als het er nu uitziet.
Ik heb inmiddels begrepen dat de ouders van hem het goed opvatte. De moeder was vooral bezorgd maar dacht wel dat het goed kwam. De vader was enthousiast en vroeg zelfs of hij een fles moest opentrekken nadat hij wat meer antwoorden op vragen gekregen had.
Mijn moeder staat er ook positief in. Alleen mijn vader dus nog. En mijn overige 2 zussen en hun gezinnen weten van niks.
Ik denk dat het allemaal wel goed komt, uiteindelijk. Mijn leven is nooit volgens de boekjes gegaan, dit past er prima in
Voor je vriend is het meteen makkelijker om te verwerken, nu zijn ouders zo gereageerd hebben. Het mooiste is natuurlijk, dat je een keuze op basis van zekerheid kon maken en daarbij wist dat je een achterban had. Met een dubbele achterban krijgt de kleine een mooie start. Gefeliciteerd.
Raar verhaal jaquote:
[..]
De vrager was bereid zijn vriendin te geloven, maar hij vroeg zich af of het dus heus kan. En toen vielen er mensen over elkaar heen om te roepen hoe het dan gegaan moest zijn. Dit vind ik vreemd, want geen enkel voorbehordsmiddel is 100% gegarandeerd.
Voor je vriend is het meteen makkelijker om te verwerken, nu zijn ouders zo gereageerd hebben. Het mooiste is natuurlijk, dat je een keuze op basis van zekerheid kon maken en daarbij wist dat je een achterban had. Met een dubbele achterban krijgt de kleine een mooie start. Gefeliciteerd.
Bedankt!