Applecreampie | maandag 10 maart 2014 @ 18:09 |
Weet niet of ik dit nu in relaties of in psychologie moet zetten. Weet niet of dit op een forum thuis hoort, maar ik heb niemand om hierover te kunnen praten en ik weet het even niet meer... Maar in ieder geval. Ik heb een relatie van 3.5 jaar. We hebben veel, heel veel meegemaakt. Allebei. Zijn allebei flink beschadigd voordat we elkaar tegenkwamen. Ik iets harder dan hem. Zo zit ik met veel psychische problemen uit het verleden, en hoe eerlijk ik hem ook waarschuwde voor de effecten daarvan. Hij kreeg het niet voor elkaar zich assertiever op te stellen en me gewoon te laten verdrinken in mijn zelfmedelijdende poging om aandacht. Om maar een voorbeeld te noemen. Wat resulteerde in dat ik voor het eerst in mijn leven iemand had die alles voor me over had. En daar heb ik de eerste maanden (on)(bewust) misbruik van gemaakt. Toen ik aangaf niet zo wilde zijn en of hij kom proberen zn mannetje te staan beloofde hij veel, maar maakte weinig waar. Ondertussen probeerde ik zo veel mogelijk er op te letten geen misbruik van hem te maken. Maar het was al zo erg geworden dat hij echt alles voor me wilde doen. Echt alles. Daar kon ik totaal niet tegen, want ja ik heb er misbruik van gemaakt, maar zo wil ik niet zijn, en zo ben ik ook nooit geweest. En omdat ik me god niet wist hoe ik dit nu op moest lossen, want het was mijn schuld. En 7 psychische stoornisen werkte ook niet mee. Dus legde ik de verantwoordelijkheid bij hem neer. Hij werd een botte lul toen die niet eens meer bereid was een kusje te geven als ik daarom vroeg. Opeens leek hij de depressieve. Na dik 9 maanden gaf ik aan dat ik dat gedrag niet meer trok en dat ik wilde stoppen hiermee, ik begon sterker het vermoeden te krijgen dat deze relatie door alle problemen rondom ons niet ging slagen. Hoe graag we dat beide wilde. Hij beloofde weer gouden bergen, ik trok weer bij, en een paar weken later hetzelfde gezeik, ik zie geen positieve vooruitgang, gaf weer aan er mee te willen stoppen. Ruzie maken, en daarna weer doorgaan, zonder ook maar 1 dag van elkaar weg te zijn dan. Er was alleen 1 ding dat mij heel erg tegen hield. Ik heb nog nooit iemand kunnen vertrouwen in mijn leven. Echt nog nooit. Hij was de eerste. Met nadruk op was. Want hij was in het verleden een aternatief dik langharig jongetje die geen enkele vrouw wilde. En nu ziet hij 25 kilo lichter en vele haren korter en jaren later een stuk beter uit. En nu merkt hij dat vrouwen hem aandacht geven. Hetgeen wat hij zijn hele leven wilde krijgt hij op het moment dat hij in een relatie zit die half op knappen staat. Dus wat deed die sukkel, hij begon met veel random meisjes te chatten, naaktfoto's en weet ik veel wat allemaal. Ik ben voor nu achter 5 dingen gekomen, maar kwam er ook achter dat veel dingen zijn verwijderd. Door de maanden heen hem ermee geconfronteerd op een rustige niet boze manier. Maar vandaag alweer achter iets gekomen, en hij doet steeds opgefokter. Want ik blijf maar hem aanvallen op dezelfde dingen die hij beweert niet meer te weten want die vrouwen boeiden hem helemaal niet. Nu moet ik toegeven dat ik inderdaad goed door kan drammen. Maar fuck man... Ik weet het even niet meer. Mijn beste vriend, vertrouwensmaatje, mijn eerste echte tot vlindermisselijkheid aan toe relatie ( na vele er al te hebben gehad) de eerste persoon die ik in mijn leven tegen kom op wie ik zo goed aan kan sluiten. Alles mee kon delen, geen schaamte, gewoon wij. hij en ik. Maar dus ook zo kan botsen. Volgens mij is het echt een wirwar geworden aanverhaal. heb ik geen flauw idee wat jullie ermee kunnen, maar misschien kan iemand mij, of ons(grote kans dat hij dit gaat lezen) helpen, tips geven? Zo... nu ff al mn frustraties eruit janken.... | |
Robuustheid | maandag 10 maart 2014 @ 18:16 |
Tja, mij lijkt dat zijn verliefdheid voor je voorbij is. Logisch. Hij heeft geen zin in die gezeik (wie wel?), krijgt honger naar een andere vrouw, denkt wat beters te krijgen. Je kunt met hem blijven bekvechten, janken, enz. Of je kunt een serieus gesprek aangaan, waarom het verstandig is om even afstand nemen, zodat jullie eea op een rij kunnen zetten. Na tijdje weten jullie of het nog inzit om mee door te gaan, of maar een punt erachter te zetten. Overigens, er zijn ook genoeg mannen die je kunt vertrouwen. Hij is niet de enige. [ Bericht 16% gewijzigd door Robuustheid op 10-03-2014 18:23:19 ] | |
Applecreampie | maandag 10 maart 2014 @ 18:24 |
Hij geeft aan dat de verliefdheid niet over is, en dat hij juist ook geen andere vrouw wilt. Dat hij het liefst mij wilt. Maar dat onze problemen dus te erg in de weg staan, ik hem te vaak duidelijk heb gemaakt dat hij niet goed genoeg is het alleen maar slecht zie (ergens over klagen zag hij als een negatief punt over zichzelf, terwijl het negatief werd op het moment dat hij na meerdere beloftes zijn afspraken niet nakwam.) Dus dan lijken het problemen die je samen op kan lossen... Maar we weten beide blijkbaar niet hoe... | |
Applecreampie | maandag 10 maart 2014 @ 18:26 |
Er zijn genoeg mannen die ik kan vertrouwen, dat weet ik. Hij was er 1 van. Geloof me. Ook die rustige serieuze gesprekken hebben we gehad. Maar daarin kwam steeds naar voren, we willen eigenlijk keihard voor elkaar knokken, elkaar echt niet kwijt, maar we weten niet hoe we onze problemen op moeten lossen. Mijn vriend denkt dat uit de geldproblemen hem veel rust zal geven... Ik frustreer me er lichtelijk om dat er geld nodig is om onze relatie beter te maken... | |
Dehelerambam | maandag 10 maart 2014 @ 18:53 |
Ermee kappen en de volgende keer niet meer kapotmaken wat goed voor je is. | |
rhubarbje | maandag 10 maart 2014 @ 18:56 |
Kijk eens naar jouw aandeel in deze zooi zeg ![]() Jij vertoont abnormaal gedrag en vraagt aan hem om jou te stoppen? Wat apart Hij moet veranderen om jou in toom te houden en dan ga je zeuren dat hij op een verkeerde manier veranderd is? Neem een hond of zo, geen kerel | |
Fera | maandag 10 maart 2014 @ 20:17 |
Het lijkt alsof je zelf geen enkele moeite hebt gedaan om het beter te maken, je hebt alleen aan hem gevraagd om zijn houding te veranderen. ![]() Kom op TS, je vraagt wel heel erg veel van hem. Misschien tijd om jezelf eens onder de loep te nemen. Want anders saboteer je niet alleen deze, maar ook elke andere relatie die eventueel nog op je pad gaat komen. | |
Applecreampie | maandag 10 maart 2014 @ 20:23 |
Ik kijk ook zeker naar mijn eigen aandeel. Ik weet dat ik een moeilijk persoon ben, zeker met mijn psychische klachten. Ik waardeer mijn vriend ook dat hij het met me volhoudt. Maar omdat mijn verhaal wat lastiger in elkaar zit kan ik het nu zelf niet meer opbrengen voor mezelf te vechten. Vandaar dat ik aan hem vroeg of hij mij kon helpen, het frustreerde mij dat hij beloofde dat te doen, maar het niet deed. En ik wil een kerel, geen hond, maar ik heb nu wel een hond, die ik weer heel graag zie veranderen in de kerel zoals ik hem leerde kennen. Maar we zitten zo muurvast dat we niet meer weten waar we moeten beginnen. Het is trouwens niet zo dat ik dit wilde, ik probeer echt de dingen allemaal zelf op te pakken, maar dat lukt niet echt als je vriend het prima vind dat hij je ''hond'' is als het ware... Dan val je snel terug in een oud patroon, frustreer ik me daar weer om, ook dat ik het zelf niet op kan pakken. En dan lopen we weer in dezelfde cirkel rond. | |
rhubarbje | maandag 10 maart 2014 @ 20:26 |
En nu schuif je het weer af Je moet leren eigenaar te zijn van je eigen gedrag, los van het gedrag van anderen Zo doen volwassen mensen dat Laat hem gaan en zoek een therapeut | |
Applecreampie | maandag 10 maart 2014 @ 20:27 |
Ik weet het, ik weet het. Ik heb teveel aan hem gehangen. Misschien moet ik er ook maar bij vermelden dat hij de enige persoon is in mijn leven die ik de afgelopen 3 jaar zie. Ik heb verder geen mensen meer om mij heen. Geen vrienden, geen familie. Is alsnog geen excuus dat ik die fouten heb gemaakt. Maar nu ik ze recht probeer te zetten lijk ik keihard tegen het feit aan te lopen dat het allemaal mn eigen schuld is, dan stort ik weer helemaal in, en vraag ik of mijn vriend het op wilt pakken, wat hij eigenlijk ook niet kan/wilt. Ik moet mijn therapie ook weer op pakken, maar zit in een '' ik heb geen recht om te leven fase'' dus kruip steeds weg op de bank en doe niks. Ik krijg mezelf totaal niet gemotiveerd, en dat maakt onze relatie ook een stuk slechter. Ik voel me echt zo'n verschrikkelijk persoon. En ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen om zelf de dingen recht te breien. | |
Applecreampie | maandag 10 maart 2014 @ 20:31 |
Ik weet het, echt waar! Maar ik kan me er niet van af zetten, ik kan me niet motiveren, ik wordt helemaal gestoord van het feit dat ik maar niet erachter kom waarom ik het niet zelf oppak, het echt zelf gaan doen. En het ook echt doen. Heb al 17 jaar therapie gehad. Nu ik 23 ben moet ik naar volwassenenzorg, nog niet aangevraagd. En heb mezelf niet kunnen motiveren, en mijn vriend vergat me te motiveren. (Ik weet het, het is niet zijn verantwoordelijkheid, maar ik heb echt iemand nodig die me helpt.) | |
Fera | maandag 10 maart 2014 @ 20:33 |
Ik denk dat je jezelf gewoon een schop onder de kont moet geven om naar therapie te gaan. Ik denk dat je dat echt wel goed kan gebruiken. Je moet niet op je vriend leunen, hij is geen hulpverlener. En als hij echt heel belangrijk voor je is, dan moet je niet langer het leven uit hem zuigen ... Je kost hem waarschijnlijk veel energie en moeite, die hij tot nu toe graag geïnvesteerd heeft omdat hij veel om je geeft. Maar er komt een moment dat het op is. | |
rhubarbje | maandag 10 maart 2014 @ 20:34 |
hij is dan ook niet je therapeut zolang jij zo blijft denken is dit geen gelijkwaardige relatie en die zullen altijd op de klippen lopen | |
Applecreampie | maandag 10 maart 2014 @ 20:39 |
Klopt, heb je helemaal gelijk in, ik heb wat jij nu zegt ook bijna zo precies tegen mijn vriend een tijd geleden gezegd. Ik weet wat ik fout doe. En de angst wordt ook steeds groter, want het moment dat het op begint te raken lijkt bijna in zicht. Ik weet alleen niet hoe ik mijzelf moet motiveren mezelf een schop onder mn kont te geven. Ik denk regelmatig, kom op, doe het. En dan direct daarna, waarom? het heeft toch geen nut, je bent toch een mislukkeling en dat weet je. Ik heb dat niet alleen met de psycholoog, ik heb dat zelfs met een broodje eten, naar buiten gaan. Alles geeft mij het gevoel dat mensen mij niet moeten en ik maar in de weg loop. Een last ben. Toch er maar beter niet kan zijn, dus waarom moeite in de dingen stoppen. Ik denk dat dit soort onderwerpen meer thuispassen in een ander topic hier op Fok! | |
Applecreampie | maandag 10 maart 2014 @ 20:42 |
Hij hoeft mijn therapeut ook niet te zijn, maar me helpen herinneren aan het feit dat ik echt de psycholoog moet regelen, dat moet toch wel kunnen in een relatie? Hij wist vanaf dag 1 waar hij aan begon. Ik ben direct eerlijk daarin geweest. Hij gaf aan mij daarin te willen steunen. | |
rhubarbje | maandag 10 maart 2014 @ 20:46 |
Als dat letterlijk het enige is wat je vraagt en jij het dan ook doet na een herinnering dan is dat normaal ja Maar je doet het niet En je vraagt veel en veel meer van hem Koop een spiegel | |
probeer | maandag 10 maart 2014 @ 20:50 |
Dit ligt aan jezelf, niet aan hem. Jup, kort maar hopelijk duidelijk. | |
#ANONIEM | maandag 10 maart 2014 @ 21:06 |
Alleen het lezen van dit topic vond ik al vermoeiend, laat staan samen met je te wonen. Je leunt veel te veel op hem, hij moet alles maar voor jou regelen, hij moet alles maar doen, hij moet maar veranderen. Jij bent zo van ikke ikke ikke! Ik kan het niet, ik wil het niet, ik doe het niet, wehhhh huilie huil. Ik heb stoornissen, ik heb dit, ik heb dat. Kun je anders niet gewoon een tijdje opgenomen worden? Mijn schoonmoeder werkt met types als jij. Types die niets zelf kunnen en daarom begeleid wonen, dat lijkt me iets voor jou. En dan heb je mensen nodig om je heen die er voor zijn opgeleid om met jouw type persoon om te gaan, niet een arme jongen die in jouw wereld terecht is gekomen, alles heeft gedaan om jou te helpen en er helemaal niets voor terug heeft gekregen. Het leven is hard, hij gaat jou vroeg of laat verlaten en dat is toch echt je eigen schuld. Als je ook maar iets om hem geeft, geef je hem zijn leven terug en ga je maar in je eentje zielig op de bank zitten. Wat je nu doet is ronduit egoïstisch! Hij heeft kansen in het leven nu, en door jouw gezanik kan hij daar niets mee doen. Als je van hem houdt, gun je hem een leuke, levenslustige vrouw en hou je hem niet gevangen in jouw wereld waar hij weg zal kwijnen in jouw onvrede over jezelf en de wereld. Jullie relatie draait alleen maar op jou, hij doet/deed vanalles voor je en jij investeert helemaal niets. Een relatie hoort een verrijking in het leven te zijn, niet een last.
En met hem is het inderdaad te laat, dat is niet meer te redden. Maar je moet serieus echt hulp gaan zoeken en tijdelijk opgenomen worden want wat ik hier allemaal lees van jou... Dat ga je in je eentje, ook met je vriend en zelfs met en volgende relatie niet redden hoor. Heb je weleens naar buiten gekeken? We leven op een prachtige planeet en het enige wat jij doet is in je negativiteit hangen. Natuurlijk denk je dat mensen jou niet moeten, dat beeld heb je helemaal zelf gecreëerd. Word vrolijk, positief. 't zou je serieus goed doen, maar niet met je vriend, die moet je echt laten varen. [ Bericht 11% gewijzigd door #ANONIEM op 10-03-2014 21:24:53 ] | |
#ANONIEM | maandag 10 maart 2014 @ 21:43 |
Gebruik je wel al medicijnen? Ik ken je situatie niet helemaal maar als je al zolang therapie volgt en t nog steeds niet werkt zou t je leven makkelijker kunnen maken [ Bericht 70% gewijzigd door #ANONIEM op 10-03-2014 21:44:49 ] | |
#ANONIEM | maandag 10 maart 2014 @ 21:51 |
Verder ben ik t met bovenstaande mensen eens dat je de steun die je van je vriend verwacht ergens anders moet zoeken anders overleeft je relatie dat niet.Daarnaas lees ik dat hij niet het juiste karakter heeft om je te helpen dus heeft t ook geen eens nut t telkens van hem te verwachten. | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:02 |
Het is hem alleen nog nooit gelukt me te helpen herinneren, en ik heb hem er ook nooit op aangevallen dat hij dat niet doet. Ik weet dat het mijn eigen verantwoordelijkheid is. Maar het is best moeilijk kracht uit jezelf te halen als je het eigenlijk allemaal niet meer wilt. Ja ik hang aan hem. Maar het is best moeilijk om te lezen dat het weer mijn schuld is... Ik besef het me. Ik heb ook heel vaak gezegd dat hij beter weg kan gaan. Maar hij wilt het niet. Hij wilt me helpen. Alleen met alles wat ik heb meegemaakt is dat bijna niet te doen. Zelfs psychologen geven aan niet meer te weten wat ze moeten doen. Dat is echt kut. dan voel je je echt alleen, dan wil je hulp, al 23 jaar lang, hulp, antwoorden, en krijg je te horen, we weten het niet meer voor je. Zoals ik al zei, er is verder niemand, echt niemand, alleen hij. Ik heb niemand anders bij wie ik mn steun af en toe vandaan kan halen. En ik heb mezelf de afgelopen maanden genoeg gestraft en aangepast in het zelf de dingen niet doen. Het voelt echt echt vertieft dat ik daar zo hard wordt op aangevallen. Alleen maar op dat. Ik denk niet dat ik hier de hulp krijg die ik zoek. Die spiegel heb ik mezelf al vaak genoeg voor gehouden. Daarom ben ik zo ver afgedreven psychisch. Ik kan mijn eigen fouten niet verkroppen omdat ik mezelf zo niet heb gemaakt. Maar mezelf wel moet veranderen, alleen. En dat terwijl ik zwaar levensmoe ben. Hoe doe je dat? Ik wil hulp, niet horen dat het aan mij ligt, dat weet ik allang. | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:04 |
Denk je serieus dat ik hem niet heb gesmeekt bij mij weg te gaan, genieten van zijn leven. Hij kan het niet. Hij wil het niet. Hij wilt blijven. Ik krijg hem niet weg, geloof ik heb het geprobeerd. Maar hij wilt het echt met mij waar maken. Ik ben echt niet zo'n verschrikkelijk mens hoor.... Hij wilt echt niet bij me blijven als ik het leven uit hem zuig. Ik heb letterlijk gezegd tegen hem dat hij moet gaan genieten, dat ik zag dat zijn leven leuker was voor mij, dat hij dat weer op moet pakken omdat het me echt een kutgevoel geeft dat ik hem bij mij hou. Maar dan verdedigd hij zichzelf direct door aan te kaarten dat hij daar de schijn op hield, en bij mij kon zijn wie hij was, voor het eerst. Dat zijn gevoelens voor mij te groot zijn om het negatieve te laten overheersen. Het is niet meer mijn verantwoordelijkheid dat hij bij mij blijft. Ik heb hem nu wel 50 keer vertelt ga alsjeblieft bij me weg, zoek een leuk meisje, ga stappen, ga los. Hij wilt het echt niet. En stiekem voelt dat prettig ja, voor het eerst in mijn leven wilt iemand mij echt kwijt. Voor het eerst wilt echt iemand voor ons knokken. Het lukt misschien niet. Maar het geeft wel hoop, en het zorgt ervoor dat ik ook niet wegkan. Bovendien zou ik niet weten waar naar toe, ik spreek/zie helemaal niemand, echt niemand, en de woning staat op mijn naam. Ik heb huisdieren. Ik kan niet weg dus. [ Bericht 11% gewijzigd door Applecreampie op 11-03-2014 10:12:13 ] | |
eefje801 | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:10 |
Sorry hoor, maar dat is geen goed voorbeeld. Natuurlijk gaat iemand die van je houdt niet zomaar bij je weg, dat weet jij ook wel. Sterk zou het juist zijn als je zelf die beslissing neemt, in het belang van jullie beiden. | |
TheStigsDutchCousin | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:11 |
En hier schuif je het weer af op hem. Neem ZELF eens een stap, godallemachtig. | |
#ANONIEM | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:13 |
Waarom hebben mensen zoals jullie een relatie? Niet voortplanten, alsjeblieft, ik smeek jullie. | |
sitting_elfling | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:13 |
Ik heb het idee dat elke vent op een gegeven moment bij jou in een hond gaat veranderen. Je bent niet de makkelijkste, zeikt veel. Natuurlijk ebt zijn energie weg wanneer jij weer met je issues zit. No wonder dat hij dan niet meer zo snel impulsief een kus geeft. | |
TheStigsDutchCousin | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:15 |
Omdat het kan blijkbaar. Volgens mij mag hij ook enkel op commando met zijn staart kwispelen. | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:16 |
bericht aangepast. Er is niemand waar ik naar toe kan. Ik spreek of zie niemand. Woning staat op mijn naam, en er lopen mijn huisdieren rond. Ik kan niet zomaar weg. Hij kan dat wel. Heeft de vrienden en familie ervoor om tijdelijk weg te zijn. Ik kan natuurlijk in een hotel gaan leven, maar een Wajong is geen vetpot... | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:17 |
Niet van plan. Geen zin om mijn kinderen zo te verneuken zoals ik ben veneukt. Nee dank je. | |
sitting_elfling | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:17 |
Godver ![]() | |
sitting_elfling | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:18 |
Heb je een diagnose TS? | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:19 |
Ik moest iets, ik zag in dat mijn psyche hem naar beneden trok. Ook al had ik hem voordat we een relatie kregen gewaarschuwd, we hebben er beide niks aan gedaan er voor te zorgen dat het niet zo'n grote impact op onze relatie had. Het rustig bespreken, volhouden, huilen, schreeuwen, smeken, weer rustig bespreken, en weer en weer. Hij gaat niet. Wat moet ik dan nog doen? Ik wil hem in mijn leven, hij wilt niet weg. We willen elkaar niet kwijt, maar de problemen zien we graag verdwijnen, ik zoek nu (zoals op fora's enz) gewoon wanhopig overal naar de juiste handvaten daarvoor. | |
Murdera | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:20 |
joah fucked up. hulpverlener in een relatie zijn is slopend, en hij is altijd in alles de gene die het heeft gedaan. "ja ik weet dat ik bla bla bla, MAAR HIJ wist waar hij aan begon" ? ![]() Are you fucking kidding me? ![]() Maar goed, bottom line, zulke scheve verhoudingen zijn ongezond, jij verneukt hem door dingen van hem te vragen die niet echt mogelijk zijn (je moet zo zijn nee nu moet je zo zijn nee je moet ook zo zijn) en na een tijdje houd het op. Kap er gewoon mee. Dit kun je jezelf en hem niet aandoen. ![]() Nog een liedje om het af te sluiten. ![]() | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:20 |
Dystyme stoornis, 2 andere depressies, even de naam kwijt. Angststoornis, contactstoornis, en trekken van borderline en neig naar een persoonlijkheidsstoornis. | |
Murdera | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:24 |
en ga je als de donder opgeven voor therapie. | |
HostiMeister | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:25 |
Dus jij stoot hem de hele tijd af, geeft hem de schuld van het feit dat hij alles voor je over heeft omdat het bepaalde eigenschappen van JOU losmaakt naar hem toe en dan ga je janken dat het niet werkt. En noemt hem op de koop toe ook nog eens een sukkel omdat ie met andere meisjes praat? Is niet zo raar als je door je eigen vriendin als stront behandelt wordt. Oorzaak - gevolg, sjezus. ![]() | |
#ANONIEM | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:27 |
Je hebt net per ongeluk (denk ik) een topicreport geplaatst in plaats van een topicpost. Inhoud ervan:
| |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:27 |
Ik vond het al zo'n vreemd quote venster... Sorry! | |
missbehavin | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:31 |
TS, ga toch echt achter die psycholoog oid aan! En is medicatie geen idee? | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:34 |
Ja je bent inderdaad een sukkel als je genoeg kansen krijgt bij een drama relatie weg te gaan, dat niet te doen en achter de rug van partner om seksfoto's sturen. Kan ik mn fouten hebben gemaakt. Hij is ook geen engeltje. En als je aandacht van andere wilt, echt ga je gang, ik begrijp dat volledig in deze situatie. Maar niet stiekem achter mijn rug om terwijl je dezelfde avond nog met mij bezig bent.. | |
HostiMeister | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:34 |
Tevens, fucked up als je je zo hulpeloos voelt. Ik hoop echt dat je een goede hulpverlener treft die je op zijn minst kan laten inzien dat je wel de kracht hebt om je doen en laten te veranderen. Hoop het echt voor je. | |
rhubarbje | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:34 |
Slappe excuses Als je het uit maakt met hem komt er vanzelf een oplossing | |
HostiMeister | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:35 |
Mwah, laat ik het daar niet mee eens zijn. Maar goed, valide punt hoor. | |
Murdera | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:37 |
Toch is het wel begrijpelijk. Hij wil weg, iets beters vinden, iets wat wel fijn en mooi kan zijn, maar hij zit vast aan jou. Dus dit is zijn soort tussenoplossing. | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:37 |
Ik slik oxazepam 50mg. Omdat ik anders niet eens dit durf te typen. Verder blow ik en slik ik sterke pijnstillers voor mijn zenuwen. Ik moet van de pijstillers en wiet af voordat ik bv aan antidepressiva mag beginnen. En dat kreeg ik gewoon met alle chaos in mijn hoofd niet voor elkaar. Zou nu wat beter moeten lukken, op het vrouwendrama na heb ik weinig problemen rondom mij heen nu. En ik weet het, maar mijn vorige zei letterlijk, jou situatie is te heftig, ik weet niet meer wat ik voor je kan doen. En dat was het punt voor mij dat mijn vertrouwen wegviel. Als hun het al niet meer weten, hoe komt het dan ooit nog goed met mij? | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:38 |
Ik weet het, maar het doet wel pijn... | |
Murdera | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:39 |
Als je nog niet aan electroshocktherapie zit te denken is er altijd een andere therapeut of kliniek om naar toe te gaan. Wat een laffe hond trouwens om dat te zeggen, maar ok. ![]() | |
missbehavin | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:40 |
Tja, als ik jou zo hoor, lijkt antidepressiva me toch wel een goed idee. En blowen maakt het niet beter he, dat snap je hopelijk? Ik denk dat je toch echt iets moet gaan veranderen, en het niet allemaal van hem af moet laten hangen. En ja, dat is moeilijk en dat is kut, maar het gaat niet vanzelf he.. | |
HostiMeister | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:45 |
Het is ook maar een mens, met een opleiding en een eigen interpretatie van jouw situatie. Dat is niet heilig en wil ook niet zeggen dat iemand anders het niet anders/beter kan beoordelen. Niet elke chirurg pakt een operatie exact hetzelfde aan, om maar wat te noemen. Je kan best hopeloos zijn, wil nog niet zeggen dat er geen hoop is. Bij de pakken neerzitten schiet ook niet op. | |
rhubarbje | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:46 |
stop nou met andere als excuus te gebruiken DAt een ander het niet meer weet met jou, wil helemaal niet zeggen dat je niet meer te redden bent Dat weet je zelf ook wel. Je gebruikt alleen deze gebeurtenissen als excuus om de telefoon niet op te pakken en hulp te zoeken Je hebt iemand nodig die je er aan herinnerd? Bij deze: pak nu de telefoon en regel het | |
Deshain | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:47 |
Je hebt je vriend dus in een positie gemanoeuvreerd dat hij naast geliefde (vroeger tenminste) ook je therapeut, persoonlijke assistent, lopende kalender, klaagbaak, to-do-list, sociale leven en therapeut is. En dan neem je hem kwalijk dat hij je niet helpt in de dingen waar je jezelf niet eens in wil helpen? Je geeft hem bijvoorbeeld de schuld van het niet pushen/herinneren aan dat je in therapie moet gaan, echt compleet van de pot gerukt. Kan je nog wel 10 diagnoses erbij hebben maar dat is gewoon onrealistisch en compleet oneerlijk. Je verschuilt je compleet achter je situatie en doet er geen zak aan om te veranderen, blowen met jouw diagnoses terwijl het een behandeling in de weg staat ![]() Natuurlijk is het begrijpelijk en duidelijk dat je in een kutsituatie verkeert, dat je iemand anders hier verantwoordelijk voor maakt en zelf alles uit de weg gaat is echter compleet oneerlijk. Het is voor de volle 100% jouw verantwoordelijkheid dat je alles wat in je macht ligt om je situatie en die van hem te verbeteren. Blijf je hangen in je zelfmedelijden en passiviteit ga je nooit in een leefbare situatie komen. En hij ook niet zolang hij verantwoordelijk wordt gemaakt voor jouw ongeluk. Dat is geen excuus voor het op zoek gaan naar andere vrouwen natuurlijk, laat dat duidelijk zijn. Maar ik kan het wel een beetje begrijpen... | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:56 |
Het was mn 7de therapeut. Zij was de enige die mij 8 jaar geleden van mijn woedeaanvallen afhielp. En heeft me heel erg geholpen mijn verleden een plek te geven. Dus toen een paar jaar geleden mijn verleden in mijn leven kwam als het ware wilde ik haar hulp om me er door heen te vechten. Andere psychologen nam ik niet serieus genoeg ivm de problemen die ik had. Ik moet nu ook de telefoon pakken en gewoon bellen, maar dan heb ik in mijn hoofd zitten, ''alsof jij iets volhoudt of afmaakt'' deed je de rest van de leven ook al niet. En dan heb ik weer de bevestiging dat ik inderdaad een mislukkeling ben en doe ik niks. | |
missbehavin | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:58 |
Ja maar wat wil je dan? Soms moet je iets ook gewoon doen. Klinkt makkelijk maar ik weet hoe het is. | |
rhubarbje | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:58 |
Nou je zegt dat het enige is dat je van hem nodig had een herinnering was, maar die geven wij je nu en je hebt weer een excuus Dus als hij wel iets had gezegd was het ook niet goed geweest En als je echt denkt dat je zo'n basket case bent dan laat je je opnemen? Jou diagnoses zijn echt de ergste niet hoor, er zijn mensen met veel ergere problemen die prima te helpen zijn Dus stop met lullen en hak een knoop door en neem contact op met een instelling | |
HostiMeister | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:59 |
Laat het eens niet zo van anderen afhangen, JIJ moet het doen. Niet een of andere therapeut, die kan je hoogstens begeleiden. En met doemdenken schiet je sowieso niet op, gewoon spreekwoordelijke vingers in de oren en keihard zingen, je weet waar het vandaan komt en weet waar het toe leidt, doe er dan wat mee. | |
Murdera | dinsdag 11 maart 2014 @ 10:59 |
Hier dan nog je vriend de schuld van geven ![]() | |
TheStigsDutchCousin | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:01 |
Whut ![]() | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:01 |
Na 17 jaar therapie en andere ervaringen heb ik anders in mijn hoofd zitten. Ik kan nu het wel weer proberen op te pakken, maar ik geef toch weer op, op een gegeven moment wordt het mij of de psych teveel en dan geef ik op, zoals het hoort. Klinkt stom, maar dat ben ik nu eenmaal. Ik probeer er nu achter te komen hoe ik af kan leren te denken dat ik niks ben en hoor op te geven. Dat wil ik het liefst door de bevestiging van een ander te krijgen. En die is er niet. Dus val ik weer op mijn vriend wat ik niet moet doen, en is de cirkel weer rond. Fuck. Oke, andere helft van de pam maar innemen misschien dat ik zo wel gewoon bel. | |
rhubarbje | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:03 |
je hebt 2 opties: bellen of niet Als je niet belt, moet je ook niet zo zeiken want dan is het je eigen keus geweest om zo ongelukkig te blijven En dan kun je er vanuit gaan dat je relatie de zomer nog niet eens gaat halen ik gok dat het toch wel uit gaat maar als je zo door blijft gaan zal geen enkele relatie slagen | |
missbehavin | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:03 |
Zo verander je natuurlijk nooit he... | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:06 |
Sorry, dit is gewoon moeilijk voor me. Ik heb hier nog nooit met iemand over gepraat. Al die jaren het opgekropt. En het valt rauw op mn dak. Vooral omdat ik direct overstuur raak, nu al een uur zit te huilen, en me dood frustreer dat ik weer verdrink in zelfmedelijden. Ik weet dat door het te doen ik uit die cirkel kom, maar hoe zorg ik ervoor dat ik het weer wil doen. Ik owrdt nu even helemaal gek.. | |
Murdera | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:06 |
![]() | |
rhubarbje | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:07 |
lul niet, je hebt er met tientallen psychologen over gepraat en met je partner | |
Murdera | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:07 |
Willen is overrated ![]() Ik wil ook niet 5 dagen per week werken en daarna het huishouden en trainen en koken en afwassen en alles is zo moeilijk en zwaar ![]() Suck it up. Of kap er gewoon mee. | |
missbehavin | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:08 |
Ik geloof meteen dat het moeilijk is, maar is dat niet juist een reden om het wel te doen? En dan zit je een uur te janken, doe ik ook wel eens ![]() | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:08 |
Over de rest van mn problemen ja. Mijn relatieproblemen weten niemand. | |
Murdera | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:09 |
De rest van je problemen vormen je relatieprobleem ![]() | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:10 |
Maar dat is wel het probleem. Ik wil het niet meer. Maar ook weer wel, maar ook weer niet. En zo maak ik mezelf, en mijn vriend dus helemaal gek. Dat willen zit heel erg in de weg. En dat heb ik met alles, wil ik mijn leven oppakken, wil ik leven, wil ik normaal zijn. Ja en nee. Ik ben toch niet de enige op deze wereld die zo denkt en daar niet uit is gekomen? | |
rhubarbje | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:10 |
je hebt geen relatieproblemen, je hebt alleen die andere shit En daardoor heb je geen (liefdes) relatie want dat is onmogelijk Maar goed, je hebt toch steeds een weerwoord over waarom het voor jou zo sneu is en dat je niets kunt doen Ik ben er klaar mee Bel, of bel niet. Het zal mij eerlijk gezegd een worst zijn ondertussen Ik wil best energie stoppen in iemand die gewoon eerlijk kan zijn naar zichzelf maar dit heeft gewoon geen enkele zin zo | |
Murdera | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:11 |
De rest doet het gewoon of spingt van een flat. ![]() je maakt het jezelf wel heel erg makkelijk. lekker hele dagen janken dat je zo zielig bent, maar weigeren er zelf iets aan te doen. | |
missbehavin | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:11 |
Maar dat is toch wel heel oneerlijk tegenover je vriend.. Ik wilde ook niet heel graag naar therapie, of aan de AD, maar goed, ik heb het wel gedaan.. Man the fuck up (en dat bedoel ik zo lief mogelijk) | |
TheStigsDutchCousin | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:12 |
Stop met klagen. Start met bellen. | |
Snorror | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:14 |
Ik ben geen relatie expert maar dit lijkt me voor beiden niet goed. Als hij het niet kan eindigen dan zal jij dat moeten doen. Overigens hoor ik veel van mezelf in jouw teksten. De depressie en minderwaardigheid. Maar vooral de stappen niet kunnen zetten. Je zal misschien de problemen meer voor jezelf moeten houden. Niet iedereen heeft altijd zin om zulke dingen aan te horen. Kies je momenten goed. En misschien iemand zoeken om gewoon mee te praten via internet misschien. Er bestaan ook veel specifieke forums misschien dat je daar iemand vind. Succes tis lastig ik weet het Edit: heb niet alles gelezen dus misschien is dit nu wel onzin | |
rhubarbje | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:17 |
Zwelgen in een groep is inderdaad zoveel zinvoller dan alleen ![]() | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:18 |
Het liefst sprong ik ook, maar ja, wil ik dat wel echt... Bovendien zit er ook iets in me dat zegt, hoe graag ik eigenlijk niet meer wil leven, eigenlijk wil ik ook aan de mensen die mij kapot hebben gemaakt bewijzen dat ik er uit kan komen. Dat ik deze problemen kan overwinnen. Dat hoe hard ik iedere keer naar beneden werd getrapt ik toch weer overeind ben gekomen. Maar het lukt me niet om dat bv als motivatie te gebruiken. En ik ben heel erg bang dat ik niks als motivatie kan vinden uiteindelijk. Dat ik weer faal. Ik ben wel mn moed bij elkaar aan het schrapen om te gaan bellen. Jullie zijn hard, maar hebben wel gelijk. En als ik die dingen tegen mezelf zeg zoek ik weer een rede om niks te doen. Maar het van een ander ''horen'' is toch een geheel andere ervaring merk ik. | |
missbehavin | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:19 |
Ik hoop écht dat je gaat bellen. ![]() | |
Murdera | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:21 |
Kut voor je, maar niemand huilt om jouw problemen. Als jij het niet doet doet niemand het, pak die fucking telefoon op, je bent in 10 min klaar. zometeen lach je jezelf uit dat je te debiel was om dat even te doen terwijl het zo'n kleine moeite was. ![]() En er zijn altijd mensen die het erger hebben. | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:23 |
Ik denk dat we beide niet stoppen zoals we weten dat er ergens nog rede is om te vechten. Want buiten onze problemen om kunnen we nog wel iedere dag van elkaar genieten. Lachen we veel, laten we zien aan elkaar dat we van elkaar houden. Mensen die ons ook samen zien zeggen ook iedere keer dat ze zien hoe gek we op elkaar zijn. Zoals we naar elkaar kijken, zijn. Het kan echt zo verdomd mooi zijn als ik niet zoveel drama in mn hoofd had. Dat weten we, en ik denk dat we daarom geen afstand van elkaar kunnen nemen. Heb jij voor jezelf een manier gevonden om wel de stappen te kunnen zetten die je wilt zetten? | |
missbehavin | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:25 |
Zou die hele eerste alinea nu niet die schop onder je kont kunnen zijn? | |
Fera | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:28 |
Dit inderdaad. Als je het dan niet voor jezelf wilt doen (wat eigenlijk de belangrijkste reden zou moeten zijn), doe het dan voor je relatie! Vecht dan ook en ga niet nu al hulpeloos op de grond liggen met je pootjes in de lucht. Jij bent de enige die er iets aan kan veranderen. | |
Snorror | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:29 |
Nee ik zit ook nog vast. Ik merk wel dat de drang en wil te veranderen toe neemt. Ik heb ook geen mooie oplossing hiervoor. Het enige wat ik kan doen is het doel voor ogen houden tot ik de stap kan nemen. Probeer het leven voor te stellen wat je wilt. Mij geeft het kracht om niet op te geven. Misschien jou ook. | |
missbehavin | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:30 |
Ik moet ook bekennen dat mijn zoon de grootste reden is dat ik er werk van heb gemaakt, dat en mijn vriend. En ja, ik zou eigenlijk zelf die reden moeten zijn, maar goed, daar wordt aan gewerkt ![]() | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:31 |
Daar frustreer ik me ook heel erg om. Niemand huilt of geeft om mijn problemen. En al helemaal niet de mensen die ervoor hebben gezorgd dat ik er aan onderdoor ging. Terwijl ik wel heel hard om hun heb zitten huilen. En ook keihard voor vele heb geknokt. En het is een kleine moeite om te bellen, maar er naar toe gaan, het is een flinke reis. Ik kom bijna niet meer buiten. Dus ik wil eigenlijk de afspraken laat plannen zodat ik voor de zekerheid mijn vriend om me heen heb die me dan echt er naar toe stuurt/brengt. Zo deed ik dat de laatste keer ook omdat ik mezelf soms niet gemotiveerd kreeg er naar toe te gaan. Maar jullie reacties laten me wel inzien dat ik van dit soort dingen dus ook geen gebruik meer moet maken. Alleen dan wordt ik weer bang omdat ik niet weet wat ik ga doen als ik weer terugval in mn oude patroon en stil blijf zitten. En dan alsnog niet ga, dan lijkt het me logischer iemand om me heen te hebben die me een schop geeft. Maar dat is niet de juiste manier. Pffffff. rotbrein. | |
Murdera | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:34 |
Tjah, kut voor je. ben je aan het bellen? Heb je al gebeld dan? en "ik kom eigenlijk niet meer buiten", nou, trek je fucking schoenen aan en doe je deur open. ![]() ja ja zielig hoor. huilerdehuilerdehuil. ben je aan het bellen? | |
TheStigsDutchCousin | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:35 |
Zucht. GA NOU EENS BELLEN MUTS. | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:38 |
Dat zou het wel moeten zijn ja. Maar mijn denkwijze staat op ik ben het niet waard zo'n persoon in mijn leven te hebben. Hij verdient beter. En nog meer negatief geneuzel. Ik ga in ieder geval nu het nummer zoeken van de psych, Als ik me zin overlees, en besef dat ik uit iets wat zo geweldig kan zijn geen motivatie kan halen er echt iets mis is... En ik dit kwijt ga raken. | |
Snorror | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:38 |
Verwacht niet teveel van mensen dit soort dingen sta je grotendeels alleen voor. Alleen jij kan de stappen zetten. | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:39 |
Ga ik nu doen! | |
TheStigsDutchCousin | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:39 |
Grote meid. Wel doen want we luisteren allemaal mee. | |
Fera | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:48 |
Dat is helemaal niet erg, zeker als je een kind hebt. Dat is in principe de uitzondering, je kind gaat toch voor jezelf, vind ik. En ook al was je zelf niet de motivatie, uiteindelijk profiteer je er wel van. | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:55 |
Gedaan. Overal naar doorverwezen omdat ik 2 maanden geleden blijkbaar ben uitgeschreven. Nu moet ik wachten op een telefoontje van een aanmeldfunctionaris omdat ze niet zeker weten of ik nog een verwijzing van de huisarts nodig heb. Vroeg of dat vandaag nog kon, maar werd waarschijnlijk morgen of overmorgen. Dat wachten vind ik nooit zo prettig, ik weet nooit hoe ik me namelijk over 2 dagen voel. Maar ze bellen mij, ik hoef alleen maar op te nemen en dan ga ik er op dat moment sowieso in mee. | |
missbehavin | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:57 |
![]() | |
TheStigsDutchCousin | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:58 |
Keep it up, je kan het wel. | |
Murdera | dinsdag 11 maart 2014 @ 11:59 |
was niet zo moeilijk toch ![]() En als je toch goed bezig bent, ga eens een stukje wandelen door een parkje. Het is prima weer,. | |
Fera | dinsdag 11 maart 2014 @ 12:01 |
Goed gedaan! Die eerste stap is in ieder geval gezet. Blijf volhouden nu. ![]() | |
Snorror | dinsdag 11 maart 2014 @ 12:02 |
Je bent een beter persoon dan ik. Goedzo! | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 12:02 |
Het bellen is ook niet zo moeilijk, het volhouden ervan in mijn geval wel. Ik wil voor nu een wekker zetten om iedere avond even een stuk te schrijven, gedachtes van me af proberen te zetten. Een beeld schetsen voor de nieuwe psycholoog. Maar ook voor mezelf. | |
Murdera | dinsdag 11 maart 2014 @ 12:03 |
doe je iets aan beweging? | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 12:07 |
Ik moet nog wel naar de winkel. En ik wilde excuus maken voor pijn in mn benen, hoofdpijn en kaakholteontsteking. Maar met medicatie en een zonnebril kom ik een heel eind. Dus fuck it, ik ga me aankleden, wat eten en het gewoon proberen. | |
Murdera | dinsdag 11 maart 2014 @ 12:08 |
![]() En dat is hoe alle mensen dingen doen waar ze geen zin in hebben. ![]() | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 12:08 |
Nope, zit zodanig vast dat mijn spieren er aan onderdoor gaan... hele lage spierspanning, altijd pijn, knopen enz. na een geldkloppende fysio het weer opgegeven en niet verder gezocht. Ook vanwege geld, maar daar is nu ruimte voor. Voor nu eerst maar aan gaan kleden. Ik ga alweer veels te snel merk ik. | |
missbehavin | dinsdag 11 maart 2014 @ 12:09 |
En dat zonnetje op je snoet doet je vast goed ![]() | |
TheStigsDutchCousin | dinsdag 11 maart 2014 @ 12:13 |
GA EENS BELLEN. ![]() | |
Murdera | dinsdag 11 maart 2014 @ 12:14 |
| |
Snorror | dinsdag 11 maart 2014 @ 12:33 |
Eerst eens stoppen met smoken anders blijf ik sowieso hangen in mn routine. Step by step. | |
rhubarbje | dinsdag 11 maart 2014 @ 12:33 |
onzin, je kunt prima tijdens een therapie stoppen maar goed, any excuse he | |
Murdera | dinsdag 11 maart 2014 @ 12:55 |
zwakkeling | |
PBateman1978 | dinsdag 11 maart 2014 @ 13:00 |
Geef de wiet maar de schuld van je lakse houding inderdaad. | |
TheStigsDutchCousin | dinsdag 11 maart 2014 @ 13:00 |
TS was een nog veel schrijnender geval dan jij (no offense TS ![]() | |
Snorror | dinsdag 11 maart 2014 @ 13:00 |
Dat zou kunnen maar het lijkt me beter eerst te stoppen om te kijken of het zonder hulp lukt | |
TheStigsDutchCousin | dinsdag 11 maart 2014 @ 13:03 |
Nou, stop er mee dan. Nu. Niet morgen of over een half uur, nee nu. | |
Snorror | dinsdag 11 maart 2014 @ 13:08 |
Ik wil het nog niet genoeg dan lukt het sowieso niet. | |
TheStigsDutchCousin | dinsdag 11 maart 2014 @ 13:11 |
Zwak hoor. Hoe kun je zoiets niet genoeg willen? Ah ja, verslaving. | |
Snorror | dinsdag 11 maart 2014 @ 13:14 |
Omdat ik daarmee ontspan en ontsnap aan de problemen. Een prima korte termijn oplossing. Alleen schiet ik er niks mee op. Dat moet ik me beter gaan realizeren. | |
Kreator | dinsdag 11 maart 2014 @ 13:15 |
Gestopt met lezen. 'beschadigd zijn' kies je zelf voor. Slachtofferrol. Adios, opgelost. | |
Murdera | dinsdag 11 maart 2014 @ 13:17 |
![]() ![]() | |
TheStigsDutchCousin | dinsdag 11 maart 2014 @ 13:20 |
Een prima korte termijn oplossing die al veel te lang duurt schat ik in. Realiseer je eens het volgende: Het geld dat je daar aan uitgeeft had je ook kunnen besteden aan: - opleiding - rijbewijs - vakantie - eigen huis Om maar wat te noemen. | |
Snorror | dinsdag 11 maart 2014 @ 13:24 |
Dat heb je goed ingeschat. Ben het ook zeker met je eens over het lijstje. Ben niet erg goed in veranderen dus gaat zeker lastig worden maar als ik niks verander wordt het nooit wat. | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 13:42 |
Ik blow ook Dagelijks. Het is lastig, vooral als je in therapie zit, en je alleen maar hoort stoppen, stoppen, terwijl het inderdaad ontspant geestelijk, voor mij ook lichamelijk. Maar ik ben toch wel 50% geminderd. Door therapie toen. Nu moet ik ook wel zeggen dat mijn situatie ook beter was, en ik beter in mijn vel zat. Maar tot op de dag van vandaag rook ik niet zoveel als vroeger. Ik probeer er nog steeds zoveel mogelijk vanaf te blijven. Nu ook, ik kan er 1 draaien, of ik ga nu lekker naar buiten. Dan heb ik die behoefte niet, dan doe ik iets. Het blowen zorgt bij mij voor het binnen blijven zitten, je wordt er ontzettend futloos van. En dan ook nog eens roepen, ja ik ben verslaafd, so be it. Dan wordt ik boos op mezelf. Want hoe durf ik te accepteren dat ik geestelijk verslaafd ben aan wiet. Ook ik heb nog een lange weg te gaan. Een hele lange, en hij is zwaar. Maar als ik terugdenk aan dat mijn relatie mijn schop onder mijn reet moet zijn besef ik wel dat het die weg waard is. Heb jij niet zo'n iemand of iets wat jou kan motiveren toch hulp te zoeken? Ik weet niet hoe erg jou problemen zijn psychisch en qua blowen. Maar hulp kan je sowieso wel gebruiken! | |
Murdera | dinsdag 11 maart 2014 @ 13:43 |
Maar je gaat het niet doen. Liever zwelgen in zelfmedelijden toch. ![]() | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 13:43 |
Nu ga ik lekker naar buiten. Dank aan Murdera, die me zomaar zo kon motiveren ![]() | |
Snorror | dinsdag 11 maart 2014 @ 13:48 |
Wel knap dat je bent gaan minderen. Dat heeft bij mij weinig succes. Ik had er ook altijd vrede mee tot een tijdje terug. Ik ben nog niet gemotiveerd genoeg. Mijn pa en stiefmoeder kunnen mij wel motiveren maar daar ben ik niet eerlijk tegen omdat ik weet dat het niet goed is. | |
TheStigsDutchCousin | dinsdag 11 maart 2014 @ 13:49 |
Precies. Zwakkeling dat het is. En dan te bedenken dat we in een zorgstaat leven dat we zulke mensen helpen ![]() Niet alleen hij he! De rest hier ook ![]() | |
TheStigsDutchCousin | dinsdag 11 maart 2014 @ 13:49 |
Dus je liegt ook nog. Nou, als jij nog te redden bent is er misschien nog hoop voor de mensheid ![]() | |
Snorror | dinsdag 11 maart 2014 @ 13:51 |
Tot op heden is dat waar. Ik begin wel te merken dat er behoefte komt aan verandering. En de kans dat ik blijf hangen is zeker aanwezig en waarschijnlijk. Hopelijk niet :| | |
Murdera | dinsdag 11 maart 2014 @ 13:52 |
![]() ![]() ![]() | |
Murdera | dinsdag 11 maart 2014 @ 13:52 |
maak je eigen topic. jouw gejank dat alles moeilijk is hoeft TS haar topic niet te verneuken. Kneus. ![]() | |
Snorror | dinsdag 11 maart 2014 @ 13:55 |
Ik zal dit topic maar eens met rust laten. | |
TheStigsDutchCousin | dinsdag 11 maart 2014 @ 13:57 |
En kom niet eerder terug eer je je leven op de rails hebt ![]() | |
Murdera | dinsdag 11 maart 2014 @ 13:59 |
Wij zouden een praktijk moeten oprichten. ![]() | |
TheStigsDutchCousin | dinsdag 11 maart 2014 @ 14:03 |
Dat kan geregeld worden. M & E_T. Psychologie op maat. Bent u zwakzinning? Wij maken u eenkennig! | |
Dengaman | dinsdag 11 maart 2014 @ 15:46 |
tvp | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 17:02 |
Eerlijk zijn is het belangrijkste qua wiet gebruik. Ik was ook niet eerlijk tegen mezelf en anderen. Nee, ik rook er 3-4 per dag, terwijl ik er 7-8 rookte ![]() Nu kan ik eerlijk zeggen dat ik er echt maar 3-4 rook. Alsnog teveel. Maar ik hoef er niet meer omheen te draaien. Het geeft jezelf ook geen prettig gevoel wanneer je liegt over je drugsgebruik. Het is namelijk weer op dat moment de bevestiging dat je verslaafd bent, maar dat niet wilt zijn want je schaamt je ervoor. Echt, geloof me, sinds ik voor alles uit durf te komen voel ik me zoveel prettiger. Liegen was een levensstijl geworden, en dat heb ik volledig afgeleerd. En het voelt heerlijk. Maar het is ter gelijkertijd ook moeilijk, want je confronteert jezelf daardoor wel steeds vaker, en dat kan best hard aankomen. En het is meer kan jij de motivatie uit iemand anders halen. Niet dat de ander jou motiveert. Dat je iets of iemand als drijfkracht gebruikt. Net zoal ik nu met het redden van mijn relatie. | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 17:07 |
Iedereen, bedankt! Ik had een eye-opener nodig. Ik heb nu ook de stappen voor therapie weer gezet. Heb net even heerlijk geshopt voor mezelf en mijn vriend. Lekker een ijsje gegeten in de zon. Ik voel me hartstikke prettig nu, ondanks de spierpijn ![]() Nogmaals dank jullie wel dat jullie me helpen te motiveren. Dat is lang geleden dat iemand dat lukte. Ik laat weten hoe het verder verloopt qua psycholoog. Tips over hoe ik het relatiegewijs beter kan laten verlopen zijn nog steeds altijd welkom! Ik heb namelijk mijn vriend nooit zo kapot willen maken. En ik weet dat dit recht te zetten is. Als ik er maar voor blijf gaan. En het volhou! Ik zal gebruik maken van de schoppen die jullie mij dan geven wanneer ik weer instort. ![]() | |
Applecreampie | dinsdag 11 maart 2014 @ 17:10 |
Nog even speciaal voor jou, jij ook bedankt! ![]() | |
Murdera | dinsdag 11 maart 2014 @ 17:12 |
zorg voor jezelf. Breng de "relatie" terug naar een relatie. Kijk voor motivatie naar jezelf en wat jij wil, vraag hem niet jou te motiveren, en draag je eigen problemen, hang ze niet op aan hem. Dan kan met wat geluk de relatie misschien ooit nog eerlijk worden. | |
missbehavin | dinsdag 11 maart 2014 @ 17:14 |
Helemaal goed meisje, ik hoop dat je het volhoudt! En nee, het is niet makkelijk, ik weet er alles van, maar goed onthouden waar je het voor doet he! ![]() | |
Elvi | dinsdag 11 maart 2014 @ 21:30 |
Geef meteen als doel van de therapie aan dat je jezelf wilt leren motiveren en zelfstandig wil worden. Je zo afhankelijk van alles en iedereen maken is niet echt best... Motivatie komt uit jezelf en het is niet de taak van je vriend, je psycholoog of ons om je te motiveren. | |
Oognip | dinsdag 11 maart 2014 @ 22:09 |
Ik wil dit volgen ![]() Goed dat je lekker naar buiten bent geweest, TS! Morgen weer? ![]() | |
eefje801 | woensdag 12 maart 2014 @ 00:36 |
Goed bezig TS! Ik ga dit ook volgen. Dacht vanmorgen nog dat het een zwelgtopic zou worden maar het viel 100% mee. Moet wel een beetje lachen om de fok white knights hier maar ach als het je helpt, houden zo ![]() Minderen met blowen is echt een goed idee, versterkt namelijk alles zo, dus óók die negatieve gedachten. Hartstikke leuk af en toe als je goed in je vel zit maar niet als waas om alles te vergeten. Je bent zomaar weer een maand verder. Zelfde geldt voor alcohol. Lekker veel naar buiten zoals hier al werd gezegd en probeer haalbare doelen te stellen voor jezelf. Hier steun vinden en praat erover met je therapeuten. Die zijn er ook daarvoor. Maar het allerbelangrijkste: je moet het zélf willen, voor jezelf. Dus niet omdat iemand het tegen je zegt maar omdat jij niet langer zo meer wilt leven. En jezelf een kans wilt gunnen. Ook als je faalt kun je de volgende dag weer opnieuw beginnen. Sterkte! | |
Applecreampie | woensdag 12 maart 2014 @ 01:29 |
Ik heb flink gefietst(wat overigens heerlijk was ![]() Ben ontzettend nerveus, want heb al 3 jaar lang geen vriendinnen meer gehad. Of met mensen naast mijn vriend gesproken. Maar ik kan mezelf inmiddels goed formuleren, eerlijk en open zijn. En we kennen elkaar ook al bijna 10 jaar. Misschien dat we nog even naar het parkje gaan met haar zoon als het weer een beetje lekker blijft! Hoop ook echt dat ik morgen een telefoontje krijg, vandaag jammer genoeg niks gehoord meer. Ik wil het nu echt door gaan zetten, voel me gemotiveerd. Merk steeds meer dat ook de kleine dingen die ik altijd aan mijn vriend overliet nu echt zelf op wil, en ook al aan het oppakken ben! Volledig uit mezelf. Ik sta er van te kijken ![]() Heb aan mijn vriend gevraagd of hij een deze dagen ook het topic door wilt lezen. Het zal hem veel inzichten ook geven. Aangezien hij vastgeroest zit in het alles aan willen passen voor mij, en dat is echt niet gezond. Ik denk dat ik dat hem op een verkeerde manier probeerde af te leren. En feedback van een ander die er volledig buiten staat kan hij ook goed gebruiken. Ik vroeg mij af of therapie voor ons samen geen goed idee is? | |
Applecreampie | woensdag 12 maart 2014 @ 01:39 |
Dank je! Voel me er ook echt goed bij dat ik dit zomaar deed. Minderen met blowen zit er sowieso weer aan te komen, de dagen worden langer dus ik wil ook meer gaan doen nu. En ik heb geen behoefte aan wiet wanneer ik bezig ben. Of als het warm is, ik hou niet zo van het knetterstoned zijn, en dat gebeurd snel met warmte bij mij. Ik gebruik verder geen andere middelen, ik drink helemaal niet, en harddrugs hoeft ook echt niet in mijn buurt te komen. Blowen ontstond eigenlijk vanwege mijn aangezichtspijn waar ik inmiddels geen last meer van heb. Ook hoop ik weer de vriendschap met mijn oude vriendin op te bouwen, weer een omgeving creëren. Ook dan zal mijn wiet gebruik steeds meer afnemen. Want ik wil er uiteindelijk mee stoppen. Ik weet dat ik het kan, want rook al 2.5 jaar niet meer (wiet via pijpjes) en mijn eetverslaving is ook weg en ik ben 40 kilo kwijt. Ik weet dat ik van nature een sterk persoon ben, maar ik moet mezelf weer terugvinden. En weer proberen te genieten van het leven, de kleine dingen weer waarderen, zoals ik was. Zal ik er deze keer dan toch echt er voor gaan. ![]() Dit keer zeiden mijn gedachtes geen nee, maar een keer ja toen ik die zin typte. ![]() Volhouden, volhouden, volhouden! En naar mn nest gaan, moet er vroeg uit. ![]() | |
Oognip | woensdag 12 maart 2014 @ 06:39 |
Klinkt goed! Je bent echt goed bezig! Therapie voor jullie samen klinkt goed, je kan hem ook een aantal keer meenemen naar je eigen psycholoog (zo heb ik het destijds ook gedaan). Dan krijgt hij van een professional handvatten hoe met jouw gedrag ( ![]() ![]() | |
TheStigsDutchCousin | woensdag 12 maart 2014 @ 07:36 |
Zou dit die ene % zijn die wél luistert naar bruikbare tips ![]() Goed bezig meid! | |
eefje801 | woensdag 12 maart 2014 @ 19:55 |
Heeeeel goed! Enneh.. maak je lijst zo lang als haalbaar is hé? Elke stap is er weer eentje en kun je afstrepen. Je hebt al een aantal hele goede zetten gedaan ![]() Kijk ik snap dat zoiets ontstaat als je ergens last van hebt (veel wiet gebruiken) want aangezichtspijn en nekpijn etc. komen vaak door spanning dus het wordt een beetje een cirkeltje dan. Word je wel eens gemasseerd? Heb je wel eens ontspanningsyoga geprobeerd of iets in die geest? Goed dat je je contacten weer probeert op te bouwen, langzaam die stap naar de buitenwereld zetten. Geef de mensen even de tijd om te wennen aan dat je er weer bent en wie weet kom je als je wat meer naar buiten gaat ook nieuwe mensen tegen ![]() Natuurlijk ga je ervoor, dat ben je al aan het doen! Precies, dat "nee-stemmetje" in je hoofd een dikke schop onder zijn edele aars geven. Goedzo! Hoe is het vandaag gegaan? | |
Applecreampie | donderdag 13 maart 2014 @ 10:39 |
Gisteren ging het heel goed, was ook wel te verwachten. Het was mn beste vriendin, het aanvullen en elkaar door en door kennen is na 3 jaar nog niet verdwenen. Het was supergezellig! Ze ging laat weg ook haha. Voelt echt fijn weer iemand anders te hebben gesproken naast mijn vriend. Als het goed is zie ik haar vandaag ook nog even, moet er wel voor naar het centrum fietsen, maar heb dan ook weer lekker wat te doen! Massage kreeg ik voorheen van mijn vriend iedere avond. Maar uiteindelijk begonnen mijn spieren daar alleen maar meer pijn van te doen, en ontstonden er een soort rare bulten waarvan het ziekenhuis ook nog niet weet wat het is. Dus massage krijg ik alleen als mijn hernia weer opspeelt. Dan wordt slapen ondragelijk. Maar aan ontspanningyoga nooit gedacht, zat wel aan zwemmen te denken. Zal me eens in beide verdiepen wat me leuker lijkt. Kreeg net een telefoontje van de psycholoog, ik moet toch even bellen voor een verwijzing van de huisarts. Dus na dit bericht ook direct huisarts bellen, voordat ik dat niet doe. ![]() | |
missbehavin | donderdag 13 maart 2014 @ 10:40 |
![]() | |
Applecreampie | woensdag 19 maart 2014 @ 01:25 |
Pfoe... Ik zit even in een lastige situatie. Mijn vriend en ik zijn afgelopen weekend heerlijk naar een luxe hotel geweest in Amsterdam, heerlijk 2 dagen ontspannen en genieten. Was ons eerste uitje in 3 jaar, en het heeft ons echt heel heel heel erg goed gedaan. De vonken knallen echt van ons af weer ![]() Maar toen we in A'dam waren werd ik geappt door die oude beste vriendin van mij, zij paste op mijn woning voor 2 daagjes omdat ik een kat heb die niet lang alleen kan zitten, en zij wel 2 dagen rust kon gebruiken. Dus was een mooie oplossing. Maar ik werd dus geappt met de mededeling dat ze er helemaal doorheenzat. Ik kreeg zaterdagochtend te horen dat het helemaal fout zat daar. Zij kreeg vrijdagavond te horen van haar moeder dat ze maandag op straat stonden. Het hele huis is ook leeg, en alles is weg. mijn vriendin met dodelijke ziekte en zoon stond op straat, haar ouderswilden haar niet meenemen omdat ze een zorgenkind is, en ze vertrouwen mij, dus hebben ze haar bij mij gedumpt. Zelf zijn ze naar hun andere dochter vertrokken. Die mijn vriendin duidelijk maakte dat het haar schuld is dat iedereen nu op straat staat want ze is zo'n zorgenkind. Er zit een heel verhaal nog omheen, maar het is echt misselijkmakend hoe zij aan de kant is getrapt. Dus ik probeer er zoveel mogelijk voor dr te zijn. Maar ik merk dat het me opvreet. Sinds we terug zijn van vakantie is het chaos in huis. Er staat natuurlijk een hele inboedel van 2 mensen. Het is er druk, ik sta en zit de afgelopen week geen enkel moment stil, mijn lijf trekt he niet meer, en ook psychisch begint het me te slopen. Ik wil rust aan mijn hoofd, en mijn vriend ook. Ons weekend was bedoeld stress weg te nemen, maar we zijn in meer stress thuisgekomen, omdat ook nog eens mijn kat dood en dood ziek was toen ik de deur binnenstapte na het weekend, zijn blaas stond op knappen en hij zat vol gruis. Het was een kleine kans dat ie het zou halen omdat er best wel lang was gewacht (ik was niet thuis, en mijn vriendin had niks door) maar gelukkig perste meneer zelf zijn katheter eruit en mocht hij eerder mee naar huis. Ik weet even niet meer wat te doen. Ik wil heel graag voor mijn vriendin klaarstaan en haar helpen, want ze heeft nu alle hulp nodig. Maar pfff, wat brengen hun een onrust in huis. Haar zoon is heel druk, En roept om de mnuut je naam, en je moet kijken en meedoen, en hij loopt achter je aan. Het is een schat van een kind, maar ik wordt gek. Ik heb mijn vriendin vertelt dat ik met veel pscyhische klachten nu loop, en ik heb ze ook toegelicht. Maar ze zit nu zo met haar hoofd bij haar situatie, dat ze logisch ook, niet bezig is met mijn psychische toestand, die ik natuurlijk zo veel mogelijk onderdruk, want ja, kindje van 6 in huis. Bovendien zie ik mijn vriend wel. Maar we rennen nu al dagen langs elkaar heen omdat we druk zijn. Ik merk wel dat hier te hebben geschreven en het weekendje weg ons goed heeft gedaan. De waardering begint voor hem weer terug te komen, en ik zie het wat ons betreft steeds positiever in. Wel moet ik mijn dokter opnieuw bellen, want die zou vroeg bellen, belde laat, onbekend, en na alle hectiek van de afgelopen dagen is het er bij ingeschoten te bellen. Want ik wil mijn therapie nu echt op gaan pakken, zeker met deze situaties erbij. Verder gaat het goed, ik kom weer iedere dag buiten, sta steeds vaker weer zelfstandig op om zelf de dingen te doen, ipv mijn vriend. Ik neem de dingen die hij voor mij doet steeds minder voor lief. Ik begin dankbaar te worden, ipv schuldig voelen en niks doen boehoe. En dat geeft mij weer kracht door te zetten. Ik ben jullie wat dat betreft echt dankbaar dat jullie me hebben geholpen de deur naar een postieve stap te openen. Want het is voor het eerst dat ik nu eindelijk het gevoel heb dat ik verander. Alleen het continu mensen in huis halen. Dat moeten we echt eens heel hard afleren, en ik hoop ook dat ze snel wat anders heeft gevonden. Gelukkig propt ze ter compensatie mn kasten propvol met eten. En stopt ze me steeds lief geld toe. Dus misbruik maakt ze niet. Maar haar stress is nu ook mijn stress, en ik heb het daar echt even moeilijk mee, en weer echt niet hoe ik hier het beste mee om moet gaan. [ Bericht 1% gewijzigd door Applecreampie op 19-03-2014 01:30:34 ] | |
formerjellybean | woensdag 19 maart 2014 @ 01:41 |
Ik denk dat je zelf het antwoord al weet en inderdaad moet stoppen met mensen in huis halen, je moet juist nu goed voor jezelf zorgen en gezien de therapie helemaal , walnt ik heb zelf dagtherapie gehad en het is pittig. Leer juist dat je zelf zeven voor moet gaan en soms gewoon nee moet zeggen en misschien moet je toch aankaarten dat ze beter een ander adres kan zoeken waar ze tijdelijk kan blijven omdat het voor jou straks ook te veel is. Eerst je eigen leven op de rit en dan zie je later wel weer verder. | |
Applecreampie | woensdag 19 maart 2014 @ 02:15 |
Daar ben ik me ook allemaal heel erg bewust van, en wil met mijn vriendin bespreken, of ze in ieder geval 's weekends ergens anders naar toe kan gaan. Haar vriend misschien. Want verder kan ze eigenlijk nergens anders wonen. Niet bij haar vriend, dat willen de ouders niet, en haar familie woont 270 km verderop, ze kan haar zoontje niet zomaar wegtrekken uit zijn omgeving, school enz. Hij is al zo gespannen. We proberen nu urgentie aan te vragen. Maar blijkbaar is haar situatie niet urgent genoeg, wat echt belachelijk is. Dus daar zijn we nog achteraan aan het gaan. Ze heeft vandaag een bezichtiging gehad, maar dat was helemaal niks. 6 gezinnen in 1 huis, hardruggebruik. en een minislaapkamertje voor 2 man. voor 450 euro. We zoeken zo snel mogelijk verder, want ze wilt ook zelf heel graag een eigen woning. Gelukkig komt haar maatschappelijk werkster morgen ook weer, dus dan kunnen we ook het een en ander bespreken. Ik denk dat als ze 's weekends ergens anders kan zijn dat al veel zal schelen. Dan weet ik in ieder geval dat ik vanaf vrijdag weer lekker kan ontspannen, en heb ik een positiever vooruitzicht. Want mijn leven op de rit krijgen is nu prioriteit 1. En wanneer het huis ook wat rechtgetrokken is zal er ook wel wat rust komen. Alles staat nu nog volgebouwd namelijk. Huiskamer en andere slaapkamer zitten volop in een verbouwing nu om het slaap/leefbaar te maken. En dat maakt me ook onrustig. Morgen er mee verder aan de slag gaan, hopelijk geeft dat ook een beetje rust. | |
Oognip | zondag 23 maart 2014 @ 15:42 |
Wat lief van je dat je je vriendin en haar zoontje in huis hebt genomen ![]() | |
Applecreampie | dinsdag 25 maart 2014 @ 12:33 |
Ja we hebben het er wel over gehad. Maar ik merk aan dr dat ze nergens graag over praat tegenwoordig. En ik ben van het, bam hup, zeggen waar je last van hebt. Er is toch veel veranderd in die 3 jaar. Ze is veel weg, en gaf vanmorgen ook aan dat ze niet in de weg wilt lopen. Verder probeer ik wel met haar te praten dat ze best wel met haar dingen bij ons terecht kan. Maar ze geeft aan dat er niks is, terwijl alles aan haar schreeuwt dat er wel iets is. Zelfs mijn vriend wordt er een beetje moedeloos van. Nu zitten we ook een beetje met een kat issue. Haar ouders hebben 1 kat meegenomen, en de ander op straat gegooid, dus we hebben dat arme beest vorige week van de straat geplukt. Hij ziet er niet uit, bijna kaal van de eczeem, trillen, zwak, kotsen. Ik had aangegeven dat ik de kat best wel een 1 of 2 dagen binnen wil houden op hun kamertje, maar dat mijn kat die nog geen 24 uur geleden een katheter had gekregen en doodziek was, niet met andere katten samen kan, geen stress mocht hebben, en ik niet weet wat voor ziektes haar beest naar binnen brengt. En heel eerlijk gezegd wilde ik ook helemaal geen kat opvangen. Nu zit de kat er nog steeds, mijn kat doet raar. accepteert hem zoals verwacht niet. Beest houdt ons allemaal wakker met zn gemiauw en gekrab aan de deur, en mijn vriendin is dus zo slim om de afgelopen 4 dagen al weg te zijn. En sinds ik daarover heb geklaagd roept ze steeds dat ik de kat maar op straat moet gooien, want zij kan het niet want ze is er veels te gehecht aan, maar geld en ruimte is er niet. En dat vind ik ook hartstikke moeilijk, ik ben gek op dieren, en kan het zelf ook niet over mn hart verkrijgen dat beestje op straat te zetten. Maar geld neerleggen om hem op te laten halen heb ik ook niet, en advertenties of iemand de kat wilt mocht niet baten. Logisch, er zitten eerst flink wat kosten aan de kat, als ie het al overleeft. Nu is ze weer weg, en kreeg ik vanmorgen te horen als ie lastig is, zet hem maar op straat. Maar pfff... Hoe ga ik op een niet lullige manier duidelijk maken dat dit niet mijn verantwoordelijkheid is. Ik merk dat als ik ook maar enigszins aangeef dat ik iets niet leuk vind, ze heel snel naar de moeilijke situatie waar ze in zit naar grijpt en dat ze al zo hard dr best doet. Dus ik durf het eigenlijk ook niet meer zo goed. Wordt onzeker van haar onzekerheid. Owja, en ik ben door alle hectiek vergeten de huisarts terug te bellen. ![]() | |
Oognip | dinsdag 25 maart 2014 @ 16:05 |
Wat een onvolwassen reacties van je vriendin. Ze laat jou in een lastig parket verkeren en je mag het lekker zelf oplossen.... Mooie vriendin is dat. Ik zou haar kat naar het asiel brengen en haar het geld laten betalen. Doet ze dat niet dan kan ze een andere woonplek zoeken. Jouw kat moet niet door haar kat er aan onderdoor gaan. |