Relatietips

Gewoon met de flow meegaan, op je 18e moet je niet meteen alles perfect willen. Met vallen en opstaan wordt je wijzer en is je leven ook veel interessanter.

Zo snel mogelijk trouwen en kinderen in elkaar neuken, dan ligt de drempel om uit elkaar te gaan wat hoger en zal je vrouw je minder snel verlaten als je haar bv slaat als het eten niet lekker is.

quote:

Op zondag 2 maart 2014 18:47 schreef Hyaenidae het volgende:
Zo snel mogelijk trouwen en kinderen in elkaar neuken, dan ligt de drempel om uit elkaar te gaan wat hoger en zal je vrouw je minder snel verlaten als je haar bv slaat als het eten niet lekker is.

Dit + eventueel een ketting, zodat ze de keuken niet uitkomt. Echter wel een wasmachine in de keuken plaatsen anders heb je nog een probleem. Achja leven is niet altijd simpel.

quote:

Op zondag 2 maart 2014 18:47 schreef Hyaenidae het volgende:
Zo snel mogelijk trouwen en kinderen in elkaar neuken, dan ligt de drempel om uit elkaar te gaan wat hoger en zal je vrouw je minder snel verlaten als je haar bv slaat als het eten niet lekker is.

dit..

want als je nu al denkt dat je dergelijke tips nodig hebt.. gaat t fout..

en trouwens, waarom zou je die lijdensweg zo lang mogelijk willen maken? .... je bent nog jong.. afwisseling is beter, leuker, leerzamer, en geweldig!

Je denkt toch dat alles goed gaat. Dan krijg je is een keer ruzie. Lassen jullie een pauze in. Komt het weer goed. Of gaat het dus fout. En dan is het over voor je het weet.
Mooie is dat je voor je het weet ook al weer een Jaar bij elkaar bent. Zonder dat gevoel te hebben.
En na zo'n periode gaan die gevoelens "Dit moet goed gaan" etc etc allemaal over.
Gaat gewoon allemaal vanzelf. Ik zeg niet dat je er geen moeite in moet stoppen. Maar te-veel is slecht.

Gewoon jezelf blijven. En vergeet hem/haar geen aandacht te geven.
En praten. Praten, praten, praten. Ruzie? Praten. Onzeker? Praten.

Hier iemand van 29 die op haar 18de bloedserieus in een relatie ging die nog steeds stand houdt.
Het begint eigenlijk al bij de partnerkeuze. Als jij serieus bent, zul je iemand moeten vinden die dat ook is. Maar de rest groeit eigenlijk heel natuurlijk, vanzelf. Geef elkaar de ruimte om de dingen te doen die je belangrijk vind en met de vrienden om te gaan die je nodig hebt, máár zorg dat je altijd genoeg dingen vind om ook samen te doen. Probeer een sport of iets te vinden die je samen kunt beoefenen, het zijn vaak prima momenten voor goede gesprekken. Verras je partner om de zoveel tijd met iets onverwachts, zodat de spanning erin blijft. Grote en kleine dingen. Ik plak weleens briefjes met hartjes op onverwachte plekken, maar heb ook een keer gezegd 'morgen gaan we een ballonvaart doen!'

quote:

Op zondag 2 maart 2014 18:34 schreef Caevinius het volgende:
Hoe kan je een relatie zo lang mogelijk laten duren?

Door te zorgen dat het zo laat mogelijk uit gaat

relatie op je achtiende

ts is een stopbord want stop

Communiceer!

Je moet alles kunnen bespreken met je partner.

Ga er niet vanuit dat dit je partner van je dromen zal blijven de rest van je leven.

Senioren!

Sorry, maar ik voel mij niet verder geroepen te antwoorden. Meest zinnige is toch al hierboven gezegd.

Houd het leuk, doe leuke dingen en goed communiceren.

Mijn meest belangrijke tip: Maak jezelf en haar niet afhankelijk van je relatie.
Afhankelijkheid maakt dat je jezelf te veel aanpast en daarmee jezelf verliest. Dat zal uiteindelijk, soms na jaren, de relatie opbreken.
Zorg dus dat je een leven naast elkaar hebt, je eigen dingen, je eigen vrienden. Schiet niet in de (relatie) stress als je elkaar eens een paar dagen niet spreekt.

En voor wat dat 'praten' en 'communiceren': Je kunt een relatie ook 'doodpraten'. Wees gewoon duidelijk en helder, kort en bondig, wanneer het om je grenzen gaat. Dan maak je van een mug geen olifant. Te veel en te diep ingaan op feitelijke kleinigheden maakt dat je zeurt, claimt en eigenlijk wilt dat de ander verandert terwijl je de ander juist in zijn/haar waarde zou moeten laten en accepteren zoals die is. Andersom natuurlijk exact zo.

Je houdt van die persoon, niet van de relatie en daarmee het beeld wat je van de ander ziet in een perfecte relatie.

quote:

Op zondag 2 maart 2014 20:47 schreef Woelzy het volgende:
Hier iemand van 29 die op haar 18de bloedserieus in een relatie ging die nog steeds stand houdt.
Het begint eigenlijk al bij de partnerkeuze. Als jij serieus bent, zul je iemand moeten vinden die dat ook is. Maar de rest groeit eigenlijk heel natuurlijk, vanzelf. Geef elkaar de ruimte om de dingen te doen die je belangrijk vind en met de vrienden om te gaan die je nodig hebt, máár zorg dat je altijd genoeg dingen vind om ook samen te doen. Probeer een sport of iets te vinden die je samen kunt beoefenen, het zijn vaak prima momenten voor goede gesprekken. Verras je partner om de zoveel tijd met iets onverwachts, zodat de spanning erin blijft. Grote en kleine dingen. Ik plak weleens briefjes met hartjes op onverwachte plekken, maar heb ook een keer gezegd 'morgen gaan we een ballonvaart doen!'

Ik denk dat jullie een uitzondering zijn Je maakt mij wel nieuwsgierig hoe hij is, want een serieus man op (relatief) jong leeftijd is zeldzaam

Hij zuipt geen alcohol, rookt niet, neemt geen drugs in, gaat niet vreemd, slaat en scheldt geen vrouwen?

quote:

Op maandag 3 maart 2014 10:27 schreef Ouder1 het volgende:
Mijn meest belangrijke tip: Maak jezelf en haar niet afhankelijk van je relatie.
Afhankelijkheid maakt dat je jezelf te veel aanpast en daarmee jezelf verliest. Dat zal uiteindelijk, soms na jaren, de relatie opbreken.
Zorg dus dat je een leven naast elkaar hebt, je eigen dingen, je eigen vrienden. Schiet niet in de (relatie) stress als je elkaar eens een paar dagen niet spreekt.

En voor wat dat 'praten' en 'communiceren': Je kunt een relatie ook 'doodpraten'. Wees gewoon duidelijk en helder, kort en bondig, wanneer het om je grenzen gaat. Dan maak je van een mug geen olifant. Te veel en te diep ingaan op feitelijke kleinigheden maakt dat je zeurt, claimt en eigenlijk wilt dat de ander verandert terwijl je de ander juist in zijn/haar waarde zou moeten laten en accepteren zoals die is. Andersom natuurlijk exact zo.

Je houdt van die persoon, niet van de relatie en daarmee het beeld wat je van de ander ziet in een perfecte relatie.

Wat grappig, ik ben de doorgeslagen mannelijke versie van uw beschrijving tegengekomen. Alleen is het mij niet bevallen Hij zag zijn vrienden zo vaak dat ik mij verwaarloosd voelde. Naar mijn mening begreep hij geeneens dat de vrouw degene zal zijn die later het leven met hem zal bewandelen en dat zijn vrienden alleen maar af en toe aanwezig zullen zijn. Daarnaast zijn zogenaamde vrienden die ook nog eens zuipen, roken en drugs innemen En nee, ze waren niet begin 20, maar tegen 30 en nog steeds onverantwoord gedrag

Praten was ook niet zijn sterke punt. Hij kon alleen praten wanneer er niks aan de hand was, dus over koetjes en kalfjes dan. Kwam het erop aan, dan kwam er niks uit zijn mond. Ik hield het kort en bondig, hij begreep niet dat ik emotioneel gekwetst was. Immers elke keer flikte hij hetzelfde verhaal weer. Wanneer hij binnen een half minuut niet weg is gelopen, had ik geluk dat ik er langer over kon hebben, dan zei hij dat ik van een mug een olifant maakte, dat ik zeurde, claimde, opdringerig ben etc.

Ik bedoel ik was gekwetst door respectloos gedrag en dan zijn zogenaamde ego was gekrenkt door mijn gepraat dat hij mij nog een dolk moest geven Ik heb maar gewoon geaccepteerd dat dit in hun DNA zit, dat ze slechte rolmodellen in het leven hadden, dat hun sociale omgeving slecht invloed op ze hadden, dat het alcohol, sigaretten en drugs hun hersenen irreversibel hebben beschadigd dat ze niet/beperkt capabel zijn om helder na te denken. Ik zou bijna zeggen -> wil je weten of een man geschikt is, kijk naar zijn vrienden

quote:

Op maandag 3 maart 2014 15:53 schreef Yiwei het volgende:

[..]

Ik denk dat jullie een uitzondering zijn Je maakt mij wel nieuwsgierig hoe hij is, want een serieus man op (relatief) jong leeftijd is zeldzaam

Hij zuipt geen alcohol, rookt niet, neemt geen drugs in, gaat niet vreemd, slaat en scheldt geen vrouwen?

Nu moet ik zeggen dat hij ruim 5 jaar ouder is dan ik. Een 18-jarige jongen vinden die al zo serieus is, is denk ik nog lastiger, maar begin 20'ers beginnen ze al te 'ontstaan'.

En hoe hij is.. in elk geval niks van dat schrikbeeld dat je neerzet. Roken knappen we allebei op af, en ach drinken, misschien één keer in de week een glaasje wijn als het bij het eten past. Hij is lief, intelligent, zorgzaam, toegewijd. Maar ook mannelijk, grappig, geïnteresseerd in (natuur)wetenschap. Hij kookt heel lekker. Qua hobby's is-ie dezelfde soort vreemde-eend-in-de-bijt als ikzelf. We houden allebei van tekenen, stripverhalen, films kijken, verzamelen en gamen dus dat doen we ook samen. Juist als je jong begint kun je ook naar elkaar toegroeien. Zo nam-ie me toen ik 19 was mee op vakantie naar Turkije. Ik ben het type dat altijd buiten de geijkte paden gaat 'verkennen'. We maakten wandelingen tot ver buiten de toeristische gebieden, langs muurtjes en door de bergen. Toen ontdekten we langzaam maar zeker dat we backpacken allebei fantastisch vinden, dus dat doen we nu elk jaar wel een of twee keer een paar weken.

Het is niet allemaal rozegeur en maneschijn trouwens hoor. Hij verdient niet veel geld, wel wat (met computerreparatie) maar ach ik heb gestudeerd en verdien in vier dagen genoeg om van rond te komen en van wat hij verdient kunnen we veel leuke dingen doen, dus 't is mij best. Verder ben ik best dominant maar hij ook, wat weleens voor wrijving zorgt. Vooral de eerste jaren maakten we vaak ruzie. Tegelijkertijd zijn we wel heel harstochtelijk en vergevingsgezind dus dat wordt altijd weer uitgesproken/geknuffeld. Bah wat klinkt dit allemaal klef zeg als ik het nalees. -_-*

Ik denk dat dat 'elkaar de ruimte geven' voor iedereen anders werkt. Sommige mensen hebben véél ruimte nodig, véél aparte hobby's en vrienden, tot soms een open relatie toe, om juist weer als een elastiekje terug te keren bij elkaar en elkaar lief te hebben. Anderen willen alles samen doen, zoeken een beste maatje met partner in één. Het gaat denk ik mis als het ene type mens een relatie neemt met het andere, omdat je dan niet op één lijn zit in wat je van elkaar wilt één partij zich ofwel 'aan banden gelegd/onvrij voelt want te veel moet samen' ofwel 'eenzaam/verdrietig want te weinig kan samen'.
Zoek je eigen type als het gaat om 'wat wil je in/van een relatie'.
De rest maakt niet zoveel uit.

Elkaar dingen gunnen

Waarom zo lang mogelijk? Ben je niet bang dat je iets oprekt wat het oprekken niet waard is?

Praat veel, niet over koetjes en kalfjes maar ook als je ergens mee zit, dat is in mijn ogen het belangrijkste. Als de communicatie goed is en daarin kunnen jullie elkaar vinden dan komt het wel goed Oh en doe geen zaken die je niet aan haar zou vertellen

quote:

Op zondag 2 maart 2014 18:47 schreef Hyaenidae het volgende:
Zo snel mogelijk trouwen en kinderen in elkaar neuken, dan ligt de drempel om uit elkaar te gaan wat hoger en zal je vrouw je minder snel verlaten als je haar bv slaat als het eten niet lekker is.

Een relatie zo lang mogelijk laten duren moet het doel niet zijn, het zo lang mogelijk leuk houden wel.

Goede communicatie en plezier hebben met elkaar. Minder focussen op hoe je zo lang mogelijk samen blijft.

quote:

Op dinsdag 4 maart 2014 01:40 schreef Woelzy het volgende:

[..]

Nu moet ik zeggen dat hij ruim 5 jaar ouder is dan ik. Een 18-jarige jongen vinden die al zo serieus is, is denk ik nog lastiger, maar begin 20'ers beginnen ze al te 'ontstaan'.

En hoe hij is.. in elk geval niks van dat schrikbeeld dat je neerzet. Roken knappen we allebei op af, en ach drinken, misschien één keer in de week een glaasje wijn als het bij het eten past. Hij is lief, intelligent, zorgzaam, toegewijd. Maar ook mannelijk, grappig, geïnteresseerd in (natuur)wetenschap. Hij kookt heel lekker. Qua hobby's is-ie dezelfde soort vreemde-eend-in-de-bijt als ikzelf. We houden allebei van tekenen, stripverhalen, films kijken, verzamelen en gamen dus dat doen we ook samen. Juist als je jong begint kun je ook naar elkaar toegroeien. Zo nam-ie me toen ik 19 was mee op vakantie naar Turkije. Ik ben het type dat altijd buiten de geijkte paden gaat 'verkennen'. We maakten wandelingen tot ver buiten de toeristische gebieden, langs muurtjes en door de bergen. Toen ontdekten we langzaam maar zeker dat we backpacken allebei fantastisch vinden, dus dat doen we nu elk jaar wel een of twee keer een paar weken.

Het is niet allemaal rozegeur en maneschijn trouwens hoor. Hij verdient niet veel geld, wel wat (met computerreparatie) maar ach ik heb gestudeerd en verdien in vier dagen genoeg om van rond te komen en van wat hij verdient kunnen we veel leuke dingen doen, dus 't is mij best. Verder ben ik best dominant maar hij ook, wat weleens voor wrijving zorgt. Vooral de eerste jaren maakten we vaak ruzie. Tegelijkertijd zijn we wel heel harstochtelijk en vergevingsgezind dus dat wordt altijd weer uitgesproken/geknuffeld. Bah wat klinkt dit allemaal klef zeg als ik het nalees. -_-*

Ik denk dat dat 'elkaar de ruimte geven' voor iedereen anders werkt. Sommige mensen hebben véél ruimte nodig, véél aparte hobby's en vrienden, tot soms een open relatie toe, om juist weer als een elastiekje terug te keren bij elkaar en elkaar lief te hebben. Anderen willen alles samen doen, zoeken een beste maatje met partner in één. Het gaat denk ik mis als het ene type mens een relatie neemt met het andere, omdat je dan niet op één lijn zit in wat je van elkaar wilt één partij zich ofwel 'aan banden gelegd/onvrij voelt want te veel moet samen' ofwel 'eenzaam/verdrietig want te weinig kan samen'.
Zoek je eigen type als het gaat om 'wat wil je in/van een relatie'.
De rest maakt niet zoveel uit.

Jullie klinken zo lief bij elkaar Ik krijg gelijk al wat energie van het verhaal

Al bijna ?

---------------------------
Basis -> toon en heb altijd respect voor haar en haar familie, dus met of zonder haar bijzijn ook respect.

Toch kan je ook op jonge leeftijd al serieus zijn. Ik was 18 toen ik mijn vriendin leerde kennen en wij zijn nu 5 jaar bij elkaar. Op het moment dat je die keuze maakt moet je, met betrekking tot sommige dingen, gewoon volwassen worden en serieus zijn.

In mijn geval kwam dat doordat mijn vriendin uit Spanje komt. En wij waren het na ongeveer 1 jaar zat om elke maand 2-3 keer heen en weer te vliegen. Nu wonen we alweer een tijdje samen in de UK.

Dus het kan wel gewoon!