TTK LPT

Nu ja, onze uniciteit is uiteindelijk onze minst onderscheidende eigenschap.

Einmal ist keinmal.

Zolang je niet reïncarnatie gelooft, is de beleving van je leven hier op aarde wel uniek. We doen met z'n allen ook maar wat, en in ons geklooi herhalen we wat anderen deden maar dan wel weer op geheel eigen wijze.

Verdraagt die uniciteit zich dan niet met categoriseren?

quote:

Op donderdag 13 maart 2014 09:55 schreef LelijKnap het volgende:
Ik bedoel 'inwisselbaarheid', wat wil je daar mee bedoelen?

Voor jou tien anderen?

Het lijkt me overigens dat B. en de kinderen anders denken over die inwisselbaarheid van Claudia.

quote:

Op donderdag 13 maart 2014 10:06 schreef Lienekien het volgende:
Verdraagt die uniciteit zich dan niet met categoriseren?

Je kunt de mensheid juist prima categoriseren door middel van (dat gevoel van) uniciteit, 'the illusion of having a self'. En natuurlijk heb ik die illusie ook. Aan je programmering valt niet te ontsnappen. Of zoals G. zegt: onze uniciteit is onze minst onderscheidende eigenschap. (Mooi aforisme!)

De teerbeminde en ik denken hetzelfde over de inwisselbaarheid: we zijn er allebei van overtuigd dat er honderden, zo niet duizenden mogelijke andere partners bestaan waarmee we een gelukkig en uniek leven hadden kunnen leiden. In dit geval is de(ze) Ander het geworden. Het maakt er de liefde niet minder om, hoor.

_{Of dat voor en jegens de kinderen ook zo werkt, is een lastige, vind ik.}

quote:

Op donderdag 13 maart 2014 10:35 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Je kunt de mensheid juist prima categoriseren door middel van (dat gevoel van) uniciteit, 'the illusion of having a self'. En natuurlijk heb ik die illusie ook. Aan je programmering valt niet te ontsnappen. Of zoals G. zegt: onze uniciteit is onze minst onderscheidende eigenschap. (Mooi aforisme!)

Ik denk ook dat het prima naast elkaar kan. Vraag me alleen af of anderen in dit topic ze onverenigbaar vinden.

quote:

Op donderdag 13 maart 2014 11:34 schreef Gellius het volgende:
De teerbeminde en ik denken hetzelfde over de inwisselbaarheid: we zijn er allebei van overtuigd dat er honderden, zo niet duizenden mogelijke andere partners bestaan waarmee we een gelukkig en uniek leven hadden kunnen leiden. In dit geval is de(ze) Ander het geworden. Het maakt er de liefde niet minder om, hoor.

_{Of dat voor en jegens de kinderen ook zo werkt, is een lastige, vind ik.}

Dat geloof ik in principe/in theorie ook. Toch leert mijn eigen ervaring - en daarin sta ik vast niet alleen - dat het vinden van een geliefde op zich inderdaad niet zo lastig is, maar het instandhouden en laten werken van een relatie wel, hoeveel liefde er ook in het spel is. Dus ik weet niet of je het echt zo gemakkelijk met een ander had gekund. Ik zou toch vooral maar erg blij zijn dat jullie elkaar zo hebben gevonden en dat het goed werkt, helemaal vanzelfsprekend is het niet hoor. Overigens is het aangaan van een bepaald commitment natuurlijk ook een keuze.

Als ik zie, en ik kom het vooral veel tegen in mijn werk, hoe makkelijk ouders hun partner inwisselen voor een ander en hoeveel verdriet kinderen daarvan hebben, dan is dat een soort inwisselbaarheid waar ik treurig van word.

Zeg, ik ga met Hemelvaart een paar dagen naar München. Lang leven de moffen. Iemand tips?

Na 15 jaar kantoorbanen gecombineerd met wat banenwissels heb ik alle genoemde persoonlijkheidsindelingen wel eens voorbij zien komen. In mijn huidige bedrijf is DISC reuze hip.
Ik ben ook eens een manager tegen gekomen die iedereen indeelde als bever, gans, eekhoorn en vos(?). Die is ontslagen.

Tweemaal heb ik een teambouwweekend meegemaakt gecombineerd met de Belbin-indeling. Dat was beide keren wel teambuildend - drama's, dronkenschappen, en tranen met tuiten. Ik betwijfel of Belbin daar echt iets mee te maken had. Zeer opvallend was wel dat ik als teamrol zeer duidelijk *niet* een ' verzorgende' rol geacht werd te hebben volgens de Belbin 360-graden feedback, maar dat men natuurlijk wel bij mij kwam uithuilen en opbiechten.

quote:

Op donderdag 13 maart 2014 10:35 schreef Claudia_x het volgende:

Aan je programmering valt niet te ontsnappen.

Er kan dmv intensieve zelfreflectie heel wat van die programmering wegvallen, kan ik je melden.
Er moet alleen wel de urgentie voor zijn.

Introspectie en een diepe gevoelswereld zijn kenmerkend voor type 4. Je bent er dus tot geprogrammeerd.

"Vieren voelen zich misdeeld, terwijl anderen tevreden lijken. Anderen lijken tevreden met hun werk en hun gezin, terwijl zij zich niet gezien voelen. Vieren zeggen dat het geen kwestie is van jaloezie. Ze gunnen anderen hun plezier, maar als ze anderen gelukkig zien worden ze herinnerd aan wat ze zelf missen.
Nijd en afgunst motiveert hen op zoek te gaan naar dingen en status waarvan ze veronderstellen dat ze mensen gelukkig maken, zoals geld, een unieke levensstijl, blijken van waardering en vrienden. Het op zoek zijn van Vieren wordt gekenmerkt door een zich herhalende cyclus van wensen, verwerven, teleurstelling en afwijzing. De Vieren willen hebben wat niet beschikbaar is en als het uiteindelijk binnen handbereik komt zijn ze teleurgesteld. Wanneer relaties die eens aantrekkelijk waren de fase van afwijzing hebben bereikt, worden ze weer aantrekkelijk en zo blijft deze cyclus zich herhalen."

Diertypen, nu herinner ik het me. Ik vond mezelf een kameleon en noemde de cursusleidster een stekelvarken. Dat gaf applaus. Wat een heerlijke onzin.

Wat het enneagram betreft, ik ben natuurlijk een mengtype van 1, 3, 4, 5, 6, 7 en 9.

Kies de dictator die het best bij je past.

Zeg, die topic sluit (automatisch, we hoeven het niet zèlf te doen) over 6 5 posts.

Goed, Grote Smurf.

Ik vond vroeger Johan en Pirrewiet eigenlijk leuker dan de Smurfen.

Ik twijfel nog steeds tussen Luie Smurf, IJdele Smurf, Lolsmurf en Gargamel.

Ik vond Cor van der Laak leuker, en wel hierom.