quote:
Op vrijdag 9 mei 2014 17:35 schreef Vatta het volgende:Wat ik me afvraag. Valt het concert niet af en toe gewoon dood omdat je bangers als IBYLGOTDF en Brainstorm afwisseld met Thunderstorms en Fireside. Ook als ik naar nummers als Knee Socks en One For The Road luister vind ik het contrast met de flitsende Rock n Roll van vroeger zo groot. Het is allemaal veel gezapiger. Worden de nummers live met extra pit gespeeld?
Ik begrijp wat je wilt zeggen, maar dit is natuurlijk niets nieuws. Het is al jaren veel subtieler dan alleen maar rammen en beuken, wat geweldig was uit de beginjaren. De tracks die je noemt zijn live de onovertroffen hoogtepunten van de set, mede door de podium-presentatie. Er is zo veel aan de hand in die tracks dat het niet snel gaat vervelen. Ik zal nooit genoeg kunnen krijgen van Turner die de riff van 'Knee Socks' speelt terwijl hij zingt. Dat je tijdens zo'n song niet de hele zaal wordt doorgebeukt is voor mij totaal niet van belang. Zoals ik 3 maanden terug nog zag:
De reactie van het publiek moet genoeg zeggen, als vanaf 0:50 na lang ge-tease dé riff er in komt. Er is zo veel gaande op het podium, zelfs Nick die een stukje lead doet, al die harmonieën, 2 roadies die meespelen. Denk dat alles vanaf de brug met die hele wending daarna (03:04) goed laat zien hoe erg ze gegroeid zijn als live-band. De energie van de shows heeft alleen een iets andere zwaartekracht gekregen. Die ouwe tracks zijn tof om af en toe nog te horen, maar niet meer waar de set om draait bij AM anno 2014. Het is niet alsof het publiek het uit aan het zitten is totdat ze 'Dancefloor' op de helft doen. Die track blijft magisch, maar lang niet alle oude tracks ('Fake Tales', dit is ook door de band zelf andermaal genoemd in interviews, zelfs in eentje hierboven nog) hebben die magie nog. De nummers van 'AM' worden ontvangen als de grootste hits, neem de reactie op 'One For The Road':
En al helemaal 'Fireside'. 45 minuten snelle power-chords op 1,5 van de snelheid is hartstikke tof, maar Arctic Monkeys is nu zo veel meer. Het is wel zo dat de gigs eind 2013 qua setlist veel te vlak waren en als een nachtkaars uitgingen (laatste 4 songs van de reguliere set waren 'Cornerstone', 'No. 1 Party Anthem', 'Fluorescent Adolescent' en 'I Wanna Be Yours', en daarvoor ook al veel down-tempo tracks), de spanningsboog ging daarna in Amerika de goede kant op met de wat meer snellere tracks richting het midden, en ik denk dat ze met wat ik op de stream uit Syndey hoorde het behoorlijk onder de knie hebben nu. Het verloop van
de eerste 11 songs is vrijwel perfect. En dat was
in Amerika al zo (maar dan met 'Evil Twin'/'Old Yellow Bricks' er nog tussen, waarvan ze eerder dit jaar zeiden dat die eerste track het niet zo goed buiten Amerika doet... Onbegrijpelijk).
Ook nu staat me nog tegen dat van de laatste 7 tracks alleen 'Dancefloor' een echte rocker is. Nogmaals, niet dat het daar om draait, maar omdat de afwisseling in een set zo belangrijk is, en AM dat weet als geen ander. Eén 'From The Ritz To The Rubble' of simpelweg weer 'Evil Twin' of 'Old Yellow Bricks' d'r bij op die plek zou wonderen doen. Maar de set op zich is er een die zelfs na 8 keer post-album release niet is gaan vervelen.