quote:
Op donderdag 1 juni 2017 22:11 schreef MrBanaan1 het volgende:Ik vind Well of Glass verslavend goed
Oh, en Morning Glory live
Tevens, ik vond Beady Eye echt wel goede nummers hebben. Snap de haat niet zo
Flick of the Finger was tof. [..]
Zelfde hier, heel wat tracks hadden hetzelfde effect gehad als 'Wall Of Glass' nu, als het onder z'n "eigen naam" was uitgebracht. De vele gigs die ik van ze gezien heb waren ook altijd vol energie en passie, heel zonde hoe dat met een paar Spinal Tap-acties uit elkaar is geklapt nadat het momentum volledig verloren ging door een opeenstapeling van incidenten rondom de sterke tweede plaat.
Nu "solo": 'Paper Crown' en 'Bold' zijn wel de prijsnummers, hoor. Benieuwd hoe lang hij die noten gaat (proberen te) raken, vooralsnog gaat hij er helemaal voor. Hij is nog even doof als tijdens de laatste Beady Eye-tour, maar zoals altijd is de start van de tour vocaal sterk. Nu minder agressief richting z'n monitor-man, hij heeft (weer...) in-ears, die hij vervolgens vaak weer uitdoet, en continu uit de maat zingt.
'Paper Crown' gaat het sleutelnummer van de plaat worden, mocht het goed geproduceerd zijn. De sterkste melodie door hem gezongen in jaren. Zoals gezegd geforceerd door Greg Kurstin, duidelijk bedacht als "radiovriendelijke The Verve/Britpop-ballad", zoals toen Miles Kane een schrijfsessie deed met Guy Chambers (Robbie Williams-hitmaker) en daar 'Out Of Control' uitkwam, is dit zeer vergelijkbaar.
Het maakt het niet minder mooi, het is echt heel erg goed, maar 'Bold' is persoonlijk mijn favoriet, misschien juist omdat hij deze zelf heeft geschreven en minder duidelijk geschreven is om te scoren. Aan m'n eerdere vergelijking over laatstgenoemde wil ik graag nog Lennon's 'I'm Losing You' toevoegen. Besefte me later pas dat het natuurlijk "het liedje uit de pub" is, die hij 2 jaar geleden speelde in een kroeg in Ierland onder begeleiding van een infantiele tafeldrummer. En:
"There's no love in chasing yesterday", ouch
.