Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #14

quote:

Op maandag 23 januari 2017 16:39 schreef EggsTC het volgende:

[..]

Alles zit in m'n hoofd, er bestaat niks anders dan m'n perceptie.

Behalve dat wat ziet en dat wat gezien wordt.

Alles komt in drieën.

quote:

Op maandag 23 januari 2017 16:52 schreef Kamina het volgende:

[..]

Behalve dat wat ziet en dat wat gezien wordt.

Alles komt in drieën.

Nu weet ik niet zeker of ik de context juist interpreteer, maar ook zien doe je met je brein. En mijn perceptie is voor mij, het enige wat er bestaat. Misschien verzin ik jullie allemaal wel, de hele wereld.

Edit; lees dit boek eens, is wel wat voor jou denk ik;



Bijzonder complex, maar aangezien je ook heel goed thuis bent in deze materie naar eigen zeggen, zal het niet té complex zijn.

quote:

Op maandag 23 januari 2017 16:57 schreef EggsTC het volgende:

[..]

Nu weet ik niet zeker of ik de context juist interpreteer, maar ook zien doe je met je brein. En mijn perceptie is voor mij, het enige wat er bestaat. Misschien verzin ik jullie allemaal wel, de hele wereld.

Edit; lees dit boek eens, is wel wat voor jou denk ik;

[ afbeelding ]

Bijzonder complex, maar aangezien je ook heel goed thuis bent in deze materie naar eigen zeggen, zal het niet té complex zijn.

Dat heet solipsisme.

En dat maakt alles zinloos.

Echter, aangezien je zegt dat je ziet met je brein, spreek je al van twee. En dan is nog hetgeen dat gezien wordt, dus drie.

Wat goed om dit topic te herontdekken en door te lezen! Interessant.

Ik mediteer nu een paar jaartjes dagelijks. Eerst gewoon mindfulness. Nu ben ik dat meer aan het omploegen naar Vipassana (dus met het boeddhistische kader erbij).

Lukt me steeds beter en constanter om de hele tijd gewaar te zijn. Het lijkt zo simpel, 'gewoon in het hier en nu zijn', maar het is zo een ontwaken eigenlijk. Je komt er pas achter hoe je dagelijks je leven in een soort droomtoestand doorbracht als je het begint te zien. Doordat je steeds meer bewust, met gewaarzijn in ieder moment aanwezig bent.

Maar het is nog steeds wel best vaak mezelf in zelf-herinnering brengen. Zeker in contact met andere mensen is het soms nog best een hele uitdaging om niet in de automatische mechanismes te schieten, het zogenaamde geconditioneerde gedrag en denken. Maar dat is tegelijkertijd een leuke uitdaging. Ik geniet momenteel van de ontwikkeling die ik daarin ervaar!

[ Bericht 0% gewijzigd door Meneertje_flapdrol op 25-01-2017 01:20:15 ]

quote:

Op zondag 22 januari 2017 22:52 schreef EggsTC het volgende:
Ik kan mijn gedachten nog niet stil zetten. Soms frustreert dat, maar ook dat moet ik proberen te accepteren, en daar ligt de hele paradox. Binnekort ga ik weer de boeken erover lezen. Je onderbewuste moet er ook goed klaar voor zijn denk ik.

Ik lees hier een hele discussie over dat denken niet goed zou zijn, of dat je je gedachten stil moet zetten, en weet ik 't allemaal.
Dit aspect heeft mij ook een tijdje in verwarring gebracht. Maar uiteindelijk is het wat mij betreft heel simpel: je moet niet van je gedachtes af (hell no!). Je moet helemaal nergens vanaf. Waar je alleen waarschijnlijk vanaf wilt, is het automatische, mechanische denken!

Dat type denken dat van de ene associatie naar de andere gaat en als een trein doordendert van het ene vreemde station naar het andere, waarbij je tijdens de reis slaapt (niet opmerkzaam bent).
Dat type denken is geconditioneerd denken.

Bewust denken, denken terwijl je tegelijkertijd ook je er bewust van bent dat je denkt en wat je denkt (je bent je er gewaar van in het moment) is heel anders. Dan ben je heel helder en kun je bewust kiezen of je meegaat in je automatische associaties en aangeleerde denkpatronen.

Met dat laatste is niets mis. Dat is gezond. Heb je ook nog eens nodig om inzicht te verwerken. En denken moet je verder helemaal niet op willen geven. Je wilt toch niet als een kip zonder kop door het leven gaan? Denken is ook praten met je zelf. Wordt wel een saaie boel hoor in je hoofd als je dat niet meer doet. En lekker filosoferen en zo, dat is toch ook gewoon leuk?
Denken is niet probleem. Gebrek aan opmerkzaamheid in het moment is het probleem.

quote:

Op woensdag 25 januari 2017 01:19 schreef Meneertje_flapdrol het volgende:

[..]

Ik lees hier een hele discussie over dat denken niet goed zou zijn, of dat je je gedachten stil moet zetten, en weet ik 't allemaal.
Dit aspect heeft mij ook een tijdje in verwarring gebracht. Maar uiteindelijk is het wat mij betreft heel simpel: je moet niet van je gedachtes af (hell no!). Je moet helemaal nergens vanaf. Waar je alleen waarschijnlijk vanaf wilt, is het automatische, mechanische denken!

Dat type denken dat van de ene associatie naar de andere gaat en als een trein doordendert van het ene vreemde station naar het andere, waarbij je tijdens de reis slaapt (niet opmerkzaam bent).
Dat type denken is geconditioneerd denken.

Bewust denken, denken terwijl je tegelijkertijd ook je er bewust van bent dat je denkt en wat je denkt (je bent je er gewaar van in het moment) is heel anders. Dan ben je heel helder en kun je bewust kiezen of je meegaat in je automatische associaties en aangeleerde denkpatronen.

Met dat laatste is niets mis. Dat is gezond. Heb je ook nog eens nodig om inzicht te verwerken. En denken moet je verder helemaal niet op willen geven. Je wilt toch niet als een kip zonder kop door het leven gaan? Denken is ook praten met je zelf. Wordt wel een saaie boel hoor in je hoofd als je dat niet meer doet. En lekker filosoferen en zo, dat is toch ook gewoon leuk?
Denken is niet probleem. Gebrek aan opmerkzaamheid in het moment is het probleem.

Een keer over straat heen lopen zonder dat er direct 100Den gedachtes of fantasieën los geslagen, heen en weer keren.

Dat zou ik best een prettig vinden.

Ik kan mij niet heugen dat ik het de afgelopen 5 jaar net zo extreem had als in mij jeugd.

Tevens ben ik er achter gekomen dat deze gedachtes met alchoop heel weinig tot niet aanwezig zijn. En met wiet de gedachtes een stuk kortere "loop" heeft


Mindfullnes heb ik geprobeert, echter is mijn concentratie vermogen op dat moment net zo hoog als die van een goudvis.

quote:

Op vrijdag 27 januari 2017 07:44 schreef K44S het volgende:
Mindfulness heb ik geprobeerd, echter is mijn concentratie vermogen op dat moment net zo hoog als die van een goudvis.

Dan moet je het vaker doen dan drugs en alcohol.

quote:

Op vrijdag 27 januari 2017 07:48 schreef Kamina het volgende:

[..]

Dan moet je het vaker doen dan drugs en alcohol.

ik blow hooguit 1 keer in het halfjaar. Al zou alcohol wel een stap zijn.

quote:

Op vrijdag 27 januari 2017 07:44 schreef K44S het volgende:
Een keer over straat heen lopen zonder dat er direct 100Den gedachtes of fantasieën los geslagen, heen en weer keren.

Dat zou ik best een prettig vinden.

Ik kan mij niet heugen dat ik het de afgelopen 5 jaar net zo extreem had als in mij jeugd.

Tevens ben ik er achter gekomen dat deze gedachtes met alchoop heel weinig tot niet aanwezig zijn. En met wiet de gedachtes een stuk kortere "loop" heeft

Mindfullnes heb ik geprobeert, echter is mijn concentratie vermogen op dat moment net zo hoog als die van een goudvis.

Dat is niet zo gek; alcohol verdoven de hersenen...

Concentratievermogen is iets dat je moet ontwikkelen. Dat is er niet standaard zomaar even. Ik heb het ook moeten leren.
Het duurt gemiddeld ongeveer een maand tot 3 maanden (dagelijks) voordat een degelijk concentratievermogen is bereikt die nodig is om observerend te kunnen mediteren.

Het is altijd in het begin, beginnen met letten op de ademhaling, en steeds weer terugkeren als je afdwaalt. In het begin kun je het nog niet eens een paar seconde. Steeds een stapje meer. Je hersenen moeten als het ware bepaalde hersenverbindingen leggen.

Ze noemen dat ook wel 'het temmen van de wilde olifant' (mind).

Ik zou als ik jou was een boek aanschaffen ervoor die je erbij kan helpen. 'meditatie in alle eenvoud' is een goeie. Of 'mindfulness' van Joseph Goldstein.

Of ergens een cursus volgen...

quote:

Op zaterdag 28 januari 2017 02:54 schreef Meneertje_flapdrol het volgende:

[..]

Dat is niet zo gek; alcohol verdoven de hersenen...

Concentratievermogen is iets dat je moet ontwikkelen. Dat is er niet standaard zomaar even. Ik heb het ook moeten leren.
Het duurt gemiddeld ongeveer een maand tot 3 maanden (dagelijks) voordat een degelijk concentratievermogen is bereikt die nodig is om observerend te kunnen mediteren.

Het is altijd in het begin, beginnen met letten op de ademhaling, en steeds weer terugkeren als je afdwaalt. In het begin kun je het nog niet eens een paar seconde. Steeds een stapje meer. Je hersenen moeten als het ware bepaalde hersenverbindingen leggen.

Ze noemen dat ook wel 'het temmen van de wilde olifant' (mind).

Ik zou als ik jou was een boek aanschaffen ervoor die je erbij kan helpen. 'meditatie in alle eenvoud' is een goeie. Of 'mindfulness' van Joseph Goldstein.

Of ergens een cursus volgen...

goede tips! thx

quote:

Op zaterdag 28 januari 2017 02:54 schreef Meneertje_flapdrol het volgende:

[..]

Dat is niet zo gek; alcohol verdoven de hersenen...

Concentratievermogen is iets dat je moet ontwikkelen. Dat is er niet standaard zomaar even. Ik heb het ook moeten leren.
Het duurt gemiddeld ongeveer een maand tot 3 maanden (dagelijks) voordat een degelijk concentratievermogen is bereikt die nodig is om observerend te kunnen mediteren.

Het is altijd in het begin, beginnen met letten op de ademhaling, en steeds weer terugkeren als je afdwaalt. In het begin kun je het nog niet eens een paar seconde. Steeds een stapje meer. Je hersenen moeten als het ware bepaalde hersenverbindingen leggen.

Ze noemen dat ook wel 'het temmen van de wilde olifant' (mind).

Ik zou als ik jou was een boek aanschaffen ervoor die je erbij kan helpen. 'meditatie in alle eenvoud' is een goeie. Of 'mindfulness' van Joseph Goldstein.

Of ergens een cursus volgen...

Het is inderdaad een kwestie van geduld. Ik ken wel mensen die bij het begin zeggen 'het lukte niet'. En dan stoppen. Dat is onzin want er is geen sprake van wel of niet lukken, dat is niet de mentaliteit waar mee je er in moet stappen. Die mentaliteit is overigens wel logisch in onze westerse prestatiecultuur. In tegenstelling tot hardlopen zijn resultaten niet meetbaar (uitgezonderd hersenonderzoek). Dit is DE valkuil van veel mensen. Mindfulness gaat niet over prestatie. Het is heel lastig om jezelf niet af te straffen als je weer eens afgeleid bent (godver alweer!!). Heb na 8 jaar mediteren ook nog steeds. Die vooruitgang van concentratievermogen komt vanzelf, streef het niet na.

Concentratievermogen van een vis heeft iedereen bij het begin. Iedereen denkt altijd, de hele tijd. Dat je je bewust bent van je gedachten is de oefening. Als je je 80x per meditatie realiseert dat je (weer) afgedwaald bent, dat is normaal. Dan ben je juist op het goede pad

Persoonlijk vind ik geleide meditaties goed werken omdat je telkens bij de les wordt gehouden en een rustige begeleidende stem kalmeert mij. Anderen worden weer nerveus van semi-esoterisch gezever. Ik zou eens proberen of het wat voor je is. Er staan er heel veel op youtube.

Alcohol en drugs verdoven vanzelfsprekend. En eisen ook hun tol later, wegens kater en slechte slaap onder invloed van alcohol.

Ik "moest" verplicht mindfullness doen.

"Zet je gedachten op het bootje en laat ze varen"

Nou de eerste 5 keer hoefde ik niet de hele 10 minuten mee te doen, als ik het maar probeerde.

Na 20x kon ik 10 minuten lang de oefeningen volhouden en ja het werkte voor mij wel.
Die 10 minuten waren trouwens onderdeel van een grotere behandeling, dus met 10 minuten mindfullness alleen waren mijn gedachten niet getemd geweest.

quote:

Op maandag 30 januari 2017 14:33 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Het is inderdaad een kwestie van geduld. Ik ken wel mensen die bij het begin zeggen 'het lukte niet'. En dan stoppen. Dat is onzin want er is geen sprake van wel of niet lukken, dat is niet de mentaliteit waar mee je er in moet stappen. Die mentaliteit is overigens wel logisch in onze westerse prestatiecultuur. In tegenstelling tot hardlopen zijn resultaten niet meetbaar (uitgezonderd hersenonderzoek). Dit is DE valkuil van veel mensen. Mindfulness gaat niet over prestatie. Het is heel lastig om jezelf niet af te straffen als je weer eens afgeleid bent (godver alweer!!). Heb na 8 jaar mediteren ook nog steeds. Die vooruitgang van concentratievermogen komt vanzelf, streef het niet na.

Exact!

Ik had het in het begin ook wel hoor, dat ik me ging irriteren aan mezelf als het dan 'niet lukte'. Maar juist dat is één van de dingen die je gaat leren: NIET oordelen over wat er in je opkomt. Niet te denken in succes/faillure. En vooral ook: leren omgaan met negatieve gevoelens en gedachtes. En één van zulke gedachtes/gevoelens is natuurlijk 'het lukt niet', 'ik kan er weer niks van' etc. Dat zijn allemaal geconditioneerde reflexen die je gaat onderzoeken waardoor ze op den duur hun grip op je zullen verliezen.

Als je een boek leest ben je dan ook in het hier en nu ? en hoe zit dat met een brief schrijven ? zelf dacht ik van niet omdat je met je hoofd bezig bent.Bij mindfulness ligt dit iets anders.

quote:

Op donderdag 9 februari 2017 15:52 schreef rico18 het volgende:
Als je een boek leest ben je dan ook in het hier en nu ? en hoe zit dat met een brief schrijven ? zelf dacht ik van niet omdat je met je hoofd bezig bent.Bij mindfulness ligt dit iets anders.

Als het goed is wel. Want als je aan andere dingen gaan denken tijdens het typen/lezen dan krijg je, wat je misschien wel kent, dat je andere woorden gaat typen die je op dat moment denkt. En bij lezen, lees je dan tig keer dezelfde zin waarvan je na zoveel keer nog niet weet wat er nou eigenlijk stond.

Bedankt ,ben nu de kracht van het nu aan het lezen ,zit met één uitdrukking in de knoop hier even een citaat:

quote:

Als je de denker objectief waarneemt, zonder enig oordeel, ontstaat het besef dat jij naar de denker luistert, dat het denken eigenlijk niets met jezelf als bewust-zijn te maken heeft. Het besef van “ik ben” ontstaat (en je beseft dat de denker niet je ware zelf is, maar iets dat is opgebouwd sinds je geboren werd), dit is geen gedachte, het gaat het verstand en het denken te boven

De denker hier is dat nu je verstand of je ego ? Als ik een rekensom uitreken mijn ware ik is dan toch de denker ? met andere woorden mijn ware ik kan ook de denker zijn ,zie ik dit goed ?

Het ego is het idee van het 'ik'. Het gedeelte dat zichzelf gescheiden ervaart van de rest. Dat daarom de behoefte voelt zichzelf te verdedigen en te beschermen etc. In de dagelijkse praktijk heeft het z'n functie. Zeker wanneer je nog jong bent moet je niet proberen van het ego 'af te komen' (dat kan overigens ook niet). Een gezond, stabiel ego is belangrijk om eerst te ontwikkelen.

Het is alleen in absolute zin een verkeerde identificatie (maar in relatieve zin niet, maar goed, dat wordt te ingewikkeld, so forget this for now). In het denken komen voortduren allerlei gedachtes op. Vele gaan onbewust. Die gedachtes komen in principe gewoon op en verdwijnen weer. Gedachtes kunnen worden gezien. Wie/wat ziet de gedachten komen en gaan? Dat wat de gedachten kan zien komen en gaan, komt niet op en verdwijnt niet. Het is het bewustzijn - dat je werkelijk bent - waarin die gedachtes komen en gaan. Maar wat doen wij doorgaans de hele tijd: er komt een gedachte op, en als de gedachte interessant is, dan raken we in een fractie van een seconde gehypnotiseerd door een gedachte en we wórden dan als het ware die gedachte: we identificeren ons volledig met dat vluchtige wat in ons bewustzijn verschijnt.
Op die manier wordt de gedachte (of emotie) van energie voorzien en gaat het een eigen leven leiden. De ene gedachte leidt tot de andere, en zo schiet het van associatie naar associatie, en zo kunnen we hele dag bezig zijn.

We identificeren ons dan volledig met onze gedachten. Dat identificeren wat we de hele tijd doen, daaruit ontstaan overtuigingen over wie of wat we zouden zijn.

De essentie van de bewustzijnservaring is 'Ik ben'. Maar doordat we ons zo identificeren met onze gedachten (en gevormde geloofsovertuigingen) wordt die essentie van 'ik ben' ingevuld met: 'Ik ben dit, ik ben dat, ik ben zus, ik ben zo'. En zo hebben we een heel systeem opgebouwd van binnen met allerlei overtuigingen over onszelf, voortkomend uit al die identificaties.

Dat is het ego: het idee we de persoon zijn die al die overtuigingen omvat.

Het verstand is het vermogen, the ability, om te denken. Om ideeën te bevatten. Om te kunnen redeneren. Dingen af te wegen enzovoorts. Met andere woorden: een hele handige en onmisbare tool.

Hopelijk is het duidelijk zo en niet te moeilijk uitgelegd?

[ Bericht 0% gewijzigd door Meneertje_flapdrol op 14-02-2017 01:25:49 ]

quote:

Op dinsdag 14 februari 2017 01:19 schreef Meneertje_flapdrol het volgende:
Het ego is het idee van het 'ik'. Het gedeelte dat zichzelf gescheiden ervaart van de rest. Dat daarom de behoefte voelt zichzelf te verdedigen en te beschermen etc. In de dagelijkse praktijk heeft het z'n functie. Zeker wanneer je nog jong bent moet je niet proberen van het ego 'af te komen' (dat kan overigens ook niet). Een gezond, stabiel ego is belangrijk om eerst te ontwikkelen.

Het is alleen in absolute zin een verkeerde identificatie (maar in relatieve zin niet, maar goed, dat wordt te ingewikkeld, so forget this for now). In het denken komen voortduren allerlei gedachtes op. Vele gaan onbewust. Die gedachtes komen in principe gewoon op en verdwijnen weer. Gedachtes kunnen worden gezien. Wie/wat ziet de gedachten komen en gaan? Dat wat de gedachten kan zien komen en gaan, komt niet op en verdwijnt niet. Het is het bewustzijn - dat je werkelijk bent - waarin die gedachtes komen en gaan. Maar wat doen wij doorgaans de hele tijd: er komt een gedachte op, en als de gedachte interessant is, dan raken we in een fractie van een seconde gehypnotiseerd door een gedachte en we wórden dan als het ware die gedachte: we identificeren ons volledig met dat vluchtige wat in ons bewustzijn verschijnt.
Op die manier wordt de gedachte (of emotie) van energie voorzien en gaat het een eigen leven leiden. De ene gedachte leidt tot de andere, en zo schiet het van associatie naar associatie, en zo kunnen we hele dag bezig zijn.

We identificeren ons dan volledig met onze gedachten. Dat identificeren wat we de hele tijd doen, daaruit ontstaan overtuigingen over wie of wat we zouden zijn.

De essentie van de bewustzijnservaring is 'Ik ben'. Maar doordat we ons zo identificeren met onze gedachten (en gevormde geloofsovertuigingen) wordt die essentie van 'ik ben' ingevuld met: 'Ik ben dit, ik ben dat, ik ben zus, ik ben zo'. En zo hebben we een heel systeem opgebouwd van binnen met allerlei overtuigingen over onszelf, voortkomend uit al die identificaties.

Dat is het ego: het idee we de persoon zijn die al die overtuigingen omvat.

Het verstand is het vermogen, the ability, om te denken. Om ideeën te bevatten. Om te kunnen redeneren. Dingen af te wegen enzovoorts. Met andere woorden: een hele handige en onmisbare tool.

Hopelijk is het duidelijk zo en niet te moeilijk uitgelegd?

Het ego bestaat helemaal niet, joh.

Meneertje flapdrol :

Dit komt er dus op neer dat als je jezelf laat leiden door je verstand dat je dan leeft vanuit je Ego ?

Meestal zijn we negatief over het Ego ,maar als er bijv gedachten komen dat je op moet passen voor gladheid op de weg dan is dit positief ,je kunt dan ook geleid worden door je verstand weet niet of dit ook met het Ego te maken heeft.

Kamina: Het ego bestaat helemaal niet, joh. : natuurlijk in de zin dat het ego Fake is niet je echte leven nep. Maar we noemen het zo

quote:

Op dinsdag 14 februari 2017 11:47 schreef rico18 het volgende:
Meneertje flapdrol :

Dit komt er dus op neer dat als je jezelf laat leiden door je verstand dat je dan leeft vanuit je Ego ?

Meestal zijn we negatief over het Ego ,maar als er bijv gedachten komen dat je op moet passen voor gladheid op de weg dan is dit positief ,je kunt dan ook geleid worden door je verstand weet niet of dit ook met het Ego te maken heeft.

Kamina: Het ego bestaat helemaal niet, joh. : natuurlijk in de zin dat het ego Fake is niet je echte leven nep. Maar we noemen het zo

Nee imo niet. Het verstand is een van je grootste geschenken als mens die je onderscheidt van het dierenrijk. Je ego kan het verstand wel gebruiken of misbruiken. Verstand zelf is gewoon een bepaald vermogen van je geest. Het ego is een geconstrueerd zelf-idee of zelfbeeld.

quote:

Op dinsdag 14 februari 2017 12:48 schreef Meneertje_flapdrol het volgende:

[..]

Nee imo niet. Het verstand is een van je grootste geschenken als mens die je onderscheidt van het dierenrijk. Je ego kan het verstand wel gebruiken of misbruiken. Verstand zelf is gewoon een bepaald vermogen van je geest. Het ego is een geconstrueerd zelf-idee of zelfbeeld.

DIt ja.

Het ego kan jou besturen, of jij het ego.
Jij bestuurt je gedachten, of je gedachten besturen jou.

Om het aanschouwelijk te maken: iemand heeft 'jou' voor je gevoel iets aangedaan. Je voelt de behoefte om dat diegene betaald te zetten. Daar kun je dan een uitvoerig uitgekookt plan voor smeden om dat ik praktijk te brengen.

Dit gehele proces verloopt door middel van je ego-identificatie: ten eerste het idee dat iemand jou iets aangedaan heeft. En ten tweede het verstand dat wordt gebruikt om diegene terug te pakken.
Het verstand is hierbij het op zich neutrale middel, bevrediging van wat je in je ego-identificatie voelt, het doel...

quote:

Op dinsdag 14 februari 2017 10:24 schreef Kamina het volgende:
Het ego bestaat helemaal niet, joh.

Je kan ook zeggen dat een stoel niet bestaat, door te zeggen: nee, het is gewoon een verzameling plankjes en onderdelen in een bepaalde volgorde, en dat noemen we dat 'stoel'. Je kan dan zelfs weer zeggen: 'er bestaan geen plankjes en geen volgorde' etc. etc.

Sorry als ik te veel vraag ,bij het te veel denken speelt mijn innerlijke stem ook een rol ,die stem noem ik de verteller het kan je ego zijn maar ook je ware zelf.Zelf word ik knetter gek van die stem.Volgens mij gaan alle gedachtes samen met die stem (verteller) Waar ik volgens mij nu achter kom is dat als je zelf innerlijk zorgt dat je niet vertelt komen er niet gemakkelijk nieuwe gedachtes .Bijv. in je hoofd een weekplanning maken zonder je innerlijke stem lukt dit ?

quote:

Op dinsdag 14 februari 2017 14:19 schreef rico18 het volgende:
Sorry als ik te veel vraag ,bij het te veel denken speelt mijn innerlijke stem ook een rol ,die stem noem ik de verteller het kan je ego zijn maar ook je ware zelf.Zelf word ik knetter gek van die stem.Volgens mij gaan alle gedachtes samen met die stem (verteller) Waar ik volgens mij nu achter kom is dat als je zelf innerlijk zorgt dat je niet vertelt komen er niet gemakkelijk nieuwe gedachtes .Bijv. in je hoofd een weekplanning maken zonder je innerlijke stem lukt dit ?

Door vragen te stellen blijft het topic lekker levendig, stel je wellicht vragen waar anderen ook mee zitten en het kan voor anderen weer een uitdaging zijn om te kijken of ze een vraag kunnen beantwoorden...

De innerlijke praatjesmaker of 'commentator' is bij vele erg actief. Ook bij mij vaak. Heb ooit eens iemand in een interview horen zeggen: het is de ondertiteling van de film van het dagelijks leven. Die vond ik wel grappig en treffend...

Wat mijzelf is opgevallen is dat het erg kan helpen als je er met je aandacht goed bij bent. Dus dat je je gewaar bent van dat denken, of 'dat stemmetje'. Vaak gaat het onbewust, en dan schiet je van associatie naar associatie en ratelt het maar door. Als je er bewuste aandacht voor hebt, verdwijnt het vaak. Of niet, maar dan kun je gewoon ook in alle bewustheid dat stemmetje zelf besturen zeg maar. Dan ga je lekker praten met jezelf, want blijkbaar heb je daar dan gewoon effe zin in. Blijkbaar zijn er effe onderwerpen die besproken moeten worden. Geen probleem. Je zult zien dat, als je dat dan met bewuste aandacht doet, het vanzelf rustiger wordt en het minder onzinnig geblaat wordt.
Mijn persoonlijke ervaring is dat denken, over praktische zaken, of filosoferen over een onderwerp, in bewustheid uiteindelijk wel leuk kan zijn. Dan kun je je mentale energie daar gewoon in kwijt.

En als je er tegen gaat vechten, je er aan gaat irriteren en het 'weg wil hebben', wordt het meestal alleen maar erger. Dat werkt niet.
Als ik merk dat ik daar last van heb zeg ik altijd in mezelf 'wees gewaar'. Dat is mijn trucje om onmiddellijk in het moment aandacht te krijgen voor het hier en nu en uit de onbewustheid van het gepieker te komen. Misschien heb je daar ook wat aan. Een simpele kleine mantra die je weer bij de les brengt.

Wordt ook vaak aangeraden om je lichaam als instrument te gebruiken voor aandachtigheid. Probeer zo veel mogelijk je voetstappen op de grond te voelen. De temperatuur van de wind langs je huid, je ademhaling etc. allemaal bruikbaar.

[ Bericht 21% gewijzigd door Meneertje_flapdrol op 14-02-2017 16:04:32 ]