In broek poepen op werk

quote:

Op donderdag 20 maart 2014 22:55 schreef ChevyCaprice het volgende:

[..]

En diegene wist er vanaf?

quote:

Op zondag 7 december 2014 23:51 schreef Ali_Kannibali het volgende:
Ik moet het toch even van me afschrijven.

Ben sinds 3 weken aan de slag op een Lyceum met internaat. Vanavond moest ik om 20h beginnen. Rijd in de auto en ben dichtbij om 19h40, maar voel ineens enorme krampen. Ik maak mn broek en gordel los, maar het blijft dringend. Het lyceum is enorm, er is een flinke afstand te gaan, ik twijfel of ik gauw buiten ga, maar gok erop dat ik de WC nog haal. Parkeer snel mn auto en begin te lopen naar het internaat gebouw waar ik werk. Kom onderweg de directeur tegen, die op hetzelfde terrein woont, en groet hem gauw. Ik loop door en voel dat ik controle verlies. Kom bij het gebouw aan, er liggen een paar tassen voor de deur van leerlingen, maar de leerlingen zelf zijn er niet, gelukkig. Ik weet de eerste deur open te maken, maar moet nog een tweede deur door, die op slot zit, vervolgens een lange gang, en aan het einde zijn de toiletten... Op dit moment voel ik dat ie 'kopjes geeft', ik voel dat het er vanzelf uit begint te komen, maar denk het te kunnen houden.

De gesloten deur is inderdaad gesloten. Ik probeer hem te openen met sleutel, maar gebruik de verkeerde sleutel. Ik probeer gauw mn andere sleutel te pakken, maar het is al te laat, het komt er vanzelf uitzetten. Ik kan niet houden en ontspan, voel de warmte en ruik de stank, gadverdamme....

Deur open en naar de toiletten. Echt heel mn broek vol. Dit is me nog nooit eerder overkomen en is duidelijk buikkramp. Ga een toilethokje in en doe mn bovenkleren en schoenen uit, trek mn broek naar beneden, een hele kwak valt op de vloer. Ondertussen wacht mn baas (vrouw), die ik dus sinds 3 weken pas ken, met collega's, op me op haar kantoor voor de briefing. Ik heb mn telefoon in de auto laten liggen. Wat moet ik nu dan?

Sta dus in mn nakie in die toiletten mezelf af te vegen met papier, maar t is een enorme hoeveelheid, stront tussen en op mn benen, op de grond, aan mn handen, één grote ramp. Uiteindelijk ga ik naar de wastafels om me te wassen en dat werkt aardig goed. Maar nu zit ik dus zonder ondergoed en zonder broek. Het enige wat ik heb is een sjaal, een trui en een vest. Ik moet zo'n 500 meter lopen, langs de internaatgebouwen, terwijl leerlingen aan het arriveren zijn en riskeren me te zien. Het is zeker dat er een aantal voor de deur staan te wachten. Als ze me zien kan ik net zo goed ontslag nemen. Ik besluiten uit het raam te springen (gelukkig ben ik niet op een etage naar toilet gegaan). Trui aan, sjaal over mn intieme delen en ik houd mn vest met de handen voor me. Het is pikkedonker maar vind mn weg. Ik moet noodgedwongen over een terrein heen waarin ik zichtbaar ben. Een leerling loopt met zn tas zo'n 20 meter verderop de andere kant op. Mijn benen zijn bloot en duidelijk zichtbaar, maar hij lijkt niets op te merken. Ik loop door en zie in de verte bij mn auto andere leerlingen aankomen. Ik vertrouw erop dat ze niets zien en wanneer ze langs me lopen, kijken ze niet naar me. Eindelijk...

Snel schoon ondergoed aan. De baas belt en ik leg uit dat ik op locatie ben, en er zo aankom, en zal uitleggen waarom ik te laat ben. Spijkerbroek aan en ik voel me al een stuk beter. Leg aan mn baas uit wat er is gebeurd, die stelt voor dat ik naar huis ga als ik zien ben, maar ik zeg dat t wel gaat, alleen dat ik een vuilniszak nodig heb, de toiletten moet schoonmaken en een douche wil. Ze helpt me schoonmaak spullen te vinden en ik ben 30 minuten bezig met poetsen.

Daarna voel ik me tegelijkertijd smerig en een held, want letterlijk mn stront aan mn handen mezelf uit deze situatie gered, mission impossible style... leerlingen hebben niets doorgehad, baas houdt dr mond. Morgen kleren in de was en klaar.

Onder de douche was het net of ik niet schoon werd, echt zuiver psychologisch want ik hem mezelf grondig geboend van top tot teen, maar het blijft een raar gevoel.

Hopelijk de eerste en laatste keer.

quote:

Op zondag 7 december 2014 23:51 schreef Ali_Kannibali het volgende:
Ik moet het toch even van me afschrijven.

Ben sinds 3 weken aan de slag op een Lyceum met internaat. Vanavond moest ik om 20h beginnen. Rijd in de auto en ben dichtbij om 19h40, maar voel ineens enorme krampen. Ik maak mn broek en gordel los, maar het blijft dringend. Het lyceum is enorm, er is een flinke afstand te gaan, ik twijfel of ik gauw buiten ga, maar gok erop dat ik de WC nog haal. Parkeer snel mn auto en begin te lopen naar het internaat gebouw waar ik werk. Kom onderweg de directeur tegen, die op hetzelfde terrein woont, en groet hem gauw. Ik loop door en voel dat ik controle verlies. Kom bij het gebouw aan, er liggen een paar tassen voor de deur van leerlingen, maar de leerlingen zelf zijn er niet, gelukkig. Ik weet de eerste deur open te maken, maar moet nog een tweede deur door, die op slot zit, vervolgens een lange gang, en aan het einde zijn de toiletten... Op dit moment voel ik dat ie 'kopjes geeft', ik voel dat het er vanzelf uit begint te komen, maar denk het te kunnen houden.

De gesloten deur is inderdaad gesloten. Ik probeer hem te openen met sleutel, maar gebruik de verkeerde sleutel. Ik probeer gauw mn andere sleutel te pakken, maar het is al te laat, het komt er vanzelf uitzetten. Ik kan niet houden en ontspan, voel de warmte en ruik de stank, gadverdamme....

Deur open en naar de toiletten. Echt heel mn broek vol. Dit is me nog nooit eerder overkomen en is duidelijk buikkramp. Ga een toilethokje in en doe mn bovenkleren en schoenen uit, trek mn broek naar beneden, een hele kwak valt op de vloer. Ondertussen wacht mn baas (vrouw), die ik dus sinds 3 weken pas ken, met collega's, op me op haar kantoor voor de briefing. Ik heb mn telefoon in de auto laten liggen. Wat moet ik nu dan?

Sta dus in mn nakie in die toiletten mezelf af te vegen met papier, maar t is een enorme hoeveelheid, stront tussen en op mn benen, op de grond, aan mn handen, één grote ramp. Uiteindelijk ga ik naar de wastafels om me te wassen en dat werkt aardig goed. Maar nu zit ik dus zonder ondergoed en zonder broek. Het enige wat ik heb is een sjaal, een trui en een vest. Ik moet zo'n 500 meter lopen, langs de internaatgebouwen, terwijl leerlingen aan het arriveren zijn en riskeren me te zien. Het is zeker dat er een aantal voor de deur staan te wachten. Als ze me zien kan ik net zo goed ontslag nemen. Ik besluiten uit het raam te springen (gelukkig ben ik niet op een etage naar toilet gegaan). Trui aan, sjaal over mn intieme delen en ik houd mn vest met de handen voor me. Het is pikkedonker maar vind mn weg. Ik moet noodgedwongen over een terrein heen waarin ik zichtbaar ben. Een leerling loopt met zn tas zo'n 20 meter verderop de andere kant op. Mijn benen zijn bloot en duidelijk zichtbaar, maar hij lijkt niets op te merken. Ik loop door en zie in de verte bij mn auto andere leerlingen aankomen. Ik vertrouw erop dat ze niets zien en wanneer ze langs me lopen, kijken ze niet naar me. Eindelijk...

Snel schoon ondergoed aan. De baas belt en ik leg uit dat ik op locatie ben, en er zo aankom, en zal uitleggen waarom ik te laat ben. Spijkerbroek aan en ik voel me al een stuk beter. Leg aan mn baas uit wat er is gebeurd, die stelt voor dat ik naar huis ga als ik zien ben, maar ik zeg dat t wel gaat, alleen dat ik een vuilniszak nodig heb, de toiletten moet schoonmaken en een douche wil. Ze helpt me schoonmaak spullen te vinden en ik ben 30 minuten bezig met poetsen.

Daarna voel ik me tegelijkertijd smerig en een held, want letterlijk mn stront aan mn handen mezelf uit deze situatie gered, mission impossible style... leerlingen hebben niets doorgehad, baas houdt dr mond. Morgen kleren in de was en klaar.

Onder de douche was het net of ik niet schoon werd, echt zuiver psychologisch want ik hem mezelf grondig geboend van top tot teen, maar het blijft een raar gevoel.

Hopelijk de eerste en laatste keer.

quote:

Op zondag 7 december 2014 23:51 schreef Ali_Kannibali het volgende:
Ik moet het toch even van me afschrijven.

Ben sinds 3 weken aan de slag op een Lyceum met internaat. Vanavond moest ik om 20h beginnen. Rijd in de auto en ben dichtbij om 19h40, maar voel ineens enorme krampen. Ik maak mn broek en gordel los, maar het blijft dringend. Het lyceum is enorm, er is een flinke afstand te gaan, ik twijfel of ik gauw buiten ga, maar gok erop dat ik de WC nog haal. Parkeer snel mn auto en begin te lopen naar het internaat gebouw waar ik werk. Kom onderweg de directeur tegen, die op hetzelfde terrein woont, en groet hem gauw. Ik loop door en voel dat ik controle verlies. Kom bij het gebouw aan, er liggen een paar tassen voor de deur van leerlingen, maar de leerlingen zelf zijn er niet, gelukkig. Ik weet de eerste deur open te maken, maar moet nog een tweede deur door, die op slot zit, vervolgens een lange gang, en aan het einde zijn de toiletten... Op dit moment voel ik dat ie 'kopjes geeft', ik voel dat het er vanzelf uit begint te komen, maar denk het te kunnen houden.

De gesloten deur is inderdaad gesloten. Ik probeer hem te openen met sleutel, maar gebruik de verkeerde sleutel. Ik probeer gauw mn andere sleutel te pakken, maar het is al te laat, het komt er vanzelf uitzetten. Ik kan niet houden en ontspan, voel de warmte en ruik de stank, gadverdamme....

Deur open en naar de toiletten. Echt heel mn broek vol. Dit is me nog nooit eerder overkomen en is duidelijk buikkramp. Ga een toilethokje in en doe mn bovenkleren en schoenen uit, trek mn broek naar beneden, een hele kwak valt op de vloer. Ondertussen wacht mn baas (vrouw), die ik dus sinds 3 weken pas ken, met collega's, op me op haar kantoor voor de briefing. Ik heb mn telefoon in de auto laten liggen. Wat moet ik nu dan?

Sta dus in mn nakie in die toiletten mezelf af te vegen met papier, maar t is een enorme hoeveelheid, stront tussen en op mn benen, op de grond, aan mn handen, één grote ramp. Uiteindelijk ga ik naar de wastafels om me te wassen en dat werkt aardig goed. Maar nu zit ik dus zonder ondergoed en zonder broek. Het enige wat ik heb is een sjaal, een trui en een vest. Ik moet zo'n 500 meter lopen, langs de internaatgebouwen, terwijl leerlingen aan het arriveren zijn en riskeren me te zien. Het is zeker dat er een aantal voor de deur staan te wachten. Als ze me zien kan ik net zo goed ontslag nemen. Ik besluiten uit het raam te springen (gelukkig ben ik niet op een etage naar toilet gegaan). Trui aan, sjaal over mn intieme delen en ik houd mn vest met de handen voor me. Het is pikkedonker maar vind mn weg. Ik moet noodgedwongen over een terrein heen waarin ik zichtbaar ben. Een leerling loopt met zn tas zo'n 20 meter verderop de andere kant op. Mijn benen zijn bloot en duidelijk zichtbaar, maar hij lijkt niets op te merken. Ik loop door en zie in de verte bij mn auto andere leerlingen aankomen. Ik vertrouw erop dat ze niets zien en wanneer ze langs me lopen, kijken ze niet naar me. Eindelijk...

Snel schoon ondergoed aan. De baas belt en ik leg uit dat ik op locatie ben, en er zo aankom, en zal uitleggen waarom ik te laat ben. Spijkerbroek aan en ik voel me al een stuk beter. Leg aan mn baas uit wat er is gebeurd, die stelt voor dat ik naar huis ga als ik zien ben, maar ik zeg dat t wel gaat, alleen dat ik een vuilniszak nodig heb, de toiletten moet schoonmaken en een douche wil. Ze helpt me schoonmaak spullen te vinden en ik ben 30 minuten bezig met poetsen.

Daarna voel ik me tegelijkertijd smerig en een held, want letterlijk mn stront aan mn handen mezelf uit deze situatie gered, mission impossible style... leerlingen hebben niets doorgehad, baas houdt dr mond. Morgen kleren in de was en klaar.

Onder de douche was het net of ik niet schoon werd, echt zuiver psychologisch want ik hem mezelf grondig geboend van top tot teen, maar het blijft een raar gevoel.Hopelijk de eerste en laatste keer.

quote:

Op maandag 8 december 2014 07:23 schreef Dophertje het volgende:
Als je een systeemplafond heb, daar verstoppen, het liefst bij het management

quote:

Op maandag 8 december 2014 12:02 schreef niels0 het volgende:

[..]

Op hun bureau dan toch wel?

quote:

Op maandag 8 december 2014 12:33 schreef Dophertje het volgende:

[..]

Nee op het bureau is alleen voor als je de loterij gewonnen hebt en/of niet meer terug hoeft te/wil komen.
Gewoon boven op zo'n plafondtegel.
Werkt ook goed met vis en Franse kaas

quote:

Op maandag 8 december 2014 12:45 schreef peug306 het volgende:
Wel goed dat je het bewijs wegmoffelt. ik weet uit betrouwbare bron dat iedere schoonmaker die een onderbroek met stront vind, hier een dna test op los laat. en altijd achter het slachtoffer komt. waarna ze de inhoud van de goed nat bewaarde broek op je bureau stoel smeren.