Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #136

dobbey wat goed nieuws

Snoenk, ik duim voor je voor een mooie terugplaatsing hoor vrijdag en dan lekker het weekend in!

Snoenk, ik ga duimen voor een tp vrijdag!

Dobbey, jaaaaa, wat een goed nieuws. Eindelijk een meevaller!

Kahlie, aha dus dat is pupo. Ik heb inderdaad nu een echte kans. Eigenlijk pas mijn eerste, of tweede.
Heb het eens op een rijtje gezet. We zijn sinds juli bezig met medische hulp bij zwanger worden. De eerste 2 maanden bleek ik achteraf toch geen eisprong te hebben gehad, dus geen kans.
De derde maand had ik een cyste waardoor mijn cyclus ontregeld was en we op het verkeerde moment seks hebben gehad.
De vierde maand belandde ik met een blinde darmperforatie in het ziekenhuis.
Hierna moesten we 2 maanden pauze nemen.
De vijfde ronde heeft de apotheek, halverwege mijn cyclus, niet op tijd mijn hormonen geleverd waardoor ik een dag geen hormonen heb kunnen spuiten.
En nu de zesde ronde.

quote:

Op woensdag 5 maart 2014 14:37 schreef Arja het volgende:
Snoenk, ik ga duimen voor een tp vrijdag!

Kahlie, aha dus dat is pupo. Ik heb inderdaad nu een echte kans. Eigenlijk pas mijn eerste, of tweede.
Heb het eens op een rijtje gezet. We zijn sinds juli bezig met medische hulp bij zwanger worden. De eerste 2 maanden bleek ik achteraf toch geen eisprong te hebben gehad, dus geen kans.
De derde maand had ik een cyste waardoor mijn cyclus ontregeld was en we op het verkeerde moment seks hebben gehad.
De vierde maand belandde ik met een blinde darmperforatie in het ziekenhuis.
Hierna moesten we 2 maanden pauze nemen.
De vijfde ronde heeft de apotheek, halverwege mijn cyclus, niet op tijd mijn hormonen geleverd waardoor ik een dag geen hormonen heb kunnen spuiten.
En nu de zesde ronde.

Raar is dat he? Voor je het weet ben je maanden verder en zie je eigenlijk pas wat er eigenlijk wel/niet gebeurd is.

Probeer er niet teveel bij stil te staan hoelang en wat je nu allemaal hebt gedaan want op een gegeven moment is het echt niet leuk meer
Ik besefte met kerst in ene dat wij al 2.5 jaar bezig zijn en ik nog nooit een echte kans heb gehad Laat staan dat ik durf op te schrijven hoeveel hormonen ik al naar binnen heb gewerkt (alleen nu al in 2 weken 82 tabletten )

Dobby wat super

Hier zit de eerste provera erin! Nog 9 te gaan....

quote:

Op woensdag 5 maart 2014 15:57 schreef dobbey het volgende:

[..]

Raar is dat he? Voor je het weet ben je maanden verder en zie je eigenlijk pas wat er eigenlijk wel/niet gebeurd is.

Probeer er niet teveel bij stil te staan hoelang en wat je nu allemaal hebt gedaan want op een gegeven moment is het echt niet leuk meer
Ik besefte met kerst in ene dat wij al 2.5 jaar bezig zijn en ik nog nooit een echte kans heb gehad Laat staan dat ik durf op te schrijven hoeveel hormonen ik al naar binnen heb gewerkt (alleen nu al in 2 weken 82 tabletten )

2,5 jaar is een lange tijd zeg. Zit je al zo lang in de medische molen? Of is dat inclusief de tijd die jullie zelf aan het proberen waren?

Hoe dan ook, knap hoe je je iedere keer staande weet te houden in dit slopende traject.

Klumsy: spannend dat je weer begonnen bent! Wat gaat er gebeuren als je alle spuiten hebt gehad? Follikelmeting en goed getimede seks, of zijn er nog meer stappen?

quote:

Op donderdag 6 maart 2014 16:05 schreef Arja het volgende:

[..]

2,5 jaar is een lange tijd zeg. Zit je al zo lang in de medische molen? Of is dat inclusief de tijd die jullie zelf aan het proberen waren?

Hoe dan ook, knap hoe je je iedere keer staande weet te houden in dit slopende traject.

We waren net 4 mnd bezig toen ik in januari 2012 werd opgenomen in het ziekenhuis met cysten aan de eierstokken en vanaf dat moment ben ik medisch . De gyn heeft ons 3 mnd geprobeerd te "helpen" en toen zijn we door hem al doorverwezen naar de fertiliteitskliniek. Eerder kon dat gewoon in het ziekenhuis maar Enschede, Hengelo en Almelo zijn samen een kliniek begonnen in Hengelo dus vandaar de doorverwijzing. Het medische traject was afgelopen januari dus 2 jaar

Oh en als je iets heel graag wilt dan ga je door.....
Ik denk dat ik de pech" heb dat ik 8 jaar lang een stiefzoontje heb gehad van mijn ex. Ik weet dus wat het is om een kind in huis te hebben (van zijn bijna 1e tot zijn 8e) Als ik dat niet had geweten weet ik niet of ik wel zo ver was gegaan als nu als ik heel eerlijk ben.....

Jeej vanmiddag weer een terugplaatsing

quote:

Op vrijdag 7 maart 2014 13:20 schreef snoenk het volgende:
Jeej vanmiddag weer een terugplaatsing

Ik ga weer hard duimen

Snoenk, goed zo!!! Duimen draaien weer hoor!
Klumsy! Fijn dat je gewoon weer begonnen bent!

En tja, over lange tijden bezig zijn... het zuigt, hoe lang ook. Als je graag een kindje wil, is elke maand wachten er een te veel (* Lijnloos streept jaar 3 van de kalender).

Snoenk een tp.

En voor de andere dames hier even een

*Strompelt ook weer eens binnen...*

TP voor Snoenk!!! Succes!!!

Klums aan de Provera!!! Zet em op meis!

Hier even een tijdje onder een steen geleefd, maar het hoge woord is eruit en na 2 echo's en een bult Primolut zijn we gisteren begonnen met Clomid. Vorige keer deed 50 niks (maar was het met 100 meteen raak) dus daar gaan we nu ook vanuit. Donderdag weer terug voor een echo en dan zullen we het zien!

quote:

Op donderdag 6 maart 2014 16:05 schreef Arja het volgende:

[..]

2,5 jaar is een lange tijd zeg. Zit je al zo lang in de medische molen? Of is dat inclusief de tijd die jullie zelf aan het proberen waren?

Hoe dan ook, knap hoe je je iedere keer staande weet te houden in dit slopende traject.

Klumsy: spannend dat je weer begonnen bent! Wat gaat er gebeuren als je alle spuiten hebt gehad? Follikelmeting en goed getimede seks, of zijn er nog meer stappen?

Ik heb ovulatie inductie, dus het enige waarvoor we in het ziekenhuis zijn is om een eisprong op te wekken, de rest moeten we zelf thuis doen
Ben alleen benieuwd of het lukt om 1 eitje te laten groeien, want dat ik wel een lastige uitdaging....
Mocht dat nou niet lukken dan willen ze waarschijnlijk gaan overstappen op ivf

Spannend NTS!
Begin je nu gelijk op dosis 100 of moet je eerst weer met 50 beginnen?

Eigenlijk mag ik niet "klagen" als ik eenmaal een eisprong heb schijn ik hyper vruchtbaar te zijn
( volgens het ziekenhuis tenminste.... ) Bij Roan en Senna was ik de eerste ronde dat ik een eisprong had zwanger ( ok, daar ging wel bijna een half jaar aan vooraf )
Bij Lola moesten we de eerste ronde afbreken ivm 2 eitjes, de 2e ronde liep heel vaag en had ik geen vertrouwen in en bleek dus ook mislukt en de 3e ronde moesten we ook afbreken ivm 4 eitjes, maar ben toen toch zwanger geraakt van Lola ondanks de provera.

Jeej snoenk!

Last die streepjesregen maar komen!

Klumsy: dat laatste snap ik niet helemaal, hoe je zwanger raakte van Lola. Jullie hadden die poging afgebroken, maar er is toch een eitje verder gerijpt of zo?

Verder vind ik dat iedereen mag "klagen" en het is een kwestie van perspectief of iets lang duurt. B. En ik lopen pas in de medische molen sinds juli. Daarvoor wel ook al 1 jaar geprobeerd. Ook al had ik geen eisprong, theoretisch had ik er wel 1 kunnen hebben, want ik had ze sporadisch.

Dus in dit topic ben ik pas kort bezig, vergeleken met de rest. Maar vergeleken met het wohts topic ben ik lang bezig.
Maar daar lees ik dat mensen ongeduldig worden van "pas" 3 maanden proberen.

Het is inderdaad voor iedereen iedere maand een maand te lang. Het verlangen kan zo groot zijn.

Spannen NTS!
En DV, van jou wist ik het idd, wat een geduld hebben jullie toch. Hopelijk wordt het nu jullie ronde!

Ja er is toen toch een eitje gesprongen de dag van de echo waarschijnlijk want de provera had dat tegen moeten gaan... Maar gelukkig is dat niet gelukt

Wow DV ik wist dat jullie lang bezig waren maar dit had ik niet verwacht en idd als je de "werkelijke" tijd op telt valt het wel mee. Het is vooral het wachten, uitproberen etc waar gewoon veel tijd in gaat zitten. En wat Lijnloos en Arja ook zeggen het maakt niet uit of je nu 1 mnd of 1 jaar bezig bent als je graag een kindje wilt dan is elke maand dat het niet raak is gewoon ruk

NTS veel succes donderdag!

Hier ben ik een beetje flabbergasted

Vorige week zag ik een oproepje voorbij komen op 1 van de Facebook pagina's die ik volg dat iemand mensen zocht om hun verhaal te doen over onvruchtbaarheid en de onzichtbaarheid die daarbij komt kijken. Het was de bedoeling om een aantal stellen bij elkaar te krijgen om hun verhaal te doen over dit thema en dan met behulp van kunstenaars het "zichtbaar" te maken en dan dit in boekvorm uit te brengen. Wij hebben haar gemaild met een link van onze blog en vanavond kreeg ik een mail terug dat ze kunstenaars en een uitgever heeft gevonden die hier aan willen meewerken en dat wij zijn geselecteerd om ons verhaal te doen.

Ik voel me best vereerd, misschien stom, maar ben blij dat mijn doel van het blog (het bespreekbaar maken van onvruchtbaarheid en al wat daarbij komt kijken met alle behandelingen die er zijn) stukje bij beetje uit komt

quote:

Op vrijdag 7 maart 2014 20:22 schreef droomvrouwtje het volgende:
Dobbey, wow wat leuk!! Zo doen wij af en toe mee met oproepjes van freya, mijn man heeft een frustratie blog geschreven die in de freya van vorig jaar oktober stond en als het goed is komen we nu in het mei nummer van freya.. En idd er mag best openlijker gepraat worden over onvruchtbaarheid, de taboes daar omheen.

Ik ben erg benieuwd naar het eindresultaat van dat project, laat je wat weten en hou je ons/mij op de hoogte??

Pfjew... Wij zijn dus niet de enige die hier mee bezig zijn. Af en toe ben ik wel eens bang dat mensen denken dat we er teveel mee bezig zijn omdat we zo open zijn met het hele gebeuren maar tegelijkertijd denk ik dan weer al zou ik maar een stel kunnen helpen om het bespreekbaar te maken of om vragen te beantwoorden die ik zelf niet kon vinden op internet dan is mijn "missie" al geslaagd. Zodra er meer bekend is zal ik dat hier wel weer melden.

Hoe gaat dat met Freya? Ik ben al diverse keren op hun site beland maar ik vind hem vrij ingewikkeld met die mailinglijsten etc. of maak ik het mezelf moeilijker dan het is

Wat een mooie verrassing was dat, klumsy!

Wat leuk, dobbey!

Ik ben ook altijd erg open over onze kinderwens en problemen daarbij.

Wat jij zegt dv, heb ik ook wel eens gezegd. Hoe kun je er dan niet mee bezig zijn idd. Ik moet er elke dag iets voor doen, of laten. De keren bv dat ik later naar mijn werk moest, vergaderingen miste etc omdat mijn cyclus nou eenmaal niet te sturen valt. Het neemt al gauw een grote plaats in allemaal.

Hai allemaal,

Mag ik hier even mijn verdriet kwijt? Ik weet dat jullie er ook niets aan kunnen veranderen, maar ik voel me zo rot en machteloos. Ik wil eigenlijk met iemand praten, maar heb niet het gevoel dat iemand me begrijpt. Zelfs m'n eigen man niet.

Ik ben faptist, 28. Getrouwd en erg gelukkig met ons stabiele leven. Alles klopt eigenlijk wel. we zijn samen gelukkig en zijn financieel gezond. Beide een leuke baan. Ons huis is klein, maar gezellig. Nouja. Je snapt het plaatje. De wens voor een kind werd voor ons beiden echt. Voor mij een brandende wens, voor mijn man ' als hij komt is het meer dan welkom'.

Sinds dec 2012 gestopt met de pil. In jan 2013 een ontrekkingsbloeding gehad en daarna nog een in mei. Ik wist dat het lang zou kunnen duren voordat alles weer normaal zou werken, maar toen ik in oktober nog niet ongesteld werd ben ik langs de huisarts gegaan die me doorverwees naar de gynaecoloog.
Daar kreeg ik na een aantal gesprekken de diagnose pcos.
Zwanger worden zou erg moeilijk worden. De gyno wilde dat ik zou afvallen omdat ik overgewicht heb. Logisch. Met mijn 100 kg heb ik inderdaad heftig overgewicht. Echter; het lukt me gewoon niet. De gyno vertelde me dat mij overgewicht zorgde voor een onveilig huis voor de baby -die er niet is-. Dat ik hoogstwaarschijnlijk een miskraam zou krijgen op 9 weken omdat mijn lichaam dat niet aan zou kunnen.

Ik voel me voor het eerst lelijk en dik. Hiervoor ben ik 15 kg afgevallen, omdat ik het zelf wilde. Ik wilde gezonder leven, maar door die opmerking van de gyno staat mijn leven gewoon op zijn kop.
En dan het feit dat ik hulp nodig heb om zwanger te worden. BAM! Wat een klap in m'n gezicht. Ik ben nooit ziek, nergens last van. Een goede conditie. Ik snap het gewoon niet en accepteer het ook niet. Ben er verdrietig om en boos.
Maar vooral: jaloers. Jaloers op al doe vrouwen die wél ongezond leven, hun leven niet op orde hebben of gewoon per ongeluk zwanger raken en het dus lukt.
De gyno heeft duidelijk aangegeven dat ze me niet aan medicijnen als clomid wil hebben, omdat ze me wil behoeden voor een mogelijke miskraam. Maar ik raak met de dag gefrustreerder.
Het is zo moeilijk om hier vrede mee te krijgen, omdat ik er totaal geen controle over heb.

Hoe moet ik hier nou mee om gaan?
Ik zit echt met mijn handen in het haar.

Hoi faptist, wat rot zon diagnose en ook dat de gynaecoloog je nu niet wil behandelen. Je zegt dat je er zelf geen controle over hebt, maar deels is dat wel zo. Als je een gezond gewicht hebt wil de gynaecoloog je immers wel behandelen? Ik zou contact zoeken met een diëtist om begeleid af te vallen, dan kun je in ieder geval het traject in. Succes!

Onze fysiotherapeut zei dat sporten met een niet te hoge hartslag het beste is om vet te verbranden. Dus wandelen/(rustig)fietsen bijvoorbeeld, of (rustig) steppen o.i.d. En dat dan gewoon lang volhouden.

[ Bericht 0% gewijzigd door RemcoDelft op 10-03-2014 11:10:48 ]

quote:

Op maandag 10 maart 2014 00:04 schreef faptist het volgende:.

Hoe moet ik hier nou mee om gaan?
Ik zit echt met mijn handen in het haar.

Beste Faptist,

Wat een vervelend verhaal. Natuurlijk mag je hier je verdriet en je verhaal kwijt. Afvallen met PCOS is lastiger, maar wel mogelijk. Omgaan met niet natuurlijk zwanger worden is pittig en velen gingen je voor om meer ondersteuning te krijgen van maatschappelijk werk, ondersteuners via het ziekenhuis, coaches of psychologen.

Het lijkt mij dat het allemaal eigenlijk net even te zwaar voor je is op het moment, dus ik zou zeker een professional inschakelen.

Fatist, wat vervelend!
Ik heb zelf ook PCOS en weet hoe lastig afvallen is. _{Hoe lang ben je eigenlijk? Weet niet wat je BMI is maar ik zit net onder de 100 en mag gewoon de medische molen in}
Slik je ook extra vitamines? dat is wel een aanrader met PCOS
Geen idee hoe goed je engels is, maar anders kan ik je het boek The Ultimate PCOS Handbook adviseren. Wat voor mij erg helpt om af te vallen is koolhydraat arm eten, niet dat de kilo's er dan afvliegen, maar ze gaan er wel beetje bij beetje af
En sporten is natuurlijk altijd goed om te doen! Al vind ik dat advies vaak ook frustrerend, want door m'n PCOS heb ik ook gewrichtsklachten, die er voor zorgen dat sporten nou niet het fijnste is om te doen _{( waardoor ik na sporten soms een halve nacht wakker li van de pijn )}

Lijnloos hoe gaat het bij jou?

Wat naar Faptist... Lekker horkerig ook van die Gyn (Wel herkenbaar trouwens)... Dat het zo moeizaam gaat is al een klap in je gezicht, maar dan ook nog es niet geholpen worden is ook wel waardeloos. Maar is het nu dan niet ook een extra motivator? Voor mijzelf wel, ondanks dat afvallen niet eens ons probleem oplost maar wellicht een klein beetje kan helpen.

Anywho, sterkte en kom gerust hier je hart luchten!

Haha, synchroon typen met Klums

Hier gaat het zijn gangetje weer... vol aan de spuit, eind van de week eerste echo. Hopelijk nu met groeiende eieren

Droomvrouwtje, lekker genoten van Carnaval? en durf je stiekem al weer de medische molen in te gaan?

spannend

ik zit op de helft van de Provera... Hoop zo dat ik snel ga bloeden
en dan eindelijk beginnen met prikken! heb er gewoon zin in

Ook spannend dus Klums! Lijkt me echt briljant samen te kunnen zwangeren!

Wat fijn DV

Ja dat zou tof zijn Lijnloos, samen walrussen

Dank jullie wel voor jullie eerlijke posts.
Misschien zoek ik ook wel excuses om maar niet (weer) te hoeven lijnen. Het is natuurlijk veel makkelijker om gewoon door te gaan zoals ik afgelopen jaar al heb gedaan.
Ik vind het alleen zo moeilijk allemaal.
Dan ben je al 15 kg kwijt en krijg je eigenlijk te horen ' joh… het is niet genoeg. ik wil dat je dit nogmaals doet'. Ik ben het vertrouwen kwijt dat het hieraan ligt en kan mezelf niet motiveren om eraan te beginnen.

Ik ga het sowieso bespreken met de gynaecoloog. Heb eind maart weer een afspraak staan.
Bedankt voor het aanhoren van mn probleem in ieder geval

Hoi Faptist,

Hier geen ervaring met PCOS maar in ieder geval succes en sterkte.


Mag ik hier even uitgebreid Mijn bms is verhoogd naar 7.5 en nog steeds triple

Nu nog 1 week Progynova doorgebruiken en daarnaast de Provera. Volgende week donderdag telefonisch consult met de gyn en dan krijgen we onze vervolgafspraak EN dus te horen wanneer we gaan starten

Dobbey Wat goed!!!

Ik ben helemaal dol

Wat goed dobbey!!

Faptist. Ik kan je helaas niet veel advies geven maar wil je wel veel sterkte wensen. En ik hoop dat het lukt met afvallen

Spannend lijnloos en klumsy!

Dv fijn dat het goed met je gaat

Jaaaa, dobbey, dat gaat de goede kant op! Hoe gaat de procedure verder? Hoe dik moet je bms zijn en wat gebeurt er dan?

Faptist, wat een achtbaan, he. Ik herken je gevoelens en je verlangen. Maar ik heb hier op fok meerdere vrouwen met pcos langs zien komen, die gewoon moeder zijn geworden. Dus er is nog veel mogelijk!

Je gewicht, dat lijkt me juist wel iets waar je zelf meer controle over kunt krijgen. Geen dieet, maar een gezonde levensstijl. Je mag best veel eten als je de juiste keuzes maakt. En voldoende beweging hebt.

Bij mij is er geen oorzaak gevonden voor het uitblijven van mijn cyclus. Ik heb geen over- of ondergewicht.
Ben zelfs gestopt met roken en dat was ook best pittig. En dat voelde ook oneerlijk, ik zie zelfs zwangere vrouwen roken.
Ik heb alles gedaan wat ik zelf in de hand heb om mijn kansen te vergroten. En uiteindelijk is het stoppen met roken en de gezondere levensstijl natuurlijk een cadeau aan mezelf. En hopelijk aan mijn kind.

quote:

Op maandag 10 maart 2014 23:40 schreef Arja het volgende:
Jaaaa, dobbey, dat gaat de goede kant op! Hoe gaat de procedure verder? Hoe dik moet je bms zijn en wat gebeurt er dan?

Een vereiste om een innesteling te kunnen krijgen is dat het bms triple is. In de binnenste laag gebeurt, dacht ik, de innesteling. Daarnaast is de dikte het best als die minimaal tussen de 7.5 en 8 mm is. Dikker is nog beter maar ook met een bms van 4.8 die ook triple zijn zijn baby's uit geboren

Hoe nu verder weten we eigenlijk niet Volgende week donderdag heb ik een telefonisch consult met de gyn en dan horen we meer. Ik zelf denk dat er dan een afspraak in word gepland incl. de donor (stiekem heb ik die al op 1 april staan ) en dat de donor dan spuit instructies gaat krijgen en dan moet je het eigenlijk als een ivf behandeling zien. (oh en ze gaan proberen mijn cyclus gelijk te laten lopen met die van de donor)

Alles tot en met de punctie gebeurd bij de donor en het "makkelijke", de tp, gebeurt bij mij

quote:

Op maandag 10 maart 2014 23:40 schreef Arja het volgende:
--
Ben zelfs gestopt met roken en dat was ook best pittig. En dat voelde ook oneerlijk, ik zie zelfs zwangere vrouwen roken.
Ik heb alles gedaan wat ik zelf in de hand heb om mijn kansen te vergroten. En uiteindelijk is het stoppen met roken en de gezondere levensstijl natuurlijk een cadeau aan mezelf. En hopelijk aan mijn kind.

Hier ook net zo... ik heb wel overgewicht, maar daar ben ik ook mee bezig (door gezondere keuzes te maken en met WeightWatchers punten bij te houden zodat ik gestaag afval en niet crash-knallen) en ik ben aan het hardlopen. Ook stoppen met roken heb ik gedaan en al met al geeft me dat niet de garantie dat ik straks zwanger wordt, (het is me eerder al wel gelukt toen ik nog rookte en 10 kilo zwaarder was maar nu dus niet) maar het helpt me wel in de gedachte dat wat ik er aan kan doen, dat ik dat ook doe!

[dienstmededeling] Opvliegers zijn kut! [/dienstmededeling]