KAA SC #30-01...Kaasfeestje in het Buitenland...

quote:

Op donderdag 27 februari 2014 15:17 schreef Barbusse het volgende:
"We missen wel Jantje, Pietje, Anita en nog iemand anders, maar die komen vast wel weer een keer opdagen...."

"En ze zingen nog ieder jaar "Lang zal 'ie zweven, lang zal 'ie zweven"

quote:

Klinkt wel als een tof schoolreisje hoor, die had ik niet toen ik 12 was.

Het was extreem tof. Erg fijne duikschool ook, heb ik de indruk. Ze hadden keus uit Zuid-China, Borneo, Nepal, Abu Dhabi, Oman, Turkije en op het moment van inschrijven nog Kenia, maar dat is later teruggetrokken. Wel even schrikken voor ons als ouders, moet ik zeggen. Ook van de rekening en dan was het duiken nog een van de goedkoopste opties. Haar tweede keus was Nepal, maar ik heb zo'n flauw vermoeden dat ze volgend jaar voor 'r volgende PADI diploma gaat. Tenzij 'die ene' die in alle verhalen voorkomt dan iets anders kiest, natuurlijk

quote:

Op donderdag 27 februari 2014 15:12 schreef Individual het volgende:
Berlijn is een stad die steeds blijft veranderen. De eerste twee keer dat ik er was bestond de DDR zelfs nog. Heel erg veel geschiedenis en heel erg veel te doen.

De eerste keer dat ik er was (1991), was de muur net gevallen, maar stonden er nog stukken her en der en kon je nog goed het verschil tussen west en oost zien. Mijn laatste keer was afgelopen december en zat ik in Mitte (wijk in voormalig oost-berlijn) en wat me opviel was hoeveel er gerenoveerd werd. In mei/juni zit ik er weer, eens kijken wat er nu weer gebeurd.

quote:

Op donderdag 27 februari 2014 15:49 schreef Gaoxing het volgende:

[..]

[..]

Het was extreem tof. Erg fijne duikschool ook, heb ik de indruk. Ze hadden keus uit Zuid-China, Borneo, Nepal, Abu Dhabi, Oman, Turkije en op het moment van inschrijven nog Kenia, maar dat is later teruggetrokken. Wel even schrikken voor ons als ouders, moet ik zeggen. Ook van de rekening en dan was het duiken nog een van de goedkoopste opties. Haar tweede keus was Nepal, maar ik heb zo'n flauw vermoeden dat ze volgend jaar voor 'r volgende PADI diploma gaat. Tenzij 'die ene' die in alle verhalen voorkomt dan iets anders kiest, natuurlijk

Jemig! Wat een übertof schoolreisje lijkt me dat!! De te kiezen landen ook, maar dat is natuurlijk te relativeren voor jullie aangezien je toch al daar in de buurt woont. Wij gingen vroeger naar de Grebbeberg, emmertje en schepje mee, en 'archeoloogje' spelen. Vond ik toen megaleuk, maar toch een deceptie nu, als je de avonturen van jouw kroost zo eens leest

quote:

Op donderdag 27 februari 2014 16:13 schreef ElizabethR het volgende:
Vond ik toen megaleuk, maar toch een deceptie nu, als je de avonturen van jouw kroost zo eens leest

Wij blijven ook grif proberen te relativeren voor en met ons kroost, want tja... hierna valt natuurlijk veel tegen.

quote:

Op donderdag 27 februari 2014 15:49 schreef Gaoxing het volgende:

[..]

"En ze zingen nog ieder jaar "Lang zal 'ie zweven, lang zal 'ie zweven"

[..]

Het was extreem tof. Erg fijne duikschool ook, heb ik de indruk. Ze hadden keus uit Zuid-China, Borneo, Nepal, Abu Dhabi, Oman, Turkije en op het moment van inschrijven nog Kenia, maar dat is later teruggetrokken. Wel even schrikken voor ons als ouders, moet ik zeggen. Ook van de rekening en dan was het duiken nog een van de goedkoopste opties. Haar tweede keus was Nepal, maar ik heb zo'n flauw vermoeden dat ze volgend jaar voor 'r volgende PADI diploma gaat. Tenzij 'die ene' die in alle verhalen voorkomt dan iets anders kiest, natuurlijk

Jaloers, ik ben het nu Willen jullie mij adopteren?

quote:

Op donderdag 27 februari 2014 16:48 schreef Barbusse het volgende:
Jaloers, ik ben het nu Willen jullie mij adopteren?

Relativering: ze hebben sinds hun vijfde huiswerk. Iedere dag. En niks geen vrije woensdagmiddagen, werken zul je In BKK zaten ze 's morgens om half 7 in de schoolbus. Op je elfde naar de middelbare school, en je ziet maar hoe je het redt met je onvolgroeide hersentjes. Voor volgende week staan er twee repetities Spaans gepland ("Ja, hallo, welkom thuis"). Oh ja, dan is er ook nog dat detail dat je klas voor minstens de helft uit nieuwe kinderen bestaat, ieder schooljaar. Om over je eigen verhuizingen nog maar niet te spreken. En het feit dat opa en oma nu 6 uur vliegen verderop wonen, en je dat heel erg dichtbij vindt.

Volgens mij is het expatkinderdom vooral 'work hard, play hard'. Erg toffe voordelen, maar ook best ingrijpende nadelen. Soms vraag ik me af wat we ze allemaal aandoen, maar tot nu toe ben ik erg blij en vreselijk trots op wat eruit groeit.

quote:

Op donderdag 27 februari 2014 18:21 schreef Gaoxing het volgende:

[..]

Volgens mij is het expatkinderdom vooral 'work hard, play hard'. Erg toffe voordelen, maar ook best ingrijpende nadelen. Soms vraag ik me af wat we ze allemaal aandoen, maar tot nu toe ben ik erg blij en vreselijk trots op wat eruit groeit.

Ik moet zeggen dat de kinderen van onze expatvrienden het ook allemaal erg goed doen, niet alleen op school maar ook in het algemeen (maken snel nieuwe vrienden, passen zich snel aan etc.). Heb me wel eens afgevraagd hoe zo'n leven voor kinderen uitpakt maar nu ik die kinderen heb zien opgroeien ben ik best positief verrast.

Het is gewoon allemaal wat minder vanzelfsprekend, want het past niet in de standaard hokjes. Dat betekent dat je als ouder wat minder kunt 'cruisen' en wat bewuster moet zijn van waar je mee bezig bent (net als, trouwens, heel veel ouders die gewoon op 1 plaats wonen maar waarvan de kinderen om wat voor reden dan ook niet in een hokje passen). Kinderen kunnen hechtingsproblemen krijgen, doordat de mensen om hen heen altijd vertrekken (of ze vertrekken zelf). Er zijn verhalen over ex-expatkinderen (meestal wordt de term TCK gebruikt: Third Culture Kid) die als volwassene iedere drie á vier jaar de onbedwingbare neiging krijgen om hun hele leven op de schop te nemen, en er een tijdje over doen voor ze in de smiezen krijgen dat dat de periode was die ze in hun jeugd in een land doorbrachten voor ze weer verhuisden.

De vraag 'waar kom je vandaan' is ingewikkeld (dat vragen ze de kinderen dus bij de douane in NL, na een nachtvlucht Heb je van die kinderen die met een glazige blik voor zich uit kijken, want geen flauw idee welk antwoord die man wil: nationaliteiten; geboorteland; woonplaats?) en kan op latere leeftijd moeilijkheden geven. De dochter van een goede vriendin kende ik in China, toen ze elf was. Ze zijn van daar de VS verhuisd, waar de moeder vandaan komt. Het meisje heeft zich altijd Nederlandse gevoeld, want ze was duidelijk niet zo Amerikaans als haar Amerikaanse klasgenoten. Tot ze in NL stage ging lopen, en daar 'De Amerikaanse' was. Dat was best even moeilijk...

En ik denk dat er dingen zijn die je niet moet proberen. Wij hebben zowel Nigeria als Saudi Arabie geweigerd de afgelopen jaren, omdat ik echt denk dat je een puber de ruimte moet kunnen geven. Ik denk dat je het vanzelf op je brood krijgt als je dat niet doet. Met kleine kinderen had ik het waarschijnlijk wel gedaan, met een puber gewoon niet.

Maar over het algemeen zijn het inderdaad kinderen die heel open-minded zijn, zich moeiteloos aanpassen en later vanzelf zelf hun weg vinden in een internationale omgeving. Zonder hokjes

quote:

Op donderdag 27 februari 2014 19:21 schreef Gaoxing het volgende:
Kinderen kunnen hechtingsproblemen krijgen, doordat de mensen om hen heen altijd vertrekken (of ze vertrekken zelf). Er zijn verhalen over ex-expatkinderen (meestal wordt de term TCK gebruikt: Third Culture Kid) die als volwassene iedere drie á vier jaar de onbedwingbare neiging krijgen om hun hele leven op de schop te nemen, en er een tijdje over doen voor ze in de smiezen krijgen dat dat de periode was die ze in hun jeugd in een land doorbrachten voor ze weer verhuisden.

Ik heb dat zelf ook, inderdaad ook van m'n ouders meegekregen (tot m'n pubertijd was het zelfs gewoon binnen Nederland verhuizen elke 3 jaar, maar toen is het er al ingeslopen denk ik). En nu inmiddels al een tijd een vriend die ook elke 3/4 jaar wil emigreren dus dan is er natuurlijk helemaal geen houden meer aan Moet zeggen dat ik zelf wel 'problemen' heb om me te hechten, niet eens bewust, maar waarschijnlijk omdat ik weet dat ik alles toch na een paar jaar weer achter moet laten.

quote:

De vraag 'waar kom je vandaan' is ingewikkeld (dat vragen ze de kinderen dus bij de douane in NL, na een nachtvlucht

Handig.

quote:

Maar over het algemeen zijn het inderdaad kinderen die heel open-minded zijn, zich moeiteloos aanpassen en later vanzelf zelf hun weg vinden in een internationale omgeving. Zonder hokjes

Ja inderdaad, dat is dan wel weer een voordeel.

Ik ben ook nogal veel verhuisd in mijn leven. Dat ik hier sinds 2007 in Luang Prabang woon zegt nogal wat.

Alleen in mijn geboorteplaats heb langer gewoond (8 - 9 jaar, maar dan wel in 3 verschillende huizen)

Maar ik heb tegen mezelf gezegd dat dit mijn laatste jaar is hier. Luang Prabang is zo'n plaats waar de meeste expats niet langer dan 2 jaar blijven.

[ Bericht 3% gewijzigd door breaky op 28-02-2014 01:15:03 ]

Net na m'n negentiende vertrok ik naar de VS vanuit m'n ouderlijk huis waar ze al lang woonde en nog steeds wonen. M'n moeder gooit nooit iets weg dus alles wat ik ooit heb achtergelaten en alles uit m'n 'studentenflat' is er nog.

Het rijtje:

Winterswijk 19 jaar
Albuquerque een paar maanden
Leiden 2 jaar
Rotterdam 10 maanden
London 12 jaar
Jersey half jaar
Reading half jaar

En hoewel nu ga remigreren zal ik de connectie behouden zowel persoonlijk als zakelijk.

[ Bericht 5% gewijzigd door Individual op 28-02-2014 01:54:10 ]

quote:

Op donderdag 27 februari 2014 19:21 schreef Gaoxing het volgende:

De vraag 'waar kom je vandaan' is ingewikkeld (dat vragen ze de kinderen dus bij de douane in NL, na een nachtvlucht Heb je van die kinderen die met een glazige blik voor zich uit kijken, want geen flauw idee welk antwoord die man wil: nationaliteiten; geboorteland; woonplaats?

en dat wordt alleen nog maar erger als je ook nog ouders hebt uit verschillende culturen..

Ik zie hier dat expat kinderen erg 'verwend' zijn, wel inderdaad openminded, sociaal makkelijk etc, maar een groot gebrek aan zelfredzaamheid....
Vorige week het voorbeeld van een meisje dat na 18 jaar expat kind in NL ging studeren, en op kamers gemiddeld 3x per dag in paniek haar moeder belde hoe ze met allerlei dagelijkse dingen on moest gaan..

quote:

Op donderdag 27 februari 2014 12:13 schreef Gaoxing het volgende:
Voor onderzoek? Tof JT!

Ik merk het tegenwoordig al als het twee dagen grijs en onder de 20 graden is. Ik denk dat ooit in NL met pensioen gaan geen optie meer is....

Gisteren avond kom ik zo rond middernacht het kantoor uitlopen en denk huh ..... het is frisjes vannacht, ik start mijn auto ...... geeft de temperatuur 23 graden aan

hier hebben we het expatkinderen probleem niet zo, het gaat hier voornamelijk om emigrantenkinderen en niet om ex-pats.
Ik denk dat deze catagorie kinderen zich anders (sneller) aanpast aan de gewoontes van het land dan de ex-patkinderen en zich hier bijv. sneller Kiwi zulen voelen.
Misschien ook omdat er bij de ouders ook minder "hang" is naar Nederland en (in het geval hier) Nieuw-Zeeland echt thuis is

quote:

Op donderdag 27 februari 2014 15:12 schreef Individual het volgende:
Berlijn is een stad die steeds blijft veranderen. De eerste twee keer dat ik er was bestond de DDR zelfs nog. Heel erg veel geschiedenis en heel erg veel te doen.

jeetje Indi, wat maakt dat je op eens oud
Toen ik in Militaire Dienst zat zat ik in Kamp Holterhoek, de Russische troepenbewegingen in o.a. Polen,Tjechie en de Baltische staten afluisteren via driepuntspeilingen...... de goede oude tijd toen alles nog heerlijk zwart/wit was...

quote:

Op vrijdag 28 februari 2014 01:59 schreef Xtreem het volgende:
Ik zie hier dat expat kinderen erg 'verwend' zijn, wel inderdaad openminded, sociaal makkelijk etc, maar een groot gebrek aan zelfredzaamheid....
Vorige week het voorbeeld van een meisje dat na 18 jaar expat kind in NL ging studeren, en op kamers gemiddeld 3x per dag in paniek haar moeder belde hoe ze met allerlei dagelijkse dingen on moest gaan..

Yep, klopt Vooral, denk ik, kinderen die uit een expatcultuur komen waar personeel de norm is. Ik heb met onze laatste huishoudster geluk gehad, die luisterde vrij redelijk als ik zei dat ze bepaalde dingen niet voor de kinderen mocht doen, maar ze vond dat wel echt heel erg moeilijk, want alles voor ze doen betekent dat je veel van ze houdt. Nu hebben we, tegen de norm in, alleen nog iemand die een keer in de week even komt boenen (en strijken ). Dat werkt denk ik beter.

Aan de andere kant: je kijkt wel met een Nederlandse bril naar dat meisje. Misschien is ze juist wel heel goed met personeel. Vindt ze moeiteloos haar weg door het meest chaotische vliegveld. Kan ze zonder problemen het voedsel van vier verschillende landen koken. Totaal niet zelfredzaam zijn in de ene situatie, betekent natuurlijk niet dat ze het in een andere situatie ook niet is (mijn vriendin zei dat, tot groot plezier van mijn kinderen, over haar man: "Drop him in the desert with a flint and an elastic band, and he's your guy. But in the city..... hopeless!").

quote:

Op vrijdag 28 februari 2014 01:09 schreef breaky het volgende:
Maar ik heb tegen mezelf gezegd dat dit mijn laatste jaar is hier. Luang Prabang is zo'n plaats waar de meeste expats niet langer dan 2 jaar blijven.

Het wordt een beetje vermoeiend als je hele vriendenkring zich voor de derde keer vernieuwd heeft he? Waar ga je heen? Vientiane?

quote:

Op vrijdag 28 februari 2014 01:29 schreef Individual het volgende:
En hoewel nu ga remigreren zal ik de connectie behouden zowel persoonlijk als zakelijk.

Wanneer ga je over?

quote:

Op vrijdag 28 februari 2014 02:17 schreef LangeTabbetje het volgende:
Gisteren avond kom ik zo rond middernacht het kantoor uitlopen en denk huh ..... het is frisjes vannacht, ik start mijn auto ...... geeft de temperatuur 23 graden aan

Mijn man heeft een thermometer tegen het keukenraam geplakt, omdat ik maar bleef zeggen dat het zo koud was, vast een graad of 10 We gaan op het moment alweer vlot naar de 30.

quote:

Op vrijdag 28 februari 2014 07:17 schreef Gaoxing het volgende:

Het wordt een beetje vermoeiend als je hele vriendenkring zich voor de derde keer vernieuwd heeft he? Waar ga je heen? Vientiane?

Ja inderdaad Het laagseizoen komt er aan en dat betekent dat veel expats rond April weg trekken.
En de meeste zijn blij als ze weg gaan. Terug naar beschaving noemen ze dat hier. Voor sommige mensen is het erg moeilijk om lang te blijven. Ze missen cultuur, cinema, boeken, live muziek, diversiteit.

Ik ben in een klein dorp opgegroeid dus ik kan er waarschijnlijk beter tegen als ik een tijdje niet naar de bioscoop kan. Al hoewel mijn e-reader een van mijn beste aankopen ooit is geweest...

Vientiane is de logische optie. Alleen wil mijn vrouw niet zo heel graag terug naar haar geboortestad. Hier in Luang Prabang kan ze lekker relaxen. In Vientiane zou ze hard(er) moeten werken... Ik zelf zou het niet eens erg vinden om een ander land te proberen in Zuid Oost Azie.
Ik moet wel warm weer hebben natuurlijk.

[ Bericht 15% gewijzigd door breaky op 28-02-2014 08:30:45 ]

quote:

Op vrijdag 28 februari 2014 01:29 schreef Individual het volgende:
Net na m'n negentiende vertrok ik naar de VS vanuit m'n ouderlijk huis waar ze al lang woonde en nog steeds wonen. M'n moeder gooit nooit iets weg dus alles wat ik ooit heb achtergelaten en alles uit m'n 'studentenflat' is er nog.

Het rijtje:

Winterswijk 19 jaar
Albuquerque een paar maanden
Leiden 2 jaar
Rotterdam 10 maanden
London 12 jaar
Jersey half jaar
Reading half jaar

En hoewel nu ga remigreren zal ik de connectie behouden zowel persoonlijk als zakelijk.

Die van mij:

- Leeuwarden 6 jaar
- ergens in Twente 10 jaar
- Alaska 1 jaar
- Zwolle 2 jaar
- Maastricht 3.5 jaar
- Zimbabwe 4 maand.
- Uppsala 6 jaar (met 3 jaar part-time in Bremen)


Is het al duidelijk wanneer je gaat re-migreren?

quote:

Op vrijdag 28 februari 2014 02:48 schreef rechtsedirecte het volgende:

[..]

jeetje Indi, wat maakt dat je op eens oud
Toen ik in Militaire Dienst zat zat ik in Kamp Holterhoek, de Russische troepenbewegingen in o.a. Polen,Tjechie en de Baltische staten afluisteren via driepuntspeilingen...... de goede oude tijd toen alles nog heerlijk zwart/wit was...

Haha ik was nog jong in 1985 en was met m'n ouders mee. Ik kan me nog herinneren dat we langs de verduisterde metrostations van Oost Berlijn reden, dat doorgang bij Checkpoint Charlie uren leek te duren en dat we ons heel netjes moesten gedragen, dat er zalen in het Pergamon Museum waren die niet verlicht waren, dat we de suppoost gek hebben gemaakt, dat het gebakje dat we kregen voor ons 'goed gedrag' echt smerig was (eerste ervaring met commie voedsel), dat er iemand ons de hele tijd volgde en dat alles grijs leek. Militaire dienst was net afgeschaft toen ik 18 werd.

De keer daarna was begin 1990 toen de muur net gevallen was, maar nog niet officieel. Meegeholpen de muur af te breken met hamer en bijtel.

Sindsdien meerdere keren terug geweest. Berlijn

quote:

Op vrijdag 28 februari 2014 07:17 schreef Gaoxing het volgende:

Wanneer ga je over?

Ik denk in de komende 2 maanden.

quote:

Op vrijdag 28 februari 2014 09:24 schreef Jagärtrut het volgende:

[..]

Die van mij:

- Leeuwarden 6 jaar
- ergens in Twente 10 jaar
- Alaska 1 jaar
- Zwolle 2 jaar
- Maastricht 3.5 jaar
- Zimbabwe 4 maand.
- Uppsala 6 jaar (met 3 jaar part-time in Bremen)

Is het al duidelijk wanneer je gaat re-migreren?

- Achterhoek - 18 jaar
- Tilburg 5 jaar
Vietnam - 6 maanden
Tilburg - 2 jaar
Utrecht - 9 maanden
Beijing - >3 jaar

Nog een Achterhoeker in het buitenland

Kom ik aan met m'n

23 jaar Den Haag
1 jaar Arnhem
3 jaar Nijmegen
1.5 jaar Hull
1 jaar Barnsley

quote:

Op vrijdag 28 februari 2014 10:02 schreef Barbusse het volgende:
Nog een Achterhoeker in het buitenland

Je zou haast gaan denken dat de achterhoek zo'n hel is dat iedereen emigreert....

quote:

Op vrijdag 28 februari 2014 10:10 schreef Xtreem het volgende:

[..]

Je zou haast gaan denken dat de achterhoek zo'n hel is dat iedereen emigreert....

Wij Achterhoekers woonden praktisch al in het buitenland. Elke zaterdag (en Feiertag) een Duitse invasie met files en voor baantjes in retail moest je Duits kunnen.

Bij de vrienden die direct aan de grens wonen hebben we op 1 dag zijn we meer dan 100 keer de grens overgestoken. Ik ben dan ook 100en als niet 1000en keren in Duitsland geweest.

Achterhoek