| WoordenShuffelaar | woensdag 29 januari 2014 @ 14:09 |
| Hoe gaan jullie ermee om? Ik persoonlijk heb alle banden met familie en vrienden verbroken. als ik ze lang niet zie, dan zal ik steeds minder voor ze voelen en zal mijn angst verdwijnen. |
| SpiekerJozef | woensdag 29 januari 2014 @ 14:11 |
| Lekker egoïstisch... |
| BasEnAad | woensdag 29 januari 2014 @ 14:12 |
| Dat is niet omgaan met angst, dat is weglopen voor angst. |
| Leipo666 | woensdag 29 januari 2014 @ 14:14 |
mijn redenatie: ik kan er toch niets aan doen, dus als het gebeurd dan is het kut maar het gebeurd toch wel  |
| SpiekerJozef | woensdag 29 januari 2014 @ 14:14 |
quote:
en dit... |
| kanovinnie | woensdag 29 januari 2014 @ 14:14 |
| Schopje R&P |
| ReplaR | woensdag 29 januari 2014 @ 14:16 |
Gewoon zorgen dat je eerder dan de rest gaat.
Probleem opgelost. |
| OllieWilliams | woensdag 29 januari 2014 @ 14:16 |
quote:
|
| SpiekerJozef | woensdag 29 januari 2014 @ 14:18 |
quote:
Tenzij je natuurlijk ook nog last hebt van ontbindingsangst.  |
| Hiergaanwedan | woensdag 29 januari 2014 @ 14:19 |
Grapje neem ik aan. Anders maar snel naar de huisarts gaan.
Je eigen dood dan?
Heb het trouwens ook af en toe, maar gelukkig helemaal niet in de mate waarin jij lijkt te willen aangeven te verkeren. |
| kwiwi | woensdag 29 januari 2014 @ 14:20 |
| De rest van m'n leven 'alleen' zijn weegt m.i. niet op tegen het relatief kortdurende verdriet dat ik heb wanneer een familielid/goede vriend(in) overlijdt. |
| kwiwi | woensdag 29 januari 2014 @ 14:21 |
quote:
 |
| -Strawberry- | woensdag 29 januari 2014 @ 14:24 |
Wat is je leven waard als je alle banden breekt met mensen waarom je geeft, uit angst om ze kwijt te raken? Dan ben je ze eigenlijk al kwijt.
Maar voor mij is het een herkenbaar probleem. Ik ben al sinds ik me kan herinneren bang dat mijn moeder jong komt te overlijden. Tegenwoordig lijkt deze angst steeds dichterbij te komen. Ik probeer er maar niet aan te denken. |
| SpiekerJozef | woensdag 29 januari 2014 @ 14:24 |
quote:  Op woensdag 29 januari 2014 14:20 schreef kwiwi het volgende:De rest van m'n leven 'alleen' zijn weegt m.i. niet op tegen het relatief kortdurende verdriet dat ik heb wanneer een familielid/goede vriend(in) overlijdt.
Precies! Het middel is erger dan de kwaal. Het lijkt mij moeilijker om geen contact meer te hebben met je familie en vrienden die nog leven dan geen contact meer met ze te hebben na hun onvermijdelijke dood. Niets is een zwaardere straf dan eenzaamheid. Dan ben je al een beetje dood namelijk. |
| Hiergaanwedan | woensdag 29 januari 2014 @ 14:32 |
| Maar eerlijk is eerlijk, je logica is onmiskenbaar. Mist alleen waardebepaling in zich. Maar an sich klopt je redenatie en daarvoor is ook wat te zeggen imo. |
| Re | woensdag 29 januari 2014 @ 14:34 |
| zonder familie en vrienden blijft er verdomd weinig over... dus of je er dan gewoon een end aan maakt zal idd dan ok niemand boeien... win win |
| Hiergaanwedan | woensdag 29 januari 2014 @ 14:35 |
quote:  Op woensdag 29 januari 2014 14:34 schreef Re het volgende:zonder familie en vrienden blijft er verdomd weinig over... dus of je er dan gewoon een end aan maakt zal idd dan ok niemand boeien... win win
Dit kan gelezen worden als aanzet tot... maar begrijp, of denk te begrijpen, dat je dat niet bedoelde.. |
| awiebo | woensdag 29 januari 2014 @ 14:38 |
jezus TS, de rest van je leven zonder de rest. Dat is ook ronduit kut.
Ik heb research gedaan. en de oplossing gevonden,
Ten eerste laat je je met een knuppel tegen je harses meppen wat leidt tot dit:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Frontaal_syndroom
Vervolgens wordt je dus
http://nl.wikipedia.org/wiki/Apathie
Kijk.. dan mis je ze dus ook niet zo 
Misschien dat je met een heftige elektroshock therapie hetzelfde effect behaalt. Dit durf ik helaas niet te beamen.
OT
En voor de rest wens ik TS heel veel succes met zjin probleem. In geval van een serieus probleem zou ik hulp zoeken. 
gr gr |
| Re | woensdag 29 januari 2014 @ 14:44 |
quote:
het lijkt een erg eenzijdig verhal |
| DEVIEZEMAN. | woensdag 29 januari 2014 @ 14:49 |
| pleeg anders vast zelfmoord omdat je dan ook niet bang hoeft te zijn om dood te gaan |
| WoordenShuffelaar | woensdag 29 januari 2014 @ 14:50 |
| Op mijn achttiende is mijn broer verhuisd naar Australië. Ik gaf toentertijd veel om hem. Maar nu na 6 jaar dat ik hem niet gezien heb, lijkt het alsof hij nooit heeft bestaan. Ik geef dus niet zoveel meer om hem. Zelfde logica pas ik toe op de rest van mijn familie en vrienden. |
| SpiekerJozef | woensdag 29 januari 2014 @ 14:52 |
quote:  Op woensdag 29 januari 2014 14:50 schreef WoordenShuffelaar het volgende:Op mijn achttiende is mijn broer verhuisd naar Australië. Ik gaf toentertijd veel om hem. Maar nu na 6 jaar dat ik hem niet gezien heb, lijkt het alsof hij nooit heeft bestaan. Ik geef dus niet zoveel meer om hem. Zelfde logica pas ik toe op de rest van mijn familie en vrienden.
Maar je angst verdwijnt daar niet mee. |
| SpiekerJozef | woensdag 29 januari 2014 @ 14:58 |
| Passen jou vrienden en familie die logica ook toe of ben je gewoon een minder prettig schepsel om mee omte gaan waardoor zij ook geen enkele moeite hebben met die breuk met jou? |
Op woensdag 29 januari 2014 14:18 schreef SpiekerJozef het volgende: