Ik weet niet exact waar je naar verwijst met dit voorbeeldquote:Op dinsdag 28 januari 2014 23:25 schreef Tropanzia het volgende:
Is enactivisme niet soortgelijk aan de filosofie die zich bezighoudt met de waarnemer en de het waargenomen object en de relatie die die 2 met elkaar moeten hebben om te bestaan.
Stel dat er helemaal geen mensen/dieren etc zouden bestaan (geen bewustzijn) In hoeverre zou je dan kunnen zeggen dat de aarde bestaat omdat wij eigenlijk min of meer bepalen of iets bestaat.quote:Op dinsdag 28 januari 2014 23:32 schreef Cockwhale het volgende:
[..]
Ik weet niet exact waar je naar verwijst met dit voorbeeld
Er wordt ook nergens gezegd dat de hersenen geen rol spelen in het ontstaan van bewustzijn. Dat betekend echter niet dat het bewustzijn in de hersenen is gelokaliseerd, dat is namelijk een interpretatie. Echter als je dat aanneemt zou bewustzijn dus theoretisch mogelijk zijn als de hersenen in volledige onafhankelijkheid staan. Dus zonder lichaam en wereld. Bij wijze van zou je onafhankelijke, losgekoppelde (van het lichaam en de interactie met de wereld) hersenen dus bewust kunnen laten zijn, mits je de juiste omstandigheden creëert waar de cellen niet afsterven. Daar geloof ik niet in.quote:Op woensdag 29 januari 2014 01:15 schreef P8 het volgende:
Afgaande op tabellen als deze kun je stellen dat (zelf)bewustzijn gekoppeld is aan de hersenen (of proportioneel hersenvolume).
Ik snap nu wat je bedoeld, maar dat is een totaal andere discussie, een discussie waar ik niet naar toe wil gaan met dit topic. Dat is namelijk het omdraaien van dit gegeven, maar deze discussie heeft niets met het bestaan van materie en wetmatigheden te maken en of daar waarneming voor nodig is.quote:Op dinsdag 28 januari 2014 23:38 schreef Tropanzia het volgende:
[..]
Stel dat er helemaal geen mensen/dieren etc zouden bestaan (geen bewustzijn) In hoeverre zou je dan kunnen zeggen dat de aarde bestaat omdat wij eigenlijk min of meer bepalen of iets bestaat.
Een voorbeeld is dat wanneer een boom omvalt en niemand is op de wereld en niemand heeft het ooit kunnen aanschouwen, is die boom dan wel echt omgevallen? Wij zien de boom immers omvallen en geven er een betekenis aan. (de boom heeft geen bewustzijn)
Of heeft de boom wel bewustzijn en valt hij dus wel om.
Is er überhaupt bewustzijn nodig om dit soort dingen te laten gebeuren en wanneer je uitgaat dat bewustzijn iets is dat alleen door mensen ervaren kan worden kun je dan nog wel spreken van een wereld die ''bestaat'' zonder mensen.
Er zijn ook verschillende theorieën van filosofen over die ik wel eens op kan zoeken.
Toen de wetenschapethiek nog in haar kinderschoenen stond zijn er experimenten gedaan met het loskoppelen van een hoofd (van apen en honden). Deze werden kunstmatig in leven gehouden. Met succes. Hetzelfde geldt voor experimenten met mensen die onthoofd werden in een guillotine. Bij deze experimenten bleef het hoofd reageren op externe stimuli. Het verbreken van de connectie tussen hersenen (hoofd) en lichaam veranderde het bewustzijn (op de korte termijn natuurlijk) niet. Maar zoals je later in je post aangeeft heeft een bewustzijn een referentiekader (dmv zintuigelijke waarneming) nodig heeft om te kunnen functioneren. Daarin heb je gelijk.quote:Op woensdag 29 januari 2014 10:02 schreef Cockwhale het volgende:
[..]
Er wordt ook nergens gezegd dat de hersenen geen rol spelen in het ontstaan van bewustzijn. Dat betekend echter niet dat het bewustzijn in de hersenen is gelokaliseerd, dat is namelijk een interpretatie. Echter als je dat aanneemt zou bewustzijn dus theoretisch mogelijk zijn als de hersenen in volledige onafhankelijkheid staan. Dus zonder lichaam en wereld. Bij wijze van zou je onafhankelijke, losgekoppelde (van het lichaam en de interactie met de wereld) hersenen dus bewust kunnen laten zijn, mits je de juiste omstandigheden creëert waar de cellen niet afsterven. Daar geloof ik niet in.
Voor zover ik weet hebben objectieve onderzoeken dit nooit bevestigd. Heb je een interessante link voor me?quote:Orgaantransplantaties hebben aangetoond dat mensen hierdoor een verandering in zintuiglijke waarneming konden krijgen.
Stuur hem een DMquote:Waar is Molurus trouwens? Ik ben nieuwsgierig naar zijn visie hierop
Dat kan wel zijn, ik zie niet hoe dat ook maar ergens wijst op de aanwezigheid van bewustzijn en de capaciteit om te denken. Daarnaast hebben deze hersenen nog steeds interactie nodig met de buitenwereld, zoals je zelf al aanduid, om activiteit te vertonen.quote:Op woensdag 29 januari 2014 10:28 schreef P8 het volgende:
[..]
Toen de wetenschapethiek nog in haar kinderschoenen stond zijn er experimenten gedaan met het loskoppelen van een hoofd (van apen en honden). Deze werden kunstmatig in leven gehouden. Met succes. Hetzelfde geldt voor experimenten met mensen die onthoofd werden in een guillotine. Bij deze experimenten bleef het hoofd reageren op externe stimuli. Het verbreken van de connectie tussen hersenen (hoofd) en lichaam veranderde het bewustzijn (op de korte termijn natuurlijk) niet. Maar zoals je later in je post aangeeft heeft een bewustzijn een referentiekader (dmv zintuigelijke waarneming) nodig heeft om te kunnen functioneren. Daarin heb je gelijk.
Goed en zeer interessant topic, maar dit had ook goed gepast in het dualisme topic. Dan zijn de argumenten mooi allemaal samengevat in 1 topic in plaats van gefragmenteerd over verschillende topics.quote:Op dinsdag 28 januari 2014 23:18 schreef Cockwhale het volgende:
Jullie zijn er vast bekend mee, het heersende idee dat het bewustzijn zich ergens moet bevinden in de hersenen. Met name sinds we de technologie hebben om activiteit te meten in de hersenen zijn en de neurologie in opgang is gekomen zijn we afgestapt van het dualisme wat Descartes die het bewustzijn in een niet materiële geest buiten het lichaam plaatste en zijn we gaan geloven in de hersenen als het centrum van de mens en dus ook van de wil en het bewustzijn. Daarbij worden hersenen gezien als computers die informatie verwerken, opslaan en op eigen houtje het gehele lichamelijke systeem regelen. Bij pijn aan je knie wordt er eerst een signaaltje naar je hersenen gestuurd, vervolgens interpreteren de hersenen dat, sturen een signaaltje terug en ja, au je ervaart pijn aan de knie. Hetzelfde wordt gedacht met ogen, waarvan de techniek van de fotocamera als analogie wordt gebruikt, namelijk dat licht valt op je oog, zenuwen sturen informatie naar de hersenen, de hersenen maken hier een representatie van en voilá je kunt zien.
De vraag is echter, zitten we er niet compleet naast in dit onderzoek dat zich puur richt op hersenactiviteit en hersenen als centrum van het bewustzijn? Zijn we niet meer dan onze hersenen, die als een augurk opgesloten in een pot (lichaam)? Ik pleit hier totaal niet voor het dualisme, zeer zeker niet, laat ik dat ten eerste zeggen.
Mijn vraag is dan ook, zijn jullie bekend met het enactivisme? Het enactivisme beweert dat bewustzijn tot stand komt in de interactie tussen lichaam (en brein) en de wereld. Bewustzijn is dus niet te lokaliseren in het lichaam en de externe wereld is net zo zeer van belang voor het bestaan van bewustzijn als de hersenen/lichaam.
Wat vinden jullie?
Links:
http://etec.ctlt.ubc.ca/510wiki/Enactivist_Theory
http://www.acadiau.ca/~dreid/enactivism/index.html
http://bigthink.com/videos/you-are-not-your-brain-2
"the view that what is known is brought forth"quote:Op woensdag 29 januari 2014 13:01 schreef Molurus het volgende:
Enactivisme is voor mij een nieuw begrip. Volgens wiki:
"It is closely related to situated cognition and embodied cognition, and is presented as an alternative to cognitivism, computationalism and Cartesian dualism."
Klinkt interessant! Moet me er nog even in verdiepen.
Het komt op mij over als oude wijn in nieuwe zakken. De buitenwereld speelt natuurlijk ook een rol in bewustzijn, als onderwerp en als onderdeel van het proces (bv: zonder zuurstof denk je niet veel). In het geval van vaardigheden aanleren is het een voortdurende wisselwerking (die deels onbewust blijft).quote:Op woensdag 29 januari 2014 14:02 schreef Cockwhale het volgende:
Ik raad voornamelijk Alva Noë aan. De idee van een embodied mind/cognition, wordt goed weergegeven door Andy Clark. Zij borduren voornamelijk voort op de ideeën van het enactivisme en verwoorden dit dan ook zeer helder. Ik heb de artikelen van de universiteit, maar kan deze niet delen, maar volgens mij zijn ze bijna allemaal gratis te vinden op het internet, soms zelfs volledige boeken.
Dit is filosofie. Met 'proces' bedoel ik het logische idee van een proces, een causale ontwikkeling in de tijd.quote:Op woensdag 29 januari 2014 14:59 schreef Cockwhale het volgende:
Interactie met de buitenwereld slaat niet op simpele overleving waarbij bijvoorbeeld zuurstof nodig is. Leg eerst maar eens uit over welk proces jij het hebt? De verwerking van informatie in de hersenen? Welk proces?
Dat is geen wetenschappelijke zienswijze. De wetenschappen zien de wereld in termen van een causaal proces. Het brein is geen zelfstandige entiteit. Het brein ontwikkelt zich in wisselwerking met een omgeving.quote:Hoe verschilt het ten opzichte van wat? Cognitivisme? Volgens mij heb ik dat al uitgelegd. Het cognitivisme gaat er vanuit dat het brein een (in theorie) zelfstandige entiteit is "het ik" die het centrum vormt van het bewustzijn (tevens gelokaliseerd in het brein, bewustzijn is puur een organisch ding) en representaties creëert van de wereld (bijvoorbeeld dat je hersenen zien, interpreteren het licht dat je ogen binnenkomt zoals een fotocamera dat doet.
Wat is dan het verschil tussen interactie en bewustzijn?quote:Je hersenen zien echter niets, je ogen zien). Het bewustzijn in het enactivisme bestaat alleen in de interactie van buitenwereld en lichaam. Kennis wordt dus ook opgedaan vanuit interactie, nooit vanuit spontane (en totale) zelfcreatie in de hersenen.
@ nummer twee, je zegt het al, de brein ontwikkelt zich. Wat ontwikkelt zich dan? Het brein wordt hier gezien als centrale regelaar die slechts beïnvloedt wordt. Dit geeft aan dat ze de brein als individuele entiteit zien voor het IK die slechts beïnvloedt wordt. Ontwikkeling is verandering, en gaat er dus al vanuit dat de potentie in het brein zelf zit, zonder dat daar (in theorie) een extern medium voor nodig is.quote:Op woensdag 29 januari 2014 15:09 schreef deelnemer het volgende:
[..]
Dit is filosofie. Met 'proces' bedoel ik het logische idee van een proces, een causale ontwikkeling in de tijd.
[..]
Dat is geen wetenschappelijke zienswijze. De wetenschappen zien de wereld in termen van een causaal proces. Het brein is geen zelfstandige entiteit. Het brein ontwikkelt zich in wisselwerking met een omgeving.
[..]
Wat is dan het verschil tussen interactie en bewustzijn?
Ik heb nooit het idee gehad dat het bewustzijn zich op een bepaalde plaats bevindt of zou moeten bevinden. Wel dat ons brein het bewustzijn veroorzaakt.quote:Op dinsdag 28 januari 2014 23:18 schreef Cockwhale het volgende:
Jullie zijn er vast bekend mee, het heersende idee dat het bewustzijn zich ergens moet bevinden in de hersenen. Met name sinds we de technologie hebben om activiteit te meten in de hersenen zijn en de neurologie in opgang is gekomen zijn we afgestapt van het dualisme wat Descartes die het bewustzijn in een niet materiële geest buiten het lichaam plaatste en zijn we gaan geloven in de hersenen als het centrum van de mens en dus ook van de wil en het bewustzijn. Daarbij worden hersenen gezien als computers die informatie verwerken, opslaan en op eigen houtje het gehele lichamelijke systeem regelen. Bij pijn aan je knie wordt er eerst een signaaltje naar je hersenen gestuurd, vervolgens interpreteren de hersenen dat, sturen een signaaltje terug en ja, au je ervaart pijn aan de knie. Hetzelfde wordt gedacht met ogen, waarvan de techniek van de fotocamera als analogie wordt gebruikt, namelijk dat licht valt op je oog, zenuwen sturen informatie naar de hersenen, de hersenen maken hier een representatie van en voilá je kunt zien.
De vraag is echter, zitten we er niet compleet naast in dit onderzoek dat zich puur richt op hersenactiviteit en hersenen als centrum van het bewustzijn? Zijn we niet meer dan onze hersenen, die als een augurk opgesloten in een pot (lichaam)? Ik pleit hier totaal niet voor het dualisme, zeer zeker niet, laat ik dat ten eerste zeggen.
Mijn vraag is dan ook, zijn jullie bekend met het enactivisme? Het enactivisme beweert dat bewustzijn tot stand komt in de interactie tussen lichaam (en brein) en de wereld. Bewustzijn is dus niet te lokaliseren in het lichaam en de externe wereld is net zo zeer van belang voor het bestaan van bewustzijn als de hersenen/lichaam.
Wat vinden jullie?
Links:
http://etec.ctlt.ubc.ca/510wiki/Enactivist_Theory
http://www.acadiau.ca/~dreid/enactivism/index.html
http://bigthink.com/videos/you-are-not-your-brain-2
Ik zie het grotendeels van een stropop beweging. Ze zetten zelf een stropop op (wat andere mensen denken) en vervolgens komen ze met een afwijkende zienswijze. Het is in de psychologie toch niets nieuws, dat lichaam, brein en buitenwereld hand in hand een ontwikkeling doormaken. Het bewustzijn dat daarbij ontstaat is dus schatplichtig aan alle ingredienten. De voorstelling van een proces zelf, maakt er een ondeelbare eenheid van.quote:Op woensdag 29 januari 2014 14:59 schreef Cockwhale het volgende:
Cognitivisme -> Relatie hersenen - buitenwereld: Buitenwereld heeft invloed op bewustzijn.
Enactivisme -> Relatie lichaam - buitenwereld: Buitenwereld is essentieel voor de totstandkoming van het bewustzijn. Beter gezegd, de buitenwereld is een onderdeel van het bewustzijn, net zozeer als het lichaam dat is.
Verder zou ik er wat over gaan lezen, bij werkelijke interesse
quote:Op woensdag 29 januari 2014 15:23 schreef deelnemer het volgende:
[..]
Wordt een spijker ook bewust als je deze met een hamer in een plank slaat? Toch is er een lichaam en interactie. Dus wat ontbreekt? Aha: een brein. Maar dat betekent niet, dat mensen denken dat het brein zelfstandig het bewuste voortbrengt.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |