Eerlijkheid in sollicitatiegesprek

Dat zijn net zo domme vragen als wat zijn je sterke en zwakke punten. Alsof ze 1e jaar HRM-ers zijn. Cliché rommel. Je kan ze naar de mond vragen maar waarom zou je in godsnaam bij zo'n bedrijf willen werken.

Hier tegenover heb je weer het andere uiterste dat ik tegenkwam: Wat smeer je op je boterham?

Ik antwoord eerlijk op vragen. Als een werkgever mij daarom niet wil hebben -> pech voor hem.

Als ik hier opruim, raken er juist dingen kwijt.

Aangesproken in de kroeg? Lolwhut.

quote:

Op zaterdag 18 januari 2014 09:36 schreef Roces18 het volgende:
Je kan ze naar de mond vragen maar waarom zou je in godsnaam bij zo'n bedrijf willen werken.

Tja, zolang je een baan hebt kun je je die luxepositie veroorloven.
Als je thuis op de bank zit (crèmekleurig, hoekbank, diverse kussentjes) wil je gewoon aan het werk. Ook bij een kutbedrijf, want het is altijd beter dan UWV of bijstand....

quote:

Op zaterdag 18 januari 2014 10:08 schreef Clicks_nl het volgende:

[..]

Tja, zolang je een baan hebt kun je je die luxepositie veroorloven.
Als je thuis op de bank zit (crèmekleurig, hoekbank, diverse kussentjes) wil je gewoon aan het werk. Ook bij een kutbedrijf, want het is altijd beter dan UWV of bijstand....

wat??

quote:

Op zaterdag 18 januari 2014 10:22 schreef Roces18 het volgende:

[..]

wat??

Niet het gewenste antwoord?

quote:

Op zaterdag 18 januari 2014 10:34 schreef Clicks_nl het volgende:

[..]

Niet het gewenste antwoord?

Een crèmekleurig, hoekbank met diverse kussentjes is dat een stereotype voor werklozen?

quote:

Op zaterdag 18 januari 2014 10:41 schreef Roces18 het volgende:

[..]

Een crèmekleurig, hoekbank met diverse kussentjes is dat een stereotype voor werklozen?

Geen idee wat de stereotype bank voor een werkloze is.
Ik ben geen werkloze meer

quote:

Op zaterdag 18 januari 2014 09:36 schreef Roces18 het volgende:
Dat zijn net zo domme vragen als wat zijn je sterke en zwakke punten. Alsof ze 1e jaar HRM-ers zijn. Cliché rommel. Je kan ze naar de mond vragen maar waarom zou je in godsnaam bij zo'n bedrijf willen werken.

Hier tegenover heb je weer het andere uiterste dat ik tegenkwam: Wat smeer je op je boterham?

Antwoorden met: "Hamsters".

Er zijn twee uitersten mogelijk.

Of je bent helaas echt afhankelijk van de baan waarop je aan het solliciteren bent. Eerlijkheid doet er niet toe in dat geval. Gewoon vertellen wat gewenst wordt tot de grens die je kunt onderbouwen. Verkoop jezelf schaamteloos, net zoals de vertegenwoordiger van het bedrijf zal doen. Je kent ze wel, die lulverhalen over doorgroeimogelijkheden en toekomstig salaris en zo. Heb jij het idee dat je het werk aankunt? Zorg dan dat je binnen komt, op welke manier dan ook in deze situatie. Het doel heiligt de middelen.

Of het andere uiterste is een baan die je misschien wel heel leuk lijkt, maar waar je een stuk kritischer over kunt zijn, bijvoorbeeld omdat je nu ook in een goede baan zit. In dit geval is absolute eerlijkheid beide kanten op het handigst En dan is het ook handig om je te realiseren dat wanneer je vragen krijgt waarvan je denkt WTF, dat dat een goede reden kan zijn om daar maar niet te gaan werken. Kritisch zijn dus, niet alleen op de inhoud, maar ook op de vraagstelling zelf.

Kortom, ergens tussen deze twee uitersten in vind je het antwoord op hoe eerlijk je moet zijn.

quote:

Op zaterdag 18 januari 2014 09:36 schreef Roces18 het volgende:
Dat zijn net zo domme vragen als wat zijn je sterke en zwakke punten. Alsof ze 1e jaar HRM-ers zijn. Cliché rommel. Je kan ze naar de mond vragen maar waarom zou je in godsnaam bij zo'n bedrijf willen werken.

Hier tegenover heb je weer het andere uiterste dat ik tegenkwam: Wat smeer je op je boterham?

Tja.. Ik heb er al veel voorbij zien komen (al veel gesprekken gehad).

• Wat zijn je sterke punten
• Wat zijn je zwakke punten
• Waarom moeten wij voor jou kiezen
• Maak jij weleens fouten en heb je daar een voorbeeld van
• Waar heb je spijt van
• Wat voor een collega ben jij
• Wie zegt dat jij niet zo weer vertrekt
• Wat is jouw visie op je werk
• Als je ver moet reizen ben je het zo zat
• Hoe combineer jij werk en zorg (waarom vragen ze dat alleen aan vrouwen?)

Het meest stomme van het hele gebeuren is dat ze al weten of ze met je verder willen voor je op die stoel bent gaan zitten (begroeting zegt al alles) en dat die vragen alleen voor de vorm zijn en om hun conclusie te kunnen verantwoorden.

Ik heb dan weleens de neiging om als ik zit te vragen of ze me zien zitten of niet... Maar dat staat natuurlijk weer niet netjes.

quote:

Op zaterdag 18 januari 2014 10:44 schreef mirjammajrim het volgende:
[ afbeelding ]

Maar zo waar ook!

Liegen is een absolute no-go.. maar er zijn natuurlijk volop mogelijkheden om een mogelijk negatief antwoord (een chaotische tafel thuis) te brengen als een niet zo slecht iets..

meestal zijn de meeste van die 'psychologische' sollicitatievragen vooral bedoeld om een 'zwaktepunt' van een persoon op te sporen en kunnen beide 'uitersten' een 'fout' antwoord zijn.

De vraag van 'hoe opgeruimd' is je tafel/bureau kan erop gericht zijn iemands werkopvatting te vinden... iemand die zn tafel/bureau laat vollopen en daarna onder het werk bedolven raakt is een slecht teken.. maar even slecht is het als iemand enkel maar en 'lege tafel/bureau als doel heeft... de kans is grot dat zo'n persoon zich juist drukt voor taken.

Een imho verder prima antwoord: "M'n tafel is eigenlijk vrijwel nooit 'schoon genoeg', ik moet hem wekelijks weer opruimen en vaak is hij snel toch weer te onordelijk naar mijn mening."

Zo´n antwoord is een teken van iemand die veel oppikt en erg veel dingen doet, maar ook de moeite doet zn taken 'af te werken' en zoveel mogelijk opgelost te krijgen.

quote:

Op zaterdag 18 januari 2014 12:37 schreef totalvamp het volgende:
Ik vertel gewoon de waarheid. Als ze me daarop afwijzen was de baan het niet waard.

Tot dat je financieel met je uitkering zo vast komt te zitten dat je op straat dreigt te komen te staan (hypotheek niet kunnen betalen b.v.).
Btw: 93% van de communicatie gaat niet om de inhoud.

quote:

Op zaterdag 18 januari 2014 12:42 schreef totalvamp het volgende:

[..]

Maar waarom zou je geweigerd worden omdat je tafel een troep is thuis. Of je bureau waar altijd zooi op ligt.

Een baan gaat om je vaardigheden en niet hoe je priveleven eruit ziet. Dat gaat ze gewoon niks aan.

Dat vind ik ook maar helaas is het tegenwoordig helemaal 'in' om niets inhoudelijks te vragen maar het bijna uitsluitend te hebben over je privéleven. Zal wel komen omdat ze met extreem gemak meer dan honderd gekwalificeerde en capabele kandidaten kunnen vinden en dan alleen nog maar hoeven te kijken naar de 'mensfactor'.

quote:

Op zaterdag 18 januari 2014 12:38 schreef RM-rf het volgende:

meestal zijn de meeste van die 'psychologische' sollicitatievragen vooral bedoeld om een 'zwaktepunt' van een persoon op te sporen en kunnen beide 'uitersten' een 'fout' antwoord zijn.

Psychologische vragen is een overstatement. Dit zijn gewoon van die simpele hr-miepjes die part-time huismoedertje spelen, en zo denken dat ze geweldige vragen stellen en zichzelf kunnen vergelijken met sigmund freud en consorten

quote:

Op zaterdag 18 januari 2014 12:47 schreef totalvamp het volgende:

[..]

Gelukkig niet hoeven meemaken, het verste wat ze komen is "heb je nog hobbies". Ik vraag me af hoeveel dit scheelt per vakgebied.

• Hoe combineer je je werk met de zorg voor je kinderen (maar dat vragen ze dus alleen aan vrouwen)
• Heb of krijg je huishoudelijke hulp
• Wat eet je het liefste
• Hoe woon je
• Hoe is je relatie met je ouders
• Wat zijn je hobbies
• Waar ga je heen op vakantie
• Heb je huisdieren
• Vertel eens over je beste vriendin
• Hoe ziet jouw inrichting er uit
• Wat voor een auto rijd je
• Hoe zien jouw weekeinden er uit
• Wat voor kleren draag je thuis

Dat soort vragen hoor ik met regelmaat.

quote:

Op zaterdag 18 januari 2014 12:53 schreef Roces18 het volgende:

[..]

Psychologische vragen is een overstatement. Dit zijn gewoon van die simpele hr-miepjes die part-time huismoedertje spelen, en zo denken dat ze geweldige vragen stellen en zichzelf kunnen vergelijken met sigmund freud en consorten

Ik ben zo'n hr-miepje maar moet je over mijn collegae wel in te veel gevallen gelijk geven.

Zelf weet ik voor het gesprek al wat ik zoek. Welke competenties iemand moet hebben en welke aanvulling ik op vak en persoonlijkheid niveau ik zoek voor die functie.
In een narrig team zoek ik een ras optimist, in een druk team een rustige medewerker, in een uitgeblust team een gedreven persoon, in een jong team een volwassen persoonlijkheid met veel ervaring en kennis enz.

Vragen doe ik nooit zo heel veel; ik laat de ander vooral vertellen en vertel zelfveel over het bedrijf. Voor vakgerichte competenties vraag ik vaak heel direct en de lichaamstaal verraad dan wel hoe iemand er echt in staat.

Gek genoeg kan ik zelf stuiteren wat ik wil en giga gedreven spreken; toch deelt men me vrijwel altijd in bij 'rustige persoonlijkheid'.

quote:

Op zaterdag 18 januari 2014 13:06 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

Ik ben zo'n hr-miepje

no offence