Vertellen begint hier langzamerhand ook wel te komen, vooral als ik inderdaad een beetje door kan vragen. Soms noemt hij opeens spontaan een naam of een gebeurtenis, als we in de auto zitten vaak, en dat vind ik ook heel leuk, dat ik inzicht krijg in zijn gedachten. Als ik hem dan vraag of hij daar even aan moest denken, bevestigt hij dat intens tevreden en verzinkt dan verder in gedachten
Ik blijf dat heel bijzonder vinden, dat kinderen zo jong al zo sociaal zijn en zich daar (meestal) zo goed mee weten te redden. Hoewel ik me kan voorstellen dat je het jammer vindt dat hij het thuis niet meer laat zien, denk ik dat het ook wel fijn is om te zien dat hij zijn grenzen goed kan aangeven. Misschien is de noodzaak thuis minder hoog? Zoals ik jouw M gezien heb, vind ik hem heel stevig in contact met andere kindjes.
Bij mijn M is het misschien wel eerder andersom, die heeft de neiging om als een klein commandantje rond te lopen

Hij heeft heel vastomlijnde ideeën over wat hij wil en waar hij ons bij nodig heeft om zijn plannen uit te voeren. Omdat hij natuurlijk heel veel één op één contact heeft, is het best moeilijk dat te sturen, want het voelt zo raar om iets niet te willen doen als hij het vraagt als er geen echte reden voor is (zoals een ander kind of ouder die de aandacht vraagt). Dat benoemen ze op het kdv ook wel, dat hij daar soms op zijn beurt moet wachten en dat hij dat moeilijk vindt, maar het is wel heel goed dat hij dat ook ervaart.