quote:
Op donderdag 9 januari 2014 23:14 schreef tim. het volgende:Ik ben nog steeds megafan van de band en de eerste drie albums, ben daarna wel Heat Rash-abonnee geweest maar de nieuw uitgebrachte muziek doet mij weinig. De verschrikkelijke armoe aan muzikale ideeën vind ik moeilijk te verdragen (waar is Harriet

) , dat nieuwe album heb ik met tegenzin twee keer uitgezeten. Maar als ik jullie zo hoor moet ik het nog eens proberen.
Een paar jaar geleden kocht ik vanaf hun toenmalige blog een t-shirt maar maanden later was die nog niet bezorgd, toen reageerde Gareth ook al zo genereus! Hun DIY-mentaliteit is zeer charmant maar ik vraag me af hoe groot ze nog zijn. In ieder geval Gareth heeft een dayjob,
dit klinkt weinig hoopvol en ze komen het eiland niet af voor een tour door Europa.
Ik ga even tegengeluid geven:
Hello sadness is behoorlijk anders en toen ik het eerst hoorde had ik er in het beging ook moeite mee, dit komt vooral omdat het geluid van de band nogal de opgewekte blijheid en speelheid van de eerste platen kwijt is. Rob werd lid, en dat is een goede zaak want de man is een geweldige muzikant maar word nogal matig gebruikt op Hello Sadness. Dit kwijt raken zit ook voor een gedeelte in dat Harriet en Alexis niet meer in de band zitten.
En ja de plaat klinkt als een band in 'overgang' en met een interne crisis. Ook de extreem vrolijke teksten van Gareth helpen niet bepaald mee(zijn relatie was net uit en het is te horen), waarom vind ik die plaat dan goed?
Als ik even met veel moeite mijn oude liefde voor de twee Loscamp achter laat hoor ik gewoon een prima indierock band die een knappe maar zware indierock plaat heeft gemaakt alleen het klinkt gewoon niet hoe het vroeger klonk. Natuurlijk zijn er nog aanknoop punten(de zang vooral) naar het oude geluid maar ja het oude geluid is gewoon weg. Het is allemaal wat eentoniger en uhm saaier soms, om eerlijk te zijn haal vind ik de plaat ook net wat te lang maar in het algemeen is het nog steeds een prima plaat van een band die een heel andere kant op vaart. Dit kan armoe zijn maar ook gewoon acceptie van we moeten wat anders.
Zover mijn weinig ondersteunend fanboy gebrabbel
Ja dat touren met Los word steeds matiger ik merk het zelf nogal(laatste keer alweer paradiso 2012), zeker toen ze vroeger nog minimaal een keer per jaar deze kant uit kwamen. Maar ach het blijft een pracht band en iedereen mag verschillende meningen hebben.