Ik weet echt niet meer wat ik moet doen..

Hay,

Helaas zit ik met een veel voorkomend probleem. Mijn relatie van 2,5 jaar is afgelopen zaterdag stukgelopen. Via een voicemail werd er een punt achter gezet. De dag daarna had ik een dubbel gevoel, aan de ene kant vond ik het verschrikkelijk en wilde ik dit absoluut niet. Aan de andere kant was ik een héél klein beetje opgelucht, onze relatie was namelijk al lang niet meer wat het was geweest aan het begin, en elke vorm van interactie moest mijn initiatief zijn, dat was best wel kwetsend. Vorige jaar, ook vlak voor de feestdagen zijn we ook even uit elkaar geweest, dat was ook zijn beslissing, maar mijn ex kreeg spijt en zijn we na een weekje weer bij elkaar gekomen. Dat was toen even goed voor onze relatie, maar de enthousiasme, vooral van zijn kant, verdween dus weer na driekwart jaar. De grootste factor die hierin meespeelt is denk ik zijn hobby, muziek. Iets wat hij ook studeert. Ik had het idee dat ik mijn vriendje moest delen met het begrip “muziek”, die 75% van hem kreeg, en ik de rest.
Maar nu, voel ik me ongelofelijk eenzaam en kan ik alleen denken aan de dingen in onze relatie die wel geweldig waren en die ik ontzettend mis. Wat moet ik doen? Proberen hem terug te winnen? En zo ja hoe? Of moet ik niets doen en hopen dat dit gevoel snel weer verdwijnt.

Nog een paar andere dingen die misschien handig zijn om te weten:

- We zitten in dezelfde vriendengroep, dus we komen elkaar vroeg of laat weer tegen.
- Ik heb hem als laatste gezien op een feest, 5 dagen geleden, het was erg ongemakkelijk, vooral omdat we wel steeds elkaars blikken vingen.
- Ik heb hem sinds toen niet meer gesproken, we zitten wel in dezelfde groeps-App met een stuk of 12 andere vrienden waar ik wel eens wat zeg maar nooit tegen hem.
- Hij zei dat hij vrienden wilde blijven.

Ik wilde graag weten, van een neutrale partij, aangezien al mijn vrienden mijn ex ook kennen, wat mijn kansen nog zouden kunnen zijn. En of ik het wel moet proberen of door moet gaan met leven, volgend schooljaar ga ik studeren en alles, dus misschien kan ik me dan beter afleiden. Hoe lang duurt het om een relatie als deze heen te komen?

X-Littlelightson

Ja, ik was ook verbaasd, een voicemail.. Dat laat ook weer zien hoe weinig het hem kon schelen. Ik wou dat ik hem niet miste, dat ik kwaad was en alles, maar niets blijkt te werken, ik snap ook niet waarom ik zijn aandacht nog wil..

Waarschijnlijk werd mijn ex de vorige keer gewoon eenzaam, en was ik de beste oplossing op dat moment, het doet best pijn om toe te geven dat ik hem blijkbaar altijd belangrijker vond dan hij mij. Ik ben niet zo goed met relaties denk ik.. Ik ben nu 18, en het twee lange relaties gehad van 2 tot 3 jaar. Ik hecht me moeilijk, maar als dat is gebeurd maak ik me moeilijk los. Het raarste van alles is, dat je iemand zo goed denkt te kennen, en alles deelt, het opeens out of nowhere (dat is niet helemaal waar want ik kreeg wel eens signalen enzo..) uitmaakt, en opeens een compleet vreemde is, het moeilijkste van alles. Bovendien is alles om hem heen, zijn moeder bv. waar ik gek op was, me ook afgenomen.

Het liefst zit ik alleen maar om me vrienden heen, wat ik de afgelopen dagen ook heb gedaan, maar maandag begint school weer, waar ik alle tijd krijg om alleen te zijn met mijn gedachte en dat vind ik toch een beetje eng..

Ik denk dat ik voorlopig geen relaties meer wil/kan hebben, want deze nasleep duurt vast nog wel even. Ik ga volgend jaar studeren, een dikke 2 uur en 3 kwartier van huis af, lekker weg van dit alles.

Misschien moet ik gewoon 'afkicken' van het hebben van een relatie, en doet dat het meeste pijn.

Er over praten opent wel ogen. Niet te geloven, was ik vorig jaar maar nergens op in gegaan, dan was dit al voorbij geweest.

E-mail is ook best wel een schande..

Wanneer weet je het of je wel iemand hebt die oprecht om je geeft en niet alleen als hem het uitkomt?

Het is best wel eng, als je op internet kijkt, en je iemand van 60 ziet die zegt. 'Ik blijf altijd alleen.' Dan heb ik echt zoiets van 'slik, dat wil ik niet.'

Dankje!

18

quote:

Op zaterdag 4 januari 2014 11:43 schreef motorbloempje het volgende:
Er is slechts een héél klein percentage (relatief gezien) dat tegen de zin het hele leven alleen blijft. Dit kan allerlei oorzaken hebben.. van het verkiezen van een carrière boven tijd maken voor een eventuele partner tot het hebben van onhebbelijkheden waar niemand mee kan leven Van wat ik zo lees ben je gewoon een leuke jonge meid van 18, die binnenkort gaat studeren, iets teveel waarde heeft gehech aan relaties in de pubertijd en gewoon even moet gaan leven voor zichzelf en met zichzelf in plaats van 'als vriendin van'

Je hebt gelijk, ik moet gewoon van het leven genieten en niet zo gericht zijn op relaties, tot nu toe overkwamen ze me altijd, en dat zal in de toekomst vast ook wel zo blijven.

Moet ik hem gewoon negeren als ik hem weer tegenkom? Met dezelfde vriendengroep gebeurd dat vroeg of laat toch.

quote:

Op zaterdag 4 januari 2014 11:50 schreef motorbloempje het volgende:
Houd de eer aan jezelf en doe gewoon 'normaal'. Heel erg obsessief gaan negeren is voor jou niet leuk, voor de groep niet leuk (wat hij er van vindt zou me aan m'n reet roesten, eigenlijk). Zou niet doen alsof er niets gebeurd is, maar ik zou niet als een kleuter alles wat hij zegt negeren of ridiculiseren ofzo... Gewoon meedoen met de gesprekken, als hij iets zegt wat je 'gewoon' op kunt en wilt reageren dat gewoon doen en ga zo maar door. Niet naast hem gaan zitten bij een avondje uit, maar als jullie beide uitmaken van een gesprek, dat ook gewoon blijven doen.

Oke, Zal ik doen!

quote:

Op zaterdag 4 januari 2014 11:50 schreef Parzival het volgende:
tussen 18 en 60 zit nog een heeeeeel groot gat... studeren, jezelf vermaken en have fun!

Dat is waar Ik heb binnenkort weer examens, en dit gedoe heeft mijn motivatie echt de grond in geboord, dus die moet ik even oprapen, anders is het 'doei' diploma.

quote:

Op zaterdag 4 januari 2014 12:02 schreef SiemeN het volgende:

[..]

Over tien jaar denkt ze hier aan terug en denkt ze.. Pfoe wat was ik toen anders.

Waarschijnlijk wel en dan lach ik mezelf vierkant uit, zoals ik al doe om mijn eerste relatie, dat was stom. Dit enig sinds ook, ik heb vaak een leuke tijd gehad, maar beter dat het voorbij is, het had toch niet gewerkt.