R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik ben wel benieuwd naar hoe de relatie is van de fokker met zijn of haar ouders. Misschien ook wel fijn om even je leeftijd te vermelden, om zo een iets beter beeld te krijgen van de situatie. Als puber zul je je namelijk sneller irriteren aan je ouders 
Mijn mening:
Om te beginnen ik ben 30 jaar oud. Mn ouders hebben altijd hard gewerkt en er alles aan gedaan om mij een goed leven te geven. Dat is iets waar ik ze erg dankbaar voor ben. Ik ben nooit iets tekort gekomen en ik hou ook zeker wel van mn ouders.
Aan de andere kant zijn ze wel redelijk starre mensen die vast blijven zitten in hun oude ideeën. Nadat mijn vader een tijdje ernstig ziek is geweest (hij is nu weer beter) is hij wel wat milder geworden in zijn meningen. Toch ben ik een klein beetje teleurgesteld in mijn ouders. Ik vind ze alles behalve wijze mensen. Ze zijn zeker niet onnozel of dom, maar gewoon redelijk starre denkers die hun informatie nog steeds alleen uit de krant halen en het NOS journaal en die nooit eens een interessant non-fictie boek zullen lezen over een in mijn ogen boeiend onderwerp. Zichzelf intellectueel uitdagen is iets dat ze niet kennen.
Maar dat zijn zaken die ik ze kan vergeven. Ik begrijp ook dat ze in een andere tijd zijn opgegroeid dan ik. Wat me wel mateloos irriteert is dat ze mij steeds het gevoel geven dat ik niet alles uit mijn leven haal als het aankomt op carrière maken. Carrière maken interesseert me echt geen flikker en dat is iets dat mijn ouders maar niet kunnen begrijpen. En ook al zeggen ze het niet hardop, ik denk dat ik ze daarin toch wel teleurstel. Dat terwijl ik me door de jaren heen steeds rijker ben gaan voelen van binnen. Maar ja, hoe druk je innerlijke rijkdom uit in woorden en laat je mensen zien dat innerlijke rijkdom duizend keer meer waard is dan uiterlijke rijkdom?
Met name het feit dat ze dat laatste niet begrijpen, creëert toch wel een behoorlijke afstand tussen mij en mn ouders. De rode draad in mijn leven is momenteel mijn nieuwsgierigheid de vrije loop laten en zoveel mogelijk leren over de wereld in al zijn facetten. Dit is dus iets wat ik totaal niet gemeen heb met ze.
Okay, dat was mijn verhaal. Ben benieuwd naar wat andere fokkers te zeggen hebben over hun ouders
[ Bericht 1% gewijzigd door Probably_on_pcp op 29-12-2013 23:39:31 ]
Mijn mening:
Om te beginnen ik ben 30 jaar oud. Mn ouders hebben altijd hard gewerkt en er alles aan gedaan om mij een goed leven te geven. Dat is iets waar ik ze erg dankbaar voor ben. Ik ben nooit iets tekort gekomen en ik hou ook zeker wel van mn ouders.
Aan de andere kant zijn ze wel redelijk starre mensen die vast blijven zitten in hun oude ideeën. Nadat mijn vader een tijdje ernstig ziek is geweest (hij is nu weer beter) is hij wel wat milder geworden in zijn meningen. Toch ben ik een klein beetje teleurgesteld in mijn ouders. Ik vind ze alles behalve wijze mensen. Ze zijn zeker niet onnozel of dom, maar gewoon redelijk starre denkers die hun informatie nog steeds alleen uit de krant halen en het NOS journaal en die nooit eens een interessant non-fictie boek zullen lezen over een in mijn ogen boeiend onderwerp. Zichzelf intellectueel uitdagen is iets dat ze niet kennen.
Maar dat zijn zaken die ik ze kan vergeven. Ik begrijp ook dat ze in een andere tijd zijn opgegroeid dan ik. Wat me wel mateloos irriteert is dat ze mij steeds het gevoel geven dat ik niet alles uit mijn leven haal als het aankomt op carrière maken. Carrière maken interesseert me echt geen flikker en dat is iets dat mijn ouders maar niet kunnen begrijpen. En ook al zeggen ze het niet hardop, ik denk dat ik ze daarin toch wel teleurstel. Dat terwijl ik me door de jaren heen steeds rijker ben gaan voelen van binnen. Maar ja, hoe druk je innerlijke rijkdom uit in woorden en laat je mensen zien dat innerlijke rijkdom duizend keer meer waard is dan uiterlijke rijkdom?
Met name het feit dat ze dat laatste niet begrijpen, creëert toch wel een behoorlijke afstand tussen mij en mn ouders. De rode draad in mijn leven is momenteel mijn nieuwsgierigheid de vrije loop laten en zoveel mogelijk leren over de wereld in al zijn facetten. Dit is dus iets wat ik totaal niet gemeen heb met ze.
Okay, dat was mijn verhaal. Ben benieuwd naar wat andere fokkers te zeggen hebben over hun ouders
[ Bericht 1% gewijzigd door Probably_on_pcp op 29-12-2013 23:39:31 ]
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Ok, ik bespeur een hoop onvrede, terwijl uit het verhaal niet blijkt of dit terecht is.
Ikzelf:
23, ouders hebben ongetwijfeld ook hard gewerkt, maar omdat er altijd iemand thuis was voelde dit anders. Financieel niks te klagen, niet verwend opgevoed, degelijk, netjes, standaard wellicht. Een goede jeugd zou je kunnen zeggen.
Ik denk dat mijn ouders wel mijn grote voorbeelden zijn. Mijn vader als het gaat om 'gezin'. Niet dat mijn moeder hier geen rol in heeft gehad maar het 'vaderplaatje' past hem wel in mijn ogen. En mijn moeder is altijd erg betrokken, ook bij haar omgeving, en ik hoop later iets van die betrokkenheid te ervaren.
Nadeel van mijn ouders. Mijn moeder onthoud niks. Kan serieus na 3 jaar nog vragen of ik de fiets neem van het station terwijl ik standaard de bus pak. Maar dat zie ik dan zelf maar als ouderdom. Vader heeft een vrij 'simpel' leven, soms vraag ik me af wat hem gelukkig maakt omdat ik nooit echt vrienden van hem over de vloer zag komen, maar aan de andere kant heb ik hem nog nooit ongelukkig meegemaakt dus ik vermoed dat het wel goed zit. Hij heeft uiteraard hobby's zoals sport.
Eindoordeel: Positief.
Ikzelf:
23, ouders hebben ongetwijfeld ook hard gewerkt, maar omdat er altijd iemand thuis was voelde dit anders. Financieel niks te klagen, niet verwend opgevoed, degelijk, netjes, standaard wellicht. Een goede jeugd zou je kunnen zeggen.
Ik denk dat mijn ouders wel mijn grote voorbeelden zijn. Mijn vader als het gaat om 'gezin'. Niet dat mijn moeder hier geen rol in heeft gehad maar het 'vaderplaatje' past hem wel in mijn ogen. En mijn moeder is altijd erg betrokken, ook bij haar omgeving, en ik hoop later iets van die betrokkenheid te ervaren.
Nadeel van mijn ouders. Mijn moeder onthoud niks. Kan serieus na 3 jaar nog vragen of ik de fiets neem van het station terwijl ik standaard de bus pak. Maar dat zie ik dan zelf maar als ouderdom. Vader heeft een vrij 'simpel' leven, soms vraag ik me af wat hem gelukkig maakt omdat ik nooit echt vrienden van hem over de vloer zag komen, maar aan de andere kant heb ik hem nog nooit ongelukkig meegemaakt dus ik vermoed dat het wel goed zit. Hij heeft uiteraard hobby's zoals sport.
Eindoordeel: Positief.
Ik heb mijn ouders heel hoog zitten eigenlijk wel. Heel gelukkige jeugd gehad. Ik ben voor hen in de puberteit wel heel lastig geweest en ze heel wat zorgen gegeven. Ze hebben me altijd geholpen, altijd voor me klaargestaan. En ze helpen me nog steeds.
Het maakt hen niet uit wat ik doe in mijn leven (zolang het mijn gezondheid niet schaadt), als ik maar gelukkig ben.
Leuke mensen ook trouwens dat kan ook niet anders
Ik ben 30 trouwens
[ Bericht 3% gewijzigd door Magica op 29-12-2013 21:51:18 ]
Het maakt hen niet uit wat ik doe in mijn leven (zolang het mijn gezondheid niet schaadt), als ik maar gelukkig ben.
Leuke mensen ook trouwens dat kan ook niet anders
Ik ben 30 trouwens
[ Bericht 3% gewijzigd door Magica op 29-12-2013 21:51:18 ]
Onredelijk en hebben compleet gefaald in hun opvoeding.quote:
Op Als we het er nu 10 jaar later over hebben leggen ze schuld steeds bij anderen.
Zijn inmiddels ook uit elkaar en leven compleet verschillende levens.
blablablabla
Ik heb hele toffe ouders Hou heel veel van ze en hun opvoeding heeft bij mij erg goed aangeslagen (itt bij m'n zusje). Ze zijn nog steeds bij elkaar en als ik naar hun vrienden kijk dat is dat een unicum Ben zelf 24.
Hou heel veel van ze en hun opvoeding heeft bij mij erg goed aangeslagen (itt bij m'n zusje). Ze zijn nog steeds bij elkaar en als ik naar hun vrienden kijk dat is dat een unicum Ben zelf 24.
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
Dan begrijp ik dat je ze debielen vindt.quote:Op zondag 29 december 2013 21:47 schreef Elan het volgende:
[..]
Onredelijk en hebben compleet gefaald in hun opvoeding.
Als we het er nu 10 jaar later over hebben leggen ze schuld steeds bij anderen.
Zijn inmiddels ook uit elkaar en leven compleet verschillende levens.
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
29 jaar.
Mijn ouders zijn geweldige mensen. Mijn vader heeft altijd hard gewerkt. Hij is manusje van alles. Als wij iets in huis gedaan willen hebben zal hij altijd helpen. Qua geld hebben ze niets te klagen. Vroeger konden we 2 keer per jaar op vakantie. Wintersport, 1 week en zomervakantie, 3 weken.
Mijn moeder was thuis, op 2 dagen na. Soms vond ik dat mega-irritant, ik wilde uit school alleen thuis zijn.
Ik kan altijd alles tegen ze zeggen. Alles vragen. Ze doen over weinig dingen echt moeilijk. Zo mocht ik op mijn 17e alleen met de trein (2,5 uur) naar mijn toenmalige vriendje toe, nadat hij 1 keer naar mij was gekomen om kennis te maken. Ik heb eerlijk kunnen zeggen dat ik een SV van 53 had, terwijl ik 25 was.
Zij zijn ook oprecht en eerlijk. Zo vinden ze mijn haar nu maar niks, maar ze zien nog steeds een heel mooi knap meisje.
Ik kan ontzéttend lachen met mijn moeder, we hoeven elkaar maar aan te kijken of we liggen ergens om in een deuk. Vooral als het over m'n vader gaat, bijv dat ie een lang haartje op z'n kin heeft ofzo.
Ik ben een vaderskindje, met hem had ik weinig ruzie toen ik nog thuis woonde. Met mijn moeder een stuk meer. Had soms echt een hekel aan wat ze zei. Of aan "Die Blik".
Ik vind dat ik het heel erg getroffen heb met mijn ouders. Ik had ook in een vreselijk gezin terecht kunnen komen (adoptie). Ik hou iig heel veel van ze.
Mijn ouders zijn geweldige mensen. Mijn vader heeft altijd hard gewerkt. Hij is manusje van alles. Als wij iets in huis gedaan willen hebben zal hij altijd helpen. Qua geld hebben ze niets te klagen. Vroeger konden we 2 keer per jaar op vakantie. Wintersport, 1 week en zomervakantie, 3 weken.
Mijn moeder was thuis, op 2 dagen na. Soms vond ik dat mega-irritant, ik wilde uit school alleen thuis zijn.
Ik kan altijd alles tegen ze zeggen. Alles vragen. Ze doen over weinig dingen echt moeilijk. Zo mocht ik op mijn 17e alleen met de trein (2,5 uur) naar mijn toenmalige vriendje toe, nadat hij 1 keer naar mij was gekomen om kennis te maken. Ik heb eerlijk kunnen zeggen dat ik een SV van 53 had, terwijl ik 25 was.
Zij zijn ook oprecht en eerlijk. Zo vinden ze mijn haar nu maar niks, maar ze zien nog steeds een heel mooi knap meisje.
Ik kan ontzéttend lachen met mijn moeder, we hoeven elkaar maar aan te kijken of we liggen ergens om in een deuk. Vooral als het over m'n vader gaat, bijv dat ie een lang haartje op z'n kin heeft ofzo.
Ik ben een vaderskindje, met hem had ik weinig ruzie toen ik nog thuis woonde. Met mijn moeder een stuk meer. Had soms echt een hekel aan wat ze zei. Of aan "Die Blik".
Ik vind dat ik het heel erg getroffen heb met mijn ouders. Ik had ook in een vreselijk gezin terecht kunnen komen (adoptie). Ik hou iig heel veel van ze.
Wacht maar, over 2 jaar heb ik prachtig lang haar. (Hey dat rijmt!)
Ik heb nooit echt het gevoel gehad dat mijn moeder er echt voor mij was,ze heeft ons gewoon in de steek gelaten. Mijn vader was er wel voor ons, ook al kon hij dat niet, hij was wel heel erg streng, en het is niet leuk om elke dag te horen wat voor een kut hoer je moeder is,
Ookal hou ik van mijn ouders, ik had liever gewild dat ze dezelfde persoon waren maar toch niet zo extreem.
Ookal hou ik van mijn ouders, ik had liever gewild dat ze dezelfde persoon waren maar toch niet zo extreem.
Ze geloven, zijn homofoob en racistisch. Ik ga daarom niet meer met die tokkies om 
Nieuw is niet altijd beter.
Je hebt helemaal geen contact meer met ze?quote:Op zondag 29 december 2013 23:22 schreef ikbennieuwopfok het volgende:
Ze geloven, zijn homofoob en racistisch. Ik ga daarom niet meer met die tokkies om
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Nope. Toen ik wat ouder was geworden en niet meer zo wereldvreemd was (opgegroeid op een achterlijk dorp) dacht ik eens goed na en besloot ik dat ik niet meer om ga met mensen die ik niet mag, omdat ik dan mijn tijd verdoe.quote:Op zondag 29 december 2013 23:38 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Je hebt helemaal geen contact meer met ze?
Nog geen moment spijt van gehad
Nieuw is niet altijd beter.
28
Ik houd erg veel van mijn ouders en waardeer enorm wat ze voor mij en mijn zusje gedaan hebben en nog steeds doen. Niets is te gek en we hoeven maar een kik te geven of ze staan op de stoep, zélfs nu we in het buitenland wonen.
Maar we zijn ook zéér verschillend (naast dat we op sommige fronten uiteraard wel op elkaar lijken), en dat leidt vaak tot ergernissen en strubbelingen, zéker als we langer bij elkaar zijn, heb ik zo ook weer rond de kerstdagen gemerkt toen ze hier 3 dagen waren. Dingen veel gehaaster of juist erg op z'n elfendertigst op de verkeerde momenten, andere interesses en meer van dat soort dingetjes die niet opvallen als je elkaar een dagje/avondje ziet, maar die op de zenuwen kunnen werken indien langer. Vind ik wel eens jammer, maar zo gaat 't en ik houd erdoor niet minder van ze.
Uit huis gaan op mijn 19e zodra ik studeerde was dan ook de beste keus geweest die ik heb kunnen maken. Band is hierdoor verbeterd en het scheelt gewoon als we niet continu op elkaar's lip zitten.
Ik houd erg veel van mijn ouders en waardeer enorm wat ze voor mij en mijn zusje gedaan hebben en nog steeds doen. Niets is te gek en we hoeven maar een kik te geven of ze staan op de stoep, zélfs nu we in het buitenland wonen.
Maar we zijn ook zéér verschillend (naast dat we op sommige fronten uiteraard wel op elkaar lijken), en dat leidt vaak tot ergernissen en strubbelingen, zéker als we langer bij elkaar zijn, heb ik zo ook weer rond de kerstdagen gemerkt toen ze hier 3 dagen waren. Dingen veel gehaaster of juist erg op z'n elfendertigst op de verkeerde momenten, andere interesses en meer van dat soort dingetjes die niet opvallen als je elkaar een dagje/avondje ziet, maar die op de zenuwen kunnen werken indien langer. Vind ik wel eens jammer, maar zo gaat 't en ik houd erdoor niet minder van ze.
Uit huis gaan op mijn 19e zodra ik studeerde was dan ook de beste keus geweest die ik heb kunnen maken. Band is hierdoor verbeterd en het scheelt gewoon als we niet continu op elkaar's lip zitten.
Ja doei.
En jij bent nu een ongelovige afvallige ketter voor ze? Hoe lang heb je ze al niet gesproken en weten zij waar jij woont?quote:
[..]
Nope. Toen ik wat ouder was geworden en niet meer zo wereldvreemd was (opgegroeid op een achterlijk dorp) dacht ik eens goed na en besloot ik dat ik niet meer om ga met mensen die ik niet mag, omdat ik dan mijn tijd verdoe.
Nog geen moment spijt van gehad
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Pa is in een gespreid bedje geboren, gewend om te delegeren en verzorgd te worden, egocentrisch maar met voldoende zelfspot. Ma komt uit een Zeeuws christelijk boerengezin, het verzorgende type. Het combineert goed want ze zijn al heel lang (> 45 jaar) zonder noemenswaardige 'downs' bij elkaar.
Beide zijn zeer extravert en ik ben zeer introvert waardoor er nog wel eens onbegrip is tussen ons maar daar heb we al lang mee leren leven, ik ben 40+ overigens. Ze hebben ongelimiteerd vertrouwen in me en dat is goud waard, zowel mentaal alsook in materiële zin. Ik ben ondernemer en heb barre tijden meegemaakt, zonder enige strubbeling hebben ze mij aangeboden om bij hun te komen wonen. Ik vind ze wel oppervlakkig en conservatief, dat weten ze, waren ze altijd al en het interesseert ze niets. Op enkele felle discussies na, hebben we nooit ruzie gehad en de weekeinden hebben nog altijd een bourgondisch sfeertje. En als ik om me heen kijk besef ik dat ik het heel goed getroffen heb.
Beide zijn zeer extravert en ik ben zeer introvert waardoor er nog wel eens onbegrip is tussen ons maar daar heb we al lang mee leren leven, ik ben 40+ overigens. Ze hebben ongelimiteerd vertrouwen in me en dat is goud waard, zowel mentaal alsook in materiële zin. Ik ben ondernemer en heb barre tijden meegemaakt, zonder enige strubbeling hebben ze mij aangeboden om bij hun te komen wonen. Ik vind ze wel oppervlakkig en conservatief, dat weten ze, waren ze altijd al en het interesseert ze niets. Op enkele felle discussies na, hebben we nooit ruzie gehad en de weekeinden hebben nog altijd een bourgondisch sfeertje. En als ik om me heen kijk besef ik dat ik het heel goed getroffen heb
.
Geen flauw idee hoe ze over me denken, zal vast niet al te positief zijn.quote:
[..]
En jij bent nu een ongelovige afvallige ketter voor ze? Hoe lang heb je ze al niet gesproken en weten zij waar jij woont?
Het is al ~5 jaar geleden nu. En ja ik woon maar 10km verderop dus ze zullen vast weten waar ik woon omdat ik nog wel met de normale mensen uit het dorp om ga. Maar tegenkomen doe ik ze nooit, die zitten toch of thuis of in de kerk. Maar ik ben van plan om na mijn studie in het buitenland te gaan wonen dus ik zie ze waarschijnlijk nooit meer.
Nieuw is niet altijd beter.
Wauw, wel heftig. Maar ik had precies hetzelfde gedaan in jouw situatie. Een beetje rare ouders dat kan nog, maar als ze zo zijn als jouw ouders dan kun je idd beter voor jezelf kiezen.quote:
[..]
Geen flauw idee hoe ze over me denken, zal vast niet al te positief zijn.
Maar ik ben van plan om na mijn studie in het buitenland te gaan wonen dus ik zie ze waarschijnlijk nooit meer.
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Mijn ouders zijn geweldig. Ik ben 21 en ik was echt een afgrijselijk kind met heulheulheul veul problemen in de puberteit, maar mijn ouders zijn altijd eindeloos supportive geweest en ik heb me nog nooit ongewenst gevoeld. Ze zijn nu bijna 27 jaar bij elkaar en nog steeds heel verliefd en echt het voorbeeld van hoe een huwelijk er volgens mij uit moet zien.
In de opvoeding zijn ze altijd consequent en duidelijk geweest, maar ook altijd zachtaardig en begrijpend en oplossingsgericht. Ik mocht vanaf jongs af aan overal over meepraten waar ik een mening over had en ik werd altijd serieus genomen. Goede argumenten werden beloond.
Ik hoop dat ik later net zo'n goede moeder ben als mijn moeder is en ik zie nu al overeenkomsten tussen mijn vriend en mijn vader, absoluut in positieve zin. Er is geen haar op mijn hoofd die twijfelt aan of mijn vriend een goede vader zou zijn.
Ze zijn nu bijna 27 jaar bij elkaar en nog steeds heel verliefd en echt het voorbeeld van hoe een huwelijk er volgens mij uit moet zien. In de opvoeding zijn ze altijd consequent en duidelijk geweest, maar ook altijd zachtaardig en begrijpend en oplossingsgericht. Ik mocht vanaf jongs af aan overal over meepraten waar ik een mening over had en ik werd altijd serieus genomen. Goede argumenten werden beloond.
Ik hoop dat ik later net zo'n goede moeder ben als mijn moeder is en ik zie nu al overeenkomsten tussen mijn vriend en mijn vader, absoluut in positieve zin. Er is geen haar op mijn hoofd die twijfelt aan of mijn vriend een goede vader zou zijn.
Your opinion of me is none of my business.
Toevallig hoger opgeleid? Vroeg ik mij af, was benieuwd of het klopt. Mijn ouders zijn het beide niet, ben wel altijd geholpen met school als ik dat nodig had denk ik. Kan me zo voorstellen dat het positief werkt.quote:
Ik heb geweldige ouders. Ze hebben altijd hard gewerkt in hun eigen zaak en zijn nu 10 jaar met pensioen. Ze staan altijd voor ons klaar, zijn open minded, super vriendelijk en hebben allebei een groot hart. Ik had mij geen betere ouders kunnen wensen. Als puber wel een aantal akkefietjes gehad, maar inmiddels op 31jarige leeftijd niks dan goeds.
"Life is what happens to you, while you're busy making other plans"
Bij mij werd er gezegd "je ouders hebben altijd gelijk" als ik in discussie wilde gaan. Zo verschrikkelijk irritant vond ik dat als de deur op die manier in je gezicht werd dichtgegooid.quote:
In de opvoeding zijn ze altijd consequent en duidelijk geweest, maar ook altijd zachtaardig en begrijpend en oplossingsgericht. Ik mocht vanaf jongs af aan overal over meepraten waar ik een mening over had en ik werd altijd serieus genomen. Goede argumenten werden beloond.
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Ja, mijn moeder via een omweg doctorandus geworden voor ze mij kreeg en mijn vader na een wo studie toch besloten dat hbo-v meer iets voor hem was. Discussieren werd en wordt altijd aangemoedigd en mijn broertje en ik volgen nu allebei een wo studie. Mijn moeder moet nog steeds lachen om dat we vroeger pimpampet speelden en zij iets moest noemen wat licht geeft met de M. Ze zei de maan, broertje/ik: 'Nee, die geeft geen licht, die reflecteert licht!' En we hadden een hele discussie over of de hemel blauw was of dat dat een weerspiegeling van de ozonlaag was oid.quote:
[..]
Toevallig hoger opgeleid? Vroeg ik mij af, was benieuwd of het klopt. Mijn ouders zijn het beide niet, ben wel altijd geholpen met school als ik dat nodig had denk ik. Kan me zo voorstellen dat het positief werkt.
Leuke kindertijd gehad altijd, ondanks alle persoonlijke shit.
Your opinion of me is none of my business.
Sad storyquote:
[..]
Geen flauw idee hoe ze over me denken, zal vast niet al te positief zijn.
Maar ik ben van plan om na mijn studie in het buitenland te gaan wonen dus ik zie ze waarschijnlijk nooit meer.
En altijd het laatste woord.
Lastig, ik sta daar aardig dubbel in. Aan de ene kant heb/had ik erg lieve ouders, aan de andere kant hadden ze beide een alcoholprobleem waardoor de sfeer vaak om te snijden was en met name de emotionele opvoeding op een laag pitje kwam te staan. Ze konden hun problemen niet aan en vluchtten daarom in hun verslaving. Daarom heb ik ze vaak hartgrondig gehaat maar een poosje later waren het weer de tofste mensen van de wereld. Je komt daardoor als kind/puber ook in allerlei rare interne loyaliteitsconflicten.
37 hier.
37 hier.
Tante minthy!! O+
Achtbaan1 is voor mij te intens
Achtbaan1 is voor mij te intens
Ik ben 24, en ik kijk echt met twee verschillende brillen naar mijn ouders.
Aan de ene kant zijn het echt de beste ouders die je jezelf kunt wensen : Ze laten me erg vrij in wat ik doe, en krijg alle financiële steun die ik nodig heb voor de dingen die ik wil : Studie, een jaar backpacken, op kamers gaan : Alles wat ik zelf niet kan betalen, wordt betaald, omdat ze absoluut niet willen dat ik bij ga lenen oid.
Ze stellen geen hoge eisen aan me. Mijn vader heeft een goede carriere gehad, en ze willen wel dat ik bezig ben en niet de hele dag achter een computer zit, maar of ik nu bezig ben als vakkenvuller bij AH of als Neurochirurg, dat zullen ze beiden accepteren en respecteren.
Aan de andere kant mis ik wel eens de levenslust bij mijn ouders: Mijn vader heeft eigenlijk helemaal geen hobby's, en zit sinds zijn pensioen maar een beetje met de koptelefoon achter de computer. Mijn moeder runt haar huishouden alsof het een bedrijf is : Elke ochtend wordt het hele huis uitgesopt, overal hangen briefjes met : Deur goed sluiten/Schoenen tegen de wand aan/ 1 jas per persoon aan de kapstok, de rest in de kast, etc.
Ze kunnen heel druk zijn met het regelen van dingen voor andere mensen, negatieve of zwaarmoedige zaken, maar maken eigenlijk geen tijd voor leuke dingen in het leven. Financieel is het makkelijk mogelijk om eens een tweede huisje ergens te kopen, een bootje, of een mooie reis te boeken, en vorig jaar zijn ze op herhaald aanraden van ons eens een weekendje naar Londen geweest, maar leuke dingen staan gewoon laag op de ladder voor hen : Een feestje geven betekent voor mijn moeder dat ze weer 2 dagen bezig is om het huis schoon te maken, ookal is het helemaal niet vies geworden.., dus eigenlijk is vrijwel alles voor hen al te gek, en worden ze het liefst niet van hun dagelijkse routine afgehaald, al zullen ze dit nooit toegeven.
Beetje vastgeroest in een vrij oppervlakkige manier van leven zonder passies zeg maar, dat vind ik nog wel eens zonde en jammer.
Aan de ene kant zijn het echt de beste ouders die je jezelf kunt wensen : Ze laten me erg vrij in wat ik doe, en krijg alle financiële steun die ik nodig heb voor de dingen die ik wil : Studie, een jaar backpacken, op kamers gaan : Alles wat ik zelf niet kan betalen, wordt betaald, omdat ze absoluut niet willen dat ik bij ga lenen oid.
Ze stellen geen hoge eisen aan me. Mijn vader heeft een goede carriere gehad, en ze willen wel dat ik bezig ben en niet de hele dag achter een computer zit, maar of ik nu bezig ben als vakkenvuller bij AH of als Neurochirurg, dat zullen ze beiden accepteren en respecteren.
Aan de andere kant mis ik wel eens de levenslust bij mijn ouders: Mijn vader heeft eigenlijk helemaal geen hobby's, en zit sinds zijn pensioen maar een beetje met de koptelefoon achter de computer. Mijn moeder runt haar huishouden alsof het een bedrijf is : Elke ochtend wordt het hele huis uitgesopt, overal hangen briefjes met : Deur goed sluiten/Schoenen tegen de wand aan/ 1 jas per persoon aan de kapstok, de rest in de kast, etc.
Ze kunnen heel druk zijn met het regelen van dingen voor andere mensen, negatieve of zwaarmoedige zaken, maar maken eigenlijk geen tijd voor leuke dingen in het leven. Financieel is het makkelijk mogelijk om eens een tweede huisje ergens te kopen, een bootje, of een mooie reis te boeken, en vorig jaar zijn ze op herhaald aanraden van ons eens een weekendje naar Londen geweest, maar leuke dingen staan gewoon laag op de ladder voor hen : Een feestje geven betekent voor mijn moeder dat ze weer 2 dagen bezig is om het huis schoon te maken, ookal is het helemaal niet vies geworden.., dus eigenlijk is vrijwel alles voor hen al te gek, en worden ze het liefst niet van hun dagelijkse routine afgehaald, al zullen ze dit nooit toegeven.
Beetje vastgeroest in een vrij oppervlakkige manier van leven zonder passies zeg maar, dat vind ik nog wel eens zonde en jammer.
Hier 22.
Ik moet zeggen dat ik tevreden ben met hoe ik eruit ben gekomen. De opvoeding van mijn ouders was zeker niet makkelijk. Voor hun scheiding viel het mee, beiden waren consequent en ik ben nog opgevoed met principes als 'bord leegeten, pas als je het echt niet lust mag je het laten liggen (ook pas na x aantal keer)' en 'eigen zooi opruimen/schoonmaken' en 'dankjewel zeggen als je iets krijgt'. Na de scheiding kreeg ik twee uitersten. Vader te streng, zijn wil was wet en ouders hebben altijd gelijk en kinderen moeten altijd luisteren. Deze principes hangt hij nu eigenlijk nog steeds aan. Moeder te losjes, had geen autoriteit dus deed in mijn puberteit waar ik zin in had.
Nu een fantastische band met moeders, lijken in veel opzichten op elkaar, ze heeft een rotsvast vertrouwen in me en is onvoorwaardelijk trots op me. Vader is wat afstandelijker maar ik merk ook zeker dat we veel dingen gemeen hebben, koppig, standvastig, ijzeren wil, graag dingen willen organiseren.
Enige nadeel is dat mijn ouders erg egoistisch zijn, altijd zichzelf op de eerste plek hebben gezet en dat voel ik nu nog steeds. Soms zorgt dit voor mij voor afstand. Soms kan ik het namelijk even weer niet geloven.
Ik moet zeggen dat ik tevreden ben met hoe ik eruit ben gekomen. De opvoeding van mijn ouders was zeker niet makkelijk. Voor hun scheiding viel het mee, beiden waren consequent en ik ben nog opgevoed met principes als 'bord leegeten, pas als je het echt niet lust mag je het laten liggen (ook pas na x aantal keer)' en 'eigen zooi opruimen/schoonmaken' en 'dankjewel zeggen als je iets krijgt'. Na de scheiding kreeg ik twee uitersten. Vader te streng, zijn wil was wet en ouders hebben altijd gelijk en kinderen moeten altijd luisteren. Deze principes hangt hij nu eigenlijk nog steeds aan. Moeder te losjes, had geen autoriteit dus deed in mijn puberteit waar ik zin in had.
Nu een fantastische band met moeders, lijken in veel opzichten op elkaar, ze heeft een rotsvast vertrouwen in me en is onvoorwaardelijk trots op me. Vader is wat afstandelijker maar ik merk ook zeker dat we veel dingen gemeen hebben, koppig, standvastig, ijzeren wil, graag dingen willen organiseren.
Enige nadeel is dat mijn ouders erg egoistisch zijn, altijd zichzelf op de eerste plek hebben gezet en dat voel ik nu nog steeds. Soms zorgt dit voor mij voor afstand. Soms kan ik het namelijk even weer niet geloven.
The meaning of life is to give life meaning.
Ik kijk ook wel op tegen mijn ouders. Ik heb het ze zeker niet lastig gemaakt en toch is alles nog goed gekomen met mij. Dat had niet elke ouder gelukt. 
Thinking about thinking of you. ♫
Mijn ouders bedoelen het verschrikkelijk goed, maar hun wereldje is wel erg klein geworden de laatste tijd. Mijn vader is nogal socially awkward, en kan zonder dit te willen bijzonder onhandig uit de hoek komen..
Inmiddels is hij met pensioen, en papegaait mijn moeder de hele dag na, zo weet hij zeker dat hij geen foute dingen zegt... Mijn opa is onlangs geopereerd aan zijn maag en sinds dien is dat al 2 maanden het gesprek van de dag hier in huis.
Hangen zo'n 3 keer per dag met het ziekenhuis aan de lijn, waarna ze weer een mailtje rond de familie sturen met de laatste updates, terwijl er geen verschil is met de vorige update. Tegen elkaar vallen ze in herhaling... Maar dat komt omdat ze niet echt hobby's hebben... Familie is er veel nuchterder over, en hebben het mailadres van mijn ouders inmiddels onder spam gezet geloof ik.
Inmiddels is hij met pensioen, en papegaait mijn moeder de hele dag na, zo weet hij zeker dat hij geen foute dingen zegt... Mijn opa is onlangs geopereerd aan zijn maag en sinds dien is dat al 2 maanden het gesprek van de dag hier in huis.
Hangen zo'n 3 keer per dag met het ziekenhuis aan de lijn, waarna ze weer een mailtje rond de familie sturen met de laatste updates, terwijl er geen verschil is met de vorige update. Tegen elkaar vallen ze in herhaling... Maar dat komt omdat ze niet echt hobby's hebben... Familie is er veel nuchterder over, en hebben het mailadres van mijn ouders inmiddels onder spam gezet geloof ik.
Ik heb mijn vader maar 1 keer gezien en heb zo nu en dan heel oppervlakkig contact via facebook. Zelf ben ik wel teleurgesteld in het feit dat er van zijn kant zo weinig initiatief komt. Ik ben zelf dan ook wel een stuk geminderd met het initiatief nemen.
Mijn moeder is een hele lieve vrouw maar ze is té lief. Qua karakters botsen we wel eens omdat ik wat zakelijker ben maar ik zou niet zonder haar willen. Ze heeft me groot gebracht en altijd voor me klaar gestaan ondanks alle tegenslagen die ze te verwerken had. Nu ze gezondheidsproblemen heeft wil ik hetzelfde voor haar terugdoen.
Mijn moeder is een hele lieve vrouw maar ze is té lief. Qua karakters botsen we wel eens omdat ik wat zakelijker ben maar ik zou niet zonder haar willen. Ze heeft me groot gebracht en altijd voor me klaar gestaan ondanks alle tegenslagen die ze te verwerken had. Nu ze gezondheidsproblemen heeft wil ik hetzelfde voor haar terugdoen.
Mijn moeder is overleden, heeft altijd haar best gedaan goed voor ons te zorgen. Dat waardeer ik, maar ik was er al vrij snel achter dat ze een ander type persoon is als ik, iemand aan wie ik mij snel erger als het niet mijn moeder was geweest. Ik heb er de deur niet plat gelopen.
Voor mijn vader geldt hetzelfde. Hij leeft nog, maar is niet iemand met wie ik een band heb. We hebben contact, maar ik ga er zelden langs.
Ik spreek mijn broers ook nooit. Je kan wel zeggen dat ik familie overrated vind.
Voor mijn vader geldt hetzelfde. Hij leeft nog, maar is niet iemand met wie ik een band heb. We hebben contact, maar ik ga er zelden langs.
Ik spreek mijn broers ook nooit. Je kan wel zeggen dat ik familie overrated vind.
Denkt de rest van het gezin er ook zo over?quote:
Mijn moeder is overleden, heeft altijd haar best gedaan goed voor ons te zorgen. Dat waardeer ik, maar ik was er al vrij snel achter dat ze een ander type persoon is als ik, iemand aan wie ik mij snel erger als het niet mijn moeder was geweest. Ik heb er de deur niet plat gelopen.
Voor mijn vader geldt hetzelfde. Hij leeft nog, maar is niet iemand met wie ik een band heb. We hebben contact, maar ik ga er zelden langs.
Ik spreek mijn broers ook nooit. Je kan wel zeggen dat ik familie overrated vind.
Of hebben je broers wel contact met elkaar?
Motto: Eens is ook dit voorbij...
Red een boom - eet een bever!
Red een boom - eet een bever!
Vrij turbulente jeugd gehad. Ouders gingen scheiden en hadden een behoorlijk extreme vechtscheiding. Ik werd daardoor op 12-jarige leeftijd full time therapeut van m'n moeder (extreem extravert type) en vond weinig - gewoon eigenlijk geen - steun bij m'n in zichzelf gekeerde vader (extreem introvert type) en verder geen vrienden en familie waar ik terecht kon.
Daardoor toch wel gedwongen om erg snel op te groeien en hoewel het me heeft gemaakt tot wie ik ben en ik trots ben op wie ik ben, neem ik ze ergens wel kwalijk dat ik er vanaf m'n vroege tienerjaren eigenlijk alleen voor stond.
Mijn relatie met mijn vader is nu best wel goed (ik ben nu bijna 20) maar eigenlijk non-existent met mijn moeder. Ze probeert nog steeds haar manipulatieve spelletjes te spelen dus ik ben op m'n 18de bij m'n vader ingetrokken en daarna eigenlijk al het contact afgeslagen met haar.
Vader is hertrouwd op gegeven moment. Die vrouw heeft - ondanks dat ze het waarschijnlijk zelf niet eens daadwerkelijk door heeft - heel veel voor mij betekent. Zij zag als enige hoe moeilijk ik het had en hielp mijn vader weer voor mij te zorgen, ook is zij heel betrokken, herinnert kleine dingen, bijvoorbeeld als ik een simpele toets moest doen op school en vroeg zij hoe het gegaan was na afloop. Heeft me ook veel dingen geleerd die mijn moeder me zou moeten leren, stomme, simpele dingen als hoe de wasmachine werkt of welk soort kleding me wel en niet goed staat.
Tegenwoordig gaat het godzijdank goed met me, wat gezien hoe dramatisch mijn situatie was best uitzonderlijk is. Ik ben zelfverzekerd, zeer succesvol in mijn studie, heb vrienden en een geweldige vriendje. Toch, als ik terugdenk aan die tijd, word ik vaak nog wel verdrietig, gewoon omdat ik alsnog wens dat het anders zou zijn geweest. Het is in ieder geval een goed voorbeeld van hoe ik mijn kinderen niet ga opvoeden.
Daardoor toch wel gedwongen om erg snel op te groeien en hoewel het me heeft gemaakt tot wie ik ben en ik trots ben op wie ik ben, neem ik ze ergens wel kwalijk dat ik er vanaf m'n vroege tienerjaren eigenlijk alleen voor stond.
Mijn relatie met mijn vader is nu best wel goed (ik ben nu bijna 20) maar eigenlijk non-existent met mijn moeder. Ze probeert nog steeds haar manipulatieve spelletjes te spelen dus ik ben op m'n 18de bij m'n vader ingetrokken en daarna eigenlijk al het contact afgeslagen met haar.
Vader is hertrouwd op gegeven moment. Die vrouw heeft - ondanks dat ze het waarschijnlijk zelf niet eens daadwerkelijk door heeft - heel veel voor mij betekent. Zij zag als enige hoe moeilijk ik het had en hielp mijn vader weer voor mij te zorgen, ook is zij heel betrokken, herinnert kleine dingen, bijvoorbeeld als ik een simpele toets moest doen op school en vroeg zij hoe het gegaan was na afloop. Heeft me ook veel dingen geleerd die mijn moeder me zou moeten leren, stomme, simpele dingen als hoe de wasmachine werkt of welk soort kleding me wel en niet goed staat.
Tegenwoordig gaat het godzijdank goed met me, wat gezien hoe dramatisch mijn situatie was best uitzonderlijk is. Ik ben zelfverzekerd, zeer succesvol in mijn studie, heb vrienden en een geweldige vriendje. Toch, als ik terugdenk aan die tijd, word ik vaak nog wel verdrietig, gewoon omdat ik alsnog wens dat het anders zou zijn geweest. Het is in ieder geval een goed voorbeeld van hoe ik mijn kinderen niet ga opvoeden.
Mooi dat die nieuwe vrouw van je vader de situatie goed heeft aangevoeld. Althans dat maak ik op uit je verhaal. Is je vader nog samen met haar en zo ja, zie je haar ook als een soort van moeder?quote:
Vrij turbulente jeugd gehad. Ouders gingen scheiden en hadden een behoorlijk extreme vechtscheiding. Ik werd daardoor op 12-jarige leeftijd full time therapeut van m'n moeder (extreem extravert type) en vond weinig - gewoon eigenlijk geen - steun bij m'n in zichzelf gekeerde vader (extreem introvert type) en verder geen vrienden en familie waar ik terecht kon.
Daardoor toch wel gedwongen om erg snel op te groeien en hoewel het me heeft gemaakt tot wie ik ben en ik trots ben op wie ik ben, neem ik ze ergens wel kwalijk dat ik er vanaf m'n vroege tienerjaren eigenlijk alleen voor stond.
Mijn relatie met mijn vader is nu best wel goed (ik ben nu bijna 20) maar eigenlijk non-existent met mijn moeder. Ze probeert nog steeds haar manipulatieve spelletjes te spelen dus ik ben op m'n 18de bij m'n vader ingetrokken en daarna eigenlijk al het contact afgeslagen met haar.
Vader is hertrouwd op gegeven moment. Die vrouw heeft - ondanks dat ze het waarschijnlijk zelf niet eens daadwerkelijk door heeft - heel veel voor mij betekent. Zij zag als enige hoe moeilijk ik het had en hielp mijn vader weer voor mij te zorgen, ook is zij heel betrokken, herinnert kleine dingen, bijvoorbeeld als ik een simpele toets moest doen op school en vroeg zij hoe het gegaan was na afloop. Heeft me ook veel dingen geleerd die mijn moeder me zou moeten leren, stomme, simpele dingen als hoe de wasmachine werkt of welk soort kleding me wel en niet goed staat.
Tegenwoordig gaat het godzijdank goed met me, wat gezien hoe dramatisch mijn situatie was best uitzonderlijk is. Ik ben zelfverzekerd, zeer succesvol in mijn studie, heb vrienden en een geweldige vriendje. Toch, als ik terugdenk aan die tijd, word ik vaak nog wel verdrietig, gewoon omdat ik alsnog wens dat het anders zou zijn geweest. Het is in ieder geval een goed voorbeeld van hoe ik mijn kinderen niet ga opvoeden.
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Ze zijn nog steeds samen, gelukkig maar! Maar nee, ze is geen moeder van me, ook geen stiefmoeder en dat is wederzijds.quote:
[..]
Mooi dat die nieuwe vrouw van je vader de situatie goed heeft aangevoeld. Althans dat maak ik op uit je verhaal. Is je vader nog samen met haar en zo ja, zie je haar ook als een soort van moeder?
Tegen de tijd dat wij een fatsoenlijke band kregen was ik al 15-16 ofzo, veel te laat om iemand als je moeder te zien. Zij heeft ook heel erg sterk zoiets van: je hoort bij ons gezin, maar je bent je vaders dochter, niet mijn dochter. Ze zou me ook nooit terecht wijzen of wat dan ook. Tuurlijk, ze vraagt wel of ik bijvoorbeeld even de vaatwasser uit wil laden ofzo, maar dat is niet meer dan normaal huishoudelijk contact.
Mijn moeder is wel echt een lieve moeder, mijn vader heeft nooit echt vader dingen met mij gedaan of het goede voorbeeld gegeven
aan de andere kant staat die nu wel altijd klaar voor mij klaar dus daar ben ik wel heel blij mee
het had mij wel een hoop nachtrust bespaard als ze me als 12 jarige en de rest van de puberteit niet zo intens bij hun scheiding hadden betrokken
ben 18 trouwens
[ Bericht 21% gewijzigd door eend112 op 02-01-2014 19:16:47 ]
aan de andere kant staat die nu wel altijd klaar voor mij klaar dus daar ben ik wel heel blij mee
het had mij wel een hoop nachtrust bespaard als ze me als 12 jarige en de rest van de puberteit niet zo intens bij hun scheiding hadden betrokken
ben 18 trouwens
[ Bericht 21% gewijzigd door eend112 op 02-01-2014 19:16:47 ]
Op woensdag 25 maart 2015 09:49 schreef TARDIS. het volgende: 'eend112', een vrolijke doch nuchtere user die bekend staat om zijn vriendelijkheid, goedwilligheid en af en toe onverwacht scherpe opmerking.
De familie is als los zand. Mijn broers spreken elkaar iets meer, al is het alleen maar omdat ze een seizoenskaart bij dezelfde club hebben. Ze lijken ook veel meer op elkaar. Verder komen zij ook zelden bij oma's en opa's.quote:Op donderdag 2 januari 2014 03:23 schreef mighty_myte het volgende:
[..]
Denkt de rest van het gezin er ook zo over?
Of hebben je broers wel contact met elkaar?
Mijn moeder is ook twee keer gescheiden en drie keer getrouwd. Mijn jongste broertje is uit het tweede huwelijk, ik en mijn broer uit de eerste. Mijn oma is ook gescheiden en hertrouwd, evenals mijn opa. Met iets van 10 opa's en oma's, een stiefbroer en stiefzus en ontelbaar veel tantes en ooms en neven en nichten heb ik wel wat beters te doen dan de familiebanden onderhouden. Ik zou er een dagtaak aan hebben.
ik zelf
ik ben 22 jaar,
Ik heb van een vrije opvoeding genoten, maar mijn ouders hadden vroeger vaak ruzie over financiën. Waarbij ook vaak gevochten werd. Ze zijn op mijn rond mijn 12de of 13de gescheiden, veel tijd bij mijn vader door gebracht, ook niet de leukste tijd gehad want kon niet altijd mezelf zijn en had overal kritiek op, hij had vaak stemmingswisselingen. Hij maakt moeilijk sociaal contact dus ik speelde zijn zoon en vriend, zijn vrienden maakte soms misbruik van hem vindt hij zelf, maar als ik hem advies gaf negeert hij dat daar wordt ik daar woest van. Hij gaf me niet altijd de juiste steun in qua omgang met vrouwen of hoe te kleden. Waar ik trots op ben is dat hij wel discipline heeft om zelf zijn schuld af te betalen in mij te verzorgen.
Mijn moeder wat betreft financeel niet sterk maar ze heeft veel aandacht voor mij, en om naar me te luisteren ik kon me goed uiten bij haar. Had altijd wel leuke dingen om mij te verassen en steunt mij in alles wat ik doe.
ik woon nog bij mijn vader maar probeer zo snel mogelijk op mijn zelf te gaan.
ik ben 22 jaar,
Ik heb van een vrije opvoeding genoten, maar mijn ouders hadden vroeger vaak ruzie over financiën. Waarbij ook vaak gevochten werd. Ze zijn op mijn rond mijn 12de of 13de gescheiden, veel tijd bij mijn vader door gebracht, ook niet de leukste tijd gehad want kon niet altijd mezelf zijn en had overal kritiek op, hij had vaak stemmingswisselingen. Hij maakt moeilijk sociaal contact dus ik speelde zijn zoon en vriend, zijn vrienden maakte soms misbruik van hem vindt hij zelf, maar als ik hem advies gaf negeert hij dat daar wordt ik daar woest van. Hij gaf me niet altijd de juiste steun in qua omgang met vrouwen of hoe te kleden. Waar ik trots op ben is dat hij wel discipline heeft om zelf zijn schuld af te betalen in mij te verzorgen.
Mijn moeder wat betreft financeel niet sterk maar ze heeft veel aandacht voor mij, en om naar me te luisteren ik kon me goed uiten bij haar. Had altijd wel leuke dingen om mij te verassen en steunt mij in alles wat ik doe.
ik woon nog bij mijn vader maar probeer zo snel mogelijk op mijn zelf te gaan.
Mijn ouders zijn lief 
Heel stabiel, hebben wel humor, hebben hersens wel op de goede plek zitten.
Ik ben 18 trouwens. Heb het meest gepuperd (is dat een woord
) van mijn andere zussen en ik. Maar nog steeds een goede band en die wordt eigenlijk alleen maar beter nu ik ouder word en get allemaal wat beter begrijp.
ben blij met ze
Heel stabiel, hebben wel humor, hebben hersens wel op de goede plek zitten.
Ik ben 18 trouwens. Heb het meest gepuperd (is dat een woord
) van mijn andere zussen en ik. Maar nog steeds een goede band en die wordt eigenlijk alleen maar beter nu ik ouder word en get allemaal wat beter begrijp. ben blij met ze
Ik respecteer ze in hun doen en laten. Ze hebben altijd goed voor mij gezorgd en wanneer het nodig is zal ik goed voor hun zorgen.
Together We Will Live Forever
SPT / [Kettlebell #2] Simple & Sinister
SPT / [Kettlebell #2] Simple & Sinister
Ik ben 32
Mijn moeder is een schat, ze is enorm lief en hartelijk, ze is ook heel erg geliefd door andere mensen, ik geloof niet dat ik ooit iemand heb ontmoet die mijn moeder niet aardig vind.
Ze is een harde werker, doet naast haar vaste baan ook veel vrijjwilligerswerk, is actief in de buurtvereniging en gaat ook nog regelmatig op stap met vriendinnen of een weekendje weg, ze is heel erg actief en een groot voorbeeld voor mij.
Mijn echte vader, een klootzak, als hij vandaag dood zou gaan zou ik er geen traan om laten, geen idee wat mijn moeder ooit in hem zag.
Mijjn stiefvader, die heeft veel psychische problemen maar hij is wel een goede man, hij bedoeld het goed en hij is een super opa voor mijn kinderen. Als er iets gemaakt moet worden kan hij dat, als ik hulp nodig heb in huis dan doet hij dat voor me en hij past ook regelmatig op de kinderen als ik moet werken.
[ Bericht 4% gewijzigd door snakelady op 02-01-2014 16:16:42 ]
Mijn moeder is een schat, ze is enorm lief en hartelijk, ze is ook heel erg geliefd door andere mensen, ik geloof niet dat ik ooit iemand heb ontmoet die mijn moeder niet aardig vind.
Ze is een harde werker, doet naast haar vaste baan ook veel vrijjwilligerswerk, is actief in de buurtvereniging en gaat ook nog regelmatig op stap met vriendinnen of een weekendje weg, ze is heel erg actief en een groot voorbeeld voor mij.
Mijn echte vader, een klootzak, als hij vandaag dood zou gaan zou ik er geen traan om laten, geen idee wat mijn moeder ooit in hem zag.
Mijjn stiefvader, die heeft veel psychische problemen maar hij is wel een goede man, hij bedoeld het goed en hij is een super opa voor mijn kinderen. Als er iets gemaakt moet worden kan hij dat, als ik hulp nodig heb in huis dan doet hij dat voor me en hij past ook regelmatig op de kinderen als ik moet werken.
[ Bericht 4% gewijzigd door snakelady op 02-01-2014 16:16:42 ]
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Mijn ouders zijn absoluut goede mensen, maar we zijn wel heel verschillend. Ze zijn vrij oppervlakkig in hun interesses en een beetje vastgeroest in routine, wat ik jammer vind. Spontaan iets nieuws doen is er meestal niet bij. Ook hebben we een behoorlijk verschillende persoonlijkheid. Toen ik nog bij hen in huis woonde kwam dat regelmatig tot flinke botsingen
Op m'n 19e ben ik het huis uitgegaan en dat is de beste keuze die ik ooit gemaakt heb. De band tussen mij en m'n ouders is sindsdien véél beter geworden omdat we niet meer constant op elkaars lip zitten. Ik ga door de afstand en door een druk leven maar 1x per maand bij ze langs maar we bellen wel vrij vaak. En ik weet dat ze er, als er iets is, altijd voor me zullen zijn.
Ohja. Ik ben nu 23.
Op m'n 19e ben ik het huis uitgegaan en dat is de beste keuze die ik ooit gemaakt heb. De band tussen mij en m'n ouders is sindsdien véél beter geworden omdat we niet meer constant op elkaars lip zitten. Ik ga door de afstand en door een druk leven maar 1x per maand bij ze langs maar we bellen wel vrij vaak. En ik weet dat ze er, als er iets is, altijd voor me zullen zijn.
Ohja. Ik ben nu 23.
Mijn ouders zijn absoluut geen slechte mensen qua inborst. Maar er is veel gebeurd. Vroeger altijd geldproblemen, een slecht huwelijk, persoonlijke problemen waardoor ik vanaf het moment dat ik bewust de dingen mee ging krijgen toch niet altijd een leuke jeugd had. Een jaar pleeggezin, soms de rol van mijn vader noodgedwongen over moeten nemen, geen mensen naar huis mee kunnen nemen omdat het tegen verwaarlozing aan zat, dat heeft allemaal bij mij wel littekens achtergelaten. Uit huis komen en afstand nemen was voor mij op een bepaald moment gewoon noodzaak.
Nu heb ik mijn eigen leven, en weinig contact werkt voor mij gewoon het best, ook omdat ze niet zullen veranderen en hun problemen niet altijd willen en zullen oplossen. Ik mis het contact nu zelfs het grootste deel van de tijd ook niet. Ik stop ook geen energie in verwijten, maar ga ook niet meer aan dode paarden te trekken. Alleen het feit dat ik zelf vader ga worden maakt het onderwerp momenteel even moeilijk, want ik wil mijn kind geen opa en oma ontzeggen, maar voor mij gaat het echt nooit meer werken. 32 by the way.
Nu heb ik mijn eigen leven, en weinig contact werkt voor mij gewoon het best, ook omdat ze niet zullen veranderen en hun problemen niet altijd willen en zullen oplossen. Ik mis het contact nu zelfs het grootste deel van de tijd ook niet. Ik stop ook geen energie in verwijten, maar ga ook niet meer aan dode paarden te trekken. Alleen het feit dat ik zelf vader ga worden maakt het onderwerp momenteel even moeilijk, want ik wil mijn kind geen opa en oma ontzeggen, maar voor mij gaat het echt nooit meer werken. 32 by the way.
32 hier.
Ik zal nooit de loterij nog eens winnen want die heb ik al gewonnen bij mijn geboorte, net zoals mijn oudere broer en zusje. De beste ouders die je als kind of als volwassene kunt wensen. Als kind liefdevol opgevoed en nooit iets te kort gekomen ook al was het soms financieel niet breed, op latere leeftijd nooit met het vingertje wijzen als ik domme dingen deed of zelfs de verkeerde kant op dreigde te gaan (drugs, verkeerde vrienden enz.) dan werd ik geestelijk uitgedaagd om zelf na te denken over dingen.
Tegenwoordig nu alle kinderen uit huis zijn en allemaal goed terecht gekomen zijn en we hulp of een luisterend oor nodig hebben dan zijn onze ouders er altijd voor ons, iedereen komt liever naar huis met de feestdagen dan dat we naar feesten of vrienden gaan, sterker nog de vrienden gaan graag mee naar onze ouders. Het is daarom ook zo jammer dat de gezondheid van mijn ouders achteruit holt, zou ze het liefst voor altijd om me heen hebben. Mijn ouders
Ik zal nooit de loterij nog eens winnen want die heb ik al gewonnen bij mijn geboorte, net zoals mijn oudere broer en zusje. De beste ouders die je als kind of als volwassene kunt wensen. Als kind liefdevol opgevoed en nooit iets te kort gekomen ook al was het soms financieel niet breed, op latere leeftijd nooit met het vingertje wijzen als ik domme dingen deed of zelfs de verkeerde kant op dreigde te gaan (drugs, verkeerde vrienden enz.) dan werd ik geestelijk uitgedaagd om zelf na te denken over dingen.
Tegenwoordig nu alle kinderen uit huis zijn en allemaal goed terecht gekomen zijn en we hulp of een luisterend oor nodig hebben dan zijn onze ouders er altijd voor ons, iedereen komt liever naar huis met de feestdagen dan dat we naar feesten of vrienden gaan, sterker nog de vrienden gaan graag mee naar onze ouders. Het is daarom ook zo jammer dat de gezondheid van mijn ouders achteruit holt, zou ze het liefst voor altijd om me heen hebben. Mijn ouders
Lach met een schone bips
Leuk topic
Hoe denk ik over mijn ouders? Mijn moeder: bedoelt het goed, maar wil nog wel eens te veel haar mening doordrammen. Ze kan ook niet goed tegen kritiek, daar reageert ze heel overdreven op, zelfs als je zegt dat niemand perfect is. Na twee dagen begint ze wat te veel over God te zeuren en over het feit dat de kinderen de kerk verlaten hebben, maar aangezien we daar toen ik nog thuis woonde bijna dagelijks ruzie over hadden, is dit een hele verbetering merk dat ze de laatste jaren milder is geworden en minder de discussie opzoekt. Dat doe ik dan ook niet meer
Mijn vader: de goedheid zelve! Kan geen onvertogen woord over hem zeggen. Luistert altijd naar me, bleef rustiger dan m'n moeder in crisissituaties. Ja, bij mijn pa kan ik altijd terecht
Hoe denk ik over mijn ouders? Mijn moeder: bedoelt het goed, maar wil nog wel eens te veel haar mening doordrammen. Ze kan ook niet goed tegen kritiek, daar reageert ze heel overdreven op, zelfs als je zegt dat niemand perfect is. Na twee dagen begint ze wat te veel over God te zeuren en over het feit dat de kinderen de kerk verlaten hebben, maar aangezien we daar toen ik nog thuis woonde bijna dagelijks ruzie over hadden, is dit een hele verbetering
merk dat ze de laatste jaren milder is geworden en minder de discussie opzoekt. Dat doe ik dan ook niet meer Mijn vader: de goedheid zelve! Kan geen onvertogen woord over hem zeggen. Luistert altijd naar me, bleef rustiger dan m'n moeder in crisissituaties. Ja, bij mijn pa kan ik altijd terecht
To see a world in a grain of sand
And a heaven in a wild flower,
Hold infinity in the palm of your hand
And eternity in an hour.
And a heaven in a wild flower,
Hold infinity in the palm of your hand
And eternity in an hour.
Jouw pa lijkt de mijne wel, alleen moeders komen niet overeenquote:
Leuk topic
Hoe denk ik over mijn ouders? Mijn moeder: bedoelt het goed, maar wil nog wel eens te veel haar mening doordrammen. Ze kan ook niet goed tegen kritiek, daar reageert ze heel overdreven op, zelfs als je zegt dat niemand perfect is. Na twee dagen begint ze wat te veel over God te zeuren en over het feit dat de kinderen de kerk verlaten hebben, maar aangezien we daar toen ik nog thuis woonde bijna dagelijks ruzie over hadden, is dit een hele verbetering
Mijn vader: de goedheid zelve! Kan geen onvertogen woord over hem zeggen. Luistert altijd naar me, bleef rustiger dan m'n moeder in crisissituaties. Ja, bij mijn pa kan ik altijd terecht
Lach met een schone bips
Waren ze er nog maar.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Ik ben 34.
Mijn moeder was een warme, gezellige en liefdevolle vrouw. Zij was van alle nichtjes de lievelingstante en had altijd het beste met iemand voor. Ik heb echt gevoeld dat ze van mij hield.
Mijn vader is een zeer intelligente man die interessant is om mee te praten. Hij is echter wel heel erg overtuigd van zijn eigen gelijk, staat niet goed open voor andere ideeen en staat qua persoonlijkheid wat verder van me af. Hij is wel een goed mens, dat wel. Soms een beetje vermoeiend. We zijn het vaak niet eens.
Mijn moeder was een warme, gezellige en liefdevolle vrouw. Zij was van alle nichtjes de lievelingstante en had altijd het beste met iemand voor. Ik heb echt gevoeld dat ze van mij hield.
Mijn vader is een zeer intelligente man die interessant is om mee te praten. Hij is echter wel heel erg overtuigd van zijn eigen gelijk, staat niet goed open voor andere ideeen en staat qua persoonlijkheid wat verder van me af. Hij is wel een goed mens, dat wel. Soms een beetje vermoeiend. We zijn het vaak niet eens.
|
|
