9,5 jaar, 2 kinderen en een koopwoning verder (hart luchten!)

Voorafgaand, ik maak dit topic alleen aan om even lekker mijn hart te luchten, zodat ik het voor mezelf kan verwerken en een plaatsje kan geven.

Mijn ex en ik hebben inmiddels 9,5 jaar een relatie gehad... Ergens 1,5-1 maand geleden naar een kleine woordenwisseling kwam ik erachter dat mijn partner niet meer gelukkig was... Gezien ik enorm veel van haar houd, vroeg ik meteen verder wat de oorzaak was en of ik er iets tegen kon doen... Naar wat pogingen iets eruit te krijgen kwam het eruit... Ze hield niet meer van me... Ze was niet gelukkig meer. Het feit dat ze niet gelukkig was deed me enorm zeer.... Je maatje, je zielsverwant is ongelukkig... en aan de andere kant had ik een ander gevoel, en dat was waarom ze er niet gewoon over kon praten met me... We zijn immers maatjes..... Lichtelijk kwamen wat dingen bovenwater en ik heb me toen enkele weken volledig aangepast (waren kleine dingen die ze aangaf mee te zitten).. Ik merkte echter in de loop der weken dat alles wat ik deed verkeerd was, en niets ging goed... Ik begon steeds meer aan mezelf te twijfelen en voelde mezelf inmiddels dood ongelukkig... Machteloos zijn.... Op een zondag vroeg ik haar mee om gezellig met de kinderen een boswandeling te maken... De kinderen moesten immers een kijkdoos maken voor school, en we hadden nog wat inhoud nodig voor de kijkdoos.. Hier kreeg ik een enorme boze partner die maar vond dat ik moest overleggen... Ik was perflex... eerst wilde ze dat ik initiatief nam, nu doe ik dat en is het weer niet goed? Dit was het moment voor mij om mijn partner eens goed aan te spreken. De kinderen gingen even boven spelen met de auto's en wij zijn samen op de bank gaan praten..

Ik vroeg haar of er iets veranderd was voor haar, of dat ze verbeteringen zag... en of ze überhaupt nog van me hield. Hierop zei ze nee... ik houd echt niet meer van je, en het zijn niet alleen de kriebels... Voor mij hield het hier op... Ik gaf haar aan dat ik niet samen kan wonen met iemand die niet van me houd, en die alleen maar bij me blijft, voor de kinderen. Ik gaf haar aan dat ze beter kon vertrekken aangezien het anders van kwaad naar erger zou gaan en dat ze maar eens even een dag rustig moest nadenken.

De dag erna zijn we samen aan tafel gaan zitten in de avond en heeft ze de knoop doorgehakt. Het is over. Dit sloeg in als een bom... mijn maatje, de vrouw waar ik enorm van houd... waar ik mezelf oud mee zag worden... de moeder van mijn kinderen... mijn alles... ging me verlaten. De grond verdween als regen op een hete zomerdag onder mijn voeten... Er kwam niets uit mijn handen, mijn gedachten raasden maar door mijn hoofd en ik weet niet hoe ik het allemaal moet beschrijven... opgelucht, verdrietig, woedend, verloren, machteloos... alles tegelijk..

Nu inmiddels 3 weken verder hebben we vanavond de laatste documenten (co-ouderschap) en verdeling spullen getekend. Ze heeft haar laatste spulletjes meegenomen en nu is het echt over..
Gevoelens? Ik ben verdrietig.. voel dat ik gefaald heb voor mijn kinderen... maar nogmaals opgelucht! Ik weet waar ik aan toe ben... Heb haar zojuist gevraagd wat de precieze reden was voor het wegvallen van het houden van... Ze gaf aan dat het laatste jaar de communicatie onderling niet echt goed was, en ze vond dat ze zich teveel moest aanpassen... Zeer spijtig, want als ze hiermee tijdig was gekomen, hadden we samen hieraan kunnen werken!

Ik houd nog altijd van haar, en ze zal altijd een plaats in mijn hart houden. De kinderen hebben beide ouders nog en zullen 50/50 verdeeld worden qua tijd. Kosten nemen we beiden op ons, en de kinderen zijn absoluut niet de dupe onze splitsing.

Ons koopappartement word al een aantal maanden verhuurd. Zojuist een en-en rekening geopend om daar alle zaken van het appartement over te laten verlopen, en voor mijn gevoel hebben we het goed afgesloten.

Zeer spijtig dat ze het contact wil minimaliseren voor de kinderen aangezien ze zelf aangeeft moeite te hebben om contact met me te hebben. Ik heb haar natuurlijk gevraagd dat als alles een beetje gezakt is, en ze weer bekomen is van alles om dan toch wat contact te behouden naast het ouderlijk contact.. Ondanks dat het de laatste maanden minder was, ze was toch altijd mijn maatje, mijn alles! Ik kan niet als een ijskoning het contact verbreken en niet meer naar haar omkijken..

Ik zelf pak mijn leven al aardig op, het is echter nog wel op sommige momenten zwaar kut en emotioneel. Ik heb omdat mijn ex lastig was in het contacten leggen al mijn vrienden ooit laten vallen (sukkel dat ik ben! jaja jullie hoeven het niet te zeggen) en sta er nu naast familie alleen voor. Ben in de afgelopen weken al wel weer in contact met diverse oud vrienden die het me enigszins wel kunnen vergeven (gelukkig!!!) en ik heb een aantal vriendinnen waar ik mijn hart enorm kan luchten en waar ik enorm goed mee kan praten..

Ik ben een hobby aan het oppakken waar ik nooit aan ben begonnen maar wel enorm graag wou... Gitaar spelen!

Tevens ben ik door een ongeluk met voetbal de nodige kilo's (ja ik schaam me ervoor maar om het te accepteren zet ik het gewoon neer: van 85kg naar 124,1kg) reden hiervoor is zelfde eten maar niet meer 5x per week sporten. In 3 jaar is dit eraan gekomen... Ik heb het doel om op 3 mei (mijn verjaardag) op zijn minst de 95kg aan te tikken! Ik heb mijn eetpatroon drastisch verlaagt (25% van wat ik normaal at) en er komt geen vet meer in mijn lichaam! Daarnaast loop ik 2 tot 3 keer per week hard als de kinderen er niet zijn. Ik ben nog van plan een crosstrainer te halen voor als ze er wel zijn... en heb wat gewichten om stukje krachttraining te doen. Sinds mijn ex uit huis is ben ik inmiddels al 6-7kg afgevallen en we gaan door... De motivatie is er, en ik doe het voor mezelf en voor mijn kinderen!!!!! Ik wil dat ze leuk met papa dingen kunnen doen, en niet dat papa zich schaamt als hij over straat loopt.

Ja.... dat was het wel een beetje... Ik hoop dat mijn ex weer gelukkig word, en dat haar toekomstige partner dan ook goed voor mijn kinderen is.. Daarnaast hoop ik dat ik haar toch wel weer als vriendin (niet als partner) ooit kan spreken en gewoon een goed gesprek hebben zonder dat er bijbedoelingen zijn.

Dankje voor het lezen! Mocht je iets willen vertellen ga je gang! Kom niet aanzetten met ze heeft een ander, want nee... ze heeft niemand, gaat tijdelijk bij haar ouders wonen en moet ook vanaf het begin alles weer opbouwen!

quote:

Op vrijdag 6 december 2013 21:18 schreef maily het volgende:
Fieuw ..... goed dat je het even van je af schrijft!
Zulke dingen moet je niet alleen opvreten.

Ga niet té fanatiek sporten EN diëten .....

Sterkte!

Nee niet teveel... wil gewoon 3x per week hardlopen/crosstrainer gemengd met wat krachtraining. EN qua dieet valt het mee... vind ik zelf...

smorgens een boterham met iets erop met een glas melk/thee.
lunch is een vifit met een cup a soup en een glas water (soms met broodje)
rond 15.00 een stukje fruit
en dan avond eten gewoon weinig aardappels/rijst/pasta, klein beetje vlees en veel groenten...

Dus komt hopelijk wel goed

quote:

Op vrijdag 6 december 2013 23:50 schreef Tanin het volgende:
Heftig man! Respect voor hoe positief je erin staat.

Een dingetje, het komt vast goed bij jullie, maar je zegt dat kinderen 50-50 verdeeld worden qua tijd, wees daar niet te streng in. Ik heb vrienden voor wie het tot op het uur nauwkeurig vast ligt waar ze moeten zijn (pa of ma), die worden daar hor en dol van. Zij moeten met het kiezen van hobby's er rekening mee houden dat er bij beide ouders ongeveer dezelfde hoeveelheid tijd af gaat.
Als je het beste voor hebt met je kinderen (en daar twijfel ik niet aan), wees dan ook tevreden met een 60-40 verdeling, als het een tijdje zo uitkomt, ook als dat in jouw nadeel is (en maak er desnoods een notitie van zodat je later kunt laten zien waar jij water bij de wijn hebt gedaan).

Veel sterkte!

Op dit moment zijn ze 3 en 5... ze hebben nog weinig mening... de jongste snapt het allemaal niet, en de oudste snapt het wel en pakt het goed op.. Echter we hebben nu al afgesproken dat we niet gaan liggen muggenziften... Straks vakanties etc die eraan komen... Ik gun het de kinderen en moeder enorm dus dat zal zeker geen punt worden

[quote]http://imgur.com/qa7k2zve] Op [url=http://forum.fok.nl/topic/2050572/1/25#134008946]zaterdag 7 december 2013 02:34[/url] schreef [url=http://forum.fok.nl/user/profile/286540]Pastoor.Bob[/url] het volgende:
Spijtig om te lezen. Wat ik wel een meevaller vind is dat je zegt dat je jouw ex een prettig verder leven gunt en haar eventuele partner. Je gaat er m.i. cool mee om.

Ik las dat je in 3 jaar tijd 40kg bent aangekomen en dat je ex opeens(jouw visie?) niet meer van je zou houden. Is dit wellicht ter sprake gekomen als mogelijke (mede)oorzaak? 124 kilootjes is niet weinig, en vergeleken met 80 gaat er in mijn optiek zeker lichamelijke aantrekkingskracht vanaf, wat ik zelf als zeer belangrijk beschouw (Iets met less lovey-dovey 'n more sibling-relation om het zo maar te zeggen na zoveel jaar).
[/quote]

Heb haar gister nog gesproken hierovero om een duidelijk beeld voor mezelf te scheppen en wellicht te leren van fouten die ook ik gemaakt heb. Wat ze aangaf heeft niets met lichamelijke gestelte te maken. We steunden elkaar door dik en dun... Naar de zwangerschap was ze ook enorm aangekomen. Haar lukte het om met Cambridge af te vallen. Ik kreeg die rommel niet binnen. Maar de redenen die ze aangaf waren toch echt het zichzelf aanpassen het afgelopen jaar en niet meer zichzelf zijn. Ze had altijd al moeite met communicatie en dat werd dan ook op sommige vlakken steeds minder.

Die kilo's gaan we wel af... Heb genoeg discipline en doorzettingsvermogen om dot te realiseren.. is het niet alleen voor mezelf dan voor mijn kinderen. Ik wil zonder twijfelen kunnen zwemmen met de kinderen, door de regeling etc... Ik zie er niet super dik uit.
Maar overal is er wat bij gekomen.. en je leeft de hele dag in onzekerheid en met twijfels.

[ Bericht 7% gewijzigd door MaikelS op 07-12-2013 09:56:28 ]

quote:

Op zaterdag 7 december 2013 12:28 schreef Vida. het volgende:
Die vriendinnen zijn allemaal dames van datingsites, waar jij je hart mee kunt luchten en mee kunt seksen? Zolang jij maar duidelijk aangeeft niks vast te willen aangaan nu. je moet het ook niet willen volgens mij want je moet je scheiding eerst goed verwerken. Seks met verschillende scharrels....ok..alla...maar geef duidelijk aan dat je momenteel een emotioneel wrak bent ook al DENK jij dat je het niet bent....

Datingsites doe ik niet aan... Allemaal vrienden en vriendinnetjes van vroeger. En ze zoeken er ook niets achter. Dus daar zit geen probleem.

Thnx allemaal ... Altijd fijn om leuke dingen te lezen!

Alles gaat goed... gezellig weekend met de kinderen gehad en ze zojuist op school afgezet. Nu zie ik ze woensdag weer 2 dagen en dan 5 dagen niet. Gaat stil in huis zijn de komende dagen

Lastigste waar ik moeite mee heb in aan te passen is het feit dat je alles alleen in huis moet doen.. Ben bezig met het opstellen van een schema (qua poetsen etc) om het er even in te krijgen.. maar.... heb er niet eens de puff voor haha... Van het weekend toen de kinderen er waren boodschappen gedaan en gestofzuigd.. vanavond maar even goed poetsen beneden, en in het weekend boven!

Toch van een aantal oude vrienden te horen gekregen dat we allemaal wel eens fouten maken en dat we de vriendschap weer gaan opbouwen!

Al om al gaat alles goed, alleen je hebt niemand in het echt waar je savonds gezellig tegen kunt praten.. Daarom maar weer lekker gaan hardlopen vanavond en daarna een lekker zonnebankje

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 12:06 schreef Edensnator het volgende:
In 3 jaar tijd 30kg aankomen, geen wonder dat ze bij je weg is.

Is wel heel kort door de bocht... maar nee.. dat was het niet... Mag je denken, ik weet beter! Maar we zijn bezig om dat allemaal er weer af te trainen.

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 15:20 schreef iScream. het volgende:

[..]

Goed bezig! Vooral dat je jezelf bezig houdt op de eenzame avondjes, vooral in deze maanden.. Wat ik echt ronduit vreemd vind is dat zij na een jaar (?!?!?) nog eens aangeeft dat ze van mening is dat de communicatie niet goed verloopt en dat zij zich teveel moet aanpassen. Hier praat je toch over in een relatie mag ik hopen?

Ze was niet van het praten... moest het er vaak uit trekken... daarnaast hebben we de afgelopen 7 maanden bij mijn ouders gewoond omdat ze niet kon wennen aan de stad Tilburg en heimwee naar Den bosch kreeg.. Huurders gevonden voor ons appartement en tijdelijk ingetrokken bij mijn ouders. Daar 7 maanden gezeten en sinds 2 maanden hadden we gezamenlijk een huis in Rosmalen. Ik vond het ook vrij apart, want ik moest me ook aanpassen omdat je de vrijheid mist die je normaliter wel had als je op jezelf woonde... Maar ach... Nu zit ik nog altijd in Rosmalen aangezien ze het niet kan betalen, daarnaast stond woning (huur) op mijn naam dus dat had verder geen problemen... toch wel jammer dat ze het niet tijdig van te voren had aangegeven, want dan had ik dit huis niet genomen... Maar allemaal achteraf gelul!

Ben er blij, lekker groot huis, mooie grote tuin waar nog veel aan moet gebeuren komend jaar maar ach! Het houd je bezig...

quote:

Op woensdag 11 december 2013 00:18 schreef Euroteller het volgende:
Zit nu al op tegen de toekomst als ik dit lees. Moet er niet aan denken dat het ook zo kan lopen. Sterkte TS, zou het zelf niet zo kunnen denk ik.

Hoop natuurlijk niet dat je ooit in hetzelfde schuitje hoeft te zitten als ik, echter iedereen komt daar uiteindelijk wel overheen.. Njah overheen is een groot woord, je leert er mee leven en je gaat de goede momenten koesteren!

Dankje!

quote:

Op woensdag 11 december 2013 09:57 schreef snakelady het volgende:
Herkenbaar voor mij vanuit je vrouw haar kant, mijn ex-man en ik zijn iets langer dan een jaar geleden gescheiden na 14 jaar samen zijn.
Nu een jaar verder kan ik zeggen dat het met ons beide goed gaat, hij heeft een leuke vriendin, ik een leuke vriend, met de kinderen gaat het goed.
Zolang jullie dit zo vol blijven houden, dus geen ruzie maken en op redelijk vriendschappelijke basis met elkaar om blijven gaan zal het met de kinderen wel goed komen.

Wij zijn zelfs zo gek dat we de verjaardagen van de kinderen samen vieren, dus hij komt met zijn vriendin en zijn familie naar mijn huis waar mijn vriend, mijn familie en vrienden dan ook zijn.
Ik merkte dat dit voor de kinderen heel erg prettig is maar het is wel iets wat je als ouders moet kunnen.

Als het zo herkenbaar is voor je als vrouw zijnde... Ik kan niet begrijpen waarom het ineens over is, waarom je er niet over kan praten... wellicht dat je daar iets over kunt zeggen... Ik ben geen boeman, had altijd een luisterend oor en ik was dan ook recht voor mijn raap... Waarom kun je bij je maatje niet je gevoelens kwijt, waarom krop je het op....

quote:

Op woensdag 11 december 2013 10:11 schreef snakelady het volgende:

[..]

In ons geval is er gewoon te veel gebeurd waar ik me niet overheen kon zetten, dus het is niet zo dat we ineens niet meer konden praten, meer dat er te veel was gebeurd om nog over te kunnen praten.
Dus daar kan ik je helaas niet bij helpen.

Ja inderdaad... dan gaat dat over Ben je er inmiddels al een beetje uit met je studie en emigratie naar Denemarken voor een aantal jaar?

quote:

Op woensdag 11 december 2013 11:20 schreef snakelady het volgende:

[..]

Nee, nog niet, het is een hele moeilijke beslissing.

Ja dat zeker... het is niet niks. Wat je ook doet, weet zeker dat je het beste met je kids voor hebt (heb het hele topic even door gelezen haha).
Succes ermee!