LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Een droomtoekomst? Of een realistische? Of wat ik wil waarbij het realistische is meegerekend?quote:Op zaterdag 7 december 2013 02:27 schreef JAM het volgende:
Laat ik even een open deur intrappen: hoe zie jij je toekomst eigenlijk voor je?
Het liefst wil ik een huisje onder de zon... een huisje vrij van zorgen (relationeel-gezeik daargelaten).
Ergens anders zie ik een toekomst 'waar het wel goed komt'. Dus waar ik een degelijk baantje (dat ik vol kan houden) krijg met een prima middelmatig leven.... een leven waar ik voldoe aan wat moet, zeg maar.
Het -meest negatieve- idee wat ik heb is dat ik moet gaan leven van bijstand of een slecht baantje in combinatie met de nalatenschap van mijn ouders (incluis stiefvader).
Ik woon nu trouwens in een appartement van mijn ma en d'r man, waarvoor ik 250 (tegenover de gangbare prijs van 800-1000) p.m. woon. Dit omdat ze zo graag wil dat ik 'iets' doe met mijn leven.
En dat verneuk ik dan...
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 07-12-2013 02:35:26 ]
Volkomen los daarvan: de LDP heeft vandaag in Japan zelfstandig de persvrijheid de nek omgedraaid; ambtenaren kunnen vanaf volgende maand (het is nog niet door de Japanse senaat heen) tot tien jaar cel krijgen voor het lekken van 'staatsgeheimen', normale burgers, waaronder journalisten, kunnen tot vijf jaar krijgen voor het aanwenden van 'grovelijk ongepaste' middelen bij het proberen te achterhalen van 'staatsgeheimen'. Wat 'grovelijk ongepast' is, daar rept de wet niet over.
Wat geheim is en wat niet wordt bepaalt door een 'zeer onafhankelijk orgaan', waarvan de onafhankelijkheid en hoe die wordt gegarandeerd ook niet in het voorstel opgenomen is.
Wat is nu mijn grootste ergernis? Dat het NRC liever hun tijd, geld en ruimte besteed aan het gelul van de een of andere kut die zich een keer in New York door een neger heeft laten neuken, dan, wat je toch van een krant zou mogen verwachten, nieuws.
Wat geheim is en wat niet wordt bepaalt door een 'zeer onafhankelijk orgaan', waarvan de onafhankelijkheid en hoe die wordt gegarandeerd ook niet in het voorstel opgenomen is.
Wat is nu mijn grootste ergernis? Dat het NRC liever hun tijd, geld en ruimte besteed aan het gelul van de een of andere kut die zich een keer in New York door een neger heeft laten neuken, dan, wat je toch van een krant zou mogen verwachten, nieuws.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Nouja, het stoorde mij wel dat naar buiten werd gebracht dat de Zweden Russische informatie overhandigen aan de Yanks.... Ik bedoel: waar ligt je prioriteit? Journalistiek = waakhond... geen keffertje dat in de rondte loopt te blaffen.
Ik ga eens een tipje geven. Bij het stellen van doelen, bij het maken van plannen (iets waar ADHD'ers omwille de manier waarop hun brein werkt nogal moeite mee hebben) zou je jezelf eens voor moeten nemen deze te toetsen aan enkele criteria. Wat daarbij doorgaans gebruikt wordt - vergeef me als dit wat schools en kinderachtig overkomt - zij die van specifiek, meetbaar, acceptabel, realistisch en tijdgeboden. Waarom kinderachtig en schools? Smart, dus. Een huisje onder de zon, hoe loffelijk dat streven dan ook moge zijn, voldoet daar niet aan. Kan je niet iets anders bedenken,- wellicht iets kleiners en op de kortere termijn?quote:Op zaterdag 7 december 2013 02:33 schreef LelijKnap het volgende:
[..]
Een droomtoekomst? Of een realistische? Of wat ik wil waarbij het realistische is meegerekend?
Het liefst wil ik een huisje onder de zon... een huisje vrij van zorgen (relationeel-gezeik daargelaten).
Ergens anders zie ik een toekomst 'waar het wel goed komt'. Dus waar ik een degelijk baantje (dat ik vol kan houden) krijg met een prima middelmatig leven.... een leven waar ik voldoe aan wat moet, zeg maar.
Het -meest negatieve- idee wat ik heb is dat ik moet gaan leven van bijstand of een slecht baantje in combinatie met de nalatenschap van mijn ouders (incluis stiefvader).
Ik woon nu trouwens in een appartement van mijn ma en d'r man, waarvoor ik 250 (tegenover de gangbare prijs van 800-1000) p.m. woon. Dit omdat ze zo graag wil dat ik 'iets' doe met mijn leven.
En dat verneuk ik dan...
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Op de korte termijn wil ik eigenlijk (en dit klinkt wellicht véél te basaal) gewoon neuken en wat plat vermaak (middels een televisie, een spel, een computer). Daarnaast wil ik eigenlijk op de korte termijn gewoon het idee dat ik 'goed bezig ben'.quote:
Ik ga eens een tipje geven. Bij het stellen van doelen, bij het maken van plannen (iets waar ADHD'ers omwille de manier waarop hun brein werkt nogal moeite mee hebben) zou je jezelf eens voor moeten nemen deze te toetsen aan enkele criteria. Wat daarbij doorgaans gebruikt wordt - vergeef me als dit wat schools en kinderachtig overkomt - zij die van specifiek, meetbaar, acceptabel, realistisch en tijdgeboden. Waarom kinderachtig en schools? Smart, dus. Een huisje onder de zon, hoe loffelijk dat streven dan ook moge zijn, voldoet daar niet aan. Kan je niet iets anders bedenken,- wellicht iets kleiners en op de kortere termijn?
Om het nog kleiner te maken: geen zorgen over aankomende rekeningen, een negatieve ervaring met ouders over het afbreken van de studie, een positieve input over hoe ik in het leven sta... een bevestiging... een 'it's OK! signaal...'
Laat ik daar eens naar kijken in termen van hoe specifiek, meetbaar, realistisch, acceptabel en tijdsgebonden die allemaal zijn. Dan vertrek ik van 'gewoon neuken'. Erg specifiek is dat niet, wat is gewoon neuken, bijvoorbeeld? Meetbaar, ja, dan zal ik moeten vragen: hoeveel wil je neuken, met wie wil je allemaal neuken, etc.? Realistisch, goed, dat hangt samen met wat dat gewone neuken is, met wie je dat wil doen, je fysieke gesteldheid, etc. etc. Acceptabel, dat zal je vooral zelf moeten beoordelen en de tijdsgebondenheid zie ik er helemaal niet in terug. Stel nu dat ik zeg: 'Ik zou volgende week dinsdag graag Heather Graham op z'n hondjes willen neuken.', dan is dat in ieder geval specifiek, meetbaar, acceptabel en tijdsgebonden, het is alleen niet zo realistisch dat dat ook gaat gebeuren. In plaats daarvan doe ik dat maar met mevrouw K. en zie; he shoots, he scores.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik heb het over gewoon neuken, zoals elk GEZOND(!!!!) dier tracht te doen. Een vrouwtje bezwangeren (zonder haar te bezwangeren). In hoeverre dat realistisch is: het is afhankelijk van de mate hoeveel ik op stap ga, hoe vaak ik op jacht ga. En dat is bijzonder weinig.quote:
Laat ik daar eens naar kijken in termen van hoe specifiek, meetbaar, realistisch, acceptabel en tijdsgebonden die allemaal zijn. Dan vertrek ik van 'gewoon neuken'. Erg specifiek is dat niet, wat is gewoon neuken, bijvoorbeeld? Meetbaar, ja, dan zal ik moeten vragen: hoeveel wil je neuken, met wie wil je allemaal neuken, etc.? Realistisch, goed, dat hangt samen met wat dat gewone neuken is, met wie je dat wil doen, je fysieke gesteldheid, etc. etc. Acceptabel, dat zal je vooral zelf moeten beoordelen en de tijdsgebondenheid zie ik er helemaal niet in terug. Stel nu dat ik zeg: 'Ik zou volgende week dinsdag graag Heather Graham op z'n hondjes willen neuken.', dan is dat in ieder geval specifiek, meetbaar, acceptabel en tijdsgebonden, het is alleen niet zo realistisch dat dat ook gaat gebeuren. In plaats daarvan doe ik dat maar met mevrouw K. en zie; he shoots, he scores.
Naar alle eerlijkheid; ik heb alles meezitten om veel te neuken. Nou ja, meer dan de gemiddelde man. Leuk voor op een forum, maar naast alle eerlijkheid kan dit ook nog wel geplaatst worden: ik kan bijzonder assertief zijn, zie 'r meer dan degelijk uit (wanneer ik een week of wat moeite doe) én er is nog sprake van een natuurlijke aantrekkingskracht. Het potentiële opbrekende ligt 'm in 't gegeven dat ik al lange tijd weinig uitga, niet gewend (roestig) ben....Het meest problematische is dat ik geen partner heb om mee uit te gaan. Vrienden verloren en gedag gezegd.
Dus, nu zijn we in het specifieke getreden...Voor één van mijn 'wensen'... en kijk eens wat voor een problematiek daar al ligt...
De weinige keren dat je dan uitgaat, met wie ga je dan?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
M'n zusje en schoonbroer. Leuk en alles... maar ik voel dan de vrijheid niet te doen wat ik wil. Nouja, ik kan de gek spelen met een afstand tot alles. Laatste keer was afgelopen week. De aandacht heeft me doen smullen (achteraf), maar uiteindelijk toch gelijktijdig met m'n zus en d'r vriend naar bed gegaan....quote:
De weinige keren dat je dan uitgaat, met wie ga je dan?
Maar je bent toch een volwassen, zelfstandige man die dan zeggen kan: 'Ik blijf nog even, ik zie jullie later wel.' of gewoon wel eens een keertje alleen uitgaan?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Uiteraard... maar met die twee ben ik dan zo bevangen in de sfeer van 'gek doen' (omdat het met hen gelijktijdig de eerste keer in de zoveel tijd dat ik überhaupt uit ga) dat ik niet toekom aan het serieus benaderen van vrouwen.... serieus in de zin van, tijd in ze steken naast zoenen, en dergelijke.quote:
Maar je bent toch een volwassen, zelfstandige man die dan zeggen kan: 'Ik blijf nog even, ik zie jullie later wel.' of gewoon wel eens een keertje alleen uitgaan?
Alleen uitgaan durf ik simpelweg niet. Een onterechte rem, ik weet het niet. Ik voel me ongemakkelijk géén standvastigheid te hebben...
Nou, misschien moest je dat dan toch eens proberen, alleen uit te gaan. Het lijkt mij een loffelijk streven.quote:
[..]
Uiteraard... maar met die twee ben ik dan zo bevangen in de sfeer van 'gek doen' (omdat het met hen gelijktijdig de eerste keer in de zoveel tijd dat ik überhaupt uit ga) dat ik niet toekom aan het serieus benaderen van vrouwen.... serieus in de zin van, tijd in ze steken naast zoenen, en dergelijke.
Alleen uitgaan durf ik simpelweg niet. Een onterechte rem, ik weet het niet. Ik voel me ongemakkelijk géén standvastigheid te hebben...
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Misschien wel, ja. Mijn thuishaven is echter té klein om vrijelijk te kunnen bewegen. Geluk is dat ik nabij Amsterdam woon. Wellicht kan ik mij zelfs als een toerist voordoen...quote:
Nou, misschien moest je dat dan toch eens proberen, alleen uit te gaan. Het lijkt mij een loffelijk streven.
Goed, ik ga eens slapen.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
LK, mijn grote ontdekking als twintiger was dat bijna elke twintiger die ik kende wel een existentiële crisis doormaakte. Het hoort erbij. Je weet niet wat je kunt en wat je wilt en daardoor is het ook moeilijk ergens geconcentreerde aandacht voor op te brengen. Psychologen noemen het een uitgestelde of verlengde adolescentie.
Het komt bij de meesten wel goed, ergens in die twintiger jaren of niet lang daarna. Je ontdekt wat je leuk vindt, waar je goed in bent, of je stelt je verwachtingen bij.
Ik vond dit wel een aardig artikel: Why Generation Y Yuppies Are Unhappy
Het komt bij de meesten wel goed, ergens in die twintiger jaren of niet lang daarna. Je ontdekt wat je leuk vindt, waar je goed in bent, of je stelt je verwachtingen bij.
Ik vond dit wel een aardig artikel: Why Generation Y Yuppies Are Unhappy
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dan zal ik ook eens een verhaaltje vertellen, voor die ar-me LK. Ook ik heb behoorlijk last gehad van zo'n 'uitgestelde adolescentie'. Ik had me ingeschreven voor mijn droomstudie. Maar ook ik had moeite met de wekker, en de treinen, of het weer, of mijn gesteldheid. De instituties hadden daar - terecht - weinig boodschap aan. Dus hield ik even op met studeren. Daarna ging ik weer ineens twéé studies doen. Daar stopte ik ook weer mee, en stortte me op de politiek. En weer later op het nachtleven. Ik probeerde te sjacheren als illustrator. Ik liep van hot naar her, kortom. Toen ontmoette ik een meisje dat bijna tien jaar jonger was dan ik, waarbij ik voor het eerst iets echt zeker wist: deze laat ik niet lopen. Dat was net op het moment dat zij voor een jaar op wereldreis zou gaan, dus niemand gaf een stuiver voor mijn woord. Uiteindelijk had ik zó genoeg van alles, dat ik verhuisd ben naar een andere stad, ben gewoon gaan werken en daar werd ik uiteindelijk veel gelukkiger van, hoewel ik in het begin geen flauwe notie had van hoe dat nu precies ging, 'werken'. En ik heb op haar gewacht, ze kwam terug en nu vieren wij met overgave het burgerlijk bestaan, besloten zelfs tot het huwelijk en het ouderschap. Ik kom haar nog wel eens stomtoevallig tegen in de gang, als we ieder op weg zijn naar een huilend kind.
Ik denk dat Lienekien gelijk had toen ze zei: 'de wal zal het schip wel keren'. En ik verlang ook nog wel eens terug naar het zoete nachtbraken, met een flesje wijn en een blank vel tekenpapier, en een muziekje erbij, maar ik denk er wel bij: echt gelukkig was ik toen ook niet.
Ik denk dat Lienekien gelijk had toen ze zei: 'de wal zal het schip wel keren'. En ik verlang ook nog wel eens terug naar het zoete nachtbraken, met een flesje wijn en een blank vel tekenpapier, en een muziekje erbij, maar ik denk er wel bij: echt gelukkig was ik toen ook niet.
Dat heb je mooi omschreven, G. Bewaren en aan je kinderen lezen als ze het nest verlaten 18 worden.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Mooi Gellius. Bij mij is het niet heel anders gegaan.
Ik ben enigszins in shock dat JAM het over 'smart' heeft.
Ik ben enigszins in shock dat JAM het over 'smart' heeft.
Aldus.
Smrat en smat.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Meisjes zijn wat sneller, dus bij mij begon het goed te komen toen ik een jaar of 20-21 was, toen ik mijn relatie verbrak, verhuisde, weer begon te studeren (twee studies, net als G.) en op de dag van mijn hernieuwde inschrijving The Fountainhead las op de trap van het Bungehuis.
Er is in dat jaar veel gebeurd. Daarna gebeurde er ook veel, maar alle goede dingen in mijn leven vloeiden voort uit de beslissingen die ik in dat jaar nam.
Er is in dat jaar veel gebeurd. Daarna gebeurde er ook veel, maar alle goede dingen in mijn leven vloeiden voort uit de beslissingen die ik in dat jaar nam.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
