LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Een droomtoekomst? Of een realistische? Of wat ik wil waarbij het realistische is meegerekend?quote:Op zaterdag 7 december 2013 02:27 schreef JAM het volgende:
Laat ik even een open deur intrappen: hoe zie jij je toekomst eigenlijk voor je?
Het liefst wil ik een huisje onder de zon... een huisje vrij van zorgen (relationeel-gezeik daargelaten).
Ergens anders zie ik een toekomst 'waar het wel goed komt'. Dus waar ik een degelijk baantje (dat ik vol kan houden) krijg met een prima middelmatig leven.... een leven waar ik voldoe aan wat moet, zeg maar.
Het -meest negatieve- idee wat ik heb is dat ik moet gaan leven van bijstand of een slecht baantje in combinatie met de nalatenschap van mijn ouders (incluis stiefvader).
Ik woon nu trouwens in een appartement van mijn ma en d'r man, waarvoor ik 250 (tegenover de gangbare prijs van 800-1000) p.m. woon. Dit omdat ze zo graag wil dat ik 'iets' doe met mijn leven.
En dat verneuk ik dan...
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 07-12-2013 02:35:26 ]
Volkomen los daarvan: de LDP heeft vandaag in Japan zelfstandig de persvrijheid de nek omgedraaid; ambtenaren kunnen vanaf volgende maand (het is nog niet door de Japanse senaat heen) tot tien jaar cel krijgen voor het lekken van 'staatsgeheimen', normale burgers, waaronder journalisten, kunnen tot vijf jaar krijgen voor het aanwenden van 'grovelijk ongepaste' middelen bij het proberen te achterhalen van 'staatsgeheimen'. Wat 'grovelijk ongepast' is, daar rept de wet niet over.
Wat geheim is en wat niet wordt bepaalt door een 'zeer onafhankelijk orgaan', waarvan de onafhankelijkheid en hoe die wordt gegarandeerd ook niet in het voorstel opgenomen is.
Wat is nu mijn grootste ergernis? Dat het NRC liever hun tijd, geld en ruimte besteed aan het gelul van de een of andere kut die zich een keer in New York door een neger heeft laten neuken, dan, wat je toch van een krant zou mogen verwachten, nieuws.
Wat geheim is en wat niet wordt bepaalt door een 'zeer onafhankelijk orgaan', waarvan de onafhankelijkheid en hoe die wordt gegarandeerd ook niet in het voorstel opgenomen is.
Wat is nu mijn grootste ergernis? Dat het NRC liever hun tijd, geld en ruimte besteed aan het gelul van de een of andere kut die zich een keer in New York door een neger heeft laten neuken, dan, wat je toch van een krant zou mogen verwachten, nieuws.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Nouja, het stoorde mij wel dat naar buiten werd gebracht dat de Zweden Russische informatie overhandigen aan de Yanks.... Ik bedoel: waar ligt je prioriteit? Journalistiek = waakhond... geen keffertje dat in de rondte loopt te blaffen.
Ik ga eens een tipje geven. Bij het stellen van doelen, bij het maken van plannen (iets waar ADHD'ers omwille de manier waarop hun brein werkt nogal moeite mee hebben) zou je jezelf eens voor moeten nemen deze te toetsen aan enkele criteria. Wat daarbij doorgaans gebruikt wordt - vergeef me als dit wat schools en kinderachtig overkomt - zij die van specifiek, meetbaar, acceptabel, realistisch en tijdgeboden. Waarom kinderachtig en schools? Smart, dus. Een huisje onder de zon, hoe loffelijk dat streven dan ook moge zijn, voldoet daar niet aan. Kan je niet iets anders bedenken,- wellicht iets kleiners en op de kortere termijn?quote:Op zaterdag 7 december 2013 02:33 schreef LelijKnap het volgende:
[..]
Een droomtoekomst? Of een realistische? Of wat ik wil waarbij het realistische is meegerekend?
Het liefst wil ik een huisje onder de zon... een huisje vrij van zorgen (relationeel-gezeik daargelaten).
Ergens anders zie ik een toekomst 'waar het wel goed komt'. Dus waar ik een degelijk baantje (dat ik vol kan houden) krijg met een prima middelmatig leven.... een leven waar ik voldoe aan wat moet, zeg maar.
Het -meest negatieve- idee wat ik heb is dat ik moet gaan leven van bijstand of een slecht baantje in combinatie met de nalatenschap van mijn ouders (incluis stiefvader).
Ik woon nu trouwens in een appartement van mijn ma en d'r man, waarvoor ik 250 (tegenover de gangbare prijs van 800-1000) p.m. woon. Dit omdat ze zo graag wil dat ik 'iets' doe met mijn leven.
En dat verneuk ik dan...
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Op de korte termijn wil ik eigenlijk (en dit klinkt wellicht véél te basaal) gewoon neuken en wat plat vermaak (middels een televisie, een spel, een computer). Daarnaast wil ik eigenlijk op de korte termijn gewoon het idee dat ik 'goed bezig ben'.quote:
Ik ga eens een tipje geven. Bij het stellen van doelen, bij het maken van plannen (iets waar ADHD'ers omwille de manier waarop hun brein werkt nogal moeite mee hebben) zou je jezelf eens voor moeten nemen deze te toetsen aan enkele criteria. Wat daarbij doorgaans gebruikt wordt - vergeef me als dit wat schools en kinderachtig overkomt - zij die van specifiek, meetbaar, acceptabel, realistisch en tijdgeboden. Waarom kinderachtig en schools? Smart, dus. Een huisje onder de zon, hoe loffelijk dat streven dan ook moge zijn, voldoet daar niet aan. Kan je niet iets anders bedenken,- wellicht iets kleiners en op de kortere termijn?
Om het nog kleiner te maken: geen zorgen over aankomende rekeningen, een negatieve ervaring met ouders over het afbreken van de studie, een positieve input over hoe ik in het leven sta... een bevestiging... een 'it's OK! signaal...'
Laat ik daar eens naar kijken in termen van hoe specifiek, meetbaar, realistisch, acceptabel en tijdsgebonden die allemaal zijn. Dan vertrek ik van 'gewoon neuken'. Erg specifiek is dat niet, wat is gewoon neuken, bijvoorbeeld? Meetbaar, ja, dan zal ik moeten vragen: hoeveel wil je neuken, met wie wil je allemaal neuken, etc.? Realistisch, goed, dat hangt samen met wat dat gewone neuken is, met wie je dat wil doen, je fysieke gesteldheid, etc. etc. Acceptabel, dat zal je vooral zelf moeten beoordelen en de tijdsgebondenheid zie ik er helemaal niet in terug. Stel nu dat ik zeg: 'Ik zou volgende week dinsdag graag Heather Graham op z'n hondjes willen neuken.', dan is dat in ieder geval specifiek, meetbaar, acceptabel en tijdsgebonden, het is alleen niet zo realistisch dat dat ook gaat gebeuren. In plaats daarvan doe ik dat maar met mevrouw K. en zie; he shoots, he scores.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik heb het over gewoon neuken, zoals elk GEZOND(!!!!) dier tracht te doen. Een vrouwtje bezwangeren (zonder haar te bezwangeren). In hoeverre dat realistisch is: het is afhankelijk van de mate hoeveel ik op stap ga, hoe vaak ik op jacht ga. En dat is bijzonder weinig.quote:
Laat ik daar eens naar kijken in termen van hoe specifiek, meetbaar, realistisch, acceptabel en tijdsgebonden die allemaal zijn. Dan vertrek ik van 'gewoon neuken'. Erg specifiek is dat niet, wat is gewoon neuken, bijvoorbeeld? Meetbaar, ja, dan zal ik moeten vragen: hoeveel wil je neuken, met wie wil je allemaal neuken, etc.? Realistisch, goed, dat hangt samen met wat dat gewone neuken is, met wie je dat wil doen, je fysieke gesteldheid, etc. etc. Acceptabel, dat zal je vooral zelf moeten beoordelen en de tijdsgebondenheid zie ik er helemaal niet in terug. Stel nu dat ik zeg: 'Ik zou volgende week dinsdag graag Heather Graham op z'n hondjes willen neuken.', dan is dat in ieder geval specifiek, meetbaar, acceptabel en tijdsgebonden, het is alleen niet zo realistisch dat dat ook gaat gebeuren. In plaats daarvan doe ik dat maar met mevrouw K. en zie; he shoots, he scores.
Naar alle eerlijkheid; ik heb alles meezitten om veel te neuken. Nou ja, meer dan de gemiddelde man. Leuk voor op een forum, maar naast alle eerlijkheid kan dit ook nog wel geplaatst worden: ik kan bijzonder assertief zijn, zie 'r meer dan degelijk uit (wanneer ik een week of wat moeite doe) én er is nog sprake van een natuurlijke aantrekkingskracht. Het potentiële opbrekende ligt 'm in 't gegeven dat ik al lange tijd weinig uitga, niet gewend (roestig) ben....Het meest problematische is dat ik geen partner heb om mee uit te gaan. Vrienden verloren en gedag gezegd.
Dus, nu zijn we in het specifieke getreden...Voor één van mijn 'wensen'... en kijk eens wat voor een problematiek daar al ligt...
De weinige keren dat je dan uitgaat, met wie ga je dan?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
M'n zusje en schoonbroer. Leuk en alles... maar ik voel dan de vrijheid niet te doen wat ik wil. Nouja, ik kan de gek spelen met een afstand tot alles. Laatste keer was afgelopen week. De aandacht heeft me doen smullen (achteraf), maar uiteindelijk toch gelijktijdig met m'n zus en d'r vriend naar bed gegaan....quote:
De weinige keren dat je dan uitgaat, met wie ga je dan?
Maar je bent toch een volwassen, zelfstandige man die dan zeggen kan: 'Ik blijf nog even, ik zie jullie later wel.' of gewoon wel eens een keertje alleen uitgaan?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Uiteraard... maar met die twee ben ik dan zo bevangen in de sfeer van 'gek doen' (omdat het met hen gelijktijdig de eerste keer in de zoveel tijd dat ik überhaupt uit ga) dat ik niet toekom aan het serieus benaderen van vrouwen.... serieus in de zin van, tijd in ze steken naast zoenen, en dergelijke.quote:
Maar je bent toch een volwassen, zelfstandige man die dan zeggen kan: 'Ik blijf nog even, ik zie jullie later wel.' of gewoon wel eens een keertje alleen uitgaan?
Alleen uitgaan durf ik simpelweg niet. Een onterechte rem, ik weet het niet. Ik voel me ongemakkelijk géén standvastigheid te hebben...
Nou, misschien moest je dat dan toch eens proberen, alleen uit te gaan. Het lijkt mij een loffelijk streven.quote:
[..]
Uiteraard... maar met die twee ben ik dan zo bevangen in de sfeer van 'gek doen' (omdat het met hen gelijktijdig de eerste keer in de zoveel tijd dat ik überhaupt uit ga) dat ik niet toekom aan het serieus benaderen van vrouwen.... serieus in de zin van, tijd in ze steken naast zoenen, en dergelijke.
Alleen uitgaan durf ik simpelweg niet. Een onterechte rem, ik weet het niet. Ik voel me ongemakkelijk géén standvastigheid te hebben...
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Misschien wel, ja. Mijn thuishaven is echter té klein om vrijelijk te kunnen bewegen. Geluk is dat ik nabij Amsterdam woon. Wellicht kan ik mij zelfs als een toerist voordoen...quote:
Nou, misschien moest je dat dan toch eens proberen, alleen uit te gaan. Het lijkt mij een loffelijk streven.
Goed, ik ga eens slapen.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
LK, mijn grote ontdekking als twintiger was dat bijna elke twintiger die ik kende wel een existentiële crisis doormaakte. Het hoort erbij. Je weet niet wat je kunt en wat je wilt en daardoor is het ook moeilijk ergens geconcentreerde aandacht voor op te brengen. Psychologen noemen het een uitgestelde of verlengde adolescentie.
Het komt bij de meesten wel goed, ergens in die twintiger jaren of niet lang daarna. Je ontdekt wat je leuk vindt, waar je goed in bent, of je stelt je verwachtingen bij.
Ik vond dit wel een aardig artikel: Why Generation Y Yuppies Are Unhappy
Het komt bij de meesten wel goed, ergens in die twintiger jaren of niet lang daarna. Je ontdekt wat je leuk vindt, waar je goed in bent, of je stelt je verwachtingen bij.
Ik vond dit wel een aardig artikel: Why Generation Y Yuppies Are Unhappy
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dan zal ik ook eens een verhaaltje vertellen, voor die ar-me LK. Ook ik heb behoorlijk last gehad van zo'n 'uitgestelde adolescentie'. Ik had me ingeschreven voor mijn droomstudie. Maar ook ik had moeite met de wekker, en de treinen, of het weer, of mijn gesteldheid. De instituties hadden daar - terecht - weinig boodschap aan. Dus hield ik even op met studeren. Daarna ging ik weer ineens twéé studies doen. Daar stopte ik ook weer mee, en stortte me op de politiek. En weer later op het nachtleven. Ik probeerde te sjacheren als illustrator. Ik liep van hot naar her, kortom. Toen ontmoette ik een meisje dat bijna tien jaar jonger was dan ik, waarbij ik voor het eerst iets echt zeker wist: deze laat ik niet lopen. Dat was net op het moment dat zij voor een jaar op wereldreis zou gaan, dus niemand gaf een stuiver voor mijn woord. Uiteindelijk had ik zó genoeg van alles, dat ik verhuisd ben naar een andere stad, ben gewoon gaan werken en daar werd ik uiteindelijk veel gelukkiger van, hoewel ik in het begin geen flauwe notie had van hoe dat nu precies ging, 'werken'. En ik heb op haar gewacht, ze kwam terug en nu vieren wij met overgave het burgerlijk bestaan, besloten zelfs tot het huwelijk en het ouderschap. Ik kom haar nog wel eens stomtoevallig tegen in de gang, als we ieder op weg zijn naar een huilend kind.
Ik denk dat Lienekien gelijk had toen ze zei: 'de wal zal het schip wel keren'. En ik verlang ook nog wel eens terug naar het zoete nachtbraken, met een flesje wijn en een blank vel tekenpapier, en een muziekje erbij, maar ik denk er wel bij: echt gelukkig was ik toen ook niet.
Ik denk dat Lienekien gelijk had toen ze zei: 'de wal zal het schip wel keren'. En ik verlang ook nog wel eens terug naar het zoete nachtbraken, met een flesje wijn en een blank vel tekenpapier, en een muziekje erbij, maar ik denk er wel bij: echt gelukkig was ik toen ook niet.
Dat heb je mooi omschreven, G. Bewaren en aan je kinderen lezen als ze het nest verlaten 18 worden.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Mooi Gellius. Bij mij is het niet heel anders gegaan.
Ik ben enigszins in shock dat JAM het over 'smart' heeft.
Ik ben enigszins in shock dat JAM het over 'smart' heeft.
Aldus.
Smrat en smat.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Meisjes zijn wat sneller, dus bij mij begon het goed te komen toen ik een jaar of 20-21 was, toen ik mijn relatie verbrak, verhuisde, weer begon te studeren (twee studies, net als G.) en op de dag van mijn hernieuwde inschrijving The Fountainhead las op de trap van het Bungehuis.
Er is in dat jaar veel gebeurd. Daarna gebeurde er ook veel, maar alle goede dingen in mijn leven vloeiden voort uit de beslissingen die ik in dat jaar nam.
Er is in dat jaar veel gebeurd. Daarna gebeurde er ook veel, maar alle goede dingen in mijn leven vloeiden voort uit de beslissingen die ik in dat jaar nam.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ja, daar heb ik mijzelf ook om moeten verbazen, Z. Sterker nog, ik walg er zelfs een beetje van. Dat is niet om te zeggen dat ik dat geen verstandige aanpak van zaken meen, integendeel zelfs.quote:Op zaterdag 7 december 2013 13:10 schreef Z het volgende:
Mooi Gellius. Bij mij is het niet heel anders gegaan.
Ik ben enigszins in shock dat JAM het over 'smart' heeft.
Buiten dat om, alle prachtige vertelling daarrgelaten vind ik de instelling: 'Het komt wel goed/je bent nog wat jong/je komt er nog wel achter/wacht maar rustig af' die ik hier meen te proeven bovenal bijzonder onconstructief. Het kan namelijk helemaal geen kwaad, sterker nog, dat meen ik zelfs bijzonder verstandig, om actief op zoek te gaan naar de eigen beperkingen en talenten in plaats van af te wachten wat er aan komt waaien.
Ieder huisje heeft natuurlijk zijn kruisje en de jongvolwassenheid is inderdaad niet de gemakkelijkste periode in het leven, maar om dan de problemen die daar bij komen kijken af te schuiven op dat iemand gewoon nog jong is en dat het op de langere termijn niet zoveel uit zal maken, dat het wel goed komt,- dat lijkt me wat naïef.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Dat artikel dat Clauwtje aanraadde, trouwens, is trouwens wel een van de slechtse die ik sinds tijden langs heb zien komen. Wat een rotzooi zeg.
Grote pijnpunt is dat de de vergelijking 'Geluk = verwachtingen - realiteit' niet opgaat. Zo zou je namelijk het perfecte geluk kunnen bereiken door geen enkele verwachting meer te koesteren. Zo zou je ook bijzonder ongelukkig kunnen worden wanneer je bezig bent met het nastreven van het een en ander maar dat doel nog niet verwezenlijkt heb, wat natuurlijk ook niet opgaat. Sterker nog, de ervaring leert zelfs dat wanneer het puntje dan eindelijk bij het paaltje komt dat men dan in een soort onbevredigende leegte terecht komt. Het grote gevoel van: 'Ja, en nu dan?'
Als die veronderstelling om zeep is geholpen, dan kan je de rest van het artikel ook wel weggooien.
Hoewel er eerlijkheidshalve ook wel een paar goede punten gemaakt worden. Dat zijn dan echter weer zulke dooddoeners in de trant van: 'Joh, komt goed joh pik, stel je niet an.',- dat weten we nu wel.
[ Bericht 14% gewijzigd door JAM op 07-12-2013 15:42:51 ]
Grote pijnpunt is dat de de vergelijking 'Geluk = verwachtingen - realiteit' niet opgaat. Zo zou je namelijk het perfecte geluk kunnen bereiken door geen enkele verwachting meer te koesteren. Zo zou je ook bijzonder ongelukkig kunnen worden wanneer je bezig bent met het nastreven van het een en ander maar dat doel nog niet verwezenlijkt heb, wat natuurlijk ook niet opgaat. Sterker nog, de ervaring leert zelfs dat wanneer het puntje dan eindelijk bij het paaltje komt dat men dan in een soort onbevredigende leegte terecht komt. Het grote gevoel van: 'Ja, en nu dan?'
Als die veronderstelling om zeep is geholpen, dan kan je de rest van het artikel ook wel weggooien.
Hoewel er eerlijkheidshalve ook wel een paar goede punten gemaakt worden. Dat zijn dan echter weer zulke dooddoeners in de trant van: 'Joh, komt goed joh pik, stel je niet an.',- dat weten we nu wel.
[ Bericht 14% gewijzigd door JAM op 07-12-2013 15:42:51 ]
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Sterker nog, de hele notie dat het menselijk handelen zich in zou laten geven door het nastreven van geluk(sgevoel) kan je al gelijk bij het vuilnis zetten. Dat artikel vertrekt in ieder geval van de vraag 'hoe word je gelukkig' (en koppelt dat zelfs nog direct aan maatschappelijk succes). Dat is niet zo'n interessante vraag.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik geloof niet dat ik wilde zeggen dat het 'vanzelf' wel goed kwam, JAM. Ik heb zelf de beslissing genomen dat het goed ging komen, eigenlijk net als Claudia. Maar soms moet het leven je wel even een aanleiding geven, denk ik.
[ Bericht 0% gewijzigd door Gellius op 07-12-2013 16:50:19 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door Gellius op 07-12-2013 16:50:19 ]
Jazeker. De vraag is alleen, in hoeverre zal je zelf naar die aanleiding op zoek moeten gaan?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Buiten dat om denk ik dat er met LK wel wat meer aan de hand is dan alleen de normale vraagstukken die bij jongvolwassenheid komen kijken. Dat was het voornaamste punt dat ik wilde maken.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Conclusie: eigenlijk ging het pas goed met Gellius toen hij een beetje liefde kreeg
Graag op anoniem
Zonder een beetje liefde ga je langzaam dood in dit grote dierenbos. Verstenend hart.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
Nou ik heb na de zomer flink de deksel op m'n neus gekregen dus voor mij zal het nog even duren
Graag op anoniem
Vrouwen zien mannen net als speelgoed: als ze iets beters tegenkomen dumpen ze het ouwe.
Ook al ken je elkaar al goed en lang;
Ook al versierde de vrouw daarop jou in eerste instantie;
Bam! Ze komt iemand anders tegen en tot nooit meer ziens.
Nu zit er niets anders op dan tieners te daten.
Ook al ken je elkaar al goed en lang;
Ook al versierde de vrouw daarop jou in eerste instantie;
Bam! Ze komt iemand anders tegen en tot nooit meer ziens.
Nu zit er niets anders op dan tieners te daten.
Graag op anoniem
Het komt niet vanzelf goed, maar ik denk dat het goed is om te beseffen dat de twintiger jaren voor velen moeilijk want onzeker zijn. Onzeker in de liefde, in de studie, in het werk. Je kunt het gevoel hebben dat je richtingloos bent, terwijl je jaren later ineens toch een rode draad ziet. En dat is de reden dat ik geen spijt heb van mijn studie filosofie. Indertijd maakte ik de keuzes die het beste bij me pasten zonder dat er een bepaalde strategie achter zat. Nu zie ik hoe die keuzes me gevormd hebben en daardoor bepaalde deuren voor me geopend hebben. Een half jaar geleden voelde ik me daar overigens veel minder positief gestemd over; het wordt nooit echt makkelijk, hooguit makkelijker.quote:
Ieder huisje heeft natuurlijk zijn kruisje en de jongvolwassenheid is inderdaad niet de gemakkelijkste periode in het leven, maar om dan de problemen die daar bij komen kijken af te schuiven op dat iemand gewoon nog jong is en dat het op de langere termijn niet zoveel uit zal maken, dat het wel goed komt,- dat lijkt me wat naïef.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Charlotte: I'm stuck. Does it get easier.
Bob: No. Yes. It gets easier.
Charlotte: Oh yeah? Look at you.
Bob: Thanks. The more you know who you are, and what you want, the less you let things upset you.
Charlotte: Yeah. I just don't know what I'm supposed to be, you know. I tried being a writer, but I hate what I write. I tried taking pictures, but they were so mediocre. You know, every girl goes through a photography phase. You know, horses... taking dumb pictures of your feet.
Bob: You'll figure that out. I'm not worried about you. Keep writing.
Charlotte: But I'm so mean.
Bob: Mean's okay.
Bob: No. Yes. It gets easier.
Charlotte: Oh yeah? Look at you.
Bob: Thanks. The more you know who you are, and what you want, the less you let things upset you.
Charlotte: Yeah. I just don't know what I'm supposed to be, you know. I tried being a writer, but I hate what I write. I tried taking pictures, but they were so mediocre. You know, every girl goes through a photography phase. You know, horses... taking dumb pictures of your feet.
Bob: You'll figure that out. I'm not worried about you. Keep writing.
Charlotte: But I'm so mean.
Bob: Mean's okay.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik geloof helemaal niet zo in van die levensfases. Als in dat je twintigerjaren of dertigerjaren zus of zo zijn. Het dertigersdilemma is ook zoiets waar ik niets mee kan. Iedere levensfase heeft zijn eigen moeilijkheden en dilemma's en het belangrijke punt bij dat alles is: je bent er niet echt op voorbereid, je doet het ook maar voor het eerst.
Bepaalde zaken worden wellicht makkelijker bij het ouder worden, maar dan loop je weer tegen nieuwe zaken op die je opnieuw op de proef stellen of waar je niet direct het antwoord op weet. Ik ga er tenminste vooralsnog van uit, op basis van mijn 38 jaar, dat ik tot nu toe gewoon niet meer dan mijn best heb gedaan 'iets' van mijn leven te maken, op een manier die zo goed mogelijk (op dat moment) bij mij past. En dat zal ik wel blijven doen, als enige constante in mijn leven, want omstandigheden veranderen en die heb je niet altijd in de hand.
Op bepaalde vlakken heb ik altijd heel duidelijk geweten wat ik wilde, wat betreft studie, persoonlijke ontwikkeling. Daarin heb ik altijd een grote stabiliteit gehad. Maar in andere opzichten had ik helemaal geen stabiliteit en wist ik meestal niet waar ik mee bezig was en waartoe het allemaal ging leiden. In het diepe springen is dan eigenlijk wat je maar doet. En ik spring nu ook weer in het diepe, met het krijgen van een kind (waar ik zo lang over heb getwijfeld) en een nieuwe relatie en geen idee wat dit gaat betekenen en hoe het zal gaan lopen. Je leven bereikt volgens mij niet een punt waarop 'alles' 'ineens' duidelijk is en dat het dan ook duidelijk blijft voor de rest van je leven. Hooguit heel eventjes. Ik denk ook niet dat dit het doel zou moeten zijn, zoals ik ook niet denk dat geluk nastreven een handig doel is.
Bepaalde zaken worden wellicht makkelijker bij het ouder worden, maar dan loop je weer tegen nieuwe zaken op die je opnieuw op de proef stellen of waar je niet direct het antwoord op weet. Ik ga er tenminste vooralsnog van uit, op basis van mijn 38 jaar, dat ik tot nu toe gewoon niet meer dan mijn best heb gedaan 'iets' van mijn leven te maken, op een manier die zo goed mogelijk (op dat moment) bij mij past. En dat zal ik wel blijven doen, als enige constante in mijn leven, want omstandigheden veranderen en die heb je niet altijd in de hand.
Op bepaalde vlakken heb ik altijd heel duidelijk geweten wat ik wilde, wat betreft studie, persoonlijke ontwikkeling. Daarin heb ik altijd een grote stabiliteit gehad. Maar in andere opzichten had ik helemaal geen stabiliteit en wist ik meestal niet waar ik mee bezig was en waartoe het allemaal ging leiden. In het diepe springen is dan eigenlijk wat je maar doet. En ik spring nu ook weer in het diepe, met het krijgen van een kind (waar ik zo lang over heb getwijfeld) en een nieuwe relatie en geen idee wat dit gaat betekenen en hoe het zal gaan lopen. Je leven bereikt volgens mij niet een punt waarop 'alles' 'ineens' duidelijk is en dat het dan ook duidelijk blijft voor de rest van je leven. Hooguit heel eventjes. Ik denk ook niet dat dit het doel zou moeten zijn, zoals ik ook niet denk dat geluk nastreven een handig doel is.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Lost in Translation toch?quote:
Charlotte: I'm stuck. Does it get easier.
Bob: No. Yes. It gets easier.
Charlotte: Oh yeah? Look at you.
Bob: Thanks. The more you know who you are, and what you want, the less you let things upset you.
Charlotte: Yeah. I just don't know what I'm supposed to be, you know. I tried being a writer, but I hate what I write. I tried taking pictures, but they were so mediocre. You know, every girl goes through a photography phase. You know, horses... taking dumb pictures of your feet.
Bob: You'll figure that out. I'm not worried about you. Keep writing.
Charlotte: But I'm so mean.
Bob: Mean's okay.
Wel lief gesprek natuurlijk, maar ook nogal voor de hand liggend. Anderen zijn er doorgaans wel overtuigd van dat het 'goed' komt met je. Wat dat 'goed' dan ook is. Er zelf ook in geloven, is het lastigste stuk.
Maar nog even over geluk. Ik heb een cadeautje gehad om het begin van mijn verlof te vieren.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Op
Ik heb dat fragment met Freek de Jonge in P&W teruggekeken. Op de een of andere kan ik 't soms niet laten om zoiets te kijken en al bij voorbaat te weten dat het zelfkastijding wordt. Plaatsvervangende schaamte, ten opzichte van alle betrokken partijen. Nu ga ik maar eens het SMART-principe proberen toe te passen op mijn doelstellingen voor de rest van de dag.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Hoe is dat boek, mane? Ik heb nog twee boeken over het ontstaan van het Koninkrijk op de plank liggen, maar ik kom er uiteraard niet aan toe. Daarom lees ik nu stukkies van Komrij.
De kern is wat mij betreft juist "Mean's okay". Dat komt ook terug in het stuk waar ik eerder naar linkte, de relatie tussen verwachtingen en realiteit.quote:Op zaterdag 7 december 2013 19:45 schreef Franny_G het volgende:
[..]
Lost in Translation toch?
Wel lief gesprek natuurlijk, maar ook nogal voor de hand liggend. Anderen zijn er doorgaans wel overtuigd van dat het 'goed' komt met je. Wat dat 'goed' dan ook is. Er zelf ook in geloven, is het lastigste stuk.
Het aardige van dat stuk vind ik ook dat De Grote Deceptie aan een bepaalde generatie gelinkt wordt. Ik houd meestal niet van generatiedenken en vind het belangrijk om in te zien dat jongeren van alle tijden met soortgelijke kwesties worstelen. Toch is het ook wel zo dat verwachtingen gekleurd worden door de historische context waarin je opgroeit, waarin je ouders opgroeiden. Palahniuk omschreef het treffend in Fight Club:
“We’re the middle children of history, man. No purpose or place. We have no Great War. No Great Depression. Our Great War’s a spiritual war… our Great Depression is our lives. We’ve all been raised on television to believe that one day we’d all be millionaires, and movie gods, and rock stars. But we won’t. And we’re slowly learning that fact. And we’re very, very pissed off.”
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Het zijn drie boeken, van drie verschillende historici die echter wel tegelijkertijd aan het project begonnen zijn. Ze zijn als drietal ook wel grappig, in interviews en in het nawoord in hun boeken spat er vanaf dat ze tijdens het onderzoek doen in de 'koningsarchieven' veel lol hebben gehad.quote:Op maandag 9 december 2013 11:34 schreef Gellius het volgende:
Hoe is dat boek, mane? Ik heb nog twee boeken over het ontstaan van het Koninkrijk op de plank liggen, maar ik kom er uiteraard niet aan toe. Daarom lees ik nu stukkies van Komrij.
Ze kunnen alledrie goed schrijven, dat is duidelijk. Dus het leest prettig. Ik ben nu bezig met Willem I (welja, ik doe het gewoon chronologisch) en de historische context wordt er goed bij betrokken. Ik vind het leuk om even helemaal in zo'n persoon te kunnen duiken, dat je het gevoel hebt Willem I echt te leren kennen en dat door zijn ogen ook de tijd tot leven komt. Interessant is vooral, vind ik, dat Willem I, II en III allemaal moeite hadden met hun vader, vooral tussen Willem I en II boterde het totaal niet. Dat wordt uitvoerig behandeld. Het is dus ook wel een beetje smullen geblazen waar het persoonlijke details betreft. Leuke brieven over en weer e.d.
Komrij lees ik ook graag tussendoor.
.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ja, die tekst uit Fight Club spreekt mij ook aan. Maar als jij het hebt over historisch context ben ik wel een beetje verbaasd. Ik heb het gevoel altijd dat jij gelooft in wetmatigheden die historische contexten overstijgen.quote:
[..]
De kern is wat mij betreft juist "Mean's okay". Dat komt ook terug in het stuk waar ik eerder naar linkte, de relatie tussen verwachtingen en realiteit.
Het aardige van dat stuk vind ik ook dat De Grote Deceptie aan een bepaalde generatie gelinkt wordt. Ik houd meestal niet van generatiedenken en vind het belangrijk om in te zien dat jongeren van alle tijden met soortgelijke kwesties worstelen. Toch is het ook wel zo dat verwachtingen gekleurd worden door de historische context waarin je opgroeit, waarin je ouders opgroeiden. Palahniuk omschreef het treffend in Fight Club:
“We’re the middle children of history, man. No purpose or place. We have no Great War. No Great Depression. Our Great War’s a spiritual war… our Great Depression is our lives. We’ve all been raised on television to believe that one day we’d all be millionaires, and movie gods, and rock stars. But we won’t. And we’re slowly learning that fact. And we’re very, very pissed off.”
. Ik heb dat dus met Holden Caulfield; en ook met Franny and Zooey (of dus eigenlijk met Salinger): dat ik die vraagstukken waar de personages mee worstelen (de hypocriete volwassen wereld, de onechtheid van veel mensen, het imago waar mensen zo mee bezig zijn, het hielenlikken etc. etc.) me goed kan herinneren en voorstellen en soms vind ik dat overigens nog steeds lastig. We zijn allemaal kinderen van onze tijd, maar veel worstelingen zijn onderdeel van het moderne leven en dat is al langer aan de gang dan twee generaties. De jonge mannen die zich blijmoedig vrijwillig gingen aanmelden om te vechten in The Great War droomden er net zo van om 'helden' te zijn als dat jongetje of meisje dat in de jaren tachtig graag een popster wilde worden. Daar zie ik vooral een soort continuiteit in.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Wat me nou vanochtend weer overkwam. Overstekende ganzen! Terwijl ik groen had!
The love you take is equal to the love you make.
Is dat niet iets wat vaker voorkomt? Je doet alsof het zo bijzonder is.quote:
Conclusie: eigenlijk ging het pas goed met Gellius toen hij een beetje liefde kreeg
Het is toch een gegeven dat iemand zijn hele aard veranderd op het moment dat hij liefde ervaart?
