LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Mooi Gellius. Bij mij is het niet heel anders gegaan.
Ik ben enigszins in shock dat JAM het over 'smart' heeft.
Ik ben enigszins in shock dat JAM het over 'smart' heeft.
Aldus.
Smrat en smat.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Meisjes zijn wat sneller, dus bij mij begon het goed te komen toen ik een jaar of 20-21 was, toen ik mijn relatie verbrak, verhuisde, weer begon te studeren (twee studies, net als G.) en op de dag van mijn hernieuwde inschrijving The Fountainhead las op de trap van het Bungehuis.
Er is in dat jaar veel gebeurd. Daarna gebeurde er ook veel, maar alle goede dingen in mijn leven vloeiden voort uit de beslissingen die ik in dat jaar nam.
Er is in dat jaar veel gebeurd. Daarna gebeurde er ook veel, maar alle goede dingen in mijn leven vloeiden voort uit de beslissingen die ik in dat jaar nam.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ja, daar heb ik mijzelf ook om moeten verbazen, Z. Sterker nog, ik walg er zelfs een beetje van. Dat is niet om te zeggen dat ik dat geen verstandige aanpak van zaken meen, integendeel zelfs.quote:Op zaterdag 7 december 2013 13:10 schreef Z het volgende:
Mooi Gellius. Bij mij is het niet heel anders gegaan.
Ik ben enigszins in shock dat JAM het over 'smart' heeft.
Buiten dat om, alle prachtige vertelling daarrgelaten vind ik de instelling: 'Het komt wel goed/je bent nog wat jong/je komt er nog wel achter/wacht maar rustig af' die ik hier meen te proeven bovenal bijzonder onconstructief. Het kan namelijk helemaal geen kwaad, sterker nog, dat meen ik zelfs bijzonder verstandig, om actief op zoek te gaan naar de eigen beperkingen en talenten in plaats van af te wachten wat er aan komt waaien.
Ieder huisje heeft natuurlijk zijn kruisje en de jongvolwassenheid is inderdaad niet de gemakkelijkste periode in het leven, maar om dan de problemen die daar bij komen kijken af te schuiven op dat iemand gewoon nog jong is en dat het op de langere termijn niet zoveel uit zal maken, dat het wel goed komt,- dat lijkt me wat naïef.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Dat artikel dat Clauwtje aanraadde, trouwens, is trouwens wel een van de slechtse die ik sinds tijden langs heb zien komen. Wat een rotzooi zeg.
Grote pijnpunt is dat de de vergelijking 'Geluk = verwachtingen - realiteit' niet opgaat. Zo zou je namelijk het perfecte geluk kunnen bereiken door geen enkele verwachting meer te koesteren. Zo zou je ook bijzonder ongelukkig kunnen worden wanneer je bezig bent met het nastreven van het een en ander maar dat doel nog niet verwezenlijkt heb, wat natuurlijk ook niet opgaat. Sterker nog, de ervaring leert zelfs dat wanneer het puntje dan eindelijk bij het paaltje komt dat men dan in een soort onbevredigende leegte terecht komt. Het grote gevoel van: 'Ja, en nu dan?'
Als die veronderstelling om zeep is geholpen, dan kan je de rest van het artikel ook wel weggooien.
Hoewel er eerlijkheidshalve ook wel een paar goede punten gemaakt worden. Dat zijn dan echter weer zulke dooddoeners in de trant van: 'Joh, komt goed joh pik, stel je niet an.',- dat weten we nu wel.
[ Bericht 14% gewijzigd door JAM op 07-12-2013 15:42:51 ]
Grote pijnpunt is dat de de vergelijking 'Geluk = verwachtingen - realiteit' niet opgaat. Zo zou je namelijk het perfecte geluk kunnen bereiken door geen enkele verwachting meer te koesteren. Zo zou je ook bijzonder ongelukkig kunnen worden wanneer je bezig bent met het nastreven van het een en ander maar dat doel nog niet verwezenlijkt heb, wat natuurlijk ook niet opgaat. Sterker nog, de ervaring leert zelfs dat wanneer het puntje dan eindelijk bij het paaltje komt dat men dan in een soort onbevredigende leegte terecht komt. Het grote gevoel van: 'Ja, en nu dan?'
Als die veronderstelling om zeep is geholpen, dan kan je de rest van het artikel ook wel weggooien.
Hoewel er eerlijkheidshalve ook wel een paar goede punten gemaakt worden. Dat zijn dan echter weer zulke dooddoeners in de trant van: 'Joh, komt goed joh pik, stel je niet an.',- dat weten we nu wel.
[ Bericht 14% gewijzigd door JAM op 07-12-2013 15:42:51 ]
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Sterker nog, de hele notie dat het menselijk handelen zich in zou laten geven door het nastreven van geluk(sgevoel) kan je al gelijk bij het vuilnis zetten. Dat artikel vertrekt in ieder geval van de vraag 'hoe word je gelukkig' (en koppelt dat zelfs nog direct aan maatschappelijk succes). Dat is niet zo'n interessante vraag.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik geloof niet dat ik wilde zeggen dat het 'vanzelf' wel goed kwam, JAM. Ik heb zelf de beslissing genomen dat het goed ging komen, eigenlijk net als Claudia. Maar soms moet het leven je wel even een aanleiding geven, denk ik.
[ Bericht 0% gewijzigd door Gellius op 07-12-2013 16:50:19 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door Gellius op 07-12-2013 16:50:19 ]
Jazeker. De vraag is alleen, in hoeverre zal je zelf naar die aanleiding op zoek moeten gaan?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Buiten dat om denk ik dat er met LK wel wat meer aan de hand is dan alleen de normale vraagstukken die bij jongvolwassenheid komen kijken. Dat was het voornaamste punt dat ik wilde maken.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Conclusie: eigenlijk ging het pas goed met Gellius toen hij een beetje liefde kreeg
Graag op anoniem
Zonder een beetje liefde ga je langzaam dood in dit grote dierenbos. Verstenend hart.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
Nou ik heb na de zomer flink de deksel op m'n neus gekregen dus voor mij zal het nog even duren
Graag op anoniem
Vrouwen zien mannen net als speelgoed: als ze iets beters tegenkomen dumpen ze het ouwe.
Ook al ken je elkaar al goed en lang;
Ook al versierde de vrouw daarop jou in eerste instantie;
Bam! Ze komt iemand anders tegen en tot nooit meer ziens.
Nu zit er niets anders op dan tieners te daten.
Ook al ken je elkaar al goed en lang;
Ook al versierde de vrouw daarop jou in eerste instantie;
Bam! Ze komt iemand anders tegen en tot nooit meer ziens.
Nu zit er niets anders op dan tieners te daten.
Graag op anoniem
Het komt niet vanzelf goed, maar ik denk dat het goed is om te beseffen dat de twintiger jaren voor velen moeilijk want onzeker zijn. Onzeker in de liefde, in de studie, in het werk. Je kunt het gevoel hebben dat je richtingloos bent, terwijl je jaren later ineens toch een rode draad ziet. En dat is de reden dat ik geen spijt heb van mijn studie filosofie. Indertijd maakte ik de keuzes die het beste bij me pasten zonder dat er een bepaalde strategie achter zat. Nu zie ik hoe die keuzes me gevormd hebben en daardoor bepaalde deuren voor me geopend hebben. Een half jaar geleden voelde ik me daar overigens veel minder positief gestemd over; het wordt nooit echt makkelijk, hooguit makkelijker.quote:Op zaterdag 7 december 2013 15:24 schreef JAM het volgende:
Ieder huisje heeft natuurlijk zijn kruisje en de jongvolwassenheid is inderdaad niet de gemakkelijkste periode in het leven, maar om dan de problemen die daar bij komen kijken af te schuiven op dat iemand gewoon nog jong is en dat het op de langere termijn niet zoveel uit zal maken, dat het wel goed komt,- dat lijkt me wat naïef.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Charlotte: I'm stuck. Does it get easier.
Bob: No. Yes. It gets easier.
Charlotte: Oh yeah? Look at you.
Bob: Thanks. The more you know who you are, and what you want, the less you let things upset you.
Charlotte: Yeah. I just don't know what I'm supposed to be, you know. I tried being a writer, but I hate what I write. I tried taking pictures, but they were so mediocre. You know, every girl goes through a photography phase. You know, horses... taking dumb pictures of your feet.
Bob: You'll figure that out. I'm not worried about you. Keep writing.
Charlotte: But I'm so mean.
Bob: Mean's okay.
Bob: No. Yes. It gets easier.
Charlotte: Oh yeah? Look at you.
Bob: Thanks. The more you know who you are, and what you want, the less you let things upset you.
Charlotte: Yeah. I just don't know what I'm supposed to be, you know. I tried being a writer, but I hate what I write. I tried taking pictures, but they were so mediocre. You know, every girl goes through a photography phase. You know, horses... taking dumb pictures of your feet.
Bob: You'll figure that out. I'm not worried about you. Keep writing.
Charlotte: But I'm so mean.
Bob: Mean's okay.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik geloof helemaal niet zo in van die levensfases. Als in dat je twintigerjaren of dertigerjaren zus of zo zijn. Het dertigersdilemma is ook zoiets waar ik niets mee kan. Iedere levensfase heeft zijn eigen moeilijkheden en dilemma's en het belangrijke punt bij dat alles is: je bent er niet echt op voorbereid, je doet het ook maar voor het eerst.
Bepaalde zaken worden wellicht makkelijker bij het ouder worden, maar dan loop je weer tegen nieuwe zaken op die je opnieuw op de proef stellen of waar je niet direct het antwoord op weet. Ik ga er tenminste vooralsnog van uit, op basis van mijn 38 jaar, dat ik tot nu toe gewoon niet meer dan mijn best heb gedaan 'iets' van mijn leven te maken, op een manier die zo goed mogelijk (op dat moment) bij mij past. En dat zal ik wel blijven doen, als enige constante in mijn leven, want omstandigheden veranderen en die heb je niet altijd in de hand.
Op bepaalde vlakken heb ik altijd heel duidelijk geweten wat ik wilde, wat betreft studie, persoonlijke ontwikkeling. Daarin heb ik altijd een grote stabiliteit gehad. Maar in andere opzichten had ik helemaal geen stabiliteit en wist ik meestal niet waar ik mee bezig was en waartoe het allemaal ging leiden. In het diepe springen is dan eigenlijk wat je maar doet. En ik spring nu ook weer in het diepe, met het krijgen van een kind (waar ik zo lang over heb getwijfeld) en een nieuwe relatie en geen idee wat dit gaat betekenen en hoe het zal gaan lopen. Je leven bereikt volgens mij niet een punt waarop 'alles' 'ineens' duidelijk is en dat het dan ook duidelijk blijft voor de rest van je leven. Hooguit heel eventjes. Ik denk ook niet dat dit het doel zou moeten zijn, zoals ik ook niet denk dat geluk nastreven een handig doel is.
Bepaalde zaken worden wellicht makkelijker bij het ouder worden, maar dan loop je weer tegen nieuwe zaken op die je opnieuw op de proef stellen of waar je niet direct het antwoord op weet. Ik ga er tenminste vooralsnog van uit, op basis van mijn 38 jaar, dat ik tot nu toe gewoon niet meer dan mijn best heb gedaan 'iets' van mijn leven te maken, op een manier die zo goed mogelijk (op dat moment) bij mij past. En dat zal ik wel blijven doen, als enige constante in mijn leven, want omstandigheden veranderen en die heb je niet altijd in de hand.
Op bepaalde vlakken heb ik altijd heel duidelijk geweten wat ik wilde, wat betreft studie, persoonlijke ontwikkeling. Daarin heb ik altijd een grote stabiliteit gehad. Maar in andere opzichten had ik helemaal geen stabiliteit en wist ik meestal niet waar ik mee bezig was en waartoe het allemaal ging leiden. In het diepe springen is dan eigenlijk wat je maar doet. En ik spring nu ook weer in het diepe, met het krijgen van een kind (waar ik zo lang over heb getwijfeld) en een nieuwe relatie en geen idee wat dit gaat betekenen en hoe het zal gaan lopen. Je leven bereikt volgens mij niet een punt waarop 'alles' 'ineens' duidelijk is en dat het dan ook duidelijk blijft voor de rest van je leven. Hooguit heel eventjes. Ik denk ook niet dat dit het doel zou moeten zijn, zoals ik ook niet denk dat geluk nastreven een handig doel is.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Lost in Translation toch?quote:
Charlotte: I'm stuck. Does it get easier.
Bob: No. Yes. It gets easier.
Charlotte: Oh yeah? Look at you.
Bob: Thanks. The more you know who you are, and what you want, the less you let things upset you.
Charlotte: Yeah. I just don't know what I'm supposed to be, you know. I tried being a writer, but I hate what I write. I tried taking pictures, but they were so mediocre. You know, every girl goes through a photography phase. You know, horses... taking dumb pictures of your feet.
Bob: You'll figure that out. I'm not worried about you. Keep writing.
Charlotte: But I'm so mean.
Bob: Mean's okay.
Wel lief gesprek natuurlijk, maar ook nogal voor de hand liggend. Anderen zijn er doorgaans wel overtuigd van dat het 'goed' komt met je. Wat dat 'goed' dan ook is. Er zelf ook in geloven, is het lastigste stuk.
Maar nog even over geluk. Ik heb een cadeautje gehad om het begin van mijn verlof te vieren.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Op
Ik heb dat fragment met Freek de Jonge in P&W teruggekeken. Op de een of andere kan ik 't soms niet laten om zoiets te kijken en al bij voorbaat te weten dat het zelfkastijding wordt. Plaatsvervangende schaamte, ten opzichte van alle betrokken partijen. Nu ga ik maar eens het SMART-principe proberen toe te passen op mijn doelstellingen voor de rest van de dag.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Hoe is dat boek, mane? Ik heb nog twee boeken over het ontstaan van het Koninkrijk op de plank liggen, maar ik kom er uiteraard niet aan toe. Daarom lees ik nu stukkies van Komrij.
De kern is wat mij betreft juist "Mean's okay". Dat komt ook terug in het stuk waar ik eerder naar linkte, de relatie tussen verwachtingen en realiteit.quote:Op zaterdag 7 december 2013 19:45 schreef Franny_G het volgende:
[..]
Lost in Translation toch?
Wel lief gesprek natuurlijk, maar ook nogal voor de hand liggend. Anderen zijn er doorgaans wel overtuigd van dat het 'goed' komt met je. Wat dat 'goed' dan ook is. Er zelf ook in geloven, is het lastigste stuk.
Het aardige van dat stuk vind ik ook dat De Grote Deceptie aan een bepaalde generatie gelinkt wordt. Ik houd meestal niet van generatiedenken en vind het belangrijk om in te zien dat jongeren van alle tijden met soortgelijke kwesties worstelen. Toch is het ook wel zo dat verwachtingen gekleurd worden door de historische context waarin je opgroeit, waarin je ouders opgroeiden. Palahniuk omschreef het treffend in Fight Club:
“We’re the middle children of history, man. No purpose or place. We have no Great War. No Great Depression. Our Great War’s a spiritual war… our Great Depression is our lives. We’ve all been raised on television to believe that one day we’d all be millionaires, and movie gods, and rock stars. But we won’t. And we’re slowly learning that fact. And we’re very, very pissed off.”
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Het zijn drie boeken, van drie verschillende historici die echter wel tegelijkertijd aan het project begonnen zijn. Ze zijn als drietal ook wel grappig, in interviews en in het nawoord in hun boeken spat er vanaf dat ze tijdens het onderzoek doen in de 'koningsarchieven' veel lol hebben gehad.quote:Op maandag 9 december 2013 11:34 schreef Gellius het volgende:
Hoe is dat boek, mane? Ik heb nog twee boeken over het ontstaan van het Koninkrijk op de plank liggen, maar ik kom er uiteraard niet aan toe. Daarom lees ik nu stukkies van Komrij.
Ze kunnen alledrie goed schrijven, dat is duidelijk. Dus het leest prettig. Ik ben nu bezig met Willem I (welja, ik doe het gewoon chronologisch) en de historische context wordt er goed bij betrokken. Ik vind het leuk om even helemaal in zo'n persoon te kunnen duiken, dat je het gevoel hebt Willem I echt te leren kennen en dat door zijn ogen ook de tijd tot leven komt. Interessant is vooral, vind ik, dat Willem I, II en III allemaal moeite hadden met hun vader, vooral tussen Willem I en II boterde het totaal niet. Dat wordt uitvoerig behandeld. Het is dus ook wel een beetje smullen geblazen waar het persoonlijke details betreft. Leuke brieven over en weer e.d.
Komrij lees ik ook graag tussendoor.
.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ja, die tekst uit Fight Club spreekt mij ook aan. Maar als jij het hebt over historisch context ben ik wel een beetje verbaasd. Ik heb het gevoel altijd dat jij gelooft in wetmatigheden die historische contexten overstijgen.quote:
[..]
De kern is wat mij betreft juist "Mean's okay". Dat komt ook terug in het stuk waar ik eerder naar linkte, de relatie tussen verwachtingen en realiteit.
Het aardige van dat stuk vind ik ook dat De Grote Deceptie aan een bepaalde generatie gelinkt wordt. Ik houd meestal niet van generatiedenken en vind het belangrijk om in te zien dat jongeren van alle tijden met soortgelijke kwesties worstelen. Toch is het ook wel zo dat verwachtingen gekleurd worden door de historische context waarin je opgroeit, waarin je ouders opgroeiden. Palahniuk omschreef het treffend in Fight Club:
“We’re the middle children of history, man. No purpose or place. We have no Great War. No Great Depression. Our Great War’s a spiritual war… our Great Depression is our lives. We’ve all been raised on television to believe that one day we’d all be millionaires, and movie gods, and rock stars. But we won’t. And we’re slowly learning that fact. And we’re very, very pissed off.”
. Ik heb dat dus met Holden Caulfield; en ook met Franny and Zooey (of dus eigenlijk met Salinger): dat ik die vraagstukken waar de personages mee worstelen (de hypocriete volwassen wereld, de onechtheid van veel mensen, het imago waar mensen zo mee bezig zijn, het hielenlikken etc. etc.) me goed kan herinneren en voorstellen en soms vind ik dat overigens nog steeds lastig. We zijn allemaal kinderen van onze tijd, maar veel worstelingen zijn onderdeel van het moderne leven en dat is al langer aan de gang dan twee generaties. De jonge mannen die zich blijmoedig vrijwillig gingen aanmelden om te vechten in The Great War droomden er net zo van om 'helden' te zijn als dat jongetje of meisje dat in de jaren tachtig graag een popster wilde worden. Daar zie ik vooral een soort continuiteit in.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Wat me nou vanochtend weer overkwam. Overstekende ganzen! Terwijl ik groen had!
The love you take is equal to the love you make.
Is dat niet iets wat vaker voorkomt? Je doet alsof het zo bijzonder is.quote:
Conclusie: eigenlijk ging het pas goed met Gellius toen hij een beetje liefde kreeg
Het is toch een gegeven dat iemand zijn hele aard veranderd op het moment dat hij liefde ervaart?
Waarom zou je hele aard veranderen als je liefde ervaart?quote:Op donderdag 12 december 2013 12:03 schreef Iwanius het volgende:
[..]
Is dat niet iets wat vaker voorkomt? Je doet alsof het zo bijzonder is.
Het is toch een gegeven dat iemand zijn hele aard veranderd op het moment dat hij liefde ervaart?
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Gisteren waren mijn ouders 55 jaar getrouwd (!). Zo lang getrouwd zijn, ja, dat doet wel wat met je.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Het is natuurlijk niet zo netjes om een youtubelinkje te plaatsen, maar goeielievedoddeltjes, wat is dit een onderhoudende versie van Sweet Jane. 1)
Ik weet nog dat ik deze plaat - op vinyl hè? - trof in de bakken van een platenzaakje in Leeuwarden (waar ze toen beter materiaal hadden dan in Groningen, en voor niks)
1) Ik ben al een week of twee slapeloos wegens babies en peuterspruiten, dus ik doe wat ik wil hè?
Ik weet nog dat ik deze plaat - op vinyl hè? - trof in de bakken van een platenzaakje in Leeuwarden (waar ze toen beter materiaal hadden dan in Groningen, en voor niks)
1) Ik ben al een week of twee slapeloos wegens babies en peuterspruiten, dus ik doe wat ik wil hè?
Het is dat ik zelf ook een kind heb, Gellius, anders had ik toch een klaagzang ingezet!
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Mijn dag was alleen al erg oké omdat het debuutalbum van Led Zeppelin opstond toen ik koffie aan het drinken was in m'n favoriete koffietent.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
En daar doe ik geen YouTube-linkje bij omdat ook slapeloze nachten daar een belabberd excuus voor zijn.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
... en weer van die heerlijke muziek!
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
KSW / [Verhaal] Victoria
RECENSIE DOOR M. PORT
De schrijver DaMart omschrijft zichzelf als nostalgicus, hetgeen te denken geeft: naar welke tijd zou hij als 33-jarige terug verlangen? De zorgeloosheid van het kinderbestaan, de oneindige horizon van iemand die net zijn middelbare school heeft gehaald, de jaren negentig? Makkelijker is de brug te slaan tussen het op Pygmalion gebaseerde 'Victoria' en DaMarts status als vrijgezel. We schrijven immers over thema's die ons nauw aan het hart liggen. Zou ook hij hopen op een door god gestuurde vrouw?
In die zin valt het verhaal als wrang te omschrijven. Enig cynisme is de schrijver niet vreemd: de lezer weet dat de situatie van Hans in de realiteit uitzichtloos is en ontegenzeggelijk alleen een surreële interventie hem op het goede pad kan brengen. De les die het verhaal ons wil geven is dan ook dat in bepaalde levens de werkelijkheid geen uitwegen meer biedt behalve het dromen over een fictie.
Het beeld dat de schrijver schetst van de ideale vrouw is dat zij van een ongekende schoonheid is, en voordat de man wakker wordt de koffie gezet heeft en hem een overheerlijk ontbijt voorschotelt. Ik denk dat elke man wel zo'n vrouw zou willen hebben en daarom geef ik dit kerstverhaal vijf sterren.
Getekend,
M. Port
RECENSIE DOOR M. PORT
De schrijver DaMart omschrijft zichzelf als nostalgicus, hetgeen te denken geeft: naar welke tijd zou hij als 33-jarige terug verlangen? De zorgeloosheid van het kinderbestaan, de oneindige horizon van iemand die net zijn middelbare school heeft gehaald, de jaren negentig? Makkelijker is de brug te slaan tussen het op Pygmalion gebaseerde 'Victoria' en DaMarts status als vrijgezel. We schrijven immers over thema's die ons nauw aan het hart liggen. Zou ook hij hopen op een door god gestuurde vrouw?
In die zin valt het verhaal als wrang te omschrijven. Enig cynisme is de schrijver niet vreemd: de lezer weet dat de situatie van Hans in de realiteit uitzichtloos is en ontegenzeggelijk alleen een surreële interventie hem op het goede pad kan brengen. De les die het verhaal ons wil geven is dan ook dat in bepaalde levens de werkelijkheid geen uitwegen meer biedt behalve het dromen over een fictie.
Het beeld dat de schrijver schetst van de ideale vrouw is dat zij van een ongekende schoonheid is, en voordat de man wakker wordt de koffie gezet heeft en hem een overheerlijk ontbijt voorschotelt. Ik denk dat elke man wel zo'n vrouw zou willen hebben en daarom geef ik dit kerstverhaal vijf sterren.
Getekend,
M. Port
Graag op anoniem
Ik heb ook een verhaal geschreven. Dat heb ik alleen gedaan omdat ik zo benieuwd ben naar je recensie, M. Port. 
.
.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
De ideale vrouw is voor mannen de vrouw waar ze niet naar op zoek hoeven, maar die er van de ene op de andere dag gewoon is.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Klopt. Mijn ideale vrouw komt uit de lucht vallen, zei ik altijd, en dat bleek.quote:
De ideale vrouw is voor mannen de vrouw waar ze niet naar op zoek hoeven, maar die er van de ene op de andere dag gewoon is.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
KSW / Kerstverhalenwedstrijd 2013 - Inzendingentopic
RECENSIE DOOR M. PORT
De schrijver J.A. Mulder staat bekend om zijn voorkeur voor het oriëntale en zie, ook in dit verhaal speelt deze regio een belangrijke rol. Bij de meeste mensen die ik ken met een buitenlandse vriendin denk ik: kunnen ze geen Nederlander krijgen? Maar dat is een vooroordeel. In de globaliserende samenleving is het immers normaal dat ook de cultuur van de liefde nivelleert. Zoals Chungmei Cheng, Lifecoach bij Orchid Of Life, moeder en lovecoach bij LoveCookie, stelt:
"Als Chinese vrouw weet Chungmei als geen ander hoe het concept liefde kan verschillen binnen culturen. Liefde is in iedere cultuur anders. In een gemengde relatie kun je elkaar dus het best goed begrijpen.
In de multiculturele samenleving waarin we leven ontstaan als vanzelfsprekend gemengde relaties. Het werd in 2005 zelfs gebruikt om promotie te maken voor studeren aan de Universiteit Leiden. De poster toonde de afbeelding van een Nederlandse jongen die zijn jas gebruikt om zijn Chinese meisje warm te houden. De slogan “Hoe je in Leiden de liefde leert verklaren” zou de doorslag moeten geven.
Een Nederlandse man kwam ooit naar me toe en vroeg: mijn Chinese vriendin zegt nooit dat ze van me houdt. Ik vroeg: maakt ze wel je eten klaar? Vraagt ze een miljoen keer of ze meer voor je kan opscheppen? Legt ze wel de handdoeken voor je klaar wanneer je onder de douche staat? Het antwoord hierop was bevestigend en het leek wel alsof de lucht voor zijn gezicht opklaarde. Hij begreep het. Ze houdt van me."
Het toeval wil dat ik vanavond zelf Chinees heb gegeten - geen eend - en dat ik me daarom extra goed met dit verhaal kan identificeren. Sowieso houd ik van eten en begrijp ik het complex dat de schrijver heeft met een moeder die niet kan koken. Ik begin overigens alweer redelijk hongerig te worden en neem me voor om dadelijk brood te toasten met olie, peper, zout en pecorino. Hoewel ik dit verhaal niet zo goed vond als 'Victoria', ben ik er toch zeer tevreden over. Vier-en-een-halve ster.
Getekend,
M. Port
RECENSIE DOOR M. PORT
De schrijver J.A. Mulder staat bekend om zijn voorkeur voor het oriëntale en zie, ook in dit verhaal speelt deze regio een belangrijke rol. Bij de meeste mensen die ik ken met een buitenlandse vriendin denk ik: kunnen ze geen Nederlander krijgen? Maar dat is een vooroordeel. In de globaliserende samenleving is het immers normaal dat ook de cultuur van de liefde nivelleert. Zoals Chungmei Cheng, Lifecoach bij Orchid Of Life, moeder en lovecoach bij LoveCookie, stelt:
"Als Chinese vrouw weet Chungmei als geen ander hoe het concept liefde kan verschillen binnen culturen. Liefde is in iedere cultuur anders. In een gemengde relatie kun je elkaar dus het best goed begrijpen.
In de multiculturele samenleving waarin we leven ontstaan als vanzelfsprekend gemengde relaties. Het werd in 2005 zelfs gebruikt om promotie te maken voor studeren aan de Universiteit Leiden. De poster toonde de afbeelding van een Nederlandse jongen die zijn jas gebruikt om zijn Chinese meisje warm te houden. De slogan “Hoe je in Leiden de liefde leert verklaren” zou de doorslag moeten geven.
Een Nederlandse man kwam ooit naar me toe en vroeg: mijn Chinese vriendin zegt nooit dat ze van me houdt. Ik vroeg: maakt ze wel je eten klaar? Vraagt ze een miljoen keer of ze meer voor je kan opscheppen? Legt ze wel de handdoeken voor je klaar wanneer je onder de douche staat? Het antwoord hierop was bevestigend en het leek wel alsof de lucht voor zijn gezicht opklaarde. Hij begreep het. Ze houdt van me."
Het toeval wil dat ik vanavond zelf Chinees heb gegeten - geen eend - en dat ik me daarom extra goed met dit verhaal kan identificeren. Sowieso houd ik van eten en begrijp ik het complex dat de schrijver heeft met een moeder die niet kan koken. Ik begin overigens alweer redelijk hongerig te worden en neem me voor om dadelijk brood te toasten met olie, peper, zout en pecorino. Hoewel ik dit verhaal niet zo goed vond als 'Victoria', ben ik er toch zeer tevreden over. Vier-en-een-halve ster.
Getekend,
M. Port
Graag op anoniem
quote:Op maandag 16 december 2013 09:22 schreef Gellius het volgende:
Jan Mulder staat bekend om zijn voorkeur voor het oriëntale?
quote:Op zondag 15 december 2013 01:26 schreef JAM het volgende:
Ik heb ook een verhaal geschreven. Dat heb ik alleen gedaan omdat ik zo benieuwd ben naar je recensie, M. Port.
The love you take is equal to the love you make.
't Zal je slaapgebrek wel zijn, G.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik sluit het niet uit.quote:
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Mijn moeder heeft een kaart gestuurd om te laten weten dat ze heel erg dankbaar en blij is opnieuw oma te worden, om haar 78ste.
De tekst die ze op de kaart heeft geschreven eindigt met:
' O God wat zijn uw werken groot.
k Beveel het in Uw zorgen.
Reeds nu bid ik U of dit kind
door u gegeven,
en al zo teer door mij bemind
straks tot Uw eer mag leven.'
Het is heel lief bedoeld, maar straks moet ik haar weer gaan vertellen dat we ons kind niet laten dopen. Ik vind dat zo sneu, omdat zij denkt dat het dan al zo beetje voorbestemd is voor hel en verdoemenis.
De tekst die ze op de kaart heeft geschreven eindigt met:
' O God wat zijn uw werken groot.
k Beveel het in Uw zorgen.
Reeds nu bid ik U of dit kind
door u gegeven,
en al zo teer door mij bemind
straks tot Uw eer mag leven.'
Het is heel lief bedoeld, maar straks moet ik haar weer gaan vertellen dat we ons kind niet laten dopen. Ik vind dat zo sneu, omdat zij denkt dat het dan al zo beetje voorbestemd is voor hel en verdoemenis.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Waarom zou je het niet dopen als je moeder dat zo fijn vindt? Baat het niet dan schaadt het niet. Bovendien is het sowieso waardevol om je kind tenminste te leren wat het Christelijk geloof inhoudt. Zonder enige kennis daarvan valt ook onze huidige samenleving niet goed te duiden. (Denk aan taal, literatuur, kunst, moraal, etc)quote:Op maandag 16 december 2013 15:24 schreef Franny_G het volgende:
Mijn moeder heeft een kaart gestuurd om te laten weten dat ze heel erg dankbaar en blij is opnieuw oma te worden, om haar 78ste.
De tekst die ze op de kaart heeft geschreven eindigt met:
' O God wat zijn uw werken groot.
k Beveel het in Uw zorgen.
Reeds nu bid ik U of dit kind
door u gegeven,
en al zo teer door mij bemind
straks tot Uw eer mag leven.'
Het is heel lief bedoeld, maar straks moet ik haar weer gaan vertellen dat we ons kind niet laten dopen. Ik vind dat zo sneu, omdat zij denkt dat het dan al zo beetje voorbestemd is voor hel en verdoemenis.
The End Times are wild
Dopen draagt natuurlijk niks bij aan kennis daaromtrent. Dan kun je je kind beter naar een Christelijke basisschool sturen.
Ik zou een kind ook niet laten dopen, alleen als een soort toneelstuk, omdat de oma daar blij van wordt.
[ Bericht 32% gewijzigd door #ANONIEM op 16-12-2013 16:04:43 ]
Ik zou een kind ook niet laten dopen, alleen als een soort toneelstuk, omdat de oma daar blij van wordt.
[ Bericht 32% gewijzigd door #ANONIEM op 16-12-2013 16:04:43 ]
Het dopen is daar dan een eerste stap naartoe.quote:
Dopen draagt natuurlijk niks bij aan kennis daaromtrent. Dan kun je je kind beter naar een Christelijke basisschool sturen.
Als enige reden is dat misschien niet genoeg, maar zoals ik al zei, leren wat het geloof inhoudt heeft ook meerwaarde, ook voor de atheist.quote:Ik zou een kind ook niet laten dopen, alleen als een soort toneelstuk, omdat de oma daar blij van wordt.
En wat dopen betreft, logisch gezien zijn er 2 mogelijkheden: of je bent wel verdoemd als je niet gedoopt bent, of niet. In dat laatste geval is er ook niks aan de hand als je wél gedoopt bent.
The End Times are wild
Ik kan hier plaatsvervangend boos om worden. 't Is een vorm van emotionele chantage, zo'n vers sturen.quote:
Het is heel lief bedoeld, maar straks moet ik haar weer gaan vertellen dat we ons kind niet laten dopen. Ik vind dat zo sneu, omdat zij denkt dat het dan al zo beetje voorbestemd is voor hel en verdoemenis.
Ga toch heen met je religieuze indoctrinatie.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Zou je je kinderen dan ook niet preventief moeten besnijden, LXIV? En een keppeltje op en een rode stip op hun voorhoofd?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Daar hoef je - zoals gezegd - zeker niet gedoopt voor te zijn. Ik ben niet gedoopt, maar de School met de Bijbel heeft mij toch de nodige kennis over het geloof bijgebracht.quote:
Als enige reden is dat misschien niet genoeg, maar zoals ik al zei, leren wat het geloof inhoudt heeft ook meerwaarde, ook voor de atheist.
En dan krijg je vervolgens hetzelfde met communie doen. Als je er nu aan toegeeft, ben je er voorlopig niet van af.quote:En wat dopen betreft, logisch gezien zijn er 2 mogelijkheden: of je bent wel verdoemd als je niet gedoopt bent, of niet. In dat laatste geval is er ook niks aan de hand als je wél gedoopt bent.
Ik ben goddank ook niet gedoopt, al heb ik wel een paar belachelijke doopnamen gekregen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Hoe kun je nou doopnamen hebben als je niet gedoopt bent?quote:Op maandag 16 december 2013 17:33 schreef Claudia_x het volgende:
Ik ben goddank ook niet gedoopt, al heb ik wel een paar belachelijke doopnamen gekregen.
The love you take is equal to the love you make.
