quote:
Op zaterdag 9 november 2013 16:24 schreef Stereotomy het volgende: [..] Heb ooit in een voorstelling van Orpheus en Euridice gespeeld (Opera van Monteverdi) als onderwereldbewoner, waar we het publiek eerst gingen schiften op man en vrouw en ze daarna apart door de onderwereld heen leidden. Dat was idd ook een voorstelling waar van alles mis mee was

(koppels die niet gescheiden wilden worden, ja hallo, hoe denk je dat Orpheus zich voelde man!)
Oh heerlijk!

Mijn raarste waren een voorstelling van vijfeneenhalf uur (PR tot nu toe), waarbij we steeds een stuk opschoven om een ander deel van Scenes uit een Huwelijk te zien (en dus een deel van het publiek de begin jaren zag, een ander halverwege begon en een derde het einde van het huwelijk - je hoorde de andere delen ook in de verte. Prachtige symboliek) en een lange voorstelling waarbij we gewoon over het toneel wandelden tussen drie Shakespeares door, en hier en daar konden gaan kijken wat er zoal gebeurde. de acteurs zaten tussen de scenes door naast ons op het toneel aan de bar om even naar de kinderen thuis te bellen.
Oh en een keer een solodansvoorstelling van een Japanner, die binnen een vierkante meter bleef en korte rukjes met zijn vingers of hoofd gaf. Fascinerend. Ik heb ook wel eens een toneelvoorstelling gezien die geheel in slow motion werd gespeeld. Heel bizar en spookachtig en loeizwaar voor de acteurs. Enfin, raar is leuk.
Ik ga nu maar gauw mijn haren even föhnen en lipstick opdoen.
Gewoon rood.
Er moet íemand normaal doen vanavond.
Fijne avond allemaal!