Henk zit in de trein en ademt hevig. Is Henk bewust van het volume waarop hij ademt? Hij ademt namelijk best hard, en wat denken zijn omstanders ervan, of zijn de hersenen van Henk verlamt terwijl hij uit het raam staart en de Metro leest. In het laatste geval zou je ook kunnen spreken van zelfbewustzijn in de definitie van 'zelfverzekerdheid' en niet gevende om wat de mensen om zich heen denken. Dit is een voorbeeld van het zelfbewustzijn in een plek met meerdere mensen, maar hoe zelfbewust ben je op een plek waar enkel jij je in begeeft?
Margreet is een part-time verzorgster en part-time huisvrouw. In de tijd dat ze thuis is zit ze op facebook, FOK!, kijkt ze TV en doet wat klusjes. Ze maakt zich erg druk om wat er allemaal gaande is; zwarte piet wordt eventueel verbannen, de hypotheken stijgen, de zorgkosten gaan omhoog en wat nog allemaal niet. Margreet is zo boos over het zwarte piet gebeuren en uit haar woede zonder pardon op het internet.
Willemijn weegt 120 kg. Willemijn was ook nooit zo dik. Er kwam een moment in haar leven zo rond haar 24ste dat ze fors in gewicht toenam. "Ik heb zoveel verschillende diëten geprobeerd, maar geen enkele helpt," zegt ze dan. De mobiliteit van Willemijn is met grote stappen achteruit gegaan. Het is lastig om zich voort te bewegen. Ze blijft maar eten.
Gerard werkt 25 uur per week. Het werk wat hij uitvoert is niet zo heel spannend, maar hij is er tevreden mee. Elke dag is echter hetzelfde en elke dag gaat het over pensioenen, de vuile graaiers in Den Haag en buitenlanders die het land vervuilen. Er gaat geen dag voorbij zonder dat deze onderwerpen aan bod komen. Gerard heeft een dochter die bijna 18 is. Gerard verlangt ernaar om de boel in Nederland te koop te zetten wilt zich een huisje in Griekenland kopen, om daar zijn leven voort te zetten. Het is lastig; dochter is erg belangrijk en de afstand zou te groot zijn. Begrijpelijk. Er gaan vijf jaar voorbij en Gerard heeft nog steeds dezelfde baan, snijdt dezelfde onderwerpen aan, terwijl dochter al getrouwd is en samenwoont.
In hoeverre zijn bovenstaande mensen zelfbewust dat de energie waar zij over beschikken volledig besteed wordt aan (vaak) nutteloze dingen en deze energie beter elders in geïnvesteerd kan worden?
Hoe bewust zijn mensen over het algemeen van zichzelf en hun leven? Ik heb het idee dat mensen het leven bewandelen in een gedeeltelijke slaap of hypnose en vaak diep (lees: diep in hun hart) doodongelukkig zijn, terwijl zij dit gevoel zoveel mogelijk proberen te onderdrukken. Is het leven niet wat ze ervan verwachten, hebben zij de hoop opgegeven of zijn ze niet bewust van de kansen? Is het dan zo moeilijk om innerlijk gelukkig te zijn, of zijn zij niet bewust hoe gelukkig te worden?
[ Bericht 3% gewijzigd door Yuri_Boyka op 30-10-2013 04:34:48 ]
Ook zijn onze hersenen niet in staat om elke actie bewust uit te voeren. Hier zit een hoop automatisme en snelkoppelingen in die het bewustzijn ontwijken.
Dit is de normale staat van een mens. Dat jij dat wil vergelijken met een hypnose of gedeeltelijke slaap is denk ik eerder een waardeoordeel/polemiek op basis van frustratie dan een accurate vergelijking. Slaap is slaap, bewust zijn is bewustzijn. Hoe klein je het verschil ook vind, het verschil is er. Natuurlijk is er verschil tussen mensen maar ik denk dat dat nogal marginaal is over de gehele populatie
Nog een gedachte: precies weten wat er mis is met het gedrag van anderen maar een blinde vlek hebben voor je eigen gedrag lijkt binnen de lijn van je eigen voorbeeldverhalen te vallen dus wat dat betreft ben jij nu (volgens je eigen oordeel) in een gedeeltelijke slaap/hypnose.
Maar jij en ik weten natuurlijk dat dat niet klopt.
Ben het overigens wel met je eens dat onze verwachtingen vaak in de weg staan om geluk te kunnen ervaren maar ik denk dat bijna iedereen wel eens los kan laten in zijn/haar leven om het te ervaren. Alleen niet voor een langere tijd. En misschien is het ook wel helemaal niet mogelijk om geluk te voelen zonder een tijd lang de deinende grijze massa van de dagelijkse sleur te kennen.
Misschien sussen ze zichzelf in slaap met het idee dat hun dromen "eigenlijk irreëel" zijn, om maar niet aan zichzelf te hoeven toegeven dat ze in wezen diepongelukkig zijn.
- De fysiologie van de mens functioneert in hoofdzaak onbewust en volautomatisch.
- Daarboven op leren mensen vaardigheden en kennis, waar ze pas goed mee uit de voeten kunnen, als ze die op de automatische piloot kunnen uitvoeren. Op jonge leeftijd is er nog een grote mate van ongevormdheid en flexibiliteit. Naarmate je ouder wordt neemt dat af.
- Mensen kunnen ook uit hun patronen te stappen, maar daarin is de omgeving vaak de aanzetter / afdwinger.
- Het idee, dat al je gedrag begint vanuit bewuste keuzes, is grotendeels een illusie. Mensen die dit verkondigen zitten zelf in een ander spoor, dat net zozeer bestaat uit patronen waar ze ingerold zijn.
- Je kunt wel spelen met dit gegeven en moedwillig je bestaande patronen doorbreken. Dat kan op kleine schaal; je hoeft niet gelijk te emigreren naar een onbekend land. Dat spelen geeft een reeel gevoel van vrijheid.
- Maar als je dit moet doen onder de morele druk van anderen, tegen je eigen ideeen of voorkeuren in, dan is het de hel. Deze dwingende types, die zogezegd het allemaal beter weten en anderen de les lezen, zouden eens meer aan zelfreflectie moeten doen.
Omdat je door de weeks waarschijnlijk volgens vaste patronen leeft. Je staat op, gaat naar school/werk, sport, etc. Een vaste planning dus. Terwijl je in het weekend vrij bent om te doen en laten wat je wilt.quote:Op woensdag 30 oktober 2013 07:14 schreef kristalhelder het volgende:
Ik merk voor mijn idee wel dat ik doordeweeks meer op de automatische piloot sta dan in het weekend
Dat is niet eens bewust patronen volgen, zelfs niet onbewust patronen volgen, maar helemaal geen idee hebben van het bestaan van patronen en gewoon doen wat ze doen tot op een dag het leven voorbij is.
Ik denk dat ook hogeropgeleiden zich in patronen bewegen, iedereen kent wel dat je in de auto rijdt en ineens denkt "ben ik al hier?" zonder je het tussenliggende stuk te herinneren.
Bewuste keuzes maken hangt minder aan de vrije wil dan mensen zichzelf wijsmaken.
Kijk maar naar mode. Iedereen kleedt zich volgens wat nu gebruikelijk is, ofwel de hipste versie ervan, ofwel de goedkoopste versie ervan, en men maakt zichzelf wijs dat die keuze een bewuste keuze was, maar in feite is het meestromen in het patroon dat je ertoe dwingt, zonder dat je je ervan bewust bent. Wanneer iemand zich werkelijk anders en volgens zijn eigen keuze kleedt, bijvoorbeeld zoals men er 300 jaar geleden bij liep, simpelweg omdat hij dat mooier vindt dan wat er nu in de winkels hangt, dan wordt zo iemand voor excentriek gezien, niet passend, onaangepast enz. Er hangt veelal een negatieve connotatie aan mensen die te veel afwijken van wat in een maatschappij als normaal wordt beschouwd.
Conformeren is m.i. ook een manier om niet te hoeven nadenken - het zelfbewustzijn (van zichzelf bewust zijn) gaat misschien vaak niet eens veel verder dan "pas ik in het plaatje, wijk ik niet te veel in negatieve zin af".
Ik weet zeker dat vrijwel niemand die zich vanmorgen aankleedde, zijn brood smeerde en in de auto of fiets op weg naar zijn school of werk ging, zich afvroeg of dit nou was wat hij echt wilde en waar hij op dat moment echt behoefte aan had.
En zelfs wanneer je in het weekend dingen doet waar je "behoefte" aan hebt, uit je doordeweekse patroon stapt, doe je dan waar je écht behoefte aan hebt, of doe je dan nog steeds mee met anderen, zonder eigenlijk werkelijk na te denken over wat er achter je gedrag zit?
Dit is niet precies wat ik bedoel. Echter heb ik zoiets gelezen inderdaad. Heb je een voorbeeld van een dergelijke situatie waarin veel data verloren gaat, zodat ik beter kan begrijpen wat jij precies bedoelt?quote:Op woensdag 30 oktober 2013 04:58 schreef SpecialK het volgende:
Het is onmogelijk voor onze hersenen om alle binnenkomende informatie tegelijkertijd te bevatten. Daarom bestaan er mechanismen (in de zintuigen en het brein) om die informatiestroom af te knijpen tot een hoeveelheid data die beheersbaar is. Die hoeveelheid data is inderdaad verbazingwekkend laag. We missen elke seconde gigantisch veel (soms heel belangrijke) details.
Ook zijn onze hersenen niet in staat om elke actie bewust uit te voeren. Hier zit een hoop automatisme en snelkoppelingen in die het bewustzijn ontwijken.
De term die Gwywen gebruikt (automatische piloot) is een wat betere omschrijving voor mijn OP. Mijn vragen komen niet voort uit frustratie maar eerder uit een soort onbegrip waarbij ik denk: hoe kan het dat wat die persoon nu doet/zegt, hoogstwaarschijnlijk niet bewust is van wat hij doet/zegt.quote:Dit is de normale staat van een mens. Dat jij dat wil vergelijken met een hypnose of gedeeltelijke slaap is denk ik eerder een waardeoordeel/polemiek op basis van frustratie dan een accurate vergelijking. Slaap is slaap, bewust zijn is bewustzijn. Hoe klein je het verschil ook vind, het verschil is er. Natuurlijk is er verschil tussen mensen maar ik denk dat dat nogal marginaal is over de gehele populatie
Ik ben zelf bijvoorbeeld extreem zelfbewust en analyseer mijn gedragingen, patronen en gewoontes om mede daardoor mijzelf te verbeteren tot de beste versie die ik worden kan, als in het volledig benutten van mijn potentieel. Vaak ervaar ik het positief, maar soms ook negatief. Er zijn dagen waarop ik moe word van mijn brein. Echter heb je gedeeltelijk gelijk. Soms dan zie ik wat er 'mis' is met iemand anders zijn gedrag en ironisch gezien vertoon ik hetzelfde gedrag. Hier word ik (extreem) bewust van en wil het verbeteren in plaats van erover na te denken en vervolgens verder te leven in het onbewuste. De persoon waar ik het gedrag zag, leeft verder in het onbewuste.quote:Nog een gedachte: precies weten wat er mis is met het gedrag van anderen maar een blinde vlek hebben voor je eigen gedrag lijkt binnen de lijn van je eigen voorbeeldverhalen te vallen dus wat dat betreft ben jij nu (volgens je eigen oordeel) in een gedeeltelijke slaap/hypnose.
Verder zijn de voorbeelden real-life ervaringen van mensen die in mijn omgeving zaten met hier en daar een kleine aanpassing.
Ik ben het er wel mee eens dat je in de meeste gevallen eerst door een dikke massa moet voordat je echt gelukkig wordt.quote:Ben het overigens wel met je eens dat onze verwachtingen vaak in de weg staan om geluk te kunnen ervaren maar ik denk dat bijna iedereen wel eens los kan laten in zijn/haar leven om het te ervaren. Alleen niet voor een langere tijd. En misschien is het ook wel helemaal niet mogelijk om geluk te voelen zonder een tijd lang de deinende grijze massa van de dagelijkse sleur te kennen.
Naja, het is sowieso het "Ik wil iets, maar ik verzin ook gelijk een excuses om het niet te willen." gedrag dat je bij heel veel mensen ziet. Het enige wat ik niet begrijp is dat Gerard na vijf jaar nog steeds in Nederland woont, terwijl een emigratie prima mogelijk is zonder complicaties of wat dan ook. Het zal ook wel met moed en angst te maken hebben inderdaad. Het is vanzelfsprekend dat de mens kiest om de weg met de minste risico's te bewandelen.quote:
Interessant. Ik heb vaak wel het idee dat veel mensen op de automatische piloot leven en de dingen doen die ze doen zonder zich bewust te zijn of na te denken of en hoe dit ook anders kan. En of ze dat wel willen, kijk naar het voorbeeld van de man die zich in Griekenland wil vestigen maar er nooit toe komt. Is dat een weloverwogen keuze of komt die voort uit zaken als angst, niet-durven, de implicaties niet kunnen overzien, eigenlijk geen risico willen nemen?
Misschien sussen ze zichzelf in slaap met het idee dat hun dromen "eigenlijk irreëel" zijn, om maar niet aan zichzelf te hoeven toegeven dat ze in wezen diepongelukkig zijn.
Cortisol is een bitch. Ik raad je mediteren aan om over nog mee zelfcontrole te beschikken.quote:
Ik probeer me cortisol levels onder controle te houden zodat ik zelf meer controle heb in situaties van stress.
Mooi samengevat.quote:
Helemaal eens met SpecialK:
- De fysiologie van de mens functioneert in hoofdzaak onbewust en volautomatisch.
- Daarboven op leren mensen vaardigheden en kennis, waar ze pas goed mee uit de voeten kunnen, als ze die op de automatische piloot kunnen uitvoeren. Op jonge leeftijd is er nog een grote mate van ongevormdheid en flexibiliteit. Naarmate je ouder wordt neemt dat af.
- Mensen kunnen ook uit hun patronen te stappen, maar daarin is de omgeving vaak de aanzetter / afdwinger.
- Het idee, dat al je gedrag begint vanuit bewuste keuzes, is grotendeels een illusie. Mensen die dit verkondigen zitten zelf in een ander spoor, dat net zozeer bestaat uit patronen waar ze ingerold zijn.
- Je kunt wel spelen met dit gegeven en moedwillig je bestaande patronen doorbreken. Dat kan op kleine schaal; je hoeft niet gelijk te emigreren naar een onbekend land. Dat spelen geeft een reeel gevoel van vrijheid.
- Maar als je dit moet doen onder de morele druk van anderen, tegen je eigen ideeen of voorkeuren in, dan is het de hel. Deze dwingende types, die zogezegd het allemaal beter weten en anderen de les lezen, zouden eens meer aan zelfreflectie moeten doen.
Dat heb je inderdaad goed gezien en deze reactie zag ik ook aankomen. Ik ben zelf van mening dat een groot deel van de bevolking in de lage en middenklasse veelal onbewust zijn. Het lijkt mij ook dat de mensen uit de hogere klassen veel zelfbewuster waren van hun leven en zich daardoor beter hebben kunnen ontwikkelen waardoor ze uiteindelijk ook terecht gekomen zijn in een hogere klas of juist de patronen en gewoontes van hun persoonlijke omgeving hebben geërfd.quote:Op woensdag 30 oktober 2013 10:45 schreef DomineeGremdaat het volgende:
De mensen die TS in de OP beschrijft vallen wel een beetje onder de laag/niet geschoolden van het land. Die mensen kijken over het algemeen niet verder dan hun neus lang is en zullen minder bewust van zichzelf zijn, bij 'hoger' opgeleiden ligt dit mijn inziens wel anders. TS doel jij niet meer op de mensen die elkaar maar blindelings napraten?
“You are the average of the five people you spend the most time with.”
Jij begrijpt mij.quote:
Ik denk dat TS ook doelt op de mensen die zijn zonder zich bewust te zijn van hun zijn.
Dat is niet eens bewust patronen volgen, zelfs niet onbewust patronen volgen, maar helemaal geen idee hebben van het bestaan van patronen en gewoon doen wat ze doen tot op een dag het leven voorbij is.
Ik denk dat ook hogeropgeleiden zich in patronen bewegen, iedereen kent wel dat je in de auto rijdt en ineens denkt "ben ik al hier?" zonder je het tussenliggende stuk te herinneren.
Bewuste keuzes maken hangt minder aan de vrije wil dan mensen zichzelf wijsmaken.
Kijk maar naar mode. Iedereen kleedt zich volgens wat nu gebruikelijk is, ofwel de hipste versie ervan, ofwel de goedkoopste versie ervan, en men maakt zichzelf wijs dat die keuze een bewuste keuze was, maar in feite is het meestromen in het patroon dat je ertoe dwingt, zonder dat je je ervan bewust bent. Wanneer iemand zich werkelijk anders en volgens zijn eigen keuze kleedt, bijvoorbeeld zoals men er 300 jaar geleden bij liep, simpelweg omdat hij dat mooier vindt dan wat er nu in de winkels hangt, dan wordt zo iemand voor excentriek gezien, niet passend, onaangepast enz. Er hangt veelal een negatieve connotatie aan mensen die te veel afwijken van wat in een maatschappij als normaal wordt beschouwd.
Conformeren is m.i. ook een manier om niet te hoeven nadenken - het zelfbewustzijn (van zichzelf bewust zijn) gaat misschien vaak niet eens veel verder dan "pas ik in het plaatje, wijk ik niet te veel in negatieve zin af".
Ik weet zeker dat vrijwel niemand die zich vanmorgen aankleedde, zijn brood smeerde en in de auto of fiets op weg naar zijn school of werk ging, zich afvroeg of dit nou was wat hij echt wilde en waar hij op dat moment echt behoefte aan had.
En zelfs wanneer je in het weekend dingen doet waar je "behoefte" aan hebt, uit je doordeweekse patroon stapt, doe je dan waar je écht behoefte aan hebt, of doe je dan nog steeds mee met anderen, zonder eigenlijk werkelijk na te denken over wat er achter je gedrag zit?
[ Bericht 0% gewijzigd door Yuri_Boyka op 30-10-2013 13:43:31 ]
Als kind was ik best wel heel erg verlegen en daardoor ook denk ik heel erg bewust van mijzelf vooral als de aandacht van andere mensen op mij gericht was. Als die aandacht niet op mij gericht was, was ik me weer erg bewust dat ik buiten de groep stond.
Ik weet nog dat toen ik een jaar of 7 was me afvroeg hoe het zou zijn als "ik" in het lichaam van een ander zou zitten.
Ik ben niet meer zo verlegen maar dat bewust zijn van mezelf is altijd wel gebleven. Je staat bijv. in de rij bij de supermarkt en de klant voor je maakt een gezellig praatje over koetjes en kalfjes: "ik" sta daar "bewust" buiten. Als ik aan dan de beurt bent doe ik eigenlijk precies hetzelfde maar dan ben ik me daar vaak ook weer bewust van.
Vroeger dacht ik dat het te maken had met mijn onzekerheid. Die onzekerheid is voor het grootste deel wel verdwenen maar dat bewust zijn van mezelf is gebleven.
Ik heb daar wel last van gehad, dat ik het gevoel kreeg dat ik mijn hele leven nooit echt eens een belangrijke stap had genomen en maar een beetje door bleef gaan zonder echt doel voor ogen. Het hielp ook niet echt dat de opmgeving maar bleef roepen, 'ach je bent nog jong nog genoeg tijd.' Dat zie ik niet, ik zag alleen de 'gemiste' kansen uit het verleden. Er waren wel periodes dat ik er ongelukkig van werd, maar ik heb wel ook vaak een gevoel van geluk, gewoon met hoe het is op dat moment.quote:
Interessant. Ik heb vaak wel het idee dat veel mensen op de automatische piloot leven en de dingen doen die ze doen zonder zich bewust te zijn of na te denken of en hoe dit ook anders kan. En of ze dat wel willen, kijk naar het voorbeeld van de man die zich in Griekenland wil vestigen maar er nooit toe komt. Is dat een weloverwogen keuze of komt die voort uit zaken als angst, niet-durven, de implicaties niet kunnen overzien, eigenlijk geen risico willen nemen?
Misschien sussen ze zichzelf in slaap met het idee dat hun dromen "eigenlijk irreëel" zijn, om maar niet aan zichzelf te hoeven toegeven dat ze in wezen diepongelukkig zijn.
Dit lijkt me veel te kort door de bocht. Iemands maatschappelijke klasse heeft niet direct invloed op de mate van bewustzijn. Dat heeft toch te maken met je hersenen, je denken. Iemand die geboren is in een hogere klasse kan een enorme dimwit zijn en iemand die uit een laag sociaal milieu komt kan later een nobelprijs voor natuurkunde gaan winnen.quote:
Dat heb je inderdaad goed gezien en deze reactie zag ik ook aankomen. Ik ben zelf van mening dat een groot deel van de bevolking in de lage en middenklasse veelal onbewust zijn. Het lijkt mij ook dat de mensen uit de hogere klassen veel zelfbewuster waren van hun leven en zich daardoor beter hebben kunnen ontwikkelen waardoor ze uiteindelijk ook terecht gekomen zijn in een hogere klas of juist de patronen en gewoontes van hun persoonlijke omgeving hebben geërfd.
In de hogere 'klasse' kom je gemiddeld wel meer mensen tegen met een hoge opleiding en een hoge intelligentie.
Hoe hoger de opleiding, hoe meer arrogantie er vaak aan gepaard gaat.
Niets mis met zelfverzekerd te zijn overigens, maar arrogantie is gewoonweg een sociale beperking.
Zo hoor je regelmatig spreken over "dom werkvolk" bijvoorbeeld.
Vind ik persoonlijk erg onterecht. Persoonlijk ben ik erg onhandig met klussen. Dus schilder, timmermannen, loodgieters, etc. hebben mijn respect, mits ze hun werk natuurlijk goed doen.
Vind het zelf altijd erg belangrijk om werkvolk van koffie met een koekje te voorzien, en evengoed een praatje te maken.
Als je immers goed voor anderen bent, dan zijn zij dat over het algemeen ook voor jou, dan doen ze evengoed wat meer moeite.
Er lopen veel interessante mensen rond, en dit is niet gebonden aan opleidingsniveau en intelligentie vind ik.
Persoonlijk vind ik het prachtig om te zien dat iemand een interesse heeft die buiten het verwachtingspatroon valt.
Een skater die aan stijldansen doet, een bouwvakker die vol passie praat over een gerecht uit een kookboek, een hoog opgeleide jongeman van rijke komaf die vooraan in de bioscoop zit voor New Kids turbo, een op het eerste gezicht doorsnee huisvrouw die graag dungeons and dragons speelt, een oud brandweerman met een playmobil verzameling, etc.
Ik heb het allemaal meegemaakt, en zulke verassingen zijn prachtig. Dat zijn dan gewoonweg mensen die meer bewust zijn en durven te kiezen voor wat ze zelf leuk vinden in plaats van in een sleur te zitten en bang te zijn van wat anderen wel niet van ze zullen denken.
Dat is vaak het probleem waardoor veel mensen in hun vaste patronen zitten: angst voor wat anderen wel niet van ze zullen denken.
Nu ben jij juist degene die te snel oordeelt. Ik zal toegeven dat ik zeker wel eens op een dergelijke wijze over anderen aan het 'grappen' ben, maar ondertussen weet ik natuurlijk wel beter. En daar gaat het dus om: je wel bewust zijn van hoe het echt zit.quote:
Het lijkt inderdaad minder voor te komen bij hoger opgeleiden, maar hoogopgeleiden kunnen evengoed vaak opgesloten zijn in hun eigen wereldje, te snel een oordeel klaar hebben over anderen.
Hoe hoger de opleiding, hoe meer arrogantie er vaak aan gepaard gaat.
Niets mis met zelfverzekerd te zijn overigens, maar arrogantie is gewoonweg een sociale beperking.
Het gebeurt nu eenmaal regelmatig dat ze lijken te denken van "ik heb een hogere opleiding, dus ik weet het beter."
Nogmaals, het gebeurt lang niet altijd, maar dit vrij kinderachtige gedrag komt vrij vaak voorbij.
Als het om zaken gaat specifiek over hun vakkennis gaat dan hebben ze natuurlijk wel een punt, maar zelfs dan is het mogelijk dat een buitenstaander evengoed een punt kan hebben in een discussie erover.
quote:De beweging ontstond als reactie op de algemene staat van de cultuur en de maatschappij, met name op het intellectualisme van Harvard en de doctrine van de unitaristische kerk zoals die aan het seminarie van Harvard werd verkondigd. Geïnspireerd en gestimuleerd door de Engelse en Duitse romantiek, de bijbelkritiek van Herder en Schleiermacher, en het scepticisme van Hume, handelden de transcendentalisten vanuit de gedachte dat er een nieuw tijdperk was aangebroken. Ze leverden kritiek op de gedachteloze conformiteit van hun samenleving, en drongen erop aan dat elke persoon op zoek ging naar wat Emerson "een oorspronkelijke relatie met het universum" noemde. Centraal in het transcendentalisme is het geloof in de inherente goedheid van zowel de mens als de natuur. Transcendentalisten geloofden dat de maatschappij en haar instellingen, met name georganiseerde religie en politieke partijen, de onschuld van het individu corrumpeerden. De transcendentalisten geloofden dat de mens op zijn best was wanneer hij zelfstandig en zelfvoorzienend leefde. Een ideale gemeenschap kan alleen uit zulke individuen samengesteld zijn.
Ik was als kind ook erg verlegen. Dat is ook allemaal verdwenen, net zoals bij jou.quote:
Ik heb me ook altijd afgevraagd of de een daar meer "aanleg" voor heeft dan de ander.
Als kind was ik best wel heel erg verlegen en daardoor ook denk ik heel erg bewust van mijzelf vooral als de aandacht van andere mensen op mij gericht was. Als die aandacht niet op mij gericht was, was ik me weer erg bewust dat ik buiten de groep stond.
Ik weet nog dat toen ik een jaar of 7 was me afvroeg hoe het zou zijn als "ik" in het lichaam van een ander zou zitten.
Ik ben niet meer zo verlegen maar dat bewust zijn van mezelf is altijd wel gebleven. Je staat bijv. in de rij bij de supermarkt en de klant voor je maakt een gezellig praatje over koetjes en kalfjes: "ik" sta daar "bewust" buiten. Als ik aan dan de beurt bent doe ik eigenlijk precies hetzelfde maar dan ben ik me daar vaak ook weer bewust van.
Vroeger dacht ik dat het te maken had met mijn onzekerheid. Die onzekerheid is voor het grootste deel wel verdwenen maar dat bewust zijn van mezelf is gebleven.
Het is wellicht wat kort door de bocht. Dit vind ik zelf een lastige. Uiteraard kunnen mensen uit de lagere klasse zelfbewust zijn, maar is het niet vanzelfsprekender dat mensen die (erg) zelfbewust zijn over hun leven, grotendeels keuzes maken die vooruitstrevend zijn in plaats van stilstaand of zelfs destructief?quote:
[..]
Dit lijkt me veel te kort door de bocht. Iemands maatschappelijke klasse heeft niet direct invloed op de mate van bewustzijn. Dat heeft toch te maken met je hersenen, je denken. Iemand die geboren is in een hogere klasse kan een enorme dimwit zijn en iemand die uit een laag sociaal milieu komt kan later een nobelprijs voor natuurkunde gaan winnen.
In de hogere 'klasse' kom je gemiddeld wel meer mensen tegen met een hoge opleiding en een hoge intelligentie.
Als iemand uit een lagere klasse een nobelprijs voor natuurkunde gaat winnen (wat een journey is) dan zal deze door zijn zelfbewustzijn langzaam van klasse switchen en wanneer deze de prijs wint, zal deze zich in de hogere klasse bevinden. Dat is ook wat ik zei: dat mensen die erg zelfbewust zijn in de hogere klasse terechtgekomen. En met mensen die het van hun ouders geërfd hebben bedoel ik niet per se dat ze tot de hogere klasse behoren doordat zij rijk zijn, maar dat ze zelf ook succesvol (niet in geld) zijn en welverdiend tot de hogere klasse behoren. Misschien zijn klassen in de algemene definitie ook niet erg correct voor wat ik bedoel.
En wat versta jij onder intelligentie? Want intelligent zijn is niet per se een hoog IQ hebben.
Waarom betrek je opleidingsniveau hierbij? Een opleiding is niet erg relevant en zegt vaak niet zo heel veel. Verder kan arrogantie erg belangrijk zijn. Ja, erg arrogante mensen hebben vaak geen succesvol sociaal leven doordat ze zichzelf beter vinden, maar dat wilt niet zeggen dat het gelijk een beperking is want het kan ook een pluspunt zijn. Ik heb vandaag toevallig een boek gekocht - waar ik ook al ver in ben - dat elk bedrijf sowieso één super arrogant, creatief en intelligent persoon nodig heeft. Dit omdat deze persoon in de meeste gevallen ook echt beter dan de anderen is en met goede oplossingen komt, dus zijn ze van grote waarde. Echter was het niet goed als er teveel van deze mensen in één bedrijf aanwezig zijn, het moet wel in balans blijven.quote:
Het lijkt inderdaad minder voor te komen bij hoger opgeleiden, maar hoogopgeleiden kunnen evengoed vaak opgesloten zijn in hun eigen wereldje, te snel een oordeel klaar hebben over anderen.
Hoe hoger de opleiding, hoe meer arrogantie er vaak aan gepaard gaat.
Niets mis met zelfverzekerd te zijn overigens, maar arrogantie is gewoonweg een sociale beperking.
Zo hoor je regelmatig spreken over "dom werkvolk" bijvoorbeeld.
Vind ik persoonlijk erg onterecht. Persoonlijk ben ik erg onhandig met klussen. Dus schilder, timmermannen, loodgieters, etc. hebben mijn respect, mits ze hun werk natuurlijk goed doen.
Vind het zelf altijd erg belangrijk om werkvolk van koffie met een koekje te voorzien, en evengoed een praatje te maken.
Als je immers goed voor anderen bent, dan zijn zij dat over het algemeen ook voor jou, dan doen ze evengoed wat meer moeite.
Er lopen veel interessante mensen rond, en dit is niet gebonden aan opleidingsniveau en intelligentie vind ik.
Persoonlijk vind ik het prachtig om te zien dat iemand een interesse heeft die buiten het verwachtingspatroon valt.
Een skater die aan stijldansen doet, een bouwvakker die vol passie praat over een gerecht uit een kookboek, een hoog opgeleide jongeman van rijke komaf die vooraan in de bioscoop zit voor New Kids turbo, een op het eerste gezicht doorsnee huisvrouw die graag dungeons and dragons speelt, een oud brandweerman met een playmobil verzameling, etc.
Ik heb het allemaal meegemaakt, en zulke verassingen zijn prachtig. Dat zijn dan gewoonweg mensen die meer bewust zijn en durven te kiezen voor wat ze zelf leuk vinden in plaats van in een sleur te zitten en bang te zijn van wat anderen wel niet van ze zullen denken.
Dat is vaak het probleem waardoor veel mensen in hun vaste patronen zitten: angst voor wat anderen wel niet van ze zullen denken.
Verder zijn de extreem succesvolle en intelligente mensen bewust van het feit dat de mensen 'onder aan de ladder' net zo belangrijk zijn als mensen 'bovenaan de ladder'. Mensen die grapjes maken over het 'domme werkvolk' zijn over het algemeen onwetend, wat jammer is.
Het klinkt interessant. Ik moet zeggen dat ik enkele dingen van het transcendentalisme wel herken in mijzelf, met name het spirituele en individualistische aspect. Zoals ik het begrijp gaat het om jezelf volledig uiten, de ultieme waarheid, het één zijn met jezelf en de natuur, en rebelleren tegen de - in hun ogen - foute dingen in de maatschappij. Ze waren voor vrijheid en het feminisme lees ik, ook hadden zij een sterke afkeer tegen materialisme; "Materialism is also looked down upon, this degrades true life. When one gets caught up in acquiring and taking care of possessions there's no time left to truly live." Het heeft ook wel iets Boeddhistisch, waar de founders van het transcendentalisme dan ook geïnteresseerd in waren.quote:
TS, wat vind jij van het idee van transcendentalisme?
[..]
Ook vinden zij het belangrijk dat jij als persoon op de eerste plek staat en daar ben ik het wel mee eens. Hedendaags zijn mensen zoveel bezig om anderen te plezieren in plaats van henzelf. Een toepasselijk quote vind ik dan ook "If you don’t build your dream, someone will hire you to help you build theirs." Ik vraag mij dan ook af hoeveel mensen op DIT moment echt gelukkig zijn en de keuzes maken die zij ZELF willen maken.
Ik vind dat ikzelf collectivistisch ben voor individualistische winsten. Ik doe graag dingen voor anderen en wil graag dat anderen gelukkig zijn, maar hou er wel rekening mee dat aan het eind van de dag ik op de eerste plaats sta en ik gelukkig moet zijn.
Als ik het fout heb dan hoor ik dat graag.
[ Bericht 0% gewijzigd door Yuri_Boyka op 01-11-2013 02:50:03 ]
Soms helpt het wel als iemand uit je omgeving een beetje een voorzetje geeft om wat reflectiever te zijn, maar het lijkt me toch alsof mensen daar nu eenmaal wel of niet een drang toe hebben - al is dat hoogstwaarschijnlijk te kort door de bocht van mij en zal er ook een grijs gebied zijn.
Het is volgens mij ook niet zo dat je van de ene leefwijze per se gelukkiger wordt dan van de ander. Mensen die te veel nadenken en te zelfkritisch kunnen bijvoorbeeld depressief worden.
[ Bericht 5% gewijzigd door rijsttafel op 01-11-2013 03:06:04 ]
Er is sowieso niks mis met mensen. Ieder z'n ding, right.quote:
Het gros van de mensen leeft het leven wat ze als het ware voorgelegd is. Daar is niets mis mee, volgens mij kunnen ze niet anders. Dan zijn er ook mensen die een gevoel hebben van "nee, dit werkt niet" en mede vanuit daar na beginnen te denken danwel op andere manieren reflecteren. Daar is ook niets mis mee, want volgens mij kunnen die mensen ook niet anders.
Soms helpt het wel als iemand uit je omgeving een beetje een voorzetje geeft om wat reflectiever te zijn, maar het lijkt me toch alsof mensen daar nu eenmaal wel of niet een drang toe hebben - al is dat hoogstwaarschijnlijk te kort door de bocht van mij en zal er ook een grijs gebied zijn.
Het is volgens mij ook niet zo dat je van de ene leefwijze per se gelukkiger wordt dan van de ander. Mensen die te veel nadenken en te zelfkritisch kunnen bijvoorbeeld depressief worden.
Waarom denk jij trouwens dat ze niet anders kunnen?
Ik denk dat dat te zwart wit is, eigenlijk. Maar sommige mensen kun je denk ik moeilijk geïnteresseerd krijgen in wat meer nadenken over het leven. Als voor hun 's avonds de aardappels er maar staan, is alles goed, bij wijze van spreken. Maar het verbaast me vaak wel voor hoeveel mensen dit niet zo is. Dat eigenlijk heel veel mensen wel nadenken over het/hun leven. Ik zou bijna zeggen dat degenen op de 'auto pilot' de minderheid zijn - in mijn omgeving in ieder geval sowieso wel.quote:Op vrijdag 1 november 2013 02:45 schreef Yuri_Boyka het volgende:
[..]
Er is sowieso niks mis met mensen. Ieder z'n ding, right.
Waarom denk jij trouwens dat ze niet anders kunnen?
Het is lastig hé. Het is wel logisch dat mensen nadenken over het/hun leven en de toekomst, dit gebeurd al vanaf kinds af aan plus het feit dat je op de middelbare school al een richting moet kiezen die meestal een grote invloed heeft op het verloop van je leven. Verder zie ik zelfbewustzijn ook niet alleen als nadenken over het/hun leven en de toekomst, maar ook wat je op dat moment doet en waar je mee bezig bent, bewust van je omgeving en wat die precies doet; hoe alles met elkaar werkt en reageert. In mijn ogen kun je het zo simpel en complex maken als je zelf wilt/toelaat. Het gaat mij meer om de complexere vorm van zelfbewustzijn.quote:
[..]
Ik denk dat dat te zwart wit is, eigenlijk. Maar sommige mensen kun je denk ik moeilijk geïnteresseerd krijgen in wat meer nadenken over het leven. Als voor hun 's avonds de aardappels er maar staan, is alles goed, bij wijze van spreken. Maar het verbaast me vaak wel voor hoeveel mensen dit niet zo is. Dat eigenlijk heel veel mensen wel nadenken over het/hun leven. Ik zou bijna zeggen dat degenen op de 'auto pilot' de minderheid zijn - in mijn omgeving in ieder geval sowieso wel.
De vraag die je vervolgens zou kunnen stellen is: Neemt het zelfbewustzijn bij de meerderheid toe/af of blijft het gelijk naarmate je ouder wordt? Wanneer is de automatische piloot vooral actief en wanneer niet? Gezien het leven voor velen eentonig is, lijkt mij dat deze het merendeel van de tijd actief is. Wat denk jij?
Sorry, dat weet ik allemaal niet en daar denk ik ook niet over na. Waar ik me vooral mee bezig hou is mezelf.quote:
De vraag die je vervolgens zou kunnen stellen is: Neemt het zelfbewustzijn bij de meerderheid toe/af of blijft het gelijk naarmate je ouder wordt? Wanneer is de automatische piloot vooral actief en wanneer niet? Gezien het leven voor velen eentonig is, lijkt mij dat deze het merendeel van de tijd actief is. Wat denk jij?
Alright. In ieder geval bedankt voor je input.quote:
[..]
Sorry, dat weet ik allemaal niet en daar denk ik ook niet over na. Waar ik me vooral mee bezig hou is mezelf.
Aight. Kon ik er zelf ook weer een beetje over nadenken. In m'n eerste post zei ik "het gros", maar dat neem ik terug. Vooral de laatste tijd kom ik veel mensen tegen die wel met dingen als 'het leven' en meditatie bezig zijn waarvan ik het niet echt verwachtte. Vriendin van m'n party-hard-uitgaansgroepje, zojuist een oudere dame bij een concert, ex die ineens na jaren mijn mediteren negeren zelf naar een meditatieclub gaat, m'n pa die zegt een boek van me interessant te vinden. Twee tantes die ineens veel van mindfulness blijken te weten, etc de lijst gaat door. Al dat doet me denken dat er toch bij veel mensen wel iets speelt, maar dat ze het misschien niet zo direct (willen) uiten. Het is ook vaak dat ik erover begin en dat mensen dan zeggen "ow ja, daar herken ik wel iets in" oid. Dus ik zou zeggen, maak een praatje met Henk in de trein.quote:
[..]
Alright. In ieder geval bedankt voor je input.
Helaas.
Lastig om mee te communiceren zelfs.
Uitleg e.d. accepteren zij niet, wat bedoel je vragen ze dan met opgetrokken wenkbrauwen, en dan leg je voor de 6e keer uit wat je bedoeling was.
Aaarghhhhhhhh, nee velen begrijpen het niet.
Jammer.
Ik keek vanavond toch even Geer en Goor, nu dacht ik altijd dat ze niks aan waren, maar toch er zit wat in.
Anyways, de opmerking over pannekoeken maken, dat men het nodig vond om aanwijzingen te geven was stuitend genoeg, dat is de maatschappij tegenwoordig, uitleg geven waar men pannekoeken mee maakt.
Meel en melk...goh?
Ja! Het is mooi om te zien dat de populariteit in meditatie toeneemt. Dat is een zeer goede ontwikkeling en tevens niet zo'n hele gekke, gezien het leven (psychisch) relatief stressvol is/kan zijn en mensen het idee hebben dat ze hele dagen aan het rennen zijn terwijl het ook belangrijk is om af en toe uit te rusten.quote:
[..]
Aight. Kon ik er zelf ook weer een beetje over nadenken. In m'n eerste post zei ik "het gros", maar dat neem ik terug. Vooral de laatste tijd kom ik veel mensen tegen die wel met dingen als 'het leven' en meditatie bezig zijn waarvan ik het niet echt verwachtte. Vriendin van m'n party-hard-uitgaansgroepje, zojuist een oudere dame bij een concert, ex die ineens na jaren mijn mediteren negeren zelf naar een meditatieclub gaat, m'n pa die zegt een boek van me interessant te vinden. Twee tantes die ineens veel van mindfulness blijken te weten, etc de lijst gaat door. Al dat doet me denken dat er toch bij veel mensen wel iets speelt, maar dat ze het misschien niet zo direct (willen) uiten. Het is ook vaak dat ik erover begin en dat mensen dan zeggen "ow ja, daar herken ik wel iets in" oid. Dus ik zou zeggen, maak een praatje met Henk in de trein.
Dus je zou kunnen zeggen dat mensen in een langzaam tempo (zelf)bewuster worden. Als je het verleden met het heden vergelijkt dan is deze trend ook wel zichtbaar, right.
En dit is dan dus precies wat het moeilijker maakt deze mensen te vinden. Ze hebben als het ware een opening nodig, een kans om er "veilig" over te spreken.
Persoonlijk zie ik mezelf wel als aardig zelfbewust, vaak zoek ik toch de plezierige dingen op in het leven, de dingen die mij tot rust brengen en ervoor zorgen dat ik alles aan kan wat op mijn pad kom, en waarmee ik ook mijn creatieve kant kwijt kan.
Dat wil niet zeggen dat ik hier altijd open over ben. Over veel dingen wel, maar niet alles.
Voor die dingen heb ik dan dus ook een opening nodig.
Zo heb ik jaren aan stijldansen gedaan, en hier was ik ook open over. Het is een leuk onderwerp om over te praten met mensen van alle leeftijden. Viel me op dat veel mannen er wel met interesse naar vragen, maar het toch niet durven te proberen.
Toch kwam ik er ook wel eens tegen die er om lachen en het als iets geks zien omdat het niet in hun wereldje past. Gebeurt niet vaak, maar wel eens.
Hiernaast heb ik de laatste jaren een interesse ontwikkeld voor oudere muziek en films van voor mijn tijd. Dingen die de meesten van mijn leeftijd (28) en vooral jonger niet echt interesse in tonen, maar als je ze er kennis mee laat maken dan willen ze vaak wel van mening veranderen.
Toch blijven er veel die weigeren een zwart wit film te zien, en al helemaal een stomme film.
Erg jammer, zelf ben ik erg fan van de Marx Brothers geworden. Lekker kunnen lachen werkt altijd goed tegen depressie.
Ook weer iets waar ik erg open over ben, films en muziek zijn nu eenmaal erg bespreekbaar.
Maar ik heb sinds enkele jaren ook de hobby opgepakt om foto verhalen online te zetten gericht op kinderen, maar ook leuk voor volwassenen. Hiervoor gebruik ik playmobil.
De poppetjes zijn een perfecte groote, en vrijwel alles wat je maar kunt bedenken bestaat in playmobil vorm.
Naast de playmobil die ik nog heb uit mijn jeugd, schaf ik hier ook regelmatig iets nieuws voor aan wat meer mogelijkheden geeft om verhalen te vertellen.
Dit doe ik niet al te vaak en echt alles wat ik aanschaf moet nuttig zijn, aangezien het plek in neemt.
Ik focus op ridder verhalen, dus schaf alleen relevante dingen hiervoor aan.
Dit is dus iets waar ik niet open over ben, aangezien veel mensen het simpelweg zullen zien als een volwassene die met playmobil speelt en niet als een creatieve uiting.
Voor mij is het alleen maar logisch om hier mee bezig te zijn.
Als sinds kind zijnde wilde ik verhalen vertellen. Een boek schrijven werkt voor mij niet, ik wil iets visueels laten zien. Stripverhalen lukte aardig, maar kost gruwelijk veel tijd en zo goed kan ik ook weer niet tekenen. En films maken is niet voor veel mensen weggelegd, en hierbij krijg je veel restricties opgelegd.
En hiernaast houd het mijn innerlijke kind ook tevreden, alsof ik ergens samen met mijn innerlijke kind de verhalen maak.
Als zovele anderen, verlang ik immers ook wel eens terug naar de simpele tijd als kind. Geen zorgen.
En dit geeft gewoonweg iets om alle zorgen te vergeten eventjes, de grootste zorgen worden dan poppetjes die omvallen en verkeerde belichting.
En uiteindelijk helpt het forum waar ik al deze verhalen op plaats ook erg mee, er zijn erg veel volwassenen mee bezig, en het is een erg positieve plaats waar mensen niet erg kritisch zijn. Iedereen is er immers voor hun plezier.
Voor mij helpt het in ieder geval gruwelijk goed om positief te blijven, en ergens kan ik het aan anderen aanraden. Ik had vroeger vaak last van depressies en overwoog regelmatig zelfmoord, sinds ik hier mee aan de slag ben gegaan eigenlijk niet meer.
Het is ergens mijn vorm van meditatie.
Met de laatste won ik een foto wedstrijd, ben er nog steeds erg trots op.
Ik denk dat introspectie of zelfreflectie een belangrijk aspect is van het zelf-bewust-zijn.quote:
Verder ben ik ook erg benieuwd in welke mate jullie zelfbewust zijn; hoe diep gaat jullie zelfbewustzijn? Sinds ik dit topic gemaakt heb ben ik bewuster gaan denken en geworden van het niveau van mijn zelfbewustzijn en het gaat erg diep vind ik. Dus ik ben zelfbewust van mijn zelfbewustzijn. Alsof ik mijzelf vanuit een third-person view analyseer, erg apart. Meditatie dit doet overigens ook op een soortgelijke wijze.
Er zijn een heleboel mensen die helemaal niet graag over zichzelf nadenken, over wat ze doen en waarom ze dat doen. Ik zie in mijn omgeving enkele mensen die bijvoorbeeld heel graag naar de ander wijzen in conflicten en zich er bewust blind voor houden dat conflicten of disharmonie vaak niet door één persoon veroorzaakt wordt, maar door de interactie tussen personen.
Door hierover bewust niet te reflecteren, houden ze voor zichzelf de schijn op dat zij onschuldig zijn en er niks aan kunnen doen.
Zelfreflectie kan heel pijnlijk en confronterend zijn.
Toch weerhoudt mij dat er niet van het voortdurend te doen.
Ik ben eindeloos geïnteresseerd in wat mensen beweegt, en voor mijzelf maak ik geen uitzondering.
Het is denk ik ook moeilijk om alles waarin je geloofde, kritisch te bekijken en tot nieuwe conclusies te komen. Mensen blijven liever geloven in wat ze als waarheid hebben geleerd te beschouwen.quote:
Sommige mensen leeft het leven wat ze als het ware voorgelegd is. Daar is niets mis mee, volgens mij kunnen ze niet anders. Dan zijn er ook mensen die een gevoel hebben van "nee, dit werkt niet" en mede vanuit daar na beginnen te denken danwel op andere manieren reflecteren. Daar is ook niets mis mee, want volgens mij kunnen die mensen ook niet anders.
Soms helpt het wel als iemand uit je omgeving een beetje een voorzetje geeft om wat reflectiever te zijn, maar het lijkt me toch alsof mensen daar nu eenmaal wel of niet een drang toe hebben - al is dat hoogstwaarschijnlijk te kort door de bocht van mij en zal er ook een grijs gebied zijn.
Het is volgens mij ook niet zo dat je van de ene leefwijze per se gelukkiger wordt dan van de ander. Mensen die te veel nadenken en te zelfkritisch kunnen bijvoorbeeld depressief worden.
Soms komt het zelfs tot confrontaties (in elk geval, zo heb ik dat meegemaakt) als je ze ertoe probeert te verleiden dingen eens van een andere kant te bekijken. Ik moet erbij zeggen, sorry hiervoor, want ik generaliseer niet graag, dat ik het nu over minder intelligente mensen heb.
Zelfreflectie (wat m.i. hand in hand gaat met zelf-bewust-zijn) heeft misschien toch wel iets met intelligentie te maken, en zeker ook met de wil en bereidheid de confrontatie met jezelf aan te gaan.
Er zijn mensen die liever hun ogen sluiten en gewoon op de automatische piloot leven, zonder ook maar ergens over na te hoeven denken.
Ik vond die opmerking (van wie weet ik even niet meer) over "als 's avonds de aardappelen maar op tafel staan" wel erg treffend
Volgens mij gebeurt het zelfs vaak genoeg dat deze mensen diep van binnen evengoed jaloers kunnen zijn omdat een andere het left heeft te kiezen voor wat ze gelukkig maakt, en ze zelf vast zitten in een sleur.
Is dat hetzelfde als laag-hooggeleid?quote:
Ik denk ook dat er tegenwoordig - misschien vooral in de westerse wereld- een soort tendens heerst van de maakbaarheid van geluk. Geluk of tegenspoed is niet langer iets dat je overkomt maar wat je zelf kunt sturen en waarvoor je zelf verantwoordelijk bent.quote:
Het lijkt er inderdaad op dat veel mensen hun eigen geluk in de weg staan, dat ze zich meer focusen op wat ze niet hebben in plaats van zich te kijken naar wat ze allemaal wel hebben.
Mensen die de kracht of skills missen hun leven naar eigen idealen vorm te geven, vallen buiten de boot (en krijgen nog een trap na "dit doe je jezelf aan!")
Ik persoonlijk denk dat een maatschappijbrede acceptatie van pech en tegenspoed, als zijnde dingen die nu eenmaal iedereen kunnen overkomen, een goede zaak zou zijn.
Acceptatie dat er soms pijn is, geen geld, verloren liefde en ziektes, maakt de druk om je hele leven geforceerd het geluk na te jagen een stuk minder.
Wat jij in bovenstaand citaat zegt raakt ook aan het Boeddhistische beginsel dat al het lijden voortkomt uit verlangen.
Of geluk iets te maken heeft met het oorspronkelijke onderwerp van zelfbewustzijn weet ik niet.
Ik denk dat iemand die zonder enige vorm van zelfreflectie door het leven gaat, prima gelukkig kan zijn.
Mooi dat je gewoon doet wat jijzelf leuk vindt. Ga er ook mee door zou ik zeggen.quote:
Lijkt inderdaad wel zo dat een groter deel van de mensen aardig zelfbewust is, het probleem zit hem erin dat het grootste deel van de mensen er niet erg open over is uit angst voor hun omgeving.
Geinig om te zien. Ik kan mij zelf niet voorstellen hoe het voelt om een dergelijke wedstrijd te winnen, maar ik deel graag de trots.quote:
Op verzoek, hier zijn een paar foto's.
[ link | afbeelding ]
[ link | afbeelding ]
[ link | afbeelding ]
[ link | afbeelding ]
Met de laatste won ik een foto wedstrijd, ben er nog steeds erg trots op.
Het kan inderdaad pijnlijk en confronterend zijn, maar des te belangrijker om je eigen 'zwaktes' onder ogen te zien en deze te versterken door actie. Wat gelijk te maken heeft met het onderstaande.quote:
[..]
Ik denk dat introspectie of zelfreflectie een belangrijk aspect is van het zelf-bewust-zijn.
Er zijn een heleboel mensen die helemaal niet graag over zichzelf nadenken, over wat ze doen en waarom ze dat doen. Ik zie in mijn omgeving enkele mensen die bijvoorbeeld heel graag naar de ander wijzen in conflicten en zich er bewust blind voor houden dat conflicten of disharmonie vaak niet door één persoon veroorzaakt wordt, maar door de interactie tussen personen.
Door hierover bewust niet te reflecteren, houden ze voor zichzelf de schijn op dat zij onschuldig zijn en er niks aan kunnen doen.
Zelfreflectie kan heel pijnlijk en confronterend zijn.
Toch weerhoudt mij dat er niet van het voortdurend te doen.
Ik ben eindeloos geïnteresseerd in wat mensen beweegt, en voor mijzelf maak ik geen uitzondering.
quote:Zelfreflectie (wat m.i. hand in hand gaat met zelf-bewust-zijn) heeft misschien toch wel iets met intelligentie te maken, en zeker ook met de wil en bereidheid de confrontatie met jezelf aan te gaan.
Interessant en daarbij zeker waar. 'Als ik dat huis heb, die auto en dat grote jacht, dan zal ik pas gelukkig zijn.'quote:
De topic is best complex omschreven. Ik denk dat ongelukkig zijn ligt bij jezelf identificeren met je gedachten, bezittingen e.d. (als onderdeel van je ego) in plaats van je 'zijn'. Eckhard Tolle legt dit goed uit in zijn boek.
"You will receive everthing you need when you stop asking for what you do not need." - Sri Nisargadatta Maharaj
In ieder geval, toen ik het boek aan het lezen was stuitte ik op een interessant stukje dat ik relevant vond tot de discussie:
Dit is dus ook een onderdeel van wat ik bedoelde: bewust zijn van jezelf en daarop reageren. Het grappige is dus dat hij het heeft over "The system, the invisible force" en dat is dus de 'autopiloot' waar wij het over hadden.quote:Although you may never have even thought about it, your brain has already constructed an internal system for making decisions. This system acts like an invisible force, directing all of your thoughts, action, and feelings, both good and bad, every moment that you live. It controls how you evaluate everything in your life, and it's largely driven by your subconscious mind. The scary thing is that most people never consciously set this system up. Instead, it's been installed through the years by sources as diverse as parents, peers, teacher, television, advertisers, and the culture at large. This system is comprised of five components: 1) your core beliefs and unconscious rules, 2) your life values, 3) your references, 4) the habitual questions that you ask yourself, and 5) the emotional states you experience in each moment. The synergistic relationship of these five elements exerts a force that's responsible for prompting you to or stopping you from taking action, causing you to anticipate or worry about the future, making you feel loved or rejected, and dictating your level of success and happiness. It determines why you do what you do and why you don't do some things that you know you need to do.
By changing any one of these five elements - whether it's a core belief or rule, a value, a reference, a question, or an emotional state - you can immediately produce a powerful and measurable change in your life. Most importantly, you'll be fighting the cause instead of the effects.
[ Bericht 0% gewijzigd door Yuri_Boyka op 14-11-2013 01:49:59 ]
Iets anders waarvan ik wist dat ik het nog ergens moest hebben, en dat ook verband houdt met dit onderwerp, is het volgende.
Op www.hoogbegaafdvlaanderen.be kwam ik een bijzonder interessant stuk tegen.
Behoorlijk schokkend vind ik de volgende opmerking in dit artikel:quote:Dabrowski en de « Positive Disintegration Theory »
Dr.Kazimierz Dabrowski (1902-1980) was een Poolse psychiater / psycholoog.
Zijn “Positive Disintegration Theory” is een persoonlijkheidstheorie.
Hij onderbouwde zijn theorie met uitgebreid biografisch, klinisch en empirisch onderzoek, waarbij hij zich vooral focuste op “talented and gifted people” van alle leeftijden.
Vandaar dat zijn werk later de aandacht trok van theoretici en wetenschappers die het fenomeen hoogbegaafdheid als interesse- en werkdomein hebben.
Hij onderscheidt 5, op elkaar volgende, ontwikkelingsniveaus waarbij de emotionele ontwikkeling als motor en dus als belangrijkste dimensie beschouwd wordt bij het stijgen naar een hoger niveau. De emotionele ontwikkeling loopt van egocentrisme naar altruïsme over de verschillende niveaus via een proces van desintegratie: “uiteenvallen” dus, vandaar de term “positieve desintegratie”.
Met andere woorden: desintegratie van de bestaande emotionele- en cognitieve structuren is een proces dat nodig is om structuren van een hoger niveau te ontwikkelen en als mens te groeien! Deze visie is, op zijn zachtst gezegd, afwijkend van het beeld van de “psychisch gezonde mens” dat overheerst binnen de klassieke psychologie. Zeker als we de term “desintegratie” vervangen door “neurose”.
Dabrowski zegt dus eigenlijk dat neurose en innerlijk conflict niet noodzakelijk negatief hoeven te zijn en niet dadelijk moeten bestreden worden, maar dat ze mogelijks aangeven dat de persoon in kwestie emotioneel groeit of er tenminste potentieel toe heeft.
Niveau 1: Primary Integration
Egocentrisme overheerst. Er is geen zelfreflectie en geen eigen verantwoordelijkheid als het fout loopt. Innerlijk conflict is niet aanwezig en wordt als hinderlijk en ongewenst beschouwd. Er is enkel conflict met anderen. Er is geen of weinig vermogen tot empathie.
Conformiteit en zich aanpassen is erg belangrijk en wordt voortdurend nagestreefd.
Niveau 2: Unilevel Disintegration
Dit is het eerste niveau dat gekenmerkt wordt door desintegratie. Er is nu innerlijk conflict aanwezig maar het blijft oppervlakkig (unilevel) en richtingloos. Innerlijke conflicten veruiterlijken zich in de vorm van humeurschommelingen, depressieve gevoelens, onrustgevoelens, psychosomatische klachten, angsten, fobieën enz. maar geven nog geen aanleiding tot het ontstaan van een eigen waarden- en normensysteem.
Aanvaarding door de peergroep en doen “wat hoort” blijft het individu sterk beïnvloeden bij het maken van keuzes.
Het denken heeft daardoor een circulair karakter, keuzes maken is moeilijk, men wordt heen en weer gesleurd tussen verschillende richtingen en waarden die allemaal als gelijkwaardig aangevoeld worden. Er is dus veel emotionele ambivalentie.
Niveau 3: Spontaneous Multilevel Disintegration
Innerlijk conflict is veelvuldig aanwezig. Het gebeurt nog spontaan maar het krijgt richting en het geeft nu wél aanleiding tot emotioneel groeien. Het gedrag wordt meer en meer gestuurd door een zich ontwikkelend, waarden-en normensysteem dat gebaseerd is op eigen emotionele en cognitieve ervaringen.
Men maakt zich meer en meer los van “wat hoort” zoals voorgeschreven door de goegemeente. Dabrowski noemt dit “positive maladjustment”, wat zoveel betekent als positieve onaangepastheid.
Men streeft ernaar om “een beter mens” te worden. Er is constant conflict tussen “hoe ik ben” en “hoe ik kan en wil zijn”. Daar-door zijn er gevoelens van ontevredenheid met zichzelf, existentiële angst en intense morele conflicten.
Dit niveau is cruciaal voor een positieve persoonlijkheidstransformatie en eens dit niveau bereikt is kan men niet meer terugglijden naar niveau 2 of 1.
Niveau 4: Organised Multilevel Disintegration
De persoonlijkheidsontwikkeling via innerlijk conflict wordt nu bewust gestuurd door het individu (organised). Zijn autonoom waarden- en normensysteem wordt sterker en beter afgelijnd. Zijn persoonlijkheidsideaal wordt duidelijker en meer bereikbaar. Men wordt rustiger en er is een sterke toename in het vermogen tot empathie.
Het individu vertoont een sterk verantwoordelijkheidsgevoel, authenticiteit, zelfbewustzijn, autonomie in praten en handelen en zelfreflectie.
Zelfperfectie is een stuwende kracht hier.
Niveau 5: Secondary Integration
Innerlijke conflicten verdwijnen door het bereiken van het persoonlijkheidsideaal (wat ik kan en wil zijn). Er is nu integratie van de eigen waarden en normen in het zijn en in het alledaagse leven.
Cognitieve en emotionele structuren (denken en voelen) zijn met elkaar versmolten in een harmonieus en flexibel geheel.
Empathie en altruïsme zijn prominent aanwezig.
Volgens Dabrowski bevindt de meerderheid onder ons zich op niveau 1 voor het leven.
Anderen stoten door naar niveau 2 maar blijven daar dan hangen. Zij zullen met angsten en neurose kampen voor de rest van hun dagen. De desintegratie krijgt geen richting en geeft geen aanleiding tot het ontstaan van nieuwe, hoger ontwikkelde, emotionele en cognitieve structuren.
Slechts een minderheid gaat richting niveau 3 en bereikt misschien niveau 4.
Niveau 5 is voor enkelingen voorbehouden, zoals de Dalai Lama en Mahatma Ghandi…
Dabrowski onderscheidt 3 groepen van “krachten”
....die bij de persoonlijkheidsontwikkeling een rol spelen:
”The first factor”
Is de ‘aanleg’ van het individu. De aangeboren kenmerken, mogelijkheden en capaciteiten.
“The second factor”
Omvat alle invloeden van de sociale omgeving.
“The third factor”
Bestaat uit de bewuste, autonome, processen in het individu waarbij hij bewust kiest om aangeboren kenmerken (first factor) en invloeden van de sociale omgeving (second factor) te accepteren en te versterken of te verwerpen en te beperken.
Het gaat hier dus om de wil om te veranderen en het individu is er actief en bewust mee bezig. Deze factor wordt gevormd door de interactie van de eerste 2 factoren en kan evolueren over het leven.
Factor 3 speelt in de ontwikkeling mee vanaf de hogere lagen van niveau 3 en is een sterke stuwende kracht op niveau 4 en 5.
Het bereikte ontwikkelingsniveau is dus het resultaat van een samenspel van erfelijke factoren en hun interacties met de sociale omgeving én al dan niet de wil om te groeien, die zelf een product is van de aangeboren aanleg, nl. de capaciteit tot innerlijke transformatie, gecombineerd met positieve sociale invloeden.
Dabrowski hanteert ook het begrip “Developmental potential”.
Hiermee verwijst hij naar de first factor. De aangeboren kenmerken, de aanleg om te groeien bepaalt de grenzen van de ontwikkelingsmogelijkheden van het betrokken individu, onder ideale omstandigheden.
Dit potentieel kan je vaststellen aan de hand van metingen van enkele componenten ervan.
Deze onderdelen zijn: speciale talenten en begaafdheden, 5 vormen van waarneming en beleving, die hij “psychic overexcitabili-ties” noemt en de third factor (de wil om te groeien), gezien deze voortspruit uit de interactie van factor 1 en factor 2.
Dr. Michael Piechowski
Dr. Michael Piechowski voegde hier later uitdrukkelijk “intelligentie” aan toe. Waarschijnlijk viel dat voor Dabrowski onder “talenten en begaafdheden”. Piechowski, die als jonge man regelmatig samenwerkte en samen publiceerde met Dabrowski, zou later met zijn werk en publicaties de link vormen tussen de Theorie van Positieve Disintegratie van Dabrowski en het wetenschappelijk onderzoek i.v.m. hoogbegaafdheid in de Verenigde Staten en Canada.
Piechowski beschouwt de 5 “psychic overexcitabilities” als indicatoren van hoogbegaafdheid. Zij geven al dan niet kracht aan het aanwezige talent (o.a. intelligentie), zij voeden en ondersteunen het.
Het is belangrijk te onthouden dat de inhoud van het begrip hoogbegaafdheid hier duidelijk het concept intelligentie en IQ over-stijgt!
Piechowski wijst erop dat intelligentietesten (IQ) alléén geen prognose geven over het verdere verloop van de ontwikkeling van het aanwezige talent. Het concept “developmental potential”, gemeten aan de hand van de 5 overexcitabilities, doet dat volgens hem wel. Hoogbegaafdheid of giftedness wordt dan gedefinieerd als: begiftigd zijn met een sterk developmental potential, zoals beschreven door Dabrowski.
5 “Psychic Overexcitabilities”
Je kan ze bekijken als 5 verschillende belevingskanalen die, onafhankelijk van elkaar, van zeer duidelijk over zwak tot nauwelijks aanwezig zijn.
Als zo’n kanaal duidelijk aanwezig is en dus wijd open staat (“over”) dan vertoont het betrokken individu voor die belevingsdimensie, een meer dan gemiddelde responsiviteit op stimuli. Hij is dus sneller geprikkeld dan het gemiddelde individu én zijn beleving verschilt ook in kwaliteit. De verschillende dimensies zijn: psychomotorisch, zintuiglijk, intellectueel, verbeelding en emotioneel.
“Psychomotor overexcitability”
Verwijst naar het fysieke energieniveau.
Indien sterk aanwezig: een verhoogde prikkelbaarheid van het neuromusculaire systeem wat zich kan uiten in een grote beweeg-lijkheid, opgewondenheid, snel praten, impulsiviteit, lichamelijke onrust, willen bezig zijn, gedrevenheid, competitiviteit. Dus het gaat om een capaciteit om actief en energiek te zijn.
”Sensual overexcitability”
Verwijst naar de zintuiglijke waarneming en beleving.
Indien sterk aanwezig: een verfijnde en verhoogde zintuiglijke gevoeligheid die zich kan uiten in het sterk genieten van zintuiglijke waarnemingen, van schoonheid, beeldende kunst, literatuur, muziek, geluiden, kleur, vormen, verhoudingen, de natuur…maar ook in de drang naar comfort en luxe, de behoefte om bewonderd te worden en in de schijnwerpers te staan. Dus het gaat om de capaciteit tot zintuiglijk genieten.
”Intellectual overexcitability”
Verwijst naar de activiteit van de geest.
Is niet hetzelfde als intelligentie! Refereert dus niet naar academische successen!
Indien sterk aanwezig: een constante drang naar het vergaren van kennis en het op zoek zijn naar de waarheid wat zich kan uiten in het onophoudelijk vragen stellen, alles analyseren en tegelijk streven naar synthese, gepreoccupeerd zijn door logica en theoretische problemen, een scherp observatievermogen, onafhankelijk denken, kritisch zijn, symbolisch denken, ontwikkelen van nieuwe ideeën en concepten, denken over het eigen denken. Dus het gaat om een intellectuele honger.
”Imaginational overexcitability”
Verwijst naar de verbeeldingskracht.
Indien sterk aanwezig: frequent gebruik van beelden en metaforen in de taal, poëtisch taalgebruik, sterk vermogen tot gedetail-leerde en levendige visualisaties, inventief en fantasievol, snel wegdromen bij verveling…maar ook vluchten in een fantasie-en droomwereld, imaginaire vriendjes, dramatiseren, magisch en animistisch denken.
Dus het betreft de verbeelding, figuurlijk én letterlijk.
”Emotional overexcitabilty”
Verwijst naar de intensiteit van de emoties en naar sensitiviteit.
Indien sterk aanwezig: complexe gevoelens en emoties, intense gevoelens, sterk en verfijnd gevoelsbewustzijn, sterk vermogen tot empathie, sterke gehechtheid aan personen, dieren of plaatsen…maar ook verlegenheid, opwinding, psychosomatische klachten, sterke gevoelsherinneringen van ervaringen in het verleden, bezig zijn met de dood, angsten, depressie, intens gevoel van een-zaamheid, sterk verantwoordelijkheidsgevoel, schuldgevoelens, zelfmoordgedachten. Emotionele overexcitability vormt, via zelfreflectie en zelfbeschouwing, de basis van de relatie tot zichzelf en vormt, via medeleven en responsiviteit, de basis van de relatie tot de anderen.
Dus het gaat niet om emotionaliteit maar om emotionele intensiteit en sensitiviteit.
Meten van overexcitabilities
Dr. Piechowski en andere onderzoekers hebben een instrument ontwikkeld om deze 5 overexcitabilities te meten. Het gaat om een vragenlijst die ondertussen in 3 versies gebruikt wordt: een gestandaardiseerd interview met open vragen, een vragenlijst met open vragen en recent, een vragenlijst met 50 vragen en telkens 5 antwoordmogelijkheden (likertschaal). Deze laatste versie laat een statistische verwerking van de gegevens toe, de andere niet. Er zijn echter nog geen normen voor handen, wat betekent dat we enkel groepsgegevens kunnen vergelijken en dat we individuele gegevens niet kunnen interpreteren. Dit meetinstrument bevindt zich dus nog in een experimenteel stadium en het wetenschappelijk onderzoek hieromtrent situeerde zich tot nu toe hoofdzakelijk in de VS en Canada.
Onderzoek in België
De vakgroep voor ontwikkelings- en levenslooppsychologie van de Vrije Universiteit Brussel wil hier verandering in brengen.
We hebben een onderzoeksproject opgezet dat verschillende luiken bevat en waarbij de Theorie van Positieve Desintegratie van Dabrowski en het concept “overexcitabilities” centraal staan. We hebben de vragenlijst vertaald in het Nederlands en in een eerste luik vergelijken we de resultaten van een groep jongeren, met een IQ groter of gelijk aan 130, met de resultaten van een groep jongeren, van dezelfde leeftijdscategorie, die toevallig (at random) gekozen werden. Deze gegevens zullen we dan vergelijken met de resultaten van enkele gelijkaardige studies die in de VS werden uitgevoerd.
In een tweede luik zetten we het concept “overexcitabilities” naast het concept “temperament” en vragen we ons af of er overlap-pingen zijn. Het begrip temperament heeft in de klassieke psychologische literatuur een lange geschiedenis en is dus beter gekend dan het begrip overexcitabilities. Er bestaan verschillende theoretische visies die je volgens Strelau in 2 grote groepen kan indelen: descriptieve theorieën en verklarende theorieën. De descriptieve theorieën, met Thomas en Chess als gangmakers, vonden hun origine én worden vooral gehanteerd in de USA en West-Europa. Zij beschrijven verschillende temperamentcategorieën zonder echter de oorsprong te determineren. De verklarende theorieën, met Pavlov als koploper, linken temperament aan “arousal”, de prikkelbaarheidgraad van het centrale zenuwstelsel. Zij zijn van Oost-Europese origine.
We zullen systematisch de gegevens, bekomen a.d.h.v. de vragenlijst m.b.t. de “5 overexcitabilities”, statistisch vergelijken met de resultaten bekomen a.d.h.v. de meetinstrumenten verbonden aan de verschillende theoretische invalshoeken m.b.t. “temperament”.
Als we kunnen aantonen dat het concept “overexcitabilities” correlaties vertoont met het concept “temperament” dan leveren we een bijdrage tot het toegankelijker maken en het verspreiden van het concept “overexcitabilities” en de “Theorie van Positieve Desintegratie” van Dabrowski in West-Europa.
"Volgens Dabrowski bevindt de meerderheid onder ons zich voor het leven op niveau 1"
[ Bericht 0% gewijzigd door Gwywen op 08-12-2013 17:49:34 (kleine aanvulling) ]
Maar ik heb wel het idee dat door de jaren heen dit is verandert, dat meer mensen op niveau 1 zitten dan pakweg 100 jaar geleden.
Is onmogelijk te toetsen. Allereerst zijn er überhaupt meer mensen dan 100 jaar geleden, dus de andere categoriën zullen wat meer bevolkt zijn. Ten tweede bestond er geen internet 100 jaar geleden, bij uitstek een medium waar iedereen input heeft of kan hebben. Ik denk juist dat mensen elkaar aansteken en meenemen in hun nieuw verworven mate van bewustzijn, dus dat het de laatste pakweg 50 jaar veel harder gaat dan daarvoor.quote:
Als je om je heen kijkt, lijkt het wel te kloppen op het eerste gezicht.
Maar ik heb wel het idee dat door de jaren heen dit is verandert, dat meer mensen op niveau 1 zitten dan pakweg 100 jaar geleden.
En het hele politiek correcte gedoe is hierdoor ook ontstaan. Pure conformiteit, en iedereen voelt zich veel te snel beledigd vandaag de dag.
100 jaar geleden was het geen enkel probleem om in vaudeville een stereotype te spelen. De dronken Ier, de zuinige jood, de vrouwen versierende Italiaan, etc. En hier konden de mensen van die groepen toen zelf ook nog om lachen. Sommigen waarschijnlijk niet, maar die gingen niet lopen janken over hoe ze gekwetst waren.