Kleintje < Bonk < Reuze < Reuze-reuze < Keizer. Dat was in mijn basisschool tijd de benoeming van de groottes van de knikkers.
En je had gewone, chineesjes, spikkels, en weet ik wat voor namen nog meer. Kan er echt zo niet meer op komen.
Wij hadden op het schoolplein ook altijd knikkertegels, die waren meestal tegen een stoeprand of muur gelegd. Wij deden dan ook meestal met 'muurtje-kets', dus dat je eerst via de muur moest stuiteren, en dat hij dan pas in het putje mocht. En degene die dan de laatste erin speelde, dat was dan de winnaar.
Daarnaast had je nog extra regels waarbij je je voet erbij mocht zetten, regels waarbij je de pot niet leeg mocht halen (helemaal leuk als iemand net zijn halve knikkerzak had leeggehaald om die ene gewilde reuze-reuze te winnen) en ga zo maar door.
Goeie tijd was dat.
From this moment, from this moment,
you'll never be alone.
We're bound together, now and forever,
the loneliness has gone.