De kunst van het loslaten van je ex #227

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 11:47 schreef Scrummie het volgende:En dan kwam ze aan dat ze een ander had gevonden. 'Het gebeurde'. Nee, ze liet het gebeuren, na 2 weken al.

Godver, veel te herkenbaar. Alleen bij mij zei ze "Ik had het niet verwacht". Nee, maar ze hadden daarvoor wel meerdere keren afgesproken.. beetje blind dan. Enfin, dat is nu 2,5 weken geleden, dus allemaal nog veel te vers.

Mooi dat het zo goed gaat trouwens Scrummie.

hier gaat het ook steeds iets beter. vandaag weer een vervolgdate gehad met een jongen die ik nu een paar weken ken en staan op punt om het officieel te maken. niet meer veel gepost hier maar verhalen die ik las hielpen me onbewust. ik denk nog wel enorm veel aan mijn ex en hoe geweldig wij het hadden maar hij denkt daar blijkbaar niet zo over en doet alsof hij nu gelukkiger is en betere dingen krijgt in ze huidige relatie. we waren elkaars eerste dus ik zal altijd in zn hart blijven en dat zei hij ook toen we samen waren, dat hij nooit dat stukje van zn hart aan volgende liefdes kon geven en dat ik bij hem hoorde. mis hem dus nog steeds als ik zo typ maar moet toch door en dat doe ik. daarbij vasthoudend aan de mooie herinneringen. en gewoon hopen dat het ooit goed komt want we horen bij elkaar op alle gebieden. snap ook niet waarom zn huidige flam bij hem blijft wetende dat hij nooit het hele hart van hem kan krijgen.

Morgen weer een date, spannend. binnenkort ook aan ouders voorstellen. ik besef dat ik niet over me ex heen ben maar als je doet alsof wordt het vanzelf echt.

succes iedereen!

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 22:21 schreef Sebijzer het volgende:
hier gaat het ook steeds iets beter. vandaag weer een vervolgdate gehad met een jongen die ik nu een paar weken ken en staan op punt om het officieel te maken. niet meer veel gepost hier maar verhalen die ik las hielpen me onbewust. ik denk nog wel enorm veel aan mijn ex en hoe geweldig wij het hadden maar hij denkt daar blijkbaar niet zo over en doet alsof hij nu gelukkiger is en betere dingen krijgt in ze huidige relatie. we waren elkaars eerste dus ik zal altijd in zn hart blijven en dat zei hij ook toen we samen waren, dat hij nooit dat stukje van zn hart aan volgende liefdes kon geven en dat ik bij hem hoorde. mis hem dus nog steeds als ik zo typ maar moet toch door en dat doe ik. daarbij vasthoudend aan de mooie herinneringen. en gewoon hopen dat het ooit goed komt want we horen bij elkaar op alle gebieden. snap ook niet waarom zn huidige flam bij hem blijft wetende dat hij nooit het hele hart van hem kan krijgen.

Morgen weer een date, spannend. binnenkort ook aan ouders voorstellen. ik besef dat ik niet over me ex heen ben maar als je doet alsof wordt het vanzelf echt.

succes iedereen!

Wel erg aardig van je dat je je nieuwe "liefde" gebruikt om over je ex te komen.
Hij zal dat waarschijnlijk erg tof van je vinden en het enorm waarderen wanneer je over je ex heen bent en hem dumpt omdat hij niet langer meer nodig is... je bent een topper Sebijzer!
Kutwijf. *edit* Je bent een mannetje dus dat maakt je een klootzak.

Nu een week verder en het was me het weekje wel.

Stemming wisselt van dag tot dag, het ene moment ben ik zeker van dat het zo beter is en even later zit ik er weer helemaal doorheen. Ik mis haar enorm.

Nu steeds meer mensen er op de hoogte van zijn dat we uit elkaar zijn zie ik ook ineens ineens allerlei reacties en likes op Facebook voorbij vliegen van gasten die dat normaal nooit deden. Mijn ex is een plaatje en het idee dat het nu 'open season' is doet pijn.

Gisteren na het stappen in een zwak moment ook weer whatsapp berichtjes gestuurd na de hele week niks te hebben laten horen, zucht.

Hier hetzelfde verhaal. Ex heeft het na 2,5 jaar uitgemaakt. Omdat ze soms twijfelde of we wel bij elkaar pasten. Het was allemaal een beetje te gewoontjes geworden en klein beetje sleur. Ze miste een aantal dingen. Ze heeft al meerdere relaties gehad en iedereen had wel iets. Ik denk dan ligt het niet ook een klein beetje aan jezelf, als niets of niemand goed genoeg is. Ze had schijnbaar een heel ander beeld van hoe een relatie moest zijn.

In haar ogen moet alles perfect zijn en ze heeft hele hoge verwachtingen en eisen.

Maar goed inmiddels al 2,5 bij elkaar en 3 maanden geleden nog een bod gedaan op een huisje en een ivf poging ondergaan omdat we beide erg graag kinderen wilde.

Ik had alles opgezegd mijn appartement en alles. Ze wilde dat ik bij haar kwam wonen. We woonde al 2 jaar samen maar niet officieel. Nadat ik alles had opgezegd, mijn appartement etc en me bij haar had ingeschreven zouden we aan kinderen gaan beginnen zoals ik al zei. Een ivf poging ondergaan, en nu 3 maanden later twijfelt ze aan vanalles en nog wat en vraagt ze zich af of wij het 40 jaar met elkaar uit zouden houden.

Daar kom ik met mijn verstand niet bij. Hoe kan je iemand alles laten opgeven, aan ivf beginnen en 2 maanden later dood leuk zeggen dat ze twijfelt, en dat het allemaal beetje is ingepakt. Daar heeft ze me enorm veel verdriet mee gedaan.

We hebben toen nog gesproken en eerst stelde ze voor dat we even 2 weken uit elkaar zouden gaan en even alles op een rijtje zetten. Toen maar weer mijn spullen gepakt en vertrokken. Ze zei toen dat het voorbij was. Op de vraag of het ooit nog goed zou kunnen komen zei ze dat ze dat niet wist, en dat ik er maar niet van uit moest gaan.

Ik begrijp het gewoon noet.

Drie dagen erna, inmiddels 3 weken geleden stuurde ze een app en vroeg ze hoe het met me ging. En dat ze nu even niet kon en wilde afspreken omdat het te pijnlijk was voor haar. Over een tijdje wilde ze mss wel weer wat afspreken. Ik weet alleen niet of dat is om weer bij elkaar te komen, of gewoon vriendschappelijk.

Ik heb op advies van andere mensen maar even geen contact gezocht, maar das wel erg moeilijk en lastig. Maar van de andere kant als ik geen contact opneem weet ik dat de kans groter is dat ze me zal gaan missen.

Begint nu wel een beetje te knagen en vraag me af of ik niet toch iets luchtigs/ oppervlakkigs zal sturen. Gewoon om te proeven hoe het er nu voor staat.

Ze zeggen wel eens als je een tijdje uit elkaar bent geweest en je na een tijdje weer contact krijgt de kans groter is dat het goed komt dan dat je van het begin elkaar niet de rust gunt. En teveel appt etc.

Ze is inmiddels 36 en ik ben de laatste kans om nog kinderen te krijgen voor haar. Dat zei ze zelf. Ook gezien haar gezondheid ( baarmoederhals problemen) ze wilt dolgraag kinderen en we waren er ook al een tijdje mee bezig. En nu dit allemaal.

Stiekem hoop ik dat ze gaat inzien dat ze een fout heeft gemaakt, en dat we na een tijdje uit elkaar te zijn geweest weer bijbeltaal komen en erg gelukkig worden, want ik weet dat we dat kunnen.

Pfff wat mis ik haar. Zelfs na deze actie van haar!

quote:

Op zaterdag 28 september 2013 11:34 schreef Gauner het volgende:
Nu een week verder en het was me het weekje wel.

Stemming wisselt van dag tot dag, het ene moment ben ik zeker van dat het zo beter is en even later zit ik er weer helemaal doorheen. Ik mis haar enorm.

Nu steeds meer mensen er op de hoogte van zijn dat we uit elkaar zijn zie ik ook ineens ineens allerlei reacties en likes op Facebook voorbij vliegen van gasten die dat normaal nooit deden. Mijn ex is een plaatje en het idee dat het nu 'open season' is doet pijn.

Gisteren na het stappen in een zwak moment ook weer whatsapp berichtjes gestuurd na de hele week niks te hebben laten horen, zucht.

Die likes c.s. heb ik ook voorbij zien komen; ze heeft nu een relatie met een van die gluiperds. Na 3 maanden alleen te zijn geweest heeft ze nu een relatie. Dit na vier jaar relatie met mij... Ben ik nou zo dom geweest om te zien dat de relatie echt compleet op was of is mijn ex superhuman.

Kansloos ook dat de weekenden nu het meest treurige deel vd week zijn geworden. Het alleen rustig wakker worden, alleen boodschappen doen, dan maar weer vrienden lastig vallen om iets te ondernemen, of n beetje sporten of lezen / tv kijken zonder aanspraak. Sad.

Moet nog ff slijten hier...

quote:

Op zaterdag 28 september 2013 03:38 schreef TerryStone het volgende:

[..]

Wel erg aardig van je dat je je nieuwe "liefde" gebruikt om over je ex te komen.
Hij zal dat waarschijnlijk erg tof van je vinden en het enorm waarderen wanneer je over je ex heen bent en hem dumpt omdat hij niet langer meer nodig is... je bent een topper Sebijzer!
Kutwijf. *edit* Je bent een mannetje dus dat maakt je een klootzak.

we hebben ook een afspraak. hij is ook niet over ex heen maar is wel verliefd op mii en dat is wederzijds. maar het is heel duidelijk dat als een van onze exes ons terug wil we terug mogen gaan. nu is dat in mijn geval onwaarschijnlijk maar de optie staat wel. ik ben altijd eerlijk geweest naar mijn date en hij naar mij. ik ben gewoon realistisch in dat mijn liefde van mn leven al geweest is en door mn eigen schuld is geëindigd. ik hou gewoon nog van hem. vind ik niet leuk maar het is wel zo. kut dat ik hem niet los kan laten. maar dag voor dag..

Iemand ervaring met een soort bindingsangst?

Het is nu een jaar uit met mijn ex, de jongen waar ik voor 2.5 jaar een serieuze (eerste) relatie mee heb gehad. Hij heeft het uit gemaakt, mijn hart in 1000 stukjes, je kent het wel. Geprobeerd vrienden te blijven, na te veel gevoelens van mijn kant heb ik dat stop gezet, waardoor het daarna nooit meer echt werd zoals het ooit was. Inmiddels ben ik er op dat gebied echt wel over heen, het is een prima jongen maar ik zou er geen relatie meer mee willen hebben. Ik ben nu dan ook gelukkig in een nieuwe, prille relatie.

Maar... Nu ik vanavond mijn ex heb gesproken merk ik dat ik een angst heb naar mijn huidige relatie. Ik vind het zo kut dat ik zo'n afstand heb van mijn ex, zo vreemd dat je eerst heel close bent en binnen no-time amper iets van elkaar weet. Nu vind ik het heel eng om me te hechten aan mijn huidige vriend en om me weer helemaal open te stellen. Ik wil het niet nog een keer ondergaan...

quote:

Op zaterdag 28 september 2013 17:34 schreef Evad72 het volgende:
Hier hetzelfde verhaal. Ex heeft het na 2,5 jaar uitgemaakt. Omdat ze soms twijfelde of we wel bij elkaar pasten. Het was allemaal een beetje te gewoontjes geworden en klein beetje sleur. Ze miste een aantal dingen. Ze heeft al meerdere relaties gehad en iedereen had wel iets. Ik denk dan ligt het niet ook een klein beetje aan jezelf, als niets of niemand goed genoeg is. Ze had schijnbaar een heel ander beeld van hoe een relatie moest zijn.

In haar ogen moet alles perfect zijn en ze heeft hele hoge verwachtingen en eisen.

Maar goed inmiddels al 2,5 bij elkaar en 3 maanden geleden nog een bod gedaan op een huisje en een ivf poging ondergaan omdat we beide erg graag kinderen wilde.

Ik had alles opgezegd mijn appartement en alles. Ze wilde dat ik bij haar kwam wonen. We woonde al 2 jaar samen maar niet officieel. Nadat ik alles had opgezegd, mijn appartement etc en me bij haar had ingeschreven zouden we aan kinderen gaan beginnen zoals ik al zei. Een ivf poging ondergaan, en nu 3 maanden later twijfelt ze aan vanalles en nog wat en vraagt ze zich af of wij het 40 jaar met elkaar uit zouden houden.

Daar kom ik met mijn verstand niet bij. Hoe kan je iemand alles laten opgeven, aan ivf beginnen en 2 maanden later dood leuk zeggen dat ze twijfelt, en dat het allemaal beetje is ingepakt. Daar heeft ze me enorm veel verdriet mee gedaan.

We hebben toen nog gesproken en eerst stelde ze voor dat we even 2 weken uit elkaar zouden gaan en even alles op een rijtje zetten. Toen maar weer mijn spullen gepakt en vertrokken. Ze zei toen dat het voorbij was. Op de vraag of het ooit nog goed zou kunnen komen zei ze dat ze dat niet wist, en dat ik er maar niet van uit moest gaan.

Ik begrijp het gewoon noet.

Drie dagen erna, inmiddels 3 weken geleden stuurde ze een app en vroeg ze hoe het met me ging. En dat ze nu even niet kon en wilde afspreken omdat het te pijnlijk was voor haar. Over een tijdje wilde ze mss wel weer wat afspreken. Ik weet alleen niet of dat is om weer bij elkaar te komen, of gewoon vriendschappelijk.

Ik heb op advies van andere mensen maar even geen contact gezocht, maar das wel erg moeilijk en lastig. Maar van de andere kant als ik geen contact opneem weet ik dat de kans groter is dat ze me zal gaan missen.

Begint nu wel een beetje te knagen en vraag me af of ik niet toch iets luchtigs/ oppervlakkigs zal sturen. Gewoon om te proeven hoe het er nu voor staat.

Ze zeggen wel eens als je een tijdje uit elkaar bent geweest en je na een tijdje weer contact krijgt de kans groter is dat het goed komt dan dat je van het begin elkaar niet de rust gunt. En teveel appt etc.

Ze is inmiddels 36 en ik ben de laatste kans om nog kinderen te krijgen voor haar. Dat zei ze zelf. Ook gezien haar gezondheid ( baarmoederhals problemen) ze wilt dolgraag kinderen en we waren er ook al een tijdje mee bezig. En nu dit allemaal.

Stiekem hoop ik dat ze gaat inzien dat ze een fout heeft gemaakt, en dat we na een tijdje uit elkaar te zijn geweest weer bijbeltaal komen en erg gelukkig worden, want ik weet dat we dat kunnen.

Pfff wat mis ik haar. Zelfs na deze actie van haar!

Volgens mij moet je dat meisje echt met rust laten: redenen:
- ze is aan haar zelf aan het werken : balans vinden tussen haar emoties en verstand (iets dat heel haar leven part heeft gespeeld en haar reacties verklaart"
-ze is DOOD bang dat als ze de keuze (=zich laat beinvloden door jou) maakt, dat het dan weer niet haar keuze zal zijn zoals vroeger met haar ouders. Dus dat meisje wil gewoon voor 1 keer in haar leven een KEUZE maken zonder beinvloed (= je die veel contact zoekt om haar uw liefde te tonen) te worden.
-Alles was je nu doet , duwt haar nog in de put van "wil ik dit echt of is het om dat HIJ het zo wil?", zo gaat het steeds door haar hoofd

Conclusie:
-Laat haar met rust OF help haar eruit te komen als een buitenstaander die om haar geef dan iets wil (relatie) met haar...Dat meisje heeft met andere woorden nu nood aan : STEUN en een goede vriend en geen relatie (hoewel ze het zeker zou willen ,maar die angst om verkeerde keuze te maken overheerst daar DOEN)

Aan uw de keuze:
Haar met rust laten tot ze zichzelf vind OF haar steunen in die zoektocht (via psycholoog, ect)

quote:

Op zondag 29 september 2013 13:05 schreef complicate het volgende:

[..]

Volgens mij moet je dat meisje echt met rust laten: redenen:
- ze is aan haar zelf aan het werken : balans vinden tussen haar emoties en verstand (iets dat heel haar leven part heeft gespeeld en haar reacties verklaart"
-ze is DOOD bang dat als ze de keuze (=zich laat beinvloden door jou) maakt, dat het dan weer niet haar keuze zal zijn zoals vroeger met haar ouders. Dus dat meisje wil gewoon voor 1 keer in haar leven een KEUZE maken zonder beinvloed (= je die veel contact zoekt om haar uw liefde te tonen) te worden.
-Alles was je nu doet , duwt haar nog in de put van "wil ik dit echt of is het om dat HIJ het zo wil?", zo gaat het steeds door haar hoofd

Conclusie:
-Laat haar met rust OF help haar eruit te komen als een buitenstaander die om haar geef dan iets wil (relatie) met haar...Dat meisje heeft met andere woorden nu nood aan : STEUN en een goede vriend en geen relatie (hoewel ze het zeker zou willen ,maar die angst om verkeerde keuze te maken overheerst daar DOEN)

Aan uw de keuze:
Haar met rust laten tot ze zichzelf vind OF haar steunen in die zoektocht (via psycholoog, ect)

Ze vroeg me ook een aantal weken geleden om haar rust te gunnen en even niks af te spreken, omdat we anders weer zouden blijven hangen. Over een tijdje wilde ze misschien wel weer afspreken, maar vooralsnog wilde ze even alles op een rijtje zetten. Ze vroeg me om dit te respecteren, en dat heb ik ook gedaan tot nu toe.

Ik heb haar nooit geprobeerd te beinvloeden. En ze is al vaker bij een psycholoog geweest, maar die kan haar niet echt helpen. Ze weet van zich zelf wat haar valkuilen zijn, en die hebben te maken met haar opvoeding. Haar is geleerd om haar gevoel uit te schakelen, en alles te beredeneren en niet naar haar gevoel te luisteren. Daarom maakt ze naar mijn mening ook vaak keuzes die niet van haar zijn, maar die van haar ouders of vrienden. Omdat ze ook vaak geen eigen mening heeft, of als ze die al heeft niet durft toe te passen, maar altijd naar andere mensen luistert.

Zo zei ze ooit eens tegen mij dat ze vroeger in het verleden wel eens een partner uit koos op basis van verstand ( dus beredeneren) geen gevoel dus. En die relaties gingen telkens mis. Omdat naar mijn mening liefde een gevoels kwestie is, en dat kan je nooit beredeneren of een keuze maken qua partner omdat je denkt deze partner zal wel leuk gevonden worden door mijn ouders en familie ( dan kijkt ze dus door de bril van haar ouders) waarschijnlijk om deze te plezieren. Zoals ze al haar hele leven heeft gedaan, om haar ouders maar te plezieren.

Dan sta je er naar mijn mening niet 100% achter zelf, en daarom zijn ook l haar relaties geflopt zeg maar.

Dit was maar een voorbeeld, zo gaat het bv. ook met kleren kopen, ze zou eerder een broek kopen die haar moeder mooi vind ipv die ze zelf mooi vind.

Ze is zich hier nu ook van bewust, en is aan een heleboel dingen aan her werken, dus dat is goed.

Ze heeft ook ooit tegen me gezegd dat ik de eerste partner was die ze heeft uitgekozen op basis van gevoel, en niet verstand, en dat dat heerlijk voelde. Maar omdat ze zelf niet echt keuzes kan maken ( omdat haar moeder die vroeger altijd maakte) en toch dat gevoel en verstand wat niet samen werken bij haar maakt dat ze regelmatig twijfelde aan onze relatie. Terwijl ze van de andere kant zegt nog nooit zo'n leuke stabiele relatie te hebben gehad. Een beetje dubbel dus allemaal.

We wilde paar maanden geleden sms'en een huis kopen en aan kindjes beginnen, dat wilde we beide erg graag, en een leuk en stabiel leven opbouwen samen. Helaas is die droom voor mijn een maand geleden in rook opgegaan. Ik begrijp soms niet meer hoe ze denkt en waar het aan ligt. Ik weet dat ze dit heel graag wilt. Maar van de nadering heeft ze nu wel de relatie verbroken. En we weten beide niet of het ooit goed komt. Soms denk ik als ik haar een tijdje met rust heb gelaten en gewoon doorga met mijn leven dat ze gaat beseffen wat ze kwijt is en er vreselijk veel spijt van krijgt.

Want gezien haar gezondheid ( baarmoederhals probleempje) was en ben ik waarschijnlijk haar laatste kans op kinderen die ze o zo graag wilt. Maar goed dit is geen rede om weer bij elkaar te komen. De relatie moet 100% zijn. Oor je aan zoiets beging.

Heb haar nu bijna een maand niet gezien of gesproken, das eigenlijk wel vreemd nadat je 2,5 met iemand hebt samengewoond.

Ik weet ook niet wat nu het beste is om te doen.

Uit respect voor haar heb ik daarom al bijna een maand geen contact opgenomen.

Wie weer komt het ooit nog goed, en groeien we weer hel langzaam naar elkaar toe, en worden we weer verliefd zoals in het begin, en leren we elkaar opnieuw kennen, en veranderd er daardoor wel een hoop. Dat hoor je wel eens als mensen een tijdje uit elkaar zijn geweest en tot bezinning zijn gekomen. Misschien is tijdje uit elkaar juist goed, en krijg je daardoor achteraf een hechtere stabielere relatie als je elkaar wat meer ruimte geeft etc en ook je eigen leven hebt.

En zo niet dan ben ik dankbaar voor de mooie momenten die ik met haar heb mogen delen, want die hebben we zeker gehad, en had ik voor geen goud willen missen.

Nog nooit zoveel van iemand gehouden!!!

quote:

Op zondag 29 september 2013 13:45 schreef Evad72 het volgende:

[..]

Ze vroeg me ook een aantal weken geleden om haar rust te gunnen en even niks af te spreken, omdat we anders weer zouden blijven hangen. Over een tijdje wilde ze misschien wel weer afspreken, maar vooralsnog wilde ze even alles op een rijtje zetten. Ze vroeg me om dit te respecteren, en dat heb ik ook gedaan tot nu toe.

Ik heb haar nooit geprobeerd te beinvloeden. En ze is al vaker bij een psycholoog geweest, maar die kan haar niet echt helpen. Ze weet van zich zelf wat haar valkuilen zijn, en die hebben te maken met haar opvoeding. Haar is geleerd om haar gevoel uit te schakelen, en alles te beredeneren en niet naar haar gevoel te luisteren. Daarom maakt ze naar mijn mening ook vaak keuzes die niet van haar zijn, maar die van haar ouders of vrienden. Omdat ze ook vaak geen eigen mening heeft, of als ze die al heeft niet durft toe te passen, maar altijd naar andere mensen luistert.

Zo zei ze ooit eens tegen mij dat ze vroeger in het verleden wel eens een partner uit koos op basis van verstand ( dus beredeneren) geen gevoel dus. En die relaties gingen telkens mis. Omdat naar mijn mening liefde een gevoels kwestie is, en dat kan je nooit beredeneren of een keuze maken qua partner omdat je denkt deze partner zal wel leuk gevonden worden door mijn ouders en familie ( dan kijkt ze dus door de bril van haar ouders) waarschijnlijk om deze te plezieren. Zoals ze al haar hele leven heeft gedaan, om haar ouders maar te plezieren.

Dan sta je er naar mijn mening niet 100% achter zelf, en daarom zijn ook l haar relaties geflopt zeg maar.

Dit was maar een voorbeeld, zo gaat het bv. ook met kleren kopen, ze zou eerder een broek kopen die haar moeder mooi vind ipv die ze zelf mooi vind.

Ze is zich hier nu ook van bewust, en is aan een heleboel dingen aan her werken, dus dat is goed.

Ze heeft ook ooit tegen me gezegd dat ik de eerste partner was die ze heeft uitgekozen op basis van gevoel, en niet verstand, en dat dat heerlijk voelde. Maar omdat ze zelf niet echt keuzes kan maken ( omdat haar moeder die vroeger altijd maakte) en toch dat gevoel en verstand wat niet samen werken bij haar maakt dat ze regelmatig twijfelde aan onze relatie. Terwijl ze van de andere kant zegt nog nooit zo'n leuke stabiele relatie te hebben gehad. Een beetje dubbel dus allemaal.

We wilde paar maanden geleden sms'en een huis kopen en aan kindjes beginnen, dat wilde we beide erg graag, en een leuk en stabiel leven opbouwen samen. Helaas is die droom voor mijn een maand geleden in rook opgegaan. Ik begrijp soms niet meer hoe ze denkt en waar het aan ligt. Ik weet dat ze dit heel graag wilt. Maar van de nadering heeft ze nu wel de relatie verbroken. En we weten beide niet of het ooit goed komt. Soms denk ik als ik haar een tijdje met rust heb gelaten en gewoon doorga met mijn leven dat ze gaat beseffen wat ze kwijt is en er vreselijk veel spijt van krijgt.

Want gezien haar gezondheid ( baarmoederhals probleempje) was en ben ik waarschijnlijk haar laatste kans op kinderen die ze o zo graag wilt. Maar goed dit is geen rede om weer bij elkaar te komen. De relatie moet 100% zijn. Oor je aan zoiets beging.

Heb haar nu bijna een maand niet gezien of gesproken, das eigenlijk wel vreemd nadat je 2,5 met iemand hebt samengewoond.

Ik weet ook niet wat nu het beste is om te doen.

Uit respect voor haar heb ik daarom al bijna een maand geen contact opgenomen.

Wie weer komt het ooit nog goed, en groeien we weer hel langzaam naar elkaar toe, en worden we weer verliefd zoals in het begin, en leren we elkaar opnieuw kennen, en veranderd er daardoor wel een hoop. Dat hoor je wel eens als mensen een tijdje uit elkaar zijn geweest en tot bezinning zijn gekomen. Misschien is tijdje uit elkaar juist goed, en krijg je daardoor achteraf een hechtere stabielere relatie als je elkaar wat meer ruimte geeft etc en ook je eigen leven hebt.

En zo niet dan ben ik dankbaar voor de mooie momenten die ik met haar heb mogen delen, want die hebben we zeker gehad, en had ik voor geen goud willen missen.

Nog nooit zoveel van iemand gehouden!!!

Je luistert echt niet hé...
Ik weet dat het moeilijk is om haar los te laten maar STOP met denken in haar plaats en leef je leven!
Laat haar met rust, en focus op jezelf hoe moeilijk het ook is.

Die relatie is voorbij en als je echt van haar houdt laat haar met rust en als ze ECHT van je houdt ondanks al haar twijfels zal ze OOIT terug komen.

Maar laat haar aub met rust!!! je bent goed bezig door al een maand geen contact te zoeken, blijven doen en niet in de hoop dat ze terug komt.

Veel mensen hebben je hier al wijze raad gegeven om gewoon verder te gaan met je leven, als je het er echt moeilijk mee heb , zoek dan profecionele hulp, want je bent TE veel met haar bezig, terwijl je gewoon verder moet gaan.

Laat haar voor altijd met rust.

quote:

Op zondag 29 september 2013 14:00 schreef complicate het volgende:

[..]

Je luistert echt niet hé...
Ik weet dat het moeilijk is om haar los te laten maar STOP met denken in haar plaats en leef je leven!
Laat haar met rust, en focus op jezelf hoe moeilijk het ook is.

Die relatie is voorbij en als je echt van haar houdt laat haar met rust en als ze ECHT van je houdt ondanks al haar twijfels zal ze OOIT terug komen.

Maar laat haar aub met rust!!! je bent goed bezig door al een maand geen contact te zoeken, blijven doen en niet in de hoop dat ze terug komt.

Veel mensen hebben je hier al wijze raad gegeven om gewoon verder te gaan met je leven, als je het er echt moeilijk mee heb , zoek dan profecionele hulp, want je bent TE veel met haar bezig, terwijl je gewoon verder moet gaan.

Laat haar voor altijd met rust.

Kreeg vanmorgen van een gemeenschappelijke vriend te horen dat ze naar Amsterdam gaat verhuizen en bij haar zus intrekt.

quote:

Op maandag 30 september 2013 15:01 schreef Evad72 het volgende:

[..]

Kreeg vanmorgen van een gemeenschappelijke vriend te horen dat ze naar Amsterdam gaat verhuizen en bij haar zus intrekt.

En hoe voel je je daarbij?

Ik geef ook maar weer eens een update, Op zich gaat het wel weer goed met me op wat andere dingetjes na ( niet voor dit topic ). Ik begin het steeds meer te accepteren dat wij geen stelletje meer zijn en dat dat misschien ook wel niet meer gebeurd. In september en zijn broer en moeder ook, ik ben ook naar die verjaardag geweest. Ik voelde mij daar heel vreemd bij hun thuis vrienden van hun zeiden bijna niks tegen mij vroegen ook niet hoe het ging enz, behalve de vrienden met wie ik op vakantie was natuurlijk wat ik heel erg fijn vondt. Ook met hem zelf eventjes gepraat hij negeert mij dus zeker niet gelukkig . Ook zijn 'we' afgelopen zomer nog samen met wat vrienden naar Walibi geweest. Het was een geweldige dag samen . We hebben elkaar sinds 13 september ook niet meer gezien we spreken elkaar wel afentoe op de Whatsapp maar dat verloopt nog steeds zeer moeizaam. Ik wil hem als maatje terug dat ons contact waar net zo wordt als van ouds van voor onze relatie maar dat zal mischien nog wel een hele poos duren.

Maar wat ik nog wel wat verdrietig maakt is het volgende. Wij zijn in 2009 oom en tante geworden van mijn nichtje. Mijn ex en mijn nichtje zijn echt 2 handen op een buik vanaf het prille begin al . Nu we uit elkaar zijn mist mijn nichtje hem echt heel erg elke keer als ik bij haar huis kom gaat ze gelijk kijken of hij er ook bij is en elke keer teleurgesteld als hij er niet bij is. Dat doet mij ook veel verdriet en ik heb het al een keer over gehad dat hij dan een keer bij dr langs moet gaan. Mijn zus en haar man zijn ook net gescheiden dus heel veel vertrouwde dingen zijn voor haar weg gevallen.

Bah, m'n ex is net langsgeweest om wat laatste spullen te brengen en te halen. Erg emotioneel omdat waar ik nu woon onze relatie ook eigenlijk begon, dus voor haar ook moeilijk om hier te zijn. Ik zag er ook erg tegenop, want ik weet dat iedere keer dat ik haar weer zie bewust of onbewust de hoop weer gaat leven door kleine dingen die ze zegt of doet. Nu ook weer. We hadden het er nog over elkaar misschien af en toe op de hoogte te houden van hoe het gaat, maar ik weet eigenlijk ook wel dat dat geen goed idee is... godsamme, de tranen staan nog in m'n ogen.

zal omdat het kan ook maar eens een update geven. zijn nu een aantal maanden verder en ben sinds half augustus weer in gesprek met m'n ex. gaat nooit meer wat worden maar ik vind het wel fijn om haar zo nu en dan te (kunnen) spreken. eerste keer dat ik haar zag op een feestje was gelijk met haar nieuwe vriend wat behoorlijk raar was (maar met behulp van bepaalde geestverruimende middelen heb ik mezelf prima door de dag kunnen slepen), achteraf gezien was de 'klap' goed voor mij omdat dat echt hét punt was dat ik inzag dat ik moest stoppen met de boel romantiseren/hoop te houden en dat het écht klaar was. sindsdien normaal "hoi hoe is het" contact met haar. heel af en toe een kleine terugval maar daar kan ik mezelf gelukkig snel uitpraten. afgelopen zomer (de periode dat het uit was) ontzettend veel nieuwe mensen leren kennen, dingen gedaan, etc. die ik mét haar absoluut nooit had meegemaakt. elk nadeel heeft z'n voordeel zegmaar..

waar ik een tijd geleden nog in blinde paniek riep dat ik d'r miste, kan ik nu zeggen dat ik gewoon bij haar in de buurt kan zijn (incl. nieuwe vriend) zonder dat het me écht iets doet. kortom: tijd heelt.

Dat tijd heelt is waar ja, het valt mij 100 procent mee hoe snel ik er eigenlijk overheen ben ik had van mijzelf verwacht dat het minstens een jaar zou duren voor ik weer wat positiever kon zijn. Net zoals jij schrijft net dat het nooit meer wat wordt tussen ons nja zeg nooit nooit he, maar dat het fijn is om elkaar af en toe te zien en te spreken.

quote:

Op zaterdag 5 oktober 2013 18:57 schreef MrKikker het volgende:
zal omdat het kan ook maar eens een update geven. zijn nu een aantal maanden verder en ben sinds half augustus weer in gesprek met m'n ex. gaat nooit meer wat worden maar ik vind het wel fijn om haar zo nu en dan te (kunnen) spreken. eerste keer dat ik haar zag op een feestje was gelijk met haar nieuwe vriend wat behoorlijk raar was (maar met behulp van bepaalde geestverruimende middelen heb ik mezelf prima door de dag kunnen slepen), achteraf gezien was de 'klap' goed voor mij omdat dat echt hét punt was dat ik inzag dat ik moest stoppen met de boel romantiseren/hoop te houden en dat het écht klaar was. sindsdien normaal "hoi hoe is het" contact met haar. heel af en toe een kleine terugval maar daar kan ik mezelf gelukkig snel uitpraten. afgelopen zomer (de periode dat het uit was) ontzettend veel nieuwe mensen leren kennen, dingen gedaan, etc. die ik mét haar absoluut nooit had meegemaakt. elk nadeel heeft z'n voordeel zegmaar..

waar ik een tijd geleden nog in blinde paniek riep dat ik d'r miste, kan ik nu zeggen dat ik gewoon bij haar in de buurt kan zijn (incl. nieuwe vriend) zonder dat het me écht iets doet. kortom: tijd heelt.

quote:

Op zondag 29 september 2013 01:26 schreef StrawberrySwing het volgende:
Iemand ervaring met een soort bindingsangst?

Maar... Nu ik vanavond mijn ex heb gesproken merk ik dat ik een angst heb naar mijn huidige relatie. Ik vind het zo kut dat ik zo'n afstand heb van mijn ex, zo vreemd dat je eerst heel close bent en binnen no-time amper iets van elkaar weet. Nu vind ik het heel eng om me te hechten aan mijn huidige vriend en om me weer helemaal open te stellen. Ik wil het niet nog een keer ondergaan...

Je hebt daar toch geen controle over, dus je kunt het maar beter loslaten.

Relaties gaan om de meest uiteenlopende redenen kapot. Het maakt niet uit hoe goed een relatie lijkt te zijn, het kan ineens over zijn.

Het is wat het is. Een soort momentopname waarin alles goed lijkt. Als je geluk hebt, blijft het heel lang goed gaan.. maar meestal pakt het anders uit.

Je moet er uiteindelijk gewoon het meeste uithalen, voor zolang dat kan. Je hebt nu een nieuwe vriend, het is allemaal nog pril en nieuw.. geniet ervan! Dit moet juist de leukste tijd zijn. Je kunt je lekker op laten gaan in die verliefdheid, elkaar ontdekken, enzovoorts.

Ha, toevoeging. Vannacht feestje gehad, ex was er ook. nieuwe vriend zou meekomen, was er niet. na navragen bleek dat 't uit is (hij werd weer geconfronteerd met zijn ex en koos voor haar). vond het ontzettend lullig voor d'r want wens haar echt geluk toe maar heb me nog nooit zo goed gevoeld hahaha

quote:

Op zondag 6 oktober 2013 08:26 schreef MrKikker het volgende:
Ha, toevoeging. Vannacht feestje gehad, ex was er ook. nieuwe vriend zou meekomen, was er niet. na navragen bleek dat 't uit is (hij werd weer geconfronteerd met zijn ex en koos voor haar). vond het ontzettend lullig voor d'r want wens haar echt geluk toe maar heb me nog nooit zo goed gevoeld hahaha

Je bent dus "blij" dat het uit is met haar vriend en dan beweer je dat je haar echt geluk toe wens???
Dit is paradoxaal!... maar ja wie ben ik...

quote:

Op zondag 6 oktober 2013 10:50 schreef complicate het volgende:

[..]

Je bent dus "blij" dat het uit is met haar vriend en dan beweer je dat je haar echt geluk toe wens???
Dit is paradoxaal!... maar ja wie ben ik...

Nou als het op zo'n niet nette manier uitgegaan is , kan ik het me voorstellen hoor