Depressie & Angst #66 Powerlevels over 9000!

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 00:38 schreef rednailpolish het volgende:

[..]

Knap wat je doet, ik zou er in gaan zitten denk ik. Alleen apart dat dat zo iedere dag gebeurt, alhoewel niemand zich natuurlijk de hele dag door happy voelt.

Ik heb het vaak weggeduwd. Toen kreeg ik de mother of all panic fucking attacks incluis hyperventilatie aanval dat het letterlijk zo duizelig werd voor mijn ogen dat ik middennacht destijds bij mijn ouders de slaapkamer ben binnengelopen en rustig zei, volgens mij krijg ik een hartaanval. Ik kon niet meer normaal lopen, spieren waren verslapt. Alles was slow motion, het werd zwart voor de ogen en mijn hartslag duikelde onder vriespunt. Dus nu embrace ik het idd voordat ik weer zoiets opbouw

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 00:36 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Maar wat is dan plan B?

Heel gemeen; iemand op z'n bek laten gaan en laten ervaren dat elke dag patat en pizza ervoor zorgt dat je fors kan aankomen of voor constante maag/darmklachten kan zorgen. Of dat je gelazer krijgt op je werk als je je niet houdt aan je werktijden doordat je de hele nacht zit te gamen en het daardoor niet lukt om op 7u op te staan.
Dat klinkt lullig maar dan heeft iemand vaak meer motivatie dan wanneer wij zeggen dat het verstandig is om gevarieerder te gaan eten of het advies geven om je pc rond 23u uit te zetten.
Wanneer blijkt dat iemand geen afspraken kan nakomen of er moedwillig met de pet naar gooit dan volgt uitplaatsing (dan hebben we meer dan een jaar geprobeerd). Dat gebeurt niet vaak, de meeste mensen willen graag doorgroeien naar zelfstandig wonen en halen daaruit hun motivatie.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 00:01 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Verbaal uitstekend toch? Een goede maat van me is het prototype asperge en die gebruikt heel veel moeilijke woorden in zijn normale taalgebruik en heeft dat altijd gedaan. Niet om interessant te doen maar hij doet dat gewoon. Het grootste nadeel bij hem was het niet inzien van sociale blunders. Hij herkende emoties in mensen hun gezicht niet en snapte vaak niet wat een opmerking bij iemand deed. Ook heel moeilijk over gevoelens kunnen praten.

Daar moest ik om lachen

Ik ken ook iemand met Asperger, hij heeft een uitgebreid vocabulaire, veel kennis en praat ook vrij veel, maar meer tegen mensen dan met ze. Je merkt wel dat er iets anders is als je een gesprek met hem voert. En af en toe heeft hij van die vage dingen. Ken hem niet zo goed, alleen als klasgenoot, maar hij is wel tof hoor, een goeie knul. En hij heeft (of had?) een vriendin, een heel rustig, verlegen meisje, ook een klasgenoot op de middelbare school. Ze zijn zo'n lief stelletje

Magnetronkoffie, als ik van jou niet had geweten dat je autisme hebt, zou ik daar nooit op zijn gekomen. Niks van te merken hier op het forum, of dat ligt aan mij. Het is ook zo'n verschrikkelijk breed spectrum. Zegt vrij weinig. Dat geldt voor bijna alle DSM-diagnoses.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 00:46 schreef minthy het volgende:

[..]

Heel gemeen; iemand op z'n bek laten gaan en laten ervaren dat elke dag patat en pizza ervoor zorgt dat je fors kan aankomen of voor constante maag/darmklachten kan zorgen. Of dat je gelazer krijgt op je werk als je je niet houdt aan je werktijden doordat je de hele nacht zit te gamen en het daardoor niet lukt om op 7u op te staan.
Dat klinkt lullig maar dan heeft iemand vaak meer motivatie dan wanneer wij zeggen dat het verstandig is om gevarieerder te gaan eten of het advies geven om je pc rond 23u uit te zetten.
Wanneer blijkt dat iemand geen afspraken kan nakomen of er moedwillig met de pet naar gooit dan volgt uitplaatsing (dan hebben we meer dan een jaar geprobeerd). Dat gebeurt niet vaak, de meeste mensen willen graag doorgroeien naar zelfstandig wonen en halen daaruit hun motivatie.

Dat klinkt logisch. De motivatie zal er niet echt zijn als iemand voor ze gaat bepalen dat iets moet. Ze moeten het zelf inzien. Lijkt me een goede tactiek, zo worden ze zelfstandig.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 00:55 schreef kuolema het volgende:

[..]

Dat klinkt logisch. De motivatie zal er niet echt zijn als iemand voor ze gaat bepalen dat iets moet. Ze moeten het zelf inzien. Lijkt me een goede tactiek, zo worden ze zelfstandig.

Het is vaak dat ze zelf bepalen dat we ze bijv elke ochtend om 7u wekken zodat ze op tijd naar het werk vertrekken. Motivatie lijkt dan wel aanwezig te zijn maar als het erop aankomt in de ochtend dan ben je een klerewijf en moet je vooral niet gaan zeiken over opstaan. Bij m'n eigen cliënten (dan ben je een soort van evv'er) ben ik vanaf het begin dat ze bij ons wonen vrij duidelijk; ik ben niet je wekker, als je je verslaapt dan ben je daar zelf verantwoordelijk voor en bel je zelf maar naar je werkgever om te melden dat je je verslapen hebt.
Mocht iemand echt moeite hebben met opstaan dan help ik daar met alle plezier bij maar ik moet niet het idee hebben genaaid te worden

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 00:46 schreef minthy het volgende:

[..]

Heel gemeen; iemand op z'n bek laten gaan en laten ervaren dat elke dag patat en pizza ervoor zorgt dat je fors kan aankomen of voor constante maag/darmklachten kan zorgen. Of dat je gelazer krijgt op je werk als je je niet houdt aan je werktijden doordat je de hele nacht zit te gamen en het daardoor niet lukt om op 7u op te staan.
Dat klinkt lullig maar dan heeft iemand vaak meer motivatie dan wanneer wij zeggen dat het verstandig is om gevarieerder te gaan eten of het advies geven om je pc rond 23u uit te zetten.
Wanneer blijkt dat iemand geen afspraken kan nakomen of er moedwillig met de pet naar gooit dan volgt uitplaatsing (dan hebben we meer dan een jaar geprobeerd). Dat gebeurt niet vaak, de meeste mensen willen graag doorgroeien naar zelfstandig wonen en halen daaruit hun motivatie.

Ik moet gewoon later werk vinden dat in de avond is

Op school kwam ik heel vaak te laat, om allerlei kutredenen ook (verslapen of bijvoorbeeld te laat vertrokken). Pas toen ik in de avond een bijbaantje had en vlak daarvoor in de avond school, toen kwam ik dus nooit meer te laat!

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 00:49 schreef kuolema het volgende:

[..]

Magnetronkoffie, als ik van jou niet had geweten dat je autisme hebt, zou ik daar nooit op zijn gekomen. Niks van te merken hier op het forum, of dat ligt aan mij. Het is ook zo'n verschrikkelijk breed spectrum. Zegt vrij weinig. Dat geldt voor bijna alle DSM-diagnoses.

Dat zie ik als een compliment!

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 01:06 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik moet gewoon later werk vinden dat in de avond is

Op school kwam ik heel vaak te laat, om allerlei kutredenen ook (verslapen of bijvoorbeeld te laat vertrokken). Pas toen ik in de avond een bijbaantje had en vlak daarvoor in de avond school, toen kwam ik dus nooit meer te laat!

Daarom ben ik ook blij met m'n baan, veelal van 14 tot 22u
Standaard te laat komen kan ik ook helaas, er komt al-tijd iets tussen. Het gekke is dat ik sinds ik thuiszit altijd keurig op tijd ben. Vaag

Hallo

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 01:06 schreef minthy het volgende:

[..]

Het is vaak dat ze zelf bepalen dat we ze bijv elke ochtend om 7u wekken zodat ze op tijd naar het werk vertrekken. Motivatie lijkt dan wel aanwezig te zijn maar als het erop aankomt in de ochtend dan ben je een klerewijf en moet je vooral niet gaan zeiken over opstaan. Bij m'n eigen cliënten (dan ben je een soort van evv'er) ben ik vanaf het begin dat ze bij ons wonen vrij duidelijk; ik ben niet je wekker, als je je verslaapt dan ben je daar zelf verantwoordelijk voor en bel je zelf maar naar je werkgever om te melden dat je je verslapen hebt.
Mocht iemand echt moeite hebben met opstaan dan help ik daar met alle plezier bij maar ik moet niet het idee hebben genaaid te worden

Zij bepalen hoe laat jullie ze wekken en vervolgens worden ze boos als je ze wekt?

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 01:08 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Dat zie ik als een compliment!

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 01:15 schreef Tjacka het volgende:
Hallo

Hoe gaat 'ie?

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 01:17 schreef kuolema het volgende:

[..]

Zij bepalen hoe laat jullie ze wekken en vervolgens worden ze boos als je ze wekt?

Jup. De wens om op tijd op te staan is er vaak wel (want leuk werk oid) maar vaak zijn de avonden/nachten meer interessant. Veelal tussen de 18 en 25, vaak een verlate puberteit. Zo kan je rond een uur of 23 in bed liggen maar als je gebeld wordt door je maten voor een stapavondje dan snap ik wel dat je dan snel de deur uit sneakt
Om er in de ochtend ontzettend van te balen dat het je niet gelukt is om nee te zeggen tegen je maten, zeker als er dan ook nog een begeleider aan je deur staat je drammen. Vaak is het puur balen omdat iets niet lukt, dat boos worden is dan afreageren. Dat pak ik nooit persoonlijk op.
Soms zit er depressie bij onder, dan kan ik het me helemaal voorstellen dat je vindt dat iedereen moet opbokken

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 01:18 schreef minthy het volgende:

[..]


Hoe gaat 'ie?

Ja wel lekker.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 01:24 schreef minthy het volgende:

[..]

Jup. De wens om op tijd op te staan is er vaak wel (want leuk werk oid) maar vaak zijn de avonden/nachten meer interessant. Veelal tussen de 18 en 25, vaak een verlate puberteit. Zo kan je rond een uur of 23 in bed liggen maar als je gebeld wordt door je maten voor een stapavondje dan snap ik wel dat je dan snel de deur uit sneakt
Om er in de ochtend ontzettend van te balen dat het je niet gelukt is om nee te zeggen tegen je maten, zeker als er dan ook nog een begeleider aan je deur staat je drammen. Vaak is het puur balen omdat iets niet lukt, dat boos worden is dan afreageren. Dat pak ik nooit persoonlijk op.

Ja kan ik me ook wel voorstellen. Die mensen wonen ook niet voor niets begeleid.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 01:25 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ja kan ik me ook wel voorstellen. Die mensen wonen ook niet voor niets begeleid.

Precies. Bij ons is het om verder te komen in het leven, ik ben van mening dat je dan die kans ook moet grijpen. Er staan belachelijk veel mensen op de wachtlijst die wel gemotiveerd zijn, dat vind ik soms wel lastig.

Slaappil ingenomen, ben veel teveel aan het malen over vandaag en de week die nog volgt. Niet fijn. Hopen dat ik alsnog in een licht-comateuze toestand knal

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 01:38 schreef minthy het volgende:

[..]

Precies. Bij ons is het om verder te komen in het leven, ik ben van mening dat je dan die kans ook moet grijpen. Er staan belachelijk veel mensen op de wachtlijst die wel gemotiveerd zijn, dat vind ik soms wel lastig.

Slaappil ingenomen, ben veel teveel aan het malen over vandaag en de week die nog volgt. Niet fijn. Hopen dat ik alsnog in een licht-comateuze toestand knal

Maar die mensen worden toch ook niet zomaar toegelaten? Als ze totaal geen motivatie hebben gaan ze daar toch ook niet aan beginnen neem ik aan. Dat van die wachtlijsten en mensen die meer zouden hebben aan hulp is helaas overal zo...

Sterkte, ik hoop voor je dat je zo lekker kunt slapen

Slapen gaat bij mij trouwens goed, dat verbaast me wel. Ben ik heel blij mee Ik heb wel bijzonder veel behoefte aan slaap heb de laatste tijd.

Ik ga nog een aflevering van Prison Break kijken en dan fijn slapen.

Nachtmerie bpd ex, check

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 07:55 schreef sitting_elfling het volgende:
Nachtmerie bpd ex, check [ afbeelding ]

Ik ging vannacht om 3 uur naar bed en werd een half uur geleden wakker van mijn wekker...als ik nergens heen had gehoeven was ik lekker blijven liggen. Zo gaat het al een paar weken, 11-12 uur slaap en dan ben ik nog lang niet uitgeslapen. Zal wel met het weer te maken hebben of zo. Ik wil alleen maar slapen...

De spv zei dat 11 oktober de crisisvaardigheidstraining begint maar ik heb nog steeds geen brief ontvangen. Beetje frustrerend.

Ik merk dat ik te vaak sociale afspraken maak tegen mijn zin in.

Mensen die ik minder goed ken willen afspreken en dan doe ik dat maar gewoon, terwijl ik me op zo'n moment daar al helemaal niet lekker bij voel en er tegen op ga zien. Ik wil ook gewoon normaal doen en mensen niet teleurstellen. Maar ik word gespannen van zulke dingen omdat ik helemaal niet wil.

Nu is er vrijdag een feestje van iemand, ik vind dat ik moet gaan omdat ik geen goeie reden heb om niet te gaan, maar ik wil echt niet...heb al eerder een afspraak afgezegd met die jongen omdat ik het huis niet uit wilde, en nu voel ik me zo schuldig. Ik heb hem gezegd dat ik nog niet wist of ik zou komen.

Het probleem is dat ik niet weet of dit voortkomt uit het feit dat ik het prettiger vind om alleen te zijn, niet uit huis te hoeven, geen verplichtingen te hebben en gewoon geen behoefte heb aan contact of dat het sociale angst is, wat betekent dat het beter zou zijn om wel te gaan want ik moet mezelf trainen en over dingen heen zetten.

Het voelt voor mij als een combinatie van die twee maar ik weet dus niet wat het juiste is om te doen: geen afspraken meer maken, wat voor mezelf prettiger is, of gewoon gaan en me over dingen heen zetten. Ik wil het eerste, maar dan komen dus de schuldgevoelens. Wat vinden jullie?

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 14:40 schreef kuolema het volgende:

[..]



Ik ging vannacht om 3 uur naar bed en werd een half uur geleden wakker van mijn wekker...als ik nergens heen had gehoeven was ik lekker blijven liggen. Zo gaat het al een paar weken, 11-12 uur slaap en dan ben ik nog lang niet uitgeslapen. Zal wel met het weer te maken hebben of zo. Ik wil alleen maar slapen...

De spv zei dat 11 oktober de crisisvaardigheidstraining begint maar ik heb nog steeds geen brief ontvangen. Beetje frustrerend.

Je weet dat als je lang opblijft, je lichaam >extra< moeite moet doen om met de huidige energie 'rond te komen'? Daar kan je tegenaan slapen wat je wilt, maar twee keer rem slaap is niet voldoende om je uitgeputte lichaam weer volledig op te laden als je jezelf volledig naar de klote helpt qua laat opblijven. Vitamine D pillen of extra naar buiten gaan, desnoods ergens in het gras liggen kan ook helpen met energie (buiten slaap om).

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 14:45 schreef kuolema het volgende:
Het voelt voor mij als een combinatie van die twee maar ik weet dus niet wat het juiste is om te doen: geen afspraken meer maken, wat voor mezelf prettiger is, of gewoon gaan en me over dingen heen zetten. Ik wil het eerste, maar dan komen dus de schuldgevoelens. Wat vinden jullie?

Wat dacht je van minderen met afspraken, maar wel blijven doen en een ritme opbouwen? Dan ontwen je het niet, maar werk je tegelijk aan je extroverte zelf.

Ik heb officieel Cluster A.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 19:13 schreef Comp_Lex het volgende:
Ik heb officieel Cluster A.

Geleficiteerd?

Naja, in elk geval weet je waar je aan toe bent

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 19:13 schreef Comp_Lex het volgende:
Ik heb officieel Cluster A.

Vertel wat meer Lex alsjeblieft We hebben je verhalen hier al maanden/jaren gevolgd, we zijn nu wel benieuwd of er wat meer is verteld. Ben je officieel schizoid?

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 14:45 schreef kuolema het volgende:
Ik merk dat ik te vaak sociale afspraken maak tegen mijn zin in.

Mensen die ik minder goed ken willen afspreken en dan doe ik dat maar gewoon, terwijl ik me op zo'n moment daar al helemaal niet lekker bij voel en er tegen op ga zien. Ik wil ook gewoon normaal doen en mensen niet teleurstellen. Maar ik word gespannen van zulke dingen omdat ik helemaal niet wil.

Nu is er vrijdag een feestje van iemand, ik vind dat ik moet gaan omdat ik geen goeie reden heb om niet te gaan, maar ik wil echt niet...heb al eerder een afspraak afgezegd met die jongen omdat ik het huis niet uit wilde, en nu voel ik me zo schuldig. Ik heb hem gezegd dat ik nog niet wist of ik zou komen.

Het probleem is dat ik niet weet of dit voortkomt uit het feit dat ik het prettiger vind om alleen te zijn, niet uit huis te hoeven, geen verplichtingen te hebben en gewoon geen behoefte heb aan contact of dat het sociale angst is, wat betekent dat het beter zou zijn om wel te gaan want ik moet mezelf trainen en over dingen heen zetten.

Het voelt voor mij als een combinatie van die twee maar ik weet dus niet wat het juiste is om te doen: geen afspraken meer maken, wat voor mezelf prettiger is, of gewoon gaan en me over dingen heen zetten. Ik wil het eerste, maar dan komen dus de schuldgevoelens. Wat vinden jullie?

Ik ken dit zo goed. Ik moet nu opnieuw beginnen met mijn leven en ik heb eerlijk gezegd 9/10 keer ook niet echt zo'n zin om wat te gaan doen. Gelukkig heb ik net op tijd wat vrienden gemaakt die me meeslepen. Het 'juiste' advies (voor veruit de meeste mensen - denk ik) is in ieder geval om je erover heen te zetten, en te gaan. Het went (hoop ik - ook voor mezelf) vanzelf