Eén foutje en eruit na anderhalf jaar, normale gang van zaken?

Ik werk sinds 8 april 2012 als bijbaan in een bedrijf. Ik begon eerst alleen de zaterdagochtenden en ben na twee maanden ook twee avonden in de week daar gaan werken.

Ik begon met een nul-urencontract van een half jaar. Dat werd na een half jaar zonder problemen met een jaar verlengd.
De zomervakantie heb ik er meer gewerkt en verder sprong ik regelmatig een avondje bij. Hoewel de afspraak in principe was dat ik 's avonds tot elf uur werkte, werkte ik in de praktijk tot het werk af was, wat er zeker ook de laatste tijd toe leidde dat ik tot half twaalf/twaalf uur doorwerkte.
Dit heb ik altijd gewoon gedaan. Af en toe heb ik ook aangegeven dat ik een avond niet kon, maar dit is altijd binnen de perken geweest, gaf ik op tijd aan en heb ik mijns inziens ook altijd goedgemaakt door zo af en toe een avondje bij te springen.

Ik heb afgelopen weekend nogal een rotweekend gehad en maandagavond op mijn werk kreeg ik ineens ook een flinke pijn in m'n buik. M'n werk 's avonds bestaat uit veel tillen en sjouwen en dat lukte dus echt niet meer.
Toen de pijn begon gaf ik dit door aan mijn directe collega, na een half uur was het alleen maar erger en heb ik aan hem aangegeven dat ik naar huis ging en het echt niet trok. Best een vervelende beslissing voor hem ook, het systeem was aan het kloten en het zou nog een lange avond voor hem worden. Maar voor mij was het echt geen doen. Ben uiteindelijk een uur en een kwartier eerder dan normaal (21:45 ipv 23:00) naar huis gegaan.
M'n baas was toen niet in de ruimte en heb ik ook niet opgezocht.

Eenmaal onderweg naar huis belde ik met m'n pa, het was nogal een lange dag geweest en ik wilde nog wat over het weekend nabespreken, het telefoongesprek duurde wat langer.
Toen ik ophing had m'n baas gebeld. Hij vroeg me of ik inderdaad weg was gegaan en om hem terug te bellen. Ik probeerde hem terug te bellen maar het nummer dat ik van hem had bleek oud (heb drie keer gebeld). Het algemene nummer van het bedrijf kreeg ik een bandje en kwam ik ook niet verder mee.
Ik besloot om een mailtje te sturen met de mededeling dat ik een oud nummer had en dat ik me inderdaad had moeten afmelden bij hem, maar dat ik me ziek voelde en er stom genoeg niet voor gekozen heb om me bij hem persoonlijk af te melden.

Ik hoorde er verder niets van en ging er dus (weer stom) vanuit dat het goed zat. Gisteren kreeg ik een mailtje van m'n baas met de werkindeling voor de volgende week, daar was ik niet zoals normaal op maandag ingepland. Overigens wel 'gewoon' op vrijdag.
Daar heb ik vandaag op gereageerd met de vraag of dat nog een specifieke reden heeft dat ik op maandag niet ben ingedeeld en of dat eventueel nog met maandag te maken heeft.

Hierop werd ik vanavond gebeld door m'n baas dat ik niet meer hoefde te komen morgenavond. Wat ik maandag heb gedaan is onvergeeflijk en voeren ze een zero-tolerance-beleid op. En als ze voor mij nu een uitzondering zouden maken zouden ze dat voor Pietje en Pukje ook moeten en dat kon niet.
Hij gaf toe dat ik er al anderhalf jaar werkte zonder een onvertogen woord. Maar dit is nu eenmaal het beleid. En ook toen mijn baas het met hogerhand overlegde gaf die hem zijn baas direct gelijk.
Hij had al eerder ervaringen gehad met studenten en die een tweede kans geven was hem nooit goed uitgekomen.

M'n baas vond het zuur voor me, maar dit is zoals het is. Het stomme is dat hij het me aanrekende dat ik maandag niet bereikbaar was (ik belde met mijn vader), en dat ik niet teruggebeld had (ik had het verkeerde nummer). Maargoed, zelfs als ik daar allemaal niets aan kon doen bleef het feit dat ik maandag niet langs hem ben gelopen, en dat had ik gewoon moeten doen.

Ik vind dit echt een belachelijke gang van zaken. Maargoed, ik heb een nul-urenoproepcontract dus ik heb niet direct het gevoel dat ik iets kan.

Ja, ik kan nog een boze brief schrijven of iets dergelijks. Maar of dat nut heeft? Hebben jullie nog tips? Of is dit een gevalletje van erg zuur: ervan leren en een nieuw baantje zoeken?

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 00:52 schreef Queller het volgende:
Je alleen afmelden bij je collega en niet bij je leidinggevende is natuurlijk behoorlijk stom. Of het reden is om je te ontslaan, waag ik te betwijfelen. Als puntje bij paaltje komt zal je niet echt veel voet aan de grond krijgen, maar proberen kan altijd

Geef ik je gelijk in. Is ook stom.

Dat vermoeden van arbeidsomvang is wel iets om naar te kijken. Maar dat doe ik dan morgen wel weer, nu zo eerst slapen.

Ik heb inderdaad via de voicemail ook teruggebeld maar dat was het centrale nummer van het bedrijf en kreeg ik een bandje op omdat het buiten kantoortijden was.

Ik werkte in een laboratorium trouwens. Voor wat ik die avond had ben ik niet naar de huisarts/ziekenhuis geweest.

Aan de telefoon ging het inderdaad over het contract wat niet verlengd werd maar ook dat ik vanavond niet meer hoefde te komen.

Contract loopt tot 8 oktober en een vlugge rekensom leert dat dat me een slordige ¤600,- aan inkomsten scheelt.

Ik zou ook denken dat er meer aan de hand is maar mijn baas erkende dat ik altijd bereid was om een avond bij te springen (vorige week nog) en dat er in anderhalf jaar geen onvertogen woord gevallen was. Maar dit soort dingen voeren ze een zero-tolerance-beleid op en trekken ze een lijn.