Liefde en de spasticus

quote:

Op woensdag 11 september 2013 11:37 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Hoe moet ik dat zien? Jij hebt het uiterlijk van iemand met het syndroom van Down? Die mensen hebben een aantal gezichtskenmerken waardoor je direct weet dat ze het syndroom van Down hebben. Ik meen uit jouw tekst op te kunnen maken dat jij dat ook hebt?

Als ik je teksten hier op het forum lees dan denk ik alles behalve dan dat jij een mongool bent, dus ik snap je opmerking niet dat mensen denken dat je een mongool bent zodra je irl je mond open trekt? Jouw manier van communiceren met spraak geeft ook aanleiding tot denken dat je het syndroom van Down hebt?

Natuurlijk zie ik zelf heel goed het verschil wel tussen mezelf en iemand met het syndroom van Down. Veel mensen zijn echter niet zo goed onderlegd wat betreft het herkennen van lichamelijke en/of verstandelijke beperkingen. Als ik ouders tegen hun kinderen hoor zeggen: "Niet lachen; dat is een heel bijzondere meneer," wanneer ik voorbijloop, dan weet ik al hoe laat het is. (En dat is dan vaak nog voordat ik mijn mond heb opengedaan.) Verder heb ik eigenlijk een typisch spastisch spraakpatroon ("dronkemansstem", met veel onverwachte uithalen), en dat lijkt oppervlakkig wel enigszins op de manier waarop veel mensen met Down praten. Vaak vraagt men dan ook waar mijn ouders of mijn begeleider zijn, als ik bijvoorbeeld alleen door de stad aan het slenteren ben. Nog duidelijker is het als mensen roepen: "Hé kijk, een mongool!" (Gebeurt sporadisch.)

Kennelijk heb ik gewoon een verstandelijk gehandicapte vibe, en Joost mag weten hoe ik er vanaf kom.

quote:

Op woensdag 11 september 2013 12:03 schreef CoolGuy het volgende:
Lijkt me lastig, en ik heb er eigenlijk geen pasklaar antwoord op voor je. Overigens, dat geintje over die kleine kinderen herken ik wel. Niet dat ik ouders ooit die opmerking heb horen maken tegen kinderen hoor, maar omdat ik anders loop dan anderen val ik natuurlijk ook op, en dat geeft me soms inderdaad een erg ongemakkelijk gevoel.

Het alternatief is dat je geen kinderen tegen komt wat effectief betekent dat je je thuis opsluit (tenzij je een Fritzl doet natuurlijk) maar dat moet je ook niet willen. Wat wel zo is is dat ik blijkbaar (en ik weet niet in hoeverre dit positief is ) erg toegankelijk ben want mensen beginnen vaak spontaan tegen me te praten (en dan niet op een manier alsof ik een 'mongool' ben.)

Qua vrouwen is het wel lastig hoor, dat geef ik direct toe. Want je plaatst jezelf, bewust of onbewust, toch in een underdog positie, waardoor je het gevoel hebt dat je moet overcompenseren (wat misschien ook wel zo is).

Ik vind dat van die kinderen ook niet meer zo vervelend als vroeger. De mensen bedoelen het goed, denk ik. Misschien is er aan mijn vibe gewoon niet zoveel te veranderen en moet ik roeien met de riemen die ik heb.

quote:

Op woensdag 11 september 2013 12:04 schreef Friek_ het volgende:
Tsja, behoorlijke kutsituatie. Zeker omdat je een heel specifiek type vrouw zoekt: enigszins intellectueel ontwikkeld (niet per se dezelfde interesses) en jouw afwijkingen accepterend. Dat is een zeldzame combinatie. Waar ik aan denk zijn gehandicapte, oost-Aziatische vrouwen die Nietzsche lezen, wat al met al toch een vrij hilarisch beeld oplevert.

Tja, ik ben zelf ook Oost-Aziatisch en gehandicapt en heb net vorige maand toevallig een boek van Nietzsche uitgelezen (Die Geburt der Tragödie). Vind ik niet zo "hilarisch", eigenlijk. Verder begrijp ik je punt wel trouwens.

quote:

Op woensdag 11 september 2013 12:11 schreef Biancavia het volgende:
Misschien kun je je opgeven voor het volgende seizoen van The Undateables.

Toch maar liever voor eeuwig vrijgezel dan met mijn privéproblemen op TV. Ieder zijn ding trouwens.