Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #13

Het is tegelijkertijd ook waar het ego voortdurend naar op zoek is, natuurlijk.
Het sterven in het leven. Wanneer we er niet meer zijn, voelen we ons paradoxaal genoeg pas echt levend.

Jezelf vergeten. Verdwijnen.
Het is de aanleiding voor sex, muziek, lezen, drugs, alcohol, meditatie en alle andere verslavingen die we hebben.

quote:

Op donderdag 16 januari 2014 12:22 schreef Gray het volgende:
De observeerder observeren:
http://www.huffingtonpost(...)ctice_b_4356708.html
Omdat mindfulness niet de laatste stap is.

Heel herkenbaar. Hoewel ik nog niet zo lang mediteer ervaar ik dit ook al sterk, en is het dus niet enkel een 'barrière' voor mensen die al jaren mediteren. Ik mediteer tegenwoordig zo'n half uur per dag (ik zet mn wekker niet, maar het komt vaak daar op neer), en ik vermoed dat 80% van de gedachten zich bezighouden met de meditatie zelf. Zit ik wel goed, ik ben niet gefocust genoeg, ik moet beter mn best doen, etc. Ik houd mn aandacht volgens mij nog niet een halve minuut lang op mijn adem, en dat vind 'ik' ontzettend frustrerend . Maar goed, ik kabbel lekker verder.

Wat ik me soms afvraag is dit. Het zien van je pijn als iets wat los van 'jouw' staat snap ik, alleen wat heeft dit voor implicatie op het nut van negatieve ervaringen. Het nadenken over zaken die fout kunnen gaan heeft immers ook zijn nut. Is de boodschap dan dat je dit simpelweg moet doen wanneer een moment zich aandient waarop dit nuttig is en de rest van de tijd niet?

Ook al is het niet ''jouw'' pijn, pijn ontkennen wanneer deze er is werkt je volgens mij altijd tegen. Ipv je af te vragen ''hoort/moet dit?'' of ''doe ik 'het' (spiritueel) goed?'' kan je je afvragen ''is wat ik doe functioneel? Maak ik de dingen er beter of slechter mee?'' Leven = leren en wat je leert toepassen, daar hoort reflecteren en plannen ook bij en dat is denkwerk. Punt is wel dat je niet volledig afwezig hoeft te gaan als je aan het denken bent, je hoeft je niet in het denken te verliezen.

quote:

Op vrijdag 7 februari 2014 21:46 schreef Canillas het volgende:
Ook al is het niet ''jouw'' pijn, pijn ontkennen wanneer deze er is werkt je volgens mij altijd tegen. Ipv je af te vragen ''hoort/moet dit?'' of ''doe ik 'het' (spiritueel) goed?'' kan je je afvragen ''is wat ik doe functioneel? Maak ik de dingen er beter of slechter mee?'' Leven = leren en wat je leert toepassen, daar hoort reflecteren en plannen ook bij en dat is denkwerk. Punt is wel dat je niet volledig afwezig hoeft te gaan als je aan het denken bent, je hoeft je niet in het denken te verliezen.

Het leven heeft inderdaad veel lessen in petto. Wat mijn uitdaging is, is om dankzij angst mijn denkwerk niet uit de hand te laten lopen.

Dankzij enkele ervaringen waarin ik mijn grenzen leerde kennen sloop er angst in en ik merk dat die angst me soms heel erg laat piekeren over de toekomst en of er dingen zijn die ik nu al door denken kan voorkomen. Dingen waar ikzelf vroeger en veel anderen nu totaal niet mee bezig zijn, simpelweg omdat ze meer met het moment bezig zijn en dat zelfvertrouwen hebben.

quote:

Op vrijdag 7 februari 2014 22:03 schreef duracellkonijntje het volgende:
ik merk dat die angst me soms heel erg laat piekeren over de toekomst en of er dingen zijn die ik nu al door denken kan voorkomen.

Laat de angst jou dit doen of ga jij mee in de impuls om dit te doen? Simpel gesteld; als jij de impuls om te piekeren niet de aandacht gaf om te bestaan, zou het dan nog kunnen bestaan?

Hoe meer je er een ik-verhaaltje van maakt hoe lastiger het is om het er gewoon te laten zijn. Nu geef je die angst een deel van je aandacht en daarmee speelt deze een rol in je beleving, wellicht uit de overtuiging dat je ermee bezig moet zijn maar die overtuiging is ook niet meer dan een gedachte over jezelf die je gelooft en vervolgens 'waar' maakt

quote:

Op vrijdag 7 februari 2014 22:24 schreef Canillas het volgende:

[..]

Laat de angst jou dit doen of ga jij mee in de impuls om dit te doen? Simpel gesteld; als jij de impuls om te piekeren niet de aandacht gaf om te bestaan, zou het dan nog kunnen bestaan?

Hoe meer je er een ik-verhaaltje van maakt hoe lastiger het is om het er gewoon te laten zijn. Nu geef je die angst een deel van je aandacht en daarmee speelt deze een rol in je beleving, wellicht uit de overtuiging dat je ermee bezig moet zijn maar die overtuiging is ook niet meer dan een gedachte over jezelf die je gelooft en vervolgens 'waar' maakt

De overtuiging dat ik er over moet denken komt voort uit de angst, die weer wordt versterkt door het denken. Het is ook wat.

Wat in het boek gezegd wordt is dan ook wel waar, m.b.t. het pijnlichaam. Wanneer je deze gewoon observeert en ziet als iets wat los van jou staat, als iets aparts, dan geeft dat meer rust.

Wie ben je?
http://www.maharajnisargadatta.com/I_Am_That.pdf

Tl;dr blijf bij de 'I am'

quote:

Op vrijdag 7 februari 2014 22:51 schreef duracellkonijntje het volgende:
Wat in het boek gezegd wordt is dan ook wel waar, m.b.t. het pijnlichaam. Wanneer je deze gewoon observeert en ziet als iets wat los van jou staat, als iets aparts, dan geeft dat meer rust.

Denk dat hier het gevaar zit in er in je hoofd iets van maken wat los van je staat en dus in gedachten ermee bezig zijn om het niet te hoeven voelen. Staat jouw pijnlichaam los van jou? Is het niet de bedoeling om je pijnlichaam volledig te verwelkomen, er intiem mee samen te zijn, zonder er vanaf te willen of gedachten erover te geloven? Zolang je je verzet lijd je.

quote:

Op zaterdag 8 februari 2014 09:56 schreef Canillas het volgende:

[..]

Denk dat hier het gevaar zit in er in je hoofd iets van maken wat los van je staat en dus in gedachten ermee bezig zijn om het niet te hoeven voelen. Staat jouw pijnlichaam los van jou? Is het niet de bedoeling om je pijnlichaam volledig te verwelkomen, er intiem mee samen te zijn, zonder er vanaf te willen of gedachten erover te geloven? Zolang je je verzet lijd je.

Dat is dan wel weer zo. Alleen de grens die ligt bij het moment waarop je je met dit pijnlichaam gaan identificeren. Bij het moment dat je denkt deze een onderdeel van je is. Is dit dan je ego die aannames maakt over wie je bent op basis van gebeurtenissen waaruit het al eerder zo'n 'geconstrueerde' waarheid heeft gemaakt?

Het doel lijkt mij het pijnlichaam niet weg te willen denken, maar het te zien, accepteren als aanwezig en er verder geen identificatie mee maken.

quote:

Op vrijdag 7 februari 2014 22:57 schreef Fusions het volgende:
Wie ben je?
http://www.maharajnisargadatta.com/I_Am_That.pdf

Tl;dr blijf bij de 'I am'

thnx voor de link! Wist niet dat ie gewoon online stond! Ben heel benieuwd naar dit boek, ik heb al redelijk wat van Sri Nisargadatta Maharaj gelezen en gezien maar zijn bekendste werk dus nog niet!

quote:

Op zondag 9 februari 2014 14:24 schreef Gray het volgende:
Maharshi zei op zijn sterfbed: "Er is pijn, maar geen lijden".

heb hier even op gegoogled en kwam uit bij ene Mandi Solk die het m.i. goed verwoordt:

quote:

There is no longer any need to change the situation because there is no one ‘suffering’ but pain still happens, but its more seen as sensation because it remains un-judged – there’s simply no drama

bron

aan pijn lijden we idd allemaal.. ongeluk is voor mij een gevolg van onwetendheid - het niet kennen van het ware geluk zal ik maar zeggen..

ik vind deze man echt een zegen.

Ik denk alleen maar na, ik merk wel dat ik er slimmer van word, maar daardoor kan ik mijn verstand niet op nul zetten en kan ik me ook niet tot dingen toe zetten.

Ik word er ook moe van, ik ben ook alleen maar bezig met mezelf.

quote:

Op maandag 17 februari 2014 08:17 schreef Bevert het volgende:
Ik denk alleen maar na, ik merk wel dat ik er slimmer van word, maar daardoor kan ik mijn verstand niet op nul zetten en kan ik me ook niet tot dingen toe zetten.

Ik word er ook moe van, ik ben ook alleen maar bezig met mezelf.

Een oplossing kan simpelweg liggen in het stoppen met het voeden van je verstand met onnodige informatie en het creëren van meer ‘tijd’ en ‘ruimte’ voor je verstand om zaken te verwerken. Het verstand is te vergelijken met een computerprocessor, hoe meer informatie je in het geheugen stopt en programma’s opent, hoe meer het moet ‘verwerken’ en hoe heter de processor wordt.

Zo stellen we onszelf dagelijks bloot aan zoveel ‘informatie’ vanuit de radio, tv, computer, telefoon, kranten, boeken, het aanhoren van verhalen/meningen/ervaringen van vrienden/familie, etc. Ik praat dan nog niet eens over de negativiteit die deze mediums vaak overbrengen en/of die wij zelf opzoeken. Het verstand moet dit allemaal verwerken, maar het krijgt daarvoor de kans niet, want we rollen van de ene bezigheid in de andere (om maar ‘iets’ te blijven ‘doen’), wat ook weer verwerking nodig heeft. Het verstand ziet vaak kans om dit te verwerken pas als we gaan slapen, maar dan merken we dat op als ‘piekeren’ en ervaren dat ook als probleem.

Zo heb ik geleerd om een paar keer per dag (als ik niets noodzakelijks te doen heb) om gewoon simpel op de grond te zitten zonder afleiding of ergens mee ‘bezig te zijn’. Gewoon voor een kwartier, half uur of langer zitten met mezelf. Gedachten laat ik opkomen en weer weggaan, zo ook herinneringen, lessen die ik heb geleerd krijgen de kans te aarden, ik word bewuster van mijn familie/vrienden en omgeving, mijn ervaringen van die dag krijgen de kans om verwerkt te worden, etc. Vaak vallen tussen deze gedachten die verwerkt worden 'stiltes', dat zijn de "juwelen" voor mij.

quote:

Op zaterdag 22 februari 2014 15:29 schreef Tevik het volgende:

[..]

Een oplossing kan simpelweg liggen in het stoppen met het voeden van je verstand met onnodige informatie en het creëren van meer ‘tijd’ en ‘ruimte’ voor je verstand om zaken te verwerken. Het verstand is te vergelijken met een computerprocessor, hoe meer informatie je in het geheugen stopt en programma’s opent, hoe meer het moet ‘verwerken’ en hoe heter de processor wordt.

Zo stellen we onszelf dagelijks bloot aan zoveel ‘informatie’ vanuit de radio, tv, computer, telefoon, kranten, boeken, het aanhoren van verhalen/meningen/ervaringen van vrienden/familie, etc. Ik praat dan nog niet eens over de negativiteit die deze mediums vaak overbrengen en/of die wij zelf opzoeken. Het verstand moet dit allemaal verwerken, maar het krijgt daarvoor de kans niet, want we rollen van de ene bezigheid in de andere (om maar ‘iets’ te blijven ‘doen’), wat ook weer verwerking nodig heeft. Het verstand ziet vaak kans om dit te verwerken pas als we gaan slapen, maar dan merken we dat op als ‘piekeren’ en ervaren dat ook als probleem.

Zo heb ik geleerd om een paar keer per dag (als ik niets noodzakelijks te doen heb) om gewoon simpel op de grond te zitten zonder afleiding of ergens mee ‘bezig te zijn’. Gewoon voor een kwartier, half uur of langer zitten met mezelf. Gedachten laat ik opkomen en weer weggaan, zo ook herinneringen, lessen die ik heb geleerd krijgen de kans te aarden, ik word bewuster van mijn familie/vrienden en omgeving, mijn ervaringen van die dag krijgen de kans om verwerkt te worden, etc. Vaak vallen tussen deze gedachten die verwerkt worden 'stiltes', dat zijn de "juwelen" voor mij.

Dat is waarschijnlijk ook de reden dat ik niet meer graag naar TV kijk, gewoon, omdat ik dan nog meer informatie moet verwerken. Je raakt op den duur overbelast inderdaad. Even rust nemen en de tijd nemen zou dan ook niet verkeerd zijn. Sowieso heb ik nu heel veel tijd nodig voor dingen.
Er komt ook telkens weer een nieuw probleem of nieuwe informatie wat je dan moet verwerken.

Bij mij is het de laatste tijd andersom.
Ik zoek prikkels om maar niet stil te hoeven staan, terwijl ik daar juist zó behoefte aan heb..
Ik ben me er al van bewust. Dat is stap één .

Dat is interessant. Ik zoek juist afleiding om niet te hoeven denken.

quote:

Op zondag 23 februari 2014 08:31 schreef YogaLove het volgende:
Bij mij is het de laatste tijd andersom.
Ik zoek prikkels om maar niet stil te hoeven staan, terwijl ik daar juist zó behoefte aan heb..
Ik ben me er al van bewust. Dat is stap één .

quote:

Op zondag 23 februari 2014 12:21 schreef ZwartmetSuiker het volgende:
Dat is interessant. Ik zoek juist afleiding om niet te hoeven denken.

Hebben jullie misschien te maken met een bepaald ongemakkelijk gevoel? Een gevoel waarvan je onderbewustzijn (nog) niet weet wat het is en waarmee het (nog) niet weet om te gaan?

Als dat zo is en je blijft zo met dit gevoel zitten dan begrijp ik dat het je kan aanzetten tot veel nadenken. In dit geval kan afleiding zoeken behulpzaam zijn, je laat er immers de fixatie op het gevoel door los en je geeft jezelf hiermee de ruimte om het van andere invalshoeken te bekijken. Maar volgens mij is het niet de bedoeling dat je blijft wegvluchten. Ik bedoel als je afleiding zoekt om niet te hoeven denken, waarover 'denk' je dan dat je er afleiding van zoekt? Dat soort 'denken' kunnen voortkomen uit gevoelens waarmee men niet geconfronteerd wil worden.

quote:

Op zondag 23 februari 2014 21:00 schreef Tevik het volgende:

[..]


[..;]

Hebben jullie misschien te maken met een bepaald ongemakkelijk gevoel? Een gevoel waarvan je onderbewustzijn (nog) niet weet wat het is en waarmee het (nog) niet weet om te gaan?

Als dat zo is en je blijft zo met dit gevoel zitten dan begrijp ik dat het je kan aanzetten tot veel nadenken. In dit geval kan afleiding zoeken behulpzaam zijn, je laat er immers de fixatie op het gevoel door los en je geeft jezelf hiermee de ruimte om het van andere invalshoeken te bekijken. Maar volgens mij is het niet de bedoeling dat je blijft wegvluchten. Ik bedoel als je afleiding zoekt om niet te hoeven denken, waarover 'denk' je dan dat je er afleiding van zoekt? Dat soort 'denken' kunnen voortkomen uit gevoelens waarmee men niet geconfronteerd wil worden.

Nou ja het is niet zo dat denken per definitie negatief is. Integendeel. Maar ik weet dat ik vaak bij loze momenten ga nadenken. Dit nadenken heeft eerder de vorm van piekeren en is dus niet constructief. Het zijn dingen waar ik me zorgen over maak en ook wel zou moeten maken (onzeker toekomstbeeld). Maar ik wil dit niet. Ik ben me bewust van die onzekerheden en het heeft dus geen zin om hierover te piekeren. Om ervoor te zorgen dat dit niet gebeurd ga ik er dus maar voor zorgen dat ik daar de kans niet voor krijg.