hello members,
ik zit zo wat in een lastig pakketje, en ik wil gewoon bevestiging of ik eraan goed doe. vandaar dat ik graag mensen met soortgelijke ervaringen zitten, me uit te nood kunnen helpen of mensen die er zeker iets over willen zeggen.
ik heb 2 jaar geleden iemand leren kennen, was toen nog getrouwd, wou toen gaan scheiden allé dat ging toch door in mijn hoofd, maar ik dacht dat ik mijn man nog een kans moest geven als hij ooit met me kinderen wil, want dat zag die niet zitten en er waren ook andere problemen, hij kwam vaak niet op voor me tegenover zijn familie. boh, ik leerde dus iemand kennen, een coole gast, ik voelde me wel aangetrokken,
hij heeft de eerste stap gezet om een praatje aan te gaan, zei hem dat ik getrouwd was, en hij had net een scheiding achter de rug, want zijn vrouw had een affaire gehad met een kameraad van hem en is er achter gekomen. we konden wel snel een klik vinden in het praten, en ik wenste hem succes om iemand te vinden, na een maand vind hij iemand, begint een relatie, maar kon niet stoppen ook om met mij te praten, uiteindelijk, een maand verder, zegt hij op zijn verjaardag dat hij verliefd op mij is en niet op zijn vriendin, ik had wel gezegd dat ik ongelukkig was in mijn huwelijk,
maar ik had niet verwacht dat hij op mij verliefd was, want ik voelde het ook allemaal, en ik zei hem ik ook, maar dat het gewoon niet fair is tegenover onze partners, al bij al, hebben dan een maand afstand van elkaar genomen, van zijne kant ging het niet zo makkelijk, uiteindelijk heeft hij me gekust, was de beste kus ooit, en voor hem hetzelfde, ik heb hem een klap gegeven in zijn gezicht dat hij eigenlijk getrouwde vrouwen zeker niet mag kussen, hoe dan ook, hebben dan weer maanden afstand genomen, uiteindelijk kon hij niet meer en heeft het met ruzie uitgemaakt met zijn vriendin, maar niets over mij verteld, ik daarentegen heb het tegen mijn man wel gezegd, dat ik iemand had leren kennen, ik geloof in open en eerlijkheid in een relatie,
en ik krijg vaak wel mannenaandacht, dus ik zeg het tegen mijn man, maar had het niet gezegd over de kus, hij zei gewoon praat niet meer met hem, ik wil je niet kwijt en we zitten nu in een fase of we ermee doorgaan of niet. de andere had het dan uitgemaakt en heeft zo ongeveer een halfjaar een break gehad, en aangezien ik nog niet een move maakte om te scheiden is hij terug naar zijn ex gegaan. ik wou niet gaan scheiden want vond niet dat ik van ene nest direct naar het andere zou gaan, aangezien ik ook niet echt met gevoel ben getrouwd, en ik weet dat het wel mijn fout is,
maar ik weet nu dat je van fouten kunt leren, hoe dan ook, toen hij terug was bij haar, miste hij me nog, nog steeds, en ik snap wel dat hij terug is gegaan, hij wou niet meer alleen zijn, maar het samen gaan wonen vond ik op zich wel snel gaan, na 4 maanden gaan ze samenwonen en hij vraagt nog toestemming van mij, het liefst zou hij gewild hebben dat ik ging, want ik had toen een moeilijke situatie in mijn huwelijk, om er wel een eind te maken, maar hij is dan toch met haar gaan intrekken. de eerste maand was voor zijn vriendin een hel om samen te wonen, vrouwen hebben intuitie, want ze zag aan hem dat er iets was, en dat hij ook altijd geen zin in haar had,
hoe dan ook, door dat er hypotheek lening was aangesloten probeerde hij haar terug te winnen, toen had ik wel spijt dat ik niet bij hem was, maar wou niets meer met hem te maken hebben, aangezien hij nu samenwoont met haar. maar er is een moment geweest dat we afscheid van elkaar namen, omdat ik het niet zo goed meer tegen kon, en daar is het een beetje uit te hand gelopen, niet echt ver, want zijn beide echt op tijd gestopt en vonden beide dat het niet de juiste manier was, want we waren al ondertussen jaren verder. maar dan wou hij dat ik bij hem zou zijn, verlangde vurig naar me,
maar ik wou het niet terwijl ik nog getrouwd was. dus we hebben dan nog via telefoon, en mail wat gepraat, maar soms twijfelde hij, en als ik dan weken niets van me liet horen, dan miste hij me hard, en zo bleef het maar doorgaan, na een half jaar heb ik een maand even mijn gsm afgesloten en ben ik naar een plek gegaan om te zien wat ik wil in mijn leven, nu woon ik alleen en ga ik scheiden, en hij weet het wel, maar hij wou dat ik dan langskwam wanneer zijn vriendin niet thuis was,
maar ik ben van principe dat ik niet in een nest kom, waar twee mensen die normaal verliefd zouden zijn, zou tussenkomen, mijn hart kon het niet meer aan en heb het hem gezegd, en ik heb dan het contact verbroken. ik heb dan nog wel van hem iets gehoord achteraf....maar zijn nu twee weken verder en ik mis hem zo hard, nog steeds en weet me even geen raad. hij zei dat hij het ook heeft, maar dat hij het raar vind dat na zolang tijd het er nog is. hoe dan ook, oftewel heb ik met iemand te maken die een twijfelaar, onzekeraar is, of iemand die geen knopen kan doorhakken.
want ik zou graag vooruit willen en mijn hart zit helaas nog vast. iemand suggesties, of hoe ik hiermee kan omgaan of zou ik zoals mijn vrienden(jongens) zeggen dat ik nu even tijd voor mezelf zou nemen, want ik verdien het. het is niet makkelijk, maar zou ik hem loslaten? het vreet me gewoon dat zijn vriendin er niets van af weet...hoe dan ook ben blij dat ik het even van me heb kunnen afschrijven
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 04-09-2013 17:37:11 ]
whatever you do, do it always with love