Klassieke meesters - deel 2 - Prokofiev.

Sergey Sergeyevich Prokofiev (1891 - 1953)

Sergey Prokofiev was enig kind van een welgesteld gezin uit de Oekraïne. Zijn moeder, een amateurpianiste, heeft al vanaf zijn jongste jaren hem kennis laten maken met de klassieke muziek. Er gaan zelfs verhalen de rondte dat de enige manier om de jonge Prokofiev in te laten slapen was het bespelen van de piano door zijn moeder.

Al op jonge leeftijd leerde hij dus het bespelen van de piano en begon al op vijfjarige leeftijd met het schrijven van simpele composities welke hij ten gehore bracht aan de aanwezige familieleden. Het jonge talent werd dus al vroeg erkend en later kreeg hij hierbij hulp aan huis van de eveneens Russische componist Glière. In 1904 startte hij met een studie aan het conservatorium van Sint Petersburg waar hij al voor veel opschudding zorgde met zijn soms voor die tijd revolutionaire composities. Er is een verhaal bekend dat de componist Glazunov, de toenmalige directeur van het conservatorium, tijdens een uitvoering van de Scythische suite de zaal verliet, omdat hij vreesde voor zijn oren. Met dit soort voorvallen zal Prokofiev te maken krijgen tot aan zijn dood, geliefd en verguisd tegelijkertijd vanwege zijn muziek.

Na de revolutie uit 1917 kreeg hij bij hoge uitzondering toestemming om zijn kunsten in de rest van de wereld te laten horen. Hij begon met een succesvolle carrière in Amerika waar hij werkte als pianist, maar ook geweldige composities schreef waaronder "The Love for Three Oranges", een opera. Later trok hij naar Parijs waar hij onder andere werkte aan enkele balletten, een genre waarmee hij erg veel bekendheid mee heeft verkregen (vrijwel iedereen heeft weleens het stukje "Montagues & Capulets uit Romeo & Juliet gehoord).

In 1936 keerde hij terug naar de USSR net voordat musici aan banden werden gelegd en zij op hun donder kregen wanneer ze niet in het communistische straatje schreven. Net als Shostakovitch werd hij op het strafbankje geplaatst en ondervond veel hinder van de autoriteiten. Stalin had een soort van persoonlijke vete tegen hem. Ironisch genoeg stierf Prokofiev in hetzelfde jaar als Stalin, 1953, waardoor hij niet meer kon genieten van het iets vrijere klimaat wat er na het Stalin-regime kwam.

Een leuk verhaaltje is ook wel dat hij als kind van de trap is gevallen en daar altijd een buil aan over heeft gehouden en dat daar zijn muzikaliteit in zat.

Prokofiev's Peter en de Wolf is zo'n beetje mijn eerste muzikale herinnering. Ik had het toen ik nog een sebje was eens gezien op tv. Ik heb dan zelf ook een aantal verschillende uitvoeringen, o.a. eentje waarin Paul de Leeuw het verhaal vertelt, maar ook eentje met Dame Edna.

Zijn muziek wordt vaak gezien als erg complex en erg serieus. Mijn mening is een andere echter. Ik vind zijn muziek bolstaan van de humor en muzikale grapjes en word er dan ook altijd vrolijk van, of tenminste goedgehumeurd, ook van de serieuzere stukken zoals War & Peace. Wat ik over de man gelezen heb, doet mij ook eerder vermoeden dat hij eerder een man met humor was, dan een enorm serieus persoon.
Zijn muziek is soms erg beeldend, maar dat geldt zeker niet voor het merendeel van zijn werk.

Enkele aanraders zijn:

Zijn symfonieën, de pianoconcerten, Peter en de Wolf, War & Peace, zijn muziek bij verschillende films zoals Alexander Nevsky, zijn balletmuziek waarvan Romeo & Juliet toch wel de bekendste is, zijn pianowerken waaronder een aantal sonates en natuurlijk zijn overige symfonische werken waaronder de Scythische suite.

quote:

---

Op dinsdag 24 september 2002 17:27 schreef Vahlto het volgende:

[..]

En vergeet niet de beide vioolconcerten en vioolsonates!!!
Prokofiev is naar mijn mening één der groten aller tijden. Zijn muzikale taal is onnavolgbaar en zijn techniek, orkestratie, contrapunt is virtuoos, briljant en volmaakt

---

quote:

---

(Heb je het al over Mahler gehad, Seb?)

---

quote:

---

Op dinsdag 24 september 2002 18:36 schreef Theeboon het volgende:
Heb een mooie uitvoering van Romeo & Juliet (Lorin Maazel). M'n moeder 'waarschuwde' me dat Prokofiev vaak wat "moeilijke" muziek is, maar waarom staat hij hierom bekend?

---

quote:

---

Op dinsdag 10 december 2002 14:58 schreef Redman het volgende:
Ik dus lekker zoeken kom ik dit tegen:

[afbeelding]

Kreeg meteen last van spontane buikloop.

---

quote:

---

Op dinsdag 10 december 2002 15:48 schreef sebasmeer het volgende:
downloading peter and the wolf... want die wou ik altijd al.. alleen nooit echt actie ondernomen om hem te downloaden

---

quote:

---

Op dinsdag 10 december 2002 15:02 schreef Redman het volgende:

[..]

Die ben ik nog aan het binnenhalen maar het begin klinkt in ieder geval veel belovend.

---

quote:

Op woensdag 6 juli 2005 11:40 schreef Melusine het volgende:
Kan iemand mij een (niet al te achterlijk dure) uitvoering aanraden van Prokofjev's Cello Symphony?
Ik heb eigenlijk geen specifieke informatie meer (kan even Googlen als niemand het stuk kent, maar dan kunnen jullie me ook niets aanraden eigenlijk ) maar ik heb het stuk twee keer uitgevoerd gezien en ik vond het erg mooi, zou het graag op CD willen hebben. Misschien dat het een Celloconcert was maar ik herinner me de titel Cellosymfonie.

quote:

Op maandag 11 juli 2005 22:55 schreef komrad het volgende:
de delen die je noemt, the battle on the ice is deel 5, the field of the death is deel 6 (met de zamgsolo) en ik vraag me af of je met arise, ye russian people deel 3 bedoeld?